Polaryzacja światła Światło to fala elektromagnetyczna. Wektory pól

Polaryzacja światła
Światło to fala elektromagnetyczna. Wektory pól elektrycznego i magnetycznego są prostopadłe do
siebie i do kierunku rozchodzenia się. Jest to więc fala
poprzeczna. Kierunkiem polaryzacji określa się kierunek
drgań pola elektrycznego . Jeżeli drgania pola
elektrycznego są w jednym kierunku to taką falę
nazywamy spolaryzowaną liniowo. Światło może być
spolaryzowane kołowo lub eliptycznie. Urządzenia
służące do polaryzacji światła nazywamy
polaryzatorami. Oko człowieka nie potrafi odróżnić czy
światło jest spolaryzowane czy też nie. Naturalne światło
pochodzące
Polaryzacja światła
ze Słońca,
żarówki lub świetlówki nie jest spolaryzowane. Światło
wysyłane przez laser jest całkowicie spolaryzowane.
Polaryzację otrzymujemy po odbiciu światła od szyby,
tafli wody lub mokrej jezdni. Również światło
rozproszone przez chmury jest częściowo spolaryzowane.
Polaryzacja światła przez kąt Brewstera.
Najpopularniejszymi polaryzatorami są używane przez fotografów polaroidy, specjalnie w tym celu
wykonane płytki z polimerów. Polaroid zbudowany jest z długich włókien tworzących szczeliny, przez
które może przecisnąć się tylko światło o odpowiednim kierunku drgań. polaryzator przepuszcza tylko
te fale, które mają kierunek drgań pola elektromagnetycznego zbliżony do kierunku wyznaczanego
przez szczeliny polaryzatora, pozostałe fale są zatrzymywane.
Naturalnymi polaryzatorami występującymi w przyrodzie są tak zwane kryształy dwójłomne, np.
kalcyt (szpat islandzki), turmalin lub mika.
Ciekły kryształ, do którego przyłożono napięcie elektryczne powoduje zmianę polaryzacji
przechodzącego przez niego światła. Jeżeli połączymy szereg kryształów oddziałujących z różnymi
długościami promieniowania, to możemy w ten sposób uzyskać obraz kolorowy. Ekran takiego
wyświetlacza musi zawierać filtry polaryzacyjne.
Światło odbite od gładkiej powierzchni (woda, śnieg, lód, mokra nawierzchnia drogi, przednia szyba
samochodu, itp.) tworzy oślepiającą białą poświatę. Ale odbite
światło jest przynajmniej częściowo spolaryzowane. Ten fakt
wykorzystuje się w okularach zawierających filtry
polaryzacyjne. Eliminują one również refleksy od ekranu
monitora i telewizora.
Projekcja obrazu trójwymiarowego, stosowana m.in. w kinach
IMAX. Dwa obiektywy równocześnie rejestrują dwa obrazy. Ich
osie optyczne są przesunięte względem siebie o odległość
zbliżoną do rozstawu ludzkich oczu (lub inną odległość w
przypadku efektów specjalnych).Widz zakłada specjalne okulary
wyposażone w filtry polaryzacyjne. W efekcie jedno oko widzi
film wyświetlany przez lewy projektor, a drugie przez prawy i
do mózgu widza dociera taki sam obraz, jak gdyby osobiście
znajdował się na planie filmowym.
Tak widzimy przez okulary
polaryzacyjne, górne zdjęcie
wykonane jest z filtrem, a dolne bez
filtru