Wizja energetyki bez CO2
Transkrypt
Wizja energetyki bez CO2
Wizja energetyki bez CO2 Autor: Stanisław Tokarski, Jerzy Janikowski („Koncern” – 11/2009) Projekt 2050 przedstawiony w Parlamencie Europejskim. Pozostaje jednak bardzo wiele wątpliwości. 10 listopada podczas spotkania z posłami do Parlamentu Europejskiego Eurelectric przedstawił wyniki prac prowadzonych w ramach Projektu 2050. Przeprowadzone analizy miały potwierdzić moŜliwość dokonania znacznych redukcji emisji dwutlenku węgla w perspektywie 2050 r. RozwaŜany scenariusz oznaczony jako Wybory Energetyczne (Power choices) - który dał takŜe ostateczną nazwę Projektowi 2050 - wskazywał, Ŝe moŜna je osiągnąć nawet na poziomie 75 procent emisji z roku 1990. Jest to jasny sygnał dla polityków przygotowujących się do planowanego na grudzień szczytu klimatycznego w Kopenhadze. Czy rozwaŜono jednak do końca rzeczywiste moŜliwości oraz skutki tak zaproponowanych kierunków działań? Co tak sformułowana polityka klimatyczno – energetyczna moŜe oznaczać dla polskiego sektora elektroenergetyki? Co zawiera scenariusz Wybory Energetyczne W scenariuszu Wybory Energetyczne załoŜono, Ŝe do 2050 roku gospodarka wszystkich krajów Unii Europejskiej zredukuje poziom emisji gazów cieplarnianych o 75 procent w stosunku do wielkości z roku 1990. Cena uprawnień do emisji CO2 będzie stosowana jednolicie we wszystkich sektorach, energia elektryczna stanie się podstawą napędu w transporcie, a ponadto zdecydowanie poprawi się efektywność energetyczną. W rozwaŜaniach przyjęto, Ŝe wszystkie moŜliwości wytwarzania energii są moŜliwe do zastosowania, choć elektrownie cieplne po 2025 roku muszą być wyposaŜone w instalacje CCS. Po 2020 roku nie byłyby takŜe obowiązkowe cele w zakresie wykorzystania źródeł odnawialnych a jedynym czynnikiem stymulującym niskoemisyjne wytwarzanie energii miałaby się stać od 2030 roku wyłącznie cena uprawnień do emisji CO2. Rezultaty scenariusza Według autorów analizy, przy tak poczynionych załoŜeniach sformułowane powyŜej cele są moŜliwe do osiągnięcia. W rezultacie podjętych działań w 2050 roku najwięcej energii pochodzić powinno ze źródeł odnawialnych – około 38 procent, z czego ponad połowę ma zapewniać wykorzystanie wiatru. Elektrownie cieplne wyposaŜone w instalacje CCS dostarczać mają 30 procent energii. Energetyka jądrowa odpowiada za 27 procent wytworzonej energii, a 5 procent przypada na inne rodzaje paliw. Koszty wdroŜenia scenariusza Wybory Energetyczne szacowane są na poziomie 2000 miliardów Euro dla całej Unii Europejskiej do 2050 roku. Poziom emisji dwutlenku węgla uzyskany w przypadku realizacji scenariusza bazowego oraz scenariusza Wybory Energetyczne został przedstawiony na rysunku obok. Rysunek 1. Emisje CO2 w mln t dla scenariusza bazowego (kolor granatowy) oraz scenariusza Wyborów Energetycznych (kolor niebieski) Źródło: Prezentacja L. Josefssona, Eurelelectric w Parlamencie Europejskim, 10.11.2009 Wątpliwości Niestety przedstawione wyniki pozostawiają teŜ bez odpowiedzi cały szereg pytań, których dokładne wyjaśnienie staje się niezbędne. Dopiero później moŜliwym stałoby się formułowanie wniosków, nie wspominając nawet o wytyczaniu kierunków długoterminowej europejskiej polityki. Nie ma dokładnych wyliczeń jakie redukcje miałyby być poniesione przez poszczególne kraje członkowskie Unii. Ile to będzie je kosztowało? Jak miałby wyglądać mechanizm wsparcia dla tych państw, które będą miały ponieść wyŜsze koszty? Nie wiadomo czy rzeczywiście uda się wprowadzić w skali przemysłowej technologie CCS w tak krótkim czasie i czy technologie te będą naprawdę konkurencyjne. Czy poprawa efektywności energetycznej na taką skalę jaką załoŜono w projekcie jest moŜliwa? Jakie wiąŜą się z tym koszty i kto będzie je musiała ponieść? Czy samochody elektryczne wejdą szybko do masowego uŜytku? Co z utratą sprawności bloków, do których instalacje tego typu miałyby być dobudowane w przyszłości? Jak naleŜałoby patrzeć na bloki węglowe o mocy mniejszej niŜ 300 MW? Czy w myśl proponowanych zapisów legislacyjnych zostaną skazane na kupowanie uprawnień do emisji CO2? Czy w związku z zapisami dyrektywy ETS, preferowana będzie eksploatacja starych jednostek, mających uprawnienia do częściowo darmowego przydziału uprawnień do emisji, czy teŜ nowych, wysokosprawnych bloków energetycznych, dla których trzeba będzie zakupić całość uprawnień emisyjnych? Dlaczego pomija się kwestię chemicznej sekwestracji CO2? Czy moŜliwe jest finansowanie przez sektor bankowy inwestycji w wytwarzaniu, opartej na węglu przy ogłoszeniu tak sformułowanej strategii dekarbonizacji sektora elektroenergetycznego? Wątpliwości jest jak widać jeszcze bardzo wiele i wszystkie one wymagają jeszcze precyzyjnego wyjaśnienia.