Nr wniosku: 164443, nr raportu: 12768. Kierownik (z rap.): prof. dr

Nr wniosku: 164443, nr raportu: 12768. Kierownik (z rap.): prof. dr hab. Marzenna Małgorzata CzerniakDrożdżowicz
Zaproponowany w konkursie NCN Opus 2 projekt zatytułowany „Świątynia w sanskryckiej literaturze kanonicznej
tradycji pańćaratry i w praktyce południowoindyjskiego wisznuizmu” dotyczył jednej z najstarszych, bardzo ważnych, ale
i najmniej zbadanych tradycji religijnych Indii - wisznuickiej pańćaratry. Tradycje wisznuickie, a więc nurty religijne,
których wyznawcy czczą boga Wisznu, stanowią jeden z dominujących indyjskich nurtów religijnych, a pańćaratra ciągle
istniejąca na południu Indii dominuje w wielu wisznuickich świątyniach w tym regionie. Współcześni wyznawcy
pańćaratry to przede wszystkim rody kapłańskie związane ze świątyniami w ważnych południowoindyjskich centrach
religijnych takich, jak Melkote, Srirangam, Kumbhakonam, Kanćipuram oraz Tirupati.
Celem projektu było zebranie, analiza i interpretacja materiału dotyczącego świątyni w tradycji pańćaratry w jej aspekcie
religijnym, społecznym, architektonicznym. Zgromadzony, adekwatny do założonych w projekcie celów materiał pozwala
opisać ważniejsze cechy kultu świątynnego w tej tradycji. Materiał ten pozwoli też na skonfrontowanie wiedzy
przekazanej przez teksty z rzeczywistą sytuacją tradycji we współczesnych Indiach, ponieważ oprócz badań nad tekstami
celem było zebranie danych pochodzących od wyznawców tradycji, kapłanów świątynnych i tradycyjnych uczonych.
Interdyscyplinarny projekt wykazał też potrzebę stosowania metod właściwych dla klasycznej indologii do badań nad
Indiami współczesnymi. Elementem ich współczesnej kultury są bowiem nadal istniejące tradycyjne formy religijne,
filozoficzne, artystyczne, naukowe i to one miały też decydujący wpływ na współczesny kształt kultury Indii. Badania nad
tekstami tradycji pańćaratry w ich częściach dotyczących zagadnienia kultu świątynnego i skonfrontowanie tekstów z
południowoindyjską praktyką religijną związaną z kultem świątynnym uzupełnione zostały badaniami terenowymi na
południu Indii.
Zarówno materiał tekstowy, poddany tłumaczeniu, analizie i interpretacji i opracowany w postaci artykułów oraz dla
celów przygotowania planowanej monografii, jak i materiał audio-wizualny, stanowią oryginalny zasób danych
dotyczących bardzo słabo poznanej tradycji religijnej. Może on być szczególnie przydatny jako podstawa dalszych badań
związanych z redefinicją i uściślaniem znaczenia terminu hinduizm.