Streszczenie poszczególnych punktów debaty

TRANSPORT
eCall: elektroniczne powiadamianie o wypadkach
drogowych
Z Komisji Transportu i Turystyki trafia do rozpatrzenia przez Parlament Europejski
sprawozdanie w sprawie bezpieczeństwa ruchu drogowego i zapewnienia obywatelom
możliwości elektronicznego powiadamiania o wypadkach – eCall. System ten mógłby
ocalić 2500 istnień ludzkich rocznie i zmniejszyć nawet o 15% ilość poważnych obrażeń
ponoszonych w wypadkach drogowych.
Sprawozdanie przygotowane przez posła Gary'ego TITLEY'A (PSE, GB) zaleca, by państwa
członkowskie zawierały informacje na temat eCall w krajowych kampaniach na rzecz
bezpieczeństwa na drodze oraz przypomina, że rozwinięcie systemu na dużą skalę do 2009
roku jest priorytetem inicjatywy eBezpieczeństwo.
Czym jest eCall?
Celem systemu eCall będącego elementem inicjatywy na rzecz „inteligentnego samochodu”,
przedstawionej przez Komisję Europejską, jest zmniejszenie ilości poważnych wypadków
drogowych i skrócenie czasu reakcji na wypadki, a w konsekwencji zmniejszenia
współczynnika śmiertelności w wypadkach drogowych. Jako część inicjatywy
eBezpieczeństwo, system eCall przewiduje ujednolicenie numeru alarmowego w całej
Europie. System przewiduje montowanie w pojazdach nowoczesnej technologii, która
pozwalałaby na automatyczne powiadamianie służb ratunkowych w razie wypadku.
Najbliższy punkt przyjmowania zgłoszeń o wypadkach (PSAP) byłby niezwłocznie
powiadamiany o miejscu wypadku, co pozwalałoby na niezwłoczne skierowanie pomocy,
skracając średni czas reakcji na zgłoszenie.
Na kontynencie funkcjonują już podobne systemy zawiadamiania o wypadkach, jednak ich
zastosowanie na skalę europejską nie jest powszechne. W technologię eCall będą wyposażone
wszystkie rodzaje pojazdów, we wszystkich krajach UE, co pozwoli objąć usługą ponad 100
milionów osób podróżujących po Europie każdego roku.
Potencjalne korzyści z systemu
W 2004 roku w państwach w wypadkach drogowych na terenie UE zginęło 43 000 osób.
Ocenia się, że system powiadamiania o wypadkach - eCall mógłby ocalić 2500 istnień
ludzkich rocznie i zmniejszyć nawet o 15% ilość poważnych obrażeń. Posłowie szacują, że
system ma szansę zmniejszyć roczne koszty zewnętrzne ruchu drogowego o kwotę 26 mld
euro i zmniejszyć czas reakcji na wypadki o blisko 40% na obszarach miejskich oraz blisko
50% na obszarach wiejskich. Szybsze przybycie służb ratunkowych pozwoli na szybsze
usunięcie skutków wypadku i przywrócenie normalnego ruchu drogowego. Posłowie widzą
ekonomiczne uzasadnienie dla tej inicjatywy uwzgledniając konieczność poniesienia
dodatkowych nakładów na wdrożenie technologii, zapewnienie odpowiedniej infrastruktury w
punktach przyjmowania zgłoszeń o wypadkach (PSAP) oraz przeszkolenie personelu.
Koszty wprowadzenia eCall
Posłowie dostrzegają jednak rozbieżności, jakie pojawiają się w kalkulacjach kosztów
systemu dokonywanych przez Komisję i przemysł motoryzacyjny. Dlatego posłowie chcą
przeprowadzenia dogłębnej analizy kosztów i korzyści wdrożenia systemu eCall.
Parlament jest świadomy, że wiele nowych technologii może okazać się kosztowne dla tych,
którzy najbardziej go potrzebują, tj. dla osób z obszarów wiejskich lub odosobnionych.
Dlatego wzywa wszystkie zainteresowane strony do określenia zachęt, które przyspieszą
wprowadzenie systemu eCall (na przykład powiązanie stosowania eCall z systemami
ubezpieczeń komunikacyjnych). Wprowadzenie wielu nowych technologii nie może być
natychmiastowe, dlatego posłowie proponują stopniowe rozwijanie systemu eCall jego
łączenie z systemami alternatywnymi, takimi jak zastosowanie telefonów komórkowych i
technologii Bluetooth. Posłowie są przekonani, że technologie niezbędne do działania eCall
ułatwią szybsze przyjęcie innych innowacyjnych i aktywnych aplikacji bezpieczeństwa
poprzez obniżenie marginalnych kosztów ich wprowadzania na rynek.
Co trzeba zrobić?
System eCall opiera się na użyciu numeru 112 i zgłoszeń E112 (wymagania usługi informacji
o lokalizacji w publicznych sieciach bezprzewodowych służących do nagłych wezwań).
Parlament przypomina, że większość państw członkowskich nie wykazuje aktywności w
promowaniu użycia jednego numeru alarmowego 112 w całej Europie, dlatego wzywa
Komisję do przeprowadzenia oceny wprowadzenia w życie przez państwa członkowskie
dyrektywy z 7 marca 2002 r. w sprawie usługi i praw użytkowników do odbioru i
obsługiwania wywołań jednego europejskiego numeru alarmowego. Parlament zachęca
państwa członkowskie do wykazania jednoznacznego zaangażowania we wdrażanie systemu
eCall i sugeruje, aby zsynchronizować fazę operacyjności systemu eCall z pełną
operacyjnością systemu nawigacji satelitarnej Galileo, który powinien być gotowy w 2010
roku.
Gary TITLEY (PSE, GB)
Sprawozdawca
A6-0072/2006
Sprawozdanie w sprawie bezpieczeństwa ruchu drogowego: zapewnienie obywatelom możliwości
elektronicznego powiadamiania o wypadkach – eCall
Procedura: inicjatywa
Debata: 27.04.2006
Finansowanie transeuropejskich sieci transportowych
(TEN-T)
W celu podniesienia swojej konkurencyjności, zgodnie z celami Strategii Lizbońskiej,
Europa potrzebuje spójnej sieci transportowej uważa Paolo Costa – autor zapytania do
Komisji Europejskiej skierowanego w imieniu Komisji Transportu i Turystyki
Parlamentu Europejskiego.
Jeżeli obiecane sieci transportowe nie powstaną, instytucje europejskie stracą swoją
wiarygodność w oczach europejskich regionów i obywateli Europy, uważają autorzy
zapytania i przypominają, że że ramach perspektywy finansowej na lata 2007-2013 Rada
zaproponowała na ten cel kwotę zaledwie 6 mld euro, czyli mniej niż jedną trzecią środków
proponowanych przez Parlament. Posłowie uważają, że kwota proponowana przez Radę nie
wystarczy nawet na sfinansowanie transgranicznych odcinków najważniejszych projektów, na
które potrzeba co najmniej 8,175 mld euro. Dodatkowo w krótkiej perspektywie czasowej
potrzeba kolejnych 4 mld euro na sfinansowanie innych ważnych aspektów projektów o
charakterze priorytetowym.
Posłowie pytają jakie kroki zamierza podjąć Komisja Europejska w celu zagwarantowania
środków finansowych w budżecie TEN-T na współfinansowanie przynajmniej
najważniejszych projektów w ciągu najbliższych siedmiu lat oraz wsparcie przynajmniej
najistotniejszych aspektów innych projektów o charakterze priorytetowym. Chcą też wiedzieć
jakie kroki Komisja zamierza podjąć w celu udostępnienia nowych instrumentów
finansowych, powołanych do życia przez Radę, przed końcem 2006 r. tak, aby można było z
nich korzystać w okresie 2007-2013 oraz w jaki sposób Komisja zagwarantuje co najmniej 1
mld euro na rzecz europejskiego instrumentu gwarancji kredytowych.
O-0031/06
Zapytanie ustne wymagające debaty skierowane przez: Paolo Costa w imieniu Komisji Transportu i
Turystyki do Komisji. Dotyczy: Finansowanie transeuropejskich sieci transportowych (TEN-T)
Głosowanie: 27.04.2006
INSTYTUCJE
Dwadzieścia lat po Czarnobylu: wnioski na przyszłość
W rocznicę katastrofy w elektrowni jądrowej w Czarnobylu posłowie odbędą debatę
pod hasłem „Dwadzieścia lat po Czarnobylu: wnioski na przyszłość”. Po rozszerzeniu
UE o kilka krajów bezpośrednio graniczących lub wchodzących w skład byłego Związku
Radzieckiego, posłowie po raz pierwszy będą mieli okazję dyskusji z udziałem nowych
państw członkowskich.
Z okazji 15. rocznicy katastrofy, Parlament Europejski przyjął 3 maja 2001 roku rezolucję w
sprawie bezpieczeństwa jądrowego i konsekwencji zdrowotnych wybuchu w Czarnobylu.
Debata: 26.04.2006
EDUKACJA
Posłowie popierają ustanowienie europejskiego wskaźnika
kompetencji językowych
Umiejętności językowe są podstawowym wymogiem dla wszystkich obywateli Europy
chcących w pełni korzystać z praw i swobód wynikających z mobilności wewnątrz Unii
Europejskiej i stworzenia prawdziwego europejskiego rynku pracy, stwierdzają
posłowie z Komisji Edukacji i Kultury kierując pod obrady sprawozdanie posła
Manolisa MAVROMMATISA (EPP-ED, GR) w sprawie działań promujących
wielojęzyczność i naukę języków obcych w Unii Europejskiej.
W obliczu językowej i kulturowej różnorodności Europy znajomość języków obcych ułatwia
komunikację, a jednocześnie zachęca do bycia bardziej otwartym na innych ludzi, ich kulturę
i przekonania, uważają posłowie. Osoby z dobrą znajomością języka obcego mają większe
szanse na skorzystanie ze swobód pozwalających na pracę i studia w innym państwie
członkowskim. Stworzenie wielojęzycznej Wspólnoty Europejskiej, w której każdy obywatel
posiada praktyczną znajomość co najmniej dwóch języków obcych jest priorytetem dla
osiągnięcia „Europy obywateli” i zwiększenia mobilności, przede wszystkim na rynku pracy.
Wspólny dla wszystkich państw członkowskich europejski wskaźnik kompetencji
językowych, będzie wiarygodnym i wyczerpującym miernikiem znajomości języków obcych
na bazie specjalnie opracowanych i obiektywnych testów sprawdzających cztery umiejętności
językowe: czytanie, rozumienie ze słuchu, mówienie i pisanie. W początkowej fazie, ze
względów praktycznych, testy będą miały formę pisemną, a dane będą zbierane w
regularnych odstępach czasu, np. co trzy lata.
Wskaźnik powinien odzwierciedlać umiejętności badanej populacji na każdym z sześciu
poziomów zaawansowania w skali Europejskiego systemu opisu kształcenia językowego
opracowanego przez Radę Europy. System ten uzyskał już powszechną akceptację i jest
wykorzystywany w wielu państwach członkowskich.
W początkowej fazie oceniane będą kompetencje językowe w odniesieniu do pięciu
najczęściej nauczanych języków w Unii Europejskiej (angielskiego, francuskiego,
niemieckiego, hiszpańskiego i włoskiego), dodając w miarę możliwości dalsze języki na
kolejnym etapie. Badania wskazują, że wśród języków obcych, którymi władają obywatele
UE największą popularnością cieszy się język angielski, którym potrafi się porozumieć 38%
Europejczyków. Na dalszych miejscach znajdują się niemiecki i francuski (po 14%),
hiszpański (6%) i włoski (3%).
Wskaźnik, który byłby włączony do kryteriów stosowanych przez państwa członkowskie w
programie „Edukacja i Szkolenia 2010”, ma służyć dokładnemu i wiarygodnemu sprawdzeniu
wszystkich poziomów znajomości języków obcych na bazie obiektywnych i regularnych
testów we wszystkich państwach członkowskich.
Parlament wzywa państwa członkowskie do aktywnego uczestnictwa we wprowadzaniu w
życie i rozwoju wskaźnika oraz wdrażanie skutecznych intensywnych programów
językowych. Państwa członkowskie powinny promować wielojęzyczność przez intensyfikację
działań mających na celu poszerzenie liczby nauczanych języków od wczesnych lat. Uważa
ponadto, że do pogłębienia wielojęzyczności przyczyniać się powinny inicjatywy
informowania opinii publicznej o zaletach znajomości języków obcych, takie jak Europejski
Dzień Języków (26 września), inicjatywa Rady Europy, a także Europejski znak
innowacyjności w zakresie języków obcych (European Language Label), inicjatywa UE.
Manolis MAVROMMATIS (EPP-ED, GR)
Sprawozdawca
A6-0074/2006
Sprawozdanie w sprawie działań promujących wielojęzyczność i naukę języków obcych w Unii Europejskiej:
europejski wskaźnik kompetencji językowych
Procedura: inicjatywa
Debata: 26.04.2006
KULTURA
Przejście na nadawanie cyfrowe szansą dla europejskiej
polityki audiowizualnej i różnorodności kulturalnej
Przechodzenie na nadawanie cyfrowe powinno skupiać się głównie na interesach
obywateli i konsumentów, tak aby możliwe było uniknięcie negatywnych skutków
społecznych tego procesu, uznają posłowie w sprawozdaniu posła Henri Webera (PES,
FR). Posłowie chcą uniknąć pogłębienia zjawiska „przepaści cyfrowej”, będącej jedną ze
współczesnych form społecznego wykluczenia.
Przejście z nadawania analogowego na nadawanie cyfrowe powinno stać się szansą dla
europejskiej polityki audiowizualnej i różnorodności kulturalnej. Dlatego dokonywane
wybory techniczne i prawne dotyczące przechodzenia na nadawanie cyfrowe nie powinny
jedynie posiadać wymiaru gospodarczego, ale także społeczny, kulturalny i polityczny.
Parlament zaleca zatem państwom członkowskim, aby w procesie zmian poszukiwano
właściwej równowagi w ofercie usług przynoszących wartość dodaną dla ludności i aby
przejście na nadawanie cyfrowe nie pociągnęło za sobą zwiększonych kosztów dla
konsumenta.
Władze publiczne powinny popierać ofertę wysokiej jakości treści w sieciach telewizyjnych i
gwarantować nadawanie informacji publicznych. Powinny także podjąć wysiłki na rzecz
edukacji cyfrowej („alfabetyzacja cyfrowa”). Należy równocześnie wspierać rolę, którą mogą
spełniać samorządy lokalne i regionalne w rozwoju telewizji lokalnych w dziedzinie edukacji,
kształcenia zawodowego, zdrowia i promocji treści kulturalnych i turystycznych, jak również
w zakresie ofert na lokalnym i regionalnym rynku pracy.
Posłowie chcą, by zwrócono szczególną uwagę na dostęp osób niepełnosprawnych, aby co
roku publikowano spis programów usług pomocniczych dla osób niepełnosprawnych (napisy,
opis audio, język migowy itd.) oraz, aby zdefiniowano plany działań na rzecz rozszerzenia
tego typu usług.
Na szczeblu europejskim Parlament sugeruje, aby Komisja kontynuowała prace nad
harmonizacją prawa autorskiego w celu ułatwienia procesu tworzenia legalnych rynków
elektronicznych ze specjalną ofertą europejską oraz w celu zwalczania piractwa.
Uwzględniając oddziaływanie społeczno-kulturalne treści programowych, należy zapewnić
pluralizm informacji, które zagwarantują poszanowanie wolności informacji i wypowiedzi, a
także poszanowanie niezależności i wolności środków przekazu od władzy politycznej i
gospodarczej. Należy też zapewnić odpowiedni poziom konkurencyjności i zróżnicowania
własności środków przekazu, ścisły rozdział między władzą polityczną a interesami grup
mediów i przekazu elektronicznego.
Henri WEBER (PSE, FR)
Sprawozdawca
A6-0075/2006
Sprawozdanie w sprawie przejścia z nadawania analogowego na nadawanie cyfrowe: szansa dla
europejskiej polityki audiowizualnej i różnorodności kulturalnej?
Procedura: inicjatywa
Głosowanie: 27.04.2006
SPRAWY GOSPODARCZE I WALUTOWE
Pomoc państwa w działaniach na rzecz innowacji
Pomoc państwa powinna być narzędziem stosowanym w ostateczności, uważają posłowie
w sprawozdaniu posłanki Sophii IN 'T VELD w sprawie sektorowego planu działania w
zakresie pomocy państwa na rzecz innowacji. Podkreślają znaczenie innych środków,
takich jak deregulacja, inwestycje w edukację i szkolenia, tworzenie odpowiedniej
infrastruktury, zapewnianie uczciwej konkurencji, wspieranie przedsiębiorczości,
usuwanie przeszkód ograniczających swobodny przepływ pracowników i naukowców na
terenie UE.
Pomoc państwa na rzecz innowacji powinna mieć charakter uzupełniający w stosunku do
odpowiednich, jednolitych polityk wspólnotowych oraz powinna zapewniać wyraźną,
wymierną wartość dodaną dla bezpośrednich beneficjentów i pośrednio oddziaływać na
gospodarkę lokalną, regionalną i krajową.
Biorąc pod uwagę wielowymiarowość i złożoność celów innowacji posłowie uważają, że
należy unikać zbyt restrykcyjnych definicji i rozwiązań i zalecają stworzenie przepisów
tymczasowych, tak, aby w miarę potrzeby można było dokonać przeglądu ram regulacyjnych.
Posłowie popierają ekonomiczne podejście do pomocy państwa na rzecz innowacji i
akceptują w stosownych przypadkach zasady ex-ante, jeżeli są one przejrzyste,
niedyskryminujące, wykonalne i gwarantują przewidywalność prawną. Podkreślają, że
kryteria przyznawania pomocy dla innowacji powinny być uzależnione od wielu czynników
takich jak charakterystyka sektora gospodarki, struktura rynku, siła rynkowa
przedsiębiorstwa.
Parlament nalega, aby pomoc państwa na rzecz innowacji miała charakter przejściowy, była
proporcjonalna, podlegała rygorystycznym i skutecznym mechanizmom kontrolnym oraz była
poddawana okresowej ocenie oddziaływania poprzez analizy ex-post, przeprowadzane przez
państwa członkowskie i Komisję. Powinna również uwzględniać „oddalenie od rynku”, czyli
niehandlowy etap procesu innowacyjnego.
Parlament podkreśla, że rosnąca waga innowacji nie może być pretekstem do przyznawania
pomocy państwa dla przedsiębiorstw, gdyż innowacje stanowią integralny element
działalności gospodarczej i nie stanowią podstawy do przyznania pomocy. Pomoc państwa
powinna być przyznawana wyłącznie na innowacje, które nie mogą zostać sfinansowane ze
zwykłych komercyjnych źródeł oraz przyczyniają się do realizacji ogólnych celów
działalności gospodarczej i społeczeństwa.
Ponieważ MŚP zazwyczaj niechętnie podejmują wysokie ryzyko związane z innowacjami
technologicznymi, posłowie podkreślają potrzebę jak najszybszego skierowania pomocy
państwowej na działania, których celem jest motywowanie MŚP i obniżanie ryzyka
związanego z innowacją technologiczną oraz potrzebę poprawy ogólnych warunków w
środowisku gospodarczym.
Parlament popiera propozycję udzielania wsparcia finansowego w formie kapitału
podwyższonego ryzyka, jednak podkreśla, że rozwiązanie to nie jest optymalne i że wszelka
pomoc powinna mieć charakter krótkotrwały i być przede wszystkim uzupełnieniem
inwestycji prywatnych.
Posłowie dostrzegają potrzebę wyjaśnienia kwestii stosowania zasad pomocy państwa wobec
uczelni wyższych i placówek naukowych, w sytuacji gdy prowadzą one działalność
gospodarczą. Zalecają udział uniwersytetów i ośrodków badawczych w regionalnym
partnerstwie publiczno-prywatnym w charakterze „pośredników w innowacji”. Stworzyłoby
to efekt synergii z lepszymi wzajemnymi połączeniami między działalnością badawczą i
innowacyjną uczelni a potrzebami poszczególnych innowacyjnych MŚP oraz zespołów
małych przedsiębiorstw innowacyjnych.
Sophia IN 'T VELD (ALDE, NL)
Sprawozdawca
A6-0073/2006
Sprawozdanie w sprawie aspektu sektorowego planu działania w zakresie pomocy państwa na rzecz
innowacji
Procedura: inicjatywa
Debata: 26.04.2006
POSŁOWIE DO PE: IMMUNITET I TATUS
Zmiana Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów
posłów do Parlamentu Europejskiego
Poseł Giuseppe Gargani w imieniu Komisji Prawnej Parlamentu Europejskiego
skierował do Rady zapytanie ustne w sprawie zmiany Protokołu w sprawie przywilejów
i immunitetów deputowanych.
Poseł Gargani pyta, kiedy Rada zamierza zwołać Konferencję Międzyrządową w celu zmiany
Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów w zakresie przepisów dotyczących posłów
do Parlamentu Europejskiego oraz czy może potwierdzić osiągnięte porozumienie, w myśl
którego Konferencja Międzyrządowa opierać się będzie na Statucie zatwierdzonym przez
Parlament Europejski w dniach 3 i 4 czerwca 2003 r. Upomina się także o określenie roli jaką
w ramach Konferencji Międzyrządowej Rada wyznacza Parlamentowi Europejskiemu.
23 czerwca 2005 r. Parlament Europejski przyjęła rezolucję (P6_TA(2005)0245) w sprawie
zmiany decyzji z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie przyjęcia Statutu posła do Parlamentu
Europejskiego (2005/2124/INI). Trzy tygodnie wcześniej Rada na szczycie dnia
3 czerwca 2005 r. przyjęła oświadczenie, w myśl którego uzgodniono, że kiedy zostanie
przyjęty akt określający statut i ogólne warunki pełnienia funkcji przez posłów do Parlamentu
Europejskiego, państwa członkowskie rozpatrzą wniosek Parlamentu w sprawie zmiany
odnośnych postanowień Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot
Europejskich z 1965 r. w zakresie w jakim dotyczy on posłów do Parlamentu Europejskiego,
w celu jak najszybszego zatwierdzenia zmian. W swojej rezolucji z dnia 23 czerwca 2005 r.
PE uznał, że oświadczenie z dnia 3 czerwca stanowi zasadniczy element na drodze do
osiągnięcia kompromisu z Radą w sprawie Statutu, na który składają się następujące
elementy:
a)
odrębne, niezależne zbadanie części Statutu objętej prawem wtórnym oraz części
objętej prawem pierwotnym, jak również zatwierdzenie obu tych części zgodnie z przepisami
instytucjonalnymi mającymi zastosowanie do każdej z nich;
b)
w odniesieniu do części objętej prawem pierwotnym, wzywa się państwa
członkowskie do przeprowadzenia rewizji Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów
Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 1965 r. w zakresie przepisów dotyczących posłów
do Parlamentu Europejskiego, przyjmując za model Statut zatwierdzony w dniach
3 i 4 czerwca 2003 r.
O-0002/06
Zapytanie ustne wymagające debaty skierowane przez: Giuseppe Gargani w imieniu Komisji Prawna do
Rady. Dotyczy: Zmiana Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów
Debata: 26.04.2006
KONTROLA BUDŻETOWA
Absolutorium z wykonania budżetu 2004
Posłowie są gotowi zatwierdzić wykonanie budżetu Komisji Europejskiej za 2004 rok,
ale nie rezygnują z wywierania większej presji na rządy krajów członkowskich UE.
Posłowie chcą bowiem zwiększenia dyscypliny budżetowej i lepszego zarządzania
funduszami dysponowanymi wspólnie przez Komisję Europejską i państwa
członkowskie.
W sprawozdaniu posła Jana MULDERA (ALDE, NL) Komisja Kontroli Budżetowej
Parlamentu Europejskiego proponuje wprowadzenie “krajowych deklaracji zarządzania”,
które pozwoliłyby na ponoszenie większej odpowiedzialności przez właściwe organy państw
członkowskich za błędy i nieprawidłowości w rozdysponowaniu funduszy zarządzanych
wspólnie przez KE i rządy krajowe.
Rada nie podjęła podobnej propozycji Parlamentu Europejskiego z 2003 roku, kiedy to
posłowie proponowali wprowadzenie podobnych deklaracji, lecz na wyższym szczeblu, gdyż
podpisywaliby je ministrowie finansów państw UE i oni ponosiliby odpowiedzialność za
wszelkie nieprawidłowości. Jednak ta propozycja spotkała się z chłodnym przyjęciem Rady w
listopadzie ubiegłego roku, kiedy to państwa członkowskie uznały istniejące systemy kontroli
za wystarczające. Dlatego teraz posłowie proponują nieco zmodyfikowaną wersję deklaracji
sektorowych podpisywanych przez właściwe organy wskazywane przez same państwa
członkowskie. Posłowie chcą także, aby większą odpowiedzialność ponosili wysocy rangą
urzędnicy Komisji Europejskiej.
Warto zauważyć, że obecne systemy kontroli nie dają jednak możliwości kompletnej
weryfikacji wykonania budżetu, co potwierdził Europejski Trybunał Rozrachunkowy
odmawiając po raz jedenasty z rzędu uznania rozliczeń finansowych UE za wolne od wad.
Propozycje udzielenia absolutorium i uwagi posłów do wykonania budżetu za 2004 rok przez
pozostałe instytucje zostały zawarte w sprawozdaniach posłów Nilsa LUNDGRENA
(IND/DEM, SE) oraz Markusa FERBERA (EPP-ED, DE) (PE), a także Umberto GUIDONI
(GUE/NGL, IT) (agencje UE).
Procedura: budżet
Debata: 26.04.2006
ROZSZERZENIE
Akcesja Bułgarii i Rumunii do UE
Grupa posłów z Komisji Spraw Zagranicznych skierowała do Komisji Europejskiej
zapytanie w sprawie akcesji Bułgarii i Rumunii do UE i postępów, jakie poczyniły
Bułgaria i Rumunia w celu wypełnienia zobowiązań określonych w traktacie o
przystąpieniu.
W zapytaniu posłowie Elmar BROK, Pierre MOSCOVICI oraz Geoffrey VAN ORDEN
przypominają, że w przypadku wystąpienia poważnego ryzyka, że kraj do dnia 1 stycznia
2007 r. będzie wyraźnie nieprzygotowany do sprostania wymaganiom członkowstwa, Rada
może podjąć decyzję o przesunięciu daty przystąpienia o jeden rok.
Podczas debaty plenarnej w dniu 12 kwietnia 2005 r., poprzedzającej wyrażenie zgody przez
Parlament na podpisanie traktatu o przystąpieniu, prezydencja Rady potwierdziła, że
stanowisko Parlamentu w sprawie możliwości odwołania się do klauzuli ochronnych zostanie
szczegółowo rozważone.
Przewodniczący José Manuel Barroso potwierdził w liście z dnia 7 kwietnia 2005 r. do
przewodniczącego Josepa Borrella, że „przed wydaniem zalecenia w tej sprawie Komisja
poważnie rozważy opinie Parlamentu odnośnie możliwości zastosowania klauzuli
odroczeniowej, aby w pełni włączyć Parlament Europejski w proces decyzyjny dotyczący
ewentualnego odroczenia akcesji”.
Z uwagi na postęp, jaki poczyniły Bułgaria i Rumunia w celu wypełnienia zobowiązań
określonych w traktacie o przystąpieniu, posłowie pytają czy Komisja może potwierdzić, że
ogólna treść, kierunek i tempo reform w obu krajach jest wystarczające w celu osiągnięcia
gotowości do przystąpienia w terminie do dnia 31 grudnia 2006 r. pomimo występowania
obszarów budzących zaniepokojenie i mogących wymagać specjalnych środków. Wśród tych
obszarów posłowie wymieniają reformę sądownictwa oraz walkę z korupcją i zorganizowaną
przestępczością.
Autorzy zapytania chcą wiedzieć jakie są możliwości zastosowania klauzuli ochronnej i
innych ewentualnych kroków oraz co one oznaczają w praktyce, szczególnie w zakresie
wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych i czy Komisja Europejska rozważa
możliwość wprowadzenia systemu ścisłego nadzoru w ciągu trzech pierwszych lat po
przystąpieniu, w czasie których można by zastosować klauzule ochronne. Chcą, by Komisja
przedstawiła argumenty za i przeciw przedstawieniu zalecenia w sprawie terminu
przystąpienia Bułgarii i Rumunii oraz w sprawie klauzuli ochronnej i innych środków, które
mogłyby się okazać konieczne.
O-0034/06
Zapytanie ustne wymagające debaty skierowane przez: Elmar Brok, Pierre Moscovici oraz Geoffrey Van
Orden w imieniu Komisji Spraw Zagranicznych do Komisji Dotyczy: Przystąpienia Bułgarii i Rumunii do UE
Debata: 26.04.2006