D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

Sygn. akt II K 905/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 23 grudnia 2014r.
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Grzegorz Stupnicki
Protokolant: Joanna Szajkowska
Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Mariusz Rybak
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniach 9 września 2014 r., 13 listopada 2014 r. i 16 grudnia 2014 r.
s p r a w y : J. S.
syna T. i J. z d. (...)
ur. (...) w O.
oskarżonego o to, że:
w przedziale czasowym nie wcześniej niż 11 stycznia 2014 roku a nie później niż 19 lutego 2014 roku w S., woj. (...)
przyjął pochodzący z kradzieży samochód osobowy marki A. (...) o nr VIN (...), skradziony w dniu 11 stycznia 2014
roku z terenu Austrii, o wartości 25 tys. Euro /103 347,50 zł/, który następnie ukrył w stodole mieszczącej się przy
ulicy (...) użytkowanej przez J. Z., wiedząc, że samochód ten pochodzi z czynu zabronionego, czym działał na szkodę
E. G. i firmy ubezpieczeniowej D. (...) – V. (...)
tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k.
I. uznaje oskarżonego J. S. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 291 §
1 k.k. i za to za podstawie art. 291 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, a na podstawie
art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierza mu karę 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej
stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych każda;
II. na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu J. S. kary pozbawienia wolności
warunkowo zawiesza ustalając na podstawie art. 70 § 1 pkt 1 k.k. okres próby na 4 (cztery) lata;
III. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu J. S. kary grzywny zalicza okres zatrzymania
w dniu 2 kwietnia 2014 r.;
IV. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia w całości oskarżonego J. S. od kosztów sądowych obciążając nimi Skarb
Państwa, w tym na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych nie
wymierza mu opłaty.
Sygn. akt II K 905/14
UZASADNIENIE
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 11 stycznia 2014r. nieustalona osoba na terenie Austrii dokonała kradzieży samochodu marki A. (...) o nr VIN
(...), o wartości 25 000 Euro stanowiących wówczas równowartość 103 347,50 złotych , należącego do E. G.. Z tytułu
utraty samochodu otrzymał on odszkodowanie od towarzystwa (...).
dowód:
informacje z Policji dotyczące zaboru pojazdu k.26, 31,82;
notatka urzędowa k. 5
J. S. mieszka w S. przy ul. (...). J. Z. mieszka w S. przy ul. (...). J. Z. na zlecenie J. S. w stodole znajdującej się w miejscu
swojego zamieszkania tj. S. przy ul. (...) rozbierał na części samochody różnych marek ( niejednokrotnie uszkodzone)
zaś J. S. zabierał powstałe w ten sposób części. Pojazdy te do J. Z. przywoził J. S., z tym, że kilkukrotnie obaj jeździli
po nie na teren Niemiec tzw. lawetą. Nieustalonego dnia w przedziale czasowym nie wcześniej niż 11 stycznia 2014
roku a nie później niż 19 lutego 2014 roku J. S. przyjął od nieustalonej osoby pochodzący z kradzieży samochód marki
A. (...) o nr VIN (...) następnie pojazd ten zawiózł do stodoły J. Z. w S., gdzie ów pojazd ukrył. Następnie J. Z. rozebrał
ten samochód na części. Niektóre z tych części zabrał J. S. a niektóre pozostały w stodole J. Z..
dowód:
częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S. k.107-109,139-139, 261;
częściowo zeznania (wyjaśnienia) świadka J. Z. k.18-23, 48-51,136-139,219-221,266-267;
protokół oględzin rzeczy k.6-8;
protokół przeszukania k.k.3-5;
dokumentacja fotograficzna k.128;
informacja zA.k.102-104;
opinia mechanoskopijna k.222-224.
J. S. nie był uprzednio karany sądownie za przestępstwa.
dowód:
zapytanie o karalność oskarżonego J. S. k.264;
Oskarżony J. S. składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego
mu czynu. Opisał, że w warsztacie u Z. trzymał jedynie części do M. (...) zaś nigdy nie przywoził mu żadnego samochodu
marki A. (...) ani też nie przechowywał w jego warsztacie żadnych części do tego samochodu. Przyznał, że dwukrotnie
z J. Z. jeździł do Niemiec po samochody dodając, że wcześniej jeździł z nim nieżyjący brat J. – R. Z.. Na rozprawie
oskarżony potrzymał swoje wyjaśnienia zapewniać, że nie miał żądnego związku z częściami do samochodu marki A.
(...).
Sąd zważył, co następuje:
Wyjaśnieniom oskarżonego Sąd dał wiarę częściowo. Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego jedynie w
zakresie w jakim znajdowały one potwierdzenie w wyjaśnieniach a następnie zeznaniach współdziałającego wraz z nim
J. Z., chociażby przyznanej przez oskarżonego okoliczności, iż J. Z. jeździł wraz z nim po samochody – lawetą, na teren
Niemiec. W pozostałym zakresie wyjaśnienia oskarżonego, który zaprzeczył, iż to on przywiózł do stodoły zajmowanej
w S. przez J. Z. samochód osobowy marki Q. (...) (który wcześniej został skradziony na terenie Austrii), a następnie,
po rozebraniu na części tego pojazdu zabrał niektóre części pozostawiając resztę niekompletnego pojazdu – głównie
karoserii u J. Z., Sąd uznał za niewiarygodne. Wyjaśnienia te pozostawały w sprzeczności z wyjaśnieniami a następnie
zeznaniami J. Z.. Podkreślić należy, iż sposób przekazywania informacji przez J. Z. wskazywał, iż pierwotnie dążył on
do ochrony J. S. przed odpowiedzialnością karną. Składając pierwsze wyjaśnienia nie podał w ogóle danych osobowych
J. S. (twierdząc kłamliwie, iż był do mężczyzna o imieniu (...) – (k. 18 akt sprawy) a dopiero następnie, w toku
kolejnych wyjaśnień przyznał, iż współdziałającym z nim mężczyzną był J. S. – ze S. (k.21 akt sprawy) zaś składając
zeznania na rozprawie naiwnie podawał, że oskarżony przywiózł mu ów samochód marki A. (...) do naprawy a dopiero
następnie, po wypytaniu go w jaki sposób rozebranie tego pojazdu na części miało stanowić „jego naprawę”, przyznał,
że oskarżony przywiózł do niego ów samochód by rozebrać go na części, po czym niektóre z tych części zabrał zaś
pozostałe dalej znajdowały się w jego stodole – do czasu zabezpieczenia ich przez Policję. Skoro J. Z. nawet składając
zeznania w charakterze świadka próbował przedstawić oskarżonego w korzystnym świetle to logiczne jest uznanie, iż
wskazane przez niego okoliczności co do przestępczych działań podejmowanych wraz z nim przez J. S. były zgodne
z rzeczywistością. Dodać przy tym należy, że nie miał on żadnego powodu by podawać nieprawdziwe okoliczności
obciążające właśnie J. S., gdyby nie miały one miejsca w rzeczywistości. Sam oskarżony zaprzeczył bowiem, by między
nim a J. Z. istniał jakikolwiek konflikt. Tym samym już w świetle wiarygodnych wyjaśnień a następnie zeznań J. Z.
wyjaśnienia oskarżonego J. S. nie mogły zostać uznane za prawdziwe. O niewiarygodności wyjaśnień J. S. w zakresie
w jakim zaprzeczył, by „miał cokolwiek wspólnego” z częściami do samochodu marki A. (...) pośrednio świadczą także
dane z portalu aukcyjnego A. (k. 102-104 akt sprawy). Z tych informacji wynika po pierwsze, że oskarżony J. S. był
zarejestrowany na tym portalu aukcyjnych jako użytkownik używając N. jaceeek 48 a po drugie, że od 18 stycznia
2014r. oferował do sprzedaży różnego rodzaju części do samochodu marki A. (...). Dane te pośrednio potwierdzając
wiarygodność wyjaśnień i zeznań J. Z. zaś przeczą prawdziwości wyjaśnień J. S.. Skoro bowiem oskarżony oferował do
sprzedaży części do samochodu marki A. (...) to jego wyjaśnienia w których zaprzeczył by miał cokolwiek wspólnego a
takimi częściami były kłamliwe. Dodać przy tym należy, iż wyjaśnienia w których oskarżony wskazał, iż to jego córka
dokonywała transakcji poprzez ów portal aukcyjny nie wpływają na taką ocenę. Po pierwsze M. S. zaprzeczyła tej
okoliczności, zaś Sąd nie znalazł podstaw do podważania wiarygodności jej zeznań zaś po wtóre oskarżony przyznał
(co prawda odnoście części do samochodów marki B. oraz M. (...)), iż sprzedawała ona jego części samochodowe,
gdyż on nie miał cierpliwości do kontrahentów. Toteż uznanie w tym zakresie za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego
powodowałoby jedynie przyjęcie, że M. S. współpracowała wraz z nim w zbywaniu posiadanych przez niego części
samochodowych, także części pochodzących ze skradzionego samochodu marki A. (...).
Jako nieistotne dla dokonania ustaleń faktycznych w sprawie Sąd uznał zeznania P. Z. i A. J..
Sąd dał wiarę zebranym w sprawie dokumentom. Wszystkie zostały sporządzone we właściwej formie, przez powołane
do tego osoby, po przeprowadzeniu stosownych czynności (protokoły czynności procesowych) czy badań (opinia nr
(...)). Żadna ze stron postępowania nie kwestionowała przy tym ich wartości dowodowej.
Biorąc pod uwagę zwłaszcza protokół przeszukania, oględzin miejsca, oględzin pojazdu, informację z portalu
aukcyjnego A. a także częściowo wyjaśnienia i zeznania J. Z. Sąd uznał, że J. S. poprzez przyjęcie w nieustalonym dniu
między 11 stycznia 2014r. a 19 lutego 2014r. od nieustalonej osoby pochodzącego z kradzieży samochodu osobowy
marki A. (...) o nr VIN (...), skradzionego w dniu 11 stycznia 2014 roku z terenu Austrii, o wartości 25 tys. Euro /103
347,50 zł/, który następnie ukrył w stodole mieszczącej się w S. przy ulicy (...) użytkowanej przez J. Z., wiedząc, że
samochód ten pochodzi z czynu zabronionego wyczerpał znamiona czynu z art. 291 § 1 k.k.
Działaniem tym oskarżony pomógł innej osobie ukryć rzecz pochodzącą z przestępstwa, jakim jest kradzież. Przez
pomoc do ukrycia rzeczy rozumieć należy każdą czynność zmierzającą do ukrycia tej rzeczy lub ułatwiającą jej ukrycie,
której rezultatem ma być utrudnienie lub uniemożliwienie wykrycia rzeczy (zob. M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas
w: Kodeks karny. Część szczególna. Tom III. Komentarz do art. 278-363, Zakamycze 2006). Takim zachowaniem z
pewnością było przekazanie tego pojazdu J. Z. celem przechowania go w zajmowanej przez niego stodole na następnie
rozebranie tego pojazdu na części.
Oskarżony działał umyślnie. Przyjął na przechowanie od nieustalonej osoby samochód, bez dokumentów o dużej
wartości – ponad 100 000 złotych a następnie rozebrał ów pojazd na części. Wiedział zatem, że samochód ten pochodzi
z czynu zabronionego, gdyż w przeciwnym wypadku nie niszczyłby tego pojazdu uzyskując z niego jedynie części.
Oskarżony jest osobą znającą zakazy, które naruszył, tj. zakaz pomocy w ukrywaniu przedmiotów pochodzących z
przestępstwa gdyż są one powszechnie znane. J. S. można zatem przypisać winę.
Stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu jest znaczny. Oskarżony działał w
porozumieniu z inną osobą, wiedział, że pomaga w ukryciu mienia pochodzącego z przestępstwa, planował tę pomoc
polecając współdziałającemu wraz z nim J. Z. rozebranie tego pojazdu na części. Nie bez znaczenia na ocenę wagi
czynu oskarżonego pozostaje wartość przedmiotu – przekraczająca 100 000 zł.
Przy wymiarze kary oskarżonemu Sąd nie dopatrzył się szczególnych okoliczności łagodzących. Zasadą obowiązującą
w społeczeństwie jest nie wchodzenie w konflikt z prawem zaś wyjątkiem od zasady popełnienie przestępstw.
Tym samym fakt uprzedniej niekaralności oskarżonego za przestępstwa nie mógł stanowić szczególnej okoliczności
łagodzącej wpływającej na wymiar kary J. S..
Za adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu oraz jego winy Sąd uznał karę
roku pozbawienia wolności oraz karę 150 stawek dziennych grzywny. Kara w tym wymiarze jest odpowiednią
odpłatą za dokonane przez oskarżonego przestępstwo, uwzględnia fakt, że popełnieniem tego czynu oskarżony okazał
rażące lekceważenie porządku prawnego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Kara ta powinna uświadomić mu
nieopłacalność wchodzenia w konflikt z prawem, czemu służyć ma przede wszystkim kara o charakterze materialnym
(tj. kara grzywny). Ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę minimalną tj. 10 złotych każda, Sąd uwzględnił
sytuację materialną oskarżonego i niewielkie (rzędu 1500 złotych miesięcznie) dochody (art.33 § 3 k.k.). W ocenie
Sądu kara ta winna utrwalić prawidłowe wzorce społeczne wykazując, że przestępstwo nie pozostaje bez odpowiedniej
odpłaty karnoprawnej.
Pomimo wniosku pokrzywdzonego E. G. o orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody w kwocie
13 200 Euro (k.268 akt sprawy) Sąd nie znalazł podstaw do jego uwzględnienia. Wskazać bowiem należy, iż
pokrzywdzony ten otrzymał stosowne odszkodowanie od towarzystwa (...), toteż nie można uznać, iż w dalszym ciągu
szkoda wyrządzona czynem oskarżonego nie została naprawiona. Oczywiście zarówno E. G. jak i D. A. – V. (...) mogą
wystąpić na drogę procesu cywilnego, o ile uznają, że w wyniku działania oskarżonego J. S. ponieśli szkodę. Nie można
bowiem przeoczyć, że towarzystwo ubezpieczeń odzyskało części ze skradzionego pojazdu A. (...) o nr VIN (...).
W ocenie Sądu, wobec oskarżonego istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna pozwalająca warunkowo zawiesić
mu wykonanie orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności. Oskarżony nie był bowiem uprzednio karany
sądownie za przestępstwa toteż istnieją podstawy aby przyjąć, iż pomimo zawieszenia wykonania kary pozbawienia
wolności będzie on przestrzegać porządku prawnego i nie popełni w przyszłości przestępstwa. Mając na względzie
dotychczasowy sposób życia oskarżonego, Sąd uznał, że spełnione są wobec niego przesłanki z art. 69 § 1 i
§ 2 k.k. umożliwiające warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej mu kary pozbawienia wolności. Celem
zweryfikowania tej pozytywnej prognozy kryminologicznej konieczne było ustalenie wobec oskarżonego stosunkowo
długiego okres próby, toteż Sąd uznał, iż konieczne jest wyznaczenie takiego okresu próby na 4 lata (art. 70 § 1 pkt
1 k.k.).
Na poczet kary grzywny ( tj. kary która ma być natychmiast wykonywana) Sąd zaliczył oskarżonemu okres jego
rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 2 kwietnia 2014 r. przyjmując wynikającą z przepisu art. 63 § 1
k.k. zasadę, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny.
Sąd zwolnił oskarżonego na podstawie przepisu art. 624 § 1 k.p.k. od konieczności poniesienia kosztów sądowych,
ponieważ oskarżony posiada niewielkie dochody z pracy dorywczej w kwocie 1500 złotych miesięcznie, toteż
obciążanie go tymi kosztami byłoby niecelowe.