Pobierz dokument

Transkrypt

Pobierz dokument

RZECZPOSPOLITA
POLSKA
(12)
OPIS PATENTOWY
(19)
PL
(21) Numer zgłoszenia: 365445
(22) Data zgłoszenia: 03.05.2001
Urząd Patentowy
Rzeczypospolitej Polskiej
(86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:
03.05.2001, PCT/US01/014357
(87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:
22.11.2001, WO01/87038
(54)
205507
(13) B1
(11)
(51) Int.Cl.
C07D 471/04 (2006.01)
C07D 491/048 (2006.01)
C07D 495/04 (2006.01)
A61K 31/4365 (2006.01)
A61K 31/437 (2006.01)
A61K 31/444 (2006.01)
A61K 31/566 (2006.01)
A61P 5/24 (2006.01)
A61P 15/00 (2006.01)
A61P 15/10 (2006.01)
Pochodna β-karboliny i jej zastosowanie oraz kompozycja farmaceutyczna
(73) Uprawniony z patentu:
(30) Pierwszeństwo:
17.05.2000, US, 60/204,667
(43) Zgłoszenie ogłoszono:
10.01.2005 BUP 01/05
ORTHO-MCNEIL PHARMACEUTICAL, INC.,
RARITAN, US
(72) Twórca(y) wynalazku:
ZHIHUA SUI, FLEMINGTON, US
MARK J. MACIELAG, BANCHBURG, US
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:
30.04.2010 WUP 04/10
(74) Pełnomocnik:
PL 205507 B1
rzecz. pat. Elżbieta Ostrowska
2
PL 205 507 B1
Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest pochodna β-karboliny i jej zastosowanie oraz kompozycja farmaceutyczna zawierająca taką pochodną. Nowe związku są użyteczne jako inhibitory fosfodiesterazy.
Nowe związki znajdują zastosowanie do leczenia chorób i stanów związanych z PDE, np. zaburzeń
erekcji u mężczyzn.
Zaburzenia erekcji (ED) określa się jako niemożność osiągnięcia lub utrzymania erekcji w stopniu wystarczającym do odbycia zadowalającego stosunku płciowego. Obecnie szacuje się, że w przybliżeniu 7-8% populacji mężczyzn cierpi na różnego typu ED, co odpowiada co najmniej 20 milionom
mężczyzn w samych Stanach Zjednoczonych. Ponieważ prawdopodobieństwo ED wzrasta z wiekiem,
szacuje się, że zachorowalność będzie zwiększać się w przyszłości z uwagi na stale wzrastającą
średnią wieku populacji.
Zaburzenia erekcji u mężczyzn mogą być konsekwencją czynników psychogennych i/lub organicznych. Chociaż na ED składa się wiele czynników, w pewnych podgrupach w obrębie populacji
męskiej istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia tego zaburzenia. Wysoką zachorowalność
na ED wykazują szczególnie pacjenci z cukrzycą, nadciśnieniem, chorobą serca i stwardnieniem rozsianym. Ponadto objawy ED powstają z większym nasileniem u pacjentów przyjmujących niektóre
rodzaje leków takich jak środki przeciwnadciśnieniowe, środki przeciwdepresyjne, środki uspokajające
i środki przedwiekowe.
Terapie ED obejmują zastosowanie wielu różnych środków farmakologicznych, urządzeń próżniowych i protez prącia. Spośród środków farmakologicznych obecnie stosuje się w praktyce papawerynę, fentolaminę i alprostadyl. Te środki są skuteczne tylko po bezpośrednim wstrzyknięciu do cewki
moczowej lub ciał jamistych i wiążą się z nimi działania niepożądane takie jak priapizm, zwłóknienie,
bolesność prącia i krwiak w miejscu wstrzyknięcia. Urządzenia próżniowe są nieinwazyjnym, alternatywnym leczeniem ED. Te urządzenia wywołują erekcję wytwarzając podciśnienie wokół trzonu prącia,
co prowadzi w efekcie do zwiększonego przepływu krwi do ciał jamistych poprzez bierne rozszerzenie
tętnic. Chociaż ta forma leczenia jest często skuteczna w ED pochodzenia organicznego, pacjenci
skarżą się m.in. na brak spontaniczności i zbyt długi czas jaki zajmuje zastosowanie urządzenia mechanicznego, oraz trudność i dyskomfort w momencie ejakulacji. Zastosowanie znalazły rozmaite półsztywne lub nadmuchiwane protezy prącia, szczególnie u mężczyzn z cukrzycą. Jednakże przyjmuje
się, że urządzenia te stosuje się wówczas, gdy zawiodły inne sposoby leczenia, a ponadto są one
związane ze zwiększonym ryzykiem infekcji i niedokrwienia.
Ostatnio, FDA dopuściło do obrotu inhibitor fosfodiesterazy V (PDEV), sildenafil (Viagra®), będący skutecznym środkiem do podawania doustnego w leczeniu ED. Sildenafil, 5-[2-etoksy-5-(4-metylopiperazyn-1-ylosulfonylo)-fenylo]-1-metylo-3-n-propylo-6,7-dihydro-1H-pirazolo[4,3-d]-pirymidyn-7-on i wiele pokrewnych analogów oraz ich zastosowanie jako środków przeciwdusznicowych ujawniono w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5250534 i 5346901. Zastosowanie
sildenafilu i pokrewnych analogów do leczenia zaburzeń erekcji u mężczyzn ujawniono w zgłoszeniu
nr WO 94/28902, opublikowanym 22 grudnia 1994. W badaniach klinicznych wykazano, że lek poprawia funkcje seksualne u około 70% mężczyzn cierpiących na ED o etiologii psychogennej lub organicznej. Lek jednakże okazał się mniej skuteczny u pacjentów po prostatektomii radykalnej, poprawa
erekcji nastąpiła u 43% pacjentów, którzy przyjmowali sildenafil w przeciwieństwie do 15% przyjmujących placebo. Pomimo tych wad, pacjenci postrzegają lek jako korzystniejszy w porównaniu z innymi
terapiami, które obejmują wprowadzanie leku bezpośrednio do prącia przez wstrzyknięcie, stosowanie
urządzeń zewnętrznych lub procedury chirurgiczne.
Daugan i in. w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5859009 i europejskim
opisie patentowym nr 0740668 B1 ujawnili syntezę szeregu tetracyklicznych pochodnych jako inhibitorów fosfodiesterazy specyficznej dla cyklicznego 3',5'-monofosforanu guanozyny i ich zastosowanie
w leczeniu zaburzeń sercowo-naczyniowych. Daugan i in., w zgłoszeniu nr WO 97/03675, ujawniają
zastosowanie tetracyklicznych pochodnych do leczenia impotencji.
Bombrun i in. w zgłoszeniu nr WO 97/43287 ujawniają szereg pochodnych karboliny, dokładniej
pochodne karboliny podstawionej przez podstawiony 2-alkilokarbonyl i ich zastosowanie w leczeniu
zaburzeń sercowo-naczyniowych jako inhibitorów fosfodiesterazy specyficznej dla cyklicznego
3,5,monofosforanu guanozyny.
Ellis i in. w zgłoszeniu nr WO 94/28902 i europejskim opisie patentowym nr 0702555 B1 ujawniają
szereg pochodnych pirazolpirymidynonu i ich zastosowanie w leczeniu zaburzeń erekcji. Campbell, S. F.
PL 205 507 B1
3
w zgłoszeniu nr WO 96/16657 ujawnia zastosowanie bicyklicznych związków heterocyklicznych (pirazolopirymidonów) do leczenia impotencji; podczas gdy Campbell i in. w zgłoszeniu WO 96/16644
ujawniają zastosowanie selektywnych inhibitorów cGMP PDE do leczenia zaburzeń erekcji.
Ohashi i in. w zgłoszeniu nr WO 9745427 ujawniają tetracykliczne pochodne pirydokarbazoli
o działaniu hamującym cGMP PDE.
Fourtillan i in. w zgłoszeniu nr WO 96/08490 A1 ujawniają szereg pochodnych karboliny i ich
zastosowanie w leczeniu chorób związanych z zaburzeniami aktywności melatoniny. Ueki i in. w opisie
patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5126448 ujawniają pochodne pirydyny i 1,2,3,4-tetrahydropirydyny przydatne jako leki psychotropowe o działaniu przedwiekowym. Atkinson i in. w opisie
patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3328412 ujawniają pochodne 1-arylo- i, 1-heteroarylo-2-acylo-1,2,-3,4-tetrahydro-β-karboliny o długotrwałych właściwościach przeciwbólowych.
Stymulowana seksualnie erekcja prącia jest wynikiem złożonego współdziałania procesów fizjologicznych w ośrodkowym układzie nerwowym, obwodowym układzie nerwowym i mięśniach gładkich.
Specyficznie, uwalnianie tlenku azotu z nieadrenergicznych, niecholinergicznych nerwów i śródbłonka
aktywuje cyklazę guanylową i zwiększa wewnątrzkomórkowe poziomy cGMP w ciele jamistym. Zwiększenie wewnątrzkomórkowego cGMP zmniejsza wewnątrzkomórkowe poziomy wapnia, prowadząc
w efekcie do zwiotczenia beleczkowatych mięśni gładkich, czego wynikiem jest z kolei zwiększenie
objętości ciał jamistych i ucisk żyłek podosłonkowych, co prowadzi do erekcji prącia.
PDEV znajduje się w płytkach krwi człowieka i mięśniach gładkich naczyń, co sugeruje, że enzym ten odgrywa rolę w regulacji wewnątrzkomórkowych stężeń cGMP w tkankach serca i naczyń.
Właściwie wykazano, że inhibitory PDEV powodują rozluźnienie zależne od śródbłonka, zwiększając
wzrost wewnątrzkomórkowego cGMP wywoływany przez tlenek azotu. Inhibitory PDEV ponadto selektywnie obniżają ciśnienie tętnicze w płucach w modelach zwierzęcych zaporowego uszkodzenia serca
nadciśnienia płucnego. Zatem oprócz przydatności w ED, inhibitory PDEV mogą prawdopodobnie
znaleźć zastosowanie terapeutycznie w takich stanach jak uszkodzenie serca, nadciśnienie płucne
i dusznica bolesna.
Oczekuje się, że środki zwiększające stężenie cGMP w tkance prącia, albo poprzez zwiększenie jego uwalniania albo zmniejszenie jego rozkładu, będą skuteczne w leczeniu ED. Wewnątrzkomórkowe poziomy cGMP regulują enzymy zaangażowane w jego tworzenie i rozkład, mianowicie cyklazy guanylowe i fosfodiesterazy cyklicznych nukleotydów (PDE). Do chwili obecnej opisano co najmniej dziewięć rodzin PDE u ssaków, z których pięć jest zdolnych do hydrolizy aktywnego cGMP do
nieaktywnego GMP w warunkach fizjologicznych (PDE I, II, V, VI i IX). PDE V jest dominującą izoformą w ciele jamistym człowieka. Można się zatem spodziewać, że inhibitory PDEV zwiększają stężenie
cGMP w ciele jamistym i wydłużają czas trwania i częstotliwość erekcji prącia.
Ponadto wiadomo, że selektywne inhibitory PDE są przydatne w leczeniu różnych zaburzeń
i stanów obejmujących zaburzenia erekcji u mężczyzn (ED), zaburzenia pobudliwości seksualnej
u kobiet, zaburzenia seksualne u kobiet związane z przepływem krwi i produkcją tlenku azotu w tkankach pochwy i łechtaczki, poród przedwczesny, bolesne miesiączkowanie, zaburzenia sercowo-naczyniowe, miażdżycę naczyń, zaburzenia zarostowe tętnic, zakrzepicę, nawrót zwężenia naczyń wieńcowych, dusznicę bolesną, zawał mięśnia sercowego, uszkodzenie serca, niedokrwienie serca, nadciśnienie, nadciśnienie płucne, astmę, chromanie przestankowe i powikłania cukrzycy.
Zgodnie z tym, przedmiotem według wynalazku są związki, które zwiększają stężenie cGMP
w tkance prącia poprzez hamowanie fosfodiesteraz, specyficznie PDEV. Innym przedmiotem według
wynalazku są związki przydatne do leczenia zaburzeń czynności seksualnych, szczególnie zaburzeń
erekcji i/lub impotencji u samców i zaburzeń seksualnych u samic.
Tak więc, związki według wynalazku są przydatne do leczenia stanów lub zaburzeń, w których
pośredniczy PDEV, takich jak zaburzenia erekcji u mężczyzn, zaburzenia seksualne u kobiet, zaburzenia sercowo-naczyniowe, miażdżyca naczyń, zaburzenia zarostowe tętnic, zakrzepica, nawrót
zwężenia naczyń wieńcowych, dusznica bolesna, zawał serca, uszkodzenie serca, niedokrwienie serca, nadciśnienie, nadciśnienie płucne, astma, chromanie przestankowe lub powikłania cukrzycy.
Poniżej opisano szereg pochodnych β-karboliny o zdolności do hamowania fosfodiesterazy typu
V wykazanej w testach enzymatycznych i do zwiększania stężenia cGMP w tkance jamistej wykazanego in vitro.
Niniejszy wynalazek obejmuje nowe pochodne β-karboliny użyteczne jako inhibitory fosfodiesterazy.
4
PL 205 507 B1
Dokładniej, przedmiotem wynalazku jest pochodna β-karboliny, związek o wzorze (I):
w którym
X jest wybrany z grupy obejmującej -NRD i atom siarki; w którym RD jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, 2-benzoksazolil, 5-(4-(C1-4alkilo)fenylo)-2-pirymidynyl, 2-(3-nitro-fenylo)-5-furylokarbonyl, 2-(3-trifluorometylofenylo)-5-furylokarbonyl i C1-4alkil, ewentualnie podstawiony przez
atom fluorowca, grupę -CO2H, grupę di(C1-4alkilo)aminową, -CO2(C1-4)alkil, 2-pirydyl, 4-morfolinyl lub
N-pirolidynyl;
R2 jest wybrany z grupy obejmującej 5-(2,3-dihydro)benzofuryl, 6-(2,3-dihydrobenzo-[1,4]dioksyn-6-yl, pirydyl, 4-[N-(3-di(C1-4alkilo)-(C1-6)alkoksy]fenyl lub oznacza fenyl, ewentualnie podstawiony
przez 1-2 podstawniki wybrane z grupy obejmującej atom fluorowca, grupę cyjanową, grupę di(C1-4-alkilo)aminową, grupę nitrową, -CO2(C1-4)alkil, C1-4alkoksyl, trifluorometyl, C1-4alkil;
Z jest wybrany z grupy obejmującej CH2, CHOH i C(O); pod warunkiem, że gdy Z oznacza
CHOH lub C(O), wówczas X oznacza NH;
R4 oznacza atom wodoru;
a oznacza liczbę całkowitą 0 lub 1;
Y jest wybrany z grupy obejmującej CH2, C(O) lub SO2;
jest wybrany z grupy obejmującej 2-benzotiazolil, 2-pirymidynyl, 2-tiazolil, 2-benzoimidazolil, 2-pirydynyl, furyl, 2-benzo(b)furyl, 2-benzo(b)tienyl, 2-tienyl, 3-(1,2,5-triazolil), 3-pirydyl, 4-izoksazolil, pirazolil, naftyl lub fenyl;
m oznacza liczbę całkowitą 1 lub 2;
R3 oznacza jeden podstawnik wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, atom fluorowca, grupę nitrową, C1-C4alkil, C1-C4alkoksyl, trifluorometyl, 4-pirazynyl, - SO2-fenyl, pirydyl, 4-[2-(N-pirolidynylo) (C1-4)alkoksy]fenyl, 2-[2-(4-morfolinylo)C1-4alkoksy]fenyl, 2,3-di(C1-4)alkilo-3H-imidazol-4-il lub
fenyl, ewentualnie podstawiony przez 1-2 podstawniki wybrane z grupy obejmującej atom fluorowca,
C1-4alkoksyl, grupę nitrową, - SO2(C1-4)alkil, C1-4alkil, hydroksyl, grupę aminową, -NH-C(O)-C1-4alkil,
-NH-(CH2)4-OH, -NH-C(O)-(C1-4alkilo)-N(C1-4alkil)2 i trifluorometyl;
lub R3 oznacza dwa podstawniki wybrane z grupy obejmującej trifluorometyl, C1-4alkil lub fenyl,
ewentualnie podstawiony przez atom fluorowca lub grupę nitrową;
i jego farmaceutycznie dopuszczalne sole.
Korzystny jest związek według wynalazku, w którym
X jest wybrany z grupy obejmującej S lub NRD, w którym RD jest wybrany z grupy obejmującej
atom wodoru, di(metylo)aminoetyl, di(metylo)amino-N-propyl, di(etylo)-aminoetyl, di(etylo)amino-N-butyl, N-pirolidynyloetyl, N-morfolinyloetyl, 2-pirydylometyl, 4-pirydylometyl, 5-(4-metylofenyl)-2-pirymidynyl, karboksymetyl, karboksyetyl, 4-chloro-n-butyl, 2-(5-(3-trifluorometylofenylo)furylo)-karbonyl,
2-(5-(3-nitrofenyl)furylo)karbonyl, metoksykarbonylometyl, metoksykarbonyloetyl i 2-benzoksazolil;
R2 jest wybrany z grupy obejmującej fenyl, 3,4-metylenodioksyfenyl, 3,4-(difluoro)metylenodioksyfenyl, 2,3-dihydrobenzofuryl, 2,3-dihydrobenzo-[1,4]-dioksyn-6-yl, 4-pirydyl, 3-pirydyl, 4-cyjanofenyl, 3-nitrofenyl, 4-nitrofenyl, 4-trifluorometylofenyl, 4-metoksyfenyl, 3,4-dimetylofenyl, 3,5-dimetylofenyl, 3,4-dimetoksyfenyl, 3-trifluorometylo-4-chlorofenyl, 3,4-dichlorofenyl, 4-chlorofenyl, 4-metoksykarbonylofenyl, 3,4-dimetoksyfenyl, 4-(dimetyloamino)fenyl i 4-(N-(3-dimetyloamino)-N-propoksy)fenyl;
PL 205 507 B1
5
R4 jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, karboksyl, dimetyloaminoetoksykarbonyl,
dimetyloaminoetyloaminokarbonyl i metoksykarbonyl;
jest wybrany z grupy obejmującej naftyl, 2-pirymidynyl, 2-furyl, 3-furyl, 2-benzofuryl,
2-tienyl, 2-benzotienyl, 2-benzotiazolil, 2-benzoksazolil, 2-benzoimidazolil, 4-tiazolil, 2-tiazolil, 3-pirazolil, 4-pirazolil, 5-pirazolil, 3-(1,2,5-triazolil), 4-izoksazolil, 2-pirydyl i 3-pirydyl;
R3 jest niezależnie wybrany z grupy obejmującej atom chloru, bromu, metyl, n-propyl, t-butyl,
metoksy, trifluorometyl, nitro, fenyl, benzyl, fenylosulfonyl, 4-hydroksyfenyl, 4-chlorofenyl, 4-metylofenyl, 3,4-dimetoksyfenyl, 3-trifluorometylofenyl, 4-trifluorometylofenyl, 5-trifluorometylofenyl,
4-metoksyfenyl, 2-nitrofenyl, 3-nitrofenyl, 4-nitrofenyl, 3-aminofenyl, 4-aminofenyl, 2-nitro-4-chlorofenyl, 2-nitro-4-metylofenyl, 2-nitro-4-metylosulfonylofenyl, 3-acetyloaminofenyl, 4-acetyloaminofenyl,
4-(3-karboksy-n-propylo)karbonyloaminofenyl, 2-chloro-5-trifluorometylofenyl, 4-(4-hydroksy-n-butylo)aminofenyl, 2-(dimetyloamino)-acetyloaminofenyl, 4-[2-(N-pirolidynylo)etoksy]fenyl, 4-[2-(4-morfolinylo)etoksy]fenyl, 4-(2-(dimetyloamino)-etoksy)fenyl, 4-pirazynyl, 2,3-dimetylo-3H-imidazolil, 2-pirydyl
i 3-pirydyl;
D
D
X oznacza NR , w którym R jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, di(metylo)aminoetyl, 4-pirydylometyl, 2-pirydylometyl, N-morfolinyloetyl, karboksyetyl, karboksymetyl,
di(etylo)aminoetyl, N-pirolidynyloetyl i 5-(4-metylofenyl)-2-pirymidynyl;
R2 jest wybrany z grupy obejmującej 3,4-metylenodioksyfenyl, 2,3-dihydrobenzofuryl i 2,3-dihydrobenzo-[1,4]-dioksyn-6-yl;
Y jest wybrany z grupy obejmującej C(O) i CH2;
jest wybrany z grupy obejmującej naftyl, 2-pirymidynyl, 2-furyl, 2-benzofuryl, 2-tienyl,
2-benzotienyl, 2-benzotiazolil, 2-benzoksazolil, 2-tiazolil, 4-tiazolil i 2-pirydyl;
m oznacza liczbę całkowitą 1;
R3 jest wybrany z grupy obejmującej atom bromu, t-butyl, metoksy, trifluorometyl, nitro, fenyl,
4-chlorofenyl, 3,4-dimetoksyfenyl, 3-trifluorometylofenyl, 4-metylofenyl, 4-metoksyfenyl, 2-nitrofenyl,
3-nitrofenyl, 4-nitrofenyl, 3-aminofenyl, 2-nitro-4-chlorofenyl, 2-nitro-4-metylofenyl, 2-nitro-4-metylosulfonylofenyl, 4-(3-karboksy-n-propylo)-karbonyloaminofenyl, 2-chloro-5-trifluorometylofenyl, 4-(4-hydroksy-n-butylo)aminofenyl, 2-2-(dimetyloamino)-acetyloaminofenyl, 4-pirazynyl 2-pirydyl i 2,3-dimetylo-3H-imidazol-4-yl;
D
D
X oznacza NR , w którym R jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, di(metylo)aminoetyl, N-morfolinyloetyl, karboksymetyl i N-pirolidynyloetyl;
R2 jest wybrany z grupy obejmującej 3,4-metylenodioksyfenyl i 2,3-dihydrobenzofuryl;
Z jest wybrany z grupy obejmującej CH2 i C(O); pod warunkiem, że gdy Z oznacza C(O), wówczas X oznacza NH;
Y oznacza C(O);
jest wybrany z grupy obejmującej 2-pirymidynyl, 2-furyl, 2-benzofuryl, 2-benzoksazolil, 2-tiazolil i 2-pirydyl;
R3 jest wybrany z grupy obejmującej t-butyl, metoksy, nitro, fenyl, 4-chlorofenyl, 4-metylofenyl,
4-metoksyfenyl, 3,4-dimetoksyfenyl, 3-trifluorometylofenyl, 2-nitrofenyl, 3-nitrofenyl, 4-nitrofenyl, 3-aminofenyl, 2-nitro-4-metylosulfonylofenyl, 2-(dimetyloamino)acetyloaminofenyl, 2-pirydyl i 2,3-dimetylo-3H-imidazol-4-yl;
6
PL 205 507 B1
pod warunkiem, że gdy
oznacza 2-furyl, wówczas m oznacza 1;
Szczególnie korzystny jest związek według wynalazku wybrany z grupy obejmującej:
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[(5-fenylo-2-furylo)-karbonylo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolinę;
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(2-pirydylo)-2-pirymidynylo]-9-di(metylo)aminoetylo-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolinę;
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(3,4-dimetoksyfenylo)-2-pirymidynylo]-1,2,3,9-tetrahydro-4-okso-4H-β-karbolinę;
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(4-metylofenyl)-2-pirymidynylo]-1,2,3,9-tetrahydro-4-okso-4H-β-karbolinę;
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(4-metoksyfenyl)-2-pirymidynylo]-1,2,3,4-tetrahydro-4-okso-4H-β-karbolinę;
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[4-(4-metoksyfenyl)-2-tiazolil]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolinę;
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-(4-fenylo-2-tiazolilo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolinę;
2-[2,3']bipirydynylo-6'-ylo-1-(2,3-dihydrobenzofuran-5-ylo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolinę;
1-(2,3-dihydrobenzofuran-5-ylo)-2-[5-(2,3-dimetylo-3H-imidazol-4-ylo)-2,3-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolinę;
i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.
Dalszym aspektem wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna zawierająca farmaceutycznie
dopuszczalny nośnik i substancję czynną, która według wynalazku zawiera jako substancję czynną
wyżej określony związek o wzorze (I).
Dalszym aspektem wynalazku jest zastosowanie wyżej określonego związku o wzorze (I) do
wytwarzania leku do leczenia zaburzeń seksualnych, a zwłaszcza zaburzenia erekcji u mężczyzn.
Dalszym aspektem wynalazku jest zastosowanie wyżej określonego związku o wzorze (I) do
wytwarzania leku do leczenia stanów wybranych z grupy obejmującej zaburzenia erekcji u mężczyzn,
impotencję, zaburzenia seksualne u kobiet, zaburzenia pobudliwości seksualnej u kobiet i zaburzenia
seksualne u kobiet związane z przepływem krwi i produkcją tlenku azotu w tkankach pochwy i łechtaczki, poród przedwczesny, bolesne miesiączkowanie, zaburzenia sercowonaczyniowe, miażdżycę
naczyń, zaburzenia zarostowe tętnic, zakrzepicę, nawrót zwężenia naczyń wieńcowych, dusznicę
bolesną, zawał serca, uszkodzenie serca, niedokrwienie serca, nadciśnienie, nadciśnienie płucne,
astmę, chromanie przestankowe i powikłania cukrzycy.
Tak więc, związki według wynalazku znajdują zastosowanie do leczenia zaburzeń seksualnych,
np. zaburzeń erekcji u mężczyzn, impotencji, zaburzeń seksualnych u kobiet, np. zaburzeń pobudliwości seksualnej u kobiet, zaburzeń seksualnych u kobiet związanych z przepływem krwi i produkcją tlenku azotu w tkankach pochwy i łechtaczki, porodu przedwczesnego i/lub bolesnego miesiączkowania.
Stwierdzono, że związki według wynalazku zwiększają stężenie cGMP w tkance prącia poprzez
hamowanie fosfodiesteraz, specyficznie PDEV.
Ponadto, stwierdzono, że związki według wynalazku rozluźniają naczynia przez zwiększanie
wzrostu wewnątrzkomórkowego cGMP wywołanego przez tlenek azotu.
Tak więc, związki według wynalazku znajdują zastosowanie do leczenia stanu obejmującego
zaburzenia erekcji u mężczyzn (ED), impotencję, zaburzenia seksualne u kobiet, zaburzenia pobudliwości seksualnej u kobiet, zaburzenia seksualne u kobiet związane z przepływem krwi i produkcją
tlenku azotu w tkankach pochwy i łechtaczki, poród przedwczesny, bolesne miesiączkowanie, zaburzenia sercowo-naczyniowe, miażdżycę naczyń, zaburzenia zarostowe tętnic, zakrzepicę, nawrót
zwężenia naczyń wieńcowych, dusznicę bolesną, zawał serca, uszkodzenie serca, niedokrwienie serca, nadciśnienie, nadciśnienie płucne, astmę, chromanie przestankowe i powikłania cukrzycy.
Przykładem rozwiązania według wynalazku jest zastosowanie dowolnego spośród opisanych
powyżej związków do wytwarzania leku do: (a) leczenia zaburzeń seksualnych, szczególnie zaburzeń
erekcji u mężczyzn, (b) leczenia impotencji, (c) zwiększania stężenia cGMP w tkance prącia poprzez
hamowanie fosfodiesterazy, szczególnie PDEV i/lub (d) leczenia stanu obejmującego poród przedwczesny, bolesne miesiączkowanie, zaburzenia sercowo-naczyniowe, miażdżycę naczyń, zaburzenia
zarostowe tętnic, zakrzepicę, nawrót zwężenia naczyń wieńcowych, dusznicę bolesną, zawał serca,
PL 205 507 B1
7
uszkodzenie serca, niedokrwienie serca, nadciśnienie, nadciśnienie płucne, astmę, chromanie przestankowe i powikłania cukrzycy u wymagającego tego pacjenta.
Przedmiotem niniejszego wynalazku są nowe pochodne β-karboliny przydatne do leczenia zaburzeń czynności seksualnych, szczególnie zaburzeń erekcji u mężczyzn (ED). Chociaż związki według niniejszego wynalazku są przydatne zasadniczo do leczenia zaburzeń seksualnych u mężczyzn
lub zaburzeń erekcji, mogą także być przydatne do leczenia zaburzeń seksualnych u kobiet, np. zaburzeń pobudliwości seksualnej u kobiet, zaburzeń seksualnych u kobiet związanych z przepływem krwi
i produkcją tlenku azotu w tkance pochwy i łechtaczki i porodu przedwczesnego i bolesnego miesiączkowania.
Sole związków według wynalazku, znajdujące zastosowanie w medycynie, obejmują nietoksyczne „farmaceutycznie dopuszczalne sole”. Jednakże inne sole mogą być użyteczne do wytwarzania związków według wynalazku lub ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli. Odpowiednie farmaceutycznie dopuszczalne sole związków obejmują sole addycyjne z kwasami, które można uzyskać
np. przez zmieszanie roztworu związku z roztworem farmaceutycznie dopuszczalnego kwasu, takiego
jak kwas chlorowodorowy, kwas siarkowy, kwas fumarowy, kwas maleinowy, kwas bursztynowy, kwas
octowy, kwas benzoesowy, kwas cytrynowy, kwas winowy, kwas węglowy lub kwas fosforowy. Ponadto, jeśli związki według wynalazku zawierają grupę kwasową, ich odpowiednie farmaceutycznie dopuszczalne sole mogą obejmować sole z metalem alkalicznym, np. sole sodu lub potasu, sole z metalem ziem alkalicznych, np. sole wapnia lub magnezu oraz sole utworzone z odpowiednimi organicznymi Ugandami, np. czwartorzędowe sole amoniowe. Tak więc, reprezentatywne farmaceutycznie
dopuszczalne sole obejmują:
octan, benzenosulfonian, benzoesan, wodorowęglan, wodorosiarczan, dwuwinian, boran, bromek, wersenian, kamsylan, węglan, chlorek, klawulanian, cytrynian, dichlorowodorek, edetanian,
edizylan, estelonian, ezylan, fumaran, glukoheptonian, glukonian, glutaminian, glikoliloarsanilan, heksyloresorcynę, hydrabaminę, bromowodorek, chlorowodorek, hydroksynaftoesan, jodek, izetionian
(ester kwasu 2-hydroksyetanosulfonowego), mleczan, laktobinian, laurynian, jabłczan, maleinian, migdalan, mezylan, metylobromek, metyloazotan, metylosiarczan, śluzan, napsylan, azotan, sól amoniową N-metyloglukozoaminy, oleinian, pamoinian (embonian), palmitynian, pantotenian, fosforan/difosforan, poligalakturonian, salicylan, stearynian, siarczan, octan, bursztynian, taninian, winian,
teoklan, tosylan, trietiodide i walerianian.
Związki według wynalazku mogą tworzyć proleki, które są funkcyjnymi pochodnymi związków,
które łatwo przekształca się in vivo do pożądanego związku. Tak więc, w sposobach leczenia, termin
„podawanie” obejmuje leczenie różnych opisanych tu zaburzeń związkiem specyficznie ujawnionym
lub związkiem, który nie jest specyficznie ujawniony, lecz który może się przekształcać do wyspecyfikowanego związku in vivo po podaniu pacjentowi. Typowe procedury doboru i wytwarzania odpowiednich pochodnych proleku opisano np. w „Design of Prodrugs”, wyd. H. Bundgaard, Elsevier, 1985.
Jeśli związki według wynalazku zawierają co najmniej jedno centrum chiralne, mogą zgodnie
z tym występować jako enancjomery. Jeśli związki zawierają dwa lub więcej centrów chiralnych, mogą
ponadto występować jako diastereomery. Należy rozumieć, że wszystkie takie izomery i ich mieszaniny są objęte zakresem wynalazku. Ponadto, niektóre krystaliczne postacie związków mogą występować jako odmiany polimorficzne i jako takie są objęte zakresem wynalazku. Ponadto, niektóre związki
mogą tworzyć solwaty z wodą (np. hydraty) lub znanymi organicznymi rozpuszczalnikami i takie solwaty są także objęte zakresem wynalazku.
Stosowany tu termin, jeśli nie wskazano tego inaczej, „atom fluorowca” obejmuje atom chloru,
bromu, fluoru i jodu.
Termin „alkil”, stosowany oddzielnie lub jako podstawnik, obejmuje prostołańcuchowy lub rozgałęziony alkan o 1-6 atomach węgla, np. rodniki alkilowe obejmują, metyl, etyl, n-propyl, izopropyl,
n-butyl, izobutyl, sec-butyl, t-butyl, n-pentyl, 3-(2-metylo)butyl, 2-pentyl, 2-metylo-butyl, neopentyl,
n-heksyl i 2-metylopentyl.
Termin „alkoksyl” oznacza grupę eterową powyżej opisanego prostołańcuchowego lub rozgałęzionego alkilu, np. grupy alkoksylowe obejmują metoksyl, etoksyl, n-propoksyl, n-butoksyl, secbutoksyl, tert-butoksyl, itp.
Stosowany tu zapis „*” oznacza występowanie centrum stereogenicznego.
Według standardowej nomenklatury stosowanej w tym ujawnieniu, najpierw opisuje się końcową część wskazanego łańcucha bocznego, a następnie odpowiednią grupę funkcyjną w punkcie
8
PL 205 507 B1
przyłączenia. Tak więc, np. podstawnik „fenylo-C1-C6alkiloaminokarbonylo C1-C6alkil” odnosi się do
grupy o wzorze
Przyjmuje się, że definicja dowolnego podstawnika lub zmiennej w konkretnym położeniu
w cząsteczce jest niezależna od ich definicji w innym miejscu cząsteczki. Zrozumiałe jest, że według
wynalazku można wybierać znane w dziedzinę podstawniki oraz sposoby podstawienia związków
z wytworzeniem związków chemicznie trwałych, które można łatwo syntetyzować technikami znanymi
w dziedzinie, jak również tu przedstawionymi metodami.
Stosowany tu termin „zaburzenie seksualne” obejmuje zaburzenia seksualne u mężczyzn, zaburzenia erekcji u mężczyzn, impotencję, zaburzenia seksualne u kobiet, zaburzenia pobudliwości
seksualnej u kobiet i zaburzenia seksualne u kobiet związane z przepływem krwi i produkcją tlenku
azotu w tkankach pochwy i łechtaczki.
Stosowany tu termin „pacjent” odnosi się do zwierzęcia, korzystnie ssaka, najkorzystniej człowieka, którego poddaje się leczeniu, obserwacji lub badaniu.
Stosowany tu termin „terapeutycznie skuteczna ilość” oznacza, że ilość aktywnego związku lub
środka farmaceutycznego, która wywołuje biologiczną lub leczniczą reakcję w układzie tkankowym,
zwierzęcia lub człowieka, tj. badanym przez naukowca, weterynarza, lekarza lub innego klinicystę,
powoduje złagodzenie objawów choroby lub zaburzenia u leczonego pacjenta.
Stosowany tu termin „kompozycja” obejmuje produkt zawierający wyspecyfikowane składniki
w określonych ilościach, jak również dowolny produkt otrzymany bezpośrednio lub pośrednio przez
kombinację wyspecyfikowanych składników w określonych ilościach.
Skróty stosowane w opisie, szczególnie w Opisie reakcji i Przykładach, są następujące:
Nr
=
numer identyfikacyjny związku
DCC
=
1,3-dicykloheksylokarbodiimid
DCM
=
dichlorometan
DDQ
=
dichlorodicyjanochinon
DIG
=
diizopropylokarbodiimid
DIPEA
=
diizopropyloetyloamina
DMF
=
N,N-dimetyloformamid
DMSO
=
dimetylosulfotlenek
dppp
=
1,3-bis(difenylofosfino)propan
EDTA
=
kwas etylenodinitrylotetraoctowy
Fmoc
=
9-fluorenylometoksykarbonyl
Fmoc-NCS
=
9-fluorenylometoksykarbonyloizotiocyjanian
HEPES
=
kwas 2-[4-(2-hydroksyetylo)piperazynylo]etanosulfonowy
LAH
=
wodorek litowoglinowy
PDE
=
fosfodiesteraza
Pcbdbas
=
tris(dibenzylidenoacetono)dipallad (0)
=
octan palladu (II)
Pd(OAc)2
tetrakis(trifenylofosfino)pallad
Pd(PPh3)4
Ph
=
fenyl
PMSF
=
fluorek fenylometanosulfonylu
trifenylofosfina
PPh3
PyBop
=
(1-hydroksy-1H-benzotriazolato-O)tri-1-pirolidynylofosofor
PyBrop
=
bromo-tri-1-pyrridynylofosofor
SNP
=
nitroprusydek sodu
TEA
=
trietyloamina
TFA
=
kwas trifluorooctowy
THF
=
tetrahydrofuran
TsOH
=
kwas tosylowy
Związki o wzorze (I) można wytworzyć według sposobów przedstawionych poniżej bardziej
szczegółowo.
PL 205 507 B1
9
Związki o wzorze (I), w którym (Y)a oznacza C(O) można wytworzyć według sposobu przedstawionego na Schemacie 1.
Schemat 1
Dokładniej, związek o wzorze (II), w którym X oznacza atom O, S lub NH, znany związek lub
związek wytwarzany znanymi metodami, poddano reakcji z odpowiednio podstawionym aldehydem
o wzorze (III) w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DCM, THF, toluen itp., w obecności kwaśnego katalizatora takiego jak TFA, kwas tosylowy itp., w celu wytworzenia odpowiedniego tricyklicznego
związku o wzorze (IV).
Związek o wzorze (IV) poddano reakcji z odpowiednio podstawionym związkiem o wzorze (V),
w którym A oznacza atom fluorowca, w obecności zasady, takiej jak trietyloamina (TEA), diizopropyloetyloamina (DIPEA), węglan sodu itp. w organicznym rozpuszczalniku, takim jak dichlorometan (DCM), N,N'-dimetyloformamid (DMF), tetrahydrofuran (THF) itp.; lub z odpowiednio podstawionym związkiem
o wzorze (V), w którym A oznacza hydroksyl, w obecności środka sprzęgającego, takiego jak DCC, DIG,
PyBop, PyBrop itp. w organicznym rozpuszczalniku, takim jak dichlorometan (DCM), N,N'-dimetyloformamid (DMF), tetrahydrofuran (THF) itp.; w celu wytworzenia odpowiedniego związku o wzorze (la).
Alternatywnie, związki o wzorze (I), w którym X oznacza atom O, S, lub NH i (Y)a oznacza C(O)
można wytworzyć według sposobu przedstawionego na Schemacie 2.
10
PL 205 507 B1
Schemat 2
Dokładniej, związek o wzorze (II), w którym X oznacza atom O, S lub NH, poddaje się reakcji
z odpowiednio podstawionym związkiem o wzorze (VI), w którym A oznacza atom fluorowca lub hydroksyl w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DCM, THF, DMF itp., w celu wytworzenia odpowiedniego związku o wzorze (VII).
Związek o wzorze (VII) cyklizuje się przez dodanie POCI3 w organicznym rozpuszczalniku, takim jak toluen, benzen itp., następnie redukuje się NaBH4 w organicznym rozpuszczalniku, takim jak
etanol izopropanol itp., w celu wytworzenia odpowiedniego związku o wzorze (IV).
Związek o wzorze (IV) poddaje się następnie reakcji z odpowiednio podstawionym związkiem
o wzorze (V) w celu wytworzenia związku o wzorze (la), jak przedstawiono na Schemacie 1.
Związki o wzorze (I), w którym X oznacza atom O, S lub NH i (Y)a oznacza SO2 można wytworzyć według sposobu przedstawionego na Schemacie 3.
Schemat 3
PL 205 507 B1
11
Zgodnie z tym, odpowiednio podstawiony związek o wzorze (IV) poddaje się reakcji z odpowiednio podstawionym związkiem o wzorze (VIII), w którym A oznacza atom fluorowca lub hydroksyl,
znany związek lub związek wytworzony znanymi metodami w organicznym rozpuszczalniku, takim jak
DCM, chloroform, DMF, THF itp., w celu wytworzenia odpowiedniego związku o wzorze (Ib).
Związki o wzorze (I), w którym X oznacza atom O, S lub NH i (Y)a oznacza CH2 można wytworzyć według sposobu przedstawionego na Schemacie 4.
Schemat 4
Zgodnie z tym, odpowiednio podstawiony związek o wzorze (la) traktuje się czynnikiem redukującym, takim jak LAH, diboron itp., korzystnie LAH w organicznym rozpuszczalniku, takim jak metanol,
THF, eter dietylowy itp., korzystnie w zakresie temperatur od około -20 do 40°C, w celu wytworzenia
odpowiedniego związku o wzorze (Ic).
Związki o wzorze (I), w którym (Y)a oznacza CH2 i X oznacza NH, można wytwarzać alternatywnie według sposobu przedstawionego na Schemacie 5.
Schemat 5
Zgodnie z tym, związek o wzorze (IVa) poddaje się reakcji z odpowiednio podstawionym związkiem o wzorze (IX), w którym Q oznacza atom fluorowca, O-tosylan lub O-mezolan w organicznym
rozpuszczalniku, takim jak DCM, THF itp., w celu wytworzenia odpowiedniego związku o wzorze (Id).
Związki o wzorze (I), w którym X oznacza atom O, S lub NH i (Y)a oznacza (Y)0 (np. gdy
a oznacza 0, tak aby Y nie występował), można wytworzyć według sposobu przedstawionego na
Schemacie 6.
Schemat 6
12
PL 205 507 B1
Dokładniej, związek o wzorze (IV), znany związek lub związek wytwarzany znanymi metodami,
poddaje się reakcji z odpowiednio podstawionym halogenkiem o wzorze (X), znanym związkiem lub
związkiem wytworzonym znanymi metodami, w organicznym rozpuszczalniku, takim jak toluen, DMF,
1-metylo-2-pirolidynon itp., korzystnie w zakresie temperatur od około 80 do 250°C, w celu wytworzenia odpowiedniego związku o wzorze (Ie).
Związki o wzorze (I), w którym X oznacza NRD można wytworzyć według sposobu przedstawionego na Schemacie 7.
Schemat 7
Zgodnie z tym, związek o wzorze (If) poddaje się reakcji ze związkiem o wzorze (XI), w którym
Z oznacza atom fluorowca, hydroksyl, O-tosylan lub O-mezolan, i zasadą, taką jak wodorek sodu,
t-butanolan potasu itp., w rozpuszczalniku, takim jak DMF, 1-metylo-2-pirolidynon itp., w celu wytworzenia odpowiedniego związku o wzorze (Ig).
Związki o wzorze (I), w którym Z oznacza CH-OH lub C(O) można wytworzyć według sposobu
przedstawionego na Schemacie 8.
Schemat 8
Dokładniej, związek o wzorze (If) traktuje się środkiem utleniającym, takim jak DDQ, chloranil
itp., w rozpuszczalniku, takim jak THF, metanol, woda itp., korzystnie w zakresie temperatur od około
-78 do około 30°C, w celu wytworzenia mieszaniny odpowiednich związków o wzorze (Ih) i (Ii). Korzystnie, związki o wzorze (Ih) i (Ii) oddziela się stosując znane metody, takie jak rekrystalizacja, kolumnowa chromatografia itp.
Związki o wzorze (I), w którym
bu przedstawionego na Schemacie 9.
oznacza 2-tiazolil, można wytworzyć według sposo-
PL 205 507 B1
13
Schemat 9
Zgodnie z tym, odpowiednio podstawiony związek o wzorze (IVa) poddaje się reakcji z Fmoc-NCS w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DCM, DMF, THF itp., korzystnie w temperaturze pokojowej, w celu wytworzenia odpowiedniego związku o wzorze (XII).
Związek o wzorze (XII) poddaje się reakcji z 20% piperydyna, w alkoholu, takim jak metanol,
etanol itp., w celu wytworzenia odpowiedniej aminy o wzorze (XIII).
Aminę o wzorze (XIII) poddaje się reakcji z odpowiednio podstawionym α-fluorowcometyloketonem o wzorze (XIV), w obecności organicznego rozpuszczalnika, takiego jak DMF lub mieszaniny
etanol:dioksan itp., w obecności zasady, takiej jak TEA, DIPEA itp., korzystnie w zakresie temperatur
od około 70°C, w celu wytworzenia odpowiedniego związku o wzorze (Ij).
Związki o wzorze (I), w którym (Y)a oznacza C(O)O, można wytworzyć według sposobu przedstawionego na Schemacie 10.
Schemat 10
14
PL 205 507 B1
Dokładniej, związek o wzorze (IV) poddaje się reakcji z odpowiednio podstawionym chloromrówczanem o wzorze (XV) lub bezwodnikiem o wzorze (XVI) w organicznym rozpuszczalniku, takim
jak DCM, DMF, THF itp., w celu wytworzenia odpowiedniego związku o wzorze (Ik).
Związki o wzorze (I), w którym (Y)a oznacza C(O)-NH można wytworzyć według sposobu
przedstawionego na Schemacie 11.
Schemat 11
Zgodnie z tym, związek o wzorze (IV) poddaje się reakcji z odpowiednio podstawionym związkiem o wzorze (XVII) w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DCM, DMF, THF itp., w celu wytworzenia odpowiedniego związku o wzorze (Im).
Jeśli sposoby otrzymywania związków według wynalazku prowadzą do mieszaniny stereoizomerów, izomery można rozdzielać stosując typowe techniki jak na przykład chromatografię preparatywną. Związki można wytworzyć w formie racemicznej lub też w wyniku enancjoselektywnej syntezy,
przez rozdzielanie lub z enancjomerycznie wzbogaconych reagentów można otrzymać oddzielne
enancjomery. Związki można rozdzielać na enancjomery stosując standardowe techniki, jak na przykład otrzymywanie diastereomerycznych par przez wytwarzanie soli z optycznie aktywnego kwasu,
takiego jak kwas (-)-di-p-toluoilo-d-winowy i/lub kwas (+)-di-p-toluo-ilo-l-winowy, a następnie metodą
krystalizacji frakcyjnej i odzyskiwanie wolnej zasady. Związki można także rozdzielać przez wytwarzanie diastereomerycznych estrów, amidów lub amin, a następnie metodą chromatograficznego rozdzielenia i usunięcie chiralnych związków pomocniczych. Alternatywnie, związki mogą być rozdzielane
z zastosowaniem chiralnej HPLC kolumnowej.
W dowolnej metodzie otrzymywania związków według wynalazku może być konieczne i/lub pożądane zabezpieczanie wrażliwych lub reaktywnych grup dowolnej cząsteczki, co można osiągnąć
wprowadzając typowe grupy zabezpieczające, takie jak te opisane w Protective Groups in Organic
Chemistry, wyd. J.F.W. McOmie, Plenum Press, 1973 oraz T.W. Greene & P.G.M. Wuts, Protective
Groups in Organic Synthesis, John Wiley & Sons, 1991. Grupy zabezpieczające można usuwać
w dogodnym późniejszym etapie stosując metody znane w dziedzinie.
Użyteczność związków w leczeniu zaburzeń czynności seksualnych można określić według metody opisanej tu w Przykładzie 10, 11 i 12.
Niniejszy wynalazek obejmuje więc sposób leczenia zaburzenia czynności seksualnych, dokładniej zaburzenia erekcji u mężczyzn, gdy zachodzi taka potrzeba, który polega na podawaniu dowolnych związków jaki tu zdefiniowano, w ilość skutecznej w leczeniu zaburzenia czynności seksualnych. Związek można podawać pacjentowi stosując dowolny typowe sposoby podawania, obejmujące,
lecz nie ograniczając się do nich, dożylnie, doustnie, podskórnie, domięśniowo, doskórnie i pozajelitowo. Związek działa skutecznie na ED, gdy jest podawany w ilości pomiędzy 0,01 mg na kg i 20 mg
na kg wagi ciała człowieka.
Niniejszy wynalazek także obejmuje kompozycje farmaceutyczne zawierające jeden lub więcej
związków według wynalazku w połączeniu z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem. Korzystnie
kompozycje te występują w jednostkowych dawkach takich jak tabletki, pigułki, kapsułki, proszki, granulki, sterylne roztwory lub zawiesiny stosowane pozajelitowe preparat aerozolowy lub rozpylona
PL 205 507 B1
15
ciecz, krople, ampułki, preparaty do wstrzyknięcia lub czopki; do podawania doustnie pozajelitowo,
donosowo, podjęzykowo lub doodbytniczo albo do podawania inhalacyjnie lub wdmuchiwania. Alternatywnie, kompozycja może występować w formie odpowiedniej do podawania raz w tygodniu lub raz
w miesiącu, jak np. nierozpuszczalna sól aktywnego związku, taka jak sól dekanonianu może być
stosowana z wytworzeniem wolno wchłaniającego się leku po zastrzyku domięśniowym. Do wytwarzania stałych kompozycji takich jak tabletki, główny aktywny składnik miesza się z farmaceutycznym
nośnikiem, np. typowymi składnikami wykorzystywanymi do tabletkowania, takimi jak skrobia kukurydziana, laktoza, sacharoza, sorbitol, talk, kwas stearynowy, stearynian magnezu, difosforan wapnia
lub gumy i innymi farmaceutycznymi rozcieńczalnikami, np. wodą i uzyskuje się stałą farmaceutyczną
kompozycję zawierającą homogeniczną mieszaninę związku według wynalazku, lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól. Przez homogeniczne farmaceutyczne kompozycje rozumie się, że aktywny
składnik jest rozproszony równomiernie w kompozycji tak, aby kompozycję można łatwo podzielić na
równe skuteczne dawki takie jak tabletki, pigułki i kapsułki. Stałą farmaceutyczną kompozycję następnie dzieli się na jednostkowe dawki, o formie opisanej powyżej, zawierające od 1 do około 1000 mg
aktywnego składnika według wynalazku. Tabletki lub pigułki nowej kompozycji można powlekać lub
też preparować z wytworzeniem postaci dawkowania o przedłużonym działaniu, np. tabletki lub pigułki
zawierającej wewnętrzną dawkę i zewnętrzny składnik, stanowiący formę otoczki. Dwa składniki można rozdzielać stosując warstwę ochronną, zapobiegającą rozdrobnieniu w żołądku i umożliwiającą
doprowadzenia do dwunastnicy nienaruszonego wewnętrznego składnika lub zapewniającą też powolne uwalnianie. W celu uzyskania takich warstw ochronnych lub powłok, zabezpieczających przed
działaniem soku żołądkowego, można stosować rozmaite substancje obejmujące większość kwasów
polimerycznych, uwzględniając takie substancje jak szelak, alkohol cetylowy i octan celulozy.
Leki w roztworze nowych kompozycji według wynalazku podawane doustnie lub jako zastrzyk
obejmują wodne roztwory, odpowiednio aromatyzowane syropy, wodne lub olejowe zawiesiny i aromatyzowane emulsje z jadalnymi olejami takimi jak olej z nasion bawełny, olej sezamowy, olej kokosowy lub olej arachidowy, jak również eliksiry i podobne farmaceutyczne rozczynniki. Odpowiednie
substancje dyspergujące lub emulgujące wodne zawiesiny, obejmują syntetyczne i naturalne gumy,
takie jak guma tragankowa, guma arabska, alginian, dekstran, sól sodowa karboksymetylocelulozy,
metyloceluloza, poliwinylopirolidon lub żelatyna.
Sposób leczenia zaburzenia czynności seksualnych, dokładniej zaburzenia erekcji u mężczyzn
(ED) według wynalazku obejmuje także stosowanie kompozycji farmaceutycznej zawierającej dowolne
związki, jakie tu zdefiniowano, i farmaceutycznie dopuszczalny nośnik. Kompozycja farmaceutyczna
może zawierać od około 1 mg do 1000 mg, korzystnie około 1 do 500 mg związku i może mieć dowolną postać odpowiednią do wybranego sposobu podawania. Nośniki obejmują wymagane i obojętne
farmaceutyczne rozczynniki, lecz nie ograniczają się do, spoiwa, emulgatory, lubrikanty, substancje
smakowo-zapachowe, środki słodzące, środki konserwujące, barwniki i powłoki. Kompozycje odpowiednie do doustnego podawania obejmują stałe postacie, takie jak pigułki, tabletki, kapletki, kapsułki
(każde o natychmiastowym uwalnianiu, czasowym uwalnianiu i preparaty o przedłużonym uwalnianiu),
granulki i proszki i ciekłe postacie, takie jak roztwory, syropy, eliksiry, emulsje i zawiesiny. Postacie
użyteczne do pozajelitowego podawania obejmują sterylne roztwory, emulsje i zawiesiny.
Korzystnie, związki według wynalazku można podawać w pojedynczej dziennej dawce, lub całkowitą dzienną dawkę można podawać w dwóch, trzech lub czterech dawkach w ciągu dnia. Ponadto,
związki według wynalazku może podawać donosowo przez miejscowe wprowadzanie odpowiednich
donosowych rozczynników lub też przezskórnie stosując opatrunki dobrze znane w dziedzinie. Oczywiście, w przypadku przezskórnego dawkowania, wprowadzanie dawki będzie odbywało się raczej
w sposób ciągły, a nie jak w okresowym reżimie dawkowania.
Na przykład, w przypadku doustnego podawania tabletki lub kapsułki, aktywny składnik leku
można łączyć z nietoksycznym farmaceutycznie dopuszczalnym obojętnym nośnikiem, takim jak etanol, glicerol, woda itp. Ponadto, gdy jest to pożądane lub konieczne, do mieszaniny można także
wprowadzać odpowiednie spoiwa, lubrikanty, środki rozdrabniające i środki barwiące. Odpowiednie
spoiwa obejmują, bez ograniczenia, skrobię, żelatynę, naturalne cukry, takie jak glukoza lub betalaktoza, kukurydziane środki słodzące, naturalne i syntetyczne gumy, takie jak guma arabska, guma tragankowa lub oleinian sodu, stearynian sodu, stearynian magnezu, benzoesan sodu, octan sodu, chlorek sodu itp. Środki spulchniające obejmują, bez ograniczenia, skrobię, metylocelulozę, agar, bentonit,
gumę ksantogenianową itp.
16
PL 205 507 B1
Ciekłe postacie mogą obejmować odpowiednio aromatyzowane środki zawieszające lub dyspergujące, takie jak syntetyczne i naturalne gumy, np. guma tragankowa, guma arabska, metyloceluloza itp. W przypadku pozajelitowego podawania pożądane są sterylne zawiesiny i roztwory. Izotoniczne preparaty, które na ogół zawierają odpowiednie środki konserwujące stosuje się, gdy konieczne jest dożylnie podawanie.
Związek według wynalazku można także podawać w postaci liposomalnych otoczek, takich jak
małe liposomy laminarne, duże liposomy laminarne i liposomy multilaminarne. Liposomy można
otrzymać z rozmaitych fosfolipidów, takich jak cholesterol, stearyloamina lub fosfatydylocholina.
Związki według wynalazku można także dostarczać stosując jako nośniki monoklonalne przeciwciała, do których sprzęga się związek. Związki według wynalazku można także sprzęgać z rozpuszczalnymi polimerami jako nośnikami leków. Takie polimery obejmują poliwinylpirolidon, kopolimer
piranu, polihydroksypropylornetakrylamidofenol, polihydroksyetyloaspartamidofenol lub polietyloenooksypolilizynę podstawioną grupą palmitoilową. Ponadto, związki według wynalazku można sprzęgać
z biodegradowalnymi polimerami użytecznymi w regulacji uwalniania leku, takimi jak np. kwas polimlekowy, poli(epsilon)kaprolakton, kwas polihydroksymasłowy, poliortoestry, poliacetale, polidihydropirany, policyjanoakrylany i kopolimery blokowe hydrożeli związane poprzecznie lub amfipatycznie.
Związki według wynalazku można podawać stosując dowolne powyższe kompozycje i według
reżimu dawkowania ustalonego w dziedzinie, gdy konieczne jest leczenie zaburzenia czynności seksualnych, dokładniej zaburzenia erekcji u mężczyzn (ED).
Dzienna dawka leków może zmieniać się w szerokim zakresie od 1 do 1000 mg na dorosłego
człowieka dziennie. W przypadku doustnego podawania, kompozycje korzystnie występują w postaci
tabletek zawierających 5,0, 10,0, 15,0, 25,0, 50,0, 100, 250 i 500 miligramów aktywnego składnika,
w celu objawowego dopasowania dawki dla leczonego pacjenta. Lek w skutecznej ilości dostarcza się
zazwyczaj na poziomie dawkowania od około 0,01 mg/kg do około 20 mg/kg wagi ciała dziennie. Korzystnie, zakres ten wynosi od około 0,1 mg/kg do około 10 mg/kg wagi ciała dziennie i szczególnie od
około 0,5 mg/kg do około 10 mg/kg wagi ciała dziennie. Związki można podawać od 1 do 4 razy
dziennie.
Optymalne dawki do podawania mogą łatwo określić fachowcy w dziedzinie, przy czym zmieniają się one w zależności od stosowanego, poszczególnego związku, sposobu podawania, stężenia
preparatu, sposobu podawania i stopnia zaawansowania choroby. Ponadto, czynniki związane z poszczególnym leczonym pacjentem, obejmujące wiek pacjenta, wagę, dietę i okres podawania, wywołują konieczność dopasowania dawek.
Następujące Przykłady przedstawiono w celu ułatwienia zrozumienia wynalazku oraz nie są one
zamierzone i nie należy ich rozumieć jako ograniczające w jakikolwiek sposób wynalazek, którego
zakres określają podane dalej zastrzeżenia patentowe.
1
Jeśli nie wskazano tego inaczej, analizę H NMR prowadzono stosując spektrometr typu Bruker
AC-300.
Przykład 1
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(3-trifluorometylofenylo)furoilo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina (Nr 58)
Do zawiesiny kwasu 5-(3-trifluorometylofenylo)pirośluzowego (256 mg, 1 mmol) w DCM (20 ml,
bezwodny) dodano chlorek oksalilu (165 mg, 1,3 mmola), a następnie dwie krople DMF. Mieszaninę
mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę, po czym dodano roztwór 1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karboliny (292 mg, 1 mmol) (wytworzonej według sposobu
ujawnionego w międzynarodowym zgłoszeniu patentowym 97/43287, związek pośredni 7, strona 24)
i trietyloaminy (0,4 ml) w DCM (10 ml, bezwodny). Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej
przez 16 godzin, przemyto kolejno wodnym roztworem NaHCO3, solanką (2 x), 1N roztworem HCl
i solanką (2X), po czym osuszono nad MgSO4. Po odparowaniu rozpuszczalnika, otrzymano białe
ciało stałe.
temperatura topnienia: 126-129°C
MS (m/z): 531 (MH+);
1
H-NMR (CDCI3) δ 2,96(d, J=8 Hz, 1H), 3,24(m, 1H), 3,56(m, 1H), 4,60(d, J=8 Hz, 1H),
5,90(s, 2H), 6,70(d, J=8 Hz, 1H), 6,83-6,99(m, 4H), 7,13-7,34(m, 4H), 7,55(m, 3H), 7,87(d, J=7 Hz,
1H), 7,95(s, 1H), 8,23(s, 1H).
PL 205 507 B1
17
Przykład 2
9-[2-(pirolidyn-1-ylo)etylo]-1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(3-trifluorometylofenylo)furoilo]-2,3,4-trihydro-1H-β-karbolina (Nr 75)
Do roztworu 1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(3-trifluorometylofenylo)furoilo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karboliny (wytworzonej według Przykładu 1) (600 mg, 1,14 mmole) w DMF (15 ml, bezwodny) dodano wodorek sodu (60%, 105 mg, 2,6 mmola) w temperaturze pokojowej. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 30 minut. Dodano chlorowodorek N-chloroetylopirolidyny (214 mg,
1,26 mmola) i eter koronowy (eter 15-koronowy-5) (1 kropla). Mieszaninę mieszano w temperaturze
pokojowej przez 16 godzin, reakcję zatrzymano dodając NH4CI, ekstrahowano octanem etylu
i osuszono nad MgSO4. Po odparowaniu rozpuszczalnika, pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii (żel krzemionkowy, octan etylu:heksany=3:1) uzyskując białe ciała stałe.
MS (m/z): 628 (MH+)
1
H-NMR (CDCI3) δ 1,26(m, 4H), 2,64(m, 4H), 2,89(m, 2H), 3,05(d, J=8 Hz, 1H), 3,28(t, J=8 Hz,
1H), 3,59(t, J=8 Hz, 1H), 3,96(m, 1H), 4,16(m, 1H), 4,58(d, J=8 Hz, 1H), 5,96(s, 2H), 6,75(d, J=8 Hz,
1H), 6,84(m, 2H), 7,02(d, J=8 Hz, 1H), 7,15-7,29(m, 4H), 7,43(s, 1H), 7,59(m, 3H), 7,89(d, J=7 Hz,
1H), 7,96(s, 1H)
Odpowiednią sól kwasu metanosulfonowego wytworzono dodając 1,0 równoważnik kwasu metanosulfonowego do roztworu tytułowego związku w DCM, a następnie otrzymany produkt poddano
testom biologicznym.
temperatura topnienia: 122-124°C.
Przykład 3
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(3,4-dimetoksyfenylo)pirymidyn-2-ylo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina (Nr 7)
Roztwór 1-(3,4-methyienedioksyfenylo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karboliny (3,73 g, 12,8 mmola)
(wytworzonej według sposobu ujawnionego w międzynarodowym zgłoszeniu patentowym 97/43287,
związek pośredni 7, strona 24) i 2-chloro-5-(3,4-dimetoksyfenylo)pirymidyny (1,6 g, 6,4 mmole) w DMF
(50 ml, bezwodny) ogrzewano w temperaturze 120°C przez 16 godzin. Reakcję zatrzymano dodając
NH4CI i ekstrahowano octanem etylu. Fazę organiczną przemyto solanką (2 x) i osuszono nad
MgSO4. Po oczyszczaniu metodą kolumnowej chromatografii (żel krzemionkowy, octan etylu:heksany=2:3) uzyskano białe ciało stałe.
temperatura topnienia: 173-175°C
MS (m/z): 507 (MH+)
1
H-NMR (CDCI3) δ 2,91(d, J=9 Hz, 1H), 3,02(td, J=9, 1 Hz, 1H), 3,39(td, J=9, 1 Hz, 1H), 3,92(s,
3H), 3,94(s, 3H), 5,02(d, J=9, 1 Hz, 1H), 5,92(s, 2H), 6,72(d, J=8 Hz, 1H), 6,87-7,03(m, 4H), 7,117,17(m, 3H), 7,31(d, J=8 Hz, 1H), 7,56(d, J=8 Hz, 1H), 7,80(s, 1H), 8,56(s, 2H).
Przykład 4
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(3,4-dimetoksyfenylo)pirymidyn-2-ylo]-9-dimetyloaminoetylo-2,3,4-trihydro-1H-β-karbolina (Nr 5)
Postępując według procedury przedstawionej w Przykładzie 2, 1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(3,4-dimetoksyfenylo)pirymidyn-2-ylo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolinę (wytworzoną według Przykładu 3) (1,0 g, 1,97 mmola), chlorowodorek 2-chloro-N,N-dimetyloetyloaminy (0,342 g, 2,37 mmola), wodorek sodu (60%, 0,190 g, 4,74 mmola) i eter koronowy (15-crown eter-5) poddaje się reakcji uzyskując produkt w postaci zażółconego ciała stałego (kolumnowa chromatografia na żelu krzemionkowym,
octan etylu).
+
MS (m/z): 57 8 (MH )
1
H-NMR (CDCl3) δ 2,21(s, 6H), 2,22(m, 1H), 2,61(m, 1H), 2,89(dd, J=13, 4 Hz, 1H), 3,03(td,
J=13, 4 Hz, 1H), 3,35 (td, J=13, 4 Hz, 1H), 3,91(m, 1H), 3,92(s, 3H), 3,95(s, 3H), 4,06(m, 1H), 4,96(dd,
J=13, 4 Hz, 1H), 5,93(s, 2H), 6,72(d, J=8 Hz, 1H), 6,83(d, 1H), 6,85-6,98 (m, 4H), 7,12(d, J=8 Hz, 1H),
7,21(d, J=8 Hz, 1H), 7,31(d, J=8 Hz, 1H), 7,34(s, 1H), 7,58(d, J=8 Hz, 1H), 8,56(s, 2H).
Przykład 5
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(4-metoksyfenylo)pirymidyn-2-ylo]-4-okso-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina (Nr 157) oraz
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(4-metoksyfenylo)pirymidyn-2-ylo]-4-hydroksy-2,3,4,9-tetrahydro-1H- β-karbolina (Nr 158)
Do mieszaniny DDQ (113,5 mg, 0,5 mmola) i 1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(3,4-dimetoksyfenylo)pirymidyn-2-ylo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karboliny (wytworzonej według Przykładu 3) (51 mg,
18
PL 205 507 B1
0,1 mmola) dodano mieszany rozpuszczalnik THF:woda (9:1) w temperaturze -78°C. Mieszaninę mieszano
w temperaturze 0°C i pozostawiono do ogrzania do temperatury pokojowej w czasie 15 godzin. Po
oczyszczeniu metodą kolumnowej chromatografii (żel krzemionkowy, heksany:octan etylu=1:1) uzyskano odpowiednio -okso- i -hydroksy pochodne, w postaci białego ciała stałego.
Nr 157:
MS (m/z) 521 (MH+), 519 (M-1)
1
H NMR (CDCl3) δ 3,90(d, J=18 Hz, 1H), 3,89(s, 3H), 3,91(s, 3H), 5,43(d, J=18 Hz, 1H), 5,84(s,
2H), 6,62(d, J=8 Hz, 1H), 6,71(d, J=8 Hz, 1H), 6,88-7,00(m, 4H), 7,29-7,43(m, 3H), 7,53(s, 1H),
8,25(m, 1H), 8,51(s, 2H), 9,55 (s, 1H).
Nr 158:
MS (m/z) 523 (MH+), 521 (M-1)
1
H NMR (CDCl3) δ 3,30(t, J=6 Hz, 1H), 3,69(d, J=6 Hz, 1H), 3,92(s, 3H), 3,94(s, 3H), 5,97(s,
2H), 6,11(s, 1H), 6,71(d, J=8 Hz, 1H), 6,93-7,05(m, 4H), 7,18(d, J=8 Hz, 1H), 7,23(d, J=8 Hz, 1H),
7,40(t, J=6 Hz, 1H), 7,49(d, J=8 Hz, 1H), 7,82(d, J=8 Hz, 1H), 8,43(s, 2H), 9,15(s, 1H).
Przykład 6
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[4-(4-metoksyfenylo)tiazol-2-ylo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina (Nr 169)
A. 1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[3-(fluorenylometylooksykarbonylo)tiokarbamoilo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina
Mieszaninę 1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karboliny (2,66 g, 9,08 mmola) (wytworzonej według sposobu ujawnionego w międzynarodowym zgłoszeniu patentowym
97/43287, związek pośredni 7, strona 24) i Fmoc-izotiocyjanianu (2,82 g, 10,14 mmola) rozpuszczono
w suchym dichlorometanie (50 ml). Mieszaninę mieszano przez 16 godzin w temperaturze otoczenia
i następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Mieszaninę oczyszczono metodą szybkiej chromatografii (0-10% metanol w dichlorometanie) i uzyskano zabezpieczony tiomocznik w postaci jasnożółtego ciała stałego.
+
MS (m/z): 574 (MH )
1
H-NMR (CDCI3) δ 2,86(dd, J=12,9, 5,1 Hz, 1H), 3,09(dt, J=17,1, 6,9 Hz, 1H), 3,56(dt, J=12,9,
5,1 Hz, 1H), 4,19(t, J=6,9 Hz, 1H), 4,43-4,53(m, 2H), 5,91(s, 2H), 6,70(d, J=8 Hz, 1H), 6,90(br d, J=7,
6 Hz, 1H), 6,97 (br s, 1H), 7,11-7,78(serie m, 17H).
B. 1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-(tiokarbamoilo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina
Roztwór zabezpieczonego tiomocznika uzyskanego według Części A (4,78 g, 8,33 mmola)
w 20%-owej (objętościowo) piperydynie w metanolu ogrzewano w temperaturze wrzenia przez 5 godzin. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem uzyskując surową pozostałość, którą
oczyszczono metodą szybkiej chromatografii (SiO2, 0-10% metanol w dichlorometanie) uzyskując
żółte ciała stałe.
MS (m/z): 352 (MH+)
1
H-NMR (CDCl3) δ 2,69-2,87 (serie m, 2H), 3,10-3,19(m, 1H), 4,24(br s, 1H), 6,00(d, J=3,3 Hz,
2H), 6,72(d, J=8,0 Hz, 1H), 6,87(d, J=8,0 Hz, 1H), 7,00-7,11(serie m, 3H), 7,30(d, J=8,0 Hz, 1H),
7,46(d, J=7,7 Hz, 1H), 7,74 (br s, 3H), 11,06 (s, 1H).
C. 1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[4-(4-metoksyfenylo)-tiazol-2-ylo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina (Nr 169)
Do roztworu tiomocznika uzyskanego według Części B (223 mg, 0,63 mmola) w mieszaninie 1:1
dioksanu:etanolu (5 ml) dodano 4-metoksyfenylo-2'-bromoacetofenon (175 mg, 0,76 mmola) i trietyloaminę (0,40 ml). Mieszaninę ogrzewano w temperaturze 70°C przez 3 godziny, ochłodzono do temperatury pokojowej i zatężono stosując wyparkę obrotową. Pozostałość oczyszczono metodą szybkiej
chromatografii (SiO2, 0-10% metanol w dichlorometanie) uzyskując bezbarwne ciało stałe.
MS (m/z): 482 (MH+)
1
H-NMR (CDCl3) δ 2,86-2-3,07 (serie m, 2H), 3,61-3,71(m, 1H), 3,78(s, 3H), 3,91-4,02(m, 1H),
5,99(d, J=3,3 Hz, 2H), 6,58(s, 1H), 6,80-7,11(serie m, 8H), 7,31(d, J=7,8 Hz, 1H), 7,48(d, J=7,6 Hz,
1H), 7,82 (d, J=8,7 Hz, 2H), 10,93(s, 1H).
Przykład 7
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[4-fenylotiazol-2-ylo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina (Nr 170)
A. 1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[3-(fluorenylometylooksykarbonylo)tiokarbamoilo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina
PL 205 507 B1
19
Mieszaninę 1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karboliny (2,66 g, 9,08 mmola) (wytworzonej według sposobu ujawnionego w międzynarodowym zgłoszeniu patentowym
97/43287, związek pośredni 7, strona 24) i Fmoc-izotiocyjanianu (2,82 g, 10,14 mmola) rozpuszczono
w suchym dichlorometanie (50 ml). Mieszaninę mieszano przez 16 godzin w temperaturze otoczenia
i następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Mieszaninę oczyszczono metodą szybkiej chromatografii (0-10% metanol w dichlorometanie) i uzyskano zabezpieczony tiomocznik w postaci jasnożółtego ciała stałego.
MS (m/z): 574 (MH+)
1
H-NMR (CDCl3) δ 2,86(dd, J=12,9, 5,1 Hz, 1H), 3,09(dt, J=17,1, 6,9 Hz, 1H), 3,56(dt, J=12,
9,5,1 Hz, 1H), 4,19(t, J=6,9 Hz, 1H), 4,43-4,53(m, 2H), 5,91(s, 2H), 6,70(d, J=8 Hz, 1H), 6,90(br d,
J=7,6 Hz, 1H), 6,97(br s, 1H), 7,11-7,78(serie m, 17 H)
B. 1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-(tiokarbamoilo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina
Roztwór zabezpieczonego tiomocznika uzyskanego według Części A (4,78 g, 8,33 mmola)
w 20% (objętościowo) piperydynie w metanolu ogrzewano w temperaturze wrzenia przez 5 godzin.
Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem uzyskując surową pozostałość, którą oczyszczono metodą szybkiej chromatografii (SiO2, 0-10% metanol w dichlorometanie) uzyskując żółte ciała stałe.
MS (m/z): 352 (MH+)
1
H-NMR (CDCl3) δ 2,69-2,87(serie m, 2H), 3,10-3,19(m, 1H), 4,24(br s, 1H), 6,00(d, J=3,3 Hz,
2H), 6,72 (d, J=8,0 Hz, 1H), 6,87(d, J=8,0 Hz, 1H), 7,00-7,11(serie m, 3H), 7,30(d, J=8,0 Hz, 1H),
7,46(d, J=7,7 Hz, 1H), 7,74 (br s, 3H), 11,06(s, 1H)
C. 1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[4-fenylotiazol-2-ylo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina (Nr 170)
Do roztworu tiomocznika uzyskanego według Części B (227 mg, 0,65 mmola) dodano β-bromoacetofenon (159 mg, 0,80 mmola) i trietyloaminę (0,40 ml). Następnie mieszaninę ogrzewano
w temperaturze 70°C przez 3 godziny, ochłodzono do temperatury pokojowej i zatężono stosując wyparkę obrotową. Pozostałość oczyszczono metodą szybkiej chromatografii (SiO2, 0-10% metanol w dichlorometanie) uzyskując jasnożółte ciała stałe.
MS (m/z): 452 (MH+)
1
H-NMR (CDCl3) δ 2,87-2-3,06 (serie m, 2H), 3,63-3,73(m, 1H), 3,93-3,99(m, 1H), 5,99(d, J=3,3
Hz, 2H), 6,59(s, 1H), 6,81-7,11(serie m, 5H), 7,25-7,69 (serie m, 6H), 7,89(d, J=7,4 Hz, 2H), 10,95(s, 1H)
Przykład 8
1-(2,3-dihydrobenzofuran-5-ylo)-2-[5-(2,3-dimetylo-3H-imidazol-4-ylo)pirymidyn-2-ylo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina (Nr 190)
2-(5-bromo-2-pirymidynylo)-1-(2,3-dihydro-5-benzofuranylo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolinę
(0,45 g, 100 mmoli), 1,2-dimetylo-1H-imidazol (0,18 g, 1,87 mmola), Pd(OAc)2 (12 mg, 0,05 mmola),
PPh3 (26 mg, 0,1 mmola) i K2CO3 (0,28 g, 2 mmole) mieszano w 3,5 ml DMF w temperaturze 140°C
przez 14 godzin. Mieszaninę wlano do 10% wodnego roztworu NaOH (50 ml). Uzyskany roztwór ekstrahowano CH2CI2 (3 x 50 ml) i osuszono nad Na2SO4. Mieszaninę oczyszczono metodą preparatywnej TLC uzyskując tytułowy produkt w postaci żółtego proszku.
1
H NMR 300 MHz (CDCI3) δ 2,21(s, 3H), 2,35(s, 3H), 2,90(m, 2H), 3,10(t, 2H, J=8,8.Hz),
3,35(m, 1H), 4,52(t, 2H, J=8,8.Hz), 4,91(m, 1H), 6,68-7,61(m, 10 H)
MS (m/z) 463 (MH+), 461 (MH-).
Przykład 9
2-[2,3']bipirydynylo-6'-ylo-1-(2,3-dihydrobenzofuran-5-ylo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina (Nr 191)
A: 2-(5-bromopirydyn-2-ylo)-1-(2,3-dihydrobenzofuran-5-ylo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina
1-(2,3-dihydro-5-benzofuranylo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolinę (11,6 g, 40 mmoli), 2,5-dibromopirydynę (10,42 g, 44 mmole), Pd2dba3 (1,465 g, 1,6 mmola), dppp (1,32 g, 3,2 mmole)
i NaOtBu (5,38 g, 56 mmola) mieszano w 60 ml DMF w temperaturze 80°C przez 3 dni. Mieszaninę
reakcyjną przesączono przez warstwę celitu stosując CH2CI2.
Mieszaninę reakcyjną następnie zatężono, po czym surową mieszaninę wprowadzono do kolumny typu Foxy (110 g żel krzemionkowy) i eluowano octanem etylu/heksan (3:7). Produkt krystalizowano w probówce, zatężono i następnie krystalizowano z THF uzyskując produkt w postaci żółtych
kryształów.
1
H NMR 400 MHz (THF-d8) δ 0,91(m, 1H), 1,15(m, 1H), 1,25(t, 2H, J=9,5 Hz), 1,60(m, 1H),
2,31(m, 1H), 2,60(t, 2H, J=9,5 Hz), 4,75(d, 1H, J=7/6H), 5,02(d, 1H, J=7,6 Hz), 5,10-5,28(m, 4H),
5,380(m, 2H), 5,58 (m, 1H), 5,72(m, 1H), 6,28(s, 1H), 8,12(s, 1H)
MS (m/z) 446, 448 (MH+), 444, 446 (MH-).
20
PL 205 507 B1
B: 2-[2,3']bipirydynylo-6'-ylo-1-(2, 3-dihydrobenzofuran-5-ylo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina
Produkt uzyskany według etapu A powyżej, (0,4 g, 0,896 mmola), 2-tributylocynopirydynę
(0,8 g, 2,17 mmola) i Pd(PPh3)4 (0,12 g, 0,104 mmola) mieszano w 1,4-dioksanie (5 ml) w temperaturze 88°C przez 24 godziny. Mieszaninę reakcyjną przesączono przez warstwę celitu stosując CH2CI2
i następnie zatężono do małej objętości. Po oczyszczeniu metodą preparatywnej TLC (3:7 octan etylu/heksan; następnie 5% CH3OH/CH2Cl2) uzyskano produkt w postaci żółtego ciała stałego.
1
H NMR (CDCI3) δ 2,82(m, 1H), 3,10(m, 3H), 3,58(m, 1H), 4,31(m, 1H), 4,53(t, 2H, J=9,5 z),
6,71(d, 1H, J=7,6 Hz), 6,85(d, 1H, J=7,6 Hz)
MS (m/z) 445, (MH+), 443 (MH-).
Postępując według sposobów tu opisanych, wytworzono związki wyszczególnione w Tablicach 1-6.
Tablica 1
Nr związku
R1
R2
1
2
3
R3
4
5
1
H
3,4-metylenodioksyfenyl
-
2
dimetyloaminoetyl
2-benzotiazolil
-
3
H
2-benzotiazolil
-
4
dimetyloaminoetyl
2-pirymidynyl
5-(4-chlorofenyl)
5
dimetyloaminoetyl
2-pirymidynyl
5-(3,4-dimetoksyfenyl)
6
dimetyloaminoetyl
2-pirymidynyl
5-(4-metoksyfenyl)
7
H
2-pirymidynyl
8
H
2-pirymidynyl
5-(2-nitro-4-metylosulfonylo)fenyl
9
H
2-pirymidynyl
5-(4-metoksyfenyl)
10
H
2-pirymidynyl
5-(4-chlorofenyl)
148
2-(N-pirolidynylo)etyl
2-pirymidynyl
5-(4-metoksyfenyl)
150
2-benzoksazolil
2-benzoksazolil
-
151
H
2-benzoksazolil
-
153
H
2-pirymidynyl
5-(2-pirydyl)
21
PL 205 507 B1
ciąg dalszy Tablicy 1
1
2
3
4
5
154
2-(N-pirolidynylo)etyl
2-pirymidynyl
5-(2-nitro-4-metylosulfonylofenyl)
155
dimetyloaminoetyl
2-benzoksazolil
-
156
dimetyloaminoetyl
2-pirymidynyl
5-(2-pirydyl)
161
H
2-pirymidynyl
5-(4-metylofenyl)
166
5-(4-metylofenylo)-2-pirymidynyl
2-pirymidynyl
5-(4-metylofenyl)
167
H
3,4-dimetoksyfenyl
2-pirymidynyl
168
H
2-pirymidynyl
-
169
H
2-tiazolil
4-(4-metoksyfenyl)
170
H
2-tiazolil
4-fenyl
172
H
2-benzoimidazolil
-
173
H
2-pirymidynyl
-
174
H
5-(2,3-dihydro)benzo- 2-pirymidynyl
furyl
5-(4-metoksyfenyl)
175
H
2-pirymidynyl
176
H
R-3,4-metylenodioksyfenyl
2-pirymidynyl
177
H
furyl
5-(4-hydroksyfenyl)
178
H
furyl
5-(4-[2-(N-pirolidynylo)etoksy]fenyl)
179
H
5-bromo
180
H
furyl
5-(4-(2-(4-morfolinylo)etoksy)fenyl)
181
H
furyl
5-(4-(2-(dimetyloamino)etoksy)fenyl)
182
H
furyl
5-(2-pirydyl)
183
H
2-pirymidynyl
5-(2-pirydyl)
184
H
6-(2,3-dihydrobenzo[1,4]-dioksyn-6-yl)
2-pirymidynyl
5-(4-metoksyfenyl)
185
H
furyl
5-(3-pirydyl)
186
H
furyl
5-bromo
2-pirymidynyl
22
PL 205 507 B1
1
2
3
4
5
187
H
furyl
5-(2-pirydylo)
188
H
6-(2,3-dihydrobenzo[1,4]-dioksyn-6-yl)
2-pirymidynyl
5-(4-metoksyfenyl)
189
H
2-pirymidynyl
5-(2-pirydyl)
190
H
5-(2,3-dihydrobenzofuryl)
2-pirymidynyl
5-(2,3-dimetylo-3H-imidazol-4-ylo)
191
H
5-(2,3-dihydrobenzofuryl)
2-pirydyl
5-(2-pirydyl)
Tablica 2
Nr związku
RD
R2
Y
1
2
3
4
R3
5
6
11
H
CH2
2-furyl
5-(2-chloro-5-trifluorometylofenyl)
12
H
CH2
2-furyl
5-(3-trifluorometylofenyl)
13
dimetyloaminoetyl 3,4-metylenodioksyfenyl
C(O)
2-benzo-(b)furyl
5-nitro
14
H
C(O)
2-benzo-(b)furyl
5-nitro
15
H
C(O)
2-benzo-(b)furyl
6-metoksy
16
H
C(O)
2-benzo-(b)furyl
17
C(O)
2-benzo-(b)tienyl
18
H
C(O)
2-benzo-(b)tienyl
19
2-(3-nitrofenyl)-5- 3,4-(difluoromety-furylokarbonyl
lenodioksy)fenyl
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
20
2-(3-trifluoromety- 3,4-(difluorometylofenylo)-5-furylo- lenodioksy)fenyl
karbonyl
C(O)
2-furyl
5-(3-trifluorometylo
fenyl)
21
H
3,4-(difluorometylenodioksy)fenyl
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
22
H
3,4-(difluorometylenodioksy)fenyl
C(O)
2-furyl
23
2-metoksykarbonyloetyl
C(O)
2-furyl
24
2-metoksykarbonylometyl
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
25
2-metoksykarbonylometyl
C(O)
2-furyl
23
PL 205 507 B1
1
2
3
4
5
6
26
2-pirydylometyl
C(O)
2-furyl
27
4-chloro-n-butyl
C(O)
2-furyl
28
4-morfolinyloetyl
C(O)
2-furyl
29
karboksyetyl
C(O)
2-furyl
30
karboksymetyl
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
31
karboksymetyl
C(O)
2-furyl
33
dietyloaminoetyl
C(O)
2-furyl
34
dimetyloaminobutyl
3,4-metylenodicksyfenyl
C(O)
2-furyl
35
C(O)
2-furyl
36
C(O)
2-furyl
5-t-butyl
37
C(O)
2-furyl
5-(4-nitrofenyl)
38
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
39
C(O)
2-furyl
5-(4-chlorofenyl)
40
C(O)
2-furyl
5-(2-nitro-4-chlorofenyl)
41
C(O)
2-furyl
5-(2-nitrofenyl)
42
C(O)
2-furyl
5-(2-nitro-4-metylofenyl)
43
C(O)%
2-furyl
44
dimetyloaminopropyl
C(O)
2-furyl
74
4-pirydylometyl
C(O)
2-furyl
75
pirolidynyloetyl
C(O)
2-furyl
45
H
C(O)
2-furyl
5-(4-aminofenyl)
46
H
C(O)
2-furyl
5-(4-chlorofenyl)
47
H
C(O)
2-furyl
24
PL 205 507 B1
1
2
3
4
5
6
48
H
C(O)
2-furyl
5-[4-(3-karboksy)-n-propylokarbonyloaminofenyl]
49
H
C(O)
2-furyl
5-(4-acetyloaminofenyl)
50
H
C(O)
2-furyl
5-(4-nitrofenyl)
51
H
C(O)
2-furyl
52
H
C(O)
2-furyl
5-[4-(3-karboksy)-n-propylokarbonyloaminofenyl]
53
H
C(O)
2-furyl
5-(2-nitro-4-metylofenyl)
54
H
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
55
H
C(O)
2-furyl
5-(3-acetyloaminofenyl)
56
H
C(O)
2-furyl
5-(2-nitrofenyl)
57
H
C(O)
2-furyl
58
H
C(O)
2-furyl
59
H
C(O)
2-furyl
5-(3-aminofenyl)
60
H
C(O)
2-furyl
5-[4-(4-hydroksy-n-butylo)aminofenylo]
61
H
C(O)
2-furyl
5-[2-(dimetyloamino)metylokarbonyloaminofenyl]
62
H
C(O)
2-furyl
5-trifluorometyl
63
H
C(O)
2-furyl
5-bromo
64
H
C(O)
2-furyl
5-nitro
65
H
C(O)
2-furyl
5-t-butyl
66
H
C(O)
2-furyl
78
H
3-pirydyl
C(O)
2-furyl
79
H
4-chlorofenyl
C(O)
2-furyl
80
H
4-cyjanofenyl
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
25
PL 205 507 B1
1
2
3
4
5
6
81
H
4-cyjanofenyl
C(O)
2-furyl
82
H
4-dimetyloaminofenyl
C(O)
2-furyl
83
H
4-dimetyloaminofenyl
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
84
H
4-nitrofenyl
C(O)
2-furyl
85
H
4-nitrofenyl
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
86
H
4-pirydyl
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
87
H
4-pirydyl
C(O)
2-furyl
88
H
fenyl
C(O)
2-furyl
89
H
C(O)
2-tiazolil
4-metylo-5-(4-trifluorometylofenyl)
90
H
C(O)
2-tienyl
4-fenylo-5-trifluorometylo
91
H
C(O)
2-tienyl
5-(4-chlorofenyl)
92
H
3,4-dimetylofenyl
C(O)
3-(1,2,5-triazolil)
1-fenylo-4-metyl
93
H
3,4-dichlorofenyl
C(O)
3-(1,2,5-triazolil)
1-fenylo-4-metyl
94
H
3,4-dimetoksyfenyl
C(O)
3-(1,2,5-triazolil)
1-fenylo-4-metyl
95
H
3,4-dimetylofenyl
C(O)
3-(1,2,5-triazolil)
1-fenylo-4-metyl
96
H
C(O)
3-(1,2,5-triazolil)
1-fenylo-4-metyl
97
H
C(O)
3-(1,2,5-triazolil)
5-(3-pirydyl)
98
H
3-trifluorometylo-4-chlorofenyl
C(O)
3-(1,2,5-triazolil)
1-fenylo-4-metyl
99
H
4-cyjanofenyl
C(O)
3-(1,2,5-triazolil)
1-fenylo-4-metyl
100
H
4-metoksykarbonylofenyl
C(O)
3-(1,2,5-triazolil)
1-fenylo-4-metyl
101
H
4-metoksyfenyl
C(O)
3-(1,2,5-triazolil)
1-fenylo-4-metyl
102
H
4-nitrofenyl
C(O)
3-(1,2,5-triazolil)
1-fenylo-4-metyl
103
C(O)
3-furyl
2-metylo-5-(4-chlorofenyl)
104
H
C(O)
3-furyl
2-metylo-5-fenyl
105
H
C(O)
3-furyl
2-trifluorometylo-5-(4-chlorofenyl)
106
H
C(O)
3-pirazolil
1-fenylo-5-metyl
26
PL 205 507 B1
1
2
3
4
5
6
107
H
4-[N-(3-dimetyloamino)-n-propoksy]fenyl
C(O)
3-pirazolil
1-fenylo-5-metyl
108
H
C(O)
3-pirydyl
6-chloro
109
H
3,4-dichlorofenyl
C(O)
4-izoksazolil
3-fenylo-5-metyl
110
H
3,4-dimetoksyfenyl
C(O)
4-izoksazolil
3-fenylo-5-metyl
111
H
3,4-dimetylofenyl
C(O)
4-izoksazolil
3-fenylo-5-metyl
112
H
C(O)
4-izoksazolil
3-fenylo-5-metyl
113
H
3,5-dimetylofenyl
C(O)
4-izoksazolil
3-fenylo-5-metyl
114
H
C(O)
4-izoksazolil
3-fenylo-5-metyl
115
H
4-cyjanofenyl
C(O)
4-izoksazolil
3-fenylo-5-metyl
116
H
C(O)
4-izoksazolil
3-fenylo-5-metyl
117
H
4-metoksyfenyl
C(O)
4-izoksazolil
3-fenylo-5-metyl
118
H
4-nitrofenyl
C(O)
4-izoksazolil
3-fenylo-5-metyl
119
H
3,4-dimetylofenyl
C(O)
4-pirazolil
1-fenylo-5-trifluorometyl
120
H
3,4-dichlorofenyl
C(O)
4-pirazolil
121
H
3,4-dimetoksyfenyl
C(O)
4-pirazolil
122
H
C(O)
4-pirazolil
1-fenylo-5-n-propyl
123
H
C(O)
4-pirazolil
124
H
C(O)
4-pirazolil
1-(4-chlorofenylo)-5-trifluorometyl
125
H
C(O)
4-pirazolil
1-(4-nitrofenylo)-5-trifluorometyl
126
H
3,5-dimetylofenyl
C(O)
4-pirazolil
127
H
C(O)
4-pirazolil
128
H
4-cyjanofenyl
C(O)
4-pirazolil
129
H
C(O)
4-pirazolil
130
H
4-metoksyfenyl
C(O)
4-pirazolil
131
H
4-nitrofenyl
C(O)
4-pirazolil
27
PL 205 507 B1
1
2
3
4
5
6
132
H
C(O)
4-tiazolil
2-(4-pirazynyl)
133
H
3,4-dichlorofenyl
C(O)
5-pirazolil
1-benzylo-3-t-butyl
134
H
3,4-dimetoksyfenyl
C(O)
5-pirazolil
1-benzylo-3-t-butyl
135
H
3,4-dimetylofenyl
C(O)
5-pirazolil
1-benzylo-3-t-butyl
136
H
C(O)
5-pirazolil
1-benzylo-3-t-butyl
137
H
3,5-dimetylofenyl
C(O)
5-pirazolil
1-benzylo-3-t-butyl
138
H
C(O)
5-pirazolil
1-benzylo-3-t-butyl
139
H
4-cyjanofenyl
C(O)
5-pirazolil
1-benzylo-3-t-butyl
140
H
C(O)
5-pirazolil
1-benzylo-3-t-butyl
141
H
4-metoksyfenyl
C(O)
5-pirazolil
1-benzylo-3-t-butyl
142
H
4-nitrofenyl
C(O)
5-pirazolil
1-benzylo-3-t-butyl
143
C(O)
naftyl
-
144
H
C(O)
naftyl
-
145
H
SO2
2-tienyl
5-fenylosulfonyl
146
H
SO2
2-tienyl
3-fenylosulfonyl
147
C(O)
2-benzofuryl
-
149
H
C(O)
2-furyl
5-fenyl
152
C(O)
2-furyl
5-fenyl
185
H
CH2
fenyl
-
28
PL 205 507 B1
Tablica 3
Nr związku
R2
R4
R3
Y
67
3,4-metylenodioksy- karboksy
fenyl
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
68
3,4-metylenodioksy- 2-(dimetyloamino)fenyl
etoksykarbonyl
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
69
3,4-metylenodioksy- 2-(dimetyloamino)fenyl
etyloaminokarbonyl
C(O)
2-furyl
70
3,4-metylenodioksy- karboksy
fenyl
C(O)
2-furyl
71
3,4-metylenodioksy- metoksykarbonyl
fenyl
C(O)
2-furyl
5-(3-trifluorornetyłofenyl)
72
3,4-metylenodioksy- metoksykarbonyl
fenyl
C(O)
2-furyl
73
3,4-metylenodioksy
fenyl
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
metoksykarbonyl
Tablica 4
Nr związku
2
R
R3
Y
76
C(O)
2-furyl
5-(3-nitrofenyl)
77
C(O)
2-furyl
5-(4-chlorofenyl)
29
PL 205 507 B1
Tablica 5
Nr związku
R2
3
Z
R
157
C(O)
2-pirymidynyl
158
CHOH
2-pirymidynyl
159
C(O)
2-pirymidynyl
5-(4-metylofenyl)
160
CHOH
2-pirymidynyl
5-(4-metylofenyl)
162
C(O)
2-pirymidynyl
5-(4-metoksyfenyl)
163
C(O)
2-pirymidynyl
5-(4-metoksyfenyl)
164
CHOH
2-pirymidynyl
5-(4-metoksyfenyl)
165
C(O)
2-pirymidynyl
5-(4-metoksyfenyl)
P r z y k ł a d 10
Test fosfodiesterazy cyklicznych nukleotydów (PDE)
Izolowanie PDEV
PDEV wyizolowano z tkanek królika i człowieka zgodnie z procedura opisaną przez Boolellego
i in. (Boolell, M., Alien, M. J., Ballard, S. A., Ge[o-Attee, S., Muirhead, G. J., Naylor, A. M., Osterloh,
I. H., i Gingell, C) w International Journal of Impotence Research 1996 8, 47-52 z niewielkimi modyfikacjami.
W skrócie, tkanki królika lub tkanki ludzkie homogenizowano w oziębionym lodem buforze zawierającym 20 mM HEPES (pH 7,2), 0,25 M sacharozy, 1 mM EDTA i 1 mM fluorku fenylometylosulfonylu (PMSF). Homogenaty wirowano przy 100000 g przez 60 minut w temperaturze 4°C. Sklarowaną ciecz przesączono przez filtr o średnicy porów 0,2 μM i wprowadzono do kolumny anionowymiennej Pharmacia Mono Q (objętość złoża 1 ml) zrównoważonej 20 mM HEPES, 1 mM EDTA i 0,5 mM
PMSF. Po wymyciu niezwiązanego białka, enzymy eluowano w gradiencie liniowym 100-600 mM
NaCl takim samym buforem (całkowita objętość 35 do 50 ml, zależnie od tkanki. Enzymy z mięśni
szkieletowych, corpus cavernosum, siatkówki, serca i płytek krwi eluowano odpowiednio 35, 40, 45,
50 i 50 ml). Szybkość przepływu w kolumnie ustawiono na 1 ml/minutę i zbierano frakcje po 1 ml.
Frakcje zawierające PDE o tych samych aktywnościach połączono i użyto w późniejszych badaniach.
Pomiar hamowania PDEV
Test PDE prowadzono w sposób opisany przez Thompsona i Applemana w Biochemistry 1971
10, 311-316 z niewielkimi modyfikacjami, jak wskazano poniżej.
Testy przystosowano do płytek 96-studzienkowych. Enzym badano w mieszaninie 5 mM MgCl2,
15 mM Tris HCl (pH 7,4), 0,5 mg/ml surowicy albuminy bydlęcej, 1 μM cGMP lub cAMP, 0,1 μCi [3H]-cGMP lub [3H]-cAMP i przy objętości eluatu z kolumny 2-10 μl. Całkowita objętość mieszaniny testowej wynosiła 100 μl. Mieszaninę reakcyjną inkubowano w temperaturze 30°C przez 30 minut. Reakcję
zatrzymano, umieszczając mieszaninę reakcyjną w temperaturze wrzenia na 1 minutę i następnie
ochłodzono na lodzie. Uzyskane [3H]5'-mononukleotydy przekształcono następnie w obojętne [3H]-nukleozydy dodając 25 μl 1 mg/ml jadu węża (Ophiophagus hannah) i inkubowano w temperaturze
30°C przez 10 minut. Reakcję zatrzymano przez dodanie 1 ml rzadkiej zawiesiny żywicy Bio-Rad
AG1-X2 (1:3). Wszystkie nukleotydy obdarzone ładunkiem związały się z żywicą, a w sklarowanej
cieczy po odwirowaniu pozostały tylko [3H]-nukleozydy obojętne. Pobrano próbkę 200 μl i zliczono
30
PL 205 507 B1
metodą scyntylacji cieczowej. Aktywność PDE wyrażono w pmolach zhydrolizowanego cyklicznego
nukleotydu w minutach/ml preparatu enzymatycznego.
Badania inhibitora prowadzono w buforze testowym o stężeniu końcowym 10% DMSO. W tych
warunkach hydroliza produktu przedłużała się, a stężenie enzymu wzrastało w sposób liniowy.
P r z y k ł a d 11
Określanie in vitro Ki inhibitorów fosfodiesterazy
Testy przystosowano do płytek 96-studzienkowych. Fosfodiesterazę badano w mieszaninie
5 mM MgCl2, 15 mM Tris HCl (pH 7,4), 0,5 mg/ml surowicy albuminy bydlęcej, 30 nM 3H-cGMP
i związku testowego w różnych stężeniach. Ilość enzymu użyta dla każdej reakcji była taka, że podczas trwania testu przekształceniu ulegało poniżej 15% ilości substratu początkowego. Dla wszystkich
pomiarów związek testowy rozpuszczono i rozcieńczono w 100% DMSO (2% DMSO w teście). Całkowita objętość mieszaniny testowej wynosiła 100 μl. Mieszaninę reakcyjną inkubowano w temperaturze 30°C przez 90 minut. Reakcję zatrzymano umieszczając mieszaninę reakcyjną w temperaturze
wrzenia na 1 minutę, a następnie ochłodzono przenosząc ją bezpośrednio do łaźni lodowej. Do każdej
studzienki dodano następnie 25 μl 1 mg/ml jadu węża (Ophiophagus hannah), po czym mieszaninę
reakcyjną inkubowano w temperaturze 30°C przez 10 minut. Reakcję zatrzymano przez dodanie 1 ml
rzadkiej zawiesiny żywicy Bio-Rad AG1-X2 (1:3). Pobrano próbkę 200 μl i zliczono metodą scyntylacji
cieczowej.
Procentowe hamowania maksymalnej konwersji substratu (przez enzym bez inhibitora) obliczono dla związku testowego w każdym stężeniu. Do określenia IC50 zastosowano nieliniową analizę
regresji GraphPad Prism (sigmoidalna odpowiedź na dawkę) i wykreślono procentowe hamowania
w funkcji logarytmu stężenia związku testowego. W warunkach, kiedy stężenie substratu « Km enzymu
(Km=stężenie substratu, przy którym osiąga się połowę maksymalnej szybkości reakcji enzymatycznej), wartość Ki jest równoważna wartości IC50.
Wartości widma masowego i aktywności hamującej PDEV dla reprezentatywnych związków
według niniejszego wynalazku zestawiono w Tablicach 6-7. Wartości hamowania przedstawiono jako
IC50 (μM), procentowe hamowanie związku testowego w danym stężeniu lub jako wartość Ki.
Tablica 6
Nr związku
Masa cząsteczkowa
MS(M+1)
Hamowanie w % przy 10 μM
(u królika)
1
2
3
4
1
288,30
289
67
2
496,63
497
43
3
425,51
426
84
4
552,08
553
94
5
577,68
578
6
547,66
548
95
7
506,56
507
91
8
569,60
580
89
9
476,53
477
80
10
480,95
481
79
11
550,96
551
53
12
516,52
517
76
13
552,58
553
94
14
481,46
482
88
15
466,49
467
90
16
436,47
437
88
17
523,65
524
88
31
PL 205 507 B1
1
2
3
4
18
452,53
453
87
19
758,64
759
15
20
804,64
805
4
21
543,48
544
32
22
566,48
567
16
23
616,59
617
30
24
579,56
580
40
25
602,56
603
20
26
621,61
622
88
27
621,05
622
56
28
643,66
644
94
29
602,56
601*(M-1)
brak jonu M+1
79
30
565,54
564
93
31
588,54
587*(M-1)
brak jonu M+1
75
33
629,68
630
88
33
629,68
630
63
34
629,68
630
67
35
601,62
602
98
36
513,63
514
97
37
578,62
579
95
38
578,62
579
91
39
568,07
569
93
40
613,07
614
78
41
578,62
579
93
42
592,65
593
89
43
636,07
637
22
44
615,65
616
65
45
477,52
478
46
496,95
497
47
541,94
542
83
48
577,59
578
60
49
519,55
520
60
50
507,50
508
76
51
541,94
542
52
577,59
578
76
53
521,53
522
85
32
PL 205 507 B1
1
2
3
4
54
507,50
508
81
55
519,55
520
70
56
507,50
508
57
564,95
565
58
530,50
531
59
477,52
478
92
60
549,62
550
89
61
562,62
563
90
62
454,40
455
86
63
465,30
465
78
64
431,40
432
83
65
442,51
443
66
66
541,94
542
23
67
550,50
549* (M-1)
brak jonu M+1
50
68
622,63
623
35
69
644,65
645
21
70
574,51
573
46
71
588,54
587* (M-1)
brak jonu M+1
21
72
588,54
587* (M-1)
brak jonu M+1
15
73
565,54
564* (M-1)
brak jonu M+1
20
74
621,61
622
84
75
627,66
628
76
524,55
525
27
77
514,00
515
58
78
487,48
488
35
79
520,94
521
37
80
488,50
489
27
81
511,50
510* (M-1)
brak jonu M+1
18
82
529,56
530
13
83
506,56
507
27
84
531,49
532
20
85
508,49
509
26
86
464,48
465
69
87
487,48
488
34
88
486,49
487
49
76
33
PL 205 507 B1
1
2
3
4
89
561,58
562
90
546,57
547
69
91
513,01
514
82
92
461,57
462
39
93
502,40
503
44
94
493,56
494
19
95
461,57
462
13
96
477,52
478
57
97
480,55
481
71
98
535,95
536
38
99
458,52
459
40
100
491,55
492
24
101
463,54
464
48
102
478,51
479
40
103
510,97
511
55
104
476,53
477
72
105
564,95
565
40
106
476,53
477
70
107
533,67
534
15
108
431,88
432
48
109
502,40
503
31
110
493,56
494
32
111
461,56
462
35
112
477,52
478
33
113
461,56
462
29
114
535,95
536
27
115
458,52
459
30
116
491,54
492
32
117
463,53
464
32
118
478,51
479
28
119
514,55
515
28
120
555,39
556
18
121
546,55
547
10
122
504,59
505
65
123
530,50
531
56
124
564,95
565
53
125
575,50
576
54
126
514,55
515
12
34
PL 205 507 B1
1
2
3
4
127
588,94
589
13
128
511,51
512
11
129
544,53
545
46
130
516,52
517
45
131
531,49
532
12
132
480,55
481
76
133
557,52
556
1
134
548,68
547
5
135
516,69
517
8
136
532,64
533
18
137
516,69
517
-3
138
591,07
592
13
139
513,64
514
-9
140
546, 67
547
8
141
518,66
519
11
142
533,63
534
-5
143
517,63
518
60
144
446,50
447
76
145
578,69
579* (M-1)
brak jonu M+1
43
146
578,69
579
35
Tablica 7
Nr
Masa cząsteczkowa
MS (M+1)
IC50 (μM)
Hamowanie w % przy 10 μM
(u królika)
1
2
3
4
5
147
507,59
508
5,2
52
148
573,69
574
4,4
66
149
462,50
463
0,75
80
150
526,55
527
151
409,44
410
0,13
95
152
533,63
534
1,2
80
153
447,50
448
0,12
95
154
666,76
667
0,11
97
155
480,56
481
9,2
57
156
518,62
519
0,0075
157
520,54
521
0,0087a
158
522,56
523
159
474,52
475
4
49
0,024
35
PL 205 507 B1
1
2
3
4
160
476,53
477
8,95
161
460,54
461
0,789
162
490,52
491
0,024a
164
492,53
493
82
166
628,73
629
58
167
522,60
523
1,49
168
370,41
371
2,15a
169
481,57
482
0,042
170
451,55
452
0,049
172
408,46
409
174
474,56
475
0,150a
175
506,56
507
0,214
176
506,56
507
0,056
178
557,70
558
179
449,31
450
180
573,69
574
182
445,52
446
0,058
183
447,50
448
0,122a
44a
37
1,58
40
0,640a
184
a
5
185
446
200,40a
186
448
240,10a
187
446
49,79a
188
491
642,69
189
448
121,60a
190
463
Ki=14,21 nM
191
443
Ki=0,69 nM
a
Związki badano stosując tkankę ludzką.
P r z y k ł a d 12
Test in vivo
Postępując zgodnie z procedurą opisaną przez Cartera i in. (Carter, A. J., Ballard, S. A., i Naylor, A. M.) w The Journal of Urology 1998, 160, 242-246, związki wyszczególnione w Tablicy 7 zbadano pod względem ich efektywności in vivo.
P r z y k ł a d 13
W specyficznym rozwiązaniu kompozycji doustnej, 100 mg związku według Przykładu 7 połączono z laktozą o odpowiednim rozdrobnieniu, uzyskując ogółem od 580 do 590 mg mieszaniny, którą
napełniono twarde kapsułki żelatynowe o rozmiarze 0.
Podczas gdy powyższy opis wskazuje zasady wynalazku, wraz z przykładami ilustrującymi jego
cel, zrozumiałe będzie, że w praktyce wynalazek obejmuje wszystkie typowe zmiany, adaptacje i/lub
modyfikacje w zakresie objętym następującymi zastrzeżeniami patentowymi i równoważnymi im rozwiązaniami.
36
PL 205 507 B1
Zastrzeżenia patentowe
1. Pochodna β-karboliny, związek o wzorze (I):
w którym
X jest wybrany z grupy obejmującej -NRD i atom siarki; w którym RD jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, 2-benzoksazolil, 5-(4-(C1-4alkilo)fenylo)-2-pirymidynyl, 2-(3-nitro-fenylo)-5-furylokarbonyl, 2-(3-trifluorometylofenylo)-5-furylokarbonyl i C1-4alkil, ewentualnie podstawiony przez atom
fluorowca, grupę -CO2H, grupę di(C1-4alkilo)aminową, -CO2(C1-4)alkil, 2-pirydyl, 4-morfolinyl lub N-pirolidynyl;
R2 jest wybrany z grupy obejmującej 5-(2,3-dihydro)benzofuryl, 6-(2,3-dihydrobenzo-[1,4]dioksyn-6-yl, pirydyl, 4-[n-(3-di(C1-4alkilo)-(C1-6)alkoksy]fenyl lub oznacza fenyl, ewentualnie podstawiony
przez 1-2 podstawniki wybrane z grupy obejmującej atom fluorowca, grupę cyjanową, grupę di(C1-4alkilo)aminową, grupę nitrową, -CO2(C1-4)alkil, C1-4alkoksyl, trifluorometyl, C1-4alkil;
Z jest wybrany z grupy obejmującej CH2, CHOH i C(O); pod warunkiem, że gdy Z oznacza
CHOH lub C(O), wówczas X oznacza NH;
a oznacza liczbę całkowitą 0 lub 1;
Y jest wybrany z grupy obejmującej CH2, C(O) lub SO2;
jest wybrany z grupy obejmującej 2-benzotiazolil, 2-pirymidynyl, 2-tiazolil, 2-benzoimidazolil, 2-pirydynyl, furyl, 2-benzo(b)furyl, 2-benzo(b)tienyl, 2-tienyl, 3-(1,2,5-triazolil), 3-pirydyl, 4-izoksazolil, pirazolil, naftyl lub fenyl;
m oznacza liczbę całkowitą 1 lub 2;
R3 oznacza jeden podstawnik wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, atom fluorowca, grupę nitrową, C1-C4alkil, C1-C4alkoksyl, trifluorometyl, 4-pirazynyl, -SO2-fenyl, pirydyl, 4-[2-(N-pirolidynylo) (C1-4)alkoksy]fenyl, 2-[2-(4-morfolinylo) C1-4alkoksy]fenyl, 2,3-di(C1-4)alkilo-3H-imidazol-4-il lub
fenyl, ewentualnie podstawiony przez 1-2 podstawniki wybrane z grupy obejmującej atom fluorowca,
C1-4alkoksyl, grupę nitrową, -SO2(C1-4)alkil, C1-4alkil, hydroksyl, grupę aminową, -NH-C(O)-C1-4alkil,
-NH-(CH2)4-OH, -NH-C(O)-(C1-4alkilo)-N(C1-4alkil)2 i trifluorometyl;
lub R3 oznacza dwa podstawniki wybrane z grupy obejmującej trifluorometyl, C1-4alkil lub fenyl,
ewentualnie podstawiony przez atom fluorowca lub grupę nitrową;
2. Związek według zastrz. 2, w którym
X jest wybrany z grupy obejmującej S lub NRD, w którym RD jest wybrany z grupy obejmującej
atom wodoru, di(metylo)aminoetyl, di(metylo)amino-n-propyl, di(etylo)-aminoetyl, di(etylo)amino-n-butyl, N-pirolidynyloetyl, N-morfolinyloetyl, 2-pirydylometyl, 4-pirydylometyl, 5-(4-metylofenyl)-2-pirymidynyl, karboksymetyl, karboksyetyl, 4-chloro-n-butyl, 2-(5-(3-trifluorometylofenylo)furylo)-karbonyl, 2-(5-(3-nitrofenyl)furylo)karbonyl, metoksykarbonylometyl, metoksykarbonyloetyl i 2-benzoksazolil;
R2 jest wybrany z grupy obejmującej fenyl, 3,4-metylenodioksyfenyl, 3,4-(difluoro)metylenodioksyfenyl, 2,3-dihydrobenzofuryl, 2,3-dihydrobenzo-[1,4]-dioksyn-6-yl, 4-pirydyl, 3-pirydyl, 4-cyjanofenyl,
3-nitrofenyl, 4-nitrofenyl, 4-trifluorometylofenyl, 4-metoksyfenyl, 3,4-dimetylofenyl, 3,5-dimetylofenyl,
PL 205 507 B1
37
3,4-dimetoksyfenyl, 3-trifluorometylo-4-chlorofenyl, 3,4-dichlorofenyl, 4-chlorofenyl, 4-metoksykarbonylofenyl, 3,4-dimetoksyfenyl, 4-(dimetyloamino)fenyl i 4-(N-(3-dimetyloamino)-n-propoksy)fenyl;
R4 jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, karboksyl, dimetyloaminoetoksykarbonyl,
dimetyloaminoetyloaminokarbonyl i metoksykarbonyl;
jest wybrany z grupy obejmującej naftyl, 2-pirymidynyl, 2-furyl, 3-furyl, 2-benzofuryl,
2-tienyl, 2-benzotienyl, 2-benzotiazolil, 2-benzoksazolil, 2-benzoimidazolil, 4-tiazolil, 2-tiazolil, 3-pirazolil, 4-pirazolil, 5-pirazolil, 3-(1,2,5-triazolil), 4-izoksazolil, 2-pirydyl i 3-pirydyl;
R3 jest niezależnie wybrany z grupy obejmującej atom chloru, bromu, metyl, n-propyl, t-butyl,
metoksy, trifluorometyl, nitro, fenyl, benzyl, fenylosulfonyl, 4-hydroksyfenyl, 4-chlorofenyl, 4-metylofenyl, 3,4-dimetoksyfenyl, 3-trifluorometylofenyl, 4-trifluorometylofenyl, 5-trifluorometylofenyl, 4metoksyfenyl, 2-nitrofenyl, 3-nitrofenyl, 4-nitrofenyl, 3-aminofenyl, 4-aminofenyl, 2-nitro-4-chloro-fenyl,
2-nitro-4-metylofenyl, 2-nitro-4-metylosulfonylofenyl, 3-acetyloaminofenyl, 4-acetyloaminofenyl, 4-(3karboksy-n-propylo)karbonyloaminofenyl, 2-chloro-5-trifluorometylofenyl, 4-(4-hydroksy-n-butylo)-aminofenyl, 2-(dimetyloamino)-acetyloaminofenyl, 4-[2-(N-pirolidynylo)etoksy]fenyl, 4-[2-(4-morfolinylo)-etoksy]fenyl, 4-(2-(dimetyloamino)-etoksy)fenyl, 4-pirazynyl, 2,3-dimetylo-3H-imidazolil, 2-pirydyl i 3-pirydyl;
D
D
X oznacza NR , w którym R jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, di(metylo)aminoetyl, 4-pirydylometyl, 2-pirydylometyl, N-morfolinyloetyl, karboksyetyl, karboksymetyl, di(etylo)aminoetyl, N-pirolidynyloetyl i 5-(4-metylofenyl)-2-pirymidynyl;
R2 jest wybrany z grupy obejmującej 3,4-metylenodioksyfenyl, 2,3-dihydrobenzofuryl i 2,3-dihydrobenzo-[1,4]-dioksyn-6-yl;
Y jest wybrany z grupy obejmującej C(O) i CH2;
jest wybrany z grupy obejmującej naftyl, 2- pirymidynyl, 2-furyl, 2-benzofuryl, 2-tienyl,
2-benzotienyl, 2-benzotiazolil, 2-benzoksazolil, 2-tiazolil, 4-tiazolil i 2-pirydyl;
m oznacza liczbę całkowitą 1;
R3 jest wybrany z grupy obejmującej atom bromu, t-butyl, metoksy, trifluorometyl, nitro, fenyl,
4-chlorofenyl, 3,4-dimetoksyfenyl, 3-trifluorometylofenyl, 4-metylofenyl, 4-metoksyfenyl, 2-nitrofenyl, 3-nitrofenyl, 4-nitrofenyl, 3-aminofenyl, 2-nitro-4-chlorofenyl, 2-nitro-4-metylofenyl, 2-nitro-4-metylosulfonylofenyl, 4-(3-karboksy-n-propylo)-karbonyloaminofenyl, 2-chloro-5-trifluorometylofenyl, 4-(4-hydroksy-n-butylo)aminofenyl, 2-2-(dimetyloamino)-acetyloaminofenyl, 4-pirazynyl 2-pirydyl i 2,3-dimetylo-3H-imidazol-4-yl;
D
D
X oznacza NR , w którym R jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, di(metylo)aminoetyl, N-morfolinyloetyl, karboksymetyl i N-pirolidynyloetyl;
R2 jest wybrany z grupy obejmującej 3,4-metylenodioksyfenyl i 2,3-dihydrobenzofuryl;
Z jest wybrany z grupy obejmującej CH2 i C(O)); pod warunkiem, że gdy Z oznacza C(O), wówczas X oznacza NH;
Y oznacza C(O);
jest wybrany z grupy obejmującej 2-pirymidynyl, 2-furyl, 2-benzofuryl, 2-benzoksazolil, 2-tiazolil i 2- pirydyl;
R3 jest wybrany z grupy obejmującej t-butyl, metoksy, nitro, fenyl, 4-chlorofenyl, 4-metylofenyl,
4-metoksyfenyl, 3,4-dimetoksyfenyl, 3-trifluorometylofenyl, 2-nitrofenyl, 3-nitrofenyl, 4-nitrofenyl,
38
PL 205 507 B1
3-aminofenyl, 2-nitro-4-metylosulfonylofenyl, 2-(dimetyloamino)acetyloaminofenyl, 2-pirydyl i 2,3-dimetylo-3H-imidazol-4-yl;
oznacza 2-furyl, wówczas m oznacza 1;
pod warunkiem, że gdy
5. Związek według zastrz. 2 wybrany z grupy obejmującej:
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[(5-fenylo-2-furylo)-karbonylo]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina;
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(2-pirydylo)-2-pirymidynylo]-9-di(metylo)aminoetylo-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina;
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(3,4-dimetoksyfenylo)-2-pirymidynylo]-1,2,3,9-tetrahydro-4-okso-4H-β-karbolina;
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(4-metylofenyl)-2-pirymidynylo]-1,2,3,9-tetrahydro-4-okso-4H-β-karbolina;
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[5-(4-metoksyfenyl)-2-pirymidynylo]-1,2,3,4-tetrahydro-4-okso-4H-β-karbolina;
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-[4-(4-metoksyfenyl)-2-tiazolil]-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina;
1-(3,4-metylenodioksyfenylo)-2-(4-fenylo-2-tiazolilo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina;
2-[2,3']bipirydynylo-6'-ylo-1-(2,3-dihydrobenzofuran-5-ylo)-2,3,4,9-tetrahydro-1H-β-karbolina;
1-(2,3-dihydrobenzofuran-5-ylo)-2-[5-(2,3-dimetylo-3H-imidazol-4-ylo)-2,3-2,3,4,9-tetrahydro1H-β-karbolina;
6. Kompozycja farmaceutyczna zawierająca farmaceutycznie dopuszczalny nośnik i substancję czynną, znamienna tym, że zawiera jako substancję czynną związek o wzorze (I) jak określono
w zastrz. 1.
7. Zastosowanie związku o wzorze (I) jak określono w zastrz. 1 do wytwarzania leku do leczenia
zaburzeń seksualnych.
8. Zastosowanie według zastrz. 7, w którym zaburzeniem seksualnym jest zaburzenie erekcji
u mężczyzn.
9. Zastosowanie związku o wzorze (I) jak określono w zastrz. 1 do wytwarzania leku do leczenia
stanów wybranych z grupy obejmującej zaburzenia erekcji u mężczyzn, impotencję, zaburzenia seksualne u kobiet, zaburzenia pobudliwości seksualnej u kobiet i zaburzenia seksualne u kobiet związane z przepływem krwi i produkcją tlenku azotu w tkankach pochwy i łechtaczki, poród przedwczesny,
bolesne miesiączkowanie, zaburzenia sercowo-naczyniowe, miażdżycę naczyń, zaburzenia zarostowe tętnic, zakrzepicę, nawrót zwężenia naczyń wieńcowych, dusznicę bolesną, zawał serca, uszkodzenie serca, niedokrwienie serca, nadciśnienie, nadciśnienie płucne, astmę, chromanie przestankowe i powikłania cukrzycy.
Departament Wydawnictw UP RP
Cena 6,00 zł.

Pobierz dokument

Transkrypt

Podobne dokumenty

PRZYKŁADOWE PYTANIA Z CHEMII - „TEST NA WEJŚCIE”

Wzór frontu M6 - Drewmax

Projekt: WYNALAZKI – NIESAMOWITE ZWYKŁE RZECZY. W

(51) C02F 3/34 (2006.01)

promocyjne ceny akumulatorów toyoty z wymianą

Wzór frontu M6 - Drewmax

Podstawa prawna: - art. 63 kodeksu postępowania administracyjnego

Ściągnij nuty

Informacje o pracodawcy: ATOM Media Interaktywne

Mata COBAdot Standard