Zmiana świadectwa nadania numeru identyfikacyjnego materiału

SP_15/2011_(72)
Akty oraz przepisy powołane w stanowisku:
1) ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. — Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98,
poz. 1071, z późn. zm.), w skrócie „k.p.a.”;
2) ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
(Dz. U. Nr 117, poz. 1007, z późn. zm.), w skrócie „u.m.w.” — art. 4a ust. 8, art. 15 ust. 3 oraz art. 29
ust. 4;
3) rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie numeru identyfikacyjnego materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego oraz rejestru materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 262, poz. 2616), w skrócie
„r.m.w.” — § 9 ust. 1.
Zagadnienie kluczowe: zmiana świadectwa nadania numeru identyfikacyjnego materiału wybuchowego
przeznaczonego do użytku cywilnego
Treść stanowiska:
1. Wzór świadectwa nadania numeru identyfikacyjnego materiału wybuchowego przeznaczonego do
użytku cywilnego, zwanego dalej „świadectwem identyfikacyjnym”, oraz sposób prowadzenia rejestru materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zwanego dalej „rejestrem”, określa r.m.w.
2. Zarówno w u.m.w., jak i w r.m.w., brak jest przepisu, który zawierałby — w zakresie prowadzenia rejestru lub wydawania świadectwa identyfikacyjnego, nieuregulowanym ich przepisami — odesłanie do innych aktów prawnych, w szczególności k.p.a. Tego rodzaju odesłanie zostało natomiast zamieszczone
w art. 15 ust. 3 u.m.w. — w zakresie postępowania w sprawie wydania pozwolenia na nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, oraz w art. 29 ust. 4
u.m.w. — w zakresie postępowania w sprawie wydania, odmowy albo cofnięcia zgody na przemieszczanie
materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego. Należy więc uznać, iż przepisy r.m.w.
wyczerpująco regulują kwestie dotyczące sposobu prowadzenia rejestru, w szczególności procedury i możliwość dokonywania zmian w tym rejestrze, a samo świadectwo identyfikacyjne nie jest decyzją w rozumieniu k.p.a.
3. Zgodnie z § 9 ust. 1 r.m.w., wpis materiału wybuchowego do rejestru obejmuje:
1) nazwę materiału wybuchowego;
2) rodzaj materiału wybuchowego;
3) nazwę producenta materiału wybuchowego;
4) siedzibę producenta materiału wybuchowego;
5) informację o zakresie używania materiału wybuchowego;
6) numer identyfikacyjny;
7) datę wydania świadectwa identyfikacyjnego.
4. Z uwagi na to, że przepisy r.m.w. regulują jedynie (w § 11) zmiany danych, o których mowa w § 9
ust. 1 pkt 3 i 4 tego rozporządzenia, tj. nazwy oraz siedziby producenta materiału wybuchowego, należy
uznać, że nie jest dopuszczalna możliwość dokonania zmiany pozostałych danych, które stanowią wpis do
rejestru, w szczególności informacji o zakresie używania materiału wybuchowego. Zgodnie z art. 4a ust. 8
u.m.w., wydanie świadectwa identyfikacyjnego stanowi podstawę do wpisania do rejestru. Przepis ten wskazuje na wzajemne powiązanie świadectwa identyfikacyjnego i wpisu do rejestru. Niemożność dokonania
zmiany informacji o zakresie używania materiału wybuchowego, stanowiącej wpis do rejestru, czyni niemożliwym uprzednie dokonanie zmiany świadectwa identyfikacyjnego w tym zakresie.
Przedstawione stanowisko nie stanowi wiążącej wykładni przepisów prawa.
W przypadku wykorzystywania przedstawionego stanowiska należy powołać się na źródło.
Za treść stanowiska odpowiada: Przemysław GRZESIOK — Dyrektor Departamentu Prawnego WUG
Data wygenerowania stanowiska: 15 września 2011 r.