Szamati 7 - Co oznacza w pracy, gdy przyzwyczajenie staje się

Szamati 7 - Co oznacza w pracy, gdy przyzwyczajenie staje się drugą naturą człowieka?
Autor: Baal Sulam
Kiedy człowiek przyucza się do jakiejkolwiek rzeczy, ta rzecz staje się dla niego
przyzwyczajeniem, a każde przyzwyczajenie może stać się drugą naturą człowieka. Nie ma
niczego takiego, w czym człowiek nie może odczuć istoty. I nawet wówczas, kiedy nie ma w
człowieku w tym żadnego odczucia, przyzwyczajenie może doprowadzić do jego pojawienia się.
I należy wiedzieć, że istnieje różnica w odczuciach Stwórcy i stworzenia. U stworzeń jest
odczuwający i odczuwane, osiągający i osiągane, to znaczy istnieje odczuwający jakąś istotę.
Kiedy przecież ta istota – to Stwórca. I istota Stwórcy jest nieosiągalna. Człowiek każdą istotę
przyjmuje poprzez odczucia. I realność istoty jest prawdziwa dla niego w tej mierze, w jakiej on
odczuwa ją, odczuwa jej smak. I to jest dla niego rzeczywiste. Jeżeli odczuwa w rzeczywistości
gorzki smak, czyli w jakimś stanie odczuwa siebie źle i cierpi z tego powodu, to w duchowej
pracy taki człowiek nazywa się grzesznikiem, dlatego że obwinia Stwórcę, który jest dobry i
czyni wyłącznie dobro. Lecz zgodnie z odczuciami człowieka, on otrzymuje od Stwórcy
przeciwne, czyli wszystko, co złe.
Mędrcy powiedzieli: „Świat stworzony jest tylko dla ostatnich grzeszników, lub dla absolutnych
sprawiedliwych”. To oznacza, że lub on odczuwa siebie bardzo dobrze w istniejących realiach, i
wówczas broni Stwórcy, i nazywa się sprawiedliwym, lub odczuwa na sobie zło i cierpienie, i
wówczas jest grzesznikiem. Z tego wynika, że wszystko mierzone jest zgodnie z odczuciami
człowieka. Stwórca nie ma nic wspólnego ze wszystkimi tymi odczuciami. Wszystkie ukrycia i
zmiany mają miejsce tylko w tym, kto otrzymuje, i zależą od osiągnięć człowieka.
1/1