1 23. Trudności przekładu. Z każdym pulsem strumieni C zmniejsza

Transkrypt

1 23. Trudności przekładu. Z każdym pulsem strumieni C zmniejsza
23. Trudności przekładu. Z każdym pulsem
strumieni C zmniejsza się ich energia wyjścia EC, od
której zależą własności chemiczne pierwiastków,
zwłaszcza zdolność tworzenia związków chemicznych. Przed miliardami lat własności pierwiastków
chemicznych były inne niż obecnie, a związki chemiczne utworzone na ziemi 3 miliardy lat temu mogły
być inne od związków tworzących się obecnie w tych
samych warunkach, co trzeba brać pod uwagę rozpatrując dane paleogeologii, a nawet palebiologii.
W fizyce takiego związku nie ma. Zasadza się na
modelu atomu funkcjonującego niezależnie od czasu
wedle ustanowionych dla niego postulatów. Taki model może objaśniać zjawiska fizyczne i chemiczne jedynie w zgodzie z tymi postulatami i w zakresie przez
te postulaty wyznaczonym.
W fizyce proton jest jednododatnim jonem wodoru, czyli atomem wodoru pozbawionym swego jedynego elektronu, a zarazem odrębnym bytem fizycznym. W transfizyce strumienie C wodoru (i
wszystkich innych pierwiastków) mogą substancję
pobierać, a wtedy się wzmacniają, względnie substancję oddawać, a wtedy ulegają osłabieniu, zaś po
emisji urywka e, mogą, pobierając substancję, znów
przejść w stan nadmiaru, i emitować kolejny urywek
e.
Masa neutronu (1,67493∙10-27 kg), składającego
się podobnie jak wodór z protonu i elektronu (masę
antyneutrina można zaniedbać). jest większa od
masy wodoru (1,67372∙10-27 kg). Protonowi (masa
1,67262∙10-27 kg) odpowiada w transfizyce jon wodoru w stanie nadmiaru substancji, którego strumienie C w szybkim następstwie oddają i pobierają substancję. Mierzona strumieniami C masa jonu wodoru,
popędzanego polem elektrycznym i magnetycznym
dla dokonania pomiaru, jest zatem większa od masy
1
atomu niezjonizowanego wodoru, co łącznie z nadmierną masą neutronu sumowałoby się na niedobór
masy pierwiastków chemicznych.
Proton, czyli jednododatni jon wodoru, pojawia
się w fizyce jako produkt rozkładu neutronu, natomiast w transfizyce jednododatniemu jonowi wodoru
odpowiadałby monoton, którego strumienie powłokowe oddzieliły się ostatecznie
Przemiany neutronu wedle n → p + e- + –ν i formuły zawierające pozyton (e+) są nieprzekładalne,
gdyż „proton” (p) fizyki jest w transfizyce atomem wodoru w stanie nadmiaru substancji, a pozytywny ładunek elektryczny (e+) trzeba by rozumieć jako „emitowany niedobór substancji”. Pozyton (e+) mógłby
natomiast być rozpadającym się urywkiem głębokiej
powłoki strumienia C, emitowanym razem z urywkiem ν strumienia B. Po całkowitym oddzieleniu się
od monotonu strumieni powłokowych, pozostałby
elementarny strumień B pozbawiony własności, z
wyjątkiem odpychania i przyciągania, co czyniłoby
go trudno rozpoznawalnym. Mógłby to być poszukiwany przez fizykę grawiton, lecz o masie nie bliskiej
zera, a bliskiej masie neutronu.
W transfizyce energia wydziela się w procesach
podziału segmentów atomów, natomiast wzrost entropii w procesach tworzenia struktur uporządkowanych, w szczególności powstawanie atomów pierwiastków chemicznych w rozpalonych gwiazdach z
wydzieleniem energii jest niemożliwe, co wyklucza
pozyskanie energii w procesach fuzji pierwiastków
chemicznych.
Istotna jest też różnica w pojmowaniu ciepła. W
fizyce ciepło jest energią kinetyczną atomów i cząstek, natomiast w transfizyce ciepło jest oddzielającą
się w tych procesach substancją urywków k.
2