Zapisali się w historii Ciechocinka

ZAPISALI SI¢ W HISTORII CIECHOCINKA
Pu∏kownik
dr n. med. Jerzy Franciszek Lesisz
Listopad - miesiàc rozpoczynajàcy si´ Âwi´tem Zmar∏ych zmusza do refleksji i przypomnienia sobie o Tych,
którzy ju˝ odeszli, ale ca∏y czas ˝yjà w naszej pami´ci. W roku bie˝àcym mija 65 lat od uwi´zienia i osadzenia
w obozach jenieckich na terenie Zwiàzku Radzieckiego Oficerów Wojska Polskiego oraz Funkcjonariuszy
Polskiej Policji Paƒstwowej, którzy wiosnà 1940 roku zamordowani zostali przez NKWD w Katyniu, Ostaszkowie,
Starobielsku i innych nieznanych miejscach straceƒ. WÊród ofiar zbrodni NKWD znajdowali si´ Oficerowie
Wojska Polskiego, którzy w swym ˝yciu w ró˝ny sposób zwiàzani byli z Ciechocinkiem. Godzi si´ wi´c ukazaç,
kim byli ci oficerowie, a jednoczeÊnie przywracaç ich naszej pami´ci i ocalaç od zapomnienia.
Zamieszczamy przygotowany przez Pana Stanis∏awa Zajàca tekst opisujàcy drog´ ˝yciowà pu∏kownika
Jerzego Franciszka Lesisza.
„Pp∏k Jerzy Lesisz Kierownik Referatu Spraw Wojskowych nale˝y
do wybitnych oficerów s∏u˝b zdrowia, zas∏u˝onych na polu organizacji administracji s∏u˝by zdrowia,
zw∏aszcza w dziedzinie lotnictwa
sanitarnego. Wszechstronnie wykszta∏cony, oddaje bardzo cenne
us∏ugi swà pracà przekraczajàcà
zakres normalnych obowiàzków
s∏u˝bowych”
Tak ocenia∏ w 1931 roku Szef
Departamentu Zdrowia Ministerstwa
Spraw Wojskowych gen.bryg. Stanis∏aw Rauppert podpu∏kownika Jerzego Lesisza, w 1939 roku jeƒca
sowieckiego obozu w Kozielsku, a
nast´pnie w Starobielsku, zamordowanego wiosnà 1940 roku przez
NKWD w Charkowie.
Jerzy Lesisz, syn Józefa i Anto-
niny, urodzi∏ si´ w dniu 29 listopada 1890 roku w Piotrkowie
Trybunalskim. tu w rodzinnym mieÊcie koƒczy szko∏´ powszechnà, po
czym rozpoczyna nauk´ w miejscowym gimnazjum, z którego za
dzia∏alnoÊç opozycyjnà-udzia∏ w strajku szkolnym - wydalony zostaje
w czwartym roku nauki. Ostatecznie koƒczy nauk´ w gimnazjum
prywatnym w 1908 roku.
W 1909 roku rozpoczyna studia medyczne w Krakowie na Uniwersytecie Jagielloƒskim, a nast´pnie po dwóch latach kontynuuje je na
Uniwersytecie Moskiewskim, które koƒczy w 1917 roku uzyskujàc dyplom lekarza medycyny.
Po ukoƒczeniu studiów w tym samym roku wcielony zostaje do
s∏u˝by w armii rosyjskiej, gdzie w rosyjskiej dywizji organizuje na bazie pe∏niàcych w niej s∏u˝b´ Polaków kompani´ polskà. W paêdzierniku
1917 roku zostaje cz∏onkiem Komitetu Zwiàzku Wojskowych Polskich
w Moskwie. Praca i dzia∏alnoÊç jego w tym komitecie to przejÊcie oko∏o
100 Polaków z dywizji rosyjskiej do dywizji polskiej. Tu jest jednoczeÊnie
delegatem dywizyjnego komitetu Zwiàzku Wojskowych Polskich na
zjeêdzie w Kijowie, gdzie ustalono ideowe zasady tworzenia fromacji
polskich w Rosji. Prowadzi bardzo aktywnà prac´ i dzia∏alnoÊç oÊwiatowà
w 2. Dywizji Polskiej w Zubcowie.
W listopadzie 1917 roku zostaje lekarzem, a nast´pnie starszym
lekarzem w 6. pu∏ku strzelców, a od lutego 1918 roku jest starszym
lekarzem w 5. pu∏ku strzelców. Wiosnà 1918 roku zostaje komendantem pociàgu sanitarnego, a w maju tego˝ roku zostaje naczelnym
lekarzem 1. Korpusu Polskiego w Rosji. Latem 1918 roku przedostaje
si´ do Warszawy i zg∏asza si´ ochotniczo do odradzajàcego si´ Wojska
Polskiego otrzymujàc w listopadzie tego˝ roku przydzia∏ do I. Brygady
w Ostrowi - ¸om˝y.
W latach 1919-1921 jest komendantem pociàgu infekcyjnego nr 8
i przez ca∏y ten okres przebywa na froncie wojny polsko-sowieckiej, po
zakoƒczeniu której w 1921 roku zostaje Kierownikiem Referatu w Departamencie Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych. Okres jego pracy na tym stanowisku tak oto oceniony zosta∏ przez jego prze∏o˝onych
w opinii s∏u˝bowej:
„Inteligencja du˝a, wielostronne obszerne wiadomoÊci, logiczny i
konsekwentny, du˝y zasób wiedzy z zagadnieƒ s∏u˝by zdrowia. Ze
wzgl´du na swe obszerne wiadomoÊci z dziedziny wojskowej s∏u˝by
zdrowia, zami∏owania i uzdolnienia do pracy sztabowej jak równie˝ w
kierowaniu administracjà mo˝e byç wykorzystany w wojskowych zak∏adach sanitarno -leczniczych”.
Zgodnie z tà ocenà jego pracy wiosnà 1933 roku naznaczony zostaje na stanowisko Komendanta Szpitala Wojskowego - Sezonowego w
Ciechocinku. By∏o to faktycznie Sanatorium, w którym sezon leczniczy
ZDRÓJ CIECHOCI¡SKI listopad 2004
22
trwa∏ od maja do paêdziernika, a nadto istnia∏ Êcis∏y
sezon leczniczy - zimowy. (Obecny 22. Wojskowy
Szpital Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjny, potocznie zwany sanatorium wojskowym).
Kierujàc tym zak∏adem, w trudnych jego warunkach lokalowych (kilka baraków i dwa budynki murowane, w tym obecna „Warszawianka”) pu∏kownik
Lesisz osiàga∏ bardzo dobre rezultaty, co potwierdza
w swym raporcie kontrolujàca ten szpital komisja
Dowództwa Okr´gu Korpusu VII w Toruniu z jego
dowódcà gen. bryg. Wiktorem Thomme w swym
raporcie pokontrolnym z dnia 14 czerwca 1935 roku,
w którym pisze mi´dzy innymi:
„Wszystkie stwierdzone w czasie kontroli szpitalasanatorium w Ciechocinku - dodatnie strony nale˝y
przypisaç staraniom i du˝ej zapobiegliwoÊci Komendanta Szpitala pp∏k. dr Jerzego Lesisza”.
Przez pi´ç lat pp∏k Lesisz zwiàzany by∏ z Ciechocinkiem. Wysoko oceniana jest jego wspó∏praca z
miejscowymi w∏adzami, szczególnie w zakresie niesienia pomocy miejscowej ludnoÊci. By∏ w Ciechocinku wysoko ceniony i lubiany. Na tym stanowisku awansowa∏ w 1935 roku na pu∏kownika.
W 1937 roku zostaje szefem sanitarnym rezerwy
personelu Inspektoratu Saperskiego Ministerstwa
Spraw Wojskowych, a prac´ jego na tym stanowisku
Inspektor Saperów gen. Dàbkowski tak oto oceni∏:
„Bardzo dobrze zorganizowa∏ s∏u˝b´ sanitarnà
w kierownictwach robót. W ciàgu 2 lat w trudnych
warunkach bardzo dobrze wykonywa∏ swoje zadania.
Oficer zapobiegliwy i sumienny.”
Za sumiennà s∏u˝b´ w okresie dwóch wojen oraz
pokojowà prac´ otrzyma∏ mi´dzy innymi nast´pujàce odznaczenia: Order Âwi´tego Stanis∏awa, Medal
Interaliie, Medal za Wojn´ 1919/21, Krzy˝ Niepodleg∏oÊci, Krzy˝ Walecznych i Medal za D∏ugoletnià S∏u˝b´ Wojskowà.
W sierpniu 1939 roku, w czasie realizacji w Wojsku Polskim planów monilizacyjnych naznaczony zostaje na kierownika zespo∏u kadry zapasowej dla szpitali polowych Armii „Pomorze”. Po 17 wrzeÊnia 1939
roku w czasie dzia∏aƒ bojowych b´dàc na wschodnich
terenach Polski, które zaj´∏a Armia Czerwona, zabrany
zosta∏ do sowieckiej niewoli i osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku, skàd po kilku tygodniach przewieziony zostaje do obozu jenieckiego w Starobielsku.
Wiosnà 1940 roku zamordowany zosta∏ przez
NKWD w Charkowie i tam pochowany (przedmieÊcie
Charkowa - Pietichatki). Nazwisko jego figuruje na
wykazie NKWD jeƒców - oficerów polskich obozu w
Starobielsku pod pozycjà 1882.
Stanis∏aw Zajàc
Akredytowana przy Polskim Towarzystwie Ultrasonograficznym z siedzibà w Warszawie
PRACOWNIA ULTRASONOGRAFICZNA - Sanatorium PUC „ZACH¢TA”, ul. KoÊciuszki 14
DIAGNOSTYKA PRZEP¸YWÓW
NACZYNIOWYCH COLOR-DOPPLER
NACZY¡ T¢TNICZYCH I ˚YLNYCH KO¡CZYN DOLNYCH
- diagnostyka przewlek∏ej niewydolnoÊci ˝ylnej (˝ylaki)
- diagnostyka przewlek∏ego niedokrwienia koƒczyn dolnych
(m.in. mia˝d˝yca, cukrzyca)
NACZY¡ DOMÓZGOWYCH - t´tnice szyjne i kr´gowe
SONOMAMMOGR AFIA - USG SUTK A
DIAGNOSTYKA USG JAMY BRZUSZNEJ i TARCZYCY
REJESTRACJA: TEL. 0 601 93 03 09
S∏u˝ymy specjalistycznà poradà w zakresie nowoczesnych (równie˝ nieoperacyjnych) metod leczenia
˚YLAKÓW KO¡CZYN DOLNYCH oraz PRZEPUKLIN
Zaprasza do swoich apartamentów, restauracji i drinkbaru.
Zapraszamy równie˝ na wieczorki taneczne
w godzinach 18.30 - 22.00 w soboty do godz. 23.00
87-720 Ciechocinek, ul. Raczyƒskich 6, tel. (054) 416 60 00, fax (054) 416 60 40
info. 0 801 800 121, www.targon.pl, e-mail:[email protected]
23
ZDRÓJ CIECHOCI¡SKI listopad 2004