Dlaczego człowiek cierpi na ziemi?

Totus Tuus, Maria!
Misterium Odkupienia
Dlaczego człowiek cierpi na ziemi?
Sednem nauki chrześcijańskiej jest misterium
odkupienia. Sam Jezus Chrystus nauczył nas
tego misterium, przeŜywając go w Swojej
codzienności tu na ziemi jako Bóg-człowiek. Jego
przykład ukazał nam misterium odkupienia jako
przez Boga przewidziany system zwrotu BoŜego
Ŝvcia w twórczości, która na skutek grzechów
zapadła w rozkład.
Składanka 6
Apostolat, Postfach 50 15 59, 50975 Köln
www.myriam-van-nazareth.net
5
Bóg stworzył człowieka z myślą prowadzenia
Ŝycia w świętości. Ale człowiek popełnił grzech
pierworodny. Grzech nieposłuszeństwa wobec
Boga. Po grzechu ciało i duch człowieka stały się
podatne na rany. Ludzie padali ofiarą chorobom i
cierpieniom
kaŜdego
rodzaju.
Wszystkie
cierpienia stały się środkiem pokuty za ogrom
grzechów na pojednanie się z Bogiem. Bóg mógł
był zburzyć ziemię po upadku człowieka, bo
człowiek równocześnie złamał przymierze
zawarte z Bogiem. Na mocy tego przymierza
człowiek miał obowiązek utrzymania ziemi w
świętości, by na niej zastępczo Ŝyć w łasce.
Zamiast twórczość Swoich rąk zniweczyć, Bóg
dał moŜliwość człowiekowi, by spłacić darowaną
mu poŜyczkę. Zamysł poŜyczki był w tym, by
światu uŜyczyć czas łaski. Zwrot poŜyczki przez
ludzi odbywa się stopniowo. Stopnie składają się
z cierpień. KaŜde cierpienie Bogu dobrowolnie i z
serca ofiarowane (lepiej jeszcze przez ręce
Najświętszej Panny Maryi) jest ratą spłaty,
podczas gdy kaŜdy grzech podnosi sumę ogólnej
kwoty do spłacenia. Grzech pierworodny miał w
swoim następstwie bezpośrednio wiele grzechów
śmiertelnych i lŜejszych. Dlatego w twórczości
powstała nierównowaga, która nieustannie
wzrasta i przez sprawiedliwość BoŜą tylko do
pewnego punktu przekroczenia moŜe być
niesiona. Jak długo nierównowaga trwa (i się
1
zwiększa) kaŜda dusza tu na ziemi słuŜy realizacji
jednego celu: wypełnieniu BoŜego Planu
uzdrowienia, by Królestwo BoŜe mogło tu
zapanować.
Wielkim przykładem dla nas jest uczłowieczenie
Syna
BoŜego
Jezusa
Chrystusa
w
błogosławionym łonie Najświętszej Panny Maryi.
Jezus prowadził Ŝycie emocjonalnego, cielesnego
cierpienia, zmierzająceqo do Pasji świętej i
śmierci na KrzyŜu. Bóg oczekuje, Ŝe kaŜdy
chrześcijanin przykład ten w Ŝyciu swoim dalej
poprowadzi. Dokładnie to zamierzał Jezus w
Swoim Słowie: "Kto chce być ucuniem moim,
niech weźmie swój krzyŜ na ramiona i idzie za
mną." To samo mówi nam słowo świetego Pawła:
"Teraz się cieszę w cierpieniach, które ponoszę
za was. Dla ciała Chrystzsa - Kościół - dopełniam
w moim ziemskim Ŝyciu, czego jeszcze brak w
cierpieniu Chrystusa". "Nasz krzyŜ brać na siebie"
znaczy, z miłością w sercu wszystko
zaakceptować, co Opatrzność BoŜa w kaŜdym
momencie raczy postawić na drodze naszej. Ona
w Swojej nie zmierzonej Mądrości wie dokładnie
jakie potrzeby mamy w danym czasie, albo co w
danej chwili jest wskazane dla wzrostu naszej
duszy i realizacji Planu BoŜego Uzdrowienia.
Głęboki sens wszezelkich cierpień leŜy w tym:
Bóg tworząc człowieka, przyznał mu wolną wolę i
z miłości do niego nigdy mu jej nie zabrał.
Dlatego Bóg nie moŜe nic przedsięwziąć, jeŜeli
człowiek na podstawie nieustannych grzechów
swoich sprowadza świat do upadku. Jedynym
lekarstwem na to jest ciągła modlitwa i całkowite
bezwarunkowe oddanie się Najświę tszej Pannie
Maryi z wszelkim cierpieniem zaakceptowanym
od serca i oddanym Bogu przez najczystsze Jej
ręce. Bóg Ŝąda, by kaŜdy człowiek był
szczęśliwym. Szczęście to widzi On w pierwszej
linii w Ŝyciu wiecznym, po Ŝyciu na ziemi. śycie
na ziemi jest jedynie przejściem, które nam jest
uŜyczone dla uświęcenia nas samych, zasługując
sobie chwałę w niebie. Jedynym szczęściem,
2
które Bóg chce nam dać poznać juŜ tu na ziemi,
to pokój serca. Pokój ten tworzy fundament
prawdziwej wolności duszy która jest stanem
świętości. MoŜemy go dla siebie zdobyć na
pierwszym
miejscu
prsez
cierpienie
i
doświadczenie.
Oddanie
Matce
Najświętszej
kaŜdego
doświadczenia codzienności jest zarazem
naszym wkładem w realizacji BoŜego Planu
Uzdrowienia, poniewaŜ wtedy dopiero Maryja
moŜe okazać moc "Pani Naszej". Poswięcenie się
Maryi jest dla nas kluczem do bramy wiecznej
chwały, danym nam z ręki Boga jako najwyŜsze
wynagrodzenie. Z tego powodu jest Ŝycie tu na
ziemi największym przywilejem.
istotą miłości? Miłość jest esencją siły BoŜej,
która oŜywia całą twórczość i rozlewa wszelkie
łaski. Kiedy oddajemy nasze cierpienia Naszej
Królowej i Pani, dajemy Jej moŜliwość zrobienia
nas współodkupicielami ludzkości. Akurat tam
kwitnie najczystsza i najpiękniejsza miłość
bliźniego, która nam i całej ludzkości wyda skarby
Ŝycia wiecznego w Imię święte Jesusa, który z
miłości do nas poniósł smierc.
Cierpienie = prawdziwa jedność z ukrzyŜowanym
Chrystusem.
Z miłości do Boga i Jego Planu Zbawienia
przyjęte cierpienie.
Gorące pragnienie wielbienia ukrzyŜowanego
Chrystusa - to złota droga do naszej własnej
chwały w Niebie.
Jedynie całkowite pójście za Chrystusem, (które
ma takŜe wyraz w chętnej, pełnej miłości
akceptacji kaŜdego cierpiena) otwiera duszę na
łaskę uświęcającą. Dopóki człowiek Ŝyje w swoim
śmiertelnym ciele, dotyczy go oczekiwanie
stawienia się do dyspozycji w realizacji BoŜego
Planu. Czego Bóg chce? Uświęcenia kaŜdej
duszy i załoŜenia Królestwa Swojego na ziemi.
Na skutek wysiłków modlitewnych i cierpień
spływają na ludzkość łaski za pośrednictwem
Najświętszej Maryi Panny, wyposaŜonej w nie
ograniczoną moc BoŜą wobec losu człowieka w
naszych ostatnich czasach. Ona pokona szatana
i wszystkie moce ciemności. Ona zdepcze głowę
węŜa piekielnego. Maryja moŜe pełnię Swojej
Mocy Nieba uźyc tylko na podstawie ofiar i
doświadczeń Jej całkowicie oddanych dusz.
Cierpienie jest najszystszą fomą miłości. Co jest
3
4