1 23. Trudności przekładu. Z każdym pulsem strumieni C zmniejsza
Transkrypt
1 23. Trudności przekładu. Z każdym pulsem strumieni C zmniejsza
23. Trudności przekładu. Z każdym pulsem strumieni C zmniejsza się ich energia wyjścia EC, od której zależą własności chemiczne pierwiastków, zwłaszcza zdolność tworzenia związków chemicznych. Przed miliardami lat własności pierwiastków chemicznych były inne niż obecnie, a związki chemiczne utworzone na ziemi 3 miliardy lat temu mogły być inne od związków tworzących się obecnie w tych samych warunkach, co trzeba brać pod uwagę rozpatrując dane paleogeologii, a nawet palebiologii. W fizyce takiego związku nie ma. Zasadza się na modelu atomu funkcjonującego niezależnie od czasu wedle ustanowionych dla niego postulatów. Taki model może objaśniać zjawiska fizyczne i chemiczne jedynie w zgodzie z tymi postulatami i w zakresie przez te postulaty wyznaczonym. W fizyce proton jest jednododatnim jonem wodoru, czyli atomem wodoru pozbawionym swego jedynego elektronu, a zarazem odrębnym bytem fizycznym. W transfizyce strumienie C wodoru (i wszystkich innych pierwiastków) mogą substancję pobierać, a wtedy się wzmacniają, względnie substancję oddawać, a wtedy ulegają osłabieniu, zaś po emisji urywka e, mogą, pobierając substancję, znów przejść w stan nadmiaru, i emitować kolejny urywek e. Masa neutronu (1,67493∙10-27 kg), składającego się podobnie jak wodór z protonu i elektronu (masę antyneutrina można zaniedbać). jest większa od masy wodoru (1,67372∙10-27 kg). Protonowi (masa 1,67262∙10-27 kg) odpowiada w transfizyce jon wodoru w stanie nadmiaru substancji, którego strumienie C w szybkim następstwie oddają i pobierają substancję. Mierzona strumieniami C masa jonu wodoru, popędzanego polem elektrycznym i magnetycznym dla dokonania pomiaru, jest zatem większa od masy 1 atomu niezjonizowanego wodoru, co łącznie z nadmierną masą neutronu sumowałoby się na niedobór masy pierwiastków chemicznych. Proton, czyli jednododatni jon wodoru, pojawia się w fizyce jako produkt rozkładu neutronu, natomiast w transfizyce jednododatniemu jonowi wodoru odpowiadałby monoton, którego strumienie powłokowe oddzieliły się ostatecznie Przemiany neutronu wedle n → p + e- + –ν i formuły zawierające pozyton (e+) są nieprzekładalne, gdyż „proton” (p) fizyki jest w transfizyce atomem wodoru w stanie nadmiaru substancji, a pozytywny ładunek elektryczny (e+) trzeba by rozumieć jako „emitowany niedobór substancji”. Pozyton (e+) mógłby natomiast być rozpadającym się urywkiem głębokiej powłoki strumienia C, emitowanym razem z urywkiem ν strumienia B. Po całkowitym oddzieleniu się od monotonu strumieni powłokowych, pozostałby elementarny strumień B pozbawiony własności, z wyjątkiem odpychania i przyciągania, co czyniłoby go trudno rozpoznawalnym. Mógłby to być poszukiwany przez fizykę grawiton, lecz o masie nie bliskiej zera, a bliskiej masie neutronu. W transfizyce energia wydziela się w procesach podziału segmentów atomów, natomiast wzrost entropii w procesach tworzenia struktur uporządkowanych, w szczególności powstawanie atomów pierwiastków chemicznych w rozpalonych gwiazdach z wydzieleniem energii jest niemożliwe, co wyklucza pozyskanie energii w procesach fuzji pierwiastków chemicznych. Istotna jest też różnica w pojmowaniu ciepła. W fizyce ciepło jest energią kinetyczną atomów i cząstek, natomiast w transfizyce ciepło jest oddzielającą się w tych procesach substancją urywków k. 2