Imieniny Księdza Proboszcza

Imieniny Księdza Proboszcza
W CZWARTEK NA MSZĘ ŚWIĘTĄ O GODZ. 18.00
ZAPRASZAMY
WSZYSTKICH PARAFIAN: DZIECI, MŁODZIEŻ I STARSZYCH, GDYŻ W
SZCZEGÓLNY SPOSÓB BĘDZIEMY SIĘ MODLIĆ ZA NASZEGO KS.
PROBOSZCZA JERZEGO W DNIU IMIENIN.
Św. Jerzy, wspaniały rycerz, przedstawiany zwykle w sztuce
i malarstwie na ognistym rumaku, godzący włócznią w
straszliwego smoka. Jest on jednym z tych świętych, którego
osoba otoczona została licznymi legendami, mitami czy wprost
baśniami. Jest jednak postacią historyczną.
Według mnóstwa żywotów św. Jerzego, ojciec jego Geroncjusz
miał pochodzić z Persji, amatka Polocronia z Kapadocji. Było
to małżeństwo bardzo pobożne. Największy ból sprawiało im to,
że byli bezdzietni. Do Boga zanosili liczne prośby, czynili
pokutę, pościli, a wszystko w tym celu, by uprosić sobie u
Boga dziecię. Dopiero w późnej starości Bóg wysłuchał ich
prośby i dał im syna – Jerzego. Urodził się w Kapadocji.
Wychowanywwielkiejtrosceprzezrodzicówwwierze
Chrystusowej wzrastał w mądrości
i łasce u Boga i ludzi. Jako
młodzieniec szlachetny i wzorowy
był przykładem dla swoich
kolegów. Wnet zaciągnął się do
wojsk
cesarskich.
Jako
legionista doszedł stopniowo do
rangi wyższego oficera. Kiedy
rozszalało się prześladowanie
chrześcijan
za
cesarza
Dioklecjana, Jerzy był wysokim
urzędnikiem rzymskim – trybunem,
czyli naczelnikiem miejscowego
garnizonu w randze pułkownika.
Ponieważ chrześcijaństwo coraz
więcej
rozszerzało
się
przenikając także w szeregi
wojsk cesarskich, dlatego cesarz
wydał dekret zabraniający przyjmowania wiary chrześcijańskiej,
a wszystkim żołnierzom nakazał złożyć ofiarę przed posągami
bóstw pogańskich – rzymskich. Jerzy zdawał sobie dobrze sprawę
z tego, co go czeka, kiedy ujawni się, że jest
chrześcijaninem. Zresztą nigdy nie krył się ze swoimi
przekonaniami religijnymi. Był człowiekiem przykładnym,
wzorowym, prostolinijnym. Wiary swojej się nie wstydził.
Wiedział, że czeka go prześladowanie jako wyznawcę Chrystusa.
Majątek swój rozdał ubogim, a wezwany przed cesarza
zdecydowanie odmówił złożenia ofiar bóstwom pogańskim i
wyrzeczenia się chrześcijaństwa. Dla przykładu i zastraszenia
innych poddano go najpierw przesłuchaniom, a następnie
wyjątkowo okrutnym torturom. Rzeczywiście musiały one być
wielkie, skoro Kościół Wschodni, wśród tak licznych
męczenników tego okresu, jemu dał tytuł Wielkiego Męczennika.
Śmierć męczeńską poniósł prawdopodobnie w Lyddzie
(Diospolis), później od jego imienia nazwanym Georgiopolis
(Georgius – Jerzy) ok. 304r. Jego bohaterskie życie opisywano
w wielu krajach w licznych życiorysach, ukazując go jako
wzorowego rycerza, oficera wysokiego stopnia w wojsku
cesarskim, nad wyraz odważnego, odznaczającego się
miłosierdziem wobec ubogich i nieszczęśliwych, gorliwego
apostoła Chrystusowego, podejmującego zdecydowanie wszelkiego
rodzaju cierpienia dla Kościoła i Wiary Chrystusowej.
W starożytności chrześcijańskiej kult św. Jerzego był
szczególnie żywy. Cesarz Konstantyn Wielki już na początku IV
w. wzniósł w Jerozolimie ku jego czci wspaniałą bazylikę,
której ślady odkryto w 1953r. W VI w. jego grób w Lyddzie w
Palestynie był miejscem licznych pielgrzymek – tam w
szczególny sposób oddawano cześć Świętemu.
Modlitwa:
Boże, Ty dałeś św. Jerzemu moc do naśladowania naszego
Zbawiciela w Jego męce, wysławiamy Twoją potęgę i pokornie
Cię prosimy, abyś za wstawiennictwem św. Męczennika wspierał
naszego księdza Proboszcza na dalszej drodze służby Tobie i
ludziom. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.