Co lubi Kurp?

Cyfrowe igraszki
– felieton XIV
Rejbak, kurpiowskie jadło,
piwo kozicowe i fafernuchy
(z menu karczmy kurpiowskiej)
Co lubi Kurp?
Kurp czyli mieszkaniec Kurpiowszczyzny. Tytułowe pytanie moŜna odnieść
oczywiście takŜe do Mazura lub Ślązaka. Generalnie rzecz ujmując będzie o regionalizacji.
Najczęściej o niej myślimy podczas wakacyjnych urlopów, patrząc na preferencje lokalnych
władz w realizacji róŜnych waŜnych priorytetów. Jednym z nich z reguły jest aktywizacja
turystyczna regionu. Pod tym względem kaŜdy ma coś do zaoferowania. Zwłaszcza gdy
moŜna dojechać autostradą, ale urok polega teŜ na podróŜowaniu lokalnymi dobrej jakości
drogami. Kryterium drogowe jest waŜne, ale nie wystarczające. Gdyby było inaczej turyści
częściej by wędrowali na Śląsk, aby zaliczyć szlak zabytków technicznych niŜ do stolicy,
jedynej zresztą w Europie bez dojazdu autostradą.
Region kurpiowski, inaczej: Kurpiowszczyzna oczywiście nie oferuje butów (kurpsi)
wyrabianych z lipowego łyka., bo po pozostałościach Puszczy Zielonej i ośrodkach regionu:
Kadzidło, Łyse i Myszyniec, moŜna chodzić w dowolnym obuwiu. Przemierzając Równinę
Kurpiowską warto pomyśleć o polskich regionach.
Region, to najwyŜsza jednostka terytorialnej organizacji w państwie, bez względu na
jego formę prawnoustrojową, o relatywnie duŜej powierzchni i znacznej liczbie ludności,
jednolita z punktu widzenia gospodarczego, społecznego i kulturowego, w której jest
prowadzona odpowiednia do potrzeb polityka gospodarcza, społeczna i kulturalna przez
powołane do tego instytucje regionalne. Jednostki terytorialne tego typu mogą nosić róŜne
nazwy, np. województwo, wspólnota autonomiczna. Zatem juŜ wiemy, Ŝe my mamy 16
województw.
Mniej znana jest regionalizacja fizycznogeograficzna polegająca na
wydzieleniu w przestrzeni pewnych obszarów - regionów fizycznogeograficznych, które
wykazują pewien stopień wewnętrznej jedności wynikający z ich połoŜenia geograficznego,
historii rozwoju, charakteru współczesnych procesów geograficznych oraz wzajemnego
powiązania poszczególnych elementów tworzących daną jednostkę. Mamy do czynienia
z megaregionami, prowincjami, podprowincjami, makroregionami, mezoregionami
i mikroregionami.
Do Katowic jedziemy na WyŜynę Śląską, a do Raciborza na Nizinę Śląską. Warto
poznać te mezoregiony zakładając, Ŝe do województw juŜ jakoś się przyzwyczailiśmy.
Dyrekcja Generalna ds. polityki regionalnej w wydanej ostatnio publikacji
przedstawiła rolę i osiągnięcia polityki regionalnej UE w latach 2004 - 2009. Ten pięcioletni
okres
odpowiada
mandatowi
obecnej
http://ec.europa.eu/regional_policy/index_pl.htm
Komisji
Europejskiej.
Dla przypomnienia Dyrekcja zarządza trzema waŜnymi funduszami. Są to: Europejski
Fundusz Rozwoju Regionalnego, Fundusz Spójności i Przedakcesyjny Instrument
Strukturalny (ISPA), który pomaga krajom kandydującym tworzyć sieci transportowe oraz
infrastrukturę ochrony środowiska.
Celem Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Regionalnej jest opracowywanie i realizacja
skutecznej polityki strukturalnej, która przynosi realne korzyści wszystkim obywatelom
w Europie i jest dla nich zrozumiała, ma bezpośredni pozytywny wpływ na tworzenie
warunków sprzyjających rozszerzeniu Unii Europejskiej i jest zgodna z zasadami
racjonalnego gospodarowania środkami finansowymi. Za politykę regionalną UE odpowiada
komisarz z Polski.
Ocena polityki regionalnej w kraju wykazuje ogromne potrzeby występujące
w zakresie statystki regionalnej, jako podstawowego narzędzia dla właściwego prowadzenia
polityki regionalnej. Poprawa statystyki publicznej kierowanej do podmiotów działających
w obszarze polityki regionalnej jest bardzo pilna. Brakuje w kraju całościowej analizy i oceny
aktualnego systemu polityki regionalnej, jak równieŜ przemyśleń dotyczących wzorcowych
rozwiązań w tym zakresie. ToteŜ znikoma jest znajomość osiągnięć w tej dziedzinie.
Na stronach internetowych materiałów jest sporo, ale sprawiają wraŜenie totalnego
chaosu. Przy okazji wstyd, Ŝe przy polskim przewodnictwie przewaŜają informacje w języku
niemieckim, angielskim i francuskim. Zatem czas uwolniony z powodu braku zajęć
z matematyki (i statystyki) poświęćmy nauce języków obcych; co prawda one zawsze
pozostaną obce, a matematyka taką nie musi być !
Specyficzne środowisko i historyczne doświadczenia są przyczyną, dla której
kurpiowski charakter utoŜsamiany jest z uporem, oszczędnością i umiłowaniem wolności.
Nawet te kurpiowskie cechy przejęte przez polityków zajmujących się rozwojem regionalnym
poprawiłyby nastroje urlopowe.
Teofil