Materiały

Dzisiejsza
10. seminarium
17 marca 2010 r.
FRANCJA
koordynator: Joanna Różycka-Thiriet
[email protected]
Temat: Francja i Strategia Lizbońska – 2010 rok
bilansu
Zaproszony gość:
-Daniel Maitre, szef Regionalnego Wydziału Ekonomicznego przy
Ambasadzie Francji w Polsce
SŁOWNICZEK PRZETRWANIA
La Stratégie de Lisbonne [la strateżi dy lizbon] – Strategia Lizbońska. W marcu 2000 roku
podczas spotkania Rady Europejskiej szefowie państw i rządów zainicjowali strategię, której celem
było uczynienie z UE do 2010 roku najbardziej konkurencyjnej gospodarki na świecie i osiągnięcie
stanu pełnego zatrudnienia. Koncepcja została stopniowo rozbudowana do trzech filarów –
gospodarczego (transformacja do gospodarki konkurencyjnej, dynamicznej i bazującej na wiedzy),
społecznego (modernizacja europejskiego modelu społecznego dzięki inwestycjom w kapitał ludzki
i walka z wykluczeniem społecznym) i dodanego w 2001 roku filara środowiskowego (wzrost
gospodarczy bez zużywania surowców naturalnych). Cele zostały zrewidowane w 2005 roku,
skupiając się bardziej na wzroście i zatrudnieniu. Dlatego dziś mówi się o mówi się również o strategii
na rzecz wzrostu i zatrudnienia (stratégie pour la croissance et pour l'emploi) lub zrewidowanej
strategii (révisée). Założone rezultaty zostały określone liczbowo (np. stopa zatrudnienia na poziomie
70%, 3 % PKB UE na badania i rozwój).
Le PNR [ly plener] - Programme National de Réforme czyli Krajowy Program Reformy –
przygotowywane przez państwa założenia co dany kraj zrobi, realizując cele strategii. Unijne kraje
zobowiązane są również do regularnego przedkładania Komisji raportów z tego, co zostało
zrealizowane. Francja złożyła ostatni 15 października 2009 roku. Francuzi opisują m.in. jak sobie
dobrze poradzili z kryzysem dzięki temu, że od wielu lat ich gospodarka jest zrównoważona i nie
opiera się na jednym tylko sektorze; niższym od średniego zadłużeniu gospodarstw domowych
i posiadaniu skutecznego systemu opieki społecznej. Dodatkowo, francuskie państwo łącznie
wstrzyknęło do gospodarki 45 mld euro (priorytetem były wydatki inwestycyjne). Dalej Francja
chwali się, że pomimo trudnego kontekstu kontynuowała rozpoczęte w 2007 reformy, np. ułatwiające
tworzenie małych i średnich przedsiębiorstw (rok 2008 był rekordowy pod względem utworzonych
firm – ponad 320 tys.), reformując uniwersytety czy walcząc ze zmianami klimatu. Osobny pakiet
reform służyć miał poprawieniu ilości i jakości zatrudnienia – reforma dialogu społecznego,
ujednolicenie struktury pośredniaków itd. Sami autorzy raportu przyznają, że odsetek zatrudnionych
osób w wieku 55-64 jest niższy od średniej i że problemem jest wejście młodzieży na rynek pracy.
Kobiety zarabiają mniej od mężczyzn i częściej są bezrobotne.
Więcej na temat raportu z wykonania planu na lata 2008-2010
http://www.economie.gouv.fr/services/rap09/091015Lisbonne_Rapport_de_suivi2009_France.pdf
Le smicard [ly smikar] – osoba zarabiająca minimalną pencje, tzw. SMIC czyli Salaire minimum
interprofessionnel de croissance (minimalna międzybranżowa pensja wzrostu). Aktualnie SMIC
wynosi 1 343,77 euro brutto miesięcznie (we Francji na sam czynsz trzeba przewidzieć kilkaset euro).
Po tym jak przez 10 lat liczba smicards regularnie rosła, nastąpił wreszcie spadek. W 2005 roku było
to 16,3 % wszystkich zatrudnionych, w 2009 tylko 10,6 %. Najwięcej smicards pracuje w sektorze
hoteli i restauracji. Spadek ich liczby wynikał w dużej mierze z branżowych negocjacji zbiorowych,
które doprowadziły do podwyższenia minimalnych pensji w poszczególnych sektorach.
Bercy [Berci] – potoczna nazwa dla określenia Ministerstwa Finansów, które znajduje się
w dzielnicy Paryża o tej właśnie nazwie.
Le PIB [ly peibe] – le produit intérieur brut, czyli produkt krajowy brutto. Całkowita wartość dóbr
i usług wyprodukowanych w danym kraju przez podmioty z terenu tego kraju. W 2009 roku PKB
Francji obniżył się o 2,2%, co jest najgorszym spadkiem po II wojnie światowej, mimo że już
w drugim kwartale ubiegłego roku Francja wyszła z recesji.
DOBRZE POWIEDZIANE – FRAZA DNIA
(…) Germany has done an awfully good job in the last 10 years or so, improving
competitiveness, putting very high pressure on its labour costs. When you look at
unit labour costs to Germany, they have done a tremendous job in that respect. I’m
not sure it is a sustainable model for the long term and for the whole of the group.
(W ostatnich 10 latach lub prawie Niemcy odwaliły cholernie dobrą robotę, poprawiając
konkurencyjność, wywierając bardzo silną presję na koszty pracy. Kiedy popatrzymy na
jednostkowe koszty pracy w Niemczech, widzimy, że wykonano wspaniałą pracę w tym kierunku.
Nie jestem pewna, że to jest zrównoważony model w długim okresie i dla całej grupy) - ostatnio
Christine Lagarde wzbudziła polemikę, po tym jak w wywiadzie dla Financial Times (15 marca br.)
pozwoliła sobie na krytyczną uwagę pod adresem Niemiec, w kontekście prowadzonej przez nich
polityki gospodarczej. Stwierdziła, że Niemcy powinny poczynić starania dla zwiększenia popytu
wewnętrznego i pomóc swoim partnerom. Zasugerowała, ze aktualna niemiecka strategia może być
szkodliwa dla strefy euro jako całości, przy nadwyżce handlowej, jaką Niemcy produkują.
Więcej czytaj:
http://www.ft.com/cms/s/0/78648e1a-3019-11df-8734-00144feabdc0.html
PORTRETY MNIEJ ZNANYCH MĘŻCZYZN I KOBIET
Minister gospodarki, finansów i zatrudnienia Christine Lagarde jest
prawdziwą kobietą sukcesu. Studiowała we Francji i w Stanach Zjednoczonych,
gdzie wiele lat mieszkała. Nie udało jej się dostać do słynnej ENA, Krajowej
Szkoły Administracji. Za to przez wiele lat, jako adwokat specjalizujący się w
prawie pracy i prawie konkurencji, pracowała w międzynarodowej kancelarii
Baker & McKenzie, gdzie w latach 2004-2005 została przewodniczącą
światowego komitetu ds. strategii. W amerykańskim think tanku Center for
Strategic & International Studies zajmowała się polską tematyką. Pierwszą
posadę ministerialną objęła w gabinecie Dominique’a de Villepin. Od 2005
roku była ministrem ds. handlu zagranicznego. Następnie odpowiadała za
rolnictwo i rybołówstwo w pierwszym rządzie Fillon, zanim przeprowadziła się
do Bercy, jako pierwsza w historii Francji kobieta minister-finansów. Pani
minister oskarżana bywa -o przesadny optymizm, jeśli chodzi o stan francuskiej gospodarki, z czym
kontrastują odczucia obywateli, a nawet niektóre liczby obrazujące sytuację gospodarczą. W 2009
roku Financial Times uznał ją za najlepszą minister finansów strefy euro za działania mające związek
z walką z kryzysem.
Partnerem seminariów jest Fondation Robert Schuman w Paryżu