z_telewizorem_trzeba_rozwaznie_58469

1. Z telewizorem trzeba rozważnie! („Telewizor” S. Grochowiak)
a. 1. Cele lekcji
i. a) Wiadomości
Uczeń:
•
rozumie pouczenia wypływające z wiersza,
•
rozumie negatywną i pozytywną rolę telewizji.
ii. b) Umiejętności
Uczeń:
•
potrafi znaleźć adresata wiersza,
•
potrafi wizualizować oraz opowiadać o swoich wizualizacjach,
•
rozwija sprawność umysłową, kreatywność, przełamuje opory przed przedstawieniem własnych
pomysłów,
•
potrafi układać zasady korzystania z telewizora,
•
potrafi podawać luźne skojarzenia do słowa „film”.
b. 2. Metoda i forma pracy
Praca w grupach, burza mózgów, wizualizacja, dyskusja.
c. 3. Środki dydaktyczne
Polecenia dla grup
Tekst o niebezpieczeństwach korzystania z telewizora
Muzyka relaksacyjna
d. 4. Przebieg lekcji
i. a) Faza przygotowawcza
1. Nauczyciel zapoznaje uczniów z tematem lekcji i uświadamia im cele zajęć.
ii. b) Faza realizacyjna
1. Uczniowie wyraźnie odczytują na głos wiersz S. Grochowiaka „Telewizor”. Następnie
odpowiadają na pytanie: Do kogo są skierowane słowa wiersza, czyli kto jest adresatem
wypowiedzi? Osoba, która często korzysta z odbiornika telewizyjnego.
2. Uczniowie w swobodnych wypowiedziach dyskutują na temat pouczeń wypływających z
utworu, swoje pomysły zapisują na tablicy. Typu: żeby oglądał w telewizji rzeczy, które mogą
go czegoś nauczyć, które są pożyteczne; można oglądać różne programy dla rozrywki; filmy nie
musimy oglądać tylko na ekranie, ale wszystko to, co się dzieje dookoła nas to też „film”, warto
więc bacznie obserwować naszą rzeczywistość i o niej opowiadać.
3. Uczniowie wyciszają się, nauczyciel włącza relaksacyjną muzykę. Prosi uczniów aby w trakcie
wypowiadania słów przez nauczyciela budowali w wyobraźni swoje obrazy. Nauczyciel powoli
podaje przykłady: Co ci podpowiada wyobraźnia, gdy słyszysz z daleka stukot końskich kopyt,
Co ci podpowiada wyobraźnia , gdy słyszysz pukanie do drzwi, co ci podpowiada wyobraźnia
gdy słyszysz skrzypienie mebli w pustym pokoju, Co ci podpowiada wyobraźnia gdy słyszysz
głośny krzyk. Następnie uczniowie opowiadają o swoich wizualizacjach. Nauczyciel informuje,
że w ten sposób również tworzyli fil, tyle, że w wyobraźni.
4. Uczniowie zostają podzieleni na grupy, około 5 zespołów. Są wybierani liderzy, sprawozdawcy,
lektorzy, sekretarze. Nauczyciel rozdaje polecenia dla grup, po ich wykonaniu uczniowie
przedstawiają wyniki swojej pracy na forum klasy, są one omawiane a wnioski zapisane do
zeszytu (załącznik1).
iii. c) Faza podsumowująca
1. Uczniowie wspólnie układają zasady korzystania z telewizora.
e. 5. Bibliografia
1. Brudnik E., Moszyńska A., Owczarska B, Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie. Przewodnik po
metodach aktywizujących, SFS, Kielce 2000.
2. Grochowiak S., Telewizor, w: Nagajowa M., Słowo za słowem. Podręcznik do kształcenia
literackiego, kulturowego i językowego dla klasy czwartej szkoły podstawowej, WSiP,
Warszawa 2000.
3. Informacje o wpływie telewizji zaczerpnięto z:
www.ios.edu.pl/pol/zaklady/puszcza/bocwinka/index_pliki/Page404
f. 6. Załączniki
g. a) Karta pracy ucznia
załącznik 1.
Polecenia dla grup:
1. Poproście lektora w waszej grupie aby wyraźnie odczytał wam podany tekst, na jego
podstawie wady i zalety oglądania telewizji
i.
ii.
iii.
iv.
v.
vi. Każdy z nas zna program dla dzieci pt. „Ulica Sezamkowa”. Badania
przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych pokazują, że mali widzowie
"Ulicy Sezamkowej" są dużo lepiej przygotowani do pójścia do szkoły niż
ich rówieśnicy, którzy oglądają japońskie kreskówki. Lepiej znają litery,
lepiej liczą, kojarzą, zapamiętują i lepiej funkcjonują w grupie. Pojawia się
pytanie, jakie programy i filmy rozwijają a jakie wypaczają nasze dzieci?
Wielu z nas uważa, że telewizja ma zły wpływ na nasze dzieci, ale to my
pozwalamy, by dostały się pod jej władzę. W wielu rodzinach, telewizor
zamiast być posłusznym narzędziem, staje się najważniejszym
przedmiotem w domu i przejmuje rolę rodzica i wychowawcy. Jak wynika
z badań, przeprowadzonych w czerwcu 2002 roku na zlecenie TVP, dla
ponad połowy polskich dzieci telewizja jest głównym, jeśli nie jedynym,
źródłem informacji o świecie zewnętrznym. Około 42 proc. dzieci ma
telewizor we własnym pokoju. Oznacza to, że może samodzielnie wybierać
programy i czas oglądania. W większości polskich rodzin telewizor
znajduje się w centralnym miejscu mieszkania i jest włączony przez 16
godzin dziennie. Dzieci oglądają więc nie tylko programy przeznaczone dla
nich , ale pełne przemocy i seksu filmy i programy dla dorosłych. Od
telewizji zależą też dziecięce upodobania: to, jakimi zabawkami się bawią,
co czytają, jak się ubierają. Od znajomości telewizyjnych bohaterów często
zależy pozycja towarzyska dziecka w szkole. Znany jest przykład chłopca,
który wychowywał się w domu bez telewizora. Chłopiec ten jako najgorszy
dzień w pierwszej klasie podaje ten, w którym nowy kolega zapytał, czy ma
najnowsze karty z Pokemonami. Chłopiec nie wiedział, co to jest Pokemon.
Cała klasa wyśmiewała się z niego. Duże zachodnie stacje telewizyjne coraz
częściej przy produkcji kreskówek i filmów dla dzieci zatrudniają
psychologów. Pojawienie się programów, takich jak „Ulica Sezamkowa”,
„Bob Budowniczy”, „Mysia”, „Teletubisie” cieszy nauczycieli, bo
pozbawione są przemocy a maluchy, bo ciekawa akcja pochłania je bez
reszty. Bob Budowniczy to pracowity budowlaniec. Wznosi nowe domy
albo naprawia stare.
vii.
Bob bardzo lubi swoje maszyny. Wie, że dźwig boi się wysokości, spychacz
ciemności, a betoniarka lubi słuchać muzyki. Postacie z filmu lubią się
wzajemnie i wspierają. Kiedy firma Boba ma problemy, Bob mawia:
"Damy radę" i bierze się do pracy. Taki jest pogodny świat Boba. Dobre
programy i kreskówki mogą mieć pozytywny wpływ na rozwój dziecka
jeżeli dobierze się je odpowiednio do wieku i ograniczy czas oglądania.
Coraz więcej psychologów, narzekających dotąd na zgubny wpływ
telewizji na dzieci, przekonuje się do opinii, że telewizja wcale nie musi
szkodzić. Uważano, że szybko przesuwające się obrazy i dźwięki
wprawiają młodych widzów w rodzaj hipnozy. Teraz mówi się ,że
oglądanie telewizji jest dla dzieci czynnością, która może rozwijać jego
myślenie i ani nie ogłupia, ani nie otumania. Dzieje się tak jednak wtedy,
gdy dziecko ogląda programy odpowiednie dla jego wieku.
viii.
ix. b) Zadanie domowe
Podaj skojarzenia do słowa „film”
h. 7. Czas trwania lekcji
45 minut
i. 8. Uwagi do scenariusza
brak