D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy

Sygn. akt VI P 214/11
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 15 lipca 2013 r.
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie, VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSR Monika Rosłan - Karasińska
Ławnicy: Janina Borowska, Beata Krystyna Tomanek
Protokolant: Agnieszka Łumińska
po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2013 r. w Warszawie na rozprawie
sprawy z powództwa A. S.
przeciwko (...)z siedzibą w W. (następca prawny (...))
o odszkodowanie w razie nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia przez pracodawcę
wynikających z umowy warunków pracy i płacy, o odszkodowanie w razie nieuzasadnionego lub niezgodnego z
prawem wypowiedzenia przez pracodawcę umowy o pracę, o odszkodowanie z tytułu naruszenia przez pracodawcę
zasad równego taktowania w zatrudnieniu
orzeka:
I. Zasądza od strony pozwanej (...)z siedzibą w W. na rzecz powódki A. S.:
1). kwotę 58.047,78 złotych brutto (słownie: pięćdziesiąt osiem tysięcy czterdzieści siedem złotych i 78/100) z
ustawowymi odsetkami od dnia 01 lipca 2011 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania w razie nieuzasadnionego lub
niezgodnego z prawem wypowiedzenia przez pracodawcę wynikających z umowy warunków pracy i płacy;
2). kwotę 30.225,00 złotych brutto (słownie: trzydzieści tysięcy dwieście dwadzieścia pięć złotych) z ustawowymi
odsetkami od dnia 01 lipca 2011 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania w razie nieuzasadnionego lub niezgodnego
z prawem wypowiedzenia przez pracodawcę umowy o pracę;
II. W pozostałym zakresie powództwo oddala;
III. Wyrokowi w punkcie jeden nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 10.075,00 złotych (słownie:
dziesięć tysięcy siedemdziesiąt pięć złotych);
IV. Zasądza od strony pozwanej (...) z siedzibą w W. na rzecz powódki A. S. łącznie kwotę 5.432,20 złotych (słownie:
pięć tysięcy czterysta trzydzieści dwa złote i 20/100 ) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.540,00 złotych
(słownie: tysiąc pięćset czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;
V. Zasądza od powódki A. S. na rzecz strony pozwanej (...)z siedzibą w W. kwotę 1.280,00 złotych (słownie: tysiąc
dwieście osiemdziesiat) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
UZASADNIENIE
W dniu 30 marca 2011 roku A. S. wniosła pozew przeciwko (...) z siedzibą w W. o uznanie
wypowiedzenia zmieniającego warunki umowy o pracę za bezskuteczne złożonego powódce w
dniu 24 marca 2011 roku oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu w tym
zastępstwa procesowego według norm przepisanych (pozew k. 1-8).
Ostatecznie pełnomocnik powódki zmodyfikował żądanie. Wniósł o zasądzenie od pozwanego
kwoty;
- w wysokości 58.047,78 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione lub niezgodnie z prawem
wypowiedzenia przez pracodawcę wynikających z umowy warunków pracy i płacy dokonanego
w dniu 24 marca 2011 roku w wysokości 3- miesięcznego wynagrodzenia wraz z ustawowymi
odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,
- w wysokości 30.225,00 zł tytułem odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego lub niezgodnego z
prawem wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego w dniu 23 maja 2011 roku (pismo procesowe
z dnia 25 stycznia 2013r. k. 1284),
- w wysokości 73.426,45 zł tytułem odszkodowania za naruszenie przez pozwanego zasady równego
traktowania w zatrudnieniu ze względu na płeć, skorzystanie przez nią uprawnień w związku
urodzeniem i wychowywaniem dziecka oraz zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy,
rozwiązania z nią umowy o pracę za wypowiedzeniem (pismo procesowe z dnia 13 czerwca 2012
r. k. 322-339).
W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że była zatrudniona u pozwanego od 16 listopada 2005 roku na stanowisku
dyrektora sprzedaży. W dniu 9 marca 2011 roku powódka złożyła wniosek o obniżenie wymiaru czasu pracy do
wymiaru ½ przez okres od 24 marca 2011 r. do 7 marca 2012 roku. Następnie w dniu 24 marca 2011 roku strona
pozwana złożyła powódce oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej dnia 1 maja 1999 roku w części
dotyczącej stanowiska. Jako przyczynę podano zmiany organizacyjne mające związek z planowanym przejęciem
zakładu pracy, a w związku z tym z koniecznością dostosowania warunków zatrudnienia do regulacji (...) Ponadto
powódka wskazała, iż wypowiedzenie jest nieuzasadnione, gdyż przyczyna wypowiedzenia jest niekonkretna, pozorna
i nieprawdziwa.
Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości wraz z
zasądzeniem kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu odpowiedzi na
pozew pozwany zaprzeczył, ażeby przyczyny rozwiązania umowy o pracę z powódką były nieuzasadnione i niezgodne
z prawem. Jednocześnie przyznała, że nastąpiła pomyłka w treści wypowiedzenia zmieniającego w oznaczeniu umowy
zawartej w dniu 16 listopada 2005 roku. Natomiast zmiana nazwy stanowiska powódki podyktowana była potrzebą
ujednolicenia nazw stanowisk pracowników przechodzących do spółki (...)., na co wszyscy pracownicy zgodzili się
bez składania wypowiedzeń zmieniających. Ponadto strona pozwana wskazała, iż dokonała odpowiedniego kryterium
doboru do zwolnienia powódki, gdyż drugą osobą zajmującą stanowisko dyrektora ds. sprzedaży był pracownik
w okresie przedemerytalnym. Podniósł, iż roszczenia powódki są nieuzasadnione bowiem likwidacja stanowiska
powódki związana była z wprowadzeniem w firmie pozwanej globalnego narzędzia informatycznego do zarządzania
obszarem (...) tzw. (...)”. Z uwagi na fakt, iż dotychczasowe obowiązki powódki związane były ze zbieraniem informacji
niezbędnych do oceny (...) przestawały mieć jakiekolwiek znaczenie dla firmy, ponieważ zakres tych obowiązków
konsumowało wprowadzenie tego urządzenia . (odpowiedź na pozew z dnia 28 kwietnia 2011r. k. 50-59).
W dniu 29 czerwca 2011 roku zostało wydane zarządzenie sądu w przedmiocie połączenia do wspólnego rozpoznania
i rozstrzygnięcia sprawy pod sygnaturą akt VI P 343/11 ze sprawą o sygnaturze akt VIP214/11.
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
A. S. została zatrudniona w spółce (...) na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 1 maja 1999 roku do
dnia 31 grudnia 1999 roku. W późniejszym okresie zostały zawarte dwie kolejne umowy o pracę w tym umowa o pracę
z dnia 15 maja 2005 roku. Następnie powódka została zatrudniona na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 16
listopada 2005 roku na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku Dyrektora Działu Sprzedaży
z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 8.077 zł. Następnie aneksami zmieniającym wynagrodzenie za pracę od
1 października 2010 roku wynosiło 20.150.00 złotych (umowy z dnia 1 maja 1999 roku i późn. k. 31-41, umowa o pracę
z dnia 16 listopada 2005 roku wraz z załącznikiem nr 1 k. 12-22, aneks do wynagrodzenia k. 24 );
Średnie miesięczne wynagrodzenie z ostatnich 3- miesięcy wyliczone jak ekwiwalent za urlop wynosiło 19.349,26 zł
(zaświadczenie o zarobkach z dnia 18 kwietnia 2011 roku k. 72).
Z zaświadczenia o zarobkach powódki za ostatnie 3 miesiące po wręczeniu wypowiedzenia zmieniającego wynika, iż
wynosiło ono 10.075,00 zł brutto (zaświadczenie o zarobkach z dnia 1 lipca 2011 k. 107).
Do zakresu obowiązków powódki zgodnie z art. 2 ust. 2 umowy o pracę z dnia 16 listopada 2005 roku należało
planowanie koordynacja i nadzór nad sprzedażą Działu Sprzedaży – (...)celem osiągnięcia rocznego obrotu, zysku
brutto oraz innych ważnych parametrów finansowych w (...). W umowie zastrzeżono, iż pracodawca może powierzyć
pracownikowi dodatkowe zadania w ramach rodzaju pracy wykonywanej przez pracownika, jednakże wszelkie zmiany
umowy wymagają zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności. W dniu 27 marca 2007 roku został
sporządzony aneks do umowy o pracę rozszerzający zakres odpowiedzialności powódki na stanowisku Dyrektora
Sprzedaży z dotychczasowego sektora II na cały kraj Polska (umowa o pracę z dnia 16 listopada 2005 roku wraz
załącznikiem nr 1 k.12-22, aneks do umowy o pracę z dnia 27 marca 2007 roku k. 127).
U pozwanego (...) istniała struktura sektorowa: sektor (...). Sektor (...) posiadał 3 branże: (...). Sektorem kierował
dyrektor sektora, branżami i każdym działem – dyrektorzy. W sektorze powódki, czyli (...) w maju 2011 roku oraz
obecnie było 2 dyrektorów sprzedaży – Z. S. i B. B.. Kierownicy działów podlegali natomiast bezpośrednio pod
dyrektora (zeznania W. S. k. 272, 275,zeznania J. W. k. 288, zeznania B. B. k. 297, zeznania A. G. k. 1635).
Powódka w dniu 10 grudnia 2010 roku złożyła do prezesa zarządu J. W. pisemny wniosek o urlop wychowawczy w
terminie od 24 marca 2011 roku do 20 maja 2012 roku z uwagi na chęć sprawowania osobistej opieki nad swoją
małoletnią córką (wniosek o urlop wychowawczy k. 25, zeznania J. W. k. 284).
Ponadto powódka zgłosiła się do J. W. w kwestii zapewnienia jej podczas urlopu wychowawczego samochodu
służbowego, telefonu komórkowego oraz pozostawienie laptopa. Dodatkowo powódka planowała rozpocząć studia
MBA. Powódka nie otrzymała zgody na dofinansowanie studiów oraz pozostałego wyposażenia, gdyż spółka nie
zapewniała podczas urlopu wychowawczego takiej możliwości, w tym bardzo rzadkie było finansowanie studiów
podyplomowych. Pracując na ½ etatu powódka korzystała z narzędzi pracy, poza samochodem. Zaproponowano jej
wówczas vouchery na dojazd do pracy i z pracy (zeznania M. A. k. 251, zeznania J. W. k. 284, potwierdzenie transakcji
za studia k. 346-347, zeznania P. M. k. 1635v, zeznania powódki k. 1757).
W związku z powyższym wnioskiem u pozwanego wystąpiła konieczność wdrożenia osoby, która miała przejąć
obowiązki powódki wymienione w jej umowie o pracę z dnia 16 listopada 2005 roku z art. 2 pkt 2. Wytypowano do
tego B. B., która pełniła funkcję Dyrektora Sprzedaży w spółce (...) Decyzję podjął J. W. w porozumieniu ze Z. M.. W
dniu 14 stycznia 2011 poprzez korespondencję e-mailową skierowaną do wszystkich pracowników (...) powiadomiono,
iż z dniem 15 stycznia 2011 r. stanowisko dyrektora sprzedaży w (...) przejęła B. B. a niniejsza zmiana została podjęta w
następstwie decyzji powódki o przejściu na urlop wychowawczy od dnia 1 marca 2011r. Obecnie jest ona zatrudniona
na stanowisku Dyrektora Działu (e-mail od J. W. k. 178-179, zeznania M. A. k. 254, zeznania W. S. k.273, 276, zeznania
J. W.k. 284-285, zeznania powódki k. 305-307, zeznania A. G. k. 1634).
Stanowisko powódki zostało porównane do stanowiska dyrektora marketingu B. B., która była w okresie
przedemerytalnym. Jako kryterium doboru zastosowano staż pracy, zakres obowiązków, zarządzanie personelem,
doświadczenie i znajomość rynku (zeznaniaJ. W.k. 288).
W dniu 24 lutego 2011 roku (...) wraz z (...) zawiadomili powódkę, iż na dzień 1 kwietnia 2011 roku (...) planuje przejąć
zakład pracy, w którym jest zatrudniona, stosownie do art. 23 (1) kodeksu pracy. Postanowieniem Sądu z dnia 1
kwietnia 2011 roku spółka (...) została przejęta przez (...) (pismo z 21 lutego 2011 roku k. 41, postanowienie o przejęciu
k. 70, zeznania J. W.k. 284).
Pozostałym pracownikom w związku z powyższym przejęciem nie zmieniono nazwy stanowiska. Stanowisko A. G.,
która przed 1 kwietnia 2011 roku była dyrektorem ds. operacyjnych - pozostało niezmienione, jak również warunki
pracy i płacy. (zeznania A. G. k. 1634).
Następnie w dniu 9 marca 2011 roku powódka wycofała wniosek o urlop wychowawczy złożony w dniu 10 grudnia 2010
roku. Jedną z przyczyn tej decyzji były względy finansowe, głównie decyzja prezesa zarządu o odmowie korzystania
ze sprzętów firmowych oraz samochodu służbowego. W tym samym dniu złożyła pisemny wniosek o obniżenie czasu
pracy do wymiaru ½ etatu, tj. do wymiaru 20 godzin tygodniowo przez okres od 24 marca 2011 roku do 07 marca
2012 roku (pisma do prezesa zarządu k. 27-28, zeznania powódki k. 304).
Przed wręczeniem powódce wypowiedzenia zmieniającego odbyły się dwa spotkania. Zarząd nie widział możliwości
wykonywania przez powódkę pracy na stanowisku dyrektora ds. sprzedaży na ½ etatu więc zaproponowano powódce
rozwiązanie umowy za porozumieniem stron. Pierwsze z nich miało miejsce w dniu 11 marca 2011 roku, w trakcie
którego złożono powódce jednorazową propozycję rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron i jako
rekompensatę 240.000 zł. Powódka odmówiła przyjęcia kwoty w tej wysokości, gdyż jej żądania kształtowały się na
poziomie 350.000 zł. Na drugim spotkaniu, które miało miejsce w dniu 17 marca 2011 roku powódka zdecydowała
przyjąć zaproponowaną rekompensatę, na co jednak nie przystała strona przeciwna tłumacząc, iż była to jednorazowa
propozycja. Wówczas przekazano jej informację o nowym zakresie obowiązków (zeznania M. A. k. 252-253, zeznania
J. W. k. 284,287,361, zeznania Z. M. k. 1636).
Z uwagi na zajmowane stanowisko przez powódkę, które nie mogło być zastąpione przez ½ etatu - w dniu 24 marca
2011 roku podczas spotkania, w którym uczestniczyli pracownik działu HR M. A., prezes zarządu J. W. oraz członek
zarządu Z. M. (...) poinformowano powódkę o konieczności dostosowania do matrycy stanowiska. Powódka odmówiła
podpisania porozumienia chcąc skonsultować decyzję ze swoim prawnikiem, wówczas strona pozwana poinformowała
powódkę, iż jeżeli nie podpisze porozumienia to zmuszeni będą wręczyć jej wypowiedzenie zmieniające. Pozwana
złożyła powódce wypowiedzenie zmieniające umowę o pracę zawartą w dniu 1 maja 1999 roku w części dotyczącej
stanowiska z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który miał upłynąć w dniu 30 czerwca 2011
roku. Przyczyna wypowiedzenia warunków pracy umotywowana była zmianami organizacyjnymi mającymi związek
z planowanym przejęciem zakładu pracy w dniu 1 kwietnia 2011 roku co związane było z koniecznością dostosowania
warunków zatrudnienia do regulacji nowego pracodawcy. Po upływie okresu wypowiedzenia od 1 lipca 2011 roku
powódkę obowiązywały następujące warunki o pracę:
- stanowisko: kierownik ds. sprzedaży,
- kategoria zaszeregowania: E1,
- wynagrodzenie miesięczne: 10.075 zł brutto,
- kwota premii rocznej przy 100 % realizacji celów: 30.225 zł.
Powódka również odmówiła podpisania wypowiedzenia zmieniającego i nie złożyła oświadczenia o odmowie przyjęcia
zaproponowanych warunków (wypowiedzenie zmieniające warunki umowy o pracę k. 30, zeznania M. A. k. 251,
zeznania J. W. k. 285, zeznania A. S. k.304, zeznania W. S. k. 274).
Natomiast bezpośrednią przyczyną wypowiedzenia zmieniającego była zmiana zakresu zadań dostosowując zadania
do ½ etatu powódki. Innym pracownikom wówczas wręczono porozumienia zmieniające. Ponadto nie było żadnych
różnic pomiędzy dyrektorem sprzedaży w spółce (...) a w spółce (...) Natomiast w systemie nomenklatury stanowisk
(...) stanowisko to operowało nazwą dyrektor działu. Poza powódką nikomu nie dokonano zmiany stanowiska i zmiany
zakresu obowiązków (zeznania J. W. k. 286, zeznania Z. M. k. 1637v).
W związku z powyższymi zmianami powierzono jej obowiązki bez zarządzania pracownikami oraz spotkaniami z
klientami. Wobec niniejszego wypowiedzenia nie zmieniono powódce zakresu obowiązków i nie wręczono nowego,
wyłączającego art. 2 pkt. 2 – które to przejęła B. B.. Przygotowano jedynie dla powódki harmonogram zadań
zatytułowany „harmonogram zadań dla A. S. w ramach umowy telepracy z dnia dd/mm/rrrr/ od 24 marca 2011 do
07 marca 2012 roku”, którego powódka nie podpisała. Były to zadania, które powierzył jej bezpośredni przełożonyJ.
W.w formie telepracy. Miały one dotyczyć zbierania danych rynkowych oraz danych o klientach. Dane te miały służyć
do wdrożenia systemu (...). Powódka mimo, że nie podpisała „harmonogramu czynności” wykonywała wskazane w
nim czynności traktując je jako polecenie służbowe pracodawcy, oprócz tego pomagała w prowadzeniu postępowań
przetargowych, konsultowała się z działem sprzedaży oraz przetargów, jeździła do klientów na wizyty a także wysyłała
oferty (zeznania J. W. k. 362, harmonogram zadań przygotowany przez J. W. k. 165-166, zeznania uzupełniające
powódki k. 1755).
Przed dniem wręczenia powódce wypowiedzenia ostatecznego przekazała dane rynkowe i dane o klientach E. P., która
była zadowolona z efektów pracy powódki oraz przekazała jej informację, iż wprowadzenie narzędzia (...)opóźni się
(zeznania powódki k. 1755).
Dotychczasowe obowiązki powódki związane ze zbieraniem informacji niezbędnych do oceny (...) zostały przejęte
przez wprowadzone do spółki globalne narzędzie informatyczne (...). Pracownicy zostali poinformowani o
wprowadzeniu nowego systemu w pierwszych dniach maja 2011r. Wprowadzenie dotyczyło jedynie sektora (...). W
związku z tym odbyły się szkolenia ostatecznie wprowadzenie wszystkich aplikacji systemu (...)miało miejsce pod
koniec (jesienią) 2011 r. (zeznania J. W. k. 287-288 , zeznania D. K. k. 303, zeznania E. P. k. 1633, zeznania A. G. k.
1634). Służyło ono do zarządzania przez firmę danymi rynkowymi i obejmował następujące moduły:
- zarządzanie kontami klienta- dane podstawowe,
- zarządzanie projektami związanymi z poszczególnymi klientami – śledzenie postępów projektu, tworzenie ofert
handlowych,
- zarządzanie aktywnościami działu sprzedaży- planowanie i raportowanie aktywności,
- oraz inne funkcjonalności związane z zarządzaniem procesem sprzedaży i obsługi klienta.
Dla pozwanego powodowało to dublowanie obowiązków a więc niecelowym było utrzymywanie stanowiska
kierownika sprzedaży. Według pozwanego nie było możliwe zatrudnienie powódki na innym stanowisku, co też
spowodowało zlikwidowanie stanowiska. (odpowiedź na pozew k. 93, pismo procesowe k. 154-155).
Z uwagi na fakt, iż w spółce pozwanego były dwa stanowiska Dyrektorskie do spraw Sprzedaży pozwany podejmując
decyzję o zlikwidowaniu jednego z nich wziął pod uwagę kryterium doboru, iż drugi z pracowników zajmujący to
stanowisko (B. B.) korzystał z ochrony przed wypowiedzeniem bowiem znajdował się w okresie przedemerytalnym. W
dniu 23 maja 2011 powódka otrzymała od pozwanego oświadczenie rozwiązujące umowę o pracę za wypowiedzeniem
zawartą w dniu 16 listopada 2005 roku na czas nieokreślony z zastosowaniem skróconego okresu wypowiedzenia,
który upływał w dniu 30 czerwca 2011 roku. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano likwidację stanowiska pracy –
dyrektora sprzedaży w związku ze zmianami organizacyjnymi w Sektorze (...) – na podstawie art. 10 ustawy z dnia 13
marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników
(wypowiedzenie z dnia 20 maja 2011r. k. 102). Z uwagi na to, iż powódka nie przyjęła warunków wypowiedzenia
zmieniającego likwidacja stanowiska objęła pewien zakres obowiązków i zadań wykonywanych przez powódkę na
stanowisku kierownika do spraw sprzedaży. Pozwany nadal w dokumentacji posługiwał się w kwestii stanowiska
powódki- dyrektor ds. sprzedaży (zeznania W. S. k. 277).
Podczas wręczenia powódce wypowiedzenia definitywnego na spotkaniu podano bezpośrednią przyczynę a
mianowicie- wdrożenie systemu (...), który wyczerpywał obowiązki powódki wynikające z ½ etatu. Narzędzie to jakoby
od maja 2011 roku miało zostać wprowadzone do branży. Ponadto w tym przypadku nie zastosowano konkretnego
doboru powódki do zwolnienia, gdyż jako jedyna wykonywała zadania na stanowisku kierownika ds. sprzedaży
(zeznania J. W. k.361, zeznania Z. M. k. 1637-1638v).
Stanowisko dyrektora sprzedaży nie zostało zlikwidowane. Funkcję dyrektora sprzedaży po zwolnieniu powódki objęła
B. B. (zeznania A. G. k. 1634,zeznania E. P. k. 1633v).
Powódce zostało wypłacone odszkodowanie w wysokości 3 pensji ½ etatu ok. 30.000 zł oraz odprawa, łącznie ok.
50.000 (zeznania powódki k. 305).
W branży (...) zostało zwolnionych dwóch dyrektorów – marketingu oraz finansów L. H., do rozwiązania umów o pracę
doszło w grudniu 2011 rok, zaś w przypadku dyrektora finansowego końcem marca 2012 roku. W związku z odejściem
zaproponowano im zadośćuczynienie (zeznania J. W. k. 290).
U pozwanego nie było praktykowane przechowywanie w aktach osobowych pisemnych zakresów obowiązków
pracowników. Pracownik akceptował zakres obowiązków w systemie elektronicznym (zeznania W. S. k. 275, zeznania
A. G. k. 1634).
Obecnie powódka pracuje, jej wynagrodzenie miesięcznie wynosi 19.100 zł brutto (zeznania powódki k. 1754).
Powyższy stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z
dokumentów, zeznań świadków oraz stron.
Zeznania M. A. (k. 250-256) Sąd ocenił jako wiarygodne w części. Świadek -wieloletni pracownik pozwanego
zatrudniona w dziale zarządzania personelem, a zarazem uczestnicząca w nieformalnych spotkaniach decyzyjnych
z powódką, jako przyczynę likwidacji stanowiska pozwanej powołała się na wprowadzenie innowacyjnego narzędzia
informatycznego, jednakże nie potrafiła wskazać zakresu obowiązków powódki, gdyż osobiście nie nadzorowała pracy
powódki. Pomimo, iż świadek powołała się na ten sam „harmonogram czynności” który jakoby miał świadczyć o
ograniczeniu obowiązków powódki wyłącznie do funkcjonalności narzędzia (...), to zdaniem sądu dokument ten nie
przedstawia żadnej wartości dowodowej bowiem nie został on podpisany przez powódkę, co więcej w umowie o pracę
powódki zastrzeżono, że wszelkie zmiany wynikające z umowy muszą być zawarte na piśmie pod rygorem nieważności.
Ponadto wskazała, iż zmiana dotyczyła wszystkich pracowników i każdy z nich otrzymał porozumienie dotyczące
stanowiska oraz kategorii zaszeregowania, premii które wcześniej w (...) nie istniały, co również nie współgrało z
zeznaniami pozostałych świadków.
Zeznaniom L. H. (k. 299-302) oraz B. B. (k.297-299) Sąd w pełni dał wiarę. Twierdzenia wskazanych świadków
były spójne i wzajemnie się uzupełniały. Co prawda w części pewne okoliczności związane z organizacją pracy
świadkowie przedstawiali nieco odmiennie, ale wynikało to z różnych stanowisk, jakie zajmowali oraz z różnego
okresu, w którym pracowali. Świadkowie B. B. oraz L. H. zeznali, iż nie przypominają sobie by w maju 2011 roku
były przeprowadzone jakiekolwiek inne zmiany organizacyjne w pozwanej spółce, ponadto wskazali, iż w tym okresie
zostało zlikwidowane tylko stanowisko powódki. Co więcej analiza akt osobowych pracowników zatrudnionych w
spółce (...) wskazała, iż po przejęciu tych pracowników przez (...) wszyscy zachowali swoje stanowiska Dyrektorskie.
Wszystkie te okoliczności wskazane powyżej poddają w wątpliwość przyczynę dla której zlikwidowano stanowisko
powódki. Świadek L. H. ponadto w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wskazał, iż nie jest mu znana data
wdrożenia systemu (...), gdyż wobec zmian organizacyjnych i połączenia spółek nie podejmowano żadnych decyzji o
wdrażaniu nowego systemu. Świadek nadto wskazał na dobrą kondycję finansową spółki. Ponadto podał, że w związku
ze swoim odejściem otrzymał gratyfikację w wysokości 174.000 zł.
Sąd nie dał wiary zeznaniom W. S. (k. 272-278) w tej części, w której świadek wskazała, że w związku z
wypowiedzeniem zmieniającym wynagrodzenie zasadnicze powódki nie zmieniło się, co więcej wypowiedzenia
zmieniające zostały wręczone wszystkim pracownikom. Zeznania te były niespójne z zeznaniami innych świadków
oraz z materiałem dowodowym. Świadek ponadto z jednej strony wskazała na przyczyny likwidacji stanowiska
powódki, zaś z drugiej nie potrafiła wskazać na czym polegał zakres obowiązków powódki, który w istocie był powodem
do likwidacji stanowiska. Podała jedynie, że dowiedziała się o przejęciu obowiązków powódki przez system (...)z relacji
od (...)oraz P. M.. Wobec tego informacja zasłyszana nie ma żadnego waloru dowodowego i nie może tym samym
stanowić podstawy dokonanych ustaleń faktycznych.
Zeznaniom J. W.(k. 284-291) Sąd nie dał wiary w tej części, w której świadek wskazywał, iż przyczyną rozwiązania
z powódką umowy o pracę było zlikwidowanie zakresu obowiązków powódki, zaś obowiązków tych nie przejęła inna
osoba. Jest to sprzeczne , gdyż jak wynika z akt sprawy obowiązki te przejęła B. B.. Ponadto wskazał, iż sporządził
osobiście harmonogram dla powódki, który został jej przedstawiony oraz zaakceptowany, co jest również sprzeczne
z materiałem dowodowym w sprawie, gdyż powódka nie podpisała harmonogramu czynności, wykonywała go jako
polecenie służbowe, ale była to jedynie tylko część obowiązków, które wykonywała. Nadto początkowo wskazywał,
iż w wypowiedzeniu zmieniającym znajduje się nowy zakres obowiązków powódki oraz kwota wynagrodzenia
przysługująca w ramach zatrudnienia na ½ etatu, zaś po tym przyznał, że takiego zapisu nie ma. Także wskazywał,
iż powódce zmieniono stanowisko pracy wraz z nowym zakresem obowiązków. Jednakże nie potrafił jednoznacznie
podać, czy znał i widział zakres obowiązków kierownika ds. sprzedaży. Sam podał, że w związku ze strukturą stanowisk
są podejmowane uchwały ale nie widział tej uchwały, z której wynikałoby jaki jest zakres obowiązków kierownika
ds. sprzedaży. Trudno oprzeć się wrażeniu, świadek jako prezes zarządu i współdecydujący o zwolnieniu powódki
nie interesował się jaki był zakres obowiązków kierownika ds. sprzedaży skoro był jej przełożonym oraz podawał, iż
zmiana ta była z punktu widzenia dla powódki nieistotna, bowiem było to stanowisko równoległe do zajmowanego
poprzednio.
Zeznania świadka D. K. (k. 302-303) Sąd uznał za wiarygodne w całości. Świadkowi co prawda nie były znane
przyczyny wypowiedzenia warunków pracy oraz definitywnego rozwiązania umowy z powódką jak również kryteria
doboru do zwolnienia, jednak w sposób szczegółowy i nie budzący wątpliwości opisał strukturę organizacyjną u
pozwanego przed przejęciem oraz po przejęciu spółki. Jednoznacznie wskazał, iż po przejęciu zakładu jego zakres
obowiązków nie zmienił się oraz posiadał pisemny zakres obowiązków.
Zeznaniom świadka E. P. (k.1633 – 1633v) Sąd nie dał wiary w tej części, w której świadek wskazała, iż nikt nie przejął
obowiązków powódki. Ponadto wskazała, iż w jej ocenie zadania systemu sh@re były analogiczne do zadań powódki,
co następnie podała, iż nie widziała zakresu jej zadań. Zeznania te były niespójne z pozostałymi zeznaniami. Ponadto
nie posiadała wiedzy na temat przyczyn wręczenia powódce wypowiedzenia umowy o pracę oraz kryterium doboru
powódki do zwolnienia.
Zeznania A. G. (k. 1633v-1635) Sąd uwzględnił w tej części, w której świadek podała, iż wdrożenie narzędzia Share
miało miejsce pod koniec 2011 roku oraz na szczegółowe informacje dotyczące zmian organizacyjnych w związku
z przejęciem spółki po 1 kwietnia 2011 r. Natomiast wskazała, że nie posiada wiedzy na temat wręczenia powódce
wypowiedzenia umowy o pracę oraz kryterium doboru do zwolnienia.
Zeznania Z. M. (k. 1635-1640) Sąd nie dał wiary w tej części, w której świadek jako członek zarządu, uczestnicząc
w spotkaniu i widząc dokument wypowiedzenia zmieniającego nie potrafił wskazać, czy przyczyna wypowiedzenia
zmieniającego, którą podał tj. zmiana zakresu zadań dostosowując zadania do ½ etatu była wskazana w dokumencie
wypowiedzenia zmieniającego. Ponadto jak podał innym pracownikom wręczano porozumienia zmieniające, a nie
wypowiedzenia. Również nie potrafił wskazać, czy wszystkim pracownikom zmieniono stanowiska według matrycy
panującej w (...) oraz to, czy harmonogram zadań dla powódki został przez nią podpisany, gdyż tę wiedzę uzyskał
tylko z wymiany informacji. Także świadek wskazywał w zeznaniach uzupełniających, iż nie widział dokumentu -
harmonogramu zatytułowanego „harmonogram zadań dla A. S. w ramach umowy telepracy z dnia dd/mm/rrr od 24
marca 2011 roku do 7 marca 2012 roku”, a zapis iż chodzi o umowę w formie telepracy zapewne był błędem.
Zeznania powódki A. S. Sąd ocenił jako wiarygodne w części. Powódka początkowo wskazywała, iż nie otrzymała
voucherów na dojazd do pracy i z pracy, jednakże była składana jej taka propozycja. Później natomiast podała, iż
w pracując na pół etatu korzystała z narzędzi pozwanego, poza samochodem. Twierdzenia powódki w tej materii
ulegały zmianie w toku procesu dodatkowo poddając w wątpliwość. Sąd w tej kwestii dał wiarę stronie pozwanej,
gdyż decyzja kto otrzymywał możliwość korzystania ze sprzętów należała do indywidualnej oceny prezesa zarządu, zaś
powoływanie się powódki na to, iż inny pracownik miał taką możliwość, jest bezzasadna, gdyż u pozwanego w trakcie
urlopu wychowawczego nie było praktykowane korzystanie z tych przywilejów, jak również rzadko praktykowane
opłacanie studiów.
Sąd oddalił wniosek dowodowy złożony na rozprawie w dniu 1 lipca 2013 roku, tj. maila z dnia 13 maja
2013 roku na okoliczność powszechnej praktyki korzystania przez pracowników spółki w trakcie usprawiedliwionej
nieobecności z narzędzi pracy, gdyż wniosek ten jest bezprzedmiotowy. U pozwanego nie było praktykowane
udzielanie przywilejów w postaci korzystania ze sprzętu firmowego podczas urlopu wychowawczego, jak również
opłacanie studiów. Korespondencja ta, składana dopiero na tym etapie postępowania, nie może wyczerpywać uznania,
iż naruszano zasady równego traktowania w zatrudnieniu.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo A. S. zasługiwało na uwzględnienie w części.
Mając na uwadze art. 42 par 1 kodeksu pracy, przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się odpowiednio do
wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płaty. Tak więc zgodnie z przepisem art. 30 § 4 k.p. który
określa warunki, jakie muszą być spełnione w przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony,
przyczyna decyzji o zwolnieniu pracownika, musi być konkretna i prawdziwa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19
stycznia 2000 roku, I PKN 481/99, OSNP 2001/11/373).
Na wstępie rozważań prawnych odnoszących się do sytuacji zaistniałej w przedmiotowej sprawie należy wskazać, iż
stosunek pracy pracownika uprawnionego do urlopu wychowawczego, który nie korzysta z tego urlopu lecz korzysta
z prawa do obniżenia wymiaru czasu pracy na podstawie art. 186(7) kodeksu pracy, podlega szczególnej ochronie
na tych samych zasadach jak stosunek pracy pracownika korzystającego z urlopu wychowawczego, z tą różnicą iż
ochrona ta przysługuje mu nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy. W tym czasie pracodawca nie może wypowiedzieć ani
rozwiązać z pracownikiem umowy o pracę za wyjątkiem przewidzianym ustawie z 13 marca 2003 roku o szczególnych
zasadach rozwiązywania stosunku pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników, jednakże i ta ustawa zobowiązuje
pracodawcę do zastosowania pewnego kryterium doboru pracownika do zwolnienia.
Przekładając powyższe na realia niniejszej sprawy należy wskazać, iż A. S. z chwilą złożenia wniosku o obniżenie jej
wymiaru czasu pracy z pełnego etatu do ½ etatu z jednoczesnym wskazaniem terminu, od którego będzie korzystała
z tych uprawnień a mianowicie od dnia 24 marca 2011 roku do 7 marca 2011 roku korzystała z tej szczególnej ochrony
trwałości stosunku pracy będąc chronioną przez wypowiedzeniem i rozwiązaniem z nią stosunku pracy. Dlatego też
pozwany składając powódce wypowiedzenie zmieniające jej warunki pracy w dniu 24 marca 2011 roku a więc w
dniu, w którym zgodnie z wnioskiem powódki został jej obniżony wymiar czasu pracy była już objęta tą szczególną
ochroną trwałości stosunku pracy, tym samym pozwany dopuścił się naruszenia przepisów prawa pracy w postaci
art. 186 §7. Co więcej przyczyna, na którą pozwany powołał się w wypowiedzeniu zmieniającym zdaniem sądu była
co najmniej wątpliwa, co zostało wykazane okolicznościami zaistniałymi w przedmiotowej sprawie. W tym miejscu
należy odwołać się do zeznań świadka J. W., który będąc prezesem zarządu w (...) stwierdził, iż przyczyną tego
wypowiedzenia były jedynie zmiany organizacyjne mające związek z przejęciem zakładu pracy przez nową spółkę, a co
za tym idzie dostosowanie nomenklatury stanowisk w spółce (...) do nazwy stanowisk w spółce (...) Świadek wskazał,
iż jego zdaniem wypowiedzenie zmieniające wręczone powódce było całkowicie neutralne bowiem oprócz nazwy
stanowiska nie zmieniało w żaden sposób jej sytuacji. Ponadto dokonując wypowiedzenia zmieniającego początkowo
stwierdził, iż zmniejszenie powódce wynagrodzenia o połowę odnosiło się do nowego zakresu obowiązków powódki
w ramach zatrudnienia na 1/2 etatu, natomiast nie potrafił wskazać gdzie zapis ten miał miejsce. Dlatego też należy
uznać, że nowe warunki pracy zaproponowane powódce były dla niej niekorzystne. Podkreślić należy, iż kwestia ta
budzi wiele niejasności, gdyż członek zarządu Z. M., który uczestniczył w spotkaniach z powódką podał, że przyczyną
wypowiedzenia zmieniającego była zmiana zakresu zadań dostosowując zadania do 1/2 etatu. Co więcej zasadnicze
znaczenie ma fakt, iż tym wszystkim okolicznościom towarzyszyło jednoczesne przejmowanie zakładu pracy przez
innego pracodawcę, w związku tym powódka w dniu 21 lutego 2011 roku otrzymała pisemne zapewnienie spółki (...)
oraz pozwanego, że takowe przejęcie nastąpi w trybie art. 23(1) kp co w szczególności nie spowoduje rozwiązania lub
zmiany warunków pracy i płacy.
Ponadto należy odnieść się do zapewnień pozwanego w wielu pismach procesowych jakoby stanowisko dyrektora ds.
sprzedaży, które zajmowała dotychczas powódka było odpowiednikiem stanowiska kierownika ds. sprzedaży bowiem
stanowisko dyrektora sprzedaży nie występowało u pozwanego. W tym miejscu ponownie należy przytoczyć zeznania
świadka J. W., który stwierdził, iż pomiędzy dyrektorem sprzedaży w spółce (...) a w spółce (...) nie ma w nazwach
żadnej różnicy, zaś w systemie nomenklatury stanowisk w spółce (...) stanowisko to jest odpowiednikiem stanowiska
dyrektora działu. Nie sposób nie stwierdzić, iż dla rekonstrukcji całego stanu faktycznego, a także merytorycznego
rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie miało wpływ zdarzenie, do którego doszło podczas nieformalnych spotkań z
powódką w dniu 11 marca oraz 24 marca 2011 roku kiedy to powódka cofając wniosek o udzielenie jej urlopu
wychowawczego wyraziła chęć podjęcia pracy w systemie obniżonego wymiaru czasu pracy. Ta decyzja jak zostało
wykazane zarówno w pismach procesowych strony pozwanej jak też zostało potwierdzone w zeznaniach świadka
M. A. a także świadka J. W.podjęcie decyzji przez powódkę o powrocie do pracy wprawiło w stan zakłopotania w
spółce (...) bowiem jak wskazali świadkowie stanowisko zajmowane dotychczas przez powódkę zostało powierzone
B. B., która do tej pory zajmowała stanowisko dyrektora ds. marketingu, zaś spółka nie mogła pozwolić sobie
na powrót powódki na to samo stanowisko w obniżonym wymiarze czasu pracy do ½ etatu. W związku z czym,
jak zeznali świadkowie, którzy osobiście podejmowali decyzję w tej sprawie zaproponowali powódce rozwiązanie
umowy o pracę z zachowaniem terminu wypowiedzenia, jak i w dodatku zaproponowano rekompensatę z tego
tytułu w kwocie 240 tysięcy złotych, na co powódka nie wyraziła zgody. Na podstawie zeznań tych świadków
ciężko nie oprzeć się wrażeniu, że powodem dla którego złożono powódce wypowiedzenie zmieniające jej warunki
pracy nie była wcale zmiana organizacyjna związana z przejęciem zakładu pracy przez spółkę (...) i dostosowanie
nomenklatury stanowisk, lecz sama decyzja powódki o powrocie do pracy. Co zdaniem sądu potwierdza również data
wypowiedzenia zmieniającego, gdyż zostało ono wręczone powódce wówczas gdy nie wyraziła zgody na rozwiązanie
umowy za porozumieniem stron, co nastąpiło w dniu 24 marca 2011 roku. Istotnym faktem w sprawie co potwierdzili
świadkowie, a także sam prezes zarządu spółki (...) J. W., iż poza powódką nie dokonano zmiany stanowiska innemu
pracownikowi, jak również nikomu nie zmieniono zakresu obowiązków. Co zdaje się jednoznacznie potwierdzać, iż
przyczyna wypowiedzenia zmieniającego powódce warunki pracy była nieuzasadniona, co więcej wręczenie powódce
wypowiedzenia zmieniającego doprowadziło do naruszenia przepisów prawa.
Wobec powyższego Sąd w punkcie 1a zasądził na rzecz powódki kwotę 58.047,78 złotych brutto z ustawowymi
odsetkami od dnia 01 lipca 2011 r. (tj. od dnia następnego po upływie okresu wypowiedzenia) do dnia zapłaty tytułem
odszkodowania w razie nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia przez pracodawcę wynikających
z umowy warunków pracy i płacy.
Następnie w dniu 23 maja 2011 roku powódka została poinformowana, iż pozwany rozwiązał z nią umowę o pracę
za wypowiedzeniem skracając jednocześnie termin tego wypowiedzenia do 30 czerwca 2011 roku, którego przyczyną
stała się likwidacja stanowiska pracy tj. Dyrektora Sprzedaży w związku ze zmianami organizacyjnymi w sektorze (...)
na podstawie art. 10.1 ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy
z przyczyn niedotyczących pracowników.
Podkreślić należy, iż zakres ochrony stosunku pracy pracownika, który jest uprawniony do urlopu wychowawczego
i wystąpił z wnioskiem o obniżenie wymiaru czas pracy jest w zasadzie analogiczny jak w przypadku pracownika
korzystającego z urlopu wychowawczego. Pracodawca nie może w takim przypadku wypowiedzieć ani rozwiązać
umowy o pracę w okresie od dnia złożenia wniosku o obniżenie wymiaru czasu pracy do dnia powrotu do
nieobniżonego wymiaru czasu pracy, nie dłużej jednak niż przez łączny okres 12 miesięcy. W przypadku pracodawcy
zatrudniającego co najmniej 20 pracowników może dojść do wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę w
omawianym 12-miesięcznym okresie ochronnym na podstawie ustawy z 13.3.2003 r. o szczególnych zasadach
rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze
zm.). Może to mieć miejsce zarówno w razie zwolnień grupowych, jak i indywidualnych. Takie zapatrywanie wyraził
Sąd Najwyższy potwierdził w uzasadnieniu wyroku z dnia 21 maja 2011 r. (II PK 6/11,OSNP 2012, Nr 13-14, poz.
165), a także w uzasadnieniu wyroku z dnia 15 lutego 2006 r.. (II PZP 13/05, OSNP 2006, Nr 21-22, poz. 315).
Wobec pracownika objętego ochroną szczególną, który nie został wymieniony w katalogu zawartym w art. 5 ust. 5
ustawy z 13.3.2003 r. (do grupy tej należy pracownik korzystający z urlopu wychowawczego lub z obniżenia etatu w
zamian takiego urlopu), zastosowanie ma w trybie zwolnienia indywidualnego art. 10 ust. 2 tej ustawy. Uzasadnieniem
zwolnienia pracownika może być tylko likwidacja stanowiska pracy w ramach rzeczywistych zmian organizacyjnych
(por. w tym zakresie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 1997 r., I PKN 176/97, OSNAPiUS 1998, Nr 9, poz. 263).
Sąd pracy nie jest przy tym uprawniony do badania celowości i zasadności zmiany struktury organizacyjnej zakładu
(por. w tym zakresie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 1997 r. I PKN 401/97, OSNAPiUS 1998, Nr 18,
poz. 542). Sąd pracy może natomiast badać i oceniać, czy likwidacja stanowiska pracy jest rzeczywista, czy ma jedynie
pozorny charakter (fikcyjny), służący tylko uzasadnieniu rozwiązania umowy o pracę z konkretnym pracownikiem.
Należy wskazać, iż zdaniem sądu przyczyna wskazana powódce w wypowiedzeniu umowy o pracę nie została przez
pozwanego udowodniona. Pozwany dopiero w pismach procesowych wskazywał, iż głównym powodem dla którego
zlikwidowano stanowisko pracy pozwanej było wprowadzenie globalnego narzędzia informatycznego do zarządzania
obszarem (...) tzw. (...). Pozwany wskazał, iż w związku z tym, że dotychczasowe obowiązki powódki związane były
ze zbieraniem informacji niezbędnych do oceny (...), przestawały mieć one jakiekolwiek znaczenie dla spółki bowiem
wprowadzenie globalnego narzędzia informatycznego konsumowało zakres obowiązków powódki. Należy wskazać,
że obowiązki powódki, na które powołał się pozwany nie zostały w żaden sposób udokumentowane. Zgodnie z
obowiązującą strony umową o pracę z dnia 16 listopada 2005 roku w art. 2 ust. 2 tej umowy uregulowano, iż obowiązki
powódki obejmują w szczególności odpowiedzialność za planowanie, koordynację oraz nadzór nad sprzedażą Działu
Sprzedaży- (...)zaś aneksem do umowy z dnia 2007 roku rozszerzono zakres tych obowiązków na całą Polskę. W
całym toku postępowania, żaden dokument nie wskazywał by te obowiązki, które zostały przejęte przez narzędzie
informatyczne należały do wyłącznych obowiązków powódki. Co więcej świadek J. W. zeznał na rozprawie, iż pomimo
że obowiązki wskazane w art. 2 ust. 2 umowy o pracę zostały przekazane B. B., która tymczasowo zajęła stanowisko
powódki, to nie było dokumentu, który wyłączałby te obowiązki. Świadek wskazał, że nie wręczono powódce
nowego zakresu obowiązków. Wprawdzie jak zeznał istniał „harmonogram czynności”, które jakoby powódka miała
wykonywać podczas swojej pracy w obniżonym systemie pracy jednakże nie został on przez powódkę podpisany. W
związku z tym, iż pozwany nie udowodnił żadnym dokumentem, że zakres obowiązków powódki został ograniczony
tylko i wyłącznie do funkcjonalności narzędzia „(...)” należy stwierdzić, że tylko jedno z zadań powierzonych powódce
przestało mieć znaczenie ze względu na wprowadzenie tego narzędzia informatycznego, co zdaniem sądu przemawia
za pozornością likwidacji stanowiska pracy powódki.
Wskazać należy, iż powódka pracując w obniżonym wymiarze czasu pracy pomimo, iż nie podpisała „harmonogramu
czynności” wykonywała wskazane w nim czynności traktując je jako polecenie służbowe pracodawcy, jednakże oprócz
tego pomagała w prowadzeniu postępowań przetargowych, konsultowała się z działem sprzedaży oraz przetargów,
jeździła do klientów na wizyty a także wysyłała oferty. Zatem uznać należy, iż poza czynnościami wynikającymi z
harmonogramu była dopuszczana do wykonywania szeregu innych czynności. Wobec tego wprowadzenie narzędzia
informatycznego „(...)” mogło jedynie w nieznacznym zakresie ograniczać obowiązki powódki.
W ocenie Sądu istnieje wiele sprzeczności w argumentacji przyczyn zarówno odnoszących się do wypowiedzenia
zmieniającego warunki umowy o pracę a w konsekwencji definitywnego wypowiedzenia umowy o pracę. Nurtujące dla
sądu są twierdzenia świadka J. W. (1) w zakresie w jakim wskazał, że odpowiednikiem stanowiska Dyrektor Sprzedaży
w spółce (...) jest stanowisko Kierownika Sprzedaży w spółce (...)., a także twierdzenia, iż nie można było zatrudnić
powódki na stanowisko Dyrektora Działu bowiem zakres obowiązków przypisanych do tego stanowiska był znacznie
szerszy, a co istotne powódka jakoby nie miała doświadczenia w zarządzaniu personelem. Powyższemu przeczy fakt,
iż B. B., która przejmując stanowisko Dyrektora Sprzedaży, którym dotychczas była powódka, została zatrudniona u
pozwanego na stanowisku Dyrektora Działu a zakres jej kompetencji po przejęciu spółki przez pozwanego nie uległ
zmianie. Co więcej świadek D. K. zeznał, iż do zakresu obowiązków powódki należała gwarancja realizacji planów
sprzedaży, dbanie o ogólny rozwój działu i pracowników. Świadek B. B. zeznała, iż od stycznia 2011 roku kiedy została
Dyrektorem Sprzedaży przejęła po powódce grupę pracowników sprzedaży oraz grupę pracowników aplikacyjnych,
stała się odpowiedzialna za prowadzenie tej grupy oraz za wyniki sprzedaży w całej Polsce. Ponadto wskazała, że gdy
była Dyrektorem Marketingu kierowała 6 osobową grupą, jako Dyrektor Sprzedaży - 13 osobami, zaś w przetargach
dodatkowo jeszcze 4 osobami. Na domiar zeznań tych świadków należy podkreślić, iż powódka wskazała, że do
jej obowiązków w spółce (...) należało opracowywanie planów sprzedaży, planów wstawień analizatorów, opieka i
rozwój zespołu sprzedaży, wspieranie i pomoc merytoryczna pracowników działu sprzedaży oraz zespołu specjalistów
aplikacyjnych, ścisła współpraca osób zajmujących się przetargami.
Mając na uwadze zeznania powyższych świadków, a także samej powódki należy wskazać, iż przyczyna dla
której powódce nie zaproponowano stanowiska Dyrektora Działu jest całkowicie nie logiczna. Zeznania świadków
jednoznacznie potwierdzają, iż powódka miała doświadczenie w zarządzaniu ludźmi i kierowaniu personelem, co
całkowicie przeczy zeznaniom złożonym przez J. W.oraz M. A.. Zdaniem Sądu zeznania tych świadków pozostających
w sprzeczności z zeznaniami pozostałych świadków dowodzą, iż ich zeznania jak i twierdzenia pozwanego wyrażone
w pismach procesowych zdają się być przyjętą przez nich linią obrony.
Ponadto należy podnieść, iż świadkowie B. B. oraz L. H. zeznali, iż nie przypominają sobie by w maju 2011 roku
były przeprowadzone jakiekolwiek inne zmiany organizacyjne w pozwanej spółce. Ponadto wskazali, iż w tym okresie
zostało zlikwidowane tylko stanowisko powódki. Co więcej analiza akt osobowych pracowników zatrudnionych w
spółce (...) wskazała, iż po przejęciu tych pracowników przez (...) wszyscy zachowali swoje stanowiska Dyrektorskie.
Wszystkie te okoliczności wskazane powyżej poddają w wątpliwość przyczynę, dla której zlikwidowano stanowisko
powódki.
Zwrócić należy uwagę, iż pozwany wskazał na datę wdrożenia systemu(...)na maj 2011 r., jednakże jak wynika z zeznań
świadków system ten na początku maja 2011 roku był na etapie przygotowania, zaś wdrożenie miało miejsce dopiero
z końcem 2011 roku. W ocenie Sądu trudno mówić o zaawansowanej fazie systemu w momencie wręczenia powódce,
tj. 23 maja 2011 roku.
Pozwany rozwiązując umowę o pracę z powódką powołał się na ustawę z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych
zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Wskazana
ustawa daje możliwość wypowiedzenia oraz rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem znajdującym się w okresie
ochronnym (wyrok SN z dnia 03 kwietnia 2008 r., II PK 286/07, OSNP 2009/15-16/202). Jednakże należy
mieć na uwadze, iż rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem szczególnie chronionym, którym bez wątpienia
była powódka jest dopuszczalne o ile jest uzasadnione w rozumieniu art. 45 par 1 kodeksu pracy, tak też orzekł
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 marca 2009 roku o sygnaturze IPK 185/08. W ocenie spełnienia tego
wymagania należy wziąć pod uwagę, to czy zastosowane kryteria doboru pracowników do złożenia im wypowiedzenia
były prawidłowe. Orzecznictwo sądowe za kryteria takiego doboru uznaje zwłaszcza przydatność pracownika dla
pracodawcy, wywiązywanie się z obowiązków pracowniczych, staż pracy, możliwość znalezienia nowej pracy, sytuację
osobistą czy rodzinną. W przedmiotowej sprawie jak zeznała M. A. nie przekazano powódce żadnych informacji w
zakresie kryteriów jakie były brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o zwolnieniu powódki, tłumacząc iż nie
było to możliwe ze względu na fakt, iż w przejmowanej spółce było tylko jedno stanowisko dyrektora sprzedaży.
Zdaniem Sądu pozwany rozwiązując umowę o pracę z powódką nie wziął pod uwagę faktu, że przez pewien okres
czasu były utrzymywane dwa stanowiska Dyrektora ds. Sprzedaży, które de facto w zastępstwie powódki przejęła B.
B., jedynie na okres w którym powódka miała przebywać na urlopie wychowawczym, co zdaje się potwierdzać treść
maila z dnia 14 stycznia 2011r, z którego jednoznacznie wynika, iż usprawiedliwiona nieobecność powódki w pracy
jest tymczasowa. Ponadto powódka zeznała, iż w (...) były dwa odrębne stanowiska Dyrektora ds. Sprzedaży, bowiem
sprzedażą wyłącznie do Rosji zajmował się T. B., zaś na dzień dzisiejszy u pozwanego dawne stanowiska dyrektora
sprzedaży piastuje B. B. oraz pan S. co zostało potwierdzone także przez innych świadków. Pozwany broniąc się, iż nie
mógł dokonać likwidacji stanowiska, na którym zatrudniona była B. B. bowiem znajduje się pod szczególną ochroną
przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy. Jednakże pracodawca nie wziął pod uwagę faktu, iż B. B.
nie byłą osobą kompetentną do zajmowana tego stanowiska bowiem jak sama stwierdziła nie miała wykształcenia w
zakresie zarządzania sprzedażą gdyż wcześniej zajmowała stanowisko Dyrektora Marketingu, a stanowisko powódki
było powierzone jej tymczasowo. Dlatego pozwany dochodząc do wniosku, że nie może zlikwidować stanowiska pracy
pracownika znajdującego się w okresie ochronnym przedemerytalnym mógł przenieść ją na inne stanowisko pracy
wypowiadając mu warunki pracy i płacy. Ponadto mając na uwadze fakt, iż stanowisko będące odpowiednikiem
Dyrektora Sprzedaży zajmował też pan S., a także w innych działach zatrudnione były osoby odpowiedzialne za dział
sprzedaży decydując o dobrze pracownika podlegającemu zwolnieniu winien zastosować jawne kryterium doboru,
wskazać powódce to kryterium, jak i mieć na uwadze ochronę trwałości jej stosunku pracy.
Mając na uwadze powyżej przytoczoną argumentację, a także okoliczności zaistniałe w przedmiotowej sprawie należy
stwierdzić, iż rozwiązanie z powódką umowy o pracę z zachowaniem terminu wypowiedzenia było nieuzasadnione
w świetle art. 45 kodeksu pracy, a przyczyną przedmiotowych wypowiedzeń stał się fakt wycofania przez powódkę
wniosku o urlop wychowawczy i złożenie wniosku o obniżenie wymiaru czasu pracy. Wobec niniejszego Sąd orzekł w
punkcie 1b kwotę 30.225,00 złotych brutto z ustawowymi odsetkami od dnia 01 lipca 2011 r. (tj. od dnia następnego
po rozwiązaniu umowy o pracę) do dnia zapłaty tytułem odszkodowania w razie nieuzasadnionego lub niezgodnego
z prawem wypowiedzenia przez pracodawcę umowy o pracę.
Sąd oddalił powództwo o zasądzenie na rzecz powódki kwoty 73.426,45 zł z tytułu odszkodowania za naruszenie
zasady równego traktowania w zatrudnieniu ze względu na płeć, skorzystanie przez powódkę z ustawowych uprawnień
przysługujących jej w związku z urodzeniem i wychowaniem dziecka oraz zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu
pracy, w zakresie niekorzystnego ukształtowania warunków zatrudnienia.
W ocenie Sądu żądanie powódki w omawianym zakresie nie zasługiwało na uwzględnienie przede wszystkim dlatego,
że w toku postępowania strona powodowa nie uprawdopodobniła niniejszego żądania. Z treści pozwu wynika,
iż odmówiono jej możliwości korzystania z narzędzi pracy, finansowania studiów oraz korzystanie z samochodu
służbowego.
Brak jest jednak wskazania i uzasadnienia kryterium dyskryminującego, które w tym wypadku jest konieczne.
Dyskryminacja nie może być bowiem utożsamiana ze "zwykłym" nierównym traktowaniem pracownika w
zatrudnieniu. Dyskryminowaniem w rozumieniu art. 183a k.p. jest nierówne traktowanie w zatrudnieniu z określonych
przyczyn i nie jest wystarczające wskazanie na "podłoże dyskryminacyjne" (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września
2010 r., I PK 72/10, OSNP 2012, nr 1-2, poz. 4). Z samego faktu zróżnicowania uprawnień pracowniczych nie wynika,
iż doszło do naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu lub niedyskryminacji pracownika (wyrok SN z 23
maja 2012r., I PK 173/11, Lex nr 1219490). Do naruszenia zasady niedyskryminacji w zatrudnieniu może dojść tylko
wtedy, gdy zróżnicowanie sytuacji pracowników wynika wyłącznie z zastosowania przez pracodawcę niedozwolonego
przez ustawę kryterium, co równocześnie oznacza, że nie stanowi dyskryminacji dyferencjacja praw pracowników ze
względu na cechujące ich odmienności nieuważane za dyskryminujące. Jeśli zatem pracownik zarzuca pracodawcy
naruszenie przepisów dotyczących zakazu dyskryminacji w zatrudnieniu, to powinien wskazać przyczynę, ze względu
na którą dopuszczono się wobec niego aktu dyskryminacji (wyrok SN z 10 maja 2012r., II PK 227/11, Lex nr 1212057).
W przedmiotowej sprawie strona powodowa takiego wskazania nie dokonała, choć było ono konieczne. Twierdzenia
powódki nie zostały przez nią udowodnione. Twierdzenie o tym, iż pracodawca obiecał jej możliwość finansowania
studiów w całości lub w części, pozostawienie narzędzi pracy i odpłatnie samochodu służbowego nie mogą być
podstawą do uznania naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu. Żaden dowód nie potwierdził, aby
pracodawca dokonując decyzji odmawiającej kierował się niewłaściwymi okolicznościami, w szczególności iż jak
twierdziła powódka inni pracownicy o niższym stanowisku i stażu korzystali z tych przywilejów. Wprawdzie powódka
złożyła e-maila skierowanego do innej pracownicy, która wskazała iż korzystała za zgodą i wiedzą przełożonych z
samochodu służbowego, laptopa i telefonu komórkowego, jednakże jak wskazała strona pozwana bardzo rzadko były
udostępniane narzędzia pracy pracownikom w trakcie urlopu wychowawczego. Indywidualna ocena, komu udzielano
zgody na korzystanie z komputera, telefonu, samochodu niewątpliwie należała do prezesa zarządu. W przedmiotowej
sprawie trudno również mówić o tym, iż w każdym przypadku pracodawca ma obowiązek finansowania studiów MBA.
Reasumując trudno jednakże dokonać oceny naruszeń pracodawcy w sytuacji, kiedy jedną okolicznością pewną i
udowodnioną w procesie jest jedynie przedstawiona korespondencja mailowa.
Ustawodawca w art. 18 3a § 1 Kodeksu pracy wskazał, że pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie
nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w
celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę,
religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację
seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w
niepełnym wymiarze czasu pracy. Równe traktowanie z kolei oznacza niedyskryminowanie w jakikolwiek sposób,
bezpośrednio lub pośrednio z wyżej przytoczonych przyczyn, przy czym dyskryminacja bezpośrednia zachodzi
wówczas, gdy pracownik z jednej lub z kilku przyczyn określonych w § 1 omawianego przepisu był, jest lub
mógłby być traktowany w porównywalnej sytuacji mniej korzystnie niż inni pracownicy; zaś dyskryminowanie
pośrednie istnieje wtedy, gdy na skutek pozornie neutralnego postanowienia, zastosowanego kryterium lub podjętego
działania występują dysproporcje w zakresie warunków zatrudnienia na niekorzyść wszystkich lub znacznej liczby
pracowników należących do grupy wyróżnionej ze względu na jedną lub kilka przyczyn wskazanych w przepisie
art. 18
3a
Kodeksu pracy, jeżeli dysproporcje te nie mogą być uzasadnione innymi obiektywnymi powodami (art.
3a
18
§ 2-4 Kodeksu pracy). Zgodnie z treścią przepisu art. 183b Kodeksu Pracy skutkiem różnicowania sytuacji
pracownika jest w szczególności między innymi niekorzystne ukształtowanie wynagrodzenia za pracę lub innych
warunków zatrudnienia albo pominięcie przy awansowaniu lub przyznawaniu innych świadczeń związanych z pracą.
Niewątpliwie w przedmiotowej sprawie wypowiedzenie zmieniające złożone powódce w dniu 24 marca 2011 roku
obejmowało zmianę stanowiska powódki, kategorię zaszeregowania oraz obniżenie wynagrodzenia powódki do kwoty
10.075 zł miesięcznie. Jednakże powódka nie wskazała grupy osób- pracowników, co do której Sąd mógłby porównać
jej niekorzystną sytuację. To na stronie powodowej ciążył ciężar uprawdopodobnienia nierównego traktowania. W
niniejszej sprawie strona powodowa nie wskazała grupy osób w podobnej sytuacji (kobiet powracających z urlopów
macierzyńskich czy wychowawczych), które były inaczej – „lepiej” traktowane niż powódka. Ponadto w zdaniem
Sądu skutkiem różnicowania sytuacji pracowników nierówno traktowanych jest w szczególności niekorzystne
ukształtowanie wynagrodzenia za pracę lub innych warunków zatrudnieni. Natomiast nie jest niekorzystnym
ukształtowaniem nie przyznanie pracownikowi jakiegoś dodatkowego bonusu w postaci np. dofinansowanie studiów
MBA, gdzie ostateczna decyzja należała do prezesa zarządu.
Mając powyższe na uwadze Sąd w wyroku z dnia 15 lipca 2013 r. zasądził od strony pozwanej (...)z siedzibą w W. na
rzecz powódki A. S.:
-kwotę 58.047,78 złotych brutto (słownie: pięćdziesiąt osiem tysięcy czterdzieści siedem złotych i 78/100) z
ustawowymi odsetkami od dnia 01 lipca 2011 r. (tj. od dnia następnego po okresie wypowiedzenia, nie zaś jak żądał
pełnomocnik powódki od dnia wniesienia pozwu) do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za nieuzasadnione lub
niezgodne z prawem wypowiedzenia przez pracodawcę wynikających z umowy warunków pracy i płacy;
-kwotę 30.225,00 złotych brutto (słownie: trzydzieści tysięcy dwieście dwadzieścia pięć złotych) z ustawowymi
odsetkami od dnia 01 lipca 2011 r. tj. od dnia następnego po okresie wypowiedzenia, nie zaś jak żądał pełnomocnik
powódki od dnia wniesienia pozwu) do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za nieuzasadnione lub niezgodne z
prawem wypowiedzenia przez pracodawcę umowy o pracę; w pozostałym zakresie powództwo oddalił ( w zakresie
żądania odsetek i odszkodowania za nierówne traktowanie)
Orzekając z urzędu o rygorze natychmiastowej wykonalności do kwoty jednomiesięcznego wynagrodzenia powódki,
Sąd miał na względzie treść art. 4772 §1 k.p.c i wyrokowi w punkcie jeden nadał rygor natychmiastowej wykonalności
do kwoty 10.075,00 złotych (słownie: dziesięć tysięcy siedemdziesiąt pięć złotych).
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd wziął pod uwagę również i to, iż przedmiotem sporu
były roszczenia o odszkodowanie. W przypadku odszkodowania stawka kosztów zastępstwa procesowego wynosi 60
zł, o czym przesądził Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 24 lutego 2011r., której nadał moc zasady prawnej
(I PZP 6/10, OSNP 2011/21-22/268). Powódka wnosiła o zasądzenie na jej rzecz łącznej kwoty 161.699,23 zł, z czego
Sąd uwzględnił powództwo do kwoty 88.272,78 zł, czyli w 54,6 %. W takim zakresie powódkę można było więc uznać
za stronę wygrywającą, za przegrywającą zaś w 45,4 %. W przedmiotowej sprawie powódka uiściła opłaty sądowe
po modyfikacji powództwa, tj. 3.892,19 zł od pozwu w takiej części, w jakiej wygrał proces, stąd kwota 5,432,20 zł
(wraz z kosztami zastępstwa procesowego) podlegała zasądzeniu od strony pozwanej na jego rzecz. Wysokość kosztów
pomocy prawnej została określona w oparciu o treść art. § 6 pkt. 6 w związku § 11 ust. 2 pkt rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. 2002 , Nr
163, poz. 1349). W przedmiotowej sprawie Sąd orzekł o dwóch odszkodowaniach. Koszty zastępstwa procesowego,
które w związku z tym podlegały zasądzeniu na rzecz powódki to 1.540 zł (0,75% z 3.600 zł- 2700+120=2820 zł, 2820
zł x 54,6 %=1540zł).
Wobec powyższego Sąd w pkt IV wyroku zasądził od strony pozwanej (...)z siedzibą w W. na rzecz powódki A. S.
łącznie kwotę 5.432,20 złotych (słownie: pięć tysięcy czterysta trzydzieści dwa złote i 20/100 ) tytułem zwrotu kosztów
procesu, w tym kwotę 1.540,00 złotych (słownie: tysiąc pięćset czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego; zaś w pkt V wyroku zasądził od powódki A. S. na rzecz strony pozwanej (...) z siedzibą w W. kwotę
1.280,00 złotych (słownie: tysiąc dwieście osiemdziesiat) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów
zastępstwa procesowego.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Rejonowy orzekł jak w sentencji wyroku.