lipiec 2013 - suore di don orione

Co miesiac jeden“element”
aby
“Odnowić wszystko w Chrystusie”
Pogłębiając decyzję o stylu zycia - Akta XI KG
LIPIEC 2013
Wykorzystać wkład nauk humanistycznych i tworzyć konkretne i
systematyczne przestrzenie wspólnotowej refleksji dotyczącej ludzkiego
wymiaru osoby, aby nauczyć się lepszego towarzyszenia procesom dojrzewania
osób.
(Wymiar profetyczny: n° 7 – str. 33)
Dzisiejszy punkt decyzji o stylu życia stawia nas przed bardzo ważnym tematem.
Zdajemy sobie sprawę, że nie wszystkie dokładnie wiemy czym są “nauki
humanistyczne” czy też “nauki społeczne”. Rozpoczniemy więc od definicji:” Nauki
społeczne i nauki humanistyczne są to dyscypliny, które badają człowieka i
społeczeństwa, a w sposób szczególny pochodzenie i rozwój społeczeństwa, instytucji,
relacji społecznych i podstaw życia społecznego”. Do wymienionych wyżej nauk należą
m.in.: antropologia, psychologia, lingwistyka, historia, socjologia, geografia itp.
Dlaczego więc, dla nas tak ważne jest “wykorzystanie wkładu nauk humanistycznych”?
Ponieważ, pomagają nam lepiej zrozumieć ludzi, nie stawiać im pochopnych “diagnoz”
(współsiostrom, świeckim, adresatom naszej misji) oraz prawidłowo postrzegać
rzeczywistość. Nasze zachowania, przyzwyczajenia i postawy uwarunkowane są
pochodzeniem kulturowym, historią, doświadczeniem. Zważywszy na fakt, że prawie
we wszystkich naszych wspólnotach spotykamy wielokulturowość, „poznanie” pomaga
nam ”lepiej towarzyszyć procesom dojrzewania osób”, pomaga również w procesie
naszego dojrzewania.
W tym momencie bardzo ważne jest, aby zrozumieć, że “ wiedzieć” nie znaczy
“poznać”. Między tymi słowami istnieje zasadnicza i bardzo ważna różnica:
*wiedzieć oznacza pewną statyczność to, że przyjęliśmy pewne informacje, koncepcje,
procesy, metody i potrafimy je poprawnie powtórzyć ewentualnie zastosować. Możemy
wiedzieć wiele o osobie, ale pomimo wszystko jej nie znać, prawda?
*poznać oznacza aktywność i dynamiczność: jest rozumieniem, posiadaniem pełnej
wiedzy lub doświadczenia czegoś, umiejętnością rozróżniania, rozeznawania, myślenia;
znać osobę oznacza wiedzieć kim ona jest i być z nią w pewnej zażyłości. Poznanie
porównuje się z wiedzą i rozumie jej ważność i ograniczenia.
Dobrze byłoby w tym momencie postawić sobie pytanie dotyczące dwóch spraw:
1.
Głębokości lub powierzchowności naszej wiedzy lub poznania. Często
przekonuję się o tym, że wiele naszych problemów w relacjach, wzajemnej akceptacji,
przebaczeniu między nami oraz innymi, jak też w relacjach z rzeczywistością świata
mają swoje źródło w braku „poznania człowieka”. Bardzo dobrze jest modlić się za
siostrę, z którą nie mogę się porozumieć. Pewnie! Modlitwa jest pierwszym narzędziem,
abyśmy mogły od Boga otrzymać siłę i światło w naszych różnorodnych trudnościach,
jednak jeżeli nie będzie ona wsparta „ludzkim gestem” pozostanie bezowocna i stanie
się „ duchowym środkiem przeciwbólowym” w którym znajdzie pocieszenie nasze
sumienie. Jeżeli nie rozmawiam z siostrą, powinnam się modlić i zaraz potem muszę z
nią porozmawiać, zbliżyć się do niej, wysłuchać ją, być może prawdziwy problem
polega na tym, że się nie „znamy”!
2.
Jakie podjęłyśmy zobowiązania jako wspólnota/prowincja/zgromadzenie by
wykorzystać wkład tych nauk dla lepszej, piękniejszej i prawdziwej integracji
wspólnotowej i braterskiej, dla lepszego i twórczego postrzegania rzeczywistości.
Zadziwia mnie jak wiele przesądów istnieje w przyjęciu na przykład pomocy
psychoterapeutycznej! Dlaczego?
Dzisiaj ten punkt decyzji zaprasza nas, abyśmy wspólnotowo przygotowały się do
zdobywania głębszego i obiektywnego “poznania” osób i rzeczywistości i „tworzyły
konkretne i systematyczne przestrzenie wspólnotowej refleksji dotyczącej ludzkiego
wymiaru osoby”. W jaki sposób? Nie tylko zapraszając “kogoś” lub uczestnicząc w
kursie.., ale także ucząc się same : wymyślając nowe dynamiki „opowiadania” o naszej
kulturze, historii, aby lepiej się poznać i zrozumieć, i w ten sposób „towarzyszyć
procesom dojrzewania osób”, poszukać książek na ten temat i podzielić się treściami,
poszukać informacji w internecie i podzielić się nimi… Spróbujmy!! Życzę dobrego
rozważania!