Konspekt 79.indd

IV.Częśćczwarta:Zobowiązania
¾¾ Nauczanie¾Kościoła:
Rodzina jest pierwszą i podstawową szkołą uspołecznienia: w niej, jako we
wspólnocie miłości, uczynienie z siebie daru jest prawem, nadającym kierunek
i warunkującym wzrost. Dar z siebie, który ożywia wzajemną miłość małżonków, staje
się wzorem i zasadą składania daru z siebie, co powinno dokonywać się we wzajemnych
stosunkach braci i sióstr oraz różnych, współżyjących w rodzinie pokoleń. Jan Paweł II,
O zadaniach rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym, nr 37.
 W życiu Jezusa wola służenia jawi się jako element stały i zaskakujący: jako Syn
Boży mógłby On bowiem wymagać, aby to inni Mu służyli. Przypisując sobie tytuł
„Syna Człowieczego”, o którym Księga Daniela mówi: „służyły Mu wszystkie narody,
ludy i języki” (Dn 7,14), mógłby dążyć do panowania nad innymi. Tymczasem Jezus
przeciwstawiał się mentalności epoki, przejawiającej się w aspiracji uczniów do zajęcia
pierwszych miejsc (por. Mk 9,34) oraz w proteście Piotra, wyrażonym podczas umywania
nóg (por. J 13,6), i nie chce, aby Mu służono, lecz pragnie służyć aż po całkowite oddanie
własnego życia w dziele odkupienia. Również Maryja, chociaż jest świadoma, że została
Jej przyznana wysoka godność, w odpowiedzi na zwiastowanie anioła spontanicznie
nazywa siebie „służebnicą Pańską”. W tę służbę włącza również chęć służenia bliźniemu,
na co wskazuje związek między epizodami zwiastowania i nawiedzenia: powiadomiona
przez anioła, że Elżbieta wkrótce urodzi syna, rusza w podróż i „w pośpiechu” (por. Łk
1,39) dociera do Judei, by zaofiarować krewnej pomoc w przygotowaniach do narodzin
dziecka. W ten sposób daje chrześcijanom wszystkich czasów wzniosły wzór służby. Jan
Paweł II, Katechezy: Posłuszna Służebnica Pańska, nr 2-3.

¾¾ Rozmowa¾ (każdy¾ uczestnik¾ w¾ najprostszy¾ sposób¾ odpowiada¾ na¾
pytania)
 W konspekcie odkrywaliśmy radość bezinteresownej służby. Jakie
zatem podejmiemy zobowiązania, aby naśladować w tej postawie
Chrystusa?
 Po rozmowie wspólnota podejmuje zobowiązania wspólnotowe
i indywidualne.
¾¾ Określamy¾zobowiązania:¾(Spróbujmy sami określić postanowienia
i zobowiązania).
 Indywidualne: (Zobowiązania indywidualne podejmuje każdy
osobiście).
 Wspólnotowe: (Zobowiązania wspólnotowe podejmują wszyscy
razem).
¾¾ Ustalenie¾terminu¾kolejnego¾spotkania.
¾¾ Modlitwa¾na¾zakończenie:¾Litania¾do¾Najświętszej¾Maryi¾Panny¾
(odmówiona lub śpiewana).
Konspekt na spotkania
Wspólnot Sąsiedzkich
79
Maj¾2010
Spotkanie79-maj2010
Temat:Radośćbezinteresownejsłużbywrodzinie.
¾¾ Zapalenie¾świecy¾i¾pieśń:¾Chwalcie¾łąki¾umajone...
¾¾ Wprowadzenie¾(cel):
Szczęść Boże! Witam Was wszystkich na naszym spotkaniu sąsiedzkim. Dzisiaj
spotykamy się, by zastanowić się nad¾tematem:¾Radość bezinteresownej służby
w rodzinie. Zanim będziemy rozważać ten temat, pomódlmy się w intencji naszych
rodzin, a szczególnie w intencji naszych rodziców – tych żyjących i zmarłych
oraz wspólnoty sąsiedzkiej i całej parafii, odmawiając dziesiątek różańca.
¾¾ Modlitwa¾wstępna:¾Dziesiątek¾różańca.
I. Częśćpierwsza:Obserwacjażyciacodziennego
¾¾ Wychodzimy¾od¾życiowej¾sytuacji:
Na początku odwołajmy się do życiowych doświadczeń:
Historia 1.
Marta wróciła ze szkoły trochę przybita, jej młodszy syn nie radzi sobie z nauką.
Oboje z mężem poświęcają mu wiele czasu, ale teraz napiętrzyły się im obowiązki
w pracy i zastanawiają się, jak wybrnąć z tej sytuacji. Nawet na korepetycje nie
mogą sobie pozwolić, bo mają kłopoty finansowe. A do tego jeszcze ich starszy
syn wpadł na pomysł, żeby wybrać się z kolegami na narty w Alpy. Ojciec próbuje
mu tłumaczyć: Synu, nie stać nas na taką wyprawę, a oprócz tego chcielibyśmy
prosić Cię o pomoc przy naszym małym - na te słowa wpadł w furię. Zawsze tylko
mały się liczy, a ja dla was nic nie znaczę, dla mnie nic nie macie – wykrzyczał
rodzicom, trzasnął drzwiami i wybiegł z domu. Rodzicom trudno było pogodzić
się z taką postawą syna, próbowali zrozumieć, co się stało? Czyżby wychowali
egoistę? Dlaczego ich starszemu synowi trudno jest zrozumieć sytuację rodzinną
i mimo tego, że jest bardzo zdolny, tak trudno mu usłużyć młodszemu bratu
i także im samym przyjść z pomocą?
Historia 2.
Agnieszka wychodziła z domu, bo umówiła się wcześniej z koleżanką na powtórkę
materiału z matmy. Ponieważ rodzice byli jeszcze w pracy, więc zawołała przez
drzwi do babci, że wróci o 21.00. Słysząc głos wnuczki, babcia poprosiła, by
weszła do niej. Agnieszka spieszyła się i nie miała ochoty słuchać jej wywodów.
Ponieważ głos stał się niecierpliwy, więc z niechęcią zawróciła. Okazało się, że był
u babci lekarz i ma do wykupienia recepty. Tego jeszcze brakowało! – pomyślała.
Mimo to szybko wzięła receptę, pobiegła do apteki i wykupiła lekarstwa. Kiedy
potem biegła do koleżanki, ze zdziwieniem stwierdziła, że nie ma w sobie złości
na babcię, ale radość, że jej usłużyła. To fajne pomagać innym – pomyślała.
¾¾ Rozmowa: Każdy uczestnik, w najprostszy sposób stara się
odpowiedzieć na pierwsze pytanie, a potem na następne. Pamiętajmy,
aby nie komentować opinii innych osób. Każdy ma prawo do swojego
zdania.
Jakie spostrzeżenia i uczucia rodzą się w nas po wysłuchaniu tych historii?
Czy mamy podobne obserwacje w naszym środowisku?
 Jak myślicie, dlaczego w wielu rodzinach zanika radość bezinteresownej
służby najbliższym?


Podobne problemy spotykali ludzie w czasach biblijnych:
Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie również doświadczały pewnej
niewrażliwości na potrzeby bliźnich. Zwłaszcza św. Paweł zwraca się
w swoich listach z nieustanną troską o wzajemne budowanie się w miłości
[Rz 13,10]. W relacjach między bliźnimi postawa miłości jest doskonałym
wypełnieniem prawa, gdyż miłość nie może wyrządzić zła bliźniemu.
Zachęca swych adresatów, by starali się o to, co dla bliźniego dogodne
dla jego dobra, dla zbudowania [Rz 15,2]. Jest to wezwanie do konkretnej
służby w duchu rezygnacji z własnych pragnień i do skupienia uwagi na
dobru najbliższych. W liście do Koryntian wzywa swych adresatów, aby
nie szukać własnego dobra, lecz dobra bliźniego [1 Kor 10, 24].
II. Część druga: Światło Pisma św.
Wprowadzenie do czytania biblijnego:
¾¾ Czytamy komentarz:
Za chwilę usłyszymy w Ewangelii opis umywania nóg uczniom, którego to
gestu dokonał Jezus. Ten opis ma pobudzić naszą wyobraźnię i zachęcić do
właściwego odczytania czynu Jezusa. Tym bardziej, że Jezus powiedział
do uczniów, że przyjdzie czas ,w którym zrozumieją ten gest. [J 13, 7]Tego
samego oczekuje do nas.
Ewangelia
w g ś w.
Jana 13, 13-16
¾¾ Chwila rozważania w milczeniu
W chwili milczenia rozważmy, do czego wzywa nas słowo Boże wskazując
na wartość służby drugiemu człowiekowi w duchu odpowiedzialności.
¾¾ Wspólna modlitwa:
Następuje modlitwa powszechna:
Zanim porozmawiamy na ten temat, pomódlmy się za siebie nawzajem i za
cały Kościół i prośmy o dar radości w bezinteresownej służbie w naszych
rodzinach.
Po każdym wezwaniu powtarzamy: Wysłuchaj, nas Panie.
1. Módlmy się za nasze rodziny i prośmy za wstawiennictwem Maryi,
pokornej Służebnicy Pańskiej, o dar prawdziwej i radosnej służby
w naszych rodzinach.
2. Módlmy się za naszą wspólnotę parafialną i prośmy, byśmy w duchu
odpowiedzialności za młode pokolenie wychowywali nasze dzieci we
wrażliwości na potrzeby innych ludzi, zwłaszcza najbliższych.
3. Módlmy się za młodzież i dzieci, aby potrafiły z szacunkiem, miłością
i wdzięcznością odnosić się do swoich rodziców oraz służyć im
pomocą w codziennych obowiązkach.
¾¾ Można dodać spontaniczne wezwania. Po ostatnim wezwaniu
odmawiamy wspólnie: Ojcze nasz…
III. Część trzecia: Porównanie życia ze słowem Bożym
¾¾ Wprowadzenie:
Słowo Boże wzywa nas do nawrócenia, do przemiany swego
dotychczasowego postępowania. Porozmawiajmy, jakiej zmiany
oczekuje od nas Chrystus, aby w naszych rodzinach dzieci z oddaniem
i wdzięcznością umiały usłużyć swoim rodzicom oraz czerpały z tego
prawdziwą radość.
¾¾ Rozmowa (każdy uczestnik w najprostszy sposób odpowiada na
pytania)




Jak rozumiemy gest, który wykonał Chrystus?
Jakie wezwanie wypływa dla nas z podanego fragmentu Ewangelii?
Kiedy doświadczamy radości służby innym?
Jak wychowywać dzieci i młodzież do postawy służby wobec innych?