Oremus - mbalawander.pl

Transkrypt

Oremus
Teksty liturgii Mszy świętej
Styczeń 2016 v cena 6,40 zł (w tym 8% VAT)
now
ość
cena
24,90
▌Biografia św. Maksymiliana Kolbego pióra André
Frossarda, którą czyta się jednym tchem. Autor rysuje
konsekwentny, spójny portret szaleńca Bożego, którego „nic i nikt nie zatrzyma”, z powodzeniem ukazuje
niezwykły fenomen tego posłusznego rycerza
Maryi, świętego wyznawcy
i męczennika zarazem.
wdź na
spra
• Do cen doliczamy koszty wysyłki.
awni
w w w. w y d
ctwo.pl
Przyszedłeś z nieba, Najwyższy,
Przyjmując postać człowieka,
By nas Twą śmiercią odkupić
I dać nam pełnię radości.
Wysłuchaj, Zbawco, łaskawie
Modlitwy swoich wyznawców:
Napełnij serca światłością,
Co Boże życie nam daje.
z Liturgii godzin
Teksty liturgii Mszy świętej
na każdy dzień (rok C/II)
styczeń 2016
Rok 22 nr 1 (232)
Redaguje zespół: Adam Stankiewicz MIC (redaktor naczelny), Anna Foltańska (redaktor odpowiedzialny), Halina Świrska (sekretarz redakcji, nasza
okładka), Eliza Wiśniewska (redaktor techniczny; skład komputerowy),
Hanna Woźnica-Gierlasińska (opracowanie graficzne okładki), Tomasz Nowaczek MIC (komentarze i rozważania), Katarzyna Zielińska (modlitwy
wiernych), Adam Kowalski (wybór śpiewów), Maciej Zachara MIC (wprowadzenie do okresu zwykłego i liturgiczne ABC), Michał Kozak MIC (pokochać Psalmy). Wydawca: PROMIC – Wydawnictwo Księży Marianów MIC,
ul. Św. Bonifacego 9/1, 02-914 Warszawa, tel. 22 642 50 82, 22 651 90 54
(dział handlowy 9.00-17.00), www.wydawnictwo.pl, e-mail: [email protected]. Druk i oprawa: Drukarnia ABEDIK w Poznaniu
© by Konferencja Episkopatu Polski – teksty Mszału i Lekcjonarza
© by PROMIC – Wydawnictwo Księży Marianów MIC – edycja
Okładka: Chrzest Pański, ikona współczesna – opis na s. 204-205
2423/CO/1601
9 stycznia 2016 roku zostanie odprawiona Msza święta w intencji
Czytelników „Oremus” – o Boże błogosławieństwo w nowym roku
1
Kalendarz liturgiczny
na styczeń 2016
11 ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI
11 MARYI (B)* (I)** 12 Świętych Bazylego Wielkiego
19 i Grzegorza z Nazjanzu,
19 biskupów i doktorów Kościoła
(B)
13 DRUGA NIEDZIELA
11 PO NARODZENIU PAŃSKIM
14 Dzień powszedni
(B)
15 Dzień powszedni
(B)
16 OBJAWIENIE PAŃSKIE
(B)
Uroczystość
(B) (II)
17 Św. Rajmunda z Penyafort, prezbitera
18 Dzień powszedni
(B)
19 Dzień powszedni
(B)
10 CHRZEST PAŃSKI
Wsp. obow.
Uroczystość
(B) (B)
11 Dzień powszedni
(Z) (I)
12 Dzień powszedni
(Z)
13 Św. Hilarego, biskupa i doktora Kościoła
14 Dzień powszedni
Wsp. dow.
Święto
(B)
Wsp. dow.
(Z)
* Kolor szat liturgicznych: (B) – biały, (C) – czerwony, (Z) – zielony
** Tydzień Psałterza
2
15 Dzień powszedni
(Z)
16 Dzień powszedni
(Z)
17 DRUGA NIEDZIELA ZWYKŁA
18 Dzień powszedni
(Z) (II)
(Z)
19 Św. Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa
20 Dzień powszedni
(B)
Wsp. obow.
(Z)
21 Św. Agnieszki, dziewicy i męczennicy
22 Św. Wincentego Pallottiego, prezbitera
(C)
(B)
Wsp. obow.
Wsp. dow.
23 Błogosławionych męczenników Wincentego
25 Lewoniuka i dwunastu Towarzyszy (C) Wsp. dow.
24 TRZECIA NIEDZIELA ZWYKŁA
25 Nawrócenie św. Pawła Apostoła
(Z) (III)
(B)
Święto
26 Świętych biskupów Tymoteusza
25 i Tytusa (B) 27 Bł. Jerzego Matulewicza, biskupa
Wsp. obow.
(B)
Wsp. obow.
28 Św. Tomasza z Akwinu, prezbitera
25 i doktora Kościoła (B) Wsp. obow.
29 Św. Anieli Merici, dziewicy (B) 25 Bł. Bolesławy Marii Lament, dziewicy
30 Dzień powszedni
(B)
Wsp. dow.
Wsp. dow
(Z)
31 CZWARTA NIEDZIELA ZWYKŁA
(Z) (IV)
3
Teksty liturgii Mszy świętej na każdy dzień
P
iątek, 1 stycznia
Świętej Bożej Rodzicielki Maryi
Otaczamy szczególną czcią rodzicielstwo Maryi, ponieważ jest
Ona Matką Bożego Syna, którego dzisiejsza liturgia nazywa
Dawcą życia wiecznego. Jezus przychodzi, aby uczynić nas
dziećmi Bożymi. Nie jesteśmy niewolnikami, ludźmi zdeterminowanymi pieniądzem, karierą, władzą, cierpieniem, a nawet
przeżywaniem przyjemności. Jezus dał nam Ducha Świętego,
który pozwala zwracać się do Boga: „Ojcze”. Dzisiejsza liturgia
jest zaproszeniem, aby odnowić w sobie świadomość dziecięctwa
i dziedziczenia obietnicy życia wiecznego. Dziękujmy Bogu za
ten niezwykły dar, że możemy stawać się wolnymi wobec wszelkich zniewoleń naszego czasu.
PIEŚŃ NA WEJŚCIE: Bóg się z Panny narodził, L/140, M/279,
S/74, albo: Pan z nieba, E/305, L/157, S/100*
ALBO ANTYFONA: Witaj, Święta Boża Rodzicielko, * Ty wyda-
łaś na świat Króla, * który włada niebem i ziemią na wieki
wieków.
* E – Exsultate Deo, Wydawnictwo Światło-Życie, Kraków 2010;
* L –
* M –
* N1 –
* N2 –
* S –
4
Śpiewnik Liturgiczny, TN KUL, Lublin 1998;
Panu memu śpiewać chcę, PROMIC – Wydawnictwo Księży
Marianów MIC, Warszawa 2007;
Niepojęta Trójco, t. 1, Dominikański Ośrodek Liturgiczny,
Kraków 1998;
Niepojęta Trójco, t. 2, Dominikański Ośrodek Liturgiczny,
Kraków 2010;
ks. J. Siedlecki, Śpiewnik Kościelny, Instytut Wydawniczy Księży
Misjonarzy „Nasza Przeszłość”, Kraków 2015.
piątek, 1 stycznia
Albo:
Światło zabłysło dzisiaj nad nami, * bo Chrystus nam się
narodził. * Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, *
Bóg Mocny, * Książę Pokoju, * Ojciec Wieczności, * a Jego
królestwu nie będzie końca.
CHWAŁA
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty przez dziewicze macierzyństwo Najświętszej Maryi Panny obdarzyłeś ludzi łaską
wiecznego zbawienia, † spraw, abyśmy doznawali orędownictwa Tej, * przez którą otrzymaliśmy Twojego
Syna, Dawcę życia wiecznego. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie
wieki wieków.
CZYTANIE z Księgi Liczb (6,22‑27). Pan mówił do Mojżesza tymi słowami: „Powiedz Aaronowi i jego synom: Tak
oto macie błogosławić Izraelitom. Powiecie im: «Niech cię
Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze
swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci
ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem». Tak
będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę
błogosławił”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 67,2‑3.5.8)
REFREN:
Bóg miłosierny niech nam błogosławi.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
5
oremus
Niech się narody cieszą i weselą, †
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech nam Bóg błogosławi, *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
REFREN:
Bóg miłosierny niech nam błogosławi.
CZYTANIE z Listu św. Pawła Apostoła do Galatów (4,4‑7).
Bracia: Gdy nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego,
zrodzonego z Niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, byśmy mogli otrzymać
przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami,
Bóg zesłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła:
„Abba, Ojcze!”. A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz
synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.
Oto słowo Boże.
AKLAMACJA: Alleluja.
Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg
do ojców przez proroków,
a w tych ostatecznych dniach
przemówił do nas przez Syna.
SŁOWA EWANGELII według św. Łukasza (2,16‑21). Pasterze pośpiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję,
Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli,
opowiedzieli, co im zostało objawione o tym Dziecięciu.
A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli. Lecz Maryja zachowywała wszystkie
te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli
i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane. Gdy
6
piątek, 1 stycznia
nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano
Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło
w łonie Matki.
Oto słowo Pańskie.
Rodzicielstwo to zaproszenie i klucz do kultury wolności i życia. Życie kojarzymy z czymś dynamicznym,
przyjemnym, ciągle nowym, jakby miało nigdy się nie skończyć.
Najczęściej te uczucia towarzyszą rodzicom, którzy oczekują na
narodziny dziecka. Rozpoczyna się dla nich czas przygotowania do przyjęcia na świecie życia zapoczątkowanego pod sercem
małżonki i matki. To nowe życie staje się dla tych dwojga błogosławieństwem, które niebawem ujrzy światło dzienne i zamieszka pośród nich, w ich domu. Maryja Boża Rodzicielka wyraziła
ten stan umysłu i ducha w pełnym ufności pytaniu: „Jakże się
to stanie, skoro nie znam męża?” (Łk 1,34). Trudno wyobrazić
sobie, aby piastując Jezusa w betlejemskim żłobie, nie przechowywała w sercu tego słowa początku, które przy zwiastowaniu
uczyniło Ją matką.
Mojżesz pouczony przez Boga włoży w usta kapłańskiego
rodu Aarona słowa błogosławieństwa. Te słowa mają uczynić Aarona „akuszerem” dobroci i miłości. Błogosławieństwo wypowiadane nad ludem jest słowem rodzącym nową siłę, odwagę, przypomina o nadziejach i możliwościach, jakie Bóg złożył w każdym
z nas. Wypowiadanie słów błogosławieństwa można porównać
do rodzenia nowego życia. Tam, gdzie opadły ramiona, gdzie codzienność stała się trudna lub wręcz nie do zniesienia, ważne jest
przypomnienie, że jest jeszcze ktoś inny, ktoś większy i silniejszy
od źródła naszych niepowodzeń i klęsk – że jest Bóg. Jest to prorocze przypominanie, że wszelki dar i pomyślność pochodzą od
Boga i są owocem ścisłej współpracy z Jego łaską. Człowiek sam
z siebie nie jest w stanie zapewnić sobie pomyślności. WspółczesROZWAŻANIE:
7
módlmy się
ne przykłady ludzkich kombinacji, mających na celu zapewnienie
bezpieczeństwa i różnorako pojmowanego dobrobytu poza Bogiem, najwyraźniej ukazują tę ludzką niemoc.
Maryja, Boża Rodzicielka, w radości początku życia zaprasza nas do podjęcia na nowo daru nowego czasu: rozpoczętego
nowego roku. Zapraszamy Ją, aby uczyła nas modlitwy i zawierzenia Bogu, aby wskazywała nam Jezusa, Dawcę życia wiecznego, Boga, który jest Miłością.
WIERZĘ
MODLITWA WIERNYCH:
Przez wstawiennictwo Świętej Bożej Rodzicielki Maryi
prosimy Cię, Ojcze, o obfite błogosławieństwo dla całego Ludu Bożego.
O pokój w ludzkich sercach oraz pokój dla świata.
O umiejętność realizowania Twoich planów dla wszystkich ludzi dobrej woli.
O wieczną radość z Tobą dla naszych bliskich zmarłych.
O wolność, jaką daje świadomość bycia umiłowanym
dzieckiem Boga, dla każdego z nas.
PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: Przybieżeli do Betlejem,
E/306, L/160, M/303, N2/185, S/106, albo: Nowy Rok
bieży, S/131
Boże, Ty jesteś źródłem wszelkiego dobra i Ty je doprowadzasz do pełnego rozwoju, † w uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki dzięki Ci
składamy za początek naszego zbawienia * i prosimy,
abyśmy z radością zebrali Jego owoce. Przez Chrystusa, Pana naszego.
MODLITWA NAD DARAMI:
8
piątek, 1 stycznia
PREFACJA O NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE 55
PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: Anioł Pasterzom
mówił, E/291, L/135, M/275, N2/169, S/71; Gdy się Chrystus rodzi, E/298, L/146, M/288, N2/177, S/86
ANTYFONA:
na wieki.
Jezus Chrystus wczoraj i dziś, * ten sam także
MÓDLMY SIĘ: Boże, w uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Rodzicielki Twojego Syna i Matki Kościoła,
z radością przyjęliśmy Najświętszy Sakrament, † spraw,
prosimy, * aby pomógł nam osiągnąć życie wieczne.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
Bóg, źródło wszelkiego
błogosławieństwa, † niech wam hojnie udzieli łaski *
i przez cały rok strzeże zdrowia waszej duszy i ciała.
Amen.
Niech Bóg zachowa w was prawdziwą wiarę, † da niewzruszoną nadzieję * i cierpliwą miłość, która wszystko przetrwa.
Amen.
Niech Bóg w pokoju kieruje waszym życiem i waszą
pracą; † dzisiaj i zawsze wysłucha waszą modlitwę *
i doprowadzi was do życia wiecznego.
Amen.
Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec
i Syn,  i Duch Święty.
Amen.
UROCZYSTE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO:
PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: Wśród nocnej ciszy, E/312, L/165,
M/314, N1/137, S/120
9
oremus
S
obota, 2 stycznia
Świętych Bazylego Wielkiego i Grzegorza
z Nazjanzu, biskupów i doktorów Kościoła
Pierwsza sobota miesiąca
Święci Ojcowie Kościoła, do których należą św. Bazyli Wielki
i św. Grzegorz z Nazjanzu, pokornie poznawali prawdę o Bogu.
Pokorny w przeżywaniu bliskości z Jezusem był św. Jan Chrzciciel, który nawet nie próbował podawać się za Mesjasza. Inaczej
niż niektórzy współcześni, którzy zaskarbiwszy sobie przychylność potężniejszych i wpływowych ludzi, wykorzystują okazję,
aby czerpać korzyści, ukrywając się za ich szerokimi plecami.
Dziękując za łaskę bliskości Chrystusa przychodzącego w Eucharystii, prośmy też o pokorę, która pozwoli nam wyznać Mesjasza, innego niż my sami i możni tego świata.
ANTYFONA: W swoim Kościele Pan otworzył jego usta, *
napełnił go duchem mądrości i rozumu * i przyodział go
szatą chwały.
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty oświeciłeś swój Kościół przykładem i nauką świętych Bazylego i Grzegorza, †
spraw, abyśmy pokornie poznawali Twoją prawdę *
i wprowadzali ją w czyn przez miłość. Przez naszego
Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą
żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez
wszystkie wieki wieków.
CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Jana Apostoła (2,22‑28).
Najmilsi: Któż jest kłamcą, jeśli nie ten, kto zaprzecza, że
Jezus jest Mesjaszem? Ten właśnie jest antychrystem, kto
nie uznaje Ojca i Syna. Ktokolwiek nie uznaje Syna, nie
10
sobota, 2 stycznia
ma też i Ojca, kto zaś uznaje Syna, ten ma i Ojca. Wy zaś
zachowujecie w sobie to, co słyszeliście od początku. Jeżeli będzie trwało w was to, co słyszeliście od początku,
to i wy będziecie trwać w Synu i w Ojcu. A obietnicą tą,
daną przez Niego samego, jest życie wieczne. To wszystko
napisałem wam o tych, którzy wprowadzają was w błąd.
Co do was, to namaszczenie, które otrzymaliście od Niego,
trwa w was i nie potrzebujecie pouczenia od nikogo, ponieważ Jego namaszczenie poucza was o wszystkim. Ono
jest prawdziwe i nie jest kłamstwem. Toteż trwajcie w Nim
tak, jak was nauczyło. Teraz właśnie trwajcie w Nim, dzieci,
abyśmy, gdy się zjawi, mieli ufność i w dniu Jego przyjścia
nie doznali wstydu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98,1‑4)
REFREN:
Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.
Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.
11
módlmy się
Alleluja.
AKLAMACJA:
SŁOWA EWANGELII według św. Jana (1,19‑28). Takie jest
świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: „Kto ty jesteś?”,
on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: „Ja nie jestem
Mesjaszem”. Zapytali go: „Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?”. Odrzekł: „Nie jestem”. „Czy ty jesteś prorokiem?”
Odparł: „Nie”. Powiedzieli mu więc: „Kim jesteś, abyśmy
mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz
sam o sobie?”. Powiedział: „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak rzekł prorok Izajasz”.
A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zaczęli go pytać,
mówiąc do niego: „Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?”. Jan im
tak odpowiedział: „Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten,
którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja
nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała”.
Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie
Jan udzielał chrztu.
MODLITWA WIERNYCH:
Módlmy się za biskupów, aby zawsze wsłuchiwali się
w słowa Mistrza, który ich osobiście powołał i wybrał.
Za chrześcijan, aby żyjąc na co dzień radością z tego, że
Bóg stał się dla nas człowiekiem, byli świadectwem dla
świata.
12
sobota, 2 stycznia
Za rządzących państwami i parlamentarzystów, aby traktowali swoje zadania jako służbę dla dobra innych ludzi.
Za cierpiących w czyśćcu, aby w pełni doświadczyli zbawienia ofiarowanego przez Jezusa.
Za nas samych, abyśmy nie tylko wiernie trwali w nauce Syna Bożego, ale też pielęgnowali głęboką relację
z Nim.
MODLITWA NAD DARAMI: Panie, nasz Boże, przyjmij dary,
które z radością składamy w dzień świętych Bazylego
i Grzegorza, * wierni ich pouczeniom, oddajemy się Tobie całkowicie razem z Ofiarą uwielbienia. Przez Chrystusa, Pana naszego.
PREFACJA O NARODZENIU PAŃSKIM 3 – 5 ALBO O ŚWIĘTYCH 70 – 71
ANTYFONA: Oto rządca wierny i roztropny, * którego Pan
ustanowił nad swoją służbą, * żeby wydzielał jej żywność
w odpowiednim czasie.
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, na Uczcie eucharystycznej nakarmiłeś nas Chlebem żywym, Ciałem
Chrystusa, † kształtuj nas w szkole Jego Ewangelii, *
abyśmy za przykładem świętych Bazylego i Grzegorza
szukali Twojej prawdy i świadczyli o niej przez dzieła
miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Pierwsza sobota miesiąca
Moje serce cieszyć się będzie z Twojej pomocy, * śpiewać będę Panu, który obdarzył mnie dobrem.
ANTYFONA:
13
oremus
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty przygotowałeś w Sercu Najświętszej Maryi Panny godne mieszkanie dla Ducha
Świętego, † spraw, abyśmy przez wstawiennictwo Najświętszej Dziewicy * stali się świątynią Twojej chwały.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †
który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Wszechmogący Boże, wejrzyj
z upodobaniem na modlitwy i dary, które Tobie składamy, oddając cześć Najświętszej Maryi, Matce Bożej, *
i udziel nam Twojego przebaczenia. Przez Chrystusa,
Pana naszego.
PREFACJA O NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE 55
ANTYFONA: Maryja zachowywała wszystkie te słowa * i roz-
ważała je w swoim sercu.
MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, oddając cześć Rodzicielce Twojego Syna, przyjęliśmy Sakrament odkupienia, † spraw, abyśmy zostali napełnieni Twoją łaską *
i coraz głębiej uczestniczyli w tajemnicy zbawienia.
14
niedziela, 3 stycznia
N
iedziela, 3 stycznia
Druga niedziela po Narodzeniu Pańskim
Bóg wyrzekł Słowo, przez które wszystko się stało, i w ten sposób podzielił się Sobą ze stworzeniem. W swoim umiłowanym
Synu wybrał nas od założenia świata. Liturgia okresu Bożego
Narodzenia przypomina o wielkim pragnieniu Boga, aby być
blisko nas. Najwymowniejszym tego znakiem jest wcielone Słowo Ojca, Jezus Chrystus. W Eucharystii staje się On dla nas
ciałem, abyśmy żyli dzięki Niemu i w Nim na wieki.
PIEŚŃ NA WEJŚCIE:
N2/170, S/72
Bóg się rodzi, E/291, L/139, M/278,
Gdy wszystko było pogrążone w głębokim milczeniu, * a noc w swym biegu dosięgła połowy drogi, * wszechmocne Słowo Twoje, Panie, * zstąpiło z nieba,
z królewskiego tronu.
ALBO ANTYFONA:
CHWAŁA
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty
oświecasz wszystkich ludzi, którzy w Ciebie wierzą, †
napełnij cały świat Twoją chwałą, * i ukaż się wszystkim narodom w blasku Twojej prawdy. Przez naszego
żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez
CZYTANIE z Mądrości Syracha (24,1-2.8-12). Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu. Otwiera usta na zgromadzeniu Najwyższego i chlubi się przed
Jego potęgą. Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego,
15
módlmy się
Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł:
„W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo!”.
Przed wiekami, na samym początku mnie stworzył i już
nigdy istnieć nie przestanę. W świętym przybytku, w Jego
obecności, zaczęłam pełnić służbę i przez to na Syjonie
mocno stanęłam. Podobnie w mieście umiłowanym dał mi
odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza. Zapuściłam
korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego
dziedzictwie.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 147,12-15.19-20)
REFREN:
Słowo Wcielone wśród nas zamieszkało.
Chwal, Jeruzalem, Pana, *
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mknie Jego słowo.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.
CZYTANIE z Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan (1,3-6.15-18). Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego,
Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystu16
sie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata,
abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów
poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej
woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas
w Umiłowanym. Przeto i ja, usłyszawszy o waszej wierze
w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych,
nie zaprzestaję dziękczynienia, wspomagając was w moich
modlitwach. Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego, Jezusa
Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da
wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych.
Oto słowo Boże.
Chrystus został ogłoszony narodom,
znalazł wiarę w świecie, Jemu chwała na wieki.
SŁOWA EWANGELII według św. Jana (1,1-18). Na początku
było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono
było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało,
a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało. W Nim
było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość
w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się
człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by
wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz
został posłany, aby zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na
świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się
17
oremus
przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej
własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak,
którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi,
tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani
z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje
od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo
i głośno woła w słowach: „Ten był, o którym powiedziałem:
Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością,
gdyż był wcześniej ode mnie”. Z Jego pełności wszyscy
otrzymaliśmy – łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało
dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły
przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział; ten
Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.
ROZWAŻANIE: Bóg nas kocha. Synowskie przybranie, o którym
mowa w czytaniu z Listu św. Pawła do Efezjan, jest tego wymownym dowodem. Bóg kocha nas w swoim umiłowanym Synu
Jezusie Chrystusie. W Nim wybrał nas od początku. Przychodzimy na Eucharystię, aby nieustannie odnawiać w sobie dar wybrania i żyć łaską początku stworzenia. Pragniemy – jak poucza
św. Jan Ewangelista – narodzenia z Boga. Pamięć o początku
oznacza również jego rozumienie, czyli sięganie do korzeni
własnej tożsamości. Czyż nie tego pragniemy wobec tak wielu
współczesnych propozycji tłumaczenia naszej istoty?
Bóg objawia nam tajemnicę człowieka w sposób niezwykle
subtelny. Słuchając dzisiejszego fragmentu Mądrości Syracha,
mamy wrażenie, jakby Bóg chciał wydobyć z nas coś ukrytego,
co nie jest ani powierzchowne, ani mdłe, płytkie, złe i brzydkie.
To mądrość, to coś z Boga, co pozwala nam wydobyć głębo18
kie prawdy duchowe o nas. Ona pozwala nam uznać naszą
małość, ale informuje także o naszej godności i wielkości. Ona
umożliwia nam zbliżanie się do prawdy, poznawanie dobra
i piękna. Jesteśmy w stanie rozstrzygnąć, co nam służy i co nas
pomniejsza. Pomniejsza nas niewątpliwie grzech, czyli: egoizm,
zarozumiałość, pożądanie, wszelki rodzaj nieumiarkowania. To
wszystko uszczupla i zniekształca zarówno nasz obraz siebie,
jak i obraz Boga. Bóg nie skupia jednak naszej uwagi na tym,
co złe. Ukazywanie ludzkich braków nie jest niczym inspirującym. On ukazuje nam swoją radość. Znajduje upodobanie
w synach ludzkich, pokazuje swoją twarz w Jezusie Chrystusie,
przez Niego udziela każdemu ducha mądrości, aby człowiek
mógł głębiej poznawać Jego samego.
W Jezusie Bóg zbliża się do nas i czyni nas godnymi Jego
świętej obecności, obdarowuje nas nowymi narodzinami, pozwala smakować nowości stworzenia, pozwala rozpoznać Siebie
w Eucharystii, w pokornej postaci chleba i wina, które stają się
ciałem i krwią umiłowanego Syna, świętym życiem pulsującym
w nas.
WIERZĘ
MODLITWA WIERNYCH:
Prośmy o błogosławieństwo i wszelkie dary Ducha
Świętego dla papieża Franciszka.
O rozszerzanie się Dobrej Nowiny na całym świecie.
O mądrość dla duszpasterzy prowadzących naszą
wspólnotę.
O radość życia wiecznego dla naszych bliskich zmarłych.
O wytrwałość w dążeniu do świętości dla nas, tutaj
zgromadzonych.
19
módlmy się
PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW:
E/307, L/161, M/305, S/108
Przystąpmy do szopy,
Wszechmogący Boże, uświęć
złożone dary przez Narodzenie Twojego Syna, * który wskazał nam drogę prawdy i obiecał życie wieczne.
PREFACJA O NARODZENIU PAŃSKIM 3 – 5
Dzisiaj w Betlejem, E/297, L/145, M/286, N2/176, S/84; Wesołą nowinę,
M/313, N2/192, S/117
PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE:
ANTYFONA: Wszystkim, którzy Go przyjęli, * Chrystus dał
moc, * aby się stali dziećmi Bożymi.
MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, pokornie Cię prosimy † przez działanie tego Sakramentu oczyść nas ze
złych skłonności * i spełnij nasze godziwe pragnienia.
PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE:
P
Witaj Jezu ukochany, S/118
oniedziałek, 4 stycznia
Dzień powszedni
Są takie słowa, które w jakiś sposób wypełniają codzienność
i których nie bierze się na serio. Słowo Jezusa słyszy się inaczej. Warto zwrócić uwagę na pytanie: „Czego szukasz?”. Jezus,
20
poniedziałek, 4 stycznia
znający ludzkie serce, stawia je niezwykle osobiście. Do poszukiwania na serio zmusza nas nierzadko czyjaś niesprawiedliwość,
grzech, tęsknota, a nawet obawa, aby na przykład ktoś obok nie
okazał się dzieckiem diabła – jak podaje św. Jan Ewangelista.
Pytanie Jezusa otwiera oczy, serce i umysł na wyznanie pragnienia, żeby poznać i przyjąć Jego sposób życia.
Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką, * nad mieszkańcami krainy mroków zabłysło
światło.
ANTYFONA:
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, nowe światło na
niebie zwiastowało, że przybył Zbawiciel, aby świat
odkupić, † prosimy Cię, niech to światło zajaśnieje
w naszych sercach * i nieustannie odnawia nasze życie.
Dzieci, nie dajcie się zwodzić nikomu; ten, kto postępuje sprawiedliwie, jest sprawiedliwy, tak jak On jest sprawiedliwy. Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła, ponieważ
diabeł trwa w grzechu od początku. Syn Boży objawił się
po to, aby zniszczyć dzieła diabła. Ktokolwiek narodził się
z Boga, nie grzeszy, gdyż trwa w nim nasienie Boże; taki
nie może grzeszyć, bo się narodził z Boga. Dzięki temu
można rozpoznać dzieci Boga i dzieci diabła: kto postępuje
niesprawiedliwie, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje
swego brata.
Oto słowo Boże.
21
oremus
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98,1.7‑9)
REFREN:
Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.
Niech szumi morze i wszystko, co w nim żyje, *
krąg ziemi i jego mieszkańcy.
Rzeki niech klaszczą w dłonie, *
góry niech razem wołają z radości.
W obliczu Pana, który nadchodzi, *
aby osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie *
i ludy według słuszności.
Alleluja.
AKLAMACJA:
SŁOWA EWANGELII według św. Jana (1,35‑42). Jan stał
wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: „Oto Baranek Boży”. Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich:
„Czego szukacie?”. Oni powiedzieli do Niego: „Rabbi! – to
znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?”. Odpowiedział
im: „Chodźcie, a zobaczycie”. Poszli więc i zobaczyli, gdzie
mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od
22
Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten
spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: „Znaleźliśmy Mesjasza” – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go
do Jezusa. A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: „Ty
jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas” –
to znaczy: Piotr.
MODLITWA WIERNYCH:
Módlmy się, aby chrześcijanie byli czytelnym znakiem
Bożej miłości, która ogarnia cały świat i każdego człowieka.
Aby cała wspólnota Kościoła trwała w słuchaniu i rozważaniu Bożego słowa.
Aby biskupi i prezbiterzy niestrudzenie dawali świadectwo o Bożym świetle, które rozprasza ciemności tego
świata.
Aby chorzy i cierpiący odnaleźli w Chrystusie radość
większą od trudów, których teraz doświadczają.
Aby każdy z nas umiał żyć na co dzień łaską zbawienia,
które zostało nam dane w Synu Bożym.
Boże, źródło prawdziwej pobożności i pokoju, † spraw, abyśmy tą Ofiarą godnie
uczcili Twój majestat * i przez udział w Eucharystii
umocnili naszą jedność w wierze. Przez Chrystusa,
Pana naszego.
ANTYFONA: Ukazało się Życie, które było w Ojcu, * i nam
się objawiło.
23
módlmy się
MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, w swojej dobroci
udzielaj nam teraz i w przyszłości wszelkich pomocy,
których potrzebujemy, † abyśmy czerpiąc siły z darów
przemijających, * z większą ufnością dążyli do wieczności. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W
torek, 5 stycznia
Dzień powszedni
Najwyraźniej stajemy wobec tajemnicy powołania. Zaczyna
się ono od spotkania, któremu towarzyszy słowo. Jezus spotkał Filipa i zaprosił go do wędrówki ze sobą. Wierzący Filip
w podobny sposób spotyka Natanaela, którego podprowadza
do spotkania z Mesjaszem. Jezus jest pierwszym, który wychodzi na spotkanie. Podobnie czyni w Eucharystii, gdy otwiera
przestrzeń swojego życia dla nas, a przez nas dla innych, aby
i oni mogli Go spotkać.
Na początku i przed czasem * Słowo było Bogiem, * On się narodził jako Zbawiciel świata.
ANTYFONA:
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty przez narodzenie Twojego
Syna w cudowny sposób rozpocząłeś dzieło naszego
zbawienia, † umocnij wiarę swojego ludu, * abyśmy
prowadzeni przez Chrystusa doszli do obiecanej nam
chwały. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha
Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Najmilsi: Taka jest nowina, którą usłyszeliście od począt24
wtorek, 5 stycznia
ku, że mamy się wzajemnie miłować. Nie tak, jak Kain,
który pochodził od Złego i zabił swego brata. A czemu go
zabił? Ponieważ czyny jego były złe, brata zaś sprawiedliwe. Nie dziwcie się, bracia, jeśli świat was nienawidzi. My
wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy
braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci. Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego. Po tym poznaliśmy
miłość, że Chrystus oddał za nas życie swoje. My także
winniśmy oddać życie za braci. Jeśliby ktoś posiadał na
świecie majątek i widział, że brat jego cierpi niedostatek,
a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim
miłość Boga? Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale
czynem i prawdą. Po tym poznamy, że jesteśmy z prawdy,
i uspokoimy przed Nim nasze serca. A jeśli serce oskarża
nas, to przecież Bóg jest większy niż nasze serca i zna
wszystko. Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to mamy
ufność w Bogu.
Oto słowo Boże.
REFREN:
Niech cała ziemia śpiewa swemu Panu.
Służcie Panu z weselem, *
stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, †
On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, †
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, †
25
oremus
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.
REFREN:
Niech cała ziemia śpiewa swemu Panu.
Zajaśniał nam dzień święty,
pójdźcie, narody, oddajcie pokłon Panu,
bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię.
SŁOWA EWANGELII według św. Jana (1,43‑51). Jezus postanowił udać się do Galilei. I spotkał Filipa. Jezus powiedział do niego: „Pójdź za Mną!”. Filip zaś pochodził
z Betsaidy, z miasta Andrzeja i Piotra. Filip spotkał Natanaela i powiedział do niego: „Znaleźliśmy Tego, o którym
pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy – Jezusa, syna Józefa,
z Nazaretu”. Rzekł do niego Natanael: „Czy może być co
dobrego z Nazaretu?”. Odpowiedział mu Filip: „Chodź
i zobacz”. Jezus ujrzał, jak Natanael podchodzi do Niego,
i powiedział o nim: „Oto prawdziwy Izraelita, w którym
nie ma podstępu”. Powiedział do Niego Natanael: „Skąd
mnie znasz?”. Odrzekł mu Jezus: „Widziałem cię, zanim
cię zawołał Filip, gdy byłeś pod figowcem”. Odpowiedział
Mu Natanael: „Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś
Królem Izraela!”. Odparł mu Jezus: „Czy dlatego wierzysz,
że powiedziałem ci: Widziałem cię pod figowcem? Zobaczysz jeszcze więcej niż to”. Potem powiedział do niego:
„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa
otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących nad
Syna Człowieczego”.
26
wtorek, 5 stycznia
MODLITWA WIERNYCH:
Boże obecny wśród nas, prosimy Cię, by nasi biskupi
i prezbiterzy z mocą głosili Twoją bezwarunkową miłość.
By Dobra Nowina rozszerzała się po świecie, aby każdy
człowiek wyznał w Chrystusie swego Pana i Mistrza.
By rządzący pamiętali, że prawe czyny są ważniejsze od
pięknych słów.
By osoby cierpiące doświadczały wsparcia ze strony
bliźnich.
By nasze czyny wynikały z wiary i miłości do Ciebie
i ludzi.
MODLITWA NAD DARAMI: Panie, nasz Boże, składamy
Tobie dary od Ciebie pochodzące na eucharystyczną
Ofiarę, w której dokonuje się święta wymiana, † przyjmij je łaskawie * i daj nam siebie samego w Twoim
Synu. Który żyje i króluje na wieki wieków.
Tak Bóg umiłował świat, * że dał swojego Jednorodzonego Syna, * aby każdy, kto w Niego wierzy, nie
zginął, * ale miał życie wieczne.
ANTYFONA:
MÓDLMY SIĘ: Prosimy Cię, wszechmogący Boże, †
spraw, aby moc Najświętszego Sakramentu * nieustannie podtrzymywała nasze życie. Przez Chrystusa, Pana
naszego.
27
módlmy się
Ś
roda, 6 stycznia
Objawienie Pańskie
Dobra Nowina o Jezusie nie jest dana po to, aby zatrzymać ją
tylko dla siebie. Mesjasz przychodzi, aby dać zbawienie wszelkiemu stworzeniu. Mędrcy ze Wschodu są znakiem ludzkiego
pragnienia poznania i przyjęcia Boga. Liturgia Objawienia
Pańskiego przypomina o misyjnym posłaniu Kościoła, które jest
wyjściem naprzeciw temu pragnieniu. Jesteśmy wezwani do zaangażowanej ewangelizacji, czyli głoszenia miłości Boga, większej od ludzkiej słabości, nędzy i grzechu.
N2/182, S/138
Mędrcy świata, E/299, L/149, M/292,
ALBO ANTYFONA: Oto
przybył Pan i Władca, * a w Jego ręku
królewska władza i moc, i rządy.
CHWAŁA
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty w dniu dzisiejszym za przewodem gwiazdy objawiłeś Jednorodzonego Syna swojego
poganom, † spraw łaskawie, abyśmy poznawszy Cię
już przez wiarę, * zostali doprowadzeni do oglądania
twarzą w twarz blasku Twojego majestatu. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który
z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg,
przez wszystkie wieki wieków.
CZYTANIE z Księgi proroka Izajasza (60,1‑6). Powstań!
Świeć, Jeruzalem, bo przyszło twe światło i chwała Pańska
rozbłyska nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty
mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan, i Jego chwa28
środa, 6 stycznia
ła jawi się nad tobą. I pójdą narody do twojego światła,
królowie do blasku twojego wschodu. Rzuć okiem dokoła
i zobacz: Ci wszyscy zebrani zdążają do ciebie. Twoi synowie przychodzą z daleka, na rękach niesione są twe córki.
Wtedy zobaczysz i promienieć będziesz, a serce twe zadrży i rozszerzy się, bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie, zasoby narodów przyjdą ku tobie. Zaleje cię mnogość
wielbłądów – dromadery z Madianu i z Efy. Wszyscy oni
przybędą z Saby, zaofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 72,1‑2.7‑8.10‑13)
REFREN:
Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.
Boże, przekaż Twój sąd królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.
Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość *
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi.
Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, *
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, *
wszystkie narody będą mu służyły.
Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa, *
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.
29
oremus
CZYTANIE z Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan (3,2‑3a.5‑6).
Bracia: Słyszeliście przecież o udzieleniu przez Boga łaski
danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica. Nie była ona oznajmiona
synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz
została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom
i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy
w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.
Oto słowo Boże.
Alleluja.
Ujrzeliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie
i przybyliśmy oddać pokłon Panu.
AKLAMACJA:
SŁOWA EWANGELII według św. Mateusza (2,1‑12). Gdy
Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla
Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy
i pytali: „Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon”. Skoro to usłyszał król Herod,
przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie
ma się narodzić Mesjasz. Ci mu odpowiedzieli: „W Betlejem judzkim, bo tak zostało napisane przez Proroka: A ty,
Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród
głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca,
który będzie pasterzem ludu mego, Izraela”. Wtedy Herod
przywołał potajemnie mędrców i wywiedział się od nich
dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do
Betlejem, rzekł: „Udajcie się tam i wypytajcie starannie
o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja
30
środa, 6 stycznia
mógł pójść i oddać Mu pokłon”. Oni zaś, wysłuchawszy
króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na
Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli
gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli
Dziecię z Matką Jego, Maryją; padli na twarz i oddali Mu
pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary:
złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz,
żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się z powrotem do swojego kraju.
Ewangelizacja nie jest atrakcyjnym dodatkiem
do działalności Kościoła. Ona jest samym sercem jego życia i misyjnego posłannictwa. Bez tego zaangażowania umieramy jako
wspólnota Kościoła i stajemy się światu niepotrzebni. Objawienie
Pańskie jest świętem dla narodów. One wszystkie niosą w sobie
nieugaszone pragnienie poznania dobra, piękna, prawdy i miłości. Wszystko to mogą odnaleźć w Bogu, który zechciał ukazać
swoją twarz w Dziecięciu złożonym na sianie w betlejemskiej szopie. Dlaczego zatem nie ofiarować Go także dzisiejszemu światu?
Chodzi o nowe życie w Jezusie Chrystusie. Chrystus przychodzi, aby zwyciężyć śmierć. Głoszenie Ewangelii Jego przyjścia otwiera „starego człowieka” w nas na cud powtórnych narodzin. Czyniąc
to, zmieniamy nas samych i nasze otoczenie w oazę życia.
Liturgia Objawienia Pańskiego przypomina i wzywa do odnowy tej chrześcijańskiej świadomości głoszenia Jezusa sobie
nawzajem i wszystkim narodom. Dawanie w każdej sytuacji
świadectwa Dobrej Nowiny oznacza wydawanie swojego życia
wzorem Tego, który je pierwszy za nas ofiarował.
ROZWAŻANIE:
WIERZĘ
31
módlmy się
MODLITWA WIERNYCH:
Ojcze, obdarz Kościół odwagą głoszenia prawdy o zbawieniu w Jezusie Chrystusie.
Wspomóż chrześcijan, aby byli światłem dla świata poprzez świadectwo wzajemnej miłości.
Dopomóż ateistom i agnostykom odnaleźć drogę do
szczęścia, jakiego źródłem jest wiara.
Przyjmij dusze naszych bliskich zmarłych do wiecznej
radości.
Naucz nas oddawania Tobie naszego życia poprzez codzienną modlitwę i pracę.
PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: Jakaż to gwiazda, E/298,
L/148, S/136, albo: Mędrcy świata (zwr. 4), E/299, L/149,
M/292, N2/182, S/138
MODLITWA NAD DARAMI: Wszechmogący Boże, wejrzyj
łaskawie na dary swojego Kościoła, † nie są już nimi
złoto, kadzidło i mirra, lecz Jezus Chrystus, którego te
dary oznaczają, * Jego składamy w ofierze i przyjmujemy jako pokarm. Który żyje i króluje na wieki wieków.
PREFACJA O OBJAWIENIU PAŃSKIM 6
W żłobie leży,
E/310, L/166, M/312, S/115; Tryumfy Króla niebieskiego,
E/309, L/162, M/309, N2/190, S/114
ANTYFONA: Ujrzeliśmy gwiazdę Jego na wschodzie * i przy-
byliśmy z darami pokłonić się Panu.
MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, niech Twoje światło
towarzyszy nam zawsze i wszędzie, † abyśmy czystym
32
czwartek, 7 stycznia
wejrzeniem przenikali tajemnicę Eucharystii, w której uczestniczymy, * i z miłością ją przyjmowali. Przez
Chrystusa, Pana naszego.
UROCZYSTE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO: Bóg, który was wezwał
z ciemności do swojego przedziwnego światła, † niech
wam udzieli swojego błogosławieństwa * i utwierdzi
wasze serca w wierze, nadziei i miłości.
Amen.
Dzisiaj Chrystus ukazał się światu jako światło jaśniejące w ciemności, † z ufnością idźcie za Nim, * abyście
się stali światłem dla waszych braci.
Amen.
Mędrcy szli za gwiazdą i z radością znaleźli Chrystusa, † niech po ukończeniu ziemskiej pielgrzymki Bóg
doprowadzi was do Jezusa, waszego Pana, * który jest
Światłością ze Światłości.
Amen.
Amen.
L/138, S/134
C
Bóg się rodzi, gwiazda wschodzi,
zwartek, 7 stycznia
Dzień powszedni
albo wspomnienie św. Rajmunda z Penyafort
Pierwszy czwartek miesiąca
Chodzić w ciemności bez światła jest trudną sztuką, a czasem
wręcz niemożliwą. Aby zyskać właściwy kierunek, tak by nie ra33
oremus
nić siebie i innych, trzeba choć odrobiny blasku. Jezus jest pełnią
światła. On pozwala odzyskać utracony kierunek w relacjach,
w pracy, w historii życia. Od momentu ujrzenia światła zaczyna się droga nawrócenia, której towarzyszy nieustanne wołanie
Jezusa, by żyć według Ewangelii.
ANTYFONA: Dzień święty nam zajaśniał; * przyjdźcie, ludy,
i uwielbiajcie Pana, * bo wielkie światło zstąpiło na ziemię.
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, niech blask Twojej chwały oświeci nasze serca, * abyśmy mogli przez
ciemności tego świata dojść do krainy wiecznej światłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego
Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha
CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Jana Apostoła (3,22—4,6).
Najmilsi: O co prosić będziemy, otrzymamy od Boga, ponieważ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co
się Jemu podoba. Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy
wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Kto wypełnia Jego
przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa On
w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał. Umiłowani, nie każdemu duchowi dowierzajcie, ale badajcie duchy,
czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło
się na świecie. Po tym poznajecie Ducha Bożego: każdy
duch, który uznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele,
jest z Boga. Żaden zaś duch, który nie uznaje Jezusa, nie
jest z Boga; i to jest duch antychrysta, który – jak słyszeliście – nadchodzi i już teraz przebywa na świecie. Wy, dzieci, jesteście z Boga i zwyciężyliście ich, ponieważ większy
34
jest Ten, który w was jest, od tego, który jest w świecie. Oni
są ze świata, dlatego mówią od świata, a świat ich słucha.
My jesteśmy z Boga. Ten, kto zna Boga, słucha nas. Kto nie
jest z Boga, nas nie słucha. W ten sposób poznajemy ducha
prawdy i ducha fałszu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 2,7‑8.10‑11)
REFREN:
Dam Ci narody w Twoje posiadanie.
Wyrok Pański ogłoszę: †
On rzekł do mnie: „Ty jesteś moim Synem, *
Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie.
Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody *
i krańce ziemi w posiadanie Twoje”.
A teraz, królowie, zrozumcie, *
nauczcie się, sędziowie ziemi.
Służcie Panu z bojaźnią, *
z drżeniem całujcie Mu stopy.
Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.
SŁOWA EWANGELII według św. Mateusza (4,12‑17.23‑25).
Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do
Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: „Ziemia
Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmier35
módlmy się
ci wzeszło światło”. Odtąd począł Jezus nauczać i mówić:
„Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie”. I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc
wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. A wieść
o Nim rozeszła się po całej Syrii. Przynoszono więc do
Niego wszystkich cierpiących, których nękały rozmaite
choroby i dolegliwości: opętanych, epileptyków i paralityków. A On ich uzdrawiał. I szły za Nim liczne tłumy z Galilei i z Dekapolu, z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania.
MODLITWA WIERNYCH:
Boże Ojcze, spraw, aby Kościół święty niestrudzenie
głosił całemu światu Ewangelię o Królestwie.
Aby seminaria duchowne i nowicjaty zakonne wspierały powołanych w dojrzewaniu do służby Bogu i człowiekowi.
Aby spowiednicy i kierownicy duchowi byli obdarzeni
umiejętnością rozeznania.
Aby chorzy na duszy lub na ciele doświadczyli mocy
Twego miłosierdzia.
Aby każdy z nas poprzez coraz głębsze zjednoczenie
z Jezusem przyjmował dar pełni życia.
MODLITWA NAD DARAMI: Panie, nasz Boże, składamy
Tobie dary, od Ciebie pochodzące, na eucharystyczną
Ofiarę, w której dokonuje się święta wymiana, † przyjmij je łaskawie * i daj nam siebie samego w Twoim Synu. Który żyje i króluje na wieki wieków.
PREFACJA O OBJAWIENIU PAŃSKIM 6 ALBO O NARODZENIU
PAŃSKIM 3 – 5
36
ANTYFONA: Widzieliśmy chwałę Słowa Wcielonego, * chwałę,
jaką od Ojca otrzymuje Jednorodzony, pełen łaski i prawdy.
MÓDLMY SIĘ: Prosimy Cię, wszechmogący Boże, †
spraw, aby moc Najświętszego Sakramentu, * nieustannie podtrzymywała nasze życie. Przez Chrystusa, Pana
naszego.
Św. Rajmunda z Penyafort, prezbitera
Gorliwość o zbawienie wszystkich ludzi, która charakteryzowała
św. Rajmunda, jest znakiem świętości także dzisiaj. Ten gorliwy
dominikanin z XIII wieku zabiegał o nawrócenie na chrześcijaństwo nie tylko swoich rodaków, ale także muzułmanów i żydów. Wraz ze św. Piotrem Nalasco założył Zakon Najświętszej
Maryi Panny Miłosierdzia, zajmujący się wykupem chrześcijan
z niewoli mauretańskiej. Św. Rajmund zaprasza nas do odwagi
miłosierdzia wobec dzisiejszych grzeszników, a także do odwagi głoszenia Dobrej Nowiny „nomadom” dzisiejszego świata.
ANTYFONA: Duch Pański spoczywa na mnie, * ponieważ
mnie namaścił i posłał mnie, * abym ubogim niósł dobrą
nowinę, * uzdrawiał skruszonych w sercu.
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty obdarzyłeś świętego Rajmunda wielkim miłosierdziem wobec grzeszników, † przez
jego wstawiennictwo wyzwól nas z więzów grzechu, *
abyśmy w swobodzie ducha pełnili Twoją wolę. Przez
naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który
37
oremus
MODLITWA NAD DARAMI: Wszechmogący Boże, dary złożone na cześć świętych świadczą o Twojej potędze
i chwale, † pokornie Cię prosimy, * aby wyjednały nam
zbawienie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
PAŃSKIM 3 – 5, ALBO O ŚWIĘTYCH 70 – 71
ANTYFONA: Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, * aż
do skończenia świata.
MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, † niech przyjęty Najświętszy Sakrament przygotuje nas do wiecznej radości, * na którą święty Rajmund zasłużył jako wierny
szafarz sakramentów. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Albo:
Wszechmogący Boże, Ty nas posiliłeś na świętej
Uczcie, † spraw, abyśmy naśladując świętego Rajmunda, * nieustannie Ciebie chwalili i wytrwale pomagali
wszystkim z bratnią miłością. Przez Chrystusa, Pana
naszego.
Pierwszy czwartek miesiąca
Pan przysiągł i tego nie odwoła: * Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.
ANTYFONA:
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty dla swojej chwały i zbawienia
ludzkości ustanowiłeś Chrystusa najwyższym i wiecznym Kapłanem, † spraw, aby lud, który On nabył dla
38
Ciebie Krwią swoją, * z uczestnictwa w Ofierze eucharystycznej czerpał moc płynącą z Jego Krzyża i Zmartwychwstania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa,
Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności
Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, † ilekroć bowiem sprawujemy pamiątkę ofiary Chrystusa, * spełnia
się dzieło naszego odkupienia. Przez Chrystusa, Pana
naszego.
PREFACJA O NAJŚWIĘTSZEJ EUCHARYSTII 46
ANTYFONA: To jest Ciało moje za was wydane; * ten kielich
jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. * Czyńcie to, ile
razy spożywać będziecie, * na moją pamiątkę.
MÓDLMY SIĘ: Prosimy Cię, Boże, † przez uczestnictwo
w tej Ofierze, którą Twój Syn polecił składać na swoją
pamiątkę, * uczyń nas samych wieczystym darem dla
Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Albo:
ANTYFONA: Jezus
powiedział do swoich uczniów: * Proście
Pana żniwa, * żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty kierujesz swoim ludem przez
pasterzy, † ześlij na swój Kościół ducha pobożności
i męstwa * i powołaj ludzi, którzy będą godnie pełnili służbę przy ołtarzu oraz mężnie i pokornie głosili
39
módlmy się
Ewangelię. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
MODLITWA NAD DARAMI: Wszechmogący
Boże, przyjmij
łaskawie prośby i dary swojego ludu, † spraw, aby coraz
liczniejsi byli szafarze Twoich sakramentów * i trwali
w Twojej miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego.
PREFACJA ZWYKŁA 36 – 40
Po tym poznaliśmy miłość Bożą, * że Jezus oddał za nas życie swoje. * My także winniśmy oddać życie
za braci.
ANTYFONA:
MÓDLMY SIĘ: Posileni Chlebem eucharystycznym,
błagamy Cię, Boże, † niech dzięki temu Sakramentowi miłości dojrzewają ziarna powołania, które hojnie
rozsiewasz na roli Kościoła, * aby wielu chrześcijan oddawało się na kapłańską służbę Tobie i braciom. Przez
P
iątek, 8 stycznia
Dzień powszedni
Tylko miłość jest w stanie rozdzielić samą siebie bez uszczerbku dla swojej istoty. Co więcej, ta miłość ofiarowała siebie
dla nas, aby przywrócić nam utracone przez grzech życie.
Miłość to życie. Bóg, Dawca życia, ofiarowuje swoją miłość
w Jezusie, który w Eucharystii rozdziela siebie, abyśmy mieli
życie w obfitości.
40
piątek, 8 stycznia
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, * Pan jest Bogiem i daje nam światło.
ANTYFONA:
MÓDLMY SIĘ: Boże, Twój Jednorodzony Syn ukazał
się w naszym ludzkim ciele, † spraw, aby Zbawiciel,
który zewnętrznie był do nas podobny, * przekształcił
nas wewnętrznie. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki
wieków.
Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest
z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga.
Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym
objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu.
W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga,
ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako
ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
Oto słowo Boże.
REFREN:
Boże, przekaż Twój sąd Królowi, *
Niech góry przyniosą ludowi pokój, *
a wzgórza sprawiedliwość.
Otoczy opieką ubogich z ludu, *
będzie ratował dzieci biedaków.
41
oremus
Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość *
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi.
REFREN:
Alleluja.
Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę,
więźniom głosił wolność.
AKLAMACJA:
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (6,34‑44). Gdy Jezus ujrzał wielki tłum, zlitował się nad nimi, byli bowiem
jak owce niemające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu
sprawach. A gdy pora była już późna, przystąpili do Niego
uczniowie i rzekli: „Miejsce to jest pustkowiem, a pora już
późna. Odpraw ich. Niech idą do okolicznych osiedli i wsi,
a kupią sobie coś do jedzenia”. Lecz On im odpowiedział:
„Wy dajcie im jeść!”. Rzekli Mu: „Mamy pójść i za dwieście
denarów kupić chleba, żeby dać im jeść?”. On ich spytał:
„Ile macie chlebów? Idźcie, zobaczcie!”. Gdy się upewnili, rzekli: „Pięć i dwie ryby”. Wtedy polecił im wszystkim
usiąść gromadami na zielonej trawie. I rozłożyli się, gromada przy gromadzie, po stu i pięćdziesięciu. A wziąwszy
pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo, połamał chleby i dawał uczniom, by podawali im; także dwie ryby rozdzielił między wszystkich.
Jedli wszyscy do syta i zebrali jeszcze dwanaście pełnych
koszów ułomków i resztek z ryb. A tych, którzy jedli chleby, było pięć tysięcy mężczyzn.
42
piątek, 8 stycznia
MODLITWA WIERNYCH:
Panie, prowadź Twój Kościół do pełni doskonałości.
Posyłaj swego Ducha wszystkim niosącym pomoc biednym, chorym lub uciskanym.
Wspieraj rządzących w dążeniu do takiego świata,
w którym nie będzie głodu i wojny.
Przyjmij do swojego domu naszych bliskich zmarłych
i zapomnianych przez ludzi.
Naucz nas dążyć do tej miłości, którą Ty nas umiłowałeś, i w Tobie odnaleźć spełnienie.
Panie, nasz Boże, przyjmij łaskawie dary swojego ludu, † i spraw, aby w sakramencie Eucharystii otrzymał dobra, * w które wierzy z całego serca. Przez Chrystusa, Pana naszego.
PAŃSKIM 3 – 5
Bóg przez swoją wielką miłość, jaką nas umiłował, * zesłał swojego Syna w ciele podobnym do ciała
grzeszników.
ANTYFONA:
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty spotykasz się z nami w Najświętszym Sakramencie, † spraw, aby jego moc uświęcała nasze serca, * bo tylko Twoja łaska może nas przygotować do godnego przyjmowania Twoich Darów.
43
módlmy się
S
obota, 9 stycznia
Dzień powszedni
Eucharystia jest wydarzeniem wpisanym w zwyczajny rytm
dnia. Ten rytm przypomina przemierzanie łodzią jeziora na
drugi brzeg. Czasem zdarza się, że przeprawie tej towarzyszą
niemałe trudności: utrata pracy, choroba, złamane międzyludzkie więzi, zwątpienie, które przytępia umysł. Wydaje się, jakby
brakowało Jezusa. Tymczasem Jemu nie umyka żaden szczegół
naszego życia. On wie, że wiatr na jeziorze czasem jest przeciwny. Jakże pokrzepiające jest słyszane dziś słowo: „Odwagi, to Ja
jestem, nie bójcie się!”.
ANTYFONA: Naród kroczący w ciemności ujrzał światłość
wielką, * nad mieszkańcami krainy mroków zabłysło światło.
MÓDLMY SIĘ: Boże, światłości wszystkich narodów,
udziel nam trwałego pokoju † i spraw, aby w naszych
sercach pełnym blaskiem zajaśniało światło prawdy, *
które oświecało dusze naszych ojców. Przez naszego
Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy
się wzajemnie miłować. Nikt nigdy Boga nie oglądał. Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku
Niemu jest w nas doskonała. Poznajemy, że my trwamy
w Nim, a On w nas, bo udzielił nam ze swego Ducha. My
także widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec zesłał Syna jako
44
sobota, 9 stycznia
Zbawiciela świata. Jeśli ktoś wyznaje, że Jezus jest Synem
Bożym, to Bóg trwa w nim, a on w Bogu. My poznaliśmy
i uwierzyliśmy miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.
Przez to miłość osiąga w nas kres doskonałości, iż będziemy mieli pełną ufność w dzień sądu, ponieważ tak, jak On
jest w niebie, i my jesteśmy na tym świecie. W miłości nie
ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk
kojarzy się z karą. Ten zaś, kto się lęka, nie wydoskonalił
się w miłości.
Oto słowo Boże.
REFREN:
Boże, przekaż Twój sąd królowi, *
Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, *
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, *
wszystkie narody będą mu służyły.
Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa, *
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.
Chrystus został ogłoszony narodom,
znalazł wiarę w świecie, Jemu chwała na wieki.
45
oremus
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (6,45‑52). Kiedy Jezus nasycił pięć tysięcy mężczyzn, zaraz przynaglił swych
uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi
brzeg, do Betsaidy, zanim sam odprawi tłum. Rozstawszy
się więc z nimi, odszedł na górę, aby się modlić. Wieczór
zapadł, łódź była na środku jeziora, a On sam jeden na lądzie. Widząc, jak się trudzili przy wiosłowaniu, bo wiatr
był im przeciwny, około czwartej straży nocnej przyszedł
do nich, krocząc po jeziorze, i chciał ich minąć. Oni zaś,
gdy Go ujrzeli kroczącego po jeziorze, myśleli, że to zjawa,
i zaczęli krzyczeć. Widzieli Go bowiem wszyscy i zatrwożyli się. Lecz On zaraz przemówił do nich: „Odwagi, to Ja
jestem, nie bójcie się!”. I wszedł do nich do łodzi, a wiatr
się uciszył. Wtedy oni tym bardziej zdumieli się w duszy,
nie zrozumieli bowiem zajścia z chlebami, gdyż umysł ich
był otępiały.
MODLITWA WIERNYCH:
Boże, prosimy za biskupów i prezbiterów, by napełnieni
miłością do powierzonego im ludu służyli mu z radością.
Za parlamentarzystów, by zabiegali o sprawiedliwe i dobre prawa.
Za zmagających się z przeciwnościami, by zaufali Twojemu miłosierdziu.
Za zmarłych, by osiągnęli pełnię zjednoczenia z Tobą.
Za nas, zgromadzonych na tej Eucharystii, byśmy umieli kochać naszych bliźnich.
Boże, źródło prawdziwej pobożności i pokoju, † spraw, abyśmy tą Ofiarą godnie
uczcili Twój majestat * i przez udział w Eucharystii
46
sobota, 9 stycznia
umocnili naszą jedność w wierze. Przez Chrystusa,
Pana naszego.
PAŃSKIM 3 – 5
ANTYFONA: Ukazało się Życie, które było w Ojcu, * i nam
się objawiło.
MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, w swojej dobroci
udzielaj nam teraz i w przyszłości wszelkich pomocy,
których potrzebujemy, † abyśmy czerpiąc siły z darów
przemijających, * z większą ufnością dążyli do wieczności. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Jezus naprawdę wszedł w naszą ludzką kondycję,
przeżył ją do końca, z wyjątkiem grzechu, i może
zrozumieć jej słabość i kruchość. Dlatego kieruje
się On współczuciem, postanawia „cierpieć wraz”
z ludźmi, stać się wraz z nami pokutującym. Jezus
pragnie wypełnić dzieło Boga, Bożą misję leczenia
zranionych i uzdrawiania chorych, wzięcia na siebie grzechu świata.
Benedykt XVI
47
módlmy się
N
Chrzest Pański
Chrzest Jezusa w Jordanie pozwala Go rozpoznać jako Mesjasza, który przyszedł w ludzkim ciele, by dzielić z nami codzienne
życie i wyrwać nas z niewoli grzechu i śmierci. Jezus ofiarowuje
nam bogactwo tego, kim jest. A jest umiłowanym Synem Ojca,
na którym spoczywa Duch Święty. Tylko z Nim i przez Niego
mamy przystęp do Boga, który czyni nas swoimi przybranymi
dziećmi. Dzisiejsza liturgia stwarza okazję, by przypomnieć sobie własny chrzest, kiedy w Jezusie otrzymaliśmy łaskę nazywania Boga naszym Ojcem.
Bądź pozdrowiony, S/141
Gdy Jezus został ochrzczony, * otworzyły się niebiosa * i Duch Boży jak gołębica zstąpił na Niego * i zabrzmiał głos Ojca: * Ten jest mój Syn umiłowany, *
w którym mam upodobanie.
ALBO ANTYFONA:
CHWAŁA
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, po
chrzcie w Jordanie uroczyście ogłosiłeś, że Chrystus, na
którego zstąpił Duch Święty, jest Twoim umiłowanym
Synem, † spraw, aby Twoje przybrane dzieci, odrodzone z wody i Ducha Świętego, * zawsze żyły w Twojej
miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha
Albo:
48
Boże, Twój Jednorodzony Syn ukazał się w naszym
ludzkim ciele, † spraw, aby Zbawiciel, który zewnętrznie był do nas podobny, * przekształcił nas wewnętrznie. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
CZYTANIE z Księgi proroka Izajasza (40,1-5.9-11). „Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud!” – mówi wasz Bóg. „Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego
służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo
odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie grzechy”. Głos się rozlega: „Drogę Panu przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec dla naszego Boga!
Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i pagórki obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome
zbocza niziną. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją
każdy człowiek zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały”.
Wstąp na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny na Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny
w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom
judzkim: „Oto wasz Bóg! Oto Pan Bóg przychodzi z mocą
i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie
i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie On
swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na
swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 104,1-4.24-25.27-30)
REFREN:
Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
49
oremus
Odziany w majestat i piękno, *
światłem okryty jak płaszczem.
REFREN:
Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.
Chmury są Twoim rydwanem, *
przechadzasz się na skrzydłach wiatru.
Wichry używasz za swych posłów, *
sługami Twoimi ogień i płomienie.
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! †
Ty wszystko mądrze uczyniłeś, *
ziemia jest pełna Twoich stworzeń.
Oto jest morze, ogromne i szerokie, †
a w nim żyjątek bez liku, *
zwierząt wielkich i małych.
Wszystko to czeka na Ciebie, *
byś dał im pokarm we właściwym czasie.
Gdy im dajesz, zbierają, *
gdy otwierasz swą rękę, sycą się Twym dobrem.
Kiedy odbierasz im oddech, marnieją *
I w proch się obracają.
Stwarzasz je, napełniając swym Duchem, *
i odnawiasz oblicze ziemi.
CZYTANIE z Listu św. Pawła Apostoła do Tytusa (2,11-14;
3,4-7). Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei
i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas,
aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić lud
50
wybrany sobie na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych
uczynków. Gdy ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela
naszego, Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe
uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu
Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy usprawiedliwieni Jego
łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego.
Oto słowo Boże.
Jan powiedział: „Idzie mocniejszy ode mnie;
On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem”.
SŁOWA EWANGELII według św. Łukasza (3,15-16.21-22).
Gdy lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły
w swych sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak
przemówił do wszystkich: „Ja was chrzczę wodą; lecz idzie
mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On będzie was chrzcił Duchem
Świętym i ogniem”. Kiedy cały lud przystępował do chrztu,
Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się
niebo i Duch Święty zstąpił nad Niego, w postaci cielesnej
niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: „Ty jesteś moim
Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie”.
W otrzymanym niegdyś chrzcie dokonało się nasze odrodzenie i odnowienie. Mogło się tak stać jedynie dzięki temu, że na krzyżu Jezus odpokutował naszą nieprawość,
a wcześniej, po 40 dniach postu, pokornie stanął wśród tłumu
czekającego na rytualne obmycie w Jordanie i przyjął na siebie
ROZWAŻANIE:
51
módlmy się
nasze grzechy. Tak zapoczątkował swoją publiczną działalność.
Zaskakuje i urzeka dobrowolne uniżenie się Jezusa, Jego pokora
i miłość. O tym, kim Jezus naprawdę jest, zaświadcza w tym
momencie głos Ojca z nieba i zstąpienie Ducha. Będąc Synem
Bożym, Jezus nie potrzebował pokuty ani nawrócenia. Stając
jednak między grzesznikami, ujawnił się jako Pasterz, który
zgromadzi swój lud i go wybawi od złego.
W chrzcie zostało nam dane także namaszczenie, jakie Chrystus otrzymał w Jordanie, a którym jest Duch Święty. Z Nim
rozpoczęła się nasza droga wiary, dojrzewania w niej, żeby
otrzymany na początku dar, niczym ziarno życia, mógł się
w nas ujawnić, ukazać i pomnożyć. Taka właśnie jest droga ucznia ku świadomemu wyznaniu wiary oraz odważne niesienie
światła Ewangelii, która ma moc odnowić oblicze ziemi, dać jej
nowe życie – wedle Bożego zamysłu. (A.F.)
WIERZĘ
MODLITWA WIERNYCH:
Boże Ojcze, wspieraj Kościół w dążeniu do rozszerzania Twojego królestwa na całym świecie.
Prowadź wszystkich ochrzczonych ku posłuszeństwu
Twoim słowom.
Udziel daru pokory oraz mądrości rządzącym i ustanawiającym prawo.
Okaż miłosierdzie cierpiącym na nieuleczalne choroby
i umierającym.
Odnów w nas dar łaski, jaki otrzymaliśmy na chrzcie
świętym.
Bóg nad swym ludem,
E/370, M/14, S/445, albo: Gdy pasterze już odeszli, S/142
52
MODLITWA NAD DARAMI: Boże, nasz Ojcze, przyjmij dary
przyniesione ku uczczeniu objawienia się Twojego
umiłowanego Syna, † niech one przemienią się w Ofiarę Chrystusa, * który zgładził grzechy świata. Który
żyje i króluje na wieki wieków.
PREFACJA: Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * słuszne
i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący,
wieczny Boże. * Ty przez cudowne znaki nad wodami
Jordanu * objawiłeś nam tajemnicę chrztu nowego. * Twój
głos rozległ się z nieba, * abyśmy uwierzyli, że Twoje Słowo
zamieszkało wśród ludzi. * Duch Święty, zstępując w postaci gołębicy, * dał świadectwo, że Chrystus, Twój Sługa, *
został namaszczony i posłany, * aby głosić dobrą nowinę
ubogim. * Dlatego łącząc się z Aniołami w niebie, * wielbimy Ciebie na ziemi, * razem z nimi wołając: Święty...
PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: Panie, pragnienia
ludzkich serc, E/456, L/105, S/382; Cały świat niech śpiewa tę pieśń, E/479, L/91, S/832
ANTYFONA: Oto Ten, o którym Jan powiedział: * Ja Go ujrza-
łem i daję świadectwo, * że On jest Synem Bożym.
MÓDLMY SIĘ: Posileni świętymi Darami, pokornie
prosimy Cię, najłaskawszy Boże, † spraw, abyśmy
wiernie słuchając Twojego Syna, * zasłużyli na nazwę
dzieci Bożych i rzeczywiście nimi byli. Przez Chrystusa, Pana naszego.
PIEŚŃ
NA
ZAKOŃCZENIE:
M/278, N2/170, S/72
Bóg się rodzi, E/291, L/139,
53
oremus
OKRES ZWYKŁY
Czas liturgiczny, który teraz rozpoczynamy, nazywa się „okresem zwykłym”. Jest to nazwa oficjalnie przyjęta w polskiej
nomenklaturze liturgicznej i już zakorzeniona w używanym
przez nas języku, nie ma więc powodu, by się na nią zżymać
czy ją kwestionować. Dobrze byłoby jednak zdawać sobie sprawę z pewnej umowności tej nazwy. Można ją bowiem mylnie
odczytać i wyciągnąć fałszywy wniosek, jakoby był to tylko czas
kilkutygodniowej przerwy między okresem Narodzenia Pańskiego a Wielkim Postem. Można błędnie uznać, że jedynie tzw.
mocne okresy roku liturgicznego niosą jakąś określoną treść,
zaś okres zwykły to czas, w którym nic ważnego się nie dzieje.
Dlatego pojawiają się czasem oddolne próby jakiegoś zagospodarowywania niedziel okresu zwykłego np. przez nadawanie im
specyficznych tematów czy nazw.
Tymczasem okres zwykły nie tylko nie jest treściowo uboższy od tzw. okresów mocnych, ale w pewnym sensie jest od nich
nawet bogatszy. W ciągu całego roku liturgicznego celebrujemy
jedno niepodzielne misterium Chrystusa i w „mocnych” okresach
roku liturgicznego patrzymy na nie pod określonym szczególnym kątem. W okresie zwykłym natomiast celebrujemy misterium Chrystusa w całej jego pełni, nie w jakimś jego aspekcie.
W tym znaczeniu okres zwykły jest treściowo najpełniejszy.
Ośrodkiem, wokół którego koncentruje się liturgia okresu
zwykłego, jest cotygodniowa Pascha, czyli niedziela. To najstarsze ze wszystkich świąt chrześcijańskich, obchodzone w całym
Kościele już od czasów apostolskich. Niedzielę bardzo często
nazywamy „dniem Pańskim” i to określenie niedzieli funkcjonuje co najmniej od końca I wieku. Posłużył się nim także św. Jan
Paweł II w swoim liście apostolskim o świętowaniu niedzieli
„Dies Domini” (1998).
54
Co to jednak znaczy, że niedziela jest „dniem Pańskim”?
Łatwo tę nazwę rozumieć płytko i powierzchownie jako dzień,
który należy do Pana Boga. Ale przecież Bóg jest Panem
czasu i wieczności. Czy jest jakikolwiek dzień, który by nie
należał do Niego? Prorocy Starego Testamentu zapowiadają
„dzień Pański” jako dzień szczególnej interwencji Boga, który
przeprowadzi sąd, ujmując się za wiernymi i sprawiedliwymi
a wydając wyrok na ciemiężycieli i bezbożnych. Ów „dzień
Pański” wydarzył się w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa.
On jest Tym, który przyjął na siebie wyrok należny nieprzyjaciołom Boga, oraz jedynym Sprawiedliwym, za którym ujął się
Ojciec, wskrzeszając Go z martwych, wywyższając po swojej
prawicy i ogłaszając Panem, któremu „dana (...) jest wszelka
władza w niebie i na ziemi” (Mt 28,18). Każdy, kto złączy
się z Chrystusem przez wiarę i chrzest, zostaje objęty tą zbawiającą interwencją Boga i „dzień Pański” staje się dla niego
dniem ocalenia.
Treścią niedzieli jest ów „dzień Pański”, czyli śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Kwestią życia i śmierci pozostaje dla nas to, czy rozpoznajemy się w prawdzie jako ludzie
potrzebujący tej ocalającej ingerencji Boga. Jeżeli tak, to czymś
oczywistym jest dla nas udział w niedzielnej Eucharystii, ponad
którą nie postawimy niczego innego. Słuchając Słowa, uczestnicząc w modlitwie Kościoła i w składaniu eucharystycznej Ofiary
oraz karmiąc się Ciałem Pańskim, stajemy się uczestnikami biblijnie rozumianego „dnia Pańskiego”. Tak pojmowane świętowanie niedzieli pozwala nam dostrzegać obecność żywego Boga
w całym naszym życiu i przeżywać każdy dzień w głębszej relacji z Nim.
55
módlmy się
P
Dzień powszedni
Czas się wypełnia, kiedy jest głoszona Ewangelia. To specyficzna brzemienność czasu. W sposób niemal natychmiastowy rodzi
się nowa jakość – powołanie do chodzenia razem z Jezusem,
do kształtowania serca i umysłu według Jego słowa. Słowo nie
pozostawia zatem miejsca na obojętność; ono zmusza do decyzji
– opowiedzenia się za Jezusem lub przeciw Niemu. Bywa, że
owocowania przyjętego słowa nie zmierzy się widocznym sukcesem. Często dokonuje się ono w ukryciu, ale zawsze w obecności
Boga, który kocha. Relacja Elkany do swojej żony Anny może
być jedynie niedoskonałym wzorem tej obecności, która zaprasza
nas, byśmy wyznali: „Bóg sam wystarczy”.
ANTYFONA: Na wspaniałym tronie widziałem siedzącego
Męża, * któremu hołd składa rzesza Aniołów, śpiewając jednogłośnie: * Oto Ten, którego panowanie jest wieczne.
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską
dobrocią pragnienie modlącego się ludu: † daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia
poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa
Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie
wieki wieków.
CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (1,1‑8). Był pewien
człowiek z Ramataim, Sufita z górskiej okolicy Efraima,
imieniem Elkana, syn Jerochama, syna Elihu, syna Tochu,
syna Sufa, Efratejczyka. Miał on dwie żony: jednej było
na imię Anna, a drugiej Peninna. Peninna miała dzieci,
56
natomiast Anna ich nie miała. Corocznie człowiek ten
udawał się z miasta swego do Szilo, aby oddać pokłon
i złożyć ofiarę Panu Zastępów. Byli tam dwaj synowie
Helego: Chofni i Pinchas – kapłani Pana. Pewnego dnia
Elkana składał ofiarę. Dał wtedy żonie swej, Peninnie,
wszystkim jej synom i córkom po części ze składanej
ofiary. Również Annie dał część, lecz podwójną, gdyż
Annę bardzo miłował, mimo że Pan zamknął jej łono. Jej
rywalka przymnażała jej smutku, aby ją rozjątrzyć z tego
powodu, że Pan zamknął jej łono. I tak się działo przez
wiele lat. Ile razy szła do świątyni Pana, tamta dokuczała
jej w ten sposób. Anna więc płakała i nie jadła. I rzekł
do niej jej mąż, Elkana: „Anno, czemu płaczesz? Dlaczego nie jesz? Czemu się twoje serce smuci? Czyż ja nie
znaczę dla ciebie więcej niż dziesięciu synów?”.
Oto słowo Boże.
REFREN:
Złożę Ci, Boże, ofiarę pochwalną.
Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.
O Panie, jestem Twoim sługą, *
Twym sługą, synem Twojej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany, †
57
oremus
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
REFREN:
Złożę Ci, Boże, ofiarę pochwalną.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
W dziedzińcach Pańskiego domu, *
pośrodku ciebie, Jeruzalem.
Bliskie jest królestwo Boże.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (1,14‑20). Gdy Jan
został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”. Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata
Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli
bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: „Pójdźcie za Mną,
a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi”. A natychmiast,
porzuciwszy sieci, poszli za Nim. Idąc nieco dalej, ujrzał
Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli
w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami
w łodzi, poszli za Nim.
MODLITWA WIERNYCH:
Módlmy się za Kościół Boży, aby był czytelnym znakiem zbawienia dla całego świata.
58
wtorek, 12 stycznia
Za powołanych do stanu duchownego, aby mieli odwagę zostawić wszystko, co mogłoby im przeszkadzać
w realizacji woli Boga.
Za małżeństwa bezskutecznie starające się o potomstwo, aby doświadczyły Bożego pocieszenia.
Za dusze oczekujące w czyśćcu, aby dostąpiły radości
przyjęcia w domu Ojca.
Za nas, abyśmy wierni swemu powołaniu zapominali
o sobie i służyli Panu w bliźnich.
Boże, nasz Ojcze, przyjmij łaskawie naszą Ofiarę, † niech ona uświęci nasze życie * i wyjedna nam to, o co z ufnością prosimy. Przez
ANTYFONA:
w obfitości.
Ja przyszedłem, aby mieli życie, * i mieli je
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, pokornie Cię prosimy, † aby ci, których posilasz swoim Sakramentem, *
godnie Tobie służyli, żyjąc według Twego upodobania.
W
torek, 12 stycznia
Dzień powszedni
Niepłodność wypowiedziana przed Bogiem, podobnie jak cierpienie spętanego przez zło stają się miejscem objawienia się
mocy Pana. Anna pokazuje Bogu ból spowodowany brakiem
59
módlmy się
życia w jej wnętrzu. Życie potrzebuje dobrej atmosfery. Żarliwa
modlitwa Anny jest czasem przygotowywania miejsca dla życia, które ma się rozwinąć pod jej sercem; ono będzie korzystało
z mądrości, której nauczyło się serce. Serce już wie o ludzkiej
niemocy, ale zostanie jeszcze wzbogacone o doświadczenie życiodajnej mocy Boga. Dzisiejsza liturgia uczy nas zaufania we
wszechmoc Boga przychodzącego do słabego człowieka.
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: † daj mu
poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia
wieki wieków.
CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (1,9‑20). Gdy w Szilo skończono ucztę po ofierze, Anna wstała. A kapłan
Heli siedział na krześle przed bramą przybytku Pańskiego. Ona zaś smutna na duszy zanosiła do Pana modlitwy
i płakała rzewnie. Złożyła również ślub, mówiąc: „Panie
Zastępów! Jeżeli łaskawie wejrzysz na poniżenie służebnicy twojej i wspomnisz na mnie, i nie zapomnisz służebnicy twojej, i dasz mi potomka płci męskiej, to oddam go
Panu po wszystkie dni jego życia, a brzytwa nie dotknie
jego głowy”. Gdy tak żarliwie się modliła przed obliczem
Pana, Heli przyglądał się jej ustom. Anna zaś mówiła tylko w głębi swego serca, poruszała wargami, lecz głosu nie
60
wtorek, 12 stycznia
było słychać. Heli sądził, że była pijana. Heli odezwał się
do niej: „Dokąd będziesz pijana? Wytrzeźwiej od wina!”.
Anna odrzekła: „Nie, panie mój. Jestem nieszczęśliwą kobietą, a nie upiłam się winem ani sycerą. Wylałam duszę
moją przed Panem. Nie uważaj swej służebnicy za córkę Beliala, gdyż z nadmiaru zmartwienia i boleści duszy
mówiłam cały czas”. Heli odpowiedział: „Idź w pokoju,
a Bóg Izraela niech spełni prośbę, jaką do Niego zaniosłaś”. Odpowiedziała: „Obyś darzył życzliwością twoją służebnicę!”. I odeszła ta kobieta: jadła i nie miała już twarzy
tak smutnej jak przedtem. Wstali o zaraniu i oddawszy
pokłon Panu, wrócili i udali się do domu swego w Rama.
Elkana zbliżył się do swojej żony, Anny, a Pan wspomniał
na nią. Anna poczęła i po upływie dni urodziła syna, i nazwała go imieniem Samuel, ponieważ mówiła: „Uprosiłam
go u Pana”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (1 Sm 2,1.4‑8)
REFREN:
Całym swym sercem raduję się w Panu.
Moje serce raduje się w Panu, *
dzięki Niemu moc moja wzrasta.
Szeroko otwarłam usta przeciw moim wrogom, *
bo cieszyć się mogę Twoją pomocą.
Łuk potężnych się łamie, *
a mocą przepasują się słabi.
Syci za chleb się najmują, głodni zaś odpoczywają, *
niepłodna rodzi siedmioro, a matka wielu dzieci usycha.
Pan daje śmierć i życie, *
wtrąca do Otchłani i z niej wyprowadza.
61
oremus
Pan czyni ubogim lub bogatym, *
poniża i wywyższa.
REFREN:
Całym swym sercem raduję się w Panu.
Biedaka z prochu podnosi, *
z błota dźwiga nędzarza,
by go wśród książąt posadzić, *
i dać mu tron chwały.
Przyjmijcie słowo Boże nie jako słowo ludzkie,
ale jak jest naprawdę, jako słowo Boga.
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (1,21‑28). W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który
ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Był właśnie w ich
synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: „Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga”.
Lecz Jezus rozkazał mu surowo: „Milcz i wyjdź z niego!”.
Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego. A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: „Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą.
Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne”.
I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.
MODLITWA WIERNYCH:
Dobry Ojcze, prosimy, niech Papież, biskupi i prezbiterzy nie ustają w gorliwości o Kościół Boży.
62
środa, 13 stycznia
Niech rządzący państwami wykorzystują swoją władzę
wyłącznie dla dobra powierzonych im społeczeństw.
Niech osoby borykające się z trudnościami duchowymi
i psychicznymi odnajdą uzdrowienie w relacji z Tobą.
Niech konający znajdą siłę do powierzenia się Twemu
miłosierdziu, niech odchodzą w pokoju i zgodzie z ludźmi.
Niech każdy z nas doświadczy mocy Bożego słowa i wysławia Ciebie słowem i życiem.
Boże, nasz Ojcze, przyjmij łaskawie naszą Ofiarę, † niech ona uświęci nasze życie *
i wyjedna nam to, o co z ufnością prosimy. Przez Chrystusa, Pana naszego.
ANTYFONA: Panie, w Tobie jest źródło życia, * i w Twej
światłości oglądamy światło.
Ś
roda, 13 stycznia
Dzień powszedni
albo wspomnienie św. Hilarego
Skuteczność każdej misji jest zakorzeniona w modlitwie. Dzisiejsza liturgia zaprasza nas do oddawania Bogu chwały za
63
módlmy się
wszelkie doświadczane dobro i powodzenie. Widzimy Jezusa
potrzebującego samotności poranka, by móc rozmawiać z Ojcem. Słyszymy głos Boga w nocnym doświadczeniu ciszy Samuela. Widzimy, jak ważne jest usłyszenie tego, co mówi Bóg.
Prosimy o łaskę ufnego słuchania, aby nigdy nie rozminąć się
z wolą Bożą.
wieki wieków.
CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (3,1‑10.19‑20). Młody Samuel usługiwał Panu pod okiem Helego. W owym
czasie rzadko odzywał się Pan, a widzenia nie były częste.
Pewnego dnia Heli spał w zwykłym miejscu. Jego oczy zaczęły słabnąć i już nie widział. A światło Boże jeszcze nie
zagasło. Samuel zaś spał w przybytku Pańskim, gdzie znajdowała się Arka Przymierza. Wtedy Pan zawołał Samuela,
a ten odpowiedział: „Oto jestem”. Potem pobiegł do Helego, mówiąc mu: „Oto jestem, przecież mnie wołałeś”. Heli
odrzekł: „Nie wołałem cię, wróć i połóż się spać”. Położył
się zatem spać. Lecz Pan powtórzył wołanie: „Samuelu!”.
Wstał Samuel i poszedł do Helego, mówiąc: „Oto jestem,
64
środa, 13 stycznia
przecież mnie wołałeś”. Odrzekł mu: „Nie wołałem cię,
synu mój. Wróć i połóż się spać”. Samuel bowiem jeszcze
nie znał Pana, a słowo Pańskie nie było mu jeszcze objawione. I znów Pan powtórzył po raz trzeci swe wołanie:
„Samuelu!”. Wstał więc i poszedł do Helego, mówiąc: „Oto
jestem, przecież mnie wołałeś”. Heli zrozumiał, że to Pan
woła chłopca. Rzekł więc Heli do Samuela: „Idź spać! Gdyby jednak ktoś cię wołał, odpowiedz: Mów, Panie, bo sługa
Twój słucha”. Odszedł Samuel, położył się spać na swoim
miejscu. Przybył Pan i stanąwszy, zawołał jak poprzednim
razem: „Samuelu, Samuelu!”. Samuel odpowiedział: „Mów,
bo sługa Twój słucha”. Samuel dorastał, a Pan był z nim.
Nie pozwolił upaść żadnemu jego słowu na ziemię. Cały
Izrael od Dan aż do Beer-Szeby poznał, że Samuel zyskał
potwierdzenie jako prorok Pański.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 40,2.5.7‑10)
REFREN: Przychodzę,
Boże, pełnić Twoją wolę.
Z nadzieją czekałem na Pana, †
a On pochylił się nade mną. *
Szczęśliwy człowiek, który nadzieję pokłada w Panu, *
a nie naśladuje pysznych i skłonnych do kłamstwa.
Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, *
lecz otwarłeś mi uszy;
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. *
Wtedy powiedziałem: „Oto przychodzę.
W zwoju księgi jest o mnie napisane: †
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, *
a Twoje Prawo mieszka w moim sercu”.
65
oremus
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu †
i nie powściągałem warg moich, *
o czym Ty wiesz, Panie.
REFREN: Przychodzę,
Boże, pełnić Twoją wolę.
Alleluja.
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
AKLAMACJA:
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (1,29‑39). Po wyjściu z synagogi Jezus przyszedł z Jakubem i Janem do
domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała
w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł
i podniósł ją, ująwszy za rękę, a opuściła ją gorączka. I usługiwała im. Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto zebrało się u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie
pozwalał złym duchom mówić, ponieważ Go znały. Nad
ranem, kiedy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się
na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim
Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli
Mu: „Wszyscy Cię szukają”. Lecz On rzekł do nich: „Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam
mógł nauczać, bo po to wyszedłem”. I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.
MODLITWA WIERNYCH:
Módlmy się o wszelkie potrzebne łaski dla pasterzy
Kościoła i całego Ludu Bożego.
66
środa, 13 stycznia
O wierność powołaniu dla wszystkich chrześcijan,
zwłaszcza dla przeżywających kryzys wiary.
O mądrość i siłę dla polityków przyznających się do bycia chrześcijanami.
O uzdrowienie dla chorych, pocieszenie dla strapionych, nadzieję dla uciśnionych.
O umiejętność usłyszenia, co Bóg mówi do naszych serc,
i życia poddanego słowu Bożemu dla każdego z nas.
ANTYFONA:
w obfitości.
Św. Hilarego, biskupa i doktora Kościoła
Św. Hilary (ok. 310-367) postanowił po lekturze Biblii, już jako dorosły mężczyzna, mąż i ojciec, przyjąć chrzest. Około roku 350 ludność pełna podziwu dla jego cnót i zdolności przynagliła go do przyjęcia godności biskupiej. W dobie arianizmu
św. Hilary występował w obronie bóstwa Jezusa Chrystusa. Dzi67
módlmy się
siaj zaprasza do odważnego wyznania, że Jezus jest Panem,
prawdziwym Człowiekiem i prawdziwym Bogiem. W Eucharystii wyznajemy tę prawdę wiary i okazujemy Bogu wdzięczność,
że stał się nam tak bardzo bliski w Jezusie Chrystusie.
ANTYFONA: W swoim Kościele Pan otworzył jego usta, *
napełnił go duchem mądrości i rozumu, * i przyodział go
szatą chwały.
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, święty Hilary, biskup, wytrwale głosił Bóstwo Twojego Syna, † spraw,
abyśmy coraz lepiej poznawali tę prawdę wiary * i wiernie ją wyznawali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki
wieków.
MODLITWA NAD DARAMI: Panie, nasz Boże, przyjmij dary,
które z radością składamy w dzień świętego Hilarego, *
wierni jego pouczeniom, oddajemy się Tobie całkowicie razem z Ofiarą uwielbienia. Przez Chrystusa, Pana
naszego.
PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH 70 – 71
ANTYFONA: Oto rządca wierny i roztropny, * którego Pan
ustanowił nad swoją służbą, * żeby wydzielał jej żywność
w odpowiednim czasie.
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, na Uczcie eucharystycznej nakarmiłeś nas Chlebem żywym, Ciałem
Chrystusa, † kształtuj nas w szkole Jego Ewangelii, *
68
abyśmy za przykładem świętego Hilarego szukali
Twojej prawdy i świadczyli o niej przez dzieła miłości.
C
zwartek, 14 stycznia
Dzień powszedni
„Jeśli zechcesz...” Zdarza się, że wołając do Boga, aby udzielił
nam potrzebnej łaski, zapominamy o Jego wolności. Trędowaty
ze słuchanego dziś fragmentu Ewangelii przypomina, że Bóg
jest wolny. Potrzebujemy Jego wsparcia, ale wypada również
uznać, że nie zawsze precyzyjnie potrafimy rozeznać, co służy
naszemu zbawieniu. Dzisiejsze wołanie: „Bądź wola Twoja...”
przywraca nam właściwy kierunek.
wieki wieków.
CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (4,1‑11). Izraelici
wyruszyli do walki z Filistynami. Rozbili oni obóz koło
Eben-Haezer, natomiast Filistyni rozbili obóz w Afek. Filistyni ustawili szyki bojowe przeciw Izraelitom i rozgorza69
oremus
ła walka. Izraelici zostali pokonani przez Filistynów, tak
że poległo na pobojowisku, na równinie, około czterech
tysięcy ludzi. Po powrocie ludzi do obozu starsi Izraela
stawiali sobie pytanie: „Dlaczego Pan dotknął nas klęską
z ręki Filistynów? Sprowadźmy sobie tutaj Arkę Przymierza Pańskiego z Szilo, ażeby znajdując się wśród nas, wyzwoliła nas z ręki naszych wrogów”. Lud posłał więc do
Szilo i przywieziono stamtąd Arkę Przymierza Pana Zastępów, który zasiada na cherubach. Przy Arce Przymierza
Bożego byli tam dwaj synowie Helego: Chofni i Pinchas.
Gdy Arka Przymierza Pańskiego dotarła do obozu, wszyscy Izraelici podnieśli głos w radosnym uniesieniu, aż ziemia drżała. Kiedy Filistyni usłyszeli głos okrzyków, mówili: „Co znaczy ów głos tak gromkich okrzyków w obozie
izraelskim?”. Gdy dowiedzieli się, że Arka Pańska przybyła
do obozu, Filistyni przelękli się. Mówili: „Bóg przybył do
obozu”. Mówili: „Biada nam! Nigdy dawniej czegoś podobnego nie było. Biada nam! Kto nas wybawi z mocy
tych potężnych bogów? Przecież to ci sami bogowie, którzy zesłali na Egipt wszelakie plagi na pustyni. Trzymajcie
się dzielnie i bądźcie mężami, Filistyni, żebyście się nie
stali niewolnikami Hebrajczyków, podobnie jak oni byli
niewolnikami waszymi. Bądźcie więc mężami i walczcie!”. Filistyni stoczyli bitwę i zwyciężyli Izraelitów, tak
że każdy uciekł do swego namiotu. Klęska to była bardzo
wielka. Zginęło bowiem trzydzieści tysięcy piechoty izraelskiej. Arka Boża została zabrana, a dwaj synowie Helego,
Chofni i Pinchas, polegli.
Oto słowo Boże.
70
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 44,10‑11.14‑15.24‑25)
REFREN:
Wyzwól nas, Panie, przez Twe miłosierdzie.
Odrzuciłeś nas, Boże, i okryłeś wstydem, *
już nie wyruszasz z naszymi wojskami.
Sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem, *
a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli.
Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadów, *
na śmiech otoczenia, na urągowisko.
Uczyniłeś nas przysłowiem wśród pogan, *
głowami potrząsają nad nami ludy.
Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie? *
Przebudź się! Nie odrzucaj nas na zawsze!
Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze, *
zapominasz o naszej nędzy i ucisku?
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (1,40‑45). Pewnego
dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadłszy na kolana,
prosił Go: „Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić”. A Jezus,
zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego:
„Chcę, bądź oczyszczony”. Zaraz trąd go opuścił, i został
oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: „Bacz, abyś nikomu nic nie mówił, ale
idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich”. Lecz
on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co
71
módlmy się
zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta,
lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd
schodzili się do Niego.
MODLITWA WIERNYCH:
Wspomóż, dobry Ojcze, biskupów i prezbiterów, aby
przekraczając ludzkie ułomności, dawali świadectwo
wierności słowu Bożemu.
Dotknij serc osób, które posiadają władzę, aby ich postępowanie cechowała prawość i szacunek dla bliźnich.
Nawracaj ludzi, którzy traktują Boga i Jego Kościół instrumentalnie, szukając w wierze tylko doczesnych korzyści.
Uzdrawiaj chorych i ułomnych, dopomóż zwłaszcza
tym, którzy utracili nadzieję i wiarę w Twoją moc.
Naucz nas ufać Tobie nie tylko, gdy wszystko się nam
układa, ale także wtedy, gdy spotykają nas trudności.
Boże, nasz Ojcze, przyjmij łaskawie naszą Ofiarę, † niech ona uświęci nasze życie * i wyjedna nam to, o co z ufnością prosimy. Przez
ANTYFONA: Panie, w Tobie jest źródło życia, * i w Twej
światłości oglądamy światło.
72
piątek, 15 stycznia
P
iątek, 15 stycznia
Dzień powszedni
Grzech wydaje się być zapomnianą przyczyną choroby i śmierci. Cóż to jest grzech? To odwrócenie się od Boga, aby podążać za własnym projektem życia. Widzimy to w postępowaniu
starszyzny Izraela pragnącej króla poza Bogiem. Jezus uczy, że
prawdziwa władza to coś znacznie więcej niż opanowanie choroby. Prawdziwe uzdrowienie polega na zniszczeniu grzechu.
Odpuszczanie grzechów – oto prawdziwie Boska władza. Wyznajemy dziś wiarę i miłość do Jezusa uzdrawiającego i odpuszczającego grzechy.
wieki wieków.
CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (8,4‑7.10‑22a). Zebrała się cała starszyzna izraelska i udała się do Samuela do
Rama. Odezwali się do niego: „Oto ty się zestarzałeś, a synowie twoi nie postępują twoimi drogami; ustanów raczej
nad nami króla, aby nami rządził, tak jak to jest u innych
narodów”. Nie podobało się Samuelowi to, że mówili: „Daj
nam króla, aby nami rządził”. Modlił się więc Samuel do
73
oremus
Pana. A Pan rzekł do Samuela: „Wysłuchaj głosu ludu we
wszystkim, co mówi do ciebie, bo nie ciebie odrzucają, lecz
Mnie odrzucają jako króla nad sobą”. I powtórzył Samuel
wszystkie słowa Pana ludowi, który od niego zażądał króla.
Mówił: „Oto jest prawo króla mającego nad wami panować:
Synów waszych będzie on brał do swego rydwanu i swych
koni, aby biegali przed jego rydwanem. I uczyni ich tysiącznikami, pięćdziesiątnikami, robotnikami na swojej
roli i żniwiarzami. Przygotowywać też będą broń wojenną
i zaprzęgi do rydwanów. Córki wasze zabierze do przyrządzania wonności oraz na kucharki i piekarki. Zabierze
również najlepsze wasze ziemie uprawne, winnice i sady
oliwkowe, a podaruje je swoim sługom. Zasiewy wasze
i winnice obciąży dziesięciną i odda ją swoim dworzanom
i sługom. Weźmie wam również waszych niewolników,
niewolnice, waszych najlepszych młodzieńców i osły wasze i obarczy pracą dla siebie. Nałoży dziesięcinę na trzodę waszą, wy zaś będziecie jego sługami. Sami będziecie
narzekali na króla, którego sobie wybierzecie, ale Pan was
wtedy nie wysłucha”. Odrzucił lud radę Samuela i wołał:
„Nie, lecz król będzie nad nami, abyśmy byli jak wszystkie
narody, aby nas sądził nasz król, aby nam przewodził i prowadził nasze wojny!”. Samuel wysłuchał wszystkich słów
ludu i przekazał je do uszu Pana. A Pan rzekł do Samuela:
„Wysłuchaj ich głosu i ustanów im króla!”.
Oto słowo Boże.
REFREN: Na
wieki będę sławił łaski Pana.
Błogosławiony lud, który umie się cieszyć *
i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności.
74
Cieszą się zawsze Twym imieniem, *
Twoja sprawiedliwość ich wywyższa.
Bo Ty jesteś blaskiem ich potęgi, *
a przychylność Twoja dodaje nam mocy.
Bo do Pana należy nasza tarcza, *
a król nasz do Świętego Izraela.
Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (2,1‑12). Gdy po
pewnym czasie Jezus wrócił do Kafarnaum, posłyszano, że
jest w domu. Zebrało się zatem tylu ludzi, że nawet przed
drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę. I przyszli
do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach
nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór
spuścili nosze, na których leżał paralityk. Jezus, widząc ich
wiarę, rzekł do paralityka: „Dziecko, odpuszczone są twoje
grzechy”. A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy
myśleli w sercach swoich: „Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, prócz jednego Boga?”.
Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do
nich: „Czemu myśli te nurtują w waszych sercach? Cóż jest
łatwiej: powiedzieć paralitykowi: Odpuszczone są twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje nosze
i chodź? Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na
ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka:
Mówię ci: Wstań, weź swoje nosze i idź do swego domu!”.
On wstał, wziął zaraz swoje nosze i wyszedł na oczach
75
módlmy się
wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga, mówiąc:
„Nigdy jeszcze nie widzieliśmy czegoś podobnego”.
MODLITWA WIERNYCH:
Prosimy Cię, Ojcze, o wszelkie łaski potrzebne Papieżowi, biskupom, prezbiterom i całemu Ludowi Bożemu.
O rozeznanie i otwarte serce dla spowiedników, by każdy penitent mógł przez nich w pełni doświadczać Twego miłosierdzia.
O to, by tworzone przez ludzi systemy polityczne i ekonomiczne opierały się na poszukiwaniu dobra każdego
człowieka.
O życie wieczne dla zmarłych, zwłaszcza dla naszych
przyjaciół i dobroczyńców.
O dar dobrych przyjaźni z innymi wierzącymi, by każdy z nas miał bliskich, którzy w potrzebie wstawią się za
nami do Pana.
ANTYFONA:
w obfitości.
76
sobota, 16 stycznia
S
obota, 16 stycznia
Dzień powszedni
Nieskazitelność powoływanych przez Jezusa uczniów to często błędne przekonanie. Przykładem jest Lewi, syn Alfeusza,
siedzący w komorze celnej, którego zawód kojarzono z ludzką
krzywdą. Jezus wybiera go, bo tylko on zdaje się być w stanie
usłyszeć: „Pójdź za Mną!”. W spojrzeniu i wołaniu Jezusa nie
rozpoznaje oskarżenia ani potępienia. Jezus jest jego szansą.
Wobec Niego może on wyznać – tak jak każdy z nas – że
potrzebuje nie tylko uzdrowienia, ale czegoś znacznie więcej:
obecności i bliskości Boga.
Na wspaniałym tronie widziałem siedzącego
ANTYFONA:
wieki wieków.
CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (9,1‑4.17‑19; 10,1a).
Był pewien dzielny wojownik z rodu Beniamina – a na imię
77
oremus
mu było Kisz, syn Abiela, syna Serora, syna Bekorata, syna
Afijacha, syna Beniamina. Miał on syna imieniem Saul,
wysokiego i dorodnego, a nie było od niego piękniejszego człowieka wśród synów izraelskich. Wzrostem o głowę
przewyższał cały lud. Gdy zaginęły oślice Kisza, ojca Saula, rzekł Kisz do swego syna, Saula: „Weź z sobą jednego
z chłopców i udaj się na poszukiwanie oślic”. Przeszli więc
przez górę Efraima, przeszli przez ziemię Szalisza, lecz ich
nie znaleźli. Powędrowali przez krainę Szaalim: tam ich nie
było. Poszli do ziemi Jemini i również nie znaleźli. Kiedy
Samuel spostrzegł Saula, odezwał się do niego Pan: „Oto
ten człowiek, o którym ci mówiłem, ten, który ma rządzić
moim ludem”. Saul podszedł tymczasem do Samuela w bramie i rzekł: „Wskaż mi, proszę, gdzie jest dom Widzącego”.
Samuel odparł Saulowi: „To ja jestem Widzący. Chodź ze
mną na wyżynę! Dziś jeść będziecie ze mną, a jutro pozwolę ci odejść, powiem ci też wszystko, co jest w twym
sercu”. Samuel wziął wtedy naczyńko z olejem i wylał na
głowę Saula, ucałował go i rzekł: „Czyż nie namaścił cię Pan
na wodza nad swoim dziedzictwem?”.
Oto słowo Boże.
REFREN:
Król się weseli z Twej potęgi, Panie.
Panie, król się weseli z Twojej potęgi *
i z Twej pomocy tak bardzo się cieszy.
Spełniłeś pragnienie jego serca *
i nie odmówiłeś błaganiom warg jego.
Pomyślne błogosławieństwo wcześniej zesłałeś na niego, *
szczerozłotą koronę włożyłeś mu na głowę.
78
sobota, 16 stycznia
Prosił Ciebie o życie, *
Ty go obdarzyłeś długimi dniami na wieki i na zawsze.
Wielka jest jego chwała dzięki Twej pomocy, *
ozdobiłeś go dostojeństwem i blaskiem.
Gdyż błogosławieństwem uczyniłeś go na wieki, *
napełniłeś go radością Twojej obecności.
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (2,13‑17). Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego,
a On go nauczał. A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: „Pójdź za
Mną!”. Ten wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało
razem z Jezusem i Jego uczniami. Wielu bowiem było tych,
którzy szli za Nim. Niektórzy uczeni w Piśmie, spośród faryzeuszów, widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili
do Jego uczniów: „Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?”. Jezus, usłyszawszy to, rzekł do nich: „Nie potrzebują
lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem,
aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.
MODLITWA WIERNYCH:
Dla Kościoła i świata prosimy o dobre, święte powołania do stanu duchownego.
Dla wszystkich skrzywdzonych – o zdolność przebaczenia z serca winowajcom.
79
módlmy się
Dla zatwardziałych grzeszników – o dar ujrzenia swego
grzechu i przyjęcia zbawienia w Jezusie.
Dla zmarłych – o przebaczenie wszelkich win oraz niekończącą się radość i pokój w domu Ojca.
Dla zgromadzonych wokół tego ołtarza – o umiejętność
kochania każdego człowieka, zwłaszcza grzesznego
i słabego.
ANTYFONA:
w obfitości.
80
N
Druga niedziela zwykła
Obdarowanie różnorakimi talentami, cechami charakteru, środowiskiem życia, to niezwykła łaska Boga dla człowieka. Niezrozumiałe są sytuacje, w których panuje mrok choroby i cierpienia, niesprawiedliwości i śmierci. W jaki zatem sposób kocha
Bóg tych, którzy nie znajdują powodów, by cieszyć się życiem?
Odpowiedź przychodzi w Eucharystii. Jezus jest solidarny ze
wszystkimi w cierpieniu, które Go wyniszczy aż po śmierć. Ani
cierpienie, ani śmierć nie mają jednak ostatniego słowa, panowania nad Nim. Jego zmartwychwstanie jest wciąż nowym winem
nadziei i życia dla świata.
O niewysłowione, L/304, S/426, albo:
Niechaj Cię Panie, N2/406
ALBO ANTYFONA: Niechaj Cię wielbi, Boże, cała ziemia i nie-
chaj śpiewa Tobie, * niech wysławia Twoje imię, o Najwyższy.
CHWAŁA
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, † wysłuchaj łaskawie prośby
swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem.
CZYTANIE z Księgi proroka Izajasza (62,1-5). Przez wzgląd
na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie
spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza
81
oremus
i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia. Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana określą.
Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim
diademem w dłoni twego Boga. Nie będą więcej mówić
o tobie „Porzucona”, o krainie twej już nie powiedzą „Spustoszona”. Raczej cię nazwą „Moje w niej upodobanie”,
a krainę twoją – „Poślubiona”. Albowiem spodobałaś się
Panu i twoja kraina otrzyma męża. Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak
oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się
rozraduje.
Oto słowo Boże.
REFREN:
Pośród narodów głoście chwałę Pana.
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, *
sławcie Jego imię.
Każdego dnia głoście Jego zbawienie. *
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda *
pośród wszystkich ludów.
Oddajcie Panu, rodziny narodów, *
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu, *
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce.
Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku, *
zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.
82
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.
CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian (12,4-11). Bracia: Różne są dary łaski, lecz ten sam
Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan;
różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca
wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się
Duch dla wspólnego dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary
w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu
tak, jak chce.
Oto słowo Boże.
Bóg wezwał nas przez Ewangelię,
abyśmy dostąpili chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
SŁOWA EWANGELII według św. Jana (2,1-11). W Kanie
Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów.
A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego:
„Nie mają wina”. Jezus Jej odpowiedział: „Czyż to moja
lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła
godzina moja?”. Wtedy Matka Jego powiedziała do sług:
„Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Stało zaś tam
sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich
83
módlmy się
oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub
trzy miary. Jezus rzekł do sług: „Napełnijcie stągwie wodą”.
I napełnili je aż po brzegi. Potem powiedział do nich: „Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu”. Ci więc
zanieśli. Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która
stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale
słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana
młodego i powiedział do niego: „Każdy człowiek stawia
najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty
zachowałeś dobre wino aż do tej pory”. Taki to początek
znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją
chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
ROZWAŻANIE: Obecność zmartwychwstałego Jezusa jest nowym
winem dla świata. W tym zbawczym wydarzeniu ziemia otrzymuje męża. Kraina spustoszona – wedle Izajaszowego proroctwa – otrzymuje nowe imię, czyli nową istotę. Znakami godności tej nowej istoty są królewski diadem, korona i zaślubiny.
Darem najcenniejszym jest Oblubieniec biorący za oblubienicę
odbudowane miasto – odnowionego człowieka. Źródłem odnowy są usta Pana, które wypowiadają słowa mające w sobie moc
sprawczą.
Tej darmowej, choć sowicie opłaconej krwią Chrystusa godności nowego stworzenia nie można jednak zatrzymać tylko dla
siebie. Ona jest nadana do posługi braciom i światu, aby wskazywać na Boga, od którego pochodzi wszelkie doświadczane dobro i dar doskonały. Świadectwa tego nowego życia potrzebuje
nie tyle Bóg, ile drugi człowiek, zwłaszcza ten, który nie widzi
powodów do radości, ponieważ niszczy go szereg niepowodzeń
i trudności skłaniających do odrzucenia wiary w dobroć Stwórcy. Dlatego do umacniania siebie nawzajem i tych, którzy są
84
małej wiary, wspólnota Kościoła otrzymuje od Ducha Świętego
różnorakie dary łaski, całą gamę ludzkich możliwości i talentów,
skoncentrowanych nie w jednym człowieku, lecz rozłożonych na
wiele odrębnych osób.
Jan Ewangelista zwraca uwagę na istotną, charyzmatyczną
rolę Maryi. Ona jest blisko Jezusa i Kościoła; jest jakby gospodynią weselnej uczty, dbającą o jej piękny przebieg. Wrażliwa na
potrzeby wspólnoty, podprowadza ją do swojego umiłowanego
Syna, który gwarantuje radość wciąż nową, nieprzemijającą,
dobrą jak weselne wino. Dzisiejsza liturgia stwarza okazję, by
wzorem Maryi uczyć się bliskości i zaufania do Jezusa, wiernego
wypełniania Jego słowa, które nadaje sens każdemu życiowemu
wydarzeniu, a ostatecznie prowadzi do radości uczty niebieskiej.
WIERZĘ
MODLITWA WIERNYCH:
Miłosierny Boże, obdarz swój Kościół świętością i jednością.
Pobłogosław młodym małżeństwom w budowaniu
wspólnego życia.
Daj rządzącym mądrość i roztropność w rozwiązywaniu problemów tego świata.
Przyjmij naszych zmarłych do wiecznej światłości.
Napełnij nas Twoim Duchem, udzielając hojnie potrzebnych nam darów.
nę, E/475, M/32, S/823
Ciebie całą duszą prag-
Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, † ilekroć boMODLITWA NAD DARAMI:
85
oremus
wiem sprawujemy pamiątkę Ofiary Chrystusa, * spełnia się dzieło naszego odkupienia. Przez Chrystusa,
Pana naszego.
PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE 28 – 35
PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: Zbliżam się w po-
korze, E/464, L/295, M/204, S/406, albo: Panie, nie jestem
godzien, N2/352; Panie mój, cóż Ci oddać mogę, E/131,
L/104, S/854
ANTYFONA:
Poznaliśmy i uwierzyliśmy, że Bóg nas miłuje.
MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, tchnij w nas Ducha
Twojej miłości † i w swojej dobroci zjednocz wszystkich, * których posiliłeś tym samym Chlebem eucharystycznym. Przez Chrystusa, Pana naszego.
O Panie, Tyś moim pasterzem,
E/469, L/263, M/84, S/852
P
Dzień powszedni
Liturgia Słowa każe nam porzucić stary pogański schemat
myślenia, wedle którego Boga próbuje się przebłagać licznymi
ofiarami, sądząc, że w ten sposób wykupimy siebie od winy. Pośród wielorakich pobożnych praktyk ujawnia się skłonność do
zapomnienia, że powodem utraty przychylności Boga jest grzech
nieposłuszeństwa. Pobożny, ale krnąbrny w swoich zamiarach
i czynach człowiek staje się podobny do starego ubrania lub sta86
rych bukłaków, które nie są w stanie wytrzymać nowości życia
dzięki Ewangelii. Tylko przyjęcie Dobrej Nowiny o zbawieniu
w Jezusie Chrystusie pozwala grzesznikowi pokornie wyznać
nieprawość i otworzyć się na dar przebaczenia i życia.
ANTYFONA: Niechaj Cię wielbi, Boże, cała ziemia i niechaj
śpiewa Tobie, * niech wysławia Twoje imię, o Najwyższy.
CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (15,16‑23). Po zwycięstwie Saula nad Amalekitami Samuel powiedział Saulowi: „Dosyć! Powiem ci, co rzekł do mnie Pan tej nocy”.
Odrzekł: „Mów!”. I mówił Samuel: „Czy to nie jest prawdą, że choć byłeś mały we własnych oczach, to jednak ty
właśnie stałeś się głową pokoleń izraelskich? Pan bowiem
namaścił cię na króla izraelskiego. Pan wysłał cię w drogę
i nakazał: Obłożysz klątwą tych występnych Amalekitów,
będziesz z nimi walczył, aż ich zniszczysz. Czemu więc
nie posłuchałeś głosu Pana? Rzuciłeś się na łup, popełniłeś
więc to, co złe w oczach Pana”. Saul odpowiedział Samuelowi: „Posłuchałem głosu Pana: szedłem drogą, którą mnie
posłał Pan. Przyprowadziłem Agaga, króla Amalekitów,
a Amalekitów obłożyłem klątwą. Lud zaś zabrał ze zdobyczy drobne i większe bydło, aby je w Gilgal ofiarować Panu,
Bogu twemu, jako pierwociny rzeczy obłożonych klątwą”.
Samuel odrzekł: „Czyż milsze są Panu całopalenia i ofiary
87
módlmy się
krwawe od posłuszeństwa głosowi Pana? Właśnie, lepsze
jest posłuszeństwo od ofiary, uległość – od tłuszczu baranów. Bo opór jest jak grzech wróżbiarstwa, a krnąbrność
jak złość bałwochwalstwa. Ponieważ wzgardziłeś nakazem
Pana, odrzucił cię On jako króla”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 50,8‑9.16‑17.21.23)
REFREN: Temu,
kto prawy, ukażę zbawienie.
„Nie oskarżam cię za twoje ofiary, *
bo twe całopalenia zawsze są przede Mną.
Nie przyjmę cielca z twego domu *
ani kozłów ze stad twoich.”
„Czemu wymieniasz moje przykazania *
i na ustach masz moje przymierze?
Ty, co nienawidzisz karności, *
a słowa moje odrzuciłeś za siebie?”
„Ty tak postępujesz, a Ja mam milczeć? †
Czy myślisz, że jestem podobny do ciebie? *
Skarcę ciebie i postawię ci to przed oczy.
Kto składa dziękczynną ofiarę, ten cześć Mi oddaje, *
a tym, którzy postępują uczciwie, ukażę Boże zbawienie.”
Żywe jest słowo Boże i skuteczne,
zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (2,18‑22). Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do
Jezusa i pytali: „Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie fary88
zeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?”. Jezus
im odpowiedział: „Czy goście weselni mogą pościć, dopóki
pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo mają
pośród siebie pana młodego. Lecz przyjdzie czas, kiedy
zabiorą im pana młodego, a wtedy, w ów dzień, będą pościć. Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego
ubrania. W przeciwnym razie nowa łata obrywa jeszcze
część ze starego ubrania i gorsze staje się przedarcie. Nikt
też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków. W przeciwnym razie wino rozerwie bukłaki. Wino się wylewa
i bukłaki przepadną. Raczej młode wino należy wlewać do
nowych bukłaków”.
MODLITWA WIERNYCH:
Dobry Ojcze, prosimy za biskupów i prezbiterów, aby
głosili prawdy Ewangelii w mocy Ducha, szukając dróg
do serc ludzi.
Za chrześcijan, aby poddając się coraz głębiej słowu Bożemu, odnaleźli utraconą jedność i stali się świadectwem miłości Boga.
Za rządzących państwami, aby uczciwość i odpowiedzialność cechowały ich decyzje i postawy.
Za cierpiących fizycznie lub psychicznie, a zwłaszcza
za tych, którzy utracili nadzieję, aby odnaleźli radość
w Chrystusie.
Za nas, abyśmy nie ulegali pokusie wywyższania się
nad tymi, którzy są na początku swojej drogi z Jezusem.
Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, † ilekroć bowiem sprawujemy pamiątkę Ofiary Chrystusa, * spełMODLITWA NAD DARAMI:
89
oremus
nia się dzieło naszego odkupienia. Przez Chrystusa,
Pana naszego.
ANTYFONA: Stół
ny po brzegi.
dla mnie zastawiasz, * kielich mój jest peł-
W
torek, 19 stycznia
Św. Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa
Św. Józef Sebastian Pelczar (1842-1924) po studiach w Rzymie
wykładał w seminarium przemyskim i pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako pasterz diecezji przemyskiej odznaczał
się troską o najbardziej potrzebujących; założył ochronki dla
dzieci, kuchnie dla ubogich, schroniska dla bezdomnych, szkoły
gospodarcze dla dziewcząt. Jego życiowa postawa pomaga zrozumieć, co znaczy, że „szabat został ustanowiony dla człowieka,
a nie człowiek dla szabatu”. Przez udział w Eucharystii uczymy
się wiary w miłość Jezusa, która jest większa od prawa i pozwala
służyć bliźnim.
Pan mówi: Ustanowię sobie kapłana wiernego, * który będzie postępował według mego serca i pragnienia.
ANTYFONA:
90
wtorek, 19 stycznia
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, z Twojego natchnienia święty Józef Sebastian, biskup, słowem,
pismem i przykładem uczył dróg sprawiedliwości, †
dozwól przez jego wstawiennictwo, * abyśmy nieustannie wzrastali w poznaniu i miłowaniu Ciebie. Przez
CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (16,1‑13). Pan rzekł
do Samuela: „Dokąd będziesz się smucił z powodu Saula?
Uznałem go przecież za niegodnego, by panował nad Izraelem. Napełnij oliwą twój róg i idź: Posyłam cię do Jessego
Betlejemity, gdyż między jego synami upatrzyłem sobie
króla”. Samuel odrzekł: „Jakże pójdę? Usłyszy o tym Saul
i zabije mnie”. Pan odpowiedział: „Weźmiesz z sobą jałowicę i będziesz mówił: Przybywam złożyć ofiarę Panu. Zaprosisz więc Jessego na ucztę ofiarną, a Ja wtedy powiem ci,
co masz robić: wtedy namaścisz tego, którego ci wskażę”.
Samuel uczynił tak, jak polecił mu Pan, i udał się do Betlejem. Naprzeciw niego wyszła przelękniona starszyzna
miasta. Jeden z nich zapytał: „Czy twe przybycie oznacza
pokój?”. Odpowiedział: „Pokój. Przybyłem złożyć ofiarę Panu. Oczyśćcie się i chodźcie złożyć ze mną ofiarę!”.
Oczyścił też Jessego i jego synów i zaprosił ich na ofiarę.
Kiedy przybyli, spostrzegł Eliaba i powiedział: „Z pewnością przed Panem jest jego pomazaniec”. Pan jednak rzekł
do Samuela: „Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki
wzrost, gdyż odsunąłem go, nie tak bowiem jak człowiek
widzi, widzi Bóg, bo człowiek widzi to, co dostępne dla
oczu, a Pan widzi serce”. Następnie Jesse przywołał Abinadaba i przedstawił go Samuelowi, ale ten rzekł: „Ten też nie
91
módlmy się
został wybrany przez Pana”. Potem Jesse przedstawił Szammę. Samuel jednak oświadczył: „Ten też nie został wybrany
przez Pana”. I Jesse przedstawił Samuelowi siedmiu swoich
synów, lecz Samuel oświadczył Jessemu: „Nie ich wybrał
Pan”. Samuel więc zapytał Jessego: „Czy to już wszyscy
młodzieńcy?”. Odrzekł: „Pozostał jeszcze najmniejszy, lecz
on pasie owce”. Samuel powiedział do Jessego: „Poślij po
niego i sprowadź tutaj, gdyż nie rozpoczniemy uczty, dopóki on nie przyjdzie”. Posłał więc i przyprowadzono go:
był on rudy, miał piękne oczy i pociągający wygląd. Pan
rzekł: „Wstań i namaść go, to ten”. Wziął więc Samuel róg
z oliwą i namaścił go pośrodku jego braci. Od tego dnia
duch Pański opanował Dawida. Samuel zaś ruszył w drogę
i poszedł do Rama.
Oto słowo Boże.
REFREN:
Ja sam wybrałem Dawida na króla.
Mówiąc kiedyś w widzeniu *
do świętych Twoich, rzekłeś:
„Na głowę mocarza włożyłem koronę, *
wyniosłem wybrańca z ludu.
Znalazłem Dawida, mojego sługę, *
namaściłem go moim świętym olejem,
by ręka moja zawsze przy nim była
i umacniało go moje ramię”.
„On będzie wołał do mnie: †
«Ty jesteś moim Ojcem, *
moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia».
A Ja go ustanowię pierworodnym, *
najwyższym z królów ziemi.”
92
wtorek, 19 stycznia
Alleluja.
Niech Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa,
przeniknie nasze serca swoim światłem,
abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania.
AKLAMACJA:
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (2,23‑28). Pewnego
razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze
mówili do Niego: „Patrz, czemu oni czynią w szabat to,
czego nie wolno?”. On im odpowiedział: „Czy nigdy nie
czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie
i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu
Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby
pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również
swoim towarzyszom”. I dodał: „To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn
Człowieczy jest Panem także szabatu”.
MODLITWA WIERNYCH:
Módlmy się za biskupów, aby na wzór św. Józefa Sebastiana Pelczara stawali się dla powierzonych sobie wiernych przykładem prawdziwej miłości.
Za przywódców religijnych, aby wspierając dialog międzyreligijny, przyczyniali się do pokoju i sprawiedliwości.
Za mających trudności z uznaniem własnego grzechu
oraz za skrupulantów, aby spotkali dobrych spowiedników i kierowników duchowych.
Za zmarłych, aby zostali przyjęci do wspólnoty świętych w niebie i mogli się radować pełnią życia.
Za uczestniczących w tej Eucharystii, abyśmy nie zapominali, że każdego z nas Pan osobiście powołał, i żyli
zgodnie z łaską nam daną.
93
oremus
Wszechmogący Boże, przyjmij
dary Twojego ludu, które składamy, oddając cześć świętemu Józefowi Sebastianowi, biskupowi, * ufając, że
udzielisz nam swojej pomocy. Przez Chrystusa Pana
naszego.
PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH PASTERZACH 73
ANTYFONA: Przyszedłem rzucić ogień na ziemię * i jakże
bardzo pragnę, aby on już zapłonął.
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty nas posiliłeś Najświętszym
Sakramentem, † spraw, abyśmy naśladowali przykład
świętego Józefa Sebastiana, biskupa, * który czcił Ciebie gorliwie i służył Twojemu ludowi z ofiarną miłością. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Ś
roda, 20 stycznia
Dzień powszedni
Bóg, który jest miłością, czyni z szabatu przestrzeń swojego
szczególnego działania. Szabat ma służyć afirmacji życia będącego zawsze darem Boga. Jezus demaskuje naszą drobiazgowość
i hipokryzję w zachowywaniu prawa. Będąc Panem szabatu,
uczy nas wielkodusznego rozszerzenia ciasnych formuł, które
czynią prawo bezdusznym i w konsekwencji śmiercionośnym
przepisem. W Eucharystii odnajdziemy Miłość, która przekracza wszelkie granice.
94
środa, 20 stycznia
CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (17,32-33.37.40-51).
Dawid rzekł do Saula: „Niech niczyje serce się nie trapi!
Twój sługa pójdzie stoczyć walkę z tym Filistynem”. Saul
odpowiedział Dawidowi: „To niemożliwe, byś stawił czoło
temu Filistynowi i walczył z nim. Ty jesteś jeszcze chłopcem, a on wojownikiem od młodości”. Powiedział Dawid:
„Pan, który wyrwał mnie z łap lwów i niedźwiedzi, wybawi
mnie również z ręki tego Filistyna”. Rzekł więc Saul do Dawida: „Idź, niech Pan będzie z tobą!”. Wziął w rękę swój kij,
wybrał sobie pięć gładkich kamieni ze strumienia, włożył
je do torby pasterskiej, którą miał, i do kieszeni, a z procą
w ręce skierował się ku Filistynowi. Filistyn przybliżał się
coraz bardziej do Dawida, a giermek jego szedł przed nim.
Gdy Filistyn popatrzył i przyjrzał się Dawidowi, wzgardził
nim dlatego, że był młodzieńcem, i to rudym, o pięknej
powierzchowności. I rzekł Filistyn do Dawida: „Czyż jestem psem, że przychodzisz do mnie z kijem?”. Złorzeczył
Filistyn Dawidowi, przyzywając na pomoc swoich bogów.
Filistyn zawołał do Dawida: „Przybliż się tylko do mnie,
a ciało twoje oddam ptakom podniebnym i dzikim zwierzętom”. Dawid odrzekł Filistynowi: „Ty idziesz na mnie
z mieczem, dzidą i zakrzywionym nożem, ja zaś idę na ciebie w imię Pana Zastępów, Boga wojsk izraelskich, którym
urągałeś. Dziś właśnie wyda cię Pan w moje ręce, pokonam
cię i utnę ci głowę. Dziś oddam trupy wojsk filistyńskich
95
módlmy się
na żer ptactwu podniebnemu i dzikim zwierzętom: niech
się przekona cały świat, że Bóg jest w Izraelu. Niech wiedzą wszyscy zebrani, że nie mieczem ani dzidą Pan ocala.
Ponieważ jest to wojna Pana, On więc wyda was w nasze
ręce”. I oto, gdy wstał Filistyn, szedł, zbliżając się coraz
bardziej ku Dawidowi, Dawid również pobiegł szybko na
pole walki naprzeciw Filistynowi. Potem sięgnął Dawid do
torby pasterskiej i wyjąwszy z niej kamień, wypuścił go
z procy, trafiając Filistyna w czoło, tak że kamień utkwił
w czole, i Filistyn upadł twarzą na ziemię. Tak to Dawid
odniósł zwycięstwo nad Filistynem procą i kamieniem;
trafił Filistyna i zabił go, nie mając w ręku miecza. Dawid podbiegł i stanął nad Filistynem, chwycił jego miecz
i dobywszy z pochwy, dobił go; odrąbał mu głowę. Gdy
spostrzegli Filistyni, że ich wojownik zginął, rzucili się do
ucieczki.
Oto słowo Boże.
REFREN:
Błogosławiony Pan, Opoka moja.
Błogosławiony Pan, Opoka moja †
On moje ręce zaprawia do walki, *
moje palce do bitwy.
On mocą i warownią moją, osłoną moją i moim wybawcą, *
moją tarczą i schronieniem, On, który mi poddaje ludy.
Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową, *
grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach.
Ty królom dajesz zwycięstwo, *
Ty wyzwoliłeś Dawida, swego sługę.
96
środa, 20 stycznia
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (3,1‑6). W dzień
szabatu Jezus wszedł do synagogi. Był tam człowiek, który
miał uschniętą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć. On zaś rzekł do człowieka z uschłą
ręką: „Podnieś się na środek!”. A do nich powiedział: „Co
wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie
uratować czy zabić?”. Lecz oni milczeli. Wtedy spojrzawszy
na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: „Wyciągnij rękę!”.
Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa. A faryzeusze
wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzali przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.
MODLITWA WIERNYCH:
Módlmy się o Boże błogosławieństwo dla Papieża
i wszystkich pasterzy Kościoła.
O odważne wyznawanie wiary dla chrześcijan, zwłaszcza tych, dla których przyznanie się do Chrystusa oznacza prześladowanie lub szykany.
O opamiętanie dla tych, którzy wiarą w Boga tłumaczą
swoje złe czyny, nie szanują bliźnich i siłą szerzą swoje
poglądy religijne.
O miłosierdzie dla zmarłych, zwłaszcza dla tych, którzy
z różnych przyczyn nie zadbali o chrześcijańskie przygotowanie na śmierć.
O gorliwość dla każdego z nas w głoszeniu Ewangelii
czynami miłości.
97
oremus
Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, † ilekroć bowiem sprawujemy pamiątkę Ofiary Chrystusa, * spełnia się dzieło naszego odkupienia. Przez Chrystusa,
Pana naszego.
ANTYFONA:
C
Św. Agnieszki, dziewicy i męczennicy
Jedna z najbardziej popularnych w starożytności świętych jako
12-letnia dziewczynka miała około 305 roku na stadionie Domicjana ponieść męczeńską śmierć. Złożywszy ślub czystości,
uważała, że już wybrała Małżonka, choć nie potrafią Go zobaczyć oczy śmiertelnika. Została ścięta mieczem, a św. Ambroży zanotował, że na miejscu kaźni „wyglądała na szczęśliwszą od tych, które szły na swój ślub”. Dzisiejsza patronka jest
dla nas przykładem pragnienia spotkania Jezusa Chrystusa
wartego miłości bardziej niż życie. Spotykamy Go w Eucharystii, gdzie wychodzi naprzeciw naszym pragnieniom, zmartwieniom i radościom.
ANTYFONA: Przyjdź, oblubienico Chrystusa, * przyjmij wie-
niec, * który Pan przygotował ci na wieki.
98
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty wybierasz to, co słabe w oczach świata, aby zawstydzić to,
co mocne, † spraw, abyśmy naśladowali stałość w wierze świętej Agnieszki, męczennicy, * której narodziny dla nieba obchodzimy. Przez naszego Pana Jezusa
wieki wieków.
CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (18,6‑9; 19,1‑7). Gdy
Dawid wracał po zabiciu Filistyna, kobiety ze wszystkich
miast wyszły ze śpiewem i tańcami naprzeciw króla Saula,
przy wtórze bębnów, okrzyków i cymbałów. I zaśpiewały
kobiety wśród grania i tańców: „Pobił Saul tysiące, a Dawid dziesiątki tysięcy”. A Saul bardzo się rozgniewał, bo
nie podobały mu się te słowa. Mówił: „Dawidowi przyznały dziesiątki tysięcy, a mnie tylko tysiące. Brak mu jedynie królowania”. I od tego dnia Saul patrzył na Dawida
zazdrosnym okiem. Saul namawiał syna swego, Jonatana,
i wszystkie sługi swoje, by zabili Dawida. Jonatan jednak
bardzo upodobał sobie Dawida. Uprzedził więc Jonatan
Dawida, mówiąc: „Ojciec mój, Saul, pragnie cię zabić. Od
rana miej się na baczności; udaj się do jakiejś kryjówki
i pozostań w ukryciu. Tymczasem ja pójdę, by stanąć przy
mym ojcu na polu, gdzie ty się będziesz znajdował. Ja
sam porozmawiam o tobie z ojcem. Zobaczę, co będzie,
i o tym cię zawiadomię”. Jonatan mówił życzliwie o Dawidzie ze swym ojcem, Saulem; powiedział mu: „Niechaj nie
zgrzeszy król przeciw swojemu słudze, Dawidowi! Nie
zawinił on przeciw tobie, a czyny jego są dla ciebie bardzo pożyteczne. On przecież swoje życie narażał, on zabił
Filistyna, dzięki niemu Pan dał całemu Izraelowi wielkie
99
módlmy się
zwycięstwo. Patrzyłeś na to i cieszyłeś się. Dlaczego więc
masz zamiar zgrzeszyć przeciw niewinnej krwi, bez przyczyny zabijając Dawida?”. Posłuchał Saul Jonatana i złożył
przysięgę: „Na życie Pana, nie będzie zabity!”. Zawołał
Jonatan Dawida i powtórzył mu całą rozmowę. Potem zaprowadził Dawida do Saula i Dawid został u niego jak poprzednio.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 56,2-3.9-10.12-13)
REFREN:
Bogu zaufam, nie będę się lękał.
Zmiłuj się nade mną, Boże, bo prześladuje mnie człowiek, *
uciska mnie w nieustannej walce.
Wrogowie moi wciąż mnie prześladują, *
liczni są ci, którzy ze mną walczą.
Ty zapisałeś moje życie tułacze †
i przechowałeś łzy moje w swym bukłaku, *
czyż nie są spisane w Twej księdze?
Odstąpią moi wrogowie w dniu, gdy Cię wezwę, *
po tym poznam, że Bóg jest ze mną.
W Bogu pokładam nadzieję, nie będę się lękał, *
cóż może uczynić mi człowiek?
Wiążą mnie, Boże, śluby, które Ci złożyłem, *
Tobie oddam ofiary pochwalne.
Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył,
A na życie rzucił światło przez Ewangelię.
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (3,7‑12). Jezus oddalił się ze swymi uczniami w stronę jeziora. A przyszło za
100
Nim wielkie mnóstwo ludzi z Galilei. Także z Judei, z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu
szło do Niego mnóstwo wielkie na wieść o tym, jak wiele
zdziałał. Toteż polecił swym uczniom, żeby łódka była dla
Niego stale w pogotowiu ze względu na tłum, aby na Niego nie napierano. Wielu bowiem uzdrowił i wskutek tego
wszyscy, którzy mieli jakieś choroby, cisnęli się do Niego,
aby Go dotknąć. Nawet duchy nieczyste, na Jego widok,
padały przed Nim i wołały: „Ty jesteś Syn Boży”. Lecz On
surowo im zabraniał, żeby Go nie ujawniały.
MODLITWA WIERNYCH:
Módlmy się za Kościół – niech każdy, kto określa się
mianem katolika, wzrasta w wierności Panu i dojrzewa
do świętości na wzór św. Agnieszki.
Za chrześcijan wydawanych dzisiaj na śmierć z powodu
Jezusa – niech w chwili próby doświadczą mocy Ducha.
Za ludzi o zatwardziałym sercu – niech ci, którzy noszą
w sobie zazdrość, nienawiść, niechęć lub gniew, zwrócą
się o pomoc do Jezusa.
Za konających – niech uznają w Jezusie swego Pana
i Zbawiciela i bez lęku powierzą się Jego miłosierdziu.
Za nas – niech dzięki udziałowi w tej Eucharystii dokona się w nas cud przemiany życia, byśmy byli autentycznymi świadkami mocy Bożej.
MODLITWA NAD DARAMI: Panie Boże, przyjmij dary, które
pokornie Ci składamy, obchodząc wspomnienie świętej Agnieszki, dziewicy, † i spraw przez niepokalaną
Ofiarę, * abyśmy nieustannie płonęli czystą i świętą miłością ku Tobie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
101
oremus
PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH MĘCZENNIKACH 72
ANTYFONA: Roztropna dziewica obrała najlepszą cząstkę, *
której nie będzie pozbawiona.
MÓDLMY SIĘ: Najłaskawszy Boże, w dniu wspomnienia świętej Agnieszki posiliłeś nas Chlebem eucharystycznym, † pokornie Cię prosimy, * odpuść nam
grzechy, obdarz nas zdrowiem duszy i ciała, abyśmy
wsparci Twoją łaską osiągnęli wieczną chwałę. Przez
P
iątek, 22 stycznia
Dzień powszedni
albo wspomnienie św. Wincentego Pallottiego
Św. Marek Ewangelista notuje, że wszyscy towarzyszący Jezusowi uczniowie są przez Niego wybrani i chciani; każdy bez wyjątku. Obok Piotra Jezus chce także Judasza. Słowo o wybraniu
pomaga zrozumieć, że Bóg jest pierwszym, który nas pragnie.
On sam zaprasza, aby Mu towarzyszyć, to znaczy uczyć się
sposobu życia Jego Syna, który czyni dzieła miłosierdzia wobec
wszystkich braci. Bezcennym dziełem miłosierdzia jest głoszenie Dobrej Nowiny, czyli zwiastowanie przychodzącego Jezusa,
przed którym drżą demony i zgina się każde kolano.
102
CZYTANIE z Pierwszej Księgi Samuela (24,3-21). Zabrał
Saul trzy tysiące wyborowych mężczyzn z całego Izraela
i wyruszył na poszukiwanie Dawida i jego ludzi naprzeciw Skały Dzikich Kóz. I przybył Saul do zagród owczych
przy drodze. Była tam jaskinia, do której wszedł, by okryć
sobie nogi, Dawid zaś znajdował się wraz ze swymi ludźmi w głębi jaskini. Ludzie Dawida rzekli do niego: „Właśnie to jest dzień, o którym Pan powiedział tobie: Oto Ja
wydaję w twe ręce twojego wroga, abyś z nim uczynił, co
ci się wyda słuszne”. Dawid powstał i odciął po kryjomu
połę płaszcza Saula. Potem jednak zadrżało serce Dawida
z powodu odcięcia poły należącej do Saula. Odezwał się
też do swych ludzi: „Niech mnie broni Pan przed dokonaniem takiego czynu przeciw mojemu panu i pomazańcowi Pańskiemu, bym miał podnieść rękę na niego, bo jest
pomazańcem Pańskim”. Tymi słowami Dawid powściągnął
swych ludzi i nie pozwolił im rzucić się na Saula. Tymczasem Saul wstał, wyszedł z jaskini i udał się w drogę. Powstał
też i Dawid i wyszedłszy z jaskini, zawołał za Saulem: „Panie mój, królu!”. Saul obejrzał się, a Dawid rzucił się twarzą ku ziemi, oddając mu pokłon. Dawid odezwał się do
Saula: „Dlaczego dajesz posłuch ludzkim plotkom głoszącym, że Dawid szuka twej zguby? Dzisiaj na własne oczy
mogłeś zobaczyć, że Pan wydał cię w jaskini w moje ręce.
Namawiano mnie, abym cię zabił, a jednak oszczędziłem
cię, mówiąc: Nie podniosę ręki na mego pana, bo jest pomazańcem Pańskim. Zresztą zobacz, mój ojcze, połę twego płaszcza, którą mam w ręku. Skoro uciąłem połę twego
103
módlmy się
płaszcza, a ciebie nie zabiłem, wiedz i przekonaj się, że we
mnie nie ma żadnej złości ani zdrady, ani też nie popełniłem przeciw tobie przestępstwa. A ty czyhasz na życie
moje i chcesz mi je odebrać. Niechaj Pan dokona sądu między mną a tobą, niechaj Pan na tobie się pomści za mnie,
ale moja ręka nie zwróci się przeciw tobie. Według tego,
jak głosi starożytne przysłowie: «Od złych zło pochodzi»,
ręka moja nie zwróci się przeciw tobie. Za kim to wyruszył król izraelski? Za kim ty gonisz? Za zdechłym psem,
za jedną pchłą? Pan więc niech będzie rozjemcą, niech
rozsądzi między mną i tobą, niech wejrzy i poprowadzi
moją sprawę, niech obroni mnie przed twoją ręką!”. Kiedy
Dawid przestał tak mówić do Saula, Saul zawołał: „Czy to
twój głos, synu mój, Dawidzie?”. I zaczął Saul głośno płakać. Mówił do Dawida: „Ty jesteś sprawiedliwszy ode mnie,
gdyż odpłaciłeś mi dobrem, podczas gdy ja odpłaciłem ci
złem. Dziś dałeś mi dowód, że mi dobro świadczyłeś, kiedy
bowiem Pan wydał mnie w twoje ręce, ty mnie nie zabiłeś.
Przecież jeżeli ktoś spotka swego wroga, czy pozwoli na
to, by spokojnie dalej szedł drogą? Niech cię Pan nagrodzi
szczęściem za to, co mi dziś uczyniłeś. Teraz już wiem, że
na pewno będziesz królem i że w twojej ręce utrwali się
królowanie nad Izraelem”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 57,2-4.6.11)
REFREN: Zmiłuj
się, Boże, zmiłuj się nade mną.
Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, *
u Ciebie moja dusza szuka schronienia.
Chronię się w cieniu Twych skrzydeł, *
dopóki nie minie klęska.
104
Wołam do Boga Najwyższego, *
do Boga, który wyświadcza mi dobro.
Niech ześle pomoc z nieba, niechaj mnie wybawi, †
niech hańbą okryje tych, którzy mnie dręczą, *
niech ześle Bóg miłość i łaskę.
Wznieś się, Boże, ponad niebiosa, *
nad całą ziemią Twoja chwała.
Bo Twoja łaska sięga aż do nieba, *
a wierność Twoja po chmury.
W Chrystusie Bóg pojednał świat z sobą,
nam zaś przekazał słowo jednania.
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (3,13-19). Jezus
wszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam
chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby
Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki
i by mieli władzę wypędzać złe duchy. Ustanowił więc
Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał
przydomek Boanerges, to znaczy synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał.
MODLITWA WIERNYCH:
Prosimy Cię, Ojcze, za pasterzy, aby dzięki darom Ducha Świętego skutecznie wypełniali swoją misję w Kościele.
105
oremus
Za polityków, aby dzięki szukaniu dobra każdego człowieka coraz skuteczniej walczyli z bezrobociem, przestępczością i niesprawiedliwością społeczną.
Za pokrzywdzonych, aby dzięki Twojemu miłosierdziu
doświadczyli, że przebaczenie prowadzi do uzdrowienia ze zranień i pełni pokoju.
Za zmarłych, aby dzięki Twej łasce mogli się cieszyć
wiecznym szczęściem przebywania z Tobą.
Za nas, abyśmy dzięki trwaniu w nauce Apostołów wnosili pokój, radość i szacunek w relacje międzyludzkie.
Pana naszego.
Stół dla mnie zastawiasz, * kielich mój jest pełny po brzegi.
ANTYFONA:
Św. Wincentego Pallottiego, prezbitera
Św. Wincenty Pallotti (1795-1850) po przyjęciu 16 maja 1818
roku w Bazylice św. Jana na Lateranie święceń prezbiteratu powiedział: „Nieskończona dobroć naszego więcej niż Najdroższe106
go Boga raczyła w sposób godny podziwu wynieść mnie do najszczytniejszego kapłaństwa”. Uważano go za prostego księdza,
pełnego wielkich pragnień i gorliwości apostolskiej. W 1835 roku
założył Zjednoczenie (Stowarzyszenie) Apostolstwa Katolickiego, aby pozyskiwać jak najwięcej osób, zwłaszcza świeckich, dla
dzieła ewangelizacji. Przykład jego gorliwości w ewangelizacji
świata może być także dla nas ważną wskazówką i inspiracją.
Wstąp na górę wysoką, * ty, który niesiesz dobrą nowinę Syjonowi. Podnieś mocno swój głos, * zwiastunie dobrej nowiny w Mieście Świętym.
ANTYFONA:
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty powołałeś w swoim Kościele
świętego Wincentego Pallottiego, prezbitera, do obrony wiary i ożywiania miłości, † spraw łaskawie, abyśmy wstępując w jego ślady, * rozpalali sercem i czynem światło prawdy i miłość braterską. Przez naszego
MODLITWA NAD DARAMI: Boże, nasz Ojcze, wejrzyj łaska-
wie na złożone dary † i jak przez te tajemnice uczyniłeś
świętego Wincentego znamienitym szafarzem Twego
miłosierdzia, * tak nas racz przez nie rozpalić miłością
ku braciom. Przez Chrystusa, Pana naszego.
ANTYFONA: Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele; czy
to przez życie, czy to przez śmierć, * bo dla mnie życiem
jest Chrystus, a śmierć jest mi zyskiem.
107
módlmy się
MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy pokrzepieni Najświętszym Sakramentem, † gorliwie podążali za przykładem świętego Wincentego, prezbitera, *
który Ciebie czcił niestrudzoną pobożnością i służył
Twemu ludowi z miłością bez granic. Przez Chrystusa,
Pana naszego.
S
obota, 23 stycznia
Dzień powszedni
albo wspomnienie bł. Wincentego Lewoniuka
i dwunastu Towarzyszy
Przyjaźń nie zawsze musi być doświadczeniem wyłącznie przyjemnym. Przykład niełatwej przyjaźni obserwujemy pomiędzy
Dawidem i Jonatanem, synem króla Saula. W fascynację, podziw, we wspólne pragnienia, w radość z odnoszonych sukcesów nad nieprzyjaciółmi wkrada się zazdrość, coraz większa
niechęć, a wreszcie prześladowanie Dawida przez Saula. Pozostaje łącząca ich nić, która umożliwia przebaczenie, a jest
nią pamięć o wybraniu przez Boga i wyniesieniu do godności
królewskiej. Ich wzajemna relacja przypomina nam o powinności wzajemnego szacunku ze względu na Boga, a Eucharystia,
w której uczestniczymy, uzdalnia do wciąż ponawianego przebaczenia.
108
sobota, 23 stycznia
CZYTANIE z Drugiej Księgi Samuela (1,1-4.11-12.19.23-27).
W owym czasie: Po zwycięstwie nad Amalekitami wrócił
Dawid i zatrzymał się przez dwa dni w Siklag. Trzeciego
dnia przybył jakiś człowiek z obozu, z otoczenia Saula.
Odzienie miał podarte, a głowę posypaną ziemią. Podszedłszy do Dawida, padł na ziemię i oddał mu pokłon.
Dawid zapytał go: „Skąd przybywasz?”. Odpowiedział mu:
„Ocalałem z izraelskiego obozu”. Rzekł do niego Dawid:
„Opowiedz mi, proszę, co się tam stało?”. Opowiedział
więc, że ludzie uciekli z pola walki, wielu z ludzi zginęło, i że ponieśli śmierć również Saul i jego syn, Jonatan.
Dawid, schwyciwszy swe szaty, rozdarł je. Tak też uczynili
wszyscy mężowie, którzy z nim byli. Potem lamentowali
i płakali, i pościli aż do wieczora z tego powodu, że padł
od miecza Saul, a także syn jego, Jonatan, i z powodu ludu
Pańskiego i domu Izraela. I powiedział Dawid: „O Izraelu,
twa chwała na wyżynach twoich leży pobita. Jakże padli
bohaterowie? Saul i Jonatan, kochani i pełni uroku, za życia
i w śmierci nie są rozdzieleni. Byli oni bystrzejsi od orłów,
dzielniejsi od lwów. O, płaczcie nad Saulem, córki izraelskie: On was ubierał w prześliczne szkarłaty, złotymi ozdobami upiększał stroje. Jakże zginąć mogli waleczni, wśród
boju Jonatan przebity śmiertelnie? Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie. Tak bardzo byłeś mi drogi! Więcej ceniłem
twą miłość niżeli miłość kobiet. Jakże padli bohaterowie?
Jakże przepadły wojenne oręża?”.
Oto słowo Boże.
109
oremus
REFREN:
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Usłysz, Pasterzu Izraela, *
Ty, który jak trzodę prowadzisz ród Józefa.
Ty, który zasiadasz nad cherubami! *
Wzbudź swą potęgę i przyjdź nam z pomocą.
Panie, Boże Zastępów, jak długo gniewać się będziesz *
pomimo modłów Twojego ludu?
Nakarmiłeś go chlebem płaczu, obficie napoiłeś łzami. †
Uczyniłeś nas przyczyną zwady sąsiadów, *
a wrogowie nasi z nas szydzą.
Otwórz, Panie, nasze serca,
abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego.
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (3,20-21). Jezus
przyszedł do domu, a tłum znów się zbierał, tak że nawet
posilić się nie mogli. Gdy to posłyszeli Jego bliscy, wybrali
się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: „Odszedł
od zmysłów”.
MODLITWA WIERNYCH:
Dobry Ojcze, prosimy, aby Kościół święty wiernie wsłuchiwał się w Twoje słowo.
Aby świeccy, mający udział w sprawach tego świata, nie
schodzili z Twoich dróg.
Aby duszpasterze żyli w posłuszeństwie Twemu Duchowi.
110
sobota, 23 stycznia
Aby nasi bliscy zmarli zostali przyjęci do Twojego domu.
Abyśmy byli wytrwali w modlitwie, gorliwie pielęgnując relację z Tobą.
Pana naszego.
ANTYFONA:
Błogosławionych męczenników
Wincentego Lewoniuka i dwunastu Towarzyszy
Błogosławieni męczennicy z Pratulina w czasach zaboru rosyjskiego mężnie stawili opór rusyfikacji, którą, niestety, prowadzono również przy wykorzystaniu wątku religijnego. Kiedy
w drugiej połowie XIX wieku car Aleksander II podpisał program likwidacji Kościoła unickiego, który, w konsekwencji, miał
zostać wcielony do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, w Pratulinie wierni, na czele z Wincentym Lewoniukiem, sprzeciwili
się przekazaniu świątyni prawosławiu. Świadomi zagrożenia
życia, udali się pod kościół, by go bronić. Rozstrzelano ich, gdy
111
módlmy się
klęcząc, modlili się. Ci prości ludzie czerpali z Eucharystii moc
do mężnego wyznawania wiary. Ona staje się pokarmem wyznawców.
ANTYFONA: Na ziemi święci męczennicy przelali krew dla
Chrystusa, * dlatego osiągnęli wieczną nagrodę w niebie.
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty błogosławionemu Wincentemu i jego Towarzyszom dałeś
udział w męce Chrystusa, † spraw łaskawie, abyśmy
wytrwale naśladowali ich męstwo w wyznawaniu wiary katolickiej * i w budowaniu jedności Kościoła. Przez
MODLITWA NAD DARAMI: Panie, nasz Boże, wejrzyj łaska-
wie na złożone dary † i spraw, abyśmy za przykładem
błogosławionego Wincentego i jego Towarzyszy całym
sercem korzystali z owoców męki Twojego Syna, * która się uobecnia w sakramentalnej Ofierze. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Albo:
Panie, nasz Boże, niech Ofiara, którą składamy, wspominając zwycięstwo błogosławionego Wincentego i jego Towarzyszy, zapali w nas ogień Twojej miłości *
i pomoże nam osiągnąć nagrodę obiecaną wytrwałym.
PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH MĘCZENNIKACH 72
112
sobota, 23 stycznia
Ani śmierć, ani życie, ani żadne stworzenie *
nie zdoła nas odłączyć od miłości Chrystusa.
ANTYFONA:
MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, w dniu wspomnienia
błogosławionych męczenników Wincentego i Towarzyszy posiliłeś nas najdroższym Ciałem i Krwią Twojego
Jedynego Syna, † spraw, abyśmy trwali w Twojej miłości, * od Ciebie czerpali życie i do Ciebie dążyli. Przez
Żywo polecam, by przykładano wielką
wagę do czytania podczas liturgii słowa
Bożego, przez lektorów dobrze do tego
przygotowanych. Nie zapominajmy nigdy, że „gdy w Kościele czyta się Pismo
Święte, sam Bóg przemawia do swego
ludu, a Chrystus, obecny w swoim słowie,
zwiastuje Ewangelię”. (...) Chrystus nie
przemawia w przeszłości, ale w naszej teraźniejszości, jako Ten, który jest obecny
w czynności liturgicznej.
Benedykt XVI
113
oremus
N
Trzecia niedziela zwykła
Bóg przynoszący zbawienie zsyła również radość. Jest ona tak
różnorodna jak wspólnota chrześcijan w Koryncie. Przez świadectwo miłości braci, którzy doświadczyli zbawienia, przychodzi
także do tych, co nie znajdują powodu do jej świętowania. Bywa,
że radość zostaje wykluczona przez grzech zazdrości i waśnie.
Św. Paweł wskazuje, że różnorodność wspólnoty nie musi być
powodem jej rozdarcia. Wielość darów jest raczej jej bogactwem
i służy budowaniu jedności. Wszelkie obdarowanie pochodzi od
Chrystusa, który przyjmując ludzkie ciało, ogłosił w nim wolność uwięzionym, przejrzenie niewidomym, obwieścił rok łaski
Pana – dla wszystkich.
Błogosław, Panie, nas, E/366, L/251,
M/13, S/820, albo: Tak Bóg umiłował świat, N2/414
ALBO ANTYFONA: Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewaj
Panu, ziemio cała. * Przed Nim kroczą majestat i piękno, *
a potęga i blask w Jego świątyni.
CHWAŁA
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj
naszym życiem według swego upodobania, † abyśmy
w imię Twojego umiłowanego Syna, * mogli obfitować
w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki
wieków.
CZYTANIE z Księgi Nehemiasza (8,2-4a.5-6.8-10). Kapłan
Ezdrasz przyniósł Prawo przed zgromadzenie, w którym
114
uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed
Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy mogli rozumieć; a uszy całego
ludu były zwrócone ku księdze Prawa. Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym
celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu – znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył,
cały lud powstał. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego
Boga, a cały lud, podniósłszy ręce, odpowiedział: „Amen!
Amen!”. Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi. Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa
Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz
kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud,
rzekli do całego ludu: „Ten dzień jest poświęcony Panu,
Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!”. Cały
lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im
Nehemiasz: „Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie słodkie napoje, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Bogu
naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu
jest waszą ostoją”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 19,8-10.15)
REFREN:
Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem.
Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, *
świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce, *
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.
115
módlmy się
Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki, *
sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne.
Niech znajdą uznanie przed Tobą †
słowa ust moich i myśli mego serca, *
Panie, moja Opoko i mój Zbawicielu.
REFREN:
Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem.
CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do
Koryntian (12,12-30). Bracia: Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki
ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest
i z Chrystusem. Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi,
czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem. Ciało bowiem to nie
jeden członek, lecz liczne członki. Jeśliby noga powiedziała: „Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała” – czy
wskutek tego rzeczywiście nie należy do ciała? Lub jeśliby
ucho powiedziało: „Ponieważ nie jestem okiem, nie należę
do ciała” – czyż nie należałoby do ciała? Gdyby całe ciało
było wzrokiem, gdzież byłby słuch? Lub gdyby całe było
słuchem, gdzież byłoby powonienie? Lecz Bóg, tak jak
chciał, stworzył różne członki, rozmieszczając każdy z nich
w ciele. Gdyby całość była jednym członkiem, gdzież byłoby ciało? Tymczasem są wprawdzie liczne członki, ale jedno ciało. Nie może więc oko powiedzieć ręce: „Nie jesteś
mi potrzebna”, albo głowa nogom: „Nie potrzebuję was”.
Raczej nawet niezbędne bywają dla ciała te członki, które
uchodzą za słabsze; a te, które uważamy za mało godne
szacunku, tym większym obdarzamy poszanowaniem. Tak
przeto szczególnie się troszczymy o przyzwoitość wstydliwych członków ciała, gdyż wobec tych, które nie należą
116
do wstydliwych, nie istnieje taka potrzeba. Lecz Bóg tak
ukształtował nasze ciało, że zyskały więcej szacunku członki z natury mało godne czci, by nie powstało rozdwojenie w ciele, lecz żeby poszczególne członki troszczyły się
o siebie nawzajem. Tak więc, gdy cierpi jeden członek,
współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współradują
się wszystkie członki. Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi Jego członkami. I tak ustanowił Bóg
w Kościele naprzód apostołów, po wtóre proroków, po
trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają moc czynienia cudów, potem tych, którzy uzdrawiają, którzy wspierają pomocą, którzy rządzą, którzy przemawiają rozmaitymi językami. Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy
prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy
mają moc czynienia cudów? Czy wszyscy posiadają łaskę
uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy
potrafią je tłumaczyć?
Oto słowo Boże.
SŁOWA EWANGELII według św. Łukasza (1,1-4; 4,14-21).
Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach,
które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci,
którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami
słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko
od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk,
których ci udzielono. W owym czasie: Powrócił Jezus
117
oremus
mocą Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany
przez wszystkich. Przyszedł również do Nazaretu, gdzie
się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem
do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie
było napisane: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ
Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą
nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał
rok łaski Pana”. Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł;
a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione.
Począł więc mówić do nich: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście”.
Opowieść to zbiór doświadczeń. Doświadczeniem dzieli się św. Łukasz najpierw z Teofilem, a później z każdym z nas. Łukaszowe doświadczenie to osoba Jezusa Chrystusa. Nie będąc naocznym świadkiem i sługą słowa, otrzymał on
jednak wiarę w Jezusa dzięki opowiadaniu, a raczej dzięki głoszeniu Ewangelii. Usłyszane słowo ma moc zrodzić wiarę. Wiara
to zawierzenie Bogu, który w Jezusie Chrystusie przekonuje do
siebie.
Sednem dzisiejszego spotkania ze słowem Bożym jest wypełnienie proroctwa Izajasza. Jezus pełen Ducha Świętego zasiada
w centrum synagogi i czyta w zwoju świętej księgi o sobie. To On
sprawia, że więzieni przez złe moce odchodzą wolnymi, trwający
w ciemnościach o własnych siłach wychodzą na światło dzienne, cierpiący niesprawiedliwość odzyskują zaufanie do siebie,
przypominają sobie o własnej godności i mają odwagę odrzucić
kajdany wyzysku.
ROZWAŻANIE:
118
Czy to słowo stanie się dzisiaj naszym pokarmem? Czy
wzorem spragnionego Izraela, który – jak czytamy w Księdze
Nehemiasza – powrócił z niewoli i odbudował swoje domostwa,
postawimy księgę Bożego Prawa w centrum swojego domu? Czy
stanie się ona na powrót kodeksem postępowania całej naszej rodziny czy wspólnoty? Ta księga pozwoli zebrać doświadczenia,
w których rozpoznaliśmy działanie Boga i którymi zapragniemy
dzielić się z innymi. Ona pomoże nam ułożyć opowieść o potędze życia, o Bogu zwyciężającym śmierć.
WIERZĘ
MODLITWA WIERNYCH:
Boże Ojcze, spraw, aby każdy członek Kościoła niósł
światu radość Dobrej Nowiny.
Boże, Mocy ufających Tobie, spraw, aby nasi biskupi
i prezbiterzy nie ustawali w głoszeniu Ewangelii.
Boże, Chwało zbawionych, spraw, aby moc Ducha Świętego była źródłem siły dla wszystkich podejmujących
trud walki o sprawiedliwość.
Boże, Obrońco uciśnionych, spraw, aby cierpiący fizycznie lub psychicznie w Tobie znaleźli pocieszenie.
Boże, Dawco wszelkich darów, spraw, abyśmy z wdzięcznością służyli innym tymi talentami, jakich zechciałeś
nam udzielić.
PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: Za rękę weź mnie Panie,
S/879
Panie, nasz Boże, przyjmij łaskawie i uświęć nasze dary, * aby się stały dla nas Sakramentem zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego.
119
módlmy się
Jakże pójdziemy
za Tobą Chrystusie, E/440, S/351, albo: Lud Twój Panie,
E/390; Niechaj z nami będzie Pan, E/396, M/75, S/849
ANTYFONA: Ja jestem światłością świata, * kto idzie za Mną,
nie będzie chodził w ciemności, * lecz będzie miał światło
życia.
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy zawsze się radowali Twoim Darem, * z którego czerpiemy
nowe życie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Cały świat niech śpiewa tę pieśń,
E/479, L/91, S/832, albo: Laudate omnes gentes, N1/289
P
Nawrócenie św. Pawła Apostoła
Nawrócenie? Co to takiego? Z całą pewnością nawrócenia nie
jesteśmy w stanie udawać. Szaweł żyje autentycznie; wypełnia
wszystko, do czego ma przekonanie. Uważa nową religię, gdzie
Chrystus jest kluczową postacią, za coś wrogiego, co należy
zdławić w zarodku. Jednakże w ten autentyzm postępowania
Szawła z mocą wchodzi sam Jezus Chrystus. Poznanie Jego głosu, wymiana zdań i pytanie sięgające głęboko, aż do samego
źródła motywacji Szawła, pozwalają mu najpierw uznać prześladowanego Jezusa, a następnie zakwestionować własny dotychczasowy sposób postępowania. Nawrócenie oznacza uznanie Zmartwychwstałego i wolę przemiany życia.
120
Pan, mój Wódz i Pasterz mój, S/856,
albo: Tylko w Bogu znajdzie, N2/242
Wiem, komu uwierzyłem, * i jestem pewien, że sprawiedliwy Sędzia * ma moc zachować powierzone mi dobro * aż do dnia ostatecznego.
ALBO ANTYFONA:
CHWAŁA
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, obchodzimy dzisiaj nawrócenie świętego Pawła Apostoła, którego powołałeś do głoszenia Dobrej Nowiny wszystkim narodom, † spraw, abyśmy za jego przykładem dążyli do
Ciebie * i świadczyli wobec świata o prawdzie Twojej
Ewangelii. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
CZYTANIE z Dziejów Apostolskich (22,3‑16). Paweł powiedział do ludu: „Ja jestem Żydem, urodzonym w Tarsie
w Cylicji. Wychowałem się jednak w tym mieście, u stóp
Gamaliela otrzymałem staranne wykształcenie w Prawie
ojczystym. Gorliwie służyłem Bogu, jak wy wszyscy dzisiaj służycie. Prześladowałem tę drogę, głosując nawet za
karą śmierci, wiążąc i wtrącając do więzienia mężczyzn
i kobiety, co może poświadczyć zarówno arcykapłan, jak
cała starszyzna. Od nich otrzymałem też listy do braci
i udałem się do Damaszku z zamiarem uwięzienia tych,
którzy tam byli, i przyprowadzenia do Jerozolimy dla
wymierzenia kary. W drodze, gdy zbliżałem się do Damaszku, nagle około południa otoczyła mnie wielka jasność z nieba. Upadłem na ziemię i posłyszałem głos, który
mówił do mnie: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześla121
oremus
dujesz?». Odpowiedziałem: «Kto jesteś, Panie?». Rzekł do
mnie: «Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz». Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który
do mnie mówił, nie słyszeli. Powiedziałem więc: «Co mam
czynić, Panie?». A Pan powiedział do mnie: «Wstań, idź do
Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co masz czynić».
Ponieważ zaniewidziałem od blasku owego światła, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez moich
towarzyszy. Niejaki Ananiasz, człowiek przestrzegający
wiernie Prawa, o którym wszyscy tamtejsi Żydzi wydawali dobre świadectwo, przyszedł, przystąpił do mnie i powiedział: «Szawle, bracie, przejrzyj!». W tejże chwili spojrzałem na niego. On zaś powiedział: «Bóg naszych ojców
wybrał cię, abyś poznał Jego wolę i ujrzał Sprawiedliwego,
i Jego własny głos usłyszał. Bo wobec wszystkich ludzi będziesz świadczył o tym, co widziałeś i słyszałeś. Dlaczego
teraz zwlekasz? Ochrzcij się i obmyj z twoich grzechów,
wzywając Jego imienia!»”.
Oto słowo Boże.
Albo:
CZYTANIE z Dziejów Apostolskich (9,1‑22). Szaweł ciągle
jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do
Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. Gdy zbliżał się już w swojej podróży
do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy
upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?”. Powiedział: „Kto jesteś,
Panie?”. A On: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz.
122
Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić”. Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli
ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic
nie widział. Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając
za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie
pił. W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem
Ananiasz. Pan przemówił do niego w widzeniu: „Ananiaszu!”. A on odrzekł: „Jestem, Panie!”. A Pan do niego: „Idź
na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo
właśnie się modli”. (I ujrzał Szaweł w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby
przejrzał.) Odpowiedział Ananiasz: „Panie, słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym
Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia”. Odpowiedział mu Pan: „Idź, bo wybrałem sobie tego
człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan
i królów, i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie
musiał wycierpieć dla mego imienia”. Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział:
„Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze,
którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym”. Natychmiast jakby łuski spadły
z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy
go nakarmiono, odzyskał siły. Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że
Jezus jest Synem Bożym. Wszyscy, którzy go słyszeli, mówili zdumieni: „Czy to nie ten sam, który w Jerozolimie
prześladował wyznawców tego imienia i po to tu przybył,
aby ich uwięzić i zaprowadzić do arcykapłana?”. A Szaweł
występował coraz odważniej, dowodząc, że Ten jest Mesja123
módlmy się
szem, i szerzył zamieszanie wśród Żydów mieszkających
w Damaszku.
Oto słowo Boże.
REFREN:
Idźcie i głoście światu Ewangelię.
Chwalcie Pana, wszystkie narody, *
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska, *
a wierność Pana trwa na wieki.
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem,
abyście szli i owoc przynosili.
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (16,15‑18). Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazał się Jedenastu i powiedział do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię
wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest,
będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym
zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię
moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić
będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili,
nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci
odzyskają zdrowie”.
MODLITWA WIERNYCH:
Panie, prowadź na drogach nowej ewangelizacji Twój
Kościół, aby wszyscy jego członkowie żyli dla Chrystusa.
Dotknij swoją łaską ateistów, agnostyków i tych, którzy
pogubili się w błędnych naukach, aby mogli Ciebie odkryć i pokochać.
124
Oświeć sprawujących władzę, nierozumiejących potrzeby szacunku dla wolności wyznania i kultu.
Ulecz złamanych na duchu, zgorzkniałych i tych, którzy
pielęgnują w sobie gniew lub zawiść.
Nawróć nas, abyśmy całym sercem przylgnęli do Ciebie
i mogli, jak św. Paweł, powiedzieć, że Ty w nas żyjesz
i działasz.
PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: Czego chcesz od nas Pa-
nie, E/116, L/95, M/174, S/837, albo: Różne są dary łaski,
N2/234
MODLITWA NAD DARAMI: Boże, nasz Ojcze, niech w tej
Ofierze Twój Duch przeniknie nas światłem wiary, *
którym pobudzał świętego Pawła do głoszenia poganom Twojej chwały. Przez Chrystusa, Pana naszego.
PREFACJA O APOSTOŁACH 67
Ja wiem w kogo
ja wierzę, S/350, albo: Panie, nie jestem godzien, N2/352;
Cały świat niech śpiewa tę pieśń, E/479, L/91, S/832
ANTYFONA: Żyję wiarą w Syna Bożego, * który mnie umiło-
wał * i za mnie wydał samego siebie.
MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, niech Sakrament, który przyjęliśmy, rozpali w nas miłość, * z jaką święty Paweł Apostoł troszczył się o wszystkie Kościoły. Przez
PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: Króluj nam, Chryste, L/318, S/453
125
oremus
W
torek, 26 stycznia
Świętych biskupów Tymoteusza i Tytusa
Wspomnienie tych świętych biskupów, którzy byli najbliższymi współpracownikami Pawła Apostoła, uświadamia nam rolę
wspólnego działania w dziele ewangelizacji. Św. Paweł kieruje
do nich trzy listy, dotyczące problemów duszpasterskich, z jakimi zmagały się pierwsze wspólnoty chrześcijańskie na Krecie
i w Efezie. Tymoteusz był specjalistą w rozwiązywaniu trudnych
spraw. Tytusa posyłał Paweł na wymagające dyplomacji misje.
Obu darzył ogromnym zaufaniem. Od obu uczymy się współpracy, gorliwości i troski o wspólnotę Kościoła. Dziękując Bogu
za tych świętych biskupów, w Eucharystii odnajdujemy korzenie
ich posługi i pełnię kapłaństwa Chrystusowego, w które zostali
wszczepieni dla służenia swoim wspólnotom.
ANTYFONA: Dam wam pasterzy według mego serca, * by
was prowadzili rozsądnie i roztropnie.
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty obdarzyłeś apostolskimi cnotami świętych Tymoteusza i Tytusa, † spraw przez ich
zasługi, * abyśmy sprawiedliwie i pobożnie żyjąc na
tym świecie, mogli dojść do niebieskiej ojczyzny. Przez
CZYTANIE z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza (1,1‑8). Paweł, z woli Boga apostoł Chrystusa Jezusa,
posłany dla głoszenia życia obiecanego w Chrystusie Jezusie, do Tymoteusza, swego umiłowanego dziecka. Łaska,
126
wtorek, 26 stycznia
miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, naszego Pana. Dziękuję Bogu, któremu służę jak moi przodkowie z czystym sumieniem, gdy zachowuję nieprzerwaną
pamięć o tobie w moich modlitwach. W nocy i we dnie
pragnę cię zobaczyć, pomny na twoje łzy, by napełniła
mnie radość na wspomnienie wiary bez obłudy, jaka jest
w tobie; ona to zamieszkała pierwej w twej babce Lois
i w twej matce Eunice, a pewien jestem, że mieszka i w tobie. Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił
na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez włożenie moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni,
ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia. Nie wstydź się
zatem świadectwa naszego Pana ani mnie, Jego więźnia,
lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych
dla Ewangelii według danej mocy Boga.
Oto słowo Boże.
Albo:
CZYTANIE z Listu św. Pawła Apostoła do Tytusa (1,1‑5).
Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa, posłany
do szerzenia wśród wybranych Bożych wiary i poznania
prawdy wiodącej do życia w pobożności, w nadziei życia
wiecznego, jakie przyobiecał przed wiekami prawdomówny Bóg, a we właściwym czasie objawił swe słowo przez
nauczanie powierzone mi z rozkazu Boga, Zbawiciela naszego, do Tytusa, dziecka mego prawdziwego we wspólnej nam wierze. Łaska i pokój od Boga Ojca i Chrystusa
Jezusa, Zbawiciela naszego. W tym celu zostawiłem cię na
Krecie, byś należycie załatwił zaległe sprawy i ustanowił
w każdym mieście prezbiterów, jak ci poleciłem.
Oto słowo Boże.
127
módlmy się
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 96,1‑3.7‑8.10)
REFREN:
Głoście cześć Pana wśród wszystkich narodów.
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, *
każdego dnia głoście Jego zbawienie.
Głoście Jego chwałę *
wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda *
pośród wszystkich ludów.
Oddajcie Panu, rodziny narodów, †
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę. *
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem. †
On utwierdził świat tak, że się nie zachwieje, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.
Pan posłał Mnie, abym ubogim głosił dobrą nowinę,
SŁOWA EWANGELII według św. Łukasza (10,1‑9). Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą
do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść
zamierzał. Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie
wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa,
żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto
was posyłam jak owce między wilki. Nie noście ze sobą
trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie po128
wtorek, 26 stycznia
zdrawiajcie. Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, najpierw
mówcie: «Pokój temu domowi!». Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie,
powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc
i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swą zapłatę. Nie
przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta
wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: «Przybliżyło
się do was królestwo Boże»”.
MODLITWA WIERNYCH:
Módlmy się za biskupów, aby na wzór Tymoteusza i Tytusa byli wierni otrzymanej łasce.
Za kandydatów do stanu duchownego, aby każdego
dnia pozwolili się Bogu prowadzić.
Za tych, którzy podejmują trud wychowania następnych pokoleń, aby dawali dobre świadectwo miłości
bliźniego.
Za naszych zmarłych księży, dobroczyńców i wychowawców w wierze, aby radowali się w niebie Twoją
obecnością.
Za nas samych, abyśmy na tej Eucharystii umocnili naszą więź z Tobą.
Ofiarę Twojego ludu, którą składamy na Twoją chwałę
w dzień świętych Tymoteusza i Tytusa, * i spraw, aby
nam wyjednała wieczne zbawienie. Przez Chrystusa,
Pana naszego.
129
oremus
Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, * lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.
ANTYFONA:
MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, przyjęliśmy Najświętszy Sakrament, obchodząc wspomnienie świętych
Tymoteusza i Tytusa, † spraw, abyśmy się w wieczności radowali owocami Ofiary, * którą składamy. Przez
Ś
roda, 27 stycznia
Bł. Jerzego Matulewicza, biskupa
Bł. Jerzy Matulewicz (1871-1927), ceniony rekolekcjonista
i kierownik duchowy, wybitny działacz społeczny, później
biskup wileński, nosił w sobie pragnienie życia zakonnego.
Przejęty losem wymierającego pod zaborem rosyjskim zakonu
marianów, postanowił doń wstąpić, stając się faktycznie jego
odnowicielem. Swoim duchowym synom pozostawił hasło, wedle którego organizował całą misję pasterską: „Pro Christo et
Ecclesia” (Za Chrystusa i Kościół). Bł. Jerzy uczy nas bezgranicznego oddania w służbie Kościołowi i hojnego siania Bożego słowa, by przez rodzenie wiary pozyskać wszystkich dla
Chrystusa. Wiarę rodzi i umacnia w nas także słyszane dzisiaj,
tu i teraz, Boże słowo.
ANTYFONA: Duch Pański spoczywa na mnie, * ponieważ
mnie namaścił i posłał mnie, * abym ubogim niósł dobrą
nowinę, * uzdrawiał skruszonych w sercu.
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty w sercu błogosławionego Jerzego, biskupa, rozpaliłeś płomień miłości do Chrystusa
130
środa, 27 stycznia
i Kościoła, † spraw, prosimy, abyśmy za jego przykładem i wstawiennictwem * wiernie naśladowali Chrystusa i wielkodusznie poświęcali nasze życie budowaniu Jego Mistycznego Ciała. Który z Tobą żyje i króluje
w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie
wieki wieków.
CZYTANIE z Drugiej Księgi Samuela (7,4‑17). Pan skierował do Natana następujące słowa: „Idź i powiedz mojemu
słudze, Dawidowi: To mówi Pan: Czy ty zbudujesz Mi dom
na mieszkanie? Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia,
w którym wyprowadziłem z Egiptu Izraelitów, aż do dnia
dzisiejszego. Przebywałem w namiocie albo w przybytku.
Przez cały czas, gdy wędrowałem ze wszystkimi Izraelitami, czy choćby do jednego z sędziów izraelskich, którym
nakazałem paść mój lud, Izraela, przemówiłem kiedykolwiek słowami: Dlaczego nie zbudowaliście Mi domu cedrowego? A teraz przemówisz do sługi mojego, Dawida:
To mówi Pan Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska spośród
owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem.
I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem
przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę
największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu
ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na
swoim miejscu, a nie poruszy się więcej i ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. Od czasu, kiedy
ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan
zapowiedział, że sam Pan dom ci zbuduje. Kiedy wypełnią
się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy
wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje
131
módlmy się
dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na
wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem, a jeżeli
zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich. Lecz mu nie cofnę mojej życzliwości, jak cofnąłem
Saulowi, twemu poprzednikowi, którego opuściłem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki.
Twój tron będzie utwierdzony na wieki”. Zgodnie z tymi
wszystkimi słowami i zgodnie z tym całym widzeniem
przemówił Natan do Dawida.
Oto słowo Boże.
REFREN:
Zachowam wiecznie łaskę dla Dawida.
„Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Twoje potomstwo utrwalę na wieki *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia.”
„On będzie wołał do Mnie: †
«Ty jesteś moim Ojcem, *
moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia».
A Ja go ustanowię pierworodnym, *
najwyższym z królów ziemi.
Na wieki zachowam dla niego łaskę *
i trwałe z nim będzie moje przymierze.
Sprawię, że potomstwo jego będzie wieczne, *
a jego tron jak dni niebios trwały.”
Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus,
każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.
132
środa, 27 stycznia
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (4,1‑20). Jezus znowu zaczął nauczać nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi
zebrał się przy Nim. Dlatego wszedł do łodzi i usiadł w niej,
na jeziorze, a cały tłum stał na brzegu jeziora. Nauczał ich
wiele w przypowieściach i mówił im w swojej nauce: „Słuchajcie: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedno ziarno
padło na drogę; i przyleciały ptaki, i wydziobały je. Inne
padło na grunt skalisty, gdzie nie miało wiele ziemi, i wnet
wzeszło, bo nie było głęboko w glebie. Lecz po wschodzie
słońca przypaliło się i uschło, bo nie miało korzenia. Inne
padło między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je,
tak że nie wydało owocu. Inne wreszcie padły na ziemię
żyzną i wydawały plon, wschodząc i rosnąc; a przynosiły
plon trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny”.
I dodał: „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”. A gdy
był sam, pytali Go ci, którzy przy Nim byli, razem z Dwunastoma, o przypowieść. On im odrzekł: „Wam dana jest
tajemnica królestwa Bożego, dla tych zaś, którzy są poza
wami, wszystko dzieje się w przypowieściach, aby «patrzyli
uważnie, a nie widzieli, słuchali uważnie, a nie rozumieli,
żeby się nie nawrócili i nie była im odpuszczona wina»”.
I mówił im: „Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże więc
zrozumiecie inne przypowieści? Siewca sieje słowo. A oto
są ci, którzy są na drodze: u nich sieje się słowo, a skoro
je usłyszą, zaraz przychodzi Szatan i porywa słowo w nich
zasiane. Podobnie zasiewem na gruncie skalistym są ci,
którzy gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością, lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. Potem
gdy nastanie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa,
zaraz się załamują. Są inni, którzy są zasiani między ciernie: to ci, którzy wprawdzie słuchają słowa, lecz troski tego
świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłu133
oremus
szają słowo, tak że pozostaje bezowocne. Wreszcie zasiani
na ziemię żyzną są ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je
i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny
i stokrotny”.
MODLITWA WIERNYCH:
Prosimy Cię, Ojcze, o wszelkie potrzebne błogosławieństwo dla Papieża, biskupów, prezbiterów i diakonów.
O czynny udział wszystkich katolików w budowaniu
wspólnoty, jaką jest Kościół.
O mądrość i odpowiedzialność za słowo dla pisarzy,
dziennikarzy i naukowców.
O życie wieczne z Tobą dla naszych bliskich zmarłych,
a także zmarłych zapomnianych już przez ludzi.
O życie oparte na słowie Bożym, na wzór bł. Jerzego
Matulewicza, dla każdego z nas.
NAD DARAMI: Wszechmogący Boże, dary
złożone na cześć świętych świadczą o Twojej potędze
i chwale, † pokornie Cię prosimy, * aby wyjednały nam
zbawienie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
MODLITWA
ANTYFONA: Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, * aż
do skończenia świata.
MÓDLMY SIĘ: Boże, nasz Ojcze, † niech przyjęty Najświętszy Sakrament przygotuje nas do wiecznej radości, * na którą błogosławiony Jerzy zasłużył jako wierny
szafarz sakramentów. Przez Chrystusa, Pana naszego.
134
C
Św. Tomasza z Akwinu,
prezbitera i doktora Kościoła
Św. Tomasz z Akwinu, dominikanin, żyjący w XIII wieku, umiał
połączyć niezwykłą wiedzę z wielką świętością. Powiada się
o nim, że „między uczonymi był największym świętym, a między świętymi największym uczonym”. Był uczonym skromnym,
pokornym, przepełnionym duchem modlitwy. Pozostawił nam
przykład rzetelności intelektualnych poszukiwań i pewności,
jaką daje wiara szukająca zrozumienia. Wiarę tę umacniamy,
karmiąc się słowem i Ciałem Pana na tej Eucharystii.
ANTYFONA: Mądrzy zabłysną jak wspaniały firmament, *
a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, * będą świecić
jak gwiazdy na wieki.
MÓDLMY SIĘ: Boże, źródło mądrości, dzięki Twojej łasce święty Tomasz z Akwinu gorliwie dążył do
świętości i odznaczał się głębokim poznaniem prawd
objawionych, * spraw, abyśmy zrozumieli jego naukę
i naśladowali Jego czyny. Przez naszego Pana Jezusa
wieki wieków.
CZYTANIE z Drugiej Księgi Samuela (7,18-19.24-29). Po wysłuchaniu proroka Natana poszedł król Dawid i usiadłszy przed Panem, mówił: „Kimże ja jestem, Panie, Boże,
i czym jest mój ród, że doprowadziłeś mnie aż dotąd? Ale
to było jeszcze za mało w Twoich oczach, Panie, Boże, bo
dałeś zapowiedź tyczącą domu sługi swego na daleką przy135
módlmy się
szłość. I to jest prawo człowieka, Panie, Boże. Ustaliłeś,
by lud Twój izraelski był dla Ciebie ludem na wieki, a Ty,
o Panie, stałeś się dla niego Bogiem. Teraz więc, o Panie,
Boże, niech trwa na wieki słowo, które wyrzekłeś o słudze
swoim i jego domu, i czyń, jak powiedziałeś, ażeby na wieki wielbione było imię Twe słowami: «Pan Zastępów jest
Bogiem Izraela». A dom Twego sługi, Dawida, niech trwa
przed Tobą. Ty bowiem, o Panie Zastępów, Boże Izraela,
objawiłeś swemu słudze, mówiąc: Zbuduję ci dom. Dlatego
to sługa Twój ośmiela się zwrócić do Ciebie z tą modlitwą:
Teraz Ty, o Panie, Boże, Ty jesteś Bogiem, Twoje słowa są
prawdą. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście, racz
teraz pobłogosławić dom Twojego sługi, aby trwał przed
Tobą na wieki, bo Ty, Panie, Boże, to powiedziałeś, a dzięki
Twojemu błogosławieństwu dom Twojego sługi będzie błogosławiony na wieki”.
Oto słowo Boże.
REFREN:
Pan Bóg da Jemu tron ojca Dawida.
Pamiętaj, Panie, Dawidowi *
wszystkie jego trudy.
Jak złożył Panu przysięgę, *
związał się ślubem przed Bogiem Jakuba:
„Nie wejdę do mieszkania w moim domu, †
nie wstąpię na posłanie mego łoża, *
nie użyczę snu moim oczom, powiekom moim spoczynku,
póki nie znajdę miejsca dla Pana, *
mieszkania dla Niego, dla Boga Jakuba”.
Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę, *
której nie odwoła:
136
„Zrodzone z ciebie potomstwo *
posadzę na twoim tronie.
A jeśli twoi synowie zachowają moje przymierze *
i wskazania, których im udzielę,
także ich synowie *
zasiądą na tronie po wieczne czasy”.
Pan bowiem wybrał Syjon, *
tej siedziby zapragnął dla siebie.
„Oto miejsce mego odpoczynku na wieki, *
tu będę mieszkał, bo wybrałem je sobie.”
Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich, Panie,
i światłem na mojej ścieżce.
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (4,21‑25). Jezus
mówił ludowi: „Czy po to wnosi się światło, by je umieścić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, żeby je
umieścić na świeczniku? Nie ma bowiem nic ukrytego, co
by nie miało wyjść na jaw. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”. I mówił im: „Baczcie na to, czego słuchacie.
Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. Bo kto ma, temu będzie dodane; a kto nie
ma, pozbawią go nawet tego, co ma”.
MODLITWA WIERNYCH:
Módlmy się za Kościół, aby stawał się coraz bardziej czytelnym znakiem Bożej miłości do każdego człowieka.
Za teologów, aby na wzór św. Tomasza z Akwinu nie
tylko poszukiwali prawdy, ale także prowadzili życie będące świadectwem wielkości Boga.
137
oremus
Za rządzących państwami, aby szukali mądrości pozwalającej dobrze wypełniać misję wobec powierzonych im
ludzi i krajów.
Za konających, aby po trudach ziemskiej wędrówki
z zaufaniem powierzali się Bożemu miłosierdziu.
Za nas, abyśmy każdego dnia wzrastali w świętości
dzięki szczerej i coraz głębszej relacji z Bogiem.
Wszechmogący Boże, niech
Duch Święty przenika nas w czasie sprawowania Eucharystii światłem wiary, * którym nieustannie oświecał świętego Tomasza z Akwinu głoszącego Twoją
chwałę. Przez Chrystusa, Pana naszego.
MODLITWA
NAD
DARAMI:
ANTYFONA: My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, * Chry-
stusa, który jest Bożą mocą i Bożą mądrością.
MÓDLMY SIĘ: Pokrzepieni Pokarmem eucharystycznym, pokornie błagamy Cię, Boże, † abyśmy posłuszni
nakazom świętego Tomasza z Akwinu, * zawsze składali dziękczynienie za otrzymane dary. Przez Chrystusa, Pana naszego.
P
iątek, 29 stycznia
Dzień powszedni
albo wspomnienie św. Anieli Merici
albo wspomnienie bł. Bolesławy Marii Lament
Życie wiary w bliskości z Bogiem wymaga czujności, a nierzadko duchowego zaangażowania, walki. Bezczynność i nuda osła138
biają ludzkiego ducha i stają się powodem upadku. Dawida,
wielkiego władcy Izraela, nie ominęło to doświadczenie. Brak
duchowego zmagania sprowadził na niego chorobę serca – pożądanie, które zapoczątkowało śmierć. Ona ukazała się w całej
grzesznej szacie, przyozdobiona zazdrością, kłamstwem, nieczystością, ostatecznie zabójstwem. Dzisiejsza liturgia Słowa jest
przestrogą przed sercem ogarniętym gnuśnością – ostrzeżeniem
przed duchowym lenistwem.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewaj Panu, ziemio cała. * Przed Nim kroczą majestat i piękno, * a potęga
i blask w Jego świątyni.
ANTYFONA:
wieków.
CZYTANIE z Drugiej Księgi Samuela (11,1‑4a.5‑10a.13‑17). Na
początku roku, gdy królowie zwykli wychodzić na wojnę,
Dawid wyprawił Joaba i swoje sługi wraz z całym Izraelem.
Spustoszyli oni ziemię Ammonitów i oblegali Rabba. Dawid natomiast pozostał w Jerozolimie. Pewnego wieczora Dawid, podniósłszy się z posłania i chodząc po tarasie
swego królewskiego pałacu, zobaczył z tarasu kąpiącą się
kobietę. Kobieta była bardzo piękna. Dawid zasięgnął wiadomości o tej kobiecie. Powiedziano mu: „To jest Batszeba,
córka Eliama, żona Uriasza Chittyty”. Wysłał więc Dawid
posłańców, by ją sprowadzili. A gdy przyszła do niego,
139
módlmy się
spał z nią. Kobieta ta poczęła, posłała więc, by dać znać
Dawidowi: „Jestem brzemienna”. Wtedy Dawid wyprawił
posłańca do Joaba: „Przyślij do mnie Uriasza Chittytę”.
Joab posłał więc Uriasza do Dawida. Kiedy Uriasz do niego przyszedł, Dawid wypytywał się o powodzenie Joaba,
ludu i walki. Następnie rzekł Dawid Uriaszowi: „Zejdź do
swojego domu i umyj sobie nogi!”. Uriasz opuścił pałac
królewski, a za nim niesiono dar ze stołu króla. Uriasz
położył się jednak u bramy pałacu królewskiego wraz ze
wszystkimi sługami swojego pana, a nie poszedł do własnego domu. Przekazano wiadomość Dawidowi: „Uriasz
nie zszedł do swego domu”. Dawid zaprosił go, aby jadł
i pił w jego obecności, aż go upoił. Wieczorem poszedł
Uriasz, położył się na swym posłaniu między sługami
swojego pana, a do domu swojego nie zszedł. Następnego
ranka napisał Dawid list do Joaba i posłał go za pośrednictwem Uriasza. W liście napisał: „Postawcie Uriasza tam,
gdzie walka będzie najbardziej zażarta, potem odstąpcie
go, aby został ugodzony i zginął”. Joab, obejrzawszy miasto, postawił Uriasza w miejscu, o którym wiedział, że walczyli tam najsilniejsi wojownicy. Ludzie z miasta wypadli
i natarli na Joaba. Byli zabici wśród ludu i sług Dawida;
zginął też Uriasz Chittyta.
Oto słowo Boże.
REFREN:
Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.
140
Uznaję bowiem nieprawość moją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.
Abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku *
i prawy w swoim sądzie.
Oto urodziłem się obciążony winą *
i jako grzesznika poczęła mnie matka.
Spraw, abym usłyszał radość i wesele, *
niech się radują kości, które skruszyłeś.
Odwróć swe oblicze od moich grzechów *
i zmaż wszystkie moje przewinienia.
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,
że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (4,26‑34). Jezus mówił do tłumów: „Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak
gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa,
we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak.
Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem
kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje,
zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo”. Mówił jeszcze: „Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy;
gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich
nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe
od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu”. W wielu takich
przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć.
141
oremus
A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś
objaśniał wszystko swoim uczniom.
MODLITWA WIERNYCH:
Prośmy, aby Kościół rozprzestrzeniał się na całym świecie, przynosząc owoce pokoju i jedności między narodami.
Aby każdy człowiek miał szansę poznać Chrystusa
i uwierzyć w miłość Boga ku nam.
Aby ludzie bogaci oraz ludzie władzy z szacunkiem
podchodzili do biednych i potrzebujących pomocy.
Aby nasi bliscy zmarli, doświadczywszy przebaczenia
wszelkich win, mogli radować się w królestwie niebieskim.
Abyśmy odwracając się od zła, stawali w prawdzie i otwierali się na pełnię życia.
ANTYFONA: Ja jestem światłością świata, * kto idzie za Mną,
nie będzie chodził w ciemności, * lecz będzie miał światło
życia.
142
Św. Anieli Merici, dziewicy
Pragnieniem św. Anieli Merici (1474-1540), należącej do III Zakonu św. Franciszka, było częste przystępowanie do sakramentów i prowadzenie surowego, pokutniczego życia. W 1535 roku
założyła Towarzystwo św. Urszuli, które było nowym stanem
życia: dziewictwem wybranym w sposób wolny przez „oblubienice Syna Bożego” pozostające w świecie, we własnej rodzinie lub
w środowisku pracy. Działające obecnie zgromadzenia żeńskie
nawiązujące do tradycji Towarzystwa zajmują się nauczaniem
religii w szkołach i katechezy przy parafiach. Słowo z dzisiejszej
liturgii pozwala – na przykładzie św. Anieli – zrozumieć wartość naszych małych czynów, często tak małych jak ziarno gorczycy, a jednak wartościowych dla wzrostu Bożego królestwa.
ANTYFONA: Radujmy się i weselmy, * bo Bóg wszechświata
umiłował świętą dziewicę * i obdarzył ją chwałą.
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ojcze miłosierny, wysłuchaj modlitw, które zanosi za nas święta Aniela, dziewica, †
i spraw, abyśmy naśladując jej miłość i roztropność, *
byli wierni Twojej nauce i świadczyli o niej naszym życiem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego
Boże, nasz Ojcze, udziel nam
owoców Ofiary, którą składamy, † i spraw, abyśmy za
przykładem świętej Anieli, oczyszczeni od skłonności
do złego, * odnowili się w życiu łaski. Przez Chrystusa,
Pana naszego.
143
PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH DZIEWICACH
I ZAKONNIKACH 74
ANTYFONA: Pięć roztropnych panien wzięło razem z lampa-
mi naczynia z oliwą, * a o północy rozległo się wołanie: *
Oto nadchodzi oblubieniec, * wyjdźcie na spotkanie Chrystusa Pana.
MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, niech przyjęcie Ciała
i Krwi Twojego Syna odwróci nas od rzeczy przemijających, † abyśmy za przykładem świętej Anieli na ziemi wzrastali w szczerej miłości ku Tobie, * a w niebie
mogli Ciebie oglądać na wieki. Przez Chrystusa, Pana
naszego.
Bł. Bolesławy Marii Lament, dziewicy
Bł. Bolesława Maria Lament (1862-1946) odznaczała się umiłowaniem Boga, gorliwością w modlitwie i czynieniu miłosierdzia. W 1884 roku wstąpiła do Zgromadzenia Rodziny Maryi, które jednak opuściła. Przez pewien czas na warszawskiej
Pradze pracowała wśród ubogich i bezdomnych, prowadząc
dom noclegowy. Głębsze pragnienie poznania Boga pozwoliło
jej założyć wspólnotę zakonną Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny, mającą wspierać zjednoczenie chrześcijan wschodnich
z Kościołem katolickim oraz umacniać w wierze katolików. Życie bł. Bolesławy stało się ewangelicznym ziarnem, które ciągle
obumiera dla rozumienia Eucharystii jako sakramentu jedności
chrześcijan.
Jedno jest Ciało i jeden Duch, * bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołaANTYFONA:
144
nie. * Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. * Jeden jest
Bóg i Ojciec wszystkich, * który jest i działa ponad wszystkimi, * przez wszystkich i we wszystkich.
MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty dla większej chwały Twojego
imienia sprawiłeś, że błogosławiona Bolesława Maria,
poświęcając się pracy w dziele jedności chrześcijan,
dała nam wzór żywej wiary, † przez jej wstawiennictwo wejrzyj łaskawie na owczarnię Twojego Syna *
i spraw, niech wszyscy, których uświęcił jeden chrzest,
złączą się w prawdziwej wierze i bratniej miłości. Przez
Panie, nasz Boże, niech Ofiara,
którą Ci składamy, oczyści nas z grzechów * i sprawi,
aby wszyscy złączeni przez jeden chrzest zgromadzili się przy wspólnym stole eucharystycznym. Przez
PREFACJA ZWYKŁA 36 – 41 ALBO O ŚWIĘTYCH DZIEWICACH
I ZAKONNIKACH 74
ANTYFONA: Aby wszyscy stanowili jedno, * jak Ty, Ojcze, we
Mnie, a Ja w Tobie; * aby i oni stanowili w Nas jedno. * Ja
w nich, a Ty we Mnie, * oby się tak zespolili w jedno.
MÓDLMY SIĘ: Przyjmując sakrament Ciała i Krwi
Chrystusa, prosimy Cię, Boże, † przez wstawiennictwo
błogosławionej Bolesławy Marii * doprowadź wierzących w Ciebie do jedności i zgody. Przez Chrystusa,
Pana naszego.
145
oremus
S
obota, 30 stycznia
Dzień powszedni
Nie można chwalić Dawida za grzech, który popełnił i którym śmiertelnie zaraził całą rodzinę Uriasza. Dawid jednak,
uświadomiwszy sobie ogrom własnego grzechowego upadku, nie
próbuje go ukryć. Uznaje prawdę o tym, że jest grzesznikiem,
i gotów jest ponieść karę jako konsekwencję złego postępowania.
Jedyna rzecz, jaka mu pozostaje, to Boże miłosierdzie. Doświadczanie Bożego miłosierdzia jest poprzedzone wiarą, że Bóg jest
wierny w miłości, większy od grzechu i śmierci, że szuka grzesznika. Warto zatem wsłuchać się uważnie w słowa, które Jezus
kieruje do swoich uczniów: „Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!”.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewaj Panu, ziemio cała. * Przed Nim kroczą majestat i piękno, * a potęga
i blask w Jego świątyni.
ANTYFONA:
wieków.
CZYTANIE z Drugiej Księgi Samuela (12,1-7a.10-17). Pan
posłał do Dawida proroka Natana. Ten przybył do niego
i powiedział: „W pewnym mieście było dwóch ludzi, jeden był bogaczem, a drugi biedakiem. Bogacz miał owce
i wielką liczbę bydła, biedak nie miał nic, prócz jednej ma146
sobota, 30 stycznia
łej owieczki, którą nabył. On ją karmił i wyrosła przy nim
wraz z jego dziećmi, jadła jego chleb i piła z jego kubka,
spała u jego boku i była dla niego jak córka. Raz przyszedł
gość do bogacza, lecz jemu żal było brać coś z owiec i własnego bydła, czym mógłby posłużyć podróżnemu, który do
niego zawitał. Zabrał więc owieczkę owemu biednemu mężowi i tę przygotował człowiekowi, co przybył do niego”.
Dawid oburzył się bardzo na tego człowieka i powiedział
do Natana: „Na życie Pana, człowiek, który tego dokonał,
jest winien śmierci. Nagrodzi on za owieczkę w czwórnasób, gdyż dopuścił się tego czynu, a nie miał miłosierdzia”.
Natan oświadczył Dawidowi: „Ty jesteś tym człowiekiem.
Dlatego miecz nie oddali się od domu twojego na wieki,
albowiem Mnie zlekceważyłeś, a żonę Uriasza Chittyty
wziąłeś sobie za małżonkę. Tak mówi Pan: Oto Ja sprowadzę na ciebie nieszczęście z własnego twego domu, żony
zaś twoje zabiorę sprzed oczu twoich, a oddam je twojemu rywalowi, który będzie obcował z twoimi żonami pod
tym słońcem. Uczyniłeś to wprawdzie w ukryciu, jednak Ja
obwieszczę tę rzecz wobec całego Izraela i wobec słońca”.
Dawid rzekł do Natana: „Zgrzeszyłem wobec Pana”. Natan
odrzekł Dawidowi: „Pan odpuszcza ci też twój grzech – nie
umrzesz, lecz dlatego, że przez ten czyn bardzo wzgardziłeś Panem, syn, który ci się urodzi, na pewno umrze”. Natan udał się potem do swego domu. Pan dotknął dziecko,
które urodziła Dawidowi żona Uriasza, tak iż ciężko zachorowało. Dawid błagał Boga za chłopcem i zachowywał
surowy post, a wróciwszy do siebie, całą noc leżał na ziemi. Dostojnicy jego domu, podszedłszy do niego, chcieli
podźwignąć go z ziemi: bronił się jednak; w ogóle z nimi
nie jadał.
Oto słowo Boże.
147
módlmy się
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 51,12-17)
REFREN: Stwórz,
o mój Boże, we mnie serce czyste.
Stwórz, Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Przywróć mi radość Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Będę nieprawych nauczał dróg Twoich *
i wrócą do Ciebie grzesznicy.
Uwolnij mnie, Boże, od kary za krew przelaną, †
Boże, mój Zbawco, *
niech sławi mój język sprawiedliwość Twoją.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Tak Bóg umiłował świat,
że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w niego wierzy, ma życie wieczne.
SŁOWA EWANGELII według św. Marka (4,35-41). Owego
dnia, gdy zapadł wieczór, Jezus rzekł do swoich uczniów:
„Przeprawmy się na drugą stronę”. Zostawili więc tłum,
a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim. A nagle zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły
w łódź, tak że łódź już się napełniała wodą. On zaś spał
w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do
Niego: „Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?”.
On, powstawszy, zgromił wicher i rzekł do jeziora: „Milcz,
148
sobota, 30 stycznia
ucisz się!”. Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza.
Wtedy rzekł do nich: „Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże
brak wam wiary!”. Oni zlękli się bardzo i mówili między
sobą: „Kim On jest właściwie, że nawet wicher i jezioro są
Mu posłuszne?”.
MODLITWA WIERNYCH:
Boże Ojcze, wspomagaj biskupów i prezbiterów w głoszeniu Twojej chwały wszystkim narodom.
Przemieniaj ten świat, prowadząc ludzkość ku lepszej
przyszłości bez wojen i niesprawiedliwości.
Uzdrawiaj chorych na ciele i duszy, czyniąc z nich
świadków Twojego miłosierdzia.
Dopuść wszystkich zmarłych do pełni szczęścia w Twoim królestwie.
Nawracaj nasze serca i wspieraj nas w każdej próbie,
byśmy nigdy nie zgubili drogi do Ciebie.
Przystąpcie do Pana, a rozpromienicie się radością, * oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
ANTYFONA:
149
módlmy się
N
Czwarta niedziela zwykła
Lęk przed człowiekiem jest możliwy i pogłębia się, kiedy nie słyszymy Boga mówiącego, że od zawsze był przy nas i stale nas
ochrania. W obecności Boga, który jest miłością, jesteśmy niezwyciężeni. Bez Miłości – jak zaświadcza św. Paweł – bylibyśmy
niczym. Bez miłości nie ma ewangelizacji, wyjścia nie tylko do
swoich, ale i do pogan, czego przykładem są przywoływani przez
Jezusa prorocy: Eliasz i Elizeusz. Zarówno on, jak i Jezus ukazują, że można rozminąć się z Miłością, nie przyjąć Jej. Ona jednak daje moc, aby przejść nienaruszonym pośród nienawistnych
spojrzeń rodzących odrzucenie i śmierć. Ta moc Miłości obecna
jest w Eucharystii.
M/335, S/173
Pokładam w Panu ufność mą, E/483,
Ratuj nas, Panie, nasz Boże, * i zgromadź
nas z krajów pogańskich, * abyśmy wielbili święte imię
Twoje * i dumni byli z Twej chwały.
ALBO ANTYFONA:
CHWAŁA
MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich
ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego
CZYTANIE z Księgi proroka Jeremiasza (1,4-5.17-19). Za panowania Jozjasza Pan skierował do mnie następujące słowo: „Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię,
150
nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla
narodów ustanowiłem cię. Ty zaś przepasz biodra, wstań
i mów wszystko, co ci rozkażę. Nie lękaj się ich, bym cię
czasem nie napełnił lękiem przed nimi. A oto Ja czynię cię
dzisiaj twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem ze
spiżu przeciw całej ziemi, przeciw królom judzkim i ich
przywódcom, ich kapłanom i ludowi tej ziemi. Będą walczyć przeciw tobie, ale nie zdołają cię zwyciężyć, gdyż Ja
jestem z tobą – mówi Pan – by cię ochraniać”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 71,1-6.15.17)
REFREN:
Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie.
W Tobie, Panie, ucieczka moja, *
niech wstydu nie zaznam na wieki.
Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości, *
nakłoń ku mnie swe ucho i ześlij ocalenie.
Bądź dla mnie skałą schronienia *
i zamkiem warownym, aby mnie ocalić,
bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą. *
Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca.
Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją, *
Panie, Tobie ufam od młodości.
Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin, *
od łona matki moim opiekunem.
Moje usta będą głosiły Twoją sprawiedliwość *
i przez cały dzień Twoją pomoc.
Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości *
i do tej chwili głoszę Twoje cuda.
151
oremus
CZYTANIE z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do
Koryntian (12,31—13,13). Bracia: Starajcie się o większe dary,
a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą. Gdybym
mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadł wszelką wiedzę, i wiarę miał tak wielką,
iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał – byłbym niczym. I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał,
nic mi nie pomoże. Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się
pychą; nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi
się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje, nie jest jak
proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który
zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. Po części bowiem tylko poznajemy i po części prorokujemy. Gdy zaś
przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko
częściowe. Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko,
czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecinne. Teraz
widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś ujrzymy twarzą w twarz. Teraz poznaję po części, wtedy zaś
będę poznawał tak, jak sam zostałem poznany. Tak więc
trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: największa z nich
jednak jest miłość.
Oto słowo Boże.
152
SŁOWA EWANGELII według św. Łukasza (4,21-30). Kiedy
Jezus przyszedł do Nazaretu, przemówił do ludu w synagodze: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście”. A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym
łaski słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: „Czy nie
jest to syn Józefa?”. Wtedy rzekł do nich: „Z pewnością
powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie;
dokonajże i tu, w swojej ojczyźnie, tego, co wydarzyło się,
jak słyszeliśmy, w Kafarnaum”. I dodał: „Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było
w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód
panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej.
I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza,
a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk
Naaman”. Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się
gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta
i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane
było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy
pośród nich, oddalił się.
Bóg jest miłością. Odczuwane przez nas pragnienie kochania i bycia kochanym informuje nas o tym, że mamy
coś z Boga. Bez miłości umieramy. Św. Paweł zrozumiał to jako
ROZWAŻANIE:
153
módlmy się
dojrzały mężczyzna. Dziecko wybiera bezpieczeństwo, tęskni
za miejscem i osobami, które obdarzają je czułością, w których
znajduje ciepło, radę, akceptację. Mężczyzna często wybiera
cierpienie. Czyni tak, ponieważ wyćwiczył się w podejmowaniu
odpowiedzialności: służy swoim doświadczeniem innym, ochrania słabszych, okazuje szacunek, staje się mecenasem wartości,
które warto zaszczepić młodszym.
Miłość, która jest z Boga, zdaje się kształtować swoje oblicze
w czasie. Stary Paweł wyrazi to w następujący sposób: „Teraz poznaję po części, wtedy zaś będę poznawał tak, jak sam zostałem
poznany”. Obcowanie z Miłością prowadzi do szczytu decyzji.
Obserwujemy, jak rwą się nici wiążące nas z tym życiem i jak jesteśmy podprowadzani do momentu, kiedy należy wypowiedzieć
słowa: „W ręce Twoje, Panie, powierzam ducha mego”. Decydujemy oddać się w Jego ręce. Wzorem naszego Mistrza, Jezusa
z Nazaretu, oddajemy swoje życie i nikt nam go nie zabiera.
Sami z siebie je oddajemy, bo wierzymy i ufamy, że jest z nami
Miłość silniejsza od śmierci.
W dzisiejszej liturgii Eucharystii odnajdujemy słowo o dorosłości. Dorosły uznaje Boga, pozwala na Jego obecność w codzienności, pośród zmagań i radości. Bóg czyni go – podobnie
jak proroka Jeremiasza – „twierdzą warowną, kolumną żelazną
i murem ze spiżu przeciw całej ziemi”. To jest obietnica towarzyszenia Boga, który pozwala przejść przez życie niejako na
przekór trendom, modom, zwłaszcza zanikowi pięknych męskich postaw, przy których bezpieczeństwo znajdują starcy, kobiety i dzieci. Dzisiejsza Eucharystia może właśnie mężczyznom
dopomóc, aby mieli odwagę przyjmować wezwanie do miłości
z mocy Jezusowego krzyża.
WIERZĘ
154
MODLITWA WIERNYCH:
„Ja czynię cię dzisiaj twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem ze spiżu przeciw całej ziemi” – prosimy
Cię, Boże, niech Kościół wiernie pełni Twoją wolę.
„Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: największa z nich jednak jest miłość” – niech każdy chrześcijanin
wzrasta w miłości, osiągając pełnię człowieczeństwa.
„Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości” – niech
doświadczający ludzkiej niesprawiedliwości znajdują
w sobie siłę do prawdziwego przebaczenia.
„Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście” –
niech dusze czyśćcowe znajdą wreszcie wieczne szczęście u Twojego boku.
„Bądź dla mnie skałą schronienia i zamkiem warownym, aby mnie ocalić” – niech każdy z nas doświadcza
pokoju serca będącego owocem zaufania Tobie.
E/370, M/14, S/445
Bóg nad swym ludem,
łaskawie dary, które na znak naszego oddania składamy na Twoim ołtarzu, * i przemień je w Sakrament naszego zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Panie, pragnienia ludzkich serc, E/456, L/105, S/382; O Boże, dzięki Ci
składamy, S/1029
155
oremus
Niech Twoje oblicze zajaśnieje nad Twym sługą, * wybaw mnie w swoim miłosierdziu. * Panie, skoro Cię
wzywam, niech nie doznam zawodu.
ANTYFONA:
MÓDLMY SIĘ: Posileni Sakramentem naszego odkupienia, prosimy Cię, Boże, † aby Pokarm, który daje życie wieczne, * umocnił nas w prawdziwej wierze. Przez
PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: Pobłogosław Jezu drogi, S/429,
albo: Niechaj Cię Panie, N2/406
156
Obrzędy Mszy świętej
OBRZĘDY WSTĘPNE
W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Amen.
Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami
wszystkimi.
Albo:
Pan z wami.
I z duchem twoim.
AKT POKUTY: Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzesz-
ni, abyśmy mogli z czystym sercem złożyć Najświętszą
Ofiarę.
Spowiadam się Bogu wszechmogącemu * i wam, bracia
i siostry, * że bardzo zgrzeszyłem * myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem: moja wina, moja wina, moja bardzo
wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze
Dziewicę, * wszystkich Aniołów i Świętych * i was, bracia
i siostry, * o modlitwę za mnie * do Pana Boga naszego.
Albo:
Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie przyjąć słowo Boże i złożyć Najświętszą Ofiarę.
Zmiłuj się nad nami, Panie.
Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.
I daj nam swoje zbawienie.
Albo:
157
módlmy się
Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni, i błagajmy Go o miłosierdzie, abyśmy mogli godnie złożyć
Najświętszą Ofiarę.
Panie, Synu Boży, który rodząc się z Maryi Dziewicy,
stałeś się naszym bratem, zmiłuj się nad nami.
Zmiłuj się nad nami.
Chryste, Synu Człowieczy, który znasz nasze słabości,
zmiłuj się nad nami.
Panie, Synu Jednorodzony Ojca Przedwiecznego, który przyjdziesz sądzić żywych i umarłych, zmiłuj się nad
nami.
Panie, który nie przyszedłeś wzywać sprawiedliwych,
ale grzeszników, zmiłuj się nad nami.
Chryste, który przebywałeś z celnikami i grzesznikami, zmiłuj się nad nami.
Panie, który chcesz raczej miłosierdzia niż ofiary, zmiłuj się nad nami.
Panie Jezu, który przyszedłeś na świat, aby pojednać nas
z Bogiem Ojcem, zmiłuj się nad nami.
Chryste, który przyjąłeś na siebie nasze grzechy, abyśmy
się stali uczestnikami świętości Bożej, zmiłuj się nad nami.
Panie, Synu Boży, który żyjesz z Ojcem w jedności Ducha Świętego, aby się wstawiać za swoim ludem, zmiłuj się
nad nami.
158
obrzędy Mszy świętej
Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący * i odpuściwszy nam grzechy, * doprowadzi nas do życia
wiecznego.
Amen.
Panie, zmiłuj się nad nami. Panie, zmiłuj się nad nami.
Chryste, zmiłuj się nad nami. Chryste, zmiłuj się nad
nami.
Panie, zmiłuj się nad nami. Panie, zmiłuj się nad nami.
na wysokości Bogu, * a na ziemi pokój ludziom
dobrej woli. * Chwalimy Cię. * Błogosławimy Cię. * Wielbimy Cię. * Wysławiamy Cię. * Dzięki Ci składamy, * bo
wielka jest chwała Twoja. * Panie Boże, Królu nieba, * Boże,
Ojcze wszechmogący. * Panie, Synu Jednorodzony, * Jezu
Chryste. * Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. * Który
gładzisz grzechy świata, * zmiłuj się nad nami. * Który gładzisz grzechy świata, * przyjm błaganie nasze. * Który siedzisz po prawicy Ojca, * zmiłuj się nad nami. * Albowiem
tylko Tyś jest święty. * Tylko Tyś jest Panem. * Tylko Tyś
Najwyższy, Jezu Chryste. * Z Duchem Świętym w chwale
Boga Ojca. * Amen.
CHWAŁA
MÓDLMY SIĘ (Kolekta)
LITURGIA SŁOWA
CZYTANIE PIERWSZE – PSALM RESPONSORYJNY – CZYTANIE DRUGIE – AKLAMACJA – EWANGELIA – HOMILIA
w jednego Boga, * Ojca wszechmogącego, * Stworzyciela nieba i ziemi, * wszystkich rzeczy widzialnych
i niewidzialnych. * I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, *
Syna Bożego Jednorodzonego, * który z Ojca jest zrodzoWIERZĘ
159
oremus
ny * przed wszystkimi wiekami. * Bóg z Boga, Światłość ze
Światłości, * Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. * Zrodzony, a nie stworzony, * współistotny Ojcu, * a przez Niego
wszystko się stało. * On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego * przyjął
ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. * Ukrzyżowany również za nas, * pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. * I zmartwychwstał dnia trzeciego, *
jak oznajmia Pismo. * I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. * I powtórnie przyjdzie w chwale * sądzić żywych
i umarłych, * a królestwu Jego nie będzie końca. * Wierzę
w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, * który od Ojca
i Syna pochodzi. * Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera
uwielbienie i chwałę; * który mówił przez Proroków. * Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. * Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. * I oczekuję
wskrzeszenia umarłych. * I życia wiecznego w przyszłym
świecie. Amen.
MODLITWA WIERNYCH
LITURGIA EUCHARYSTYCZNA
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata, * bo
dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, * który jest
owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; * Tobie go przynosimy, * aby stał się dla nas chlebem życia.
Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.
 Przez to misterium wody i wina * daj nam, Boże, udział
w Bóstwie Chrystusa, * który przyjął nasze człowieczeństwo.
160
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata, * bo
dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, * które jest
owocem winnego krzewu i pracy rąk ludzkich; * Tobie
je przynosimy, * aby stało się dla nas napojem duchowym.
Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.
 Przyjmij nas, Panie, stojących przed Tobą * w duchu pokory i z sercem skruszonym; * niech nasza Ofiara tak się
dzisiaj dokona * przed Tobą, Panie Boże, * aby się Tobie
podobała.
 Obmyj mnie, Panie, z mojej winy * i oczyść mnie z grzechu mojego.
Módlcie się, * aby moją i waszą Ofiarę * przyjął Bóg,
Ojciec wszechmogący.
Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk twoich * na cześć i chwałę
swojego imienia, * a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego.
Pan z wami.
I z duchem twoim.
W górę serca.
Wznosimy je do Pana.
Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
Godne to i sprawiedliwe.
3
1. PREFACJA O NARODZENIU PAŃSKIM
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże. *
Albowiem przez tajemnicę Wcielonego Słowa * zajaśniał
161
módlmy się
oczom naszej duszy * nowy blask Twojej światłości; * abyśmy poznając Boga w widzialnej postaci, * zostali przezeń
porwani * do umiłowania rzeczy niewidzialnych. * Dlatego niebo i ziemia * z uwielbieniem śpiewają Tobie pieśń
nową * i my z wszystkimi zastępami Aniołów wysławiamy
Ciebie, * razem z nimi wołając: Święty...
ŚWIĘTY,
Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. * Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na wysokości. *
Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. * Hosanna na
wysokości.
4
5
Zaprawdę, godne to jest, * abyśmy Tobie, Ojcze święty,
składali dziękczynienie, * i sprawiedliwe, abyśmy Ciebie
wychwalali, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * On,
będąc niewidzialnym Bogiem, * ukazał się naszym oczom
w ludzkim ciele, * zrodzony przed wiekami zaczął istnieć
w czasie, * aby podźwignąć wszystko, co grzech poniżył, *
odnowić całe stworzenie * i zbłąkaną ludzkość * doprowadzić do królestwa niebieskiego. * Dlatego niebo i ziemia *
z uwielbieniem śpiewają Tobie pieśń nową * i my z wszystkimi zastępami Aniołów wysławiamy Ciebie, * razem z nimi wołając: Święty...
Zaprawdę, godne to jest, * abyśmy Tobie, Ojcze święty, składali dziękczynienie, * i sprawiedliwe, abyśmy Ciebie wychwalali, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * W Nim
zajaśniała tajemnicza wymiana, * która nam przyniosła zbawienie. * Gdy Nieskończony przyjął granice ludzkiej natury, * śmiertelny człowiek stał się królem nad wiekami, *
i mieszkańców ziemi uczynił dziedzicami nieba. * Dlate162
go niebo i ziemia * z uwielbieniem śpiewają Tobie pieśń
nową * i my z wszystkimi zastępami Aniołów wysławiamy
Ciebie, * razem z nimi wołając: Święty...
6
PREFACJA O OBJAWIENIU PAŃSKIM
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze składali dziękczynienie * Tobie, miłosierny Ojcze, wszechmogący Boże, * Królu wiecznej chwały. * Dzisiaj w Jezusie Chrystusie, * który jest światłością
świata, * objawiłeś wszystkim narodom tajemnicę naszego zbawienia. * Gdy Syn Twój ukazał się na ziemi jako
śmiertelny człowiek, * obdarzyłeś nas na nowo * udziałem
w Jego nieśmiertelnej chwale. * Dlatego niebo i ziemia *
z uwielbieniem śpiewają Tobie pieśń nową * i my z wszystkimi zastępami Aniołów wysławiamy Ciebie, * razem z nimi wołając: Święty...
28 1. PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, *
abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny
Boże, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * On to cudownie sprawił, * że przez wielkanocne misterium * zostaliśmy uwolnieni z jarzma grzechu i śmierci * i wezwani
do chwały. * Jesteśmy bowiem plemieniem wybranym, *
królewskim kapłaństwem, * narodem świętym, ludem
odkupionym * i wszędzie głosimy wszechmoc Twoją,
Boże, * który nas wezwałeś z ciemności * do Twojego przedziwnego światła. * Dlatego z Aniołami i Archaniołami, *
i z wszystkimi chórami niebios * głosimy Twoją chwałę, *
razem z nimi wołając:
163
oremus
29
2. PREFACJA NA NIEDZIELE ZWYKŁE
31
abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, *
Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże, *
przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * On bowiem, litując
się nad grzesznymi ludźmi, * narodził się z Maryi Dziewicy, *
przez swoją mękę na krzyżu * wybawił nas od śmierci wiecznej, * a zmartwychwstając, dał nam wiekuiste życie. * Dlatego
z Aniołami i Archaniołami, * i z wszystkimi chórami niebios *
głosimy Twoją chwałę, * razem z nimi wołając: Święty...
Boże. * Poznaliśmy Twoją niezmierzoną chwałę, * gdy nam
zesłałeś swojego Syna, * aby stał się człowiekiem * i wybawił nas od zguby wiecznej. * W ten sposób nasze śmiertelne człowieczeństwo * stało się narzędziem zbawienia, *
przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Przez Niego Twój
majestat uwielbiają zastępy Aniołów, * którzy zawsze się
radują w Twojej obecności. * Prosimy, aby i nasze głosy
przyłączyły się do nich, * razem z nimi wołając: Święty...
Boże, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * On przez
narodzenie z Maryi Dziewicy * obdarzył ludzkość nową
młodością, * przez swoją mękę zgładził nasze grzechy, *
przez powstanie z martwych * dał nam dostęp do życia
164
wiecznego, * a wstępując do Ciebie, Ojcze, * otworzył nam
bramy nieba. * Dlatego z chórami Aniołów i Świętych, *
głosimy Twoją chwałę, * razem z nimi wołając: Święty...
32
Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże. *
Ty stworzyłeś wszystko, co jest na świecie, * i sprawiłeś, że
zmieniają się pory roku. * Ty stworzyłeś człowieka na swoje podobieństwo * i poddałeś mu wszechświat godny podziwu, * aby w Twoim imieniu panował nad całym stworzeniem * i chwalił Ciebie w Twoich dziełach, * przez naszego
Pana Jezusa Chrystusa. * Dlatego z wszystkimi Aniołami
wychwalamy Ciebie, * z radością wołając: Święty...
Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże, *
w którym żyjemy, poruszamy się i jesteśmy. * W czasie naszej doczesnej pielgrzymki * doznajemy Twojej dobroci
w codziennych potrzebach * i nosimy już w sobie zadatek
życia wiecznego. * Mając bowiem pierwsze dary Ducha, *
przez którego wskrzesiłeś z martwych Jezusa, * spodziewamy się wiekuistego udziału w misterium paschalnym. *
Dlatego z wszystkimi Aniołami wychwalamy Ciebie, * z radością wołając: Święty...
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, *
abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynie165
módlmy się
nie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże. *
W swoim miłosierdziu tak świat umiłowałeś, * że zesłałeś
nam jako Odkupiciela Twojego Syna. * On stał się podobny do nas we wszystkim oprócz grzechu, * abyś mógł to
w nas miłować, co umiłowałeś w swoim Synu. * Przez Jego
posłuszeństwo odnowiłeś przymierze, * które zerwaliśmy
przez grzeszne nieposłuszeństwo. * Dlatego z Aniołami
i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, z radością
wołając: Święty...
Boże. * Ty przez krew swojego Syna i moc Ducha Świętego * zgromadziłeś przy sobie swoje dzieci, * które grzech
oddalił od Ciebie, * aby Twój lud zjednoczony na wzór Trójcy Świętej * stał się Kościołem, Ciałem Chrystusa * i żywą
świątynią Ducha Świętego * ku chwale Twojej nieskończonej mądrości. * Dlatego zjednoczeni z chórami Aniołów *
wysławiamy Ciebie, z radością wołając: Święty...
36
1. PREFACJA ZWYKŁA
abyśmy nieustannie wysławiali Ciebie, * wszechmogący,
wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * W Nim
chciałeś wszystko odnowić, * abyśmy mogli uczestniczyć
w życiu, * które On w pełni posiada. * On, będąc prawdziwym Bogiem, * uniżył samego siebie * i przez krew przelaną na krzyżu * przyniósł pokój całemu światu. * Dlatego
został wywyższony nad całe stworzenie * i stał się przyczy166
ną wiecznego zbawienia * dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni. * Przez Niego z Aniołami i wszystkimi Świętymi *
głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając: Święty...
37 2. PREFACJA ZWYKŁA
38
3. PREFACJA ZWYKŁA
wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie. * Ty z miłości stworzyłeś człowieka, * a gdy zasłużył na
potępienie, * odkupiłeś go w Twoim miłosierdziu, * przez
naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Przez Niego Twój majestat uwielbiają zastępy Aniołów, * którzy zawsze się radują
w Twojej obecności. * Prosimy, aby i nasze głosy przyłączyły się do nich, * razem z nimi wołając: Święty...
abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, *
Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże. * Ty
przez umiłowanego Syna swojego stworzyłeś człowieka *
i w swojej dobroci odrodziłeś go do nowego życia. * Dlatego służą Tobie wszystkie stworzenia, * wysławiają Ciebie
wszyscy odkupieni * i jednym sercem błogosławią Ciebie
Twoi Święci. * My także razem z wszystkimi Aniołami *
głosimy Twoją chwałę, z radością wołając: Święty...
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * aby Ciebie, Boże,
chwaliły niebo i ziemia. * Chociaż nie potrzebujesz naszego uwielbienia, * pobudzasz nas jednak swoją łaską, *
abyśmy Tobie składali dziękczynienie. * Nasze hymny pochwalne niczego Tobie nie dodają, * ale się przyczyniają do
167
oremus
naszego zbawienia, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Dlatego zjednoczeni z chórami Aniołów * wysławiamy Ciebie, z radością wołając: Święty...
41
6. PREFACJA ZWYKŁA
46 1. PREFACJA O NAJŚWIĘTSZEJ EUCHARYSTII
wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Zjednoczeni w miłości wspominamy śmierć Jego, z żywą wiarą
wyznajemy Jego zmartwychwstanie * i z mocną nadzieją *
oczekujemy Jego przyjścia w chwale. * Dlatego z Aniołami
i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, razem z nimi
abyśmy Tobie, Ojcze święty, * zawsze i wszędzie składali dziękczynienie, * przez umiłowanego Syna Twojego,
Jezusa Chrystusa. * On jest Słowem Twoim, przez które
wszystko stworzyłeś. * Jego nam zesłałeś jako Zbawiciela
i Odkupiciela, * który stał się człowiekiem za sprawą Ducha Świętego * i narodził się z Dziewicy. * On, spełniając
Twoją wolę, nabył dla Ciebie lud święty, * gdy wyciągnął
swoje ręce na krzyżu, * aby śmierć pokonać i objawić moc
zmartwychwstania. * Dlatego z Aniołami i wszystkimi
Świętymi * głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając:
Święty...
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynie168
nie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże, *
przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * On sam, jako prawdziwy i wieczny Kapłan, * ustanawiając obrzęd wiekuistej
Ofiary, * pierwszy się Tobie oddał w zbawczej Ofierze *
i nam polecił ją składać na swoją pamiątkę. * Jego Ciało za
nas wydane umacnia nas, gdy je spożywamy, * a Krew za
nas wylana obmywa nas, gdy ją pijemy. * Dlatego zjednoczeni z chórami Aniołów * wysławiamy Ciebie, * z radością
55
1. PREFACJA O NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE
67 1. PREFACJA O APOSTOŁACH
Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże, * i abyśmy Ciebie wielbili, błogosławili i wysławiali * obchodząc...
(oddając cześć) Najświętszej Maryi, * zawsze Dziewicy. *
Ona za sprawą Ducha Świętego * poczęła Jednorodzonego
Syna Twojego * i zachowując chwałę dziewictwa, * wydała światu przedwieczną Światłość, * naszego Pana Jezusa
Chrystusa. * Przez Niego Twój majestat uwielbiają zastępy
Aniołów, * którzy zawsze się radują w Twojej obecności. *
Prosimy, aby i nasze głosy przyłączyły się do nich, * razem
z nimi wołając: Święty...
Boże. * Ty bowiem, wiekuisty Pasterzu, nie opuszczasz
swojej owczarni, * lecz przez świętych Apostołów otaczasz
ją nieustanną opieką, * aby kierowali nią ci zwierzchnicy, *
którym jako namiestnikom swojego Syna * zleciłeś władzę
169
módlmy się
pasterską. * Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi *
wysławiamy Ciebie, razem z nimi wołając: Święty...
70 1. PREFACJA O ŚWIĘTYCH
71
2. PREFACJA O ŚWIĘTYCH
Boże. * W zgromadzeniu Świętych jaśnieje Twoja chwała, *
bo dzięki Twojej łasce zdobyli zasługi, które nagradzasz. *
W ich życiu ukazujesz nam wzór postępowania, * przez ich
wstawiennictwo udzielasz nam pomocy, * a we wspólnocie z nimi dajesz nam obiecane dziedzictwo. * Umocnieni przez tak licznych świadków, * toczymy zwycięski bój
z wrogami zbawienia, * aby osiągnąć razem ze Świętymi
niewiędnący wieniec chwały, przez naszego Pana Jezusa
Chrystusa. * Dlatego z Aniołami, Archaniołami i wszystkimi Świętymi * głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając:
Święty...
wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Przez wspaniałe świadectwo życia Twoich Świętych * obdarzasz swój
Kościół nową mocą * i dajesz nam dowody swojej miłości. *
Przykład Świętych nas pobudza, * a ich bratnia modlitwa
nas wspomaga, * abyśmy osiągnęli pełnię zbawienia. * Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, z radością wołając: Święty...
170
72
PREFACJA O ŚWIĘTYCH MĘCZENNIKACH
73
PREFACJA O ŚWIĘTYCH PASTERZACH
Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże. * Ty
w męczeństwie świętego N. ukazałeś cuda swojej łaski, *
on bowiem, naśladując Chrystusa, przelał krew ku Twojej
chwale. * Ty sprawiasz, że moc w słabości się doskonali, *
i umacniasz słabych ludzi do złożenia świadectwa wierze, *
przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Dlatego łącząc się
z Aniołami w niebie, * wielbimy Ciebie na ziemi, razem
z nimi wołając: Święty...
wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Z radością
oddajemy cześć świętemu N., którego dałeś swojemu ludowi * jako gorliwego pasterza. * Jego przykład umacnia
nas w dobrym życiu, * jego słowa nas pouczają, * a jego
wstawiennictwo wyprasza nam Twoją opiekę. * Dlatego
z chórami Aniołów i Świętych * głosimy Twoją chwałę, *
razem z nimi wołając: Święty...
74 PREFACJA O ŚWIĘTYCH DZIEWICACH I ZAKONNIKACH
Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże. *
W Świętych, którzy oddali się Chrystusowi * ze względu
na królestwo niebieskie, * wychwalamy Twoją cudowną
opatrzność. * Ty powołujesz wybranych ludzi do pierwot171
oremus
nej świętości * i pozwalasz im kosztować darów, * których
nam udzielisz w przyszłym świecie. * Dlatego z Aniołami
i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, razem z nimi
85
PREFACJA O JEDNOŚCI KOŚCIOŁA
wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Przez Niego
bowiem doprowadziłeś nas do poznania Twojej prawdy, *
abyśmy złączeni węzłem jednej wiary i chrztu świętego, *
stali się członkami Jego Ciała. * Przez Niego udzieliłeś
wszystkim narodom * Twojego Ducha Świętego, * który
działając przez rozmaite dary, * jest Sprawcą jedności. *
Duch Święty zamieszkuje w Twoich przybranych dzieciach, * napełnia cały Kościół i nim kieruje. * Dlatego zjednoczeni z chórami Aniołów * wysławiamy Ciebie, z radością wołając: Święty...
86
1. PREFACJA O ZMARŁYCH
Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże, * przez
naszego Pana Jezusa Chrystusa. * W Nim zabłysła dla nas
nadzieja chwalebnego zmartwychwstania * i choć nas zasmuca nieunikniona konieczność śmierci, * znajdujemy
pociechę w obietnicy przyszłej nieśmiertelności. * Albowiem życie Twoich wiernych, o Panie, * zmienia się, ale się
nie kończy, * i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, * znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie. *
Dlatego z Aniołami i Archaniołami * oraz ze wszystkimi
172
chórami niebios * głosimy Twoją chwałę, * razem z nimi
PIERWSZA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA
CZYLI KANON RZYMSKI
 GC Ojcze nieskończenie dobry, * pokornie Cię błagamy przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana, *
abyś przyjął i pobłogosławił  te święte dary ofiarne.
Składamy je Tobie przede wszystkim * za Twój święty Kościół powszechny, * razem z Twoim sługą, naszym papieżem
Franciszkiem * i naszym biskupem N. * oraz wszystkimi,
którzy wiernie strzegą * wiary katolickiej i apostolskiej. *
Obdarz swój Kościół pokojem i jednością, * otaczaj opieką
i rządź nim na całej ziemi.
 1K Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach N.
i N., * i o wszystkich tu zgromadzonych, * których wiara
i oddanie są Ci znane.
Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach N. i N., * którzy jako rodzice
chrzestni * przedstawili Twoich wybranych do chrztu świętego, * i o wszystkich tu zgromadzonych, * których wiara
i oddanie są Ci znane.
W MSZY PRZY UDZIELANIU CHRZTU:
Za nich składamy Tobie tę Ofiarę uwielbienia, * a także
oni ją składają * i wznoszą swoje modlitwy ku Tobie, *
Bogu wiecznemu, żywemu i prawdziwemu, * za siebie
oraz za wszystkich swoich bliskich, * aby dostąpić odkupienia dusz swoich * i osiągnąć zbawienie.
 2K Zjednoczeni z całym Kościołem, * ze czcią wspominamy * najpierw pełną chwały Maryję, zawsze Dziewicę, *
173
módlmy się
Matkę Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa, * a także
świętego Józefa, * Oblubieńca Najświętszej Dziewicy, *
oraz Twoich świętych Apostołów i Męczenników: * Piotra
i Pawła, Andrzeja, * (Jakuba, Jana, Tomasza, * Jakuba, Filipa, Bartłomieja, * Mateusza, Szymona i Tadeusza, * Linusa,
Kleta, Klemensa, Sykstusa, * Korneliusza, Cypriana, Wawrzyńca, Chryzogona, * Jana i Pawła, Kosmę i Damiana) *
i wszystkich Twoich Świętych. * Przez ich zasługi i modlitwy * otaczaj nas we wszystkim swoją przemożną opieką. *
(Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.)
Zjednoczeni z całym Kościołem, * uroczyście
obchodzimy pierwszy dzień tygodnia, * w którym Jezus
Chrystus zmartwychwstał * i zesłał na Apostołów Ducha
Świętego,
W NIEDZIELE:
W UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO I PRZEZ OKTAWĘ:
Zjednoczeni z całym Kościołem, * uroczyście obchodzimy
święty dzień, * w którym Najświętsza Maryja Dziewica
wydała na świat Zbawiciela,
W UROCZYSTOŚĆ OBJAWIENIA PAŃSKIEGO: Zjednoczeni z ca-
łym Kościołem, * uroczyście obchodzimy święty dzień, *
w którym Twój Syn Jednorodzony * równy Tobie w wiecznej chwale, * ukazał się nam jako prawdziwy człowiek,
i ze czcią wspominamy najpierw pełną chwały Maryję, zawsze Dziewicę, * Matkę Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa, * a także świętego Józefa, * Oblubieńca Najświętszej
Dziewicy, oraz * Twoich świętych Apostołów i Męczenników: * Piotra i Pawła, Andrzeja, * (Jakuba, Jana, Tomasza, *
Jakuba, Filipa, Bartłomieja, * Mateusza, Szymona i Tadeusza, * Linusa, Kleta, Klemensa, Sykstusa, * Korneliusza,
Cypriana, Wawrzyńca, Chryzogona, * Jana i Pawła, Kosmę
i Damiana) * i wszystkich Twoich Świętych. * Przez ich za174
sługi i modlitwy * otaczaj nas we wszystkim swoją przemożną opieką. (Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.)
 GC Boże, przyjmij łaskawie tę Ofiarę * od nas, sług Twoich, * i całego ludu Twego. * Napełnij nasze życie swoim
pokojem, * zachowaj nas od wiecznego potępienia * i dołącz do grona swoich wybranych. (Przez Chrystusa, Pana
naszego. Amen.)
Boże, przyjmij łaskawie
tę Ofiarę * od nas, sług Twoich * i całego ludu Twego. * Składamy ją Tobie także za tych, * których odrodziłeś z wody
i Ducha Świętego, * udzielając im odpuszczenia wszystkich
grzechów, * aby ich włączyć * w Mistyczne Ciało naszego
Pana Jezusa Chrystusa. * Spraw, aby ich imiona * zostały
zapisane w księdze życia. (Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.)
 WK Prosimy Cię, Boże, * uświęć tę Ofiarę pełnią swojego błogosławieństwa, * mocą Twojego Ducha uczyń ją doskonałą i miłą sobie, * aby się stała dla nas Ciałem i Krwią *
Twojego umiłowanego Syna, * naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On to w dzień przed męką * wziął chleb w swoje święte
i czcigodne ręce, * podniósł oczy ku niebu, * do Ciebie, Boga,
swojego Ojca wszechmogącego, * i dzięki Tobie składając,
błogosławił, * łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:
BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY:
TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE,
KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE.
Podobnie po wieczerzy wziął ten przesławny kielich *
w swoje święte i czcigodne ręce, * ponownie dzięki Tobie
składając, błogosławił * i podał swoim uczniom, mówiąc:
175
oremus
BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY:
TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ
NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA,
KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA
NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.
TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ.
 GC AKLAMACJA: Oto wielka tajemnica wiary.
Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, * wyznajemy Twoje zmartwychwstanie * i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.
 WK Boże Ojcze, my, Twoi słudzy, * oraz lud Twój święty, * wspominając błogosławioną mękę, zmartwychwstanie * oraz chwalebne wniebowstąpienie Twojego Syna, *
naszego Pana Jezusa Chrystusa, * składamy Twojemu
najwyższemu majestatowi * z otrzymanych od Ciebie
darów * Ofiarę czystą, świętą i doskonałą, * Chleb święty
życia wiecznego * i Kielich wiekuistego zbawienia. * Racz
wejrzeć na nie z miłością i łaskawie przyjąć, * podobnie
jak przyjąłeś dary swojego sługi, * sprawiedliwego Abla, *
i ofiarę naszego Patriarchy Abrahama * oraz tę ofiarę, * którą Ci złożył najwyższy Twój kapłan Melchizedek, * jako zapowiedź Ofiary doskonałej.
Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, * niech Twój
święty Anioł zaniesie tę Ofiarę na ołtarz w niebie * przed
oblicze boskiego majestatu Twego, abyśmy przyjmując
z tego ołtarza * Najświętsze Ciało i Krew Twojego Syna, *
otrzymali obfite błogosławieństwo i łaskę. (Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.)
 3K Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach N.
i N., * którzy przed nami odeszli ze znakiem wiary * i śpią
w pokoju. Błagamy Cię, daj tym zmarłym * oraz wszystkim spoczywającym w Chrystusie * udział w Twojej rado176
ści, światłości i pokoju. (Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.)
 4K Również nam, Twoim grzesznym sługom, * ufającym w Twoje wielkie miłosierdzie, * daj udział we wspólnocie z Twoimi świętymi Apostołami i Męczennikami: *
Janem Chrzcicielem, Szczepanem, * Maciejem, Barnabą, *
(Ignacym, Aleksandrem, * Marcelinem, Piotrem, * Felicytą,
Perpetuą, * Agatą, Łucją, * Agnieszką, Cecylią, Anastazją) *
i wszystkimi Twoimi Świętymi; * prosimy Cię, dopuść nas
do ich grona * nie z powodu naszych zasług, * lecz dzięki
Twojemu przebaczeniu.
 GC Przez Chrystusa, naszego Pana, * przez którego,
Boże, wszystkie te dobra * ustawicznie stwarzasz, uświęcasz, ożywiasz, * błogosławisz i nam ich udzielasz.
 WK Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, *
Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha
Świętego, * wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie
wieki wieków.
Amen.
DRUGA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * słuszne i zbawienne, * abyśmy Tobie, Ojcze święty, * zawsze i wszędzie składali dziękczynienie * przez umiłowanego Syna Twojego,
Jezusa Chrystusa. * On jest Słowem Twoim, * przez które
wszystko stworzyłeś. * Jego nam zesłałeś jako Zbawiciela
i Odkupiciela, * który stał się człowiekiem za sprawą Ducha Świętego * i narodził się z Dziewicy. * On spełniając
Twoją wolę, * nabył dla Ciebie lud święty, * gdy wyciągnął
swoje ręce na krzyżu, * aby śmierć pokonać i objawić moc
177
módlmy się
Zmartwychwstania. * Dlatego z Aniołami i wszystkimi
Świętymi * głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając:
Święty...
 GC Zaprawdę, święty jesteś, Boże, * źródło wszelkiej
świętości.
Dlatego stajemy przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem * uroczyście obchodzimy pierwszy
dzień tygodnia, * w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał * i zesłał na Apostołów Ducha Świętego. * Przez
Chrystusa prosimy Ciebie, wszechmogący Boże:
W NIEDZIELE:
Dlatego stajemy przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem * uroczyście obchodzimy święty dzień, * w którym
Najświętsza Maryja Dziewica wydała na świat Zbawiciela. * Przez Niego prosimy Ciebie, wszechmogący Boże:
W UROCZYSTOŚĆ OBJAWIENIA PAŃSKIEGO: Dlatego stajemy
przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem * uroczyście
obchodzimy święty dzień, * w którym Twój Syn Jednorodzony, * równy Tobie w wiecznej chwale, * ukazał się nam
jako prawdziwy człowiek. * Przez Niego prosimy Ciebie,
wszechmogący Boże:
 WK Uświęć te dary * mocą Twojego Ducha, * aby stały się
dla nas Ciałem  i Krwią * naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On to, gdy dobrowolnie wydał się na mękę, wziął chleb
i dzięki Tobie składając, * łamał i rozdawał swoim uczniom,
mówiąc:
178
Podobnie po wieczerzy wziął kielich * i ponownie dzięki
Tobie składając, * podał swoim uczniom, mówiąc:
 GC AKLAMACJA: Wielka jest tajemnica naszej wiary.
Ile razy ten Chleb spożywamy * i pijemy z tego Kielicha, *
głosimy śmierć Twoją, Panie, * oczekując Twego przyjścia
w chwale.
 WK Wspominając śmierć i zmartwychwstanie Twojego
Syna, * ofiarujemy Tobie, Boże, Chleb życia i Kielich zbawienia * i dziękujemy, że nas wybrałeś, * abyśmy stali przed
Tobą i Tobie służyli. * Pokornie błagamy, * aby Duch Święty
zjednoczył nas wszystkich, * przyjmujących Ciało i Krew
Chrystusa.
 1K Pamiętaj, Boże, o Twoim Kościele na całej ziemi. *
Spraw, aby lud Twój wzrastał w miłości * razem z naszym
papieżem Franciszkiem, * naszym biskupem N. * oraz całym duchowieństwem.
Pamiętaj, Boże, o nowo
ochrzczonych, * którzy dzisiaj przez chrzest (i bierzmowanie) * zostali włączeni do Twojego ludu, * aby z wiarą i odwagą * szli za Twoim Synem, Jezusem Chrystusem.
 2K W MSZACH OFIAROWANYCH ZA ZMARŁYCH: Pamiętaj
o Twoim słudze N., którego * (Twojej służebnicy N., którą) * (dzisiaj) z tego świata wezwałeś do siebie. * Spraw,
aby ten, który (ta, która) przez chrzest * został(a) włączo179
oremus
ny (włączona) w śmierć Twojego Syna, * miał(a) również
udział w Jego zmartwychwstaniu.
 2K Pamiętaj także o naszych zmarłych braciach i siostrach, * którzy zasnęli z nadzieją zmartwychwstania, *
i o wszystkich, którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata. * Dopuść ich do oglądania Twojej światłości. * Prosimy
Cię, zmiłuj się nad nami wszystkimi * i daj nam udział
w życiu wiecznym * z Najświętszą Bogurodzicą Dziewicą Maryją, * ze świętym Józefem, Jej Oblubieńcem, * ze
świętymi Apostołami, * (ze świętym N.) i wszystkimi Świętymi, * którzy w ciągu wieków podobali się Tobie, * abyśmy z nimi wychwalali Ciebie przez Twojego Syna, Jezusa
Chrystusa.
wieki wieków.
Amen.
TRZECIA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA
 GC Zaprawdę, święty jesteś, Boże, * i słusznie Cię sławi
wszelkie stworzenie, * bo przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana, * mocą Ducha Świętego ożywiasz
i uświęcasz wszystko * oraz nieustannie gromadzisz lud
swój, * aby na całej ziemi * składał Tobie ofiarę czystą:
Dlatego stajemy przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem * uroczyście obchodzimy pierwszy
dzień tygodnia, * w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał * i zesłał na Apostołów Ducha Świętego.
W NIEDZIELE:
180
Dlatego stajemy przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem * uroczyście obchodzimy święty dzień, * w którym
Najświętsza Maryja Dziewica wydała na świat Zbawiciela.
W UROCZYSTOŚĆ OBJAWIENIA PAŃSKIEGO: Dlatego stajemy
przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem * uroczyście
obchodzimy święty dzień, * w którym Twój Syn Jednorodzony, * równy Tobie w wiecznej chwale, * ukazał się nam
jako prawdziwy człowiek.
 WK Pokornie błagamy Cię, Boże, * uświęć mocą Twojego Ducha te dary, * które przynieśliśmy Tobie, aby się stały
Ciałem  i Krwią * Twojego Syna, naszego Pana, Jezusa
Chrystusa, który nam nakazał spełniać to misterium.
On bowiem tej nocy, której był wydany, wziął chleb i dzięki
Tobie składając, błogosławił, * łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:
Podobnie po wieczerzy wziął kielich * i dzięki Tobie składając, błogosławił * i podał swoim uczniom, mówiąc:
 GC AKLAMACJA: Uwielbiajmy tajemnicę wiary.
Panie, Ty nas wybawiłeś * przez krzyż i zmartwychwstanie
swoje, * Ty jesteś Zbawicielem świata.
181
módlmy się
 WK Wspominając, Boże, * zbawczą mękę Twojego
Syna, * jak również cudowne Jego zmartwychwstanie
i wniebowstąpienie, * oraz czekając na powtórne Jego
przyjście, * składamy Ci wśród dziękczynnych modłów *
tę żywą i świętą Ofiarę. * Wejrzyj, prosimy, na dar Twojego Kościoła * i przyjmij Ofiarę, przez którą nas pojednałeś
ze sobą. * Spraw, abyśmy posileni Ciałem i Krwią Twojego
Syna * i napełnieni Duchem Świętym, * stali się jednym
ciałem i jedną duszą w Chrystusie.
 1K Niech On nas uczyni wiecznym darem dla Ciebie, *
abyśmy otrzymali dziedzictwo z Twoimi wybranymi, *
przede wszystkim z Najświętszą Dziewicą, Bogurodzicą Maryją, * ze świętym Józefem, Jej Oblubieńcem, * ze
świętymi Apostołami i Męczennikami, * (ze świętym N.)
i wszystkimi Świętymi, * którzy nieustannie orędują za nami u Ciebie.
 2K Prosimy Cię, Boże, * aby ta Ofiara naszego pojednania z Tobą * sprowadziła na cały świat pokój i zbawienie. *
Utwierdź w wierze i miłości Twój Kościół * pielgrzymujący
na ziemi; * a więc Twojego sługę, naszego papieża Franciszka, * naszego biskupa N., wszystkich biskupów świata,
duchowieństwo * i cały lud odkupiony.
Umocnij w wierności
nowo ochrzczonych, * którzy dzisiaj zostali włączeni do
Twojego ludu * przez odradzające obmycie (i dar Ducha
Świętego). * Spraw, aby nieustannie rozwijało się w nich
nowe życie.
Wysłuchaj łaskawie modlitwy zgromadzonych tutaj wiernych, * którzy z Twojej łaski stoją przed Tobą. * W miłosierdziu swoim, o dobry Ojcze, * zjednocz ze sobą wszystkie
swoje dzieci * rozproszone po całym świecie.
182
Przyjmij do swojego królestwa naszych zmarłych braci i siostry * oraz wszystkich, którzy w Twojej łasce odeszli z tego
świata. * Ufamy, że razem z nimi będziemy się tam wiecznie
radować Twoją chwałą, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, * przez którego obdarzasz świat wszelkimi dobrami.
Pamiętaj o Twoim słudze N., * którego (Twojej służebnicy N., którą) (dzisiaj) z tego świata wezwałeś do siebie. * Spraw, aby ten, który (ta, która) przez chrzest * został(a) włączony(a) w śmierć
Twojego Syna, * miał(a) również udział w Jego zmartwychwstaniu, * gdy wskrzesi ciała zmarłych z prochu ziemi *
i upodobni nasze ciało, podległe zniszczeniu, * do swojego
ciała uwielbionego. * Przyjmij również do swojego królestwa * naszych zmarłych braci i siostry * oraz wszystkich,
którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata. * Ufamy, że
razem z nimi będziemy się tam wiecznie radować Twoją
chwałą, * gdy otrzesz z naszych oczu wszelką łzę, * bo widząc Ciebie, Boże, jaki jesteś, * przez wszystkie wieki będziemy do Ciebie podobni * i chwalić Cię będziemy bez
końca przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, * przez którego obdarzasz świat wszelkimi dobrami.
W MSZACH OFIAROWANYCH ZA ZMARŁYCH:
wieki wieków.
Amen.
CZWARTA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA
Zaprawdę, godne to jest, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie, * i sprawiedliwe, abyśmy Ciebie wychwalali, *
183
oremus
Ojcze święty, * albowiem Ty jeden jesteś Bogiem żywym
i prawdziwym, * Ty jesteś przedwieczny i trwasz na wieki *
mieszkając w niedostępnej światłości. * Tylko Ty, Boże, jesteś dobry * i jako jedyne źródło życia powołałeś wszystko
do istnienia, * aby napełnić swoje stworzenia dobrami *
i wiele z nich uszczęśliwić jasnością Twojej chwały. * Stoją więc przed Tobą niezliczone zastępy Aniołów, * którzy
służą Tobie dniem i nocą, * a wpatrzeni w chwałę Twojego oblicza * nieustannie cześć Tobie oddają. * Łącząc się
z nimi, * razem z całym stworzeniem, które jest pod niebem * i wielbi Cię przez nasze usta, * z radością wysławiamy Twoje imię, wołając: Święty...
Wysławiamy Cię, Ojcze święty, bo jesteś wielki * i wszystkie stworzenia głoszą Twoją mądrość i miłość. * Ty stworzyłeś człowieka na swoje podobieństwo * i powierzyłeś
mu cały świat, * aby służąc Tobie samemu jako Stwórcy, *
rządził wszelkim stworzeniem. * A gdy człowiek przez
nieposłuszeństwo utracił Twoją przyjaźń, * nie pozostawiłeś go pod władzą śmierci. * W miłosierdziu swoim
pospieszyłeś z pomocą wszystkim ludziom, * aby Ciebie
szukali i znaleźli. * Wielokrotnie zawierałeś przymierze
z ludźmi * i pouczałeś ich przez Proroków, * aby oczekiwali zbawienia. * Ojcze święty, tak umiłowałeś świat, * że
gdy nadeszła pełnia czasów * zesłałeś nam swojego Jednorodzonego Syna, * aby nas zbawił. * On to za sprawą Ducha Świętego stał się człowiekiem, * narodził się z Maryi
Dziewicy * i był do nas podobny we wszystkim oprócz
grzechu. * Ubogim głosił dobrą nowinę o zbawieniu, *
jeńcom wyzwolenie, a smutnym radość. * Aby wypełnić
Twoje postanowienie, * wydał się na śmierć krzyżową, *
a zmartwychwstając, zwyciężył śmierć i odnowił życie. *
184
Abyśmy żyli już nie dla siebie, * ale dla Chrystusa, który
za nas umarł i zmartwychwstał, * zesłał On od Ciebie, Ojcze, * jako pierwszy dar dla wierzących, Ducha Świętego, *
który dalej prowadzi Jego dzieło na świecie * i dopełnia
wszelkiego uświęcenia.
 WK Prosimy Cię, Boże, * niech Duch Święty uświęci te
dary, aby się stały Ciałem  i Krwią * naszego Pana Jezusa
Chrystusa, dla spełnienia tego wielkiego misterium, * które
On nam zostawił * jako znak wiecznego przymierza.
Kiedy nadeszła godzina, * aby Jezus został uwielbiony
przez Ciebie, Ojcze święty, * umiłowawszy swoich, którzy
byli na świecie, * do końca ich umiłował, * i gdy spożywali
wieczerzę, wziął chleb, błogosławił, * łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:
Podobnie wziął kielich napełniony winem, * dzięki składał
i podał swoim uczniom, mówiąc:
 GC AKLAMACJA: Tajemnica wiary.
Chrystus umarł, * Chrystus zmartwychwstał, * Chrystus
powróci.
185
módlmy się
 WK Boże Ojcze, sprawując teraz pamiątkę naszego odkupienia, * wspominamy śmierć Chrystusa * i Jego zstąpienie do otchłani, * wyznajemy Jego zmartwychwstanie *
i wstąpienie do nieba, * a oczekując Jego przyjścia w chwale, * składamy Ci, Boże, Jego Ciało i Krew, * jako Ofiarę miłą
Tobie i zbawienną dla całego świata.
Wejrzyj, Boże, na Ofiarę, * którą sam dałeś swojemu Kościołowi, * i spraw, aby wszyscy, którzy będą spożywali ten
sam Chleb * i pili z jednego Kielicha, * zostali przez Ducha
Świętego złączeni w jedno ciało * i stali się w Chrystusie
żywą ofiarą ku Twojej chwale.
 1K Pamiętaj, Boże, o wszystkich, * za których składamy
tę Ofiarę: * przede wszystkim o Twoim słudze, naszym papieżu Franciszku, * o naszym biskupie N., * o wszystkich
biskupach i całym duchowieństwie, * o składających Ofiarę
i tutaj zgromadzonych,
W MSZY PRZY UDZIELANIU CHRZTU: o nowo ochrzczonych, *
których dzisiaj odrodziłeś z wody i z Ducha Świętego,
o całym Twoim ludzie * i o wszystkich, którzy szczerym
sercem Ciebie szukają.
 2K Pamiętaj także o tych, * którzy odeszli z tego świata
w pokoju z Chrystusem, * oraz o wszystkich zmarłych, *
których wiarę jedynie Ty znałeś. * O dobry Ojcze, daj nam,
swoim dzieciom, * dziedzictwo życia wiecznego * z Najświętszą Dziewicą, Bogurodzicą Maryją, * ze świętym Józefem, Jej Oblubieńcem, * z Apostołami i wszystkimi Świętymi w Twoim Królestwie, * gdzie z całym stworzeniem
wyzwolonym z grzechu i śmierci * będziemy Cię chwalić
przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego obdarzasz świat wszelkimi dobrami.
186
wieki wieków.
Amen.
PIĄTA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA (A)
Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie składali dziękczynienie, * Ojcze święty, Stwórco świata i Źródło życia. * Ty
nie zostawiasz nas samych na drodze życia, * ale pośród
nas żyjesz i działasz. * Twoją potężną mocą prowadziłeś
lud błądzący na pustyni, * a dziś przenikasz swój Kościół
pielgrzymujący na świecie * światłem i mocą swojego Ducha. * Przez Chrystusa, Twojego Syna i naszego Pana, *
prowadzisz nas na drogach czasu * ku doskonałej radości
swojego królestwa. * Wdzięczni za te dary, * zjednoczeni
z Aniołami i Świętymi * śpiewamy nieustannie hymn Twojej chwały: Święty...
 GC Wysławiamy Cię, Ojcze święty: * Ty nas zawsze podtrzymujesz w doczesnym pielgrzymowaniu, * a zwłaszcza
w tej godzinie, * w której Jezus Chrystus, Twój Syn, gromadzi nas na świętej wieczerzy. * On, podobnie jak uczniom
w Emaus, * wyjaśnia nam Pisma i łamie dla nas chleb.
 WK Prosimy Cię, Ojcze wszechmogący, * ześlij swego
Ducha na ten chleb i wino, aby Twój Syn stał się obecny
wśród nas * w swoim Ciele  i w swojej Krwi.
On to, w noc przed swoją męką, podczas wieczerzy, * wziął
chleb i dzięki Tobie składając, * łamał i rozdawał swoim
uczniom, mówiąc:
187
oremus
Podobnie wziął kielich z winem, * dzięki składając, błogosławił * i podał swoim uczniom, mówiąc:
Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, * wyznajemy Twoje zmartwychwstanie * i oczekujemy Twego przyjścia
w chwale.
 WK Obchodząc pamiątkę naszego pojednania, * głosimy, Ojcze, dzieło Twojej miłości. * Ty sprawiłeś, że Jezus
Chrystus, Twój Syn, * przez mękę i krzyż wszedł do chwały
zmartwychwstania. * Ty Go wezwałeś, aby zasiadł po Twojej prawicy * jako nieśmiertelny Król wieków i Pan całego
wszechświata. * Wejrzyj, Ojcze święty, na tę Ofiarę: * jest
nią Chrystus, * który w swoim Ciele i w swojej Krwi wydaje się za nas * i swoją Ofiarą otwiera nam drogę do Ciebie. *
Boże, Ojcze miłosierdzia, daj nam Ducha Świętego, * Ducha miłości, * Ducha Twojego Syna.
 1K Umacniaj w jedności wszystkich wezwanych do
Twojego stołu: * a więc naszego papieża Franciszka, naszego biskupa N., * kapłanów, diakonów i cały lud chrześcijański. * Niech promieniują w świecie radością i ufnością, *
niech postępują w wierze i w nadziei.
188
 2K Pamiętaj także o naszych braciach i siostrach, *
którzy odeszli z tego świata w pokoju z Chrystusem, *
i o wszystkich zmarłych, których wiarę jedynie Ty znałeś: *
Dopuść ich do oglądania Twojej światłości * i pełni życia
w zmartwychwstaniu. * Daj także nam, na końcu ziemskiego pielgrzymowania * dojść do wiecznego życia, * gdzie
nas oczekujesz. * Zjednoczeni z Najświętszą Dziewicą
Maryją, * z Apostołami i Męczennikami, * (ze świętym N.)
i wszystkimi Świętymi, * wychwalamy Ciebie w Chrystusie, Twoim Synu i naszym Panu.
wieki wieków.
Amen.
MODLITWA EUCHARYSTYCZNA
O TAJEMNICY POJEDNANIA (2)
Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie składali dziękczynienie * i Ciebie wysławiali, Boże wszechmocny i wieczny, * za przedziwne dzieło odkupienia * w Chrystusie, naszym Zbawicielu.
Poznajemy Twoją miłość ojcowską, * gdy kruszysz twarde
ludzkie serca, * i w świecie rozdartym przez walki i niezgodę * czynisz człowieka gotowym do pojednania. * Ty
mocą Ducha działasz w głębiach serca, * aby nieprzyjaciele
szukali zgody, * przeciwnicy podali sobie rękę * i ludy doszły do jedności. * Twój dar, Ojcze, sprawia, * że szczere
szukanie pokoju gasi spory, * miłość zwycięża nienawiść, *
a pragnienie zemsty ustaje przez przebaczenie. * I my, zjed189
módlmy się
noczeni z Aniołami śpiewającymi Twą chwałę, * zanosimy
z radością hymn dziękczynienia i uwielbienia: Święty...
 GC Wysławiamy Cię, Boże wszechmogący, * Panie nieba i ziemi, * przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który przyszedł w Twoje imię. * W Nim wyciągasz rękę do
grzeszników, * On jest Słowem, które nas zbawia, * i Drogą, która nas prowadzi do pokoju. * Wszyscy oddaliliśmy
się od Ciebie, * ale Ty sam, Boże, nasz Ojcze, * stałeś się
bliski dla każdego człowieka. * Przez ofiarę Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, wydanego za nas na śmierć, * doprowadzasz nas do Twojej miłości, * abyśmy także my dawali
siebie braciom.
 WK Przez tę tajemnicę pojednania * prosimy, abyś
uświęcił mocą Ducha Świętego * dary, które ofiaruje Ci
Kościół * posłuszny poleceniu  Twojego Syna.
On to, gdy nadeszła godzina, * w której miał wydać samego siebie dla naszego zbawienia, podczas wieczerzy wziął
chleb w swoje ręce, * dzięki Tobie składając, błogosławił, *
łamał i dawał swoim uczniom, mówiąc:
Podobnie, w ten ostatni wieczór, wziął kielich * i wychwalając Twoje miłosierdzie, * podał swoim uczniom, mówiąc:
190
Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, * wyznajemy Twoje zmartwychwstanie * i oczekujemy Twego przyjścia
w chwale.
 WK Obchodząc pamiątkę śmierci i zmartwychwstania
Twojego Syna, * składamy Ci, Ojcze, Ofiarę pojednania, *
którą On nam zostawił jako dowód swojej miłości * i którą
Ty sam złożyłeś w nasze ręce. * Przyjmij także nas, Ojcze
święty, razem z ofiarą Jezusa Chrystusa, * i przez udział
w tej Uczcie eucharystycznej daj nam swego Ducha, * aby
została usunięta wszelka przeszkoda na drodze do zgody, * i aby Kościół jaśniał pośród ludzi, * jako znak jedności
i narzędzie pokoju.
 1K Duch, który umacnia miłość, * niech nas zachowa
w jedności z naszym papieżem Franciszkiem, naszym biskupem N., * z wszystkimi biskupami świata, * kapłanami,
diakonami i całym ludem chrześcijańskim. * Przyjmij do
swego królestwa naszych braci i siostry, * którzy zasnęli
w Chrystusie, * i wszystkich zmarłych, których wiarę jedynie Ty znałeś.
 2K Ty, który nas zebrałeś wokół swego stołu, * zgromadź
w doskonałej jedności * ludzi z każdego plemienia i z każdego języka, * razem z Dziewicą Maryją, * z Apostołami
i wszystkimi Świętymi * na uczcie w niebie, * gdzie będziemy się radować pełnią pokoju na wieki.
wieki wieków.
Amen.
191
oremus
MODLITWA EUCHARYSTYCZNA
W MSZY Z UDZIAŁEM DZIECI (3)
Dziękujemy Tobie, Boże, nasz Ojcze, * bo Ty nas stworzyłeś, * abyśmy żyli dla Ciebie * i kochali się wzajemnie. *
Dzięki Tobie możemy się spotykać i rozmawiać ze sobą, *
dzielić się naszymi radościami i smutkami.
Dziękujemy Tobie,
Boże, nasz Ojcze, * bo Ty zesłałeś nam swojego Syna, * który nam przypomniał, że jesteśmy Twoimi dziećmi, * i nauczył nas kochać wszystkich ludzi.
W OKRESIE NARODZENIA PAŃSKIEGO:
Ojcze, cieszymy się z Twoich darów * i składamy Ci dziękczynienie. * Razem ze wszystkimi, którzy w Ciebie wierzą, * z Aniołami i Świętymi wychwalamy Ciebie wołając:
Święty...
Prawdziwie, święty jesteś, Boże, * i dobry dla wszystkich
ludzi. * Dzięki Ci składamy za Twojego Syna, Jezusa Chrystusa.
On przyszedł na świat, * gdy ludzie odwrócili się od Ciebie * i nie żyli w zgodzie. * On nas obdarzył światłem Ducha Świętego, * abyśmy zrozumieli, że Ty jesteś naszym
Ojcem, * a my wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami.
W OKRESIE NARODZENIA PAŃSKIEGO: On wezwał do siebie
pasterzy i Mędrców ze Wschodu * i obdarzył ich radością. * Teraz wzywa do siebie nas, * abyśmy razem z Nim
ofiarowali się Tobie.
Teraz Jezus gromadzi nas przy jednym stole, * bo chce, abyśmy czynili to, co On uczynił.
192
Najlepszy Ojcze, * uświęć mocą Ducha Świętego * te dary
chleba i wina, aby się stały dla nas Ciałem  i Krwią * Twojego Syna, Jezusa Chrystusa.
W czasie ostatniej wieczerzy, * którą Pan Jezus spożywał ze
swoimi uczniami, * zanim ofiarował się za nas na śmierć,
wziął chleb, dzięki Tobie składając, łamał * i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:
Podobnie wziął kielich napełniony winem, * odmówił modlitwę dziękczynną * i podał kielich swoim uczniom, mówiąc:
Oto wielka tajemnica wiary.
Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, * wyznajemy Twoje zmartwychwstanie * i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.
Boże, Ojcze święty, * stoimy przed Tobą * i z radością
wspominamy to wszystko, * co Jezus Chrystus uczynił dla
naszego zbawienia. * W tej Najświętszej Ofierze, * którą
Jezus powierzył swojemu Kościołowi, * przeżywamy na
nowo Jego śmierć i zmartwychwstanie. * Najlepszy Ojcze,
który jesteś w niebie, * przyjmij nas razem z Twoim umiłowanym Synem. * On dobrowolnie ofiarował się za nas
193
módlmy się
na śmierć, * ale Ty Go wskrzesiłeś, * dlatego wołamy do
Ciebie, Boże:
Tobie chwała na wieki.
Teraz Jezus żyje u Ciebie, ale zawsze jest z nami.
Boże, kiedyś Chrystus przyjdzie w chwale, * w Jego królestwie nie będzie już cierpiących, płaczących i smutnych.
Boże Ojcze, Ty nas wezwałeś, * abyśmy w radości Ducha
Świętego * przyjmowali z tego ołtarza Ciało i Krew Chrystusa. * Spraw, abyśmy umocnieni tym Pokarmem * coraz
bardziej podobali się Tobie. * Pamiętaj, Boże, o naszym
papieżu Franciszku, o naszym biskupie N., o wszystkich
biskupach i kapłanach.
Wspomagaj wszystkich chrześcijan, aby wprowadzali pokój i nieśli innym radość.
Napełnij serca wiernych radością z narodzenia Twojego Syna * i spraw, aby
zanieśli tę radość ludziom dobrej woli.
Spraw, abyśmy wszyscy z Chrystusem, * z Najświętszą Maryją Panną, Matką Bożą, * i z wszystkimi Świętymi * przebywali u Ciebie na wieki.
Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, * Tobie,
Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha Świętego, * wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie wieki
wieków.
Amen.
194
OBRZĘDY KOMUNII
Pouczeni przez Zbawiciela i posłuszni Jego słowom,
ośmielamy się mówić:
W OKRESIE NARODZENIA PAŃSKIEGO: Syn Boży stał się
człowiekiem, abyśmy mogli stać się dziećmi Bożymi,
dlatego pełni wdzięczności ośmielamy się mówić:
Módlmy się do Ojca niebieskiego,
jak nas nauczył Jezus Chrystus:
W OKRESIE ZWYKŁYM:
Albo:
Otrzymaliśmy Ducha Świętego, który nas uczynił
dziećmi Bożymi, dlatego ośmielamy się mówić:
PRZY CHRZCIE DZIECI: Nowo ochrzczone dzieci będą Pana
Boga nazywać Ojcem. W ich imieniu módlmy się tak,
jak nas nauczył Pan Jezus:
któryś jest w niebie, * święć się imię Twoje, *
przyjdź królestwo Twoje, * bądź wola Twoja jako w niebie,
tak i na ziemi. * Chleba naszego powszedniego daj nam
dzisiaj. * I odpuść nam nasze winy, * jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. * I nie wódź nas na pokuszenie, *
ale nas zbaw ode złego.
OJCZE NASZ,
Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego * i obdarz nasze
czasy pokojem. * Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, * abyśmy zawsze wolni od grzechu * i bezpieczni od wszelkiego zamętu, * pełni nadziei oczekiwali *
przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki.
Panie Jezu Chryste, * Ty powiedziałeś swoim Apostołom: * Pokój wam zostawiam, pokój mój wam daję.
195
oremus
Panie Jezu Chryste, * przy Twoim narodzeniu * Aniołowie zwiastowali
ziemi pokój.
Prosimy Cię, nie zważaj na grzechy nasze, * lecz na wiarę swojego Kościoła * i zgodnie z Twoją wolą * napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności. Który
żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Amen.
Pokój Pański niech zawsze będzie z wami.
I z duchem twoim.
Przekażcie sobie znak pokoju.
 Ciało i Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa, * które łączymy i będziemy przyjmować, * niech nam pomogą osiągnąć życie wieczne.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się
nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się
nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas
pokojem.
 Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, * Ty z woli Ojca, *
za współdziałaniem Ducha Świętego, * przez swoją śmierć
dałeś życie światu, * wybaw mnie przez najświętsze Ciało
i Krew Twoją * od wszelkich nieprawości moich i od wszelkiego zła; * spraw także, * abym zawsze zachowywał Twoje
przykazania, * i nie dozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie.
Albo:
196
 Panie Jezu Chryste, * niech przyjęcie Ciała i Krwi Twojej * nie ściągnie na mnie wyroku potępienia, * lecz dzięki
Twemu miłosierdziu niech mnie chroni * oraz skutecznie
leczy moją duszę i ciało.
Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. * Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.
Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, * ale
powiedz tylko słowo, * a będzie uzdrowiona dusza moja.
 Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.
 Krew Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.
 Panie, daj nam czystym sercem przyjąć to, * co spożyliśmy ustami, * i dar otrzymany w doczesności * niech się
stanie dla nas * lekarstwem na życie wieczne.
MODLITWA PO KOMUNII
OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA
Pan z wami.
I z duchem twoim.
Amen.
Idźcie w pokoju Chrystusa.
Bogu niech będą dzięki.
197
módlmy się
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO PONTYFIKALNE:
Niech imię Pańskie będzie błogosławione.
Teraz i na wieki.
Wspomożenie nasze w imieniu Pana.
Który stworzył niebo i ziemię.
Amen.
198
Msza o jedność chrześcijan
Jedno jest Ciało i jeden Duch, * bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. * Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. * Jeden jest
Bóg i Ojciec wszystkich, * który jest i działa ponad wszystkimi, * przez wszystkich i we wszystkich.
ANTYFONA:
MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, wejrzyj łaskawie
na lud swój i ześlij mu dary Twojego Ducha, † aby stale
wzrastał w umiłowaniu prawdy * i wspólnym wysiłkiem
dążył do doskonałej jedności chrześcijan. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg,
Panie, nasz Boże, niech Ofiara,
którą Ci składamy, oczyści nas z grzechów * i sprawi,
aby wszyscy złączeni przez jeden chrzest, zgromadzili się przy wspólnym stole euchar ystycznym. Przez
PREFACJA O JEDNOŚCI KOŚCIOŁA 85
ANTYFONA: Aby wszyscy stanowili jedno, * jak Ty, Ojcze,
we Mnie, a Ja w Tobie; * aby i oni stanowili w Nas jedno. *
Ja w nich, a Ty we Mnie, * oby się tak zespolili w jedno.
MÓDLMY SIĘ: Przyjmując sakrament Ciała i Krwi
Chrystusa, prosimy Cię, Boże, † uświęć i odnów swój
Kościół, * aby wszyscy, którzy się chlubią imieniem
chrześcijan, mogli Ci służyć w jednej wierze. Przez
199
Liturgiczne ABC
WAŻNE POSTACIE W HISTORII LITURGII: BŁ. PAWEŁ VI
Giovanni Battista Montini urodził się w 1897 roku w Concesio pod Brescią (Lombardia). W 1920 roku przyjął święcenia prezbiteratu. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Gregoriańskim i filozoficzne na państwowym uniwersytecie La Sapienza. Od 1922 roku pracował na różnych
stanowiskach w Kurii Rzymskiej oraz w dyplomacji watykańskiej (przez kilka miesięcy w nuncjaturze apostolskiej
w Warszawie). Był bardzo bliskim współpracownikiem papieża Piusa XII, który z kolei w dowód zaufania powierzył
mu w 1954 roku arcybiskupstwo w Mediolanie. Jako pasterz diecezji szukał nowych dróg pracy duszpasterskiej. Na
początku pontyfikatu Jana XXIII został kardynałem, a po
zapowiedzi zwołania Soboru mianowano go członkiem
Centralnej Komisji Przygotowawczej. Po śmierci Jana XXIII
w czerwcu 1963 roku został wybrany papieżem i przyjął
imię Pawła VI. Dokończył zainicjowany przez poprzednika II Sobór Watykański i wprowadzał w życie jego reformy.
Do jego priorytetów należały: reforma Kościoła, odnowienie zapału misyjnego, promocja działań na rzecz jedności
chrześcijan i dialog ze światem. Odbył 10 podróży zagranicznych, w tym najgłośniejszą do Ziemi Świętej (1964),
kiedy to spotkał się z patriarchą Konstantynopola Atenagorasem. Spośród wydanych przez niego dokumentów najdonioślejsze były: encyklika Humanae vitae o małżeństwie
i kwestii regulacji poczęć (1968) oraz adhortacja Evangelii
nuntiandi o ewangelizacji w świecie współczesnym (1975).
Zmarł w 1978 roku w święto Przemienienia Pańskiego. Beatyfikował go w 2014 roku papież Franciszek, ustanawiając
jego liturgiczne wspomnienie na 26 września.
200
liturgiczne ABC
Wpływ Pawła VI na liturgię polegał przede wszystkim
na wprowadzeniu w życie zaleconej przez Sobór generalnej jej rewizji, która przybrała charakter dość gruntownej
reformy. W 1964 roku papież powołał specjalną Radę ds.
wprowadzenia w życie Konstytucji liturgicznej (Consilium), a następnie wnikliwie czytał przygotowywane przez
Consilium projekty zreformowanych obrzędów. Zreformowany Mszał rzymski, którego pierwsza edycja typiczna ukazała się w 1970 roku, zwyczajowo jest nazywany
„Mszałem Pawła VI”. Część krytyków reformy uważa, że
papież był jedynie biernym wykonawcą życzeń wpływowego i energicznego sekretarza Consilium, o. Annibale
Bugniniego CM, nie odpowiada to jednak rzeczywistości.
Silna pozycja Bugniniego wynikała z zaufania, jakim do
czasu darzył go papież, a sam Paweł VI był przekonany
o potrzebie dość daleko idących reform liturgicznych, chociaż niektóre rozwiązania akceptował z osobistym żalem
(np. zgoda na sprawowanie liturgii w całości w językach
narodowych czy rezygnacja z oktawy Zesłania Ducha
Świętego).
Można wskazać na kilka ingerencji Pawła VI w proces
ukształtowania zreformowanych obrzędów Mszy świętej:
sugestia, aby Msza rozpoczynała się od wspólnie wykonanego znaku krzyża; włączenie wzmianki o „pracy rąk
ludzkich” do nowych modlitw nad darami; zachowanie
dialogu „Módlcie się, aby moją i waszą Ofiarę. Niech Pan
przyjmie Ofiarę”, który Consilium chciało usunąć; decyzja
o ułożeniu nowych Modlitw eucharystycznych obok Kanonu rzymskiego; sugestia, aby słowa Mysterium fidei stały
się aklamacją po Przeistoczeniu, z odpowiedzią ludu.
Maciej Zachara MIC
201
Pokochać Psalmy
JAK NIE MODLIĆ SIĘ PSALMAMI, CZYLI O ZŁYM UŻYWANIU PSAŁTERZA
Psalmy od wieków oblekają w słowa i uczucia ludzkie
wołanie do Boga. Można jednak modlić się nimi płytko
i powierzchownie, można korzystać z nich źle, a nawet
niegodziwie. Skrajnym tego przykładem jest traktowanie
poszczególnych psalmów niemal jak formuł magicznych,
których wypowiadanie zapewnia upragniony skutek. Takie praktyki sięgają korzeniami żydowskiej kabały. Średniowieczny traktat Szimusz Techilim (Posługiwanie się Psalmami) przypisuje każdemu z psalmów konkretne działanie. Psałterz w tej wizji jest jakby remedium na fizyczne
i duchowe bolączki średniowiecznego żyda, od gorączki
aż po przymusowy chrzest. Przeświadczenie o niezwykłej
skuteczności odmawiania psalmów wypływało z przekonania, że w każdym z nich zawarte jest imię Boga, które
daje im tę moc. Podobne zestawienia psalmów z rzekomymi skutkami ich działania figurują choćby na jednej
z francuskich stron internetowych przyznających się do
chrześcijaństwa. Niestety, wśród 150 zastosowań psalmów
można znaleźć także takie, jak: obrona przed czarami, pomoc w wygrywaniu gier liczbowych, w zdobywaniu przyjaciół, w odniesieniu sukcesów finansowych i sercowych
czy w osiągnięciu statusu celebryty. Co gorsza, z odmawianiem psalmów łączone są ryty mające znamiona magii.
Nawet jeśli naszej modlitwie nie grozi osunięcie się
w psalmowe „czary-mary”, to musimy wystrzegać się
skrajnie użytkowego podejścia do Psałterza. Jeśli szukamy
w nim głównie poetyckich formuł modlitewnych, oryginalnych cytatów na kartkę z życzeniami, jeśli wybieramy wy202
pokochać Psalmy
łącznie te psalmy, które mają nam poprawić kiepski nastrój,
to jesteśmy jak dzieci, co taplają się przy brzegu morza,
wygrzebując muszelki – nie ma mowy o pływaniu, wietrze
w żaglach i nieznanych krainach za horyzontem.
Taką lekturę Psałterza ciężko nawet nazwać modlitwą.
Jest to raczej religijna konsumpcja świętego tekstu ukierunkowana na osobisty profit. Nie bez przyczyny w liturgicznej recytacji psalmów każdy z nich kończymy doksologią „Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu...”, a nie
wezwaniem typu: „Niech moc będzie z nami”.
„Aby modlitwa była prawdziwa – mówił brat Roger
z Taizé – trzeba, aby ten, co się modli, zmagał się z trudem,
z troską o chleb powszedni, ażeby walczył z szatanem
i znał nędze i utrapienie swego bliźniego”. Te słowa dotyczą także modlitwy psalmami. Dopóki żyjesz w sytości
i bezpieczeństwie i donikąd w swym życiu nie wędrujesz,
nie otworzysz Psałterza. Najpierw wyrusz w drogę, stań
tam, gdzie twoja bieda, podejmij walkę, otwórz oczy na
tego, kto zmaga się obok ciebie, wtedy zobaczysz, że jesteś
częścią tego ludu, który od wieków pielgrzymuje w wierze
ku Bogu, a psalmy mieszkają w Twoim sercu.
Na koniec jeszcze dwie uwagi. Po pierwsze, przyjmuj
psalmy w „pełnym pakiecie”, czyli w modlitwie liturgicznej
(brewiarz i liturgia słowa we Mszy świętej) i indywidualnej (modlitewne odmawianie psalmów, medytacja, lectio
divina itp.). Po drugie, zawsze czytaj psalm uważnie, bez
pośpiechu. To znamienne, że w tekstach z kręgów monastycznych, w których śpiewanie psalmodii jest filarem duchowości, częściej spotkamy proste wezwania do czytania
i odmawiania psalmów w skupieniu i z uwagą niż zachęty
do mistycznych uniesień.
Michał Kozak MIC
203
Nasza okładka
CHRZEST PAŃSKI
Ikona współczesna, wyk. Wiktor Downar i Aleksiej Downar –
Pracownia IKONIQUE
Ikona Chrztu Pańskiego, chociaż przedstawia konkretne
wydarzenie, zapisane w Ewangelii, to jednak w pierwszym
rzędzie, podobnie jak wszystkie ikony, mówi o tajemnicy
Wcielenia, a jej odczytanie możliwe jest jedynie w perspektywie Zmartwychwstania.
Ikona pojawiła się w Kościele niepodzielonym, na jej temat wypowiedział się II Sobór Nicejski (787 r.), dlatego też
stanowi ona dziedzictwo i własność wszystkich chrześcijan.
Jednakże w ciągu kolejnych wieków po schizmie (1054 r.)
żywa tradycja ikony zachowała się tylko w Kościołach
Wschodnich, choć i tam uległa ona zniekształceniu. U schyłku XIX wieku rozpoczął się powrót do ikony kanonicznej,
a wiek XX przyniósł zainteresowanie ikoną na Zachodzie.
Ikona jako świadectwo Wcielenia – tego, że Bóg stał się człowiekiem – a także jako wyraz dogmatycznego nauczania
Kościoła stanowi integralną część chrześcijańskiego dziedzictwa. Jak stwierdzili ojcowie II Soboru Nicejskiego, tekst
Ewangelii i ikona „różnią się wzajemnie jedno od drugiego,
ale bez żadnej wątpliwości tłumaczą się jedno przez drugie”.
Ikona posługuje się wypracowanym przez wieki językiem
kolorów i znaków, który służy przekazaniu nauki Kościoła.
Chrzest Jezusa w Jordanie w tradycji wschodniej nosi
nazwę Teofanii – Objawienia Boga. Pierwsze przedstawienia Chrztu Pańskiego powstały około III wieku, natomiast
schemat ikonograficzny ukształtował się w IX wieku. Prezentowana ikona została wykonana współcześnie według
kanonicznych wzorców bizantyńskich.
204
nasza okładka
Ikona ta nie koncentruje się na historycznych realiach
sceny chrztu Jezusa, ale ukazuje jej wymiar duchowy.
W centrum symetrycznej kompozycji, na osi wyznaczonej
przez promień wychodzący ze sfery niebios, znajduje się
Chrystus, któremu wszystko inne jest podporządkowane.
Jezus zanurzony jest w wody Jordanu, które otaczają całą
Jego postać, a swoim kształtem przypominają grotę grobową na ikonach wskrzeszenia Łazarza. Ikona podkreśla, że
chrzest Jezusa jest zapowiedzią Jego śmierci i zmartwychwstania. Zbawiciel prawą dłonią błogosławi wodę, co przypomina, że przez swoje zanurzenie uświęcił On wody całego świata: woda przestała być obrazem śmierci (jak to jest
w potopie), a stała się symbolem oczyszczenia i nowego
życia. Jasny krzyż na kolumnie, wyłaniający się z wody, to
symbol tej konsekracji.
Ponad Synem Bożym, z półokręgu symbolizującego
niebiosa i obecność Boga w Trójcy, na co wskazują trzy
gwiazdy, wyłania się promień z gołębicą Ducha Świętego
w małym kręgu. W ten sposób ikona ukazuje, że podczas
chrztu w Jordanie nastąpiło pierwsze publiczne objawienie
się Jezusa jako Syna Bożego, a jednocześnie – objawienie
wszystkich Osób Trójcy Świętej: dał się słyszeć głos Ojca,
a Duch Święty ukazał się w postaci gołębicy.
Na skalistych brzegach rzeki z jednej strony stoi Jan
Chrzciciel z ręką wyciągniętą w geście udzielania chrztu,
a z drugiej – aniołowie z dłońmi zakrytymi na znak szacunku. Niepozorne drzewko z porzuconą siekierą przypomina Janowe wezwanie do nawrócenia: „Już siekiera jest
przyłożona do korzenia drzew” (Mt 3,10).
Kolorystyka ikony – błękit wody, złoto nieba, symbolizujące nieprzenikniony blask Boga, barwne szaty – potęguje wrażenie radości i święta.
205
ZGROMADZENIE KSIĘŻY MARIANÓW
powstało przed ponad trzema wiekami
i jest pierwszą polską wspólnotą zakonną księży i braci.
Założycielem Zgromadzenia jest bł. Stanisław Papczyński,
a jego odnowicielem bł. abp Jerzy Matulewicz.
Hasłem Zgromadzenia są słowa:
Dla Chrystusa i Kościoła
Charyzmatem Zgromadzenia jest:
▌ szerzenie kultu Niepokalanego Poczęcia
Najświętszej Maryi Panny
▌ pomoc zmarłym w czyśćcu cierpiącym
▌ działalność apostolska: prowadzenie pa-
rafii ♦ sanktuariów maryjnych ♦ domów
rekolekcyjnych ♦ hospicjów ♦ działalność
wydawnicza ♦ misyjna ♦ edukacyjna
Jeśli chcesz – dla siebie lub dla innych – uzyskać informacje
o historii, duchowości i aktualnej działalności Zgromadzenia
Księży Marianów lub poznać warunki przyjmowania kandydatów na księży i braci, napisz:
PROWINCJALNY DUSZPASTERZ POWOŁAŃ
ul. Klasztorna 4
62-563 Licheń Stary
tel. kom. 501 650 750
w w w. m a r i a n i e . p l
206
208
ZASADY PRENUMERATY
Miesięcznik „Oremus” ukazuje się dwanaście razy w roku. Cena 1 egz. 6,40 zł.
Zamawiając powyżej 9 egz. każdego numeru, można otrzymać 10% zniżki.
Opłacając prenumeratę krajową na cały rok,
otrzymuje się 1 egz. w roku za darmo.
PRENUMERATA KRAJOWA
Prenumerata
na okres
od 1 do 9 egz.
każdego numeru
powyżej 9 egz.
każdego numeru
3 miesięcy
6 miesięcy
1 roku
19,20 zł x liczba egz.
Płatność przelewem (lub przekazem bankowym) na:
PROMIC Sp. z o.o. O./Warszawa
Wydawnictwo Księży Marianów
ul. Św. Bonifacego 9/1, 02-914 Warszawa
konto nr 91-1240-6218-1111-0000-4611-3081
z dopiskiem: prenumerata „Oremus”, liczba egz. ..., na okres ...
Przy przedłużaniu prenumeraty prosimy o podanie kodu klienta.
PRENUMER ATA ZAGR ANICZNA
wszystkie
kraje świata
1 egz.
w PLN
Prenumerata
na rok
w PLN
Prenumerata
na rok
w EUR
Prenumerata
na rok
w USD
18,50
222,00
56,00
75,00
Płatność przelewem na PROMIC Sp. z o.o. O./Warszawa
Wydawnictwo Księży Marianów, konto: 79-1600-1462-1846-0704-9000-0001
Można opłacać prenumeratę drogą elektroniczną przez stronę internetową:
www.wydawnictwo.pl
Wysyłka pierwszego zamówionego numeru – 2-4 tygodnie po otrzymaniu wpłaty.
Dla księgarń istnieje możliwość zamówienia stałego
abonamentu na dowolną liczbę egzemplarzy z 20% zniżką.
W przypadku zmiany adresu prosimy o przysłanie z wyprzedzeniem
informacji zawierającej: 1) adres dotychczasowy, 2) adres nowy,
3) datę, od której nowy adres będzie aktualny, 4) kod klienta.
207
NOTATKI
208
„Miesięcznik Egzorcysta”
jest jedynym w swoim rodzaju
czasopismem, które podejmuje
temat zagrożeń duchowych
we współczesnym świecie.
Magazyn wyróżnia się nowoczesną
szatą graficzną oraz oryginalnym
doborem treści. Wśród autorów
znajdują się kapłani, naukowcy,
eksperci i egzorcyści, a także ludzie
doświadczeni przez zło.
Dostępny także
w wersji cyfrowej
PISMO LUDZI WOLNYCH
LUDZI WOLNYCH
Zamówienia
48 22 266 80 20
[email protected]
www.monumen.pl
czytania biblijne
komentarze
modlitwy wiernych
rozważania
liturgiczne ABC
propozycje śpiewów
pokochać Psalmy
ISSN 1234-1762

Oremus - mbalawander.pl

Transkrypt

Podobne dokumenty

Santa Claus` Office FIN-96930 Napapiiri Rovaniemi Finland Ja już