W N W E S 6 3 --

1. Koncepcje licytacyjne E. Manfielda
23
1.3. Licytacja skacząca - "kolor i fit"
Reguła singletona na ograniczone zastosowanie gdyż wymaga spe­
łnienia dodatkowych warunków tj. posiadania przez waszą stronę
połowy honorów oraz sprecyzowania przez jednego z was charakte­
ru ręki (układowa, zrównoważona). Obecnie przedstawiona zostanie
metoda, która umożliwi ci w licytacji dwustronnej jednoczesne
wskazanie koloru własnego oraz fitu w kolorze partnera. Metoda ta
stworzy nowe możliwości do zastosowania reguły singletona.
Przykład
Mistrzostwa świata 1974 r.
♠9872
♥W
♦ 10 9 8
♣ A D 10 7 5
N
W
E
S
♠AK6543
♥63
♦ K6432
♣ ---
WE po partii.
W
N
E
pas
4♠
1♥
5♥
1♠
5♠
S
2♥
pas...
Na obu stołach E przepchnął się do 5♠, by je przegrać bez jednej
podczas gdy 5♥ byłoby bez dwóch. Edgar Kapłan przeprowadził na
tym rozdaniu następującą analizę:
- 5♠ zalicytowane przez E było automatyczne, ale mam wątpliwo­
ści co do prawidłowości odzywki W - 4♠. Zalicytowanie trefli na
niskim szczeblu przez W pozwoliłoby E podjąć właściwą decyzję na
szczeblu pięciu.
W ma w tym rozdaniu szeroko znany rodzaj problemu po odzyw­
ce S – 2♥. Cztery pik jest zaporowe lecz gubi kolor treflowy.
Trzy trefle pokazuje kolor lecz nie ujawnia fitu w pikach. Poza tym
odzywka ta w licytacji obronnej u większości par jest nieforsująca.
Argumenty mogą być także przedstawione na rzecz odzywek 3♠
oraz 4♥ (splinter). E. Manfield proponuje odzywkę 4♣ uznając zasa­
dę:
24
Władysław Izdebski
W licytacji dwustronnej wszystkie skoki kolorem wła­
snym oparte są o fit w kolorze partnera. Pokazują one co
najmniej dziewięć kart z wysokimi honorami w kolorach li­
cytowanych. Taka odzywka skacząca forsuje do następnego
szczebla koloru partnera.
4♣ zalicytowane w tym rozdaniu przez W wskazuje trefle i piki,
sugeruje krótkość kierową i jest nieco zaporowe. Po czterech treflach
nie ma niebezpieczeństwa, że E będzie licytował powyżej szczebla
czterech pików.
Możliwości do skaczącej licytacji kolorem własnym przy jedno­
czesnym ficie w kolorze partnera występują bardzo często. Duża in­
formacyjność takiej licytacji znacznie ułatwia partnerowi dalszą licy­
tację, szczególnie wtedy, gdy przeciwnicy ostro blokują.
Przykład
Mecz;
NS po partii.
♠W642
♥7
♦ A D 10 9 5 4
♣D8
Stolik 1.
W
2♦
pas...
Dla NS +100.
♠ A D 10 7 5
♥W943
♦2
♣965
♠9
N
♥ 10 6 5
W
E
♦KW86
S
♣ K W 10 7 3
♠ K83
♥AKD82
♦ 73
♣A42
N
E
S
3♥
5♦
1♥
ktr.
1. Koncepcje licytacyjne E. Manfielda
Stolik 2.
W
2♦
pas
pas
pas...
25
N
E
S
3♠
5♥
pas
5♦
pas
7♦
1♥
pas
6♥
ktr.
Licytacja przy stole pierwszym może być powtórzona przez wiele
dobrych par. S zdecydował się wziąć 300 lub 500 niż przepychać się
do wątpliwych 5♥, przy bardzo prawdopodobnej ręce partnera:
♠Axxx
♥Wxxx
♦x
♣Kxxx
Przy drugim stole, 3♠ zalicytowane przez N wskazywało na kolor
pikowy oraz fit u kolorze partnera. Wydawać by się mogło, że od­
zywka ta jest błędna, gdyż karta N nie zapewnia bilansu na kontrakt
4♥. Jednakowoż w licytacjach dwustronnych opis ręki tak znacznie
ułatwia dalsze decyzje licytacyjne, że warto go wykonać nawet, gdy
zawyża on bilans. Przecież nawet gdy 4♥ jest zbyt wysokim kontrak­
tem dla strony NS, to strona WE może o tym nie wiedzieć i pójść w
obronę 5♦.
Generalnie - przelicytowanie na szczeblu trzech jest mniej ryzy­
kowne niż potem ślepa zgadywanka na szczeblu pięciu.
Po 5♦, S kontrolował całe rozdanie. On mógł skoczyć w 6♥ licząc
na obronę 7♦ przeciwników. Ponieważ jednak obowiązywała reguła
singletona więc spasował i dopiero po 5♥ partnera z pełnym zaufa­
niem zgłosił szlemika.