Informacja nt. gorączki krwotocznej Lassa dla osób podróżujących

Informacja nt. gorączki krwotocznej Lassa dla osób podróżujących do krajów
Afryki Zachodniej
Informacja opracowana na podstawie materiałów WHO i ECDC z kwietnia 2016r.
Gorączkę krwotoczną Lassa wywołuje wirus należący do rodziny Arenaviridae,
którego rezerwuarem są gryzonie z rodzaju Mastomys występujące w Afryce. Wirus
może dostać się do organizmu drogą oddechową, bądź też pokarmową. Do
zakażenia człowieka dochodzi poprzez kontakt uszkodzonej skóry lub błon
śluzowych z krwią, wydzielinami i wydalinami zakażonego zwierzęcia lub człowieka.
Choroba może się szerzyć również drogą płciową.
Gorączka krwotoczna Lassa występuje endemicznie w Afryce zachodniej (m.in.
Nigeria, Liberia, Gana, Kamerun, Benin, Sierra Leone), ale z uwagi na szczególną
zakaźność oraz łatwość przenoszenia stwarza istotne zagrożenie zawleczenia do
wszystkich innych krajów świata. W związku z istnieniem zwierzęcego rezerwuaru
wirusa, istotnie większe ryzyko zachorowania dotyczy osób przebywających na
terenach wiejskich i leśnych Afryki Zachodniej.
Gorączka Lassa może przebiegać bezobjawowo lub skąpoobjawowo. W pozostałych
przypadkach po okresie inkubacji trwającym około 7–15 dni, pojawiają się ostre
objawy, wynikające z uszkodzenia wielu narządów. Dochodzi m.in. do pogorszenia
stanu ogólnego, gorączki, bólów głowy, gardła, mięśni. Pojawiają się bóle brzucha,
wymioty, biegunka, bóle w klatce piersiowej. Na migdałkach pojawiają się biało-żółte
naloty, pęcherzyki oraz owrzodzenia. Mogą wystąpić również objawy krwotoczne.
Około 15% osób chorych hospitalizowanych umiera, pomimo zastosowanej terapii.
Szybkie podanie leków antywirusowych jest skuteczne. Głównym środkiem
zapobiegawczym jest przestrzeganie podstawowych zasad higieny.
Nie istnieje szczepionka przeciwko gorączce Lassa. Duża zakaźność wirusa
wymusza stosowanie odpowiednich zabezpieczeń przez osoby kontaktujące się lub
opiekujące osobą zakażoną lub chorą tj. m.in.:
- szczególny sposób postępowania z pacjentem podejrzanym o zachorowanie lub
chorym, w tym zapewnienie szczególnych warunków izolacji osób zakażonych,
- nadzór epidemiologiczny nad osobami mającymi kontakt z osobą zakażoną,
- środki ochrony osobistej, w szczególności dla personelu medycznego opiekującego
się chorym.
Sytuacja epidemiologiczna: Od końca 2015 r. odnotowuje się zachorowania na
gorączkę krwotoczną Lassa w niektórych, niżej wymienionych, krajach Afryki
Zachodniej.
W Nigerii jak dotąd wystąpiło 166 przypadków, przy czym najwięcej zachorowań
występuje w stanach: Niger, Taraba, Kano, Edo, Bauchi, i Oyo.
W Beninie jak dotąd odnotowano 71 przypadków gorączki Lassa, przy czym
najwięcej zachorowań występuje w obszarach administracyjnych tj.: Borgou,
Collines, Oueme, Alibori, Atlantique, Kouffo oraz Littoral.
Według danych WHO, w marcu 2016 r. odnotowano 2 zawleczone przypadki
gorączki Lassa do Europy, w związku z pobytem w Togo i Liberii. Pierwszy
przypadek dotyczył mężczyzny, pracownika medycznego, przebywającego służbowo
w Togo, który został ewakuowany do Niemiec i tam zmarł. Jednocześnie odnotowano
2 zachorowania wtórne, w wyniku kontaktu z ww. chorym mężczyzną (pierwszy
przypadek dotyczył pracownika medycznego opiekującego się ww. chorym w szpitalu
w Togo, drugi przypadek dotyczył pracownika zakładu pogrzebowego, który
prowadził pochówek mężczyzny w Niemczech). Obecnie wszystkie 64 osoby mające
kontakt z ww. 3 zakażonymi są poddawane kwarantannie. Drugie zaimportowane
zachorowanie odnotowano u obywatelki Szwecji, która powróciła z podróży do
Liberii. Obecnie wszystkie 74 osoby mające kontakt z zakażoną kobietą są
poddawane kwarantannie.
Osoby podróżujące do Afryki Zachodniej powinny zachować następujące
środki ostrożności:







przestrzegać zasad higieny rąk,
unikać wszelkich kontaktów z osobami chorymi lub ciałami osób zmarłych,
unikać wszelkich kontaktów z dzikimi zwierzętami, w szczególności gryzoniami,
unikać konsumpcji żywności i napojów, które mogą być skażone odchodami
i moczem gryzoni
nie spożywać mięsa dzikich zwierząt,
dokładnie myć i obierać warzywa oraz owoce przed ich spożyciem,
unikać przygodnych kontaktów płciowych – a w przypadku podjęcia takiego
ryzyka stosować zabezpieczenia.
Z związku z występowaniem od 2013 r. zachorowań na Ebolę w niektórych krajach
Afryki Zachodniej osoby podróżujące w ten region powinny również zapoznać się
z aktualną sytuacją epidemiologiczną tej choroby oraz stosować się do zalecanych
środków ostrożności.
W razie zachorowania w trakcie pobytu należy natychmiast poprosić o pomoc
lekarską, zaś w przypadku wystąpienia niepokojących objawów chorobowych
po powrocie z ww. rejonów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza,
informując o przebytej podróży.
W celu uzyskania informacji o innych zagrożeniach należy przed wyjazdem do
tych krajów skontaktować się z lekarzem medycyny podróży lub lekarzem
medycyny tropikalnej, najlepiej nie później niż 6 - 8 tyg. przed planowaną
podróżą. Pozwoli to na przyjęcie zalecanej przez lekarza profilaktyki.
Więcej informacji dotyczących bezpieczeństwa w czasie podróży znajduje się
na stronach Ministerstwa Spraw Zagranicznych „Polak za granicą” oraz
„Odyseusz”.