Protokół z XXIX posiedzenia KM PO KL dn. 21.01.2014 r.

PROTOKÓŁ Z PRZEBIEGU DWUDZIESTEGO DZIEWIĄTEGO POSIEDZENIA
KOMITETU MONITORUJĄCEGO
PROGRAM OPERACYJNY KAPITAŁ LUDZKI
21 stycznia 2014 r., Warszawa
W dwudziestym dziewiątym posiedzeniu Komitetu Monitorującego Programu Operacyjnego Kapitał
Ludzki (KM PO KL) wzięło udział 89 osób: 18 członków Komitetu, 25 zastępców, 3 przedstawicieli
Komisji Europejskiej (KE) z głosem doradczym oraz 43 obserwatorów. Do głosowania uprawnionych
było 40 osób (lista osób biorących udział w posiedzeniu KM PO KL stanowi załącznik nr 1 do
protokołu).
Obradom przewodniczył Pan Paweł Orłowski – Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury
i Rozwoju (MIR). Udział w posiedzeniu wzięła również Pani Małgorzata Marcińska – Podsekretarz
Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej oraz Pan Paweł Chorąży – Dyrektor Departamentu
Europejskiego Funduszu Społecznego (DZF) w MIR. Komisję Europejską reprezentowali: Pan Aurelio
Cecilio, Pan Jarosław Hawrysz oraz Pan Szymon Pogorzelski z Dyrekcji Generalnej
ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego.
1. Zatwierdzenie porządku obrad. Informacja nt. protokołu z XXVIII posiedzenia KM PO KL
Pan Minister Paweł Orłowski przedstawił zebranym tematy zaplanowane na XXIX posiedzenie
Komitetu. Następnie jednogłośnie zatwierdzono porządek obrad, składający się z następujących
pozycji:
1. Informacja nt. protokołu z XXVIII posiedzenia KM PO KL
2. Przedstawienie informacji nt. stanu wdrażania PO KL
3. Rekomendowanie PD komponentu centralnego PO KL i zawartych w nich kryteriów wyboru
projektów na lata 2014-2015 r. Przyjęcie zmian w PD 2014-2015 komponentu regionalnego
PO KL
4. Podsumowanie wyników rocznego audytu systemu zarządzania i kontroli w ramach PO KL
przeprowadzonego przez Instytucję Audytową
5. Prezentacja wyników badania ewaluacyjnego pn. „Ocena wsparcia w ramach projektów PO
KL, realizowanych w trybie konkursowym i systemowym".
Pan Minister Paweł Orłowski przedstawił informację na temat protokołu z przebiegu XXVIII
posiedzenia KM PO KL w Kielcach. Wstępną wersję protokołu rozesłano 8 stycznia 2014 r. Do 21
stycznia br. wpłynęła jedna uwaga, którą zgłosił Pan Norbert Pruszanowski (Związek Rzemiosła
Polskiego). Uwagi do dokumentu zostaną uwzględnione. Protokół zostanie ponownie wysłany do
konsultacji.
W przypadku braku dalszych uwag w kolejnym etapie konsultacji, protokół zostanie podpisany
i przesłany w wersji ostatecznej do członków Komitetu.
2. Przedstawienie informacji nt. aktualnego stanu wdrażania PO KL
Pani Aleksandra Dmitruk (DZF, MIR) przedstawiła informacje na temat aktualnego stanu wdrażania
PO KL (prezentacja stanowi załącznik nr 2 do protokołu).
1
Pan Minister Paweł Orłowski podziękował za prezentację oraz poprosił o wyjaśnienie przyczyn
niewykonania założonego celu certyfikacji przez niektóre Instytucje Pośredniczące.
Jako pierwsza głos zabrała Pani Marlena Kończak (MPiPS), która w odniesieniu do realnego
zagrożenia w postaci niespełnienia zasady n+2/n+3 w Priorytecie I PO KL poinformowała, że resort
pracy od pewnego czasu wnikliwie monitoruje i analizuje na bieżąco sytuację. Wśród głównych
czynników, które mogą mieć wpływ na ostateczne niespełnienie zasady n+2/n+3, Pani Kończak
wymieniła wyodrębnienie Działania 1.5 w Programie po przeglądzie śródokresowym. Podkreśliła, że
zasada dotycząca wykorzystania 65% alokacji wydatków w tym Działaniu w latach 2012-2013 była
trudna do spełnienia zważywszy na fakt, że to Działanie konkursowe dopiero się rozpoczęło i moment
kontraktacji był zdecydowanie późniejszy niż w przypadku pozostałych Działań Priorytetu I PO KL.
Nawiązując do prezentacji Pani Dmitruk, Pan Paweł Chorąży (DZF MIR) podkreślił, że rok 2013 był
specyficzny ze względu na kumulację zasady n+3/n+2. O ile w poprzednich latach miało miejsce
nadwykonanie i wszystkie środki z rezerwy zostały wydane w 2013 r., o tyle w 2014 r. pozostało 18%
alokacji do certyfikacji dla wykonania zasady n+3/n+2 tylko w ciągu jednego roku. W związku z tym,
Instytucja Zarządzająca PO KL będzie uważnie przyglądać się realizacji Programu w poszczególnych
Instytucjach Pośredniczących pod kątem potencjalnych realokacji. Pan Chorąży zaznaczył, że w tym
roku IZ nie będzie wydawała zgody na przedłużanie projektów, a nacisk w głównej mierze zostanie
położony na rozliczanie środków. Wspomniał, że stopień zakontraktowania środków w Programie
(ponad 90% alokacji) napawa optymizmem, ale w dalszym ciągu należy mieć na uwadze szereg
czynników, które mogą mieć wpływ na ostateczne rozliczenie środków Programu, jak chociażby kurs
euro. Podkreślił, że istotnym narzędziem, które pozwalało na dość szybkie i elastyczne reagowanie,
był dotychczas Fundusz Pracy. Niemniej taką rolę poduszki finansowej Fundusz będzie mógł
odgrywać jeszcze tylko w tym roku, bowiem już niedługo zostaniemy postawieni przed problemem
wykonania zasady n+3 w perspektywie finansowej 2014-2020. W związku z powyższym
przedstawiciel MIR zaapelował do wszystkich beneficjentów o większą rozwagę i przemyślane
planowanie wykorzystania środków.
Pan Minister Paweł Orłowski podzielił opinię Pana Chorążego w kwestii ograniczonej elastyczności
reagowania i skutecznej możliwości przeciwdziałania potencjalnym trudnościom, jakie mogą pojawić
się w celu ostatecznego wydatkowania środków. Podkreślił, że jesteśmy w specyficznym momencie
z punktu widzenia certyfikacji środków PO KL. Poinformował, że ubiegły rok nie był dostatecznie dobry
ze względu na niewykonanie planowanego poziomu certyfikacji. Cel nie został osiągnięty z wielu
powodów i to nie tylko w komponencie centralnym, ale również w niektórych regionach. Nadchodzący
rok będzie jeszcze trudniejszy pod tym względem, mając na uwadze realizację kolejnych złożonych
projektów. Przewodniczący Komitetu wspomniał, że na podstawie uchwały KM PO KL z czerwca 2012
r., kolejne realokacje środków dokonywane przez IZ PO KL mogą okazać się nieodzowne. Powyższe
skłania również ku refleksji nad optymalnym planowaniem i realizacją projektów w przyszłej
perspektywie finansowej, gdzie stosowana obecnie możliwość realokowania środków z komponentu
krajowego na komponent regionalny nie będzie miała zastosowania. Na zakończenie Pan Minister
Orłowski poinformował uczestników posiedzenia, że zwrócił się pisemnie z prośbą do wszystkich
Instytucji Pośredniczących komponentu centralnego Programu o wskazanie przyczyn niewykonania
planu certyfikacji, jak również informacji o planowanej kontraktacji,
wydatkowaniu
i certyfikacji w ostatnich latach wdrażania PO KL. Powyższe, może stać się elementem dyskusji na
jednym z kolejnych posiedzeń Komitetu Monitorującego PO KL.
Jako następny, głos zabrał Pan Aurelio Cecilio (Komisja Europejska), który odnosząc się do kwestii
certyfikacji poinformował, że Komisja Europejska dysponuje kwotami, które nie zostały jeszcze
rozliczone ze względu na niewystarczającą ilość środków w budżecie pod koniec 2013 r. (ok. 220 mln
euro). Przedstawiciel KE poinformował, że w ubiegłym roku zostało wypłacone o 30% więcej środków
niż pierwotnie zakładano w budżecie na 2013 r., w związku z tym KE musiała skorzystać z możliwości
przesunięć z innych linii budżetowych na koniec roku. Z początkiem 2014 roku Komisja Europejska
zdiagnozowała lukę w budżecie w wysokości ok. 3,4 mld euro jeśli chodzi o płatności w części EFS.
2
Biorąc pod uwagę plany poszczególnych państw członkowskich na 2014 r., oraz porównując je
z dostępnym budżetem brakuje ok. 6,5 mld euro na płatności. Pan Cecilio podkreślił, że istnieje realne
ryzyko, że w ciągu roku może zabraknąć środków do przekazania państwom członkowskim. Pan
Aurelio Cecilio przytaczając przykład kraju, którego z szacunków KE realne zagrożenie utraty środków
sięga blisko 440 mln euro, podkreślił znaczenie rozsądnego podejmowania decyzji w kwestii
optymalnego wykorzystania dostępnej alokacji w przyszłej perspektywie finansowej. Kończąc
wypowiedź zaznaczył, że w obecnym okresie programowania istnieje możliwość realokowania
środków z komponentu centralnego do regionalnego, czego zabraknie w nowej perspektywie
finansowej.
3. Rekomendowanie PD komponentu centralnego PO KL i zawartych w nich kryteriów
wyboru projektów na lata 2014-2015 r. Przyjęcie zmian w PD 2014-2015 komponentu
regionalnego PO KL
Pani Monika Gawron (DZF MIR) wygłosiła prezentację dotyczącą Planów działania komponentu
centralnego PO KL i zawartych w nich kryteriów wyboru projektów na lata 2014-2015 oraz zmian
w Planach działania 2014-2015 komponentu regionalnego PO KL (prezentacja stanowi załącznik
nr 3 do protokołu).
Pan Minister Paweł Orłowski podziękował za prezentację i otworzył dyskusję.
Jako pierwsza głos zabrała Pani Claudia Torres-Bartyzel (MEN), która odnosząc się do prezentacji
projektów Planów Działania 2014-2015 w Priorytecie III PO KL zgłosiła autopoprawkę dotyczącą
skreślenia słów „… w edukacji przedszkolnej oraz” w nazwie projektu realizowanego w Poddziałaniu
3.3.3 PO KL. Ponadto, przedstawicielka MEN zaznaczyła, że dwa zaprezentowane projekty
systemowe zostały przedstawione jako propozycje nowych projektów, a tymczasem stanowią one
kontynuację, kolejne etapy projektów realizowanych od zeszłego roku. Te projekty zostały podzielone
na dwa etapy realizacji, zgodnie z sugestią KE oraz IZ PO KL po to, aby zapewnić, że II etap realizacji
projektów będzie uzależniony od osiągnięcia rezultatów zaplanowanych w I etapie tych projektów.
Następnie Pani Joanna Urbanowicz (Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego) zgłosiła
autopoprawkę do projektu systemowego w Poddziałaniu 8.1.2 PO KL polegającą na ukierunkowaniu
wsparcia jedynie na grupę doradców zawodowych oraz wykreślenie z projektu drugiego zawodu
asystenta rodziny i Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej (ROPS) jako partnera w projekcie.
Projekt zostanie również dostosowany pod względem określenia wskaźników oraz zmiany
planowanych pierwotnie do osiągnięcia rezultatów.
W uzupełnieniu dyskusji o projektach systemowych Pan Paweł Chorąży (DZF MIR) poinformował, że
projekty, których celem jest generowanie zmiany systemowej będą podlegały nowej procedurze
oceny, zgodnie ze zmienionymi Zasadami dokonywania wyboru projektów w ramach PO KL oraz
rekomendacjami z audytów przeprowadzonych przez służby Komisji Europejskiej w 2012 i 2013 r.
dotyczącymi wzmocnienia procedury oceny projektów systemowych. Ocena projektów będzie
odbywała się na poziomie Instytucji Zarządzającej Programem i będzie dokonywana przez
niezależnych ekspertów zewnętrznych.
Kolejno Pani Anna Kruczek (WRZOS) zapytała o realizację projektu 1.18 pn. Tworzenie i rozwijanie
standardów usług pomocy i integracji społecznej, którego termin zakończenia planowano na kwiecień
2014 r. z ewentualnym terminem przesunięcia zakończenia tego projektu na czerwiec 2014 r.
W odpowiedzi Pan Piotr Krasuski (DZF MIR) poinformował, że istnieje możliwość przedstawienia
przez MPiPS nowej fiszki projektowej zawierającej termin wydłużenia okresu realizacji projektu, pod
warunkiem, że będzie ona prowadziła do nowych rezultatów, które nie zostały przewidziane
w projekcie, który zgodnie z planem zakończył się w grudniu 2013 r.
3
W odniesieniu do nowych projektów systemowych Pan Aurelio Cecilio (KE) wspomniał o spotkaniu
rocznym Instytucji Zarządzającej PO KL z Komisją Europejską w 2013 r., na którym KE zaleciła
polskim władzom, aby nie przyjmować do realizacji nowych projektów systemowych za wyjątkiem
dobrze uzasadnionych przypadków, czyli w sytuacjach, kiedy projekty są bardzo pilne lub stanowią
kolejny etap realizacji już istniejących projektów. Biorąc również pod uwagę wyniki audytów
przeprowadzonych przez służby Komisji Europejskiej w zakresie projektów systemowych Pan Cecilio
zwrócił uwagę, aby z rozwagą i ostrożnie podchodzić do nowych projektów rekomendowanych IZ do
realizacji od 2014 r. Wskazując zwłaszcza na projekty systemowe w Priorytecie II i III PO KL
przedstawiciel KE podał w wątpliwość zasadność ich realizacji w obecnym okresie programowania.
Następnie oddał głos Panu Jarosławowi Hawryszowi w celu przedstawienia szczegółowych uwag
i komentarzy KE w tym zakresie.
Pan Jarosław Hawrysz (KE) zaprezentował uwagi KE do poszczególnych propozycji projektów
systemowych. W przypadku projektu pn. Monitorowanie losów dziecka - standard postępowania
pracowników socjalnych – narzędzie służące ochronie dzieci przed przemocą w rodzinie
realizowanym w Działaniu 1.2 PO KL Pan Hawrysz poruszył kwestię kamieni milowych określonych
w projekcie. Stwierdził, że upowszechnienie rezultatów tego projektu w gminach, w których zostanie
przeprowadzony pilotaż i zostaną wypracowane narzędzia służące monitorowaniu losów dzieci to
trochę za mało w tego typu projekcie. Zasugerował, aby w przypadku gmin, w których to narzędzie
zostanie wypracowane w ramach pilotażu, wprowadzić zobowiązanie służące dalszemu
wykorzystywaniu tego narzędzia. Wspomniał, że wszystkie przedstawione przez KE uwagi mogą
zostać sporządzone na piśmie i przesłane po posiedzeniu Komitetu.
Następnie Pan Hawrysz odniósł się do propozycji projektu dot. formalnych i nieformalnych instytucji
opieki w Polsce w Działaniu 1.2 PO KL. Stwierdził, że informacja znajdująca się w uzasadnieniu
projektu, mówiąca o tym, iż wyniki projektu będą szczególnie istotne dla przygotowania planów opieki
nad osobami zależnymi oraz prac nad zmianami w ustawie o pomocy społecznej powinna znaleźć
swoje odzwierciedlenie w celach tego projektu. Zdaniem KE rekomendacje, które później zostaną
w ramach projektu wypracowane powinny posłużyć weryfikacji założeń, które są przyjęte do
nowelizacji tej ustawy, a ewentualne standardy, które mają być wypracowane na podstawie tego
projektu powinny zostać zweryfikowane. Ponadto, zwrócił uwagę na potrzebę doprecyzowania celu
drugiego projektu, który mówi o zebraniu doświadczeń w zakresie funkcjonowania różnych instytucji
opieki w Polsce i za granicą. Zasugerował, że powinno się to odbyć metodą desk research poprzez
analizę i przegląd dostępnej wiedzy, opracowań oraz badań o podobnym profilu. Odnosząc się do
celu czwartego projektu, Pan Hawrysz zaapelował o włączenie w proces upowszechniania jego
wyników również partnerów społecznych, organizacje pożytku publicznego i organizacje
pozarządowe. Ten cel powinien uwzględniać wszystkich uczestników całego procesu zmiany
w ustawie o pomocy społecznej, zarówno w przypadku działań upowszechniających na poziomie
centralnym, jak i regionalnym oraz wypracowaniu ewentualnych standardów opieki nad osobami
zależnymi.
W przypadku projektu systemowego Komendy Głównej OHP w Poddziałaniu 1.3.3 PO KL
przedstawiciel KE podał w wątpliwość realizację tego projektu trybem systemowym oraz zaapelował
o zwiększenie poziomu efektywności zatrudnieniowej zważywszy na fakt, że projekt kierowany jest
do osób młodych.
W przypadku konkursu w Poddziałaniu 2.1.2 PO KL Pan Jarosław Hawrysz zasugerował
doprecyzowanie w fiszce projektowej, jakim rodzajem wsparcia będą objęci przedstawiciele partnerów
społecznych w ramach przedmiotowego konkursu. Powyższe doprecyzowanie ułatwi proces
aplikowania o środki potencjalnym projektodawcom. Ponadto zastrzeżenie budzi kryterium trzecie
tego konkursu mówiące o tym, że w ramach projektu przed wdrożeniem nowego rozwiązania
zwiększającego zdolności adaptacyjne pracowników i przedsiębiorców planuje się przeprowadzenie
analizy potrzeb przedsiębiorców, którzy mają skorzystać ze wsparcia i ten element jest oceniany na
podstawie wniosków, które będą przedstawiane przez projektodawców. Zdaniem przedstawiciela KE
4
nie ma potrzeby przeprowadzania po raz kolejny analizy potrzeb przedsiębiorców z racji tego, iż taka
analiza jest już przeprowadzana przez aplikującego. Tak sformułowane kryterium może prowadzić do
opóźnień w realizacji tego projektu.
Odnosząc się do projektów zaproponowanych przez Ministerstwo Zdrowia przedstawiciel KE poprosił
o poprawienie oczywistej omyłki pisemnej w nazwie „szkolenie” pracowników i kadry zarządzającej.
W przypadku projektów systemowych zaproponowanych do realizacji w ramach Priorytetu III PO KL
Pan Hawrysz poinformował, że uwagi Komisji Europejskiej pozostają w dalszym ciągu aktualne.
W przypadku projektu w Poddziałaniu 3.3.3 PO KL przedstawiciel KE wskazał na potrzebę zwrócenia
większej uwagi na rezultaty projektu, które powinny znaleźć swoje odzwierciedlenie
w fiszce projektu. Należy doprecyzować w jakim stopniu podejmowane w ramach projektu działania
przyczynią się do podniesienia umiejętności uczniów i ewentualnie w jaki sposób będzie to mierzone.
Zaznaczył, że ewentualna zgoda na realizację drugiego etapu tego projektu powinna być
warunkowana zakończeniem z powodzeniem jego pierwszego etapu, który obejmuje kluczowe
elementy będące istotne dla drugiego etapu. W przypadku projektu pn. Edukacja dla pracy etap 2
zaproponowanego do realizacji w Poddziałaniu 3.4.2 PO KL przedstawiciel KE zapytał kiedy model
doradztwa edukacyjno-zawodowego oraz internetowego systemu poradnictwa zawodowego zostanie
wdrożony, kiedy zacznie w pełni funkcjonować, czy w wyniku wdrożenia tego modelu zwiększy się
dostępność do skutecznego doradztwa edukacyjno-zawodowego w zakresie kariery zawodowej.
Zapytał również o kwestię zdefiniowania potrzeb regionalnych w zakresie doradztwa, czy istnieje jakaś
regionalna mapa potrzeb w tym zakresie. Ponadto, wskazał na potrzebę uzupełnienia projektu
o dodatkowe informacje dot. wartości dodanej planowanej konferencji oraz seminariów
popularyzujących ideę doradztwa zawodowego wśród przedstawicieli uczelni wyższych. Pan Jarosław
Hawrysz stwierdził, iż same spotkania o charakterze popularyzatorskim są niewystarczające
w przypadku tego projektu. W ramach projektu powinni się pojawić pracodawcy, którzy rozpoczną
faktyczną współpracę z tymi jednostkami, które uzyskają wsparcie w ramach tego projektu tak, aby
rzeczywiście przełożyło się to na poprawę kwestii związanych z poradnictwem oraz z karierą
zawodową uczestników. Dodatkowo, w kwestii personelu w projekcie – tj. redaktorów, administratorów
portalu internetowego na poziomie poszczególnych województw, przedstawiciel KE zapytał, czy
zostanie zagwarantowane utrzymanie funkcjonowania tego portalu w przyszłości.
Następnie Pan Jarosław Hawrysz poruszył kwestię projektów zaproponowanych w Priorytecie IV PO
KL. W przypadku projektu dot. integracji systemu informacji o szkolnictwie wyższym z GUS
przedstawiciel KE wskazał na potrzebę większego dostosowania założeń tego projektu do celu
związanego z poprawą jakości oferty edukacyjnej szkół wyższych. Z kolei drugi zaproponowany
w ramach tego Priorytetu projekt TOP 500, zdaniem przedstawiciela KE powinien w dużym stopniu
uwzględniać wyniki i rekomendacje płynące z audytu Komisji Europejskiej, które pojawią się
w niedługim czasie.
W dalszej części Pan Jarosław Hawrysz przedstawił uwagi KE do projektów Planów działania 20142015 dla komponentu regionalnego Programu. W przypadku dwóch projektów zaproponowanych do
realizacji w ramach Priorytetu VII PO KL w województwie świętokrzyskim przedstawiciel KE wskazał
potrzebę uwzględnienia w obu przypadkach elementów efektywności zatrudnieniowej, która będzie
obligatoryjna w przyszłym okresie programowania. Zaznaczył, że instytucje, które realizują w tym
Priorytecie działania wspierające osoby wykluczone powinny również zdobywać doświadczenie
w zakresie tego, aby projekty kończyły się efektywnością zatrudnieniową i zobowiązaniem
projektodawców do tego, aby uwzględnili ten cel w realizowanych przez siebie projektach. W kwestii
projektu zakładającego objęcie wsparciem w postaci kontraktów socjalnych 50% nowych uczestników
Pan Hawrysz zasugerował, że projekt powinien objąć kontraktami socjalnymi wszystkich nowych
uczestników. Kontrakt socjalny powinien być priorytetowym narzędziem wykorzystywanym
w aktywizacji osób wykluczonych tak samo jak indywidualny plan działania przy aktywizacji osób
bezrobotnych. W przypadku propozycji projektów outplacementowych w Priorytecie VIII PO KL
w województwie mazowieckim i małopolskim Pan Jarosław Hawrysz zwrócił uwagę na kwestię
5
efektywności zatrudnieniowej wskazując, że zdaniem KE powinna ona być wyższa niż zakładane
50%. Podkreślił, że Komisja Europejska przywiązuje ogromną wagę do kryteriów efektywności
zatrudnieniowej i będzie się można o tym przekonać przy okazji prac nad nowymi programami
operacyjnymi, gdzie wszelka wiedza i doświadczenie w tym zakresie może się okazać niezwykle
pomocne. W przypadku propozycji projektu w Priorytecie IX PO KL w województwie kujawskopomorskim Pan Hawrysz podziękował przedstawicielom regionu za wkład, chęć współpracy i ogromny
wysiłek, jaki został włożony w celu poprawy tego projektu względem jego pierwotnej wersji.
Pan Minister Paweł Orłowski podziękował za uwagi i komentarze Komisji Europejskiej do propozycji
projektów Planów Działania komponentu centralnego i regionalnego PO KL oraz oddał głos Panu
Chorążemu, prosząc jednocześnie poszczególne IP o odniesienie się do sformułowanych uwag.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIR) w odniesieniu do uwag zgłoszonych do propozycji projektów
w komponencie centralnym PO KL podkreślił, że kształt tych projektów, które dzisiaj zostały
przedstawione na komitecie monitorującym jest efektem bardzo długich dyskusji, a ich liczba jest
zdecydowanie mniejsza od tego, co zostało zaprezentowane na początkowym etapie. Zaznaczył
ponadto, iż część z nich jest stosunkowo uboga w rezultaty bowiem stanowią one pierwszy z kilku
etapów ich realizacji. Część z nich jak np. projekt dot. popytu na usługi opiekuńcze, który pierwotnie
został zaprojektowany w znacznie szerszej formule, teraz został dość mocno skrócony po to, aby
pokazać prawdziwy sens planowanych w ramach tego projektu działań. Ze względu na sporą liczbę
uwag o charakterze detalicznym Pan Chorąży zaproponował, aby wszelkie uwagi do
zaprezentowanych projektów przekazać Instytucji Zarządzającej drogą pisemną w terminie do
tygodnia po posiedzeniu Komitetu. Sformułowane uwagi będą bilateralnie dyskutowane
z odpowiednimi instytucjami przed ostatecznym zatwierdzeniem projektów. Odnosząc się do
zastrzeżeń KE co do realizacji projektu OHP w trybie systemowym przedstawiciel DZF poinformował,
że tryb pozakonkursowy wynika m. in. z tego, że istotnym elementem projektu jest przygotowanie
kadry OHP i wyposażenie OHP w odpowiedni warsztat dla tych specyficznych, ginących zawodów.
W projekcie został przedstawiony rezultat związany ze wsparciem osób młodych natomiast istota
projektu jest nieco inna. W większym stopniu jest to wsparcie tej instytucji rynku pracy
w przygotowaniu do działań aktywizacyjnych dla osób młodych, stąd też wynika systemowa formuła
tego projektu. W przypadku projektu dot. podnoszenia jakości nauczania języków obcych w Priorytecie
III PO KL Pan Chorąży zaznaczył, iż wiąże się on ściśle z sieciami wsparcia szkół i placówek
z Centrami Rozwoju Edukacji. W związku z tym, że projekt jest adresowany do instytucji
i pracowników, a więc tych, którzy mają wspomagać szkoły, przedstawiciel DZF sceptycznie odniósł
się do propozycji pokazywania efektów na poziomie pojedynczych uczniów. Takie bowiem działanie
w stosunku do produktów i rezultatów tego projektu jest nie do końca związane z rzeczywistym
wpływem projektu. W przypadku projektu TOP 500 w Planie działania dla Priorytetu IV PO KL Pan
Paweł Chorąży podkreślił, że zarówno Instytucja Zarządzająca, jak i Pośrednicząca są świadome,
poważnie traktując wyniki i rekomendacje płynące z audytu Komisji Europejskiej w tym zakresie.
W przypadku uwag dotyczących efektywności zatrudnieniowej w Poddziałaniu 7.1.1 PO KL,
przedstawiciel DZF poinformował, że kryteria efektywności zatrudnieniowej nigdy w tym Poddziałaniu
nie występowały ze względu na fakt, iż logika tego działania i podział służb społecznych Polsce jest
taki, że instytucje pomocy społecznej nie podejmują stricte działań aktywizacji zawodowej. Wspomniał
w tym miejscu o badaniu ewaluacyjnym dotyczącym współpracy instytucji rynku pracy i pomocy
społecznej, gdzie dość mocno dyskutowanym tematem był podział pracy oraz kwestia na ile instytucje
pomocy społecznej powinny zastępować instytucje rynku pracy w zakresie aktywizacji zawodowej.
Zaznaczył, że projekty współfinansowane z EFS wprowadzały tego typu rozwiązania, gdzie instytucje
pomocy społecznej zaczynały zajmować się aktywizacją zawodową natomiast efekty tego podejścia
są trudne do oceny. Z tego względu IZ nie widzi na tym etapie zasadności dodawania kryterium
efektywności zatrudnieniowej w tym Poddziałaniu.
Następnie głos zabrał Pan Wojciech Szajnar (PARP), który nawiązał do uwag KE w zakresie
propozycji nowego konkursu w Poddziałaniu 2.1.2 PO KL. Uwaga dotyczyła doprecyzowania kwestii
6
rodzaju wsparcia jakim zostaną objęci partnerzy społeczni. Przedstawiciel PARP podkreślił, że
definicja wsparcia nie została określona w fiszce projektowej, ponieważ jest ona zdefiniowana
w Podręczniku wskaźników PO KL. Druga uwaga dotyczyła kryterium analizy potrzeb szkoleniowych,
stanowiącego trzecie kryterium tego konkursu, które brzmi, że w ramach projektu, przed wdrożeniem
nowego rozwiązania zwiększającego zdolności adaptacyjne pracowników przedsiębiorstw
zaplanowano przeprowadzenie analizy potrzeb przedsiębiorców, którzy mają skorzystać ze wsparcia.
Tak sformułowane kryterium znalazło się tutaj z dwóch przyczyn. W przypadku pierwszej przyczyny
związanej z logiką projektów, Pan Szajnar poinformował, że PARP zależy na projektach, które są
oparte na bezpośrednich potrzebach przedsiębiorców, a nie na projektach, które dopiero tych
przedsiębiorców do przeprowadzenia takiej analizy potrzeb będą zachęcać. Innymi słowy liczą się
projekty, których zakres wsparcia szkoleniowego czy doradczego świadczonych przez beneficjentów
tego konkursu zostanie w całości oparty na przeprowadzonej w sposób jasny, metodologicznie
poprawnej analizie tychże właśnie bieżących bądź długofalowych potrzeb przedsiębiorców. Jeśli
chodzi o drugą przyczynę zastosowania tego kryterium Pan Szajnar poinformował, że ma ona
charakter formalny, a wynika z wymogu, jaki pojawił się po przeglądzie śródokresowym polegającym
na warunkowaniu wsparcia projektów szkoleniowych w oparciu o wyniki wcześniej przeprowadzonej
analizy w zakresie potrzeb przedsiębiorców.
Następnie Pani Małgorzata Marcińska (Podsekretarz Stanu MPiPS) poinformowała, że Instytucja
Pośrednicząca odniesie się do uwag KE i wniesie ewentualne poprawki do projektu Planu działania po
przesłaniu pisma Komisji Europejskiej w tym zakresie, w terminie wskazanym przez Pana Chorążego.
Następnie głos zabrała Pani Claudia Torres-Bartyzel (MEN), która nawiązując do uwag
przedstawiciela KE do propozycji projektów na lata 2014-2015 w Priorytecie III PO KL zaznaczyła, że
efekty projektów realizowanych w obszarze edukacji są osiągane stopniowo, pewnymi etapami. Taka
specyfika projektów edukacyjnych nieco utrudnia wdrażanie działań EFS, gdzie każdy wskaźnik
bezpośrednio przekłada się na rezultat wsparcia. Podkreśliła, że skoro dwa z trzech etapowanych
projektów zostały przedstawione w Planie Działania dla Priorytetu III PO KL oznacza to tyle, że te
projekty spełniły oczekiwania osiągając zakładane rezultaty, co jest warunkiem zgody na dalsze etapy
realizacji tych projektów.
W uzupełnieniu Pani Jolanta Wach (MEN) odnosząc się do projektu dot. podniesienia jakości
nauczania języków obcych poinformowała, że kolejny istotny etap tego projektu ma na celu
odpowiednie przygotowanie i wsparcie w tym zakresie szkół i nauczycieli.
Pan Jacek Falkowski (MEN) zgodził się z opinią Pana Chorążego i Pani Torres-Bartyzel w zakresie
stopniowego osiągania rezultatów przez projekty w obszarze edukacji. Nawiązując do uwagi KE dot.
przełożenia drugiego etapu projektu na zwiększenie dostępności młodzieży do doradztwa
zawodowego w przypadku projektu pn. Edukacja dla pracy wyjaśnił, że głównym celem tego projektu
jest poprawa jakości świadczenia usług doradztwa zawodowego oraz profesjonalne przeszkolenie
ok. 18 tys. osób w tym zakresie. Co do potrzeby utworzenia mapy potrzeb regionalnych w zakresie
usług doradztwa, Pan Falkowski poinformował, że taka mapa potrzeb istnieje i wynika z danych
Systemu Informacji Oświatowej w zakresie zatrudnienia w szkołach doradców zawodowych. Niemniej
przedstawiciel MEN poinformował, że oprócz profesjonalnych doradców zadania z tym związane
realizują również nauczyciele wskazani przez dyrektora i to właśnie do tej grupy skierowana jest oferta
projektu. W odpowiedzi na wątpliwości przedstawiciela KE w zakresie wartości dodanej konferencji
upowszechniających ideę doradztwa edukacyjno-zawodowego w szkołach wyższych Pan Jacek
Falkowski zaznaczył, że głównym celem tych działań będzie zwiększenie oferty tych kierunków
studiów, które uwzględniają doradztwo. Celem spotkań będzie również pokazanie tego, co szkoły
mogą zaoferować pracodawcom, jakie są kierunki kształcenia i potencjalne możliwości współpracy.
Natomiast na to, czy dany pracodawca tę współpracę ze szkołą podejmie, składa się wiele czynników
często niezależnych od działań realizowanych w ramach projektu, z tego względu przedstawiciel MEN
nie widzi uzasadnienia dla wskazywania w fiszce projektowej konkretnego odsetka pracodawców,
którzy współpracę ze szkołą podejmą. W nawiązaniu do pytania KE o funkcjonowanie portalu oraz
7
pracę administratorów systemu po zakończeniu wsparcia z EFS, Pan Falkowski potwierdził, że
realizacja działań zostanie zapewniona przez środki instytucji, które będą ten portal prowadziły. Na
zakończenie przedstawiciel MEN zaznaczył, że doradztwo zawodowe musi być bardzo ściśle
związane z tym, co funkcjonuje na rynku pracy.
W uzupełnieniu Pani Claudia Torres-Bartyzel (MEN) poinformowała, że z dotychczasowej, blisko
rocznej pracy nad perspektywą 2014-2020 wyłania się wniosek, że tego rodzaju animacja współpracy
między pracodawcami a szkołami zawodowymi powinna leżeć w gestii samorządów, które lepiej znają
potrzeby własnych regionów i są bliżej pracodawców. Zadaniem MEN będzie wspieranie tego rodzaju
współpracy.
Pan Minister Paweł Orłowski podziękował za wyjaśnienia, niemniej odnosząc się do projektu
Edukacja dla pracy wskazał jako wątpliwy brak uzasadnienia wskazania rezultatu dotyczącego
nawiązania współpracy z pracodawcą. Nawiązując do istoty projektu, zapytał o sens realizacji
projektu, który nie zakłada konkretnego rezultatu.
Pani Paulina Gąsiorkiewicz-Płonka (NCBiR) odnosząc się do uwag przedstawiciela KE w zakresie
projektu TOP 500 oraz wykorzystania rekomendacji wynikających z audytu Komisji Europejskiej
poinformowała, że zarówno NCBiR, jak i beneficjent systemowy tego projektu czekają na wyniki
audytu, które z pewnością zostaną wykorzystane.
Następnie głos zabrała Pani Elżbieta Wolman (MNiSW), która nawiązując do uwag KE do projektu
dot. systemu POL-on poinformowała, że powiązanie systemu informacji o szkolnictwie wyższym
z poprawą jakości oferty edukacyjnej uczelni jest jednym z głównych założeń projektu. Celem projektu
jest również uniknięcie sytuacji, w której uczelnia przesyła te same zestawy danych dwóm różnym
instytucjom. Po wdrożeniu projektu tylko system POL-on będzie właściwym odbiorcą danych, a GUS
jako jeden z interesariuszy systemu POL-on również będzie takie informacje otrzymywał. Zadaniem
systemu POL-on, po wprowadzeniu odpowiednich zmian w ustawie o szkolnictwie wyższym, jest
wspomaganie m.in. podziału dotacji finansowej dla szkolnictwa wyższego, wspomaganie oceny
jakości badań naukowych, w tym przesyłanie i wykorzystywanie danych przez GUS, czy w końcu
generowanie różnego rodzaju raportów. Dzięki systemowi poszczególne uczelnie będą mogły się
porozumiewać z innymi uczelniami, a interesariusze czyli przyszli studenci będą mogli porównać daną
uczelnię na tle innych uczelni tego samego typu. System umożliwi również wymianę danych w skali
międzynarodowej oraz rankingowanie uczelni na poziomie światowym.
Pan Leszek Król (Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego) odnosząc się do uwag KE
w zakresie podniesienia efektywności zatrudnieniowej w konkursie w Poddziałaniu 8.1.2 PO KL
wskazał na pewną niekonsekwencję. Stwierdził, iż takie zalecenie byłoby do zaakceptowania
w przypadku nowego okresu programowania, natomiast w chwili obecnej obowiązuje jeszcze
pespektywa finansowa 2007-2013, gdzie zakładany 50% poziom efektywności zatrudnieniowej w tym
Poddziałaniu jest wystarczający. Ponadto, przedstawiciel Mazowsza zaznaczył, że ze względu na
czas potrzebny na realizację projektów, jak również kwestię sprawnej kontraktacji środków,
rozpoczęcie realizacji tego konkursu jest dość pilne.
Następnie głos zabrała Pani Joanna Urbanowicz (Urząd Marszałkowski Województwa
Małopolskiego), która w kwestii efektywności zatrudnieniowej w projekcie pn. Nauczyciel – znany
zawód, nieznane możliwości poinformowała, że jest to projekt outplacementowy, gdzie w kryterium
dostępu określono minimalną efektywność zatrudnieniową na poziomie 50%. Tryb systemowy projektu
wynika głównie z tego, że żaden z projektodawców nie podjął się przekwalifikowania nauczycieli na
doradców zawodowych w trybie konkursowym. Ponadto, Pani Urbanowicz podkreśliła ponadto, że
Instytucji Pośredniczącej zależy na tym, aby to przeszkolenie było jakościowo jednakowe w całym
województwie. Zaznaczyła jednocześnie, że planowane końcowe rezultaty projektu w zakresie
efektywności zatrudnieniowej zakładają, że 71% uczestników zostanie zatrudnionych lub podejmie
własną działalność gospodarczą.
8
Kolejno głos zabrała Pani Grażyna Osicka (KOWEZiU), która nawiązując do planowanego projektu
pn. Edukacja dla pracy poinformowała, że pierwszy etap tego projektu został zrealizowany pomyślnie
i wszystkie zakładane rezultaty zostały osiągnięte. Proponowany drugi etap projektu jest niezwykle
istotny z punktu widzenia właściwego rozwoju doradztwa edukacyjno-zawodowego. Po zakończonym
pilotażu tego projektu, okazało się, że w dalszym ciągu liczba doradców w placówkach szkolnych jest
niewystarczająca. W związku z powyższym zaistniała potrzeba przygotowania projektu, który byłby
wsparciem dla szkół i osób realizujących zadania z zakresu doradztwa. Stąd II etap projektu, którego
rezultatem ma być 18 tysięcy przeszkolonych nauczycieli i dyrektorów. Projektodawcy bardzo zależy
na tym, aby w tych szkoleniach brali udział przedstawiciele szkół: dyrektor, doradca zawodowy lub
nauczyciel. Chodzi w głównej mierze o to, aby zwiększyć świadomość dyrektorów szkół, aby
w większym stopniu upowszechnić ideę tego zadania. W związku z tym rozsądne byłoby, aby ten
drugi etap projektu został zrealizowany. W tym drugim etapie projektu KOWEZiU faktycznie chciałoby
zrealizować kolejne z zaplanowanych, ważnych działań jakim ma być kompleksowe diagnozowanie
i współpraca z pracodawcami. Projektodawca chciałby uświadomić pracodawców, na czym polegają
zmiany w kształceniu zawodowym i ustawicznym. Celem projektu jest zachęcenie pracodawców do
współpracy ze szkołami w zakresie doradztwa zawodowego oraz dyskusji o zawodach, o grupach
zawodów i warunkach pracy. Zakłada się, że ten model, który został wypracowany zostanie wdrożony
w latach 2014-2020. Na zakończenie Pani Osicka zwróciła się z prośbą do pracodawców
o współpracę przy rozwoju doradztwa i systemu kształcenia zawodowego i ustawicznego.
Pan Minister Paweł Orłowski podziękował Pani Grażynie Osickiej za wypowiedź i wyjaśnił, że
wątpliwości nie wzbudziła istota projektu Edukacja dla pracy etap 2, lecz brak określenia efektów
odnoszących się do współpracy z pracodawcami. Pan Minister zapewnił, że uważa projekt za bardzo
ważny ze względu na łączenie edukacji z potrzebami pracodawców i kwestią doradztwa zawodowego.
Następnie, poprosił o zabranie głosu przedstawiciela województwa świętokrzyskiego.
W odpowiedzi głos zabrał Pan Krzysztof Domagała (Świętokrzyskie Biuro Rozwoju Regionalnego),
który odniósł się do wcześniej podniesionych uwag. Pan Domagała zauważył, że Pan Chorąży
nakreślił już obraz systemu kryteriów zatrudnieniowych w Priorytecie VII. Ponadto wyjaśnił, że obecna
dyskusja wynika z faktu, że województwo świętokrzyskie jako ostatnie wprowadza projekt systemowy
w Priorytecie VII do Planu Działania. Podkreślił, że ten projekt niczym się nie różni od projektów
realizowanych w pozostałych 15 województwach. Następnie Pan Domagała odniósł się do wątpliwości
w kwestii objęcia co najmniej 50% nowych uczestników projektów kontraktem socjalnym
i wyjaśnił, że intencją tego zapisu było poszerzenie obszaru działania projektu, zaktywizowanie
biorących w nim udział ośrodków, tak by 50% uczestników projektów było nowymi uczestnikami.
Pan Minister Paweł Orłowski podziękował za wypowiedź Panu Domagale; stwierdził, że
wypowiedzieli się już wszyscy projektodawcy i przedstawiciele IP, a następnie przekazał głos Panu
Chorążemu.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIR) zaprezentował swoje uwagi do komentarzy przedmówców. Najpierw
odwołał się do wypowiedzi Pana Jarosława Hawrysza (KE) odnośnie projektu Edukacja dla pracy etap
2 z Priorytetu III, stwierdzając, że wątpliwość KE dotyczy powodów decyzji realizacji projektu
będącego etapem II w momencie nie zakończenia etapu I i zaznaczając, że Pani Grażyna Osicka
(KOWEZiU) przedstawiła już część argumentów za realizacją etapu II. Pan Chorąży zapewnił, że
zgadza się w tym przypadku ze stanowiskiem KE. Gdy zakłada się organizowanie spotkań
z pracodawcami, to ich efektem jest nawiązanie współpracy z pracodawcami. W kwestii projektu TOP
500 - Programy stażowo-szkoleniowe dla naukowców w najlepszych ośrodkach akademickich na
świecie w zakresie zarządzania badaniami i komercjalizacji ich wyników z Priorytetu IV, pan Chorąży
wspomniał, że raport z audytu KE w wersji angielskiej jest już dostępny. Dodał również, że kwestia
wykorzystania rekomendacji z audytu nie była dotąd dyskutowana z KE, ale przyznał, że jest ona
bardzo ważna ze względu na zasadność realizowania projektu TOP 500.., zostanie podniesiona przy
okazji kolejnego posiedzenia. Następnie Pan Chorąży odniósł się do wypowiedzi Pana Leszka Króla
w kwestii kryterium efektywności zatrudnieniowej. W przeciwieństwie do Pana Króla, Pan Chorąży
9
stwierdził, że warto ustalać kryteria dotyczące efektywności zatrudnieniowej jeszcze w odniesieniu do
projektów w perspektywie finansowej 2007-2013. Podkreślił, że choć cały czas jest mowa o szybkim
kontraktowaniu, że jest coraz mniej czasu, nie może to być kontraktacja za wszelką cenę. Następnie,
wskazał potrzebę ewentualnego przedstawienia uzasadnienia propozycji efektywności zatrudnieniowej
na poziomie 50% w konkursie województwa mazowieckiego poprzez przedstawienie analiz i badań,
z których ona wynika. Zgłosił następnie formalną prośbę o zmianę w zakresie projektów MPiPS, które
zakładają w kryteriach kamienie milowe. Propozycja dotyczyła zamiany kamieni milowych na miesiące
od daty uruchomienia projektu. Dyrektor Chorąży zauważył, że realizacja kamienia milowego może
okazać się niemożliwa z przyczyn niezależnych od beneficjenta, z tego względu lepiej w miejsce dat
wstawić miesiące od daty uruchomienia projektu.
Następnie Pan Minister Paweł Orłowski przekazał głos Panu Aurelio Cecilio (KE), który zobowiązał
się do przesłania wszystkich uwag Komisji na piśmie i zaangażowania się w dwustronne rozmowy
mające na celu szczegółowe omówienie poszczególnych kwestii wymagających dopracowania. Pan
Cecilio podkreślił, że KE nie wymaga od beneficjentów wykazywania wskaźników oddziaływania,
a w fiszce przedstawionej do projektu pn. Podnoszenie jakości nauczania języków obcych w edukacji
przedszkolnej oraz na I, II i III etapie edukacyjnym, ze szczególnym uwzględnieniem obszarów
defaworyzowanych – II etap wykazano wskaźnik oddziaływania, zamiast wskaźnika rezultatu. Taki
wskaźnik powinien wynikać bezpośrednio z wdrażanych w projekcie działań. Należy pokazać
konkretne rezultaty każdego projektu, a nie budować wskaźniki pokazujące ogólny wpływ projektu.
Przypomniał, że wskaźniki dotyczące rezultatów są wymagane przy realizacji projektów
finansowanych z funduszy europejskich. Zauważył, że brak wykazanego celu projektu i zmiany do
jakiej on prowadzi powoduje niemożliwość wykazania wartości podejmowanej interwencji. Pan Cecilio
zasugerował potrzebę dalszej pracy nad wskaźnikami projektów edukacyjnych, w przeciwnym razie
można będzie zakwestionować interwencję i działania w ramach tego sektora.
Odniósł się także do kryteriów efektywności zatrudnieniowej. Wyraził opinię, że członkowie Komitetu
niechętnie odchodzą od minimalnych ustalonych wymagań w tym względzie, ale przypomniał, że w
kryteriach tych ustalane jest tylko minimum, które należy osiągnąć oraz zasugerował, że beneficjenci
powinni stawiać sobie wyższe wymagania. Pan Cecilio zauważył, że minimalne wartości w kryterium
efektywności zatrudnieniowej zostały ustalone w określonym momencie czasu, nie zawsze w oparciu
o najlepsze dostępne wyniki badań w tym względzie, a w obecnej chwili wiadomo już, że przeciętnie
projekty doprowadziły do lepszych efektów niż te, które określono jako minimum. Z tego względu Pan
Cecilio zaapelował o realistyczne planowanie rezultatów projektów oraz ich określanie w oparciu
o najlepsze dostępne dane.
Odniósł się też do kwestii potrzeby szybkiego kontraktowania, przypominając o tym, że została
zastosowana procedura zawieszenia ze względu na zidentyfikowane przez Komisję słabości
i niedociągnięcia w systemie zarządzania niektórych instyttucji. Przypomniał, że w procesie wyboru
projektów brakuje wystarczającej oceny projektu pod względem osiągniętych rezultatów. Pan Cecilio
odniósł się też do projektu pn. Edukacja dla pracy etap 2 zauważając, że chodzi o kwestię oceny jego
jakości. W celu poprawy jakości trzeba ustalić zarówno punkt wyjścia, jak i dojścia. Wyraził
zaskoczenie zaproponowaną strukturą i etapami projektu. Najpierw w projekcie założono
przeszkolenie doradców zawodowych i nauczycieli i zaoferowanie im zaprojektowanych narzędzi,
a potem zaproszenie do szkół przedsiębiorców, by pokazać im, co szkoły mogą im zaoferować.
Zdaniem Pana Cecilio należałoby odwrócić kolejność etapów projektu i raczej zacząć od zapytania
przedsiębiorców, czego potrzebują i na tej podstawie zaprojektować narzędzia. Ocenił, że
zaproponowane podejście jest zorientowane podażowo i brak w nim elementu współpracy
z przedsiębiorcami.
Pan Cecilio zwrócił się też do Pana Chorążego w odniesieniu do uwagi dotyczącej zgody
województwa kujawsko-pomorskiego na podniesienie wartości wskaźników dotyczących efektów
nauczania w projekcie po uwagach KE, wskazując, że Instytucja Zarządzająca może nie zatwierdzić
projektu, co do którego ma wątpliwości.
10
Pan Jarosław Hawrysz (Komisja Europejska) odniósł się do dyskusji dotyczącej Priorytetu VII PO KL,
stwierdzając, że KE zdaje sobie sprawę z tego, że instytucje zajmujące się opieką społeczną i
osobami wykluczonymi udzielają również wsparcia w postaci szkoleń zawodowych. Podkreślił, że
element ten był zgłaszany przez reprezentowaną przez niego instytucję od dawna i stwierdził, że
możliwość prowadzenia szkoleń zawodowych przez instytucje pomocy społecznej jest wynikiem
niekonsekwencji zawartych w prawie polskim. W takiej sytuacji, zaproponował, że należy od instytucji
pomocy społecznej oczekiwać również efektów z tego zakresu. Są jednak instytucje pomocy
społecznej, które nie wykorzystują tego dodatkowego elementu i w odpowiednim momencie
przekazują podopiecznego do urzędu pracy, gdzie otrzymuje on dalsze wsparcie. Pan Hawrysz ocenił
takie podejście za właściwe. Jego zdaniem jednostki pomocy społecznej, które podejmują się szkoleń
zawodowych i realizują je w ramach EFS, powinny również być rozliczane pod względem
efektywności zatrudnieniowej, tym bardziej, że realizowane są one siłami podwykonawców, którzy
przeprowadzają takie same szkolenia w ramach innych projektów EFS, w których efektywność
zatrudnieniowa jest wymagana. Uwaga ta jest zgłaszana przez KE konsekwentnie od kilku lat.
Ponadto zapowiedział, że na etapie budowania architektury na kolejny okres programowania nastąpi
próba takiego sprecyzowanie zapisów, by instytucje pomocy społecznej realizowały projekty tylko z
właściwej im domeny, a pozostałe kwestie, w tym szkolenia zawodowe, mogły być realizowane przez
odpowiednie instytucje z większym doświadczeniem w tym zakresie oraz będące w stanie
wypracować oczekiwane efekty. Pan Hawrysz zobowiązał się uwzględnić informacje przedstawione w
trakcie Komitetu i zrewidować własne uwagi, by przekazać je jak najszybciej.
Pan Minister Orłowski podziękował Panu Hawryszowi za zabranie głosu i przekazał głos Panu
Chorążemu, który opisał procedurę i zakres przyjęcia uchwały. Powiedział również o zaufaniu IZ do
decyzji podejmowanych przez IP w kontekście zwiększania wartości wskaźników wymaganych od
projektodawców.
Następnie głos zabrał Pan Paweł Chorąży (DZF MIR), który przypomniał, że kompetencją Komitetu
Monitorującego zastrzeżoną dla tego ciała jest przyjmowanie kryteriów wyboru projektów,
a w pozostałych obszarach opiniowanie planów działania do zatwierdzenia przez IZ. Podkreślił, że
Komitet ma za zadanie zatwierdzić kryteria i nie może scedować tego zadania na żadne inne ciało.
W porozumieniu z Panem Ministrem Orłowskim zaproponował, by w stosunku do omawianych planów
działania dokonać autopoprawki w Priorytecie I zmieniając daty dotyczące kamieni milowych na
miesiące od rozpoczęcia dyskutowanego projektu. Ponadto zasugerował, by kryterium dotyczące
efektywności zatrudnieniowej w projekcie województwa mazowieckiego w Poddziałaniu 8.1.2 zostawić
do zatwierdzenia w trybie obiegowym. Poprosił też o przygotowanie się do dyskusji z Komisją. Inna
sytuacja jest w przypadku województwa małopolskiego, gdzie kryterium efektywności zatrudnieniowej
ustalono na 50%, natomiast na poziomie rezultatu efektywność ma wynieść 71%, co zdaniem IZ
wypełnia postulat Komisji. Przypomniał, że w przypadku nieosiągnięcia rezultatu sankcje są takie
same jak w przypadku kryterium i wynikają z reguły proporcjonalności. W odniesieniu do projektu
OHP, pn. Ginące zawody pomysłem na przyszłość, gdzie efektywność zatrudnieniowa ustalona
została na 40% IZ proponuje, by przyjęto to minimum. Przypomniał, że jeśli w kryterium efektywność
zatrudnieniowa zostałaby ustalona na wyższym poziomie, to trzeba byłoby również podwyższyć
efektywność na poziomie rezultatu. W przypadku fiszek projektowych Pan Chorąży przypomniał, że
Komitet Monitorujący opiniuje je i rekomenduje IZ do zatwierdzenia. W związku z tym zasugerował,
żeby uchwała, którą podejmie Komitet była uchwałą opiniującą i rekomendującą IZ do zatwierdzenia,
a IZ zatwierdzi jedynie te projekty, co do których nie ma zastrzeżeń. W przypadku tych projektów,
do których Komisja zgłosiła uwagi, Pan Chorąży poprosił przedstawicieli KE o przesłanie uwag na
piśmie w ciągu tygodnia, w związku z czym zatwierdzenie tych projektów przez IZ odbędzie się
dopiero po ich roboczym zatwierdzeniu przez KE.
Po wyjaśnieniach Pana Chorążego, Pan Minister Paweł Orłowski zaproponował przyjęcie uchwał
zawierających ustalenia omówione przez Pana Chorążego: uchwały dotyczącej przyjęcia Planów
działania komponentu regionalnego i uchwały dotyczącej komponentu centralnego. Pan Minister
11
zaproponował przyjęcie uchwały w sprawie zmian w Planach działania na lata 2014-2015 w ramach
komponentu regionalnego PO KL jednogłośnie. Następnie zapytał, czy uchwała powinna podlegać
głosowaniu. W związku z brakiem takiej sugestii ze strony członków Komitetu, Minister uznał przyjęcie
uchwały w sprawie zmian w Planach działania na lata 2014-2015 w ramach komponentu regionalnego
PO KL ze wskazanym zastrzeżeniem dotyczącym ustalenia kryterium efektywności zatrudnieniowej w
projekcie województwa mazowieckiego w ramach Podddziałania 8.1.2 w trybie obiegowym za
dokonane. W dalszej kolejności Pan Orłowski zaproponował przyjęcie uchwały Komitetu
Monitorującego PO KL w sprawie zatwierdzenia szczegółowych kryteriów wyboru projektów zawartych
w Planach działania komponentu centralnego PO KL 2014-2015. Przypomniał też o zastrzeżeniu
dotyczącym kryterium związanym z koniecznością przeprowadzenia analizy potrzeb przedsiębiorców
mających skorzystać ze wsparcia w konkursie w Poddziałaniu 2.1.2 organizowanym przez PARP oraz
kwestii doprecyzowania fiszek w zakresie omówionym podczas posiedzenia Komitetu. W związku
z brakiem głosów sprzeciwu uchwała została przyjęta jednogłośnie. Pan Orłowski podziękował
członkom Komitetu za przyjęcie obu uchwał.
4. Przedstawienie wyników rocznego audytu systemu zarządzania i kontroli w ramach PO
KL
Pani Agnieszka Mrozik (Departament Ochrony Interesów Finansowych Unii Europejskiej,
Ministerstwo Finansów) przedstawiła podsumowanie wyników rocznego audytu systemu zarządzania
i kontroli w ramach PO KL przeprowadzonego przez Instytucję Audytową (prezentacja stanowi
załącznik nr 4 do protokołu).
Pan Minister Paweł Orłowski podziękował za prezentację i otworzył dyskusję.
Nawiązując do uwagi Pani Mrozik (MF) dotyczącej wykluczenia w audycie systemu w tym roku
kluczowego wymogu kontrolnego nr 2 dla jednej z IP2 ze względu na prowadzone w niej śledztwo
prokuratorskie, Pan Jarosław Hawrysz (KE) zapytał, czy cała populacja projektów z tej IP2, które
powinny znaleźć się w badaniu, została usunięta z badanej populacji projektów.
Pani Agnieszka Mrozik (MF) wyjaśniła, że w przypadku wyłączenia z audytu kryterium kluczowego nr
2 mowa była o audycie systemu, tj. był to audyt sprawdzający, w jaki sposób IP2 wykonuje
powierzone jej zadania w zakresie zarządzania i kontroli. Prawidłowość realizacji projektów nie była
przedmiotem badania podczas tej formy audytu. To, co faktycznie dzieje się w projekcie i jak wydatki
są kwalifikowane badane jest podczas audytu operacji. W audycie systemu sprawdzano w jaki sposób
IP2 przygotowała swój system weryfikacji projektów, ich przyjmowania, oceniania i kontrolowania.
Dalej Pani Agnieszka Mrozik sprecyzowała na czym polega wymóg kontrolny nr 2 – dotyczy on zasad
weryfikacji projektów, ich monitorowania oraz kontroli zarządczych. Wspomniane śledztwo, które
uniemożliwiło wzięcie pod uwagę tego kryterium w audycie systemu, w momencie jego
przeprowadzania nie zostało zakończone i dotyczyło obszarów działania tej instytucji. W związku
z tym system został oceniony pod każdym założonym względem poza kluczowym wymogiem
kontrolnym nr 2. Sytuacja została opisana szczegółowo z sprawozdaniu rocznym, ale nie miała ona
żadnego wpływu na wyniki audytu. Jak stwierdziła Pani Agnieszka Mrozik, obszar związany
z kluczowym wymogiem kontrolnym nr 2 został wyłączony z audytu systemu ze względu na brak
możliwości uzyskania pełnego obrazu sytuacji w tym zakresie w związku z zaistniałymi
okolicznościami. Ponadto, wyniki prowadzonego śledztwa mogły mieć wpływ na działanie instytucji
w obszarze wymogu kontrolnego nr 2.
Pan Minister Paweł Orłowski podziękował Pani Mrozik za wyjaśnienia oraz w związku z brakiem
pytań, zaproponował przejście do kolejnego punktu obrad.
12
5. Prezentacja wyników badania ewaluacyjnego pn. „Ocena wsparcia w ramach projektów
PO KL, realizowanych w trybie konkursowym i systemowym"
Pan Krzysztof Siewiera (Centrum Rozwoju Społeczno-Gospodarczego Przedsiębiorstwo Społeczne
Sp. z o.o.) przedstawił wyniki badania ewaluacyjnego dotyczącego oceny i porównania projektów PO
KL z komponentu regionalnego realizowanych w trybie systemowym i konkursowym (prezentacja
stanowi załącznik nr 5 do protokołu).
Pan Minister Paweł Orłowski podziękował Panu Krzysztofowi Siewierze za prezentację
i zachęcił uczestników Komitetu Monitorującego do zadawania pytań.
Pierwsza zabrała głos Pani Marzena Chmielewska (Konfederacja Lewiatan), która stwierdziła, że nie
zadano podstawowego pytania o filozofię, która powinna stać za decyzją o trybie wyboru projektów.
Wskazała też na brak zastosowania zasady subsydiarności przy określaniu trybu realizacji projektu.
Nawiązując do wyniku ewaluacji, wskazującego, że te same działania mogą zostać realizowane
zarówno przez podmiot prywatny, jak i publiczny, zapytała, czy nie jest to wystarczające uzasadnienie
dla wyboru trybu konkursowego. Pani Chmielewska zasugerowała też, że należy wziąć pod uwagę
koszty alternatywne przy realizacji projektów przez instytucje publiczne. Zapytała, czy instytucje te
realizując projekty, które równie dobrze mogłyby realizować podmioty prywatne, nie zaniedbują innych
swoich zadań np. wypracowania rozwiązań systemowych. Stwierdziła, odwołując się do
zaprezentowanych wyników badań, że podstawowym zarzutem do systemowego trybu realizacji
projektów jest brak znamion systemowości zbadanych projektów systemowych. Następnie odniosła
się też do kwestii efektywności zatrudnieniowej, podnoszonej zarówno w ramach badania, jak i przez
Pana Aurelio Cecilio (KE). Stwierdziła, że nad tematem efektywności kosztowej warto pracować, ale
w odniesieniu do konkretnych grup wymagających wsparcia, nie zaś na poziomie działań. Zauważyła,
że są grupy, dla których wsparcie jest stosunkowo tanie i takie, dla których powinno być drogie. W
związku z tym, Pani Lelińska pokazała konieczność zadania pytania, czy rzeczywiście najwięcej
kosztów związanych jest z grupami wymagającymi najwięcej wsparcia. Zaproponowała, by nie
określać, ile kosztowało wsparcie jednego uczestnika ze względu na nieporównywalność grup, do
których kierowane jest wsparcie. Nawiązując do prezentacji Pana Siewiery przypomniała, że
w badaniu ustalono bardziej ambitne podejście projektodawców konkursowych do wskaźników.
Zasugerowała, że może to być powód, dlaczego te projekty wykazują się niższą efektywnością
kosztową. Stwierdziła, że temat ten należałoby pogłębić, zbadać w rozbiciu na grupy i podmioty, które
potrzebują różnego wsparcia, o odmiennej intensywności. Dopiero wtedy będzie można powiedzieć,
czy różnica między projektami konkursowymi a systemowymi jest realna, czy też wynika ona z tego,
że niektórzy projektodawcy wybierają sobie „łatwiejszych” uczestników. W dalszej kolejności Pani
Chmielewska wyraziła opinię, że nie zgadza się z dwoma zaprezentowanymi rekomendacjami
i zapytała o sens rekomendacji dotyczącej uzasadnienia wyboru trybu systemowego, gdy zachodzi
potrzeba wdrożenia kompleksowych rozwiązań określonego problemu w kontekście późniejszej uwagi
Pana Siewiery, że dobrze zorganizowany i ukierunkowany konkurs może również dostarczyć
projektów zawierających rozwiązania na większą skalę i rozwiązania kompleksowe. Stwierdziła też, że
słowo „kompleksowy” jest używane jako „słowo-wytrych” i nie do końca wiadomo, co ono znaczy. Na
koniec dodała, że zgadza się z rekomendacją mówiącą, że tryb systemowy powinien być stosowany
tam, gdzie dane zadania są domeną danej instytucji i nikt inny nie może ich realizować.
Pan Paweł Orłowski podziękował Pani Chmielewskiej za uwagi i pytania, a następnie poprosił Pana
Siewierę o komentarz.
Pan Krzysztof Siewiera (CRSG) odniósł się w pierwszej kolejności do kwestii filozofii stojącej za
wyborem trybu realizacji projektów i przyznał, że w PO KL jest ona niejasna. Stwierdził, że w PO KL
są realizowane jako systemowe projekty instytucji, których głównym zadaniem jest praca w danym
obszarze i nie można znaleźć dla nich alternatywnego projektodawcy. Z drugiej strony przypomniał, że
projekt systemowy powinien dążyć do rozwiązania systemowych problemów. Jednakże projekty
instytucji takich jak PUP, OPS czy PCPR bardziej przypominają projekty indywidualne niż systemowe.
13
Stwierdził, że w PO KL trudno ocenić, czy dany projekt jest systemowy dlatego, że ma za zadanie
w sposób systemowy rozwiązać jakiś problem, czy dlatego, że realizuje go instytucja publiczna.
W odniesieniu do podniesionej przez Panią Lelińską kwestii efektywności kosztowej Pan Siewiera
stwierdził, że w badaniu starano się bardzo szczegółowo porównywać projekty w parach konkursowysystemowy, tak by pary te były do siebie jak najbardziej zbliżone i by uniknąć problemu
niewspółmierności, który jednak, jak dodał Pan Siewiera, zawsze wystąpi. Zauważył, że projekty
systemowe, dzięki bardziej typowemu katalogowi realizowanych działań, uzyskują zazwyczaj lepszą
efektywność kosztową. Następnie Pan Siewiera poruszył kwestię minimum działań, które trzeba
w projekcie zrealizować, żeby uzyskać zaplanowane rezultaty. Postawił pytanie, czy w przypadku
projektów systemowych zawierających typowe działania i mających wystandaryzowane rezultaty nie
powinno się oceniać tylko stosunku wartości do ceny nie biorąc już pod uwagę innych działań
planowanych w projekcie (‘ozdobników’), które nie służą realizacji celu projektu, tj. osiągnięcia
zatrudnienia przez uczestników. Stwierdził, że tryb konkursowy nie sprzyja podnoszeniu efektywności
kosztów zarządzania. W odpowiedzi na uwagę Pani Chmielewskiej dotyczącą kompleksowości
systemu wsparcia Pan Siewiera przytoczył przykład konkursu w Poddziałaniu 7.2.2, w którym dostrzec
można problem fragmentarycznego budowania wsparcia systemów ekonomii społecznej. W działaniu
tym realizowany był szereg pojedynczych projektów, brakuje natomiast zdaniem Pana Siewiery
objęcia jednolitym wsparciem jakiegoś obszaru geograficznego, np. województwa. W tym
Poddziałaniu celem było stworzenie systemu wsparcia, a faktycznie wsparcie było fragmentaryczne
i uzależnione od wyników konkursów, przez co niejednorodne i nieciągłe w czasie. Dalej Pan Siewiera
wyjaśnił, że przez kompleksowy system wsparcia rozumie sytuację, kiedy podmiot zakładający
działalność ma dostęp do takiego samego wsparcia w każdym miejscu województwa, a podejście
projektowe powoduje, że wsparcie jest zróżnicowane.
Pan Minister Paweł Orłowski podziękował Panu Siewierze za odpowiedź. Wyraził opinię, że wybór
odpowiedniego trybu realizacji projektu jest czasami trudny, natomiast powinien być w głównej mierze
uzależniony od specyfiki i obszaru, w jakim dany projekt jest realizowany oraz problemów jakie
podejmuje. Istotą idei projektów systemowych jest monopol podmiotu publicznego na dostarczenie
konkretnego rozwiązania w danej dziedzinie, prezentującego ponadto podejście całościowe
i związane z wdrażaniem jednolitego standardu. Takie przypadki zdarzają się incydentalnie
w niektórych specyficznych obszarach. Niemniej, Pan Minister podkreślił, że w przypadku wystąpienia
działania, które może zostać zrealizowane zarówno przez podmiot prywatny, jak i publiczny, wybór
systemowego trybu realizacji projektu wydaje się niewłaściwy. Następnie przekazał głos Panu
Chorążemu.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIR) również zabrał głos w sprawie badania. Przyznał, że słowo
‘systemowy’ jest w kontekście omawianych projektów mylące. Za bardziej adekwatne uznał określenie
‘pozakonkursowy’ lub ‘bezpośredniego wsparcia’. Zauważył, że badanie miało na celu pokazać, które
projekty są lepsze: konkursowe czy systemowe. Jednakże wyniki badania nie pozwoliły na udzielenie
jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Pan Chorąży wyciągnął z badania wniosek, że w przypadku
projektów systemowych należy kłaść większy nacisk na analizę i tworzenie koncepcji na etapie
planowania projektu. Zauważył, że, jak wskazują przykłady z badania, przemyślany projekt
pozakonkursowy przy pewnych założeniach może być bardziej efektywny niż analogiczne projekty
konkursowe, których realizacja wywołuje czasem na danym terytorium nadmierną rywalizację
projektodawców o uczestników, co skutkuje tym, że ich rezultaty nie mają szansy przełożyć się na
realną zmianę jakościową. Podkreślił, że temat ten jest ważny również biorąc pod uwagę nowy okres
programowania. Pan Chorąży wskazał, że w niedalekiej przyszłości IZ będzie chciała przedyskutować
z uczestnikami Komitetu kwestię mapy dochodzenia do celów, która pozwoli połączyć oba tryby na
zasadzie komplementarności. Podsumowując stwierdził, że pomimo iż porównanie trybów projektów
nie wypada ani na korzyść projektów systemowych, ani konkursowych, to nie znaczy, że nie można
z niego wyciągnąć wniosków na przyszłość i rekomendacji dla przyszłych instytucji zarządzających.
14
Pan Minister Paweł Orłowski dodał, że tryb systemowy nie może być ułatwieniem dla wyboru
projektów z racji czynnika politycznego, a projekty systemowe należy oceniać przy pomocy takich
samych kryteriów jak ma to miejsce w projektach konkursowych. Tryb systemowy nie może stanowić
„furtki” dla wyboru projektów źle skonstruowanych. Następnie oddał głos Panu Cecilio.
Pan Aurelio Cecilio (KE) podziękował firmie CRSG za przeprowadzenie badania i prezentację jego
wyników na forum Komitetu. Pan Cecilio zauważył, że nie należy oczekiwać po badaniu, że da
jednoznaczną odpowiedź, które projekty lepiej realizować – konkursowe czy systemowe, ale
stwierdził, że należy się dokładnie wczytać w raport z jego realizacji, by wyciągnąć z niego wnioski na
przyszłość. Zauważył, że temat trybów wdrażania projektów przewija się od dawna w dyskusjach
Komitetu. Rozmowy dotyczą kwestii tego, który tryb jest najlepszy w jakich przypadkach, albo czy
podejście systemowe nie służy nadużywaniu pewnego rodzaju rozwiązań. Badanie dotyczyło
porównania podejścia systemowego/niekonkurencyjnego i konkurencyjnego w komponencie
regionalnym, jednak pytanie to ważne jest też w komponencie centralnym. Odpowiedzi uzyskane
dzięki badaniu będą służyły jako argumenty do wsparcia interwencji systemowych i zainicjowania
reform strukturalnych na poziomie krajowym. Pan Cecilio zaproponował, by przyjrzeć się zaletom
i wadom każdej z tych ścieżek tak, by ocenić, w jakim stopniu można wykorzystać zalety jednej ścieżki
zestawiając je z drugą lub zredukować, a nawet skorygować wady. Odżegnał się od stwierdzenia, że
wszystkie projekty powinny być realizowane w trybie konkursowym lub jedynie w trybie systemowym.
Zaznaczył jednocześnie, że KE popiera podejście konkurencyjne, czyli konkursowe, ponieważ
opowiada się za wolną konkurencją. Wyraził zdanie, że jeśli jakieś działanie może zostać wdrożone
przez zastosowanie podejścia konkurencyjnego, to należy wykorzystać potencjalne korzyści, które
mogą wyniknąć z konkurencji. Doprecyzował, że konkurencyjność rozumie w tym przypadku szeroko:
nie chodzi tylko o konkurencję cenową, ale też rywalizację idei, zastosowanego rozwiązania czy
podejścia. Pan Cecilio wyraził opinię, że instytucje i służby publiczne często nie do końca rozróżniają
wdrożenie i zaprojektowanie pewnych polityk. Argumentował, że projektowanie polityki publicznej nie
jest zadaniem przedsiębiorstw ani służb publicznych. Pan Cecilio uważa, że sektor publiczny
niekoniecznie powinien mieć monopol, że warto pójść w stronę większej otwartości i konkurencyjności.
Dalej zauważył, że projekty systemowe mają większą efektywność kosztową – niższe koszty i większą
masę krytyczną, ale przypomniał jednocześnie, że nowy okres programowania jest bardziej
skoncentrowany na rezultatach, choć również efektywność oraz trafność są ważne i nie należy o nich
zapominać. Następnie stwierdził, że projekty konkursowe w większym stopniu wychodzą naprzeciw
istniejącemu zapotrzebowaniu, natomiast systemowe wychodzą częściej od przesłanek podażowych.
Nawiązując do nowego okresu programowania zaznaczył, że jest to kolejny proces długofalowy.
W związku z powyższym, zauważył, że powinno się w sposób orientacyjny określać alokację środków
dla instytucji i nawet w działaniach systemowych wprowadzić jakiś rodzaj konkurencji – żeby instytucje
konkurowały ze sobą o środki. Pieniądze powinny ‘iść’ za polityką, a nie za instytucją. Pan Cecilio
stwierdził, że system, w którym Ministerstwo wybiera projekty tylko instytucji mu podległych nie jest
najbardziej efektywny. Traci na tym też transparentność procesu. Badania przeprowadzone
w kilku krajach wskazują, że systemowość niesie ze sobą ryzyko nadużyć i korupcji. Jeśli projekt jest
bardzo duży, to pewne jego części są przedmiotem postępowania o zamówienia publiczne, przy
których mogą się pojawić różnego rodzaju problemy. Pan Cecilio odżegnał się od stwierdzenia, że tryb
konkursowy nie niesie ze sobą żadnych elementów ryzyka związanego z niewłaściwym zarządzaniem,
chciał tylko położyć nacisk na wykorzystanie wyników badania do poprawienia systemu. Zwrócił
uwagę, żeby zawsze dopilnowywać, by wszyscy mieli takie same warunki konkurowania, nawet jeśli
konkurencja dotyczy projektów systemowych. Przestrzegł przed sytuacją, w której instytucji zostają
przydzielone pieniądze na projekt systemowy w podobny sposób jak budżet, a instytucja nie musi się
o nie starać, zabiegać, nie musi mieć wcześniej dobrze opracowanego projektu. Cierpi na tym przede
wszystkim jakość projektu. Nie można dopuścić do sytuacji, w której dana instytucja traktuje środki
unijne jako coś oczywistego, jako należne jej fundusze. Ważne jest żeby wykazała się konkretnymi
argumentami za tym, że to właśnie ona powinna realizować projekt finansowany z tych środków. Na
15
koniec Pan Cecilio powtórzył, że w wyścigu o unijne pieniądze powinno się bardziej wspierać
konkurencyjne podejście.
Pan Minister Paweł Orłowski zaapelował o bardziej pogłębioną analizę raportu z badania i zgodził
się z Panem Cecilio, że warto wracać do jego wyników w kontekście nowego okresu programowania.
Zauważył, że w ramach projektów systemowych konkurencja nie jest całkowicie wykluczona ze
względu na zaangażowanie podmiotów prywatnych w realizację niektórych projektów. Zwrócił również
uwagę na kwestię efektywności kosztowej projektów systemowych oraz konkursowych dodając, że
tryb konkurencyjny warto oceniać nie tylko biorąc pod uwagę cenę, ale przede wszystkim propozycję
rozwiązania danego problemu.
Pani Marzena Chmielewska (Konfederacja Lewiatan) nawiązując do kolejnego punktu posiedzenia
Komitetu, którym miała być prezentacja wyników badania ewaluacyjnego pn. „Badanie skuteczności
wsparcia realizowanego w ramach komponentu regionalnego PO KL 2007-2013 – etap II”
zasugerowała, aby – ze względu na opuszczenie posiedzenia przez wielu przedstawicieli instytucji
regionalnych – prezentację odłożyć na kolejne posiedzenie Komitetu.
Przewodniczący Komitetu zgodził się z propozycją przedstawicielki Konfederacji Lewiatan i zwrócił
się do uczestników Komitetu o opinię w tej sprawie.
Następnie głos zabrał Pan Paweł Chorąży (DZF MIR), który również poparł pomysł, by punkt
dotyczący wyników ewaluacji w zakresie skuteczności wsparcia realizowanego w komponencie
regionalnym PO KL odłożyć do następnego posiedzenia Komitetu, które odbędzie się w województwie
łódzkim w dniach 26-27 marca 2014 r.
Pan Minister Paweł Orłowski zasugerował, żeby najpierw wyniki raportu zostały omówione na
poziomie województw, a dopiero potem na forum Komitetu Monitorującego PO KL, co może przełożyć
się na ciekawszą dyskusję ze względu na to, że regiony będą miały czas przeanalizować wyniki tej
ewaluacji. Pan Orłowski podziękował wszystkim uczestnikom Komitetu za udział w posiedzeniu oraz –
w związku z udziałem Pana Aurelio Cecilio w KM po raz ostatni – wyraził wdzięczność Panu Cecilio
i jego zespołowi za wkład w prace Komitetu, programowanie i wdrożenie EFS na przestrzeni lat prac
KM.
Pan Cecilio Aurelio (KE) podziękował za miłe słowa pod swoim adresem i przedstawił nowego
członka grupy wydelegowanej przez KE do prac w KM PO KL, Pana Szymona Pogorzelskiego,
nowego lidera polskiego zespołu w Dyrekcji Generalnej ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych
i Włączenia Społecznego. Pan Cecilio podziękował wszystkim uczestnikom Komitetu Monitorującego
za 5 lat współpracy, wymiany myśli i doświadczeń. Powiedział, że nawet jeśli czasem jego reakcje
były ostre i wydawał się bardzo wymagający, to nie chciał nikogo urazić ani wywołać żadnych
problemów. Jego intencją było jedynie wniesienie jak największego wkładu do efektywnego
i skutecznego wdrażania EFS. Zespołowi KE przyświeca bowiem jeden cel – sprawienie, by polscy
obywatele w jak najwyższym stopniu mogli wykorzystać wsparcie z UE. Wyraził przekonanie, że ten
sam cel przyświeca stronie polskiej, zatem cel był zawsze wspólny. Stwierdził, że czasem strona
polska i przedstawiciele KE odmiennie postrzegali te same sprawy, jednak bez starcia opinii i rożnych
argumentów nie ma postępu. Pan Cecilio pogratulował uczestnikom KM dobrego wykonywania pracy
związanej z zarządzaniem i wdrażaniem PO KL. Zaznaczył, że na forum KE zawsze starał się
pokazywać Polskę jako przykład dobrej praktyki i dobrych wyników nie tylko w poziomie absorbcji
środków, ale przede wszystkim w kwestii osiąganych rezultatów. Polska może pochwalić się wynikami
badań potwierdzających efektywność i skuteczność wdrażania EFS i bardzo często jest przytaczana
jako dobra praktyka w tym względzie. Podkreślił, że Polska jest jednym z państw najbardziej
efektywnie i skutecznie wykorzystujących środki UE, co jest po części zasługą obecnych na sali osób.
Pan Paweł Orłowski podziękował za słowa Pana Cecilio oraz zakończył posiedzenie Komitetu
Monitorującego PO KL, dziękując wszystkim przybyłym za udział.
16
Opracował: Sekretariat KM PO KL
Akceptował: Pan Paweł Orłowski, Podsekretarz Stanu w MIR
Załączniki:
1. Lista osób biorących udział w XXIX posiedzeniu KM PO KL
2. Przedstawienie informacji nt. stanu wdrażania PO KL
3. Rekomendowanie PD komponentu centralnego PO KL i zawartych w nich kryteriów wyboru
projektów na lata 2014-2015 r. Przyjęcie zmian w PD 2014-2015 komponentu regionalnego
PO KL
4. Podsumowanie wyników rocznego audytu systemu zarządzania i kontroli w ramach PO KL
przeprowadzonego przez Instytucję Audytową
5. Prezentacja wyników badania ewaluacyjnego pn. „Ocena wsparcia w ramach projektów PO
KL, realizowanych w trybie konkursowym i systemowym"
Załącznik nr 1 – Lista osób biorących udział w posiedzeniu KM PO KL
Członkowie/zastępcy:
1. Pan Paweł Orłowski – Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju
2. Paweł Chorąży – Dyrektor Departamentu Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo
Infrastruktury i Rozwoju
3. Pani Konstancja Piątkowska – Departament Koordynacji Wdrażania Funduszy Unii
Europejskiej, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
4. Pani Aldona Zagaja – Departament Koordynacji Strategii i Polityk Rozwoju, Ministerstwo
Infrastruktury i Rozwoju
5. Pani Barbara Styczeń – Zastępca Dyrektora Departamentu Instytucji Płatniczej, Ministerstwo
Finansów
6. Pan Jarosław Siebielec – Ministerstwo Finansów
7. Pani Milena Jóźwik-Krakowiak – Departament Innowacji i Przemysłu, Ministerstwo Gospodarki
8. Pan Sylwester Zając – Dyrektor Departamentu Instytucji Certyfikującej, Ministerstwo Rozwoju
Regionalnego
9. Pani Małgorzata Zadorożna – Zastępca Dyrektora Departamentu Funduszy Europejskich,
Ministerstwo Zdrowia
10. Pan Krzysztof Górski – Ministerstwo Zdrowia
11. Pani Marta Lenart – Departament Nadzoru i Kontroli, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów
12. Pani Marlena Kończak – Departament Wdrażania EFS, Ministerstwo Pracy i Polityki
Społecznej
13. Pani Claudia Torres-Bartyzel – Dyrektor Departamentu Funduszy Strukturalnych, Ministerstwo
Edukacji Narodowej
17
14. Pan Jarosław Jankowski – Zastępca Dyrektora Departamentu Funduszy Strukturalnych,
Ministerstwo Edukacji Narodowej
15. Pan Adam Misiuwianiec – Zastępca Dyrektora Departamentu Administracji Publicznej,
Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji
16. Pani Paulina Gąsiorkiewicz-Płonka – Kierownik Działu Wdrażania PO KL, Narodowe Centrum
Badań i Rozwoju
17. Pan Adam Szponka - Departament Polityki Regionalnej, Urząd Marszałkowski województwa
kujawsko-pomorskiego
18. Pan Rafał Sobiech – Zastępca Dyrektora Departamentu EFS, Urząd Marszałkowski
województwa lubelskiego
19. Pan Marek Kamiński – Dyrektor Departamentu EFS, Urząd Marszałkowski województwa
lubuskiego
20. Pan Andrzej Kaczorowski – p.o. Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Łodzi
21. Pani Joanna Urbanowicz – Zastępca Dyrektora Departamentu Polityki Regionalnej, Urząd
Marszałkowski województwa małopolskiego
22. Pan Leszek Król – Zastępca Dyrektora Departamentu Strategii i Rozwoju Regionalnego,
Urząd Marszałkowski województwa mazowieckiego
23. Pan Jerzy Cypryś – Wicedyrektor ds. EFS, Wojewódzki Urząd Pracy w Rzeszowie
24. Pani Elżbieta Barbara Romańczuk – Dyrektor Departamentu EFS, Urząd Marszałkowski
województwa podlaskiego
25. Pani Kamila Siwak – Zastępca Dyrektora Departamentu EFS, Urząd Marszałkowski
województwa pomorskiego
26. Pan Jarosław Wesołowski – Dyrektor Wydziału EFS, Urząd Marszałkowski województwa
śląskiego
27. Pan Krzysztof Domagała – Dyrektor Świętokrzyskiego Biura Rozwoju Regionalnego
28. Pan Michał Opieczyński – Dyrektor Departamentu EFS, Urząd Marszałkowski województwa
warmińsko-mazurskiego
29. Pan Andrzej Przewoda – Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Szczecinie
30. Pani Elżbieta Rejter – Ogólnopolska Organizacja Samorządu Terytorialnego, Urząd Miasta
w Kartuzach
31. Pan Jacek Suski – Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Opolu
32. Pani Elżbieta Wielg – NSZZ „Solidarność”
33. Pani Izabella Panuś – Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych
34. Pani Natalia Wośko – Forum Związków Zawodowych
35. Pani Marzena Chmielewska – Departament Funduszy Strukturalnych, Konfederacja Lewiatan
36. Pani Jolanta Kosakowska – Zastępca Dyrektora Zespołu ds. Oświaty Zawodowej
i Problematyki Społecznej, Związek Rzemiosła Polskiego
37. Pan Łukasz Domagała – Ogólnopolska Federacja Organizacji Pozarządowych
38. Pani Joanna Brzozowska-Wabik – Fundacja Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych
39. Pani Magdalena Huszcza – Fundacja Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych
40. Pani Anna Kruczek – Wspólnota Robocza Związków Organizacji Socjalnych
41. Pan Bohdan Aniszczyk – Towarzystwo im. św. Brata Alberta
42. Pan Witold Monkiewicz – Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej
43. Pani Anna Piwowar – Rada Główna Nauki i Szkolnictwa Wyższego
44. Pan Dominik Wasilewski – Konfederacja Rektorów Akademickich Szkół Polskich, Uniwersytet
Warszawski
Przedstawiciele Komisji Europejskiej z głosem doradczym:
1. Pan Aurelio Cecilio – Dyrekcja Generalna ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych
i Włączenia Społecznego, Komisja Europejska
2. Pan Szymon Pogorzelski – Dyrekcja Generalna ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i
Włączenia Społecznego, Komisja Europejska
3. Pan Jarosław Hawrysz – Dyrekcja Generalna ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i
Włączenia Społecznego, Komisja Europejska
Obserwatorzy:
1. Pan Szymon Wiśniewski – Ministerstwo Sprawiedliwości
2. Pan Dariusz Kapusta – Dyrektor Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich
3. Pan Jacek Ostrowski – Fundacja Fundusz Współpracy
18
4. Pan Dariusz Dąbek – Zastępca Prezesa Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości
5. Pani Aleksandra Dmitruk – Zastępca Dyrektora Departamentu Europejskiego Funduszu
Społecznego, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
6. Pan Piotr Krasuski - Zastępca Dyrektora Departamentu Europejskiego Funduszu
Społecznego, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
7. Pan Przemysław Herman – Departament Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo
Infrastruktury i Rozwoju
8. Pani Monika Gawron - Departament Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo
Infrastruktury i Rozwoju
9. Pan Łukasz Mikulec - Departament Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo
Infrastruktury i Rozwoju
10. Pan Jarosław Izdebski - Departament Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo
Infrastruktury i Rozwoju
11. Pani Ida Szczepocka - Departament Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo
Infrastruktury i Rozwoju
12. Pan Michał Zabraniak - Departament Europejskiego Funduszu Społecznego, Ministerstwo
Infrastruktury i Rozwoju
13. Pani Magdalena Dziubek – Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego
14. Pan Rafał Kończyk – Centrum Projektów Europejskich
15. Pani Małgorzata Marcińska – Podsekretarz Stanu MPiPS
16. Pani Grażyna Osicka – KOWEZiU
17. Pan Paweł Korgól – KOWEZiU
18. Pani Katarzyna Pasik-Król – Politechnika Wrocławska
19. Pani Agata Rutkowska – Urząd Marszałkowski Województwa Łódzkiego
20. Pani Monika Siergiejuk - MPiPS
21. Pani Agnieszka Mrozik – Ministerstwo Finansów
22. Pan Wojciech Szajnar – Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości
23. Pan Dariusz Szewczyk – Zastępca Prezesa PARP
24. Pan Wojciech Szewczyk – Zastępca Komendanta OHP
25. Pani Magdalena Szymańska – Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych
26. Pani Elżbieta Wolman – MNiSW
27. Pani Anna Żukowska – Pracodawcy RP
28. Pani Małgorzata Sarzalska – Zastępca Dyrektora Departamentu Analiz i Prognoz, MPiPS
29. Pan Krzysztof Siewiera – Centrum Rozwoju Społeczno-Gospodarczego, Przedsiębiorstwo
Społeczne
30. Pani Małgorzata Zub – PAG Uniconsult
31. Pani Barbara Chydrasińska – MRiRW
32. Pan Jacek Falkowski – MEN
33. Pani Anna Bąkiewicz – MEN
34. Pani Aleksandra Pellowska – DKF, MIR
35. Pani Małgorzata Michalska – DWF, MPiPS
36. Pani Iwona Matysiak – MPiPS
37. Pani Justyna Maziarska-Lesisz – ORE
38. Pani Katarzyna Gut – ORE
39. Pan Dariusz Gatner – Komenda Główna OHP
40. Pani Jolanta Wach – MEN
41. Pan Krzysztof Kosiński - Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych MPiPS
42. Pan Ludwik Węgrzyn – Związek Powiatów Polskich
43. Pani Barbara Dziubak – Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego
19