Prace zespołów roboczych Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji
Źródło:
http://mswia.gov.pl/pl/aktualnosci/5600,Prace-zespolow-roboczych-Komisji-Wspolnej-Rzadu-i-Samorzadu-Terytorialneg
o-Proje.html
Wygenerowano: Czwartek, 9 marca 2017, 01:37
Strona znajduje się w archiwum.
Wtorek, 13 maja 2008
Prace zespołów roboczych Komisji Wspólnej Rządu i
Samorządu Terytorialnego. Projekt ustawy o
pracownikach samorządowych przyjęty!
W Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji trwają prace zespołów
roboczych przed kolejnym posiedzeniem Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu
Terytorialnego.
Komisja Wspólna Rządu i Samorządu Terytorialnego jest jedną z najważniejszych instytucji konsultacyjnych
w ramach której prowadzone są prace nad przygotowywaną przez obecny gabinet reformą administracyjną
kraju. W ramach KWRiST pracuje 12 zespołów roboczych, które przygotowują m.in. zmiany legislacyjne, w
tym nowe projekty ustaw.
13 maja br. odbyło się posiedzenie Zespołu ds. Administracji Publicznej i Bezpieczeństwa Obywateli,
którego pracom przewodniczą Pan Adam Rapacki - Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji oraz Pan Tadeusz Wrona - Prezydent Częstochowy.
Zespół przyjął projekty czterech ustaw wchodzących w skład pakietu zmian legislacyjnych związanych z
reformą administracji publicznej, w tym: projekt ustawy o zmianie ustawy o działach administracji rządowej
przygotowany przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, projekt ustawy o zmianie ustawy o ewidencji
ludności i dowodach osobistych oraz niektórych innych ustaw i projekt ustawy o zmianie ustawy o strażach
gminnych oraz ustawy o Policji przygotowane przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz
projekt ustawy o pracownikach samorządowych przygotowany przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów.
Kształcenie dorosłych
Projektowana nowelizacja ustawy z dnia 4 czerwca 1997r. o działach administracji rządowej (Dz. U. nr 65,
poz. 437 z 2007r.) wynika z konieczności uwzględnienia w zakresach działów administracji rządowej
kierowanych przez właściwych ministrów spraw związanych z kształceniem dorosłych w zakresie tych
działów. Problematyka kształcenia dorosłych należy bowiem do zakresu działania wielu ministrów, a
obowiązująca ustawa o działach administracji rządowej nie odzwierciedla tej sfery działań. Uczenie się
dorosłych jest w Polsce tradycyjnie sprowadzane do kształcenia dorosłych w szkołach oraz do udziału w
sformalizowanych szkoleniach. W polskim systemie prawnym oraz w dokumentach programowych Rządu
Rzeczypospolitej Polskiej nie ugruntowało się dotychczas jednolite podejście do pełnego spektrum uczenia
się dorosłych, które realizowane jest w zorganizowanych obszarach uczenia się oraz w sposób
niezorganizowany instytucjonalnie. Zgodnie z definicją uzgodnioną w Unii Europejskiej strategia uczenia się
przez całe życie (lifelong learning) dotyczy uczenia się na wszystkich etapach życia, we wszystkich formach:
w ramach edukacji formalnej, pozaformalnej i nieformalnej oraz w każdym zakresie ważnym dla życia w
nowoczesnym społeczeństwie. W takim szerokim ujęciu uczenie się osób dorosłych dotyczy działalności
wszystkich ministrów odpowiedzialnych za działy administracji, przy czym żaden z ministrów nie odpowiada
za element dominujący. W szczególności dział „oświata i wychowanie” nie stanowi takiego elementu. 14
lutego 2008r. na posiedzeniu Rady ds. edukacji zostało przyjęte zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady
Unii Europejskiej w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji (EQF), dla uczenia się przez całe
życie, mające na celu utworzenie wspólnych ram odniesienia, które będą służyć jako mechanizm przekładu
między różnymi systemami kwalifikacji i ich poziomami, zarówno w kształceniu ogólnym i wyższym, jak i w
szkoleniu zawodowym. Niniejsze zalecenie ma się przyczynić do realizacji szerszych celów promowania
uczenia się przez całe życie oraz zwiększania możliwości zatrudnienia, mobilności i integracji społecznej
pracowników i osób uczących się; stanowi podstawę do powiązania wykształcenia i szkolenia z
zatrudnieniem oraz do budowania mostów między kształceniem formalnym, pozaformalnym i
nieformalnym, a tym samym prowadzi do zatwierdzania wyników uczenia się poprzez praktyczne
doświadczenia. Zalecenie to zostało podpisane 23 kwietnia 2008r. Projekt zakłada koordynacyjną rolę
ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, działającego w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw szkolnictwa wyższego, w sprawach Krajowych Ram Kwalifikacji i Krajowego Systemu Kwalifikacji ,
a także włączenie ministrów właściwych w realizację polityki związanej z uczeniem się osób dorosłych w
obszarach zawodowych właściwych dla poszczególnych działów. Z uwagi na fakt, że minister właściwy do
spraw gospodarki koordynuje prace związane z realizacją Strategii Lizbońskiej w Polsce, przygotowaniem
Krajowego Programu Reform oraz strategii w zakresie polityki gospodarczej, w szczególności dotyczącej
gospodarki opartej na wiedzy, jak również w związku z tym, że szkolenia nieobjęte zakresami działów
administracji rządowej organizowane są głównie w ramach działalności gospodarczej, projekt ustawy
zakłada właściwość ministra kierującego działem gospodarka w sprawach kształcenia dorosłych
nieobjętych właściwością pozostałych ministrów. Proponowane zmiany legislacyjne bardzo mocno
powiązane są z realizacją celów Strategii Lizbońskiej.
Ewidencja ludności i dowody osobiste
Podstawowym celem projektu zmiany ustawy o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych
oraz niektórych innych ustaw jest umożliwienie podmiotom, które realizując swoje zadania gromadzą dane
osobowe, bieżącą weryfikację tych danych na podstawie zbioru PESEL i ogólnokrajowej ewidencji wydanych
i unieważnionych dowodów osobistych, zapewniając w tym obszarze bezpieczeństwo obrotu prawnego.
Jednocześnie wprowadzono regulacje zapewniające lepszą jakość gromadzonych danych. Ponadto zmiana
ta podyktowana jest potrzebą wyeliminowania przepisów budzących wątpliwości interpretacyjne, brakiem
pewnych rozwiązań oraz zmian, które wynikają z dotychczasowych doświadczeń.
Projektowane zmiany wiążą się ściśle z realizacją Projektu PESEL2, którego dofinansowanie odbywa się w
ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka. Podstawowe zmiany dotyczą: doprecyzowania
przepisów regulujących zasady gromadzenia danych w zbiorach informatycznych. Zmiany umożliwią
bezpośrednią aktualizację danych osoby zawartych w ewidencjach wydanych i unieważnionych dowodów
osobistych na podstawie zmian z zakresu rejestracji stanu cywilnego, zmiany imion i nazwisk oraz
obywatelstwa.
Zmiana ustawy wprowadza nowe rozwiązania w zakresie udostępniania danych poprzez stworzenie
możliwości udostępniania danych zawartych w zbiorze PESEL oraz Ogólnokrajowej Ewidencji Wydanych i
Unieważnionych Dowodów Osobistych (obecnie w Ogólnokrajowej Ewidencji Wydanych i Utraconych
Dowodów Osobistych) za pomocą urządzeń teletransmisji danych w drodze weryfikacji danych. Projekt
wprowadza obok tradycyjnych wniosków o udostępnienie danych składanych na formularzach papierowych,
także możliwość składania tychże wniosków drogą elektroniczną poprzez składanie wniosku przy pomocy
formularza w wersji elektronicznej opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym
przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Rozszerzono katalog podmiotów uprawnionych do
nieodpłatnego uzyskiwania informacji o danych osoby zmarłej o spadkobierców, w celu uzyskania „aktu
poświadczenie dziedziczenia” w postępowaniach prowadzonych na mocy ustawy prawo o notariacie.
Rozszerzono katalog podmiotów uprawnionych do udostępniania danych za pomocą urządzeń
teletransmisji danych bez konieczności składania wniosku w tym zakresie o Biuro Ochrony Rządu, z uwagi
na zadania realizowane przez BOR na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 marca 2001r. o Biurze
Ochrony Rządu (Dz.U. z 2004 r. Nr 163 poz. 1712 z późn.zm). Projekt umożliwia szerszej grupie podmiotów
udostępnianie danych zawartych w zbiorze PESEL oraz Ogólnokrajowej Ewidencji Wydanych i
Unieważnionych Dowodów Osobistych (obecnie w Ogólnokrajowej Ewidencji Wydanych i Utraconych
Dowodów Osobistych) za pomocą urządzeń teletransmisji danych w drodze weryfikacji danych.
Autorzy projektu wprowadzili zapisy regulujące warunki konieczne do uzyskania zgody na weryfikację
danych w drodze teletransmisji danych oraz tryb uzyskania takiej zgody. Projekt ustawy umożliwia
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych przeprowadzanie kontroli podmiotów korzystających z
dostępu do danych zawartych w zbiorze PESEL oraz ogólnokrajowej ewidencji wydanych i unieważnionych
dowodów osobistych (obecnie w ogólnokrajowej ewidencji wydanych i utraconych dowodów osobistych) za
pomocą urządzeń teletransmisji danych w drodze weryfikacji danych.
Istotną innowacją jest ustalenie zasad unieważniania dowodów osobistych, których brakowało w
dotychczasowych przepisach. Konieczność wprowadzenia omawianych zmian spowodowana była zbyt
ogólnymi regulacjami prawnymi w tym zakresie, nie uwzględniającymi przede wszystkim zagrożeń na jakie
jest narażona osoba, która utraciła dowód osobisty. Wskazanie środków technicznych, za pomocą których
możliwe jest przekazanie informacji o utracie dowodu osobistego do wystawcy tego dokumentu zapewnia
jego szybkie unieważnienie w systemach informatycznych, co w pełni zabezpieczy interes posiadacza
utraconego dokumentu. Obecnie w oparciu o przepisy rozporządzenia może nastąpić unieważnienie
dowodu osobistego dopiero, gdy zainteresowana osoba złoży wniosek o wydanie nowego w miejsce
utraconego. Jednocześnie określono terminy i przyczyny unieważniania dowodu osobistego. Jest to nowe
rozwiązanie, które nie uzależnia unieważnienia dowodu osobistego w systemach informatycznych od
obowiązku faktycznego zwrotu dokumentu do jego wystawcy. Unieważnienie dowodu osobistego następuje
na skutek zaistnienia okoliczności przewidzianych prawem. Rozwiązanie przyczyni się do zabezpieczenia
interesu państwa i obywateli oraz ma wpływ na jakość danych zawartych w zbiorach informatycznych z
których te dane są udostępniane.
Projekt ustawy prowadzi również do większego sprecyzowania zakresu danych gromadzonych w
ewidencjach wydanych i unieważnionych (obecnie utraconych) dowodów osobistych. Zakres gromadzonych
informacji został dostosowany do regulacji określających dane jakimi mają być zasilane ewidencje
wydanych i unieważnionych dowodów osobistych.
Straże gminne
Wbrew spekulacjom prasowym Projekt ustawy o zmianie ustawy o strażach gminnych oraz ustawy o Policji
projekt nie przewiduje nowych okoliczności użycia przez straż gminną broni.
Zgodnie z obecnie obowiązującą ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz.U. Nr 123, poz.
779, z późn.zm.) strażnicy mają już prawo użycia broni, ale tylko wtedy gdy środki przymusu
bezpośredniego okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia
nie jest możliwe i tylko przy wykonywaniu zadań związanych z konwojowaniem dokumentów, przedmiotów
wartościowych lub wartości pieniężnych dla potrzeb gminy oraz w zawiązku z ochroną obiektów
komunalnych i urządzeń użyteczności publicznej (art. 18). Ustawa również precyzyjnie określa w jakim celu
można użyć broni, przy zachowaniu jakich warunków, mając na względzie wyrządzenie możliwie
najmniejszej szkody osobie przeciwko której broń została użyta. Ponadto zgodnie z art. 16 ustawy
dopuszczenie strażnika do wykonywania zadań z bronią palną następuje na wniosek komendanta straży, w
drodze decyzji administracyjnej wydanej przez właściwy organ Policji. Projekt ustawy proponuje przyznać
straży również paralizatory, na które nie jest wymagane pozwolenie na broń, z uwagi na fakt, że użycie
takiego paralizatora powoduje u osoby obezwładnianej utratę kontroli jedynie nad mięśniami szkieletowymi,
bez działania na mięsień sercowy, co jest dla niej bezpieczniejsze, a także dla strażnika, gdyż konstrukcja
takiego urządzenia nie wymaga bezpośredniego kontaktu fizycznego pomiędzy osobą obezwładniającą, a
obezwładnianą.
Projekt ustawy proponuje w art. 12 ust. 1 pkt 3a przyznać straży uprawnienie do ujęcia i niezwłocznego
doprowadzenia do najbliższej jednostki Policji nieletniego, co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie,
że popełnił czyn karalny, a zachodzi uzasadniona obawa ukrycia się nieletniego lub zatarcia śladów tego
czynu, albo gdy nie można ustalić tożsamości nieletniego.
Projekt ustawy został opracowany przy współpracy przedstawicieli Związku Miast Polskich oraz Krajowej
Rady Komendantów Straży Miejskich i Gminnych i zdaniem strony samorządowej zawiera rozwiązania idące
w oczekiwanym kierunku. Projektowana nowelizacja ustawy nie uwzględnia jednak postulowanych przez
stronę samorządową propozycji dotyczących pragmatyki służbowej strażników gminnych i możliwości
przechodzenia przez nich na wcześniejsze emerytury.
Pracownicy samorządowi
Jednym z najważniejszych projektów w pracach Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego jest
projekt ustawy o pracownikach samorządowych. Ustawa nawiązuje do rozwiązań dotyczących służby
cywilnej podkreślając rolę pracowników samorządowych w państwie polskim. W projektowanej ustawie o
pracownikach samorządowych proponuje się m.in. preambułę, wzorowaną na ustawie o służbie cywilnej,
wskazującą na profesjonalizm i apolityczność służby samorządu terytorialnego.
Projekt proponuje wyłączenie z ustawy o pracownikach samorządowych przepisów dotyczących osób
zatrudnionych na podstawie wyboru i przeniesienie tych regulacji do ustaw ustrojowych (tak by ustawa o
pracownikach samorządowych dotyczyła tylko stanowisk urzędniczych). Ustawa pozostawia stosunek pracy
z powołania i nie wnosi zmian w odniesieniu do zastępcy wójta oraz skarbnika.
Inną istotną zmianą jest wprowadzenie obowiązku zatrudniania sekretarza na wszystkich szczeblach
samorządu terytorialnego. Sekretarz podlegać będzie kierownikowi jednostki samorządu terytorialnego,
który może upoważnić go do wykonywania zadań z zakresu: organizacji pracy urzędu, realizowania polityki
personalnej. W projekcie ustawy sekretarz zatrudniany jest w drodze otwartego naboru i w zamyśle
autorów ustawy powinien gwarantować apolityczność urzędu. I tu w trakcie prac Zespołu padło kolejne
nawiązanie do służby cywilnej – według autorów ustawy Sekretarz ma być odpowiednikiem Dyrektora
Generalnego w administracji rządowej, najwyższym apolitycznym pracownikiem urzędu, osobą dbającą o
ciągłość i jakość pracy urzędu.
Ustawa wprowadza nową kategorię pracowników na stanowiskach nietypowych dla administracji –
doradców politycznych, asystentów. Zasady ich obowiązujące, będą analogiczne jak w gabinetach
politycznych w administracji rządowej, tj. zatrudnianie z pominięciem otwartego i konkurencyjnego naboru
do administracji samorządowej, bez przeprowadzania naboru, umowy na czas pełnienia funkcji przez
wójtów. Projekt ustawy o pracownikach samorządowych uelastycznia zasady naboru i definiuje wolne
stanowisko pracy w sposób umożliwiający w pierwszej kolejności zagospodarowanie własnych kadr
jednostki. Zapis ten umożliwia awans wewnętrzny pracowników bez naboru. Kolejnym nawiązaniem do
etosu służby cywilnej i wymagań dotyczących rekrutacji jest wprowadzenie obowiązkowego zatrudnienia na
czas określony oraz odbycia obowiązkowej służby przygotowawczej dla osób podejmujących pierwszy raz
pracę na stanowisku urzędniczym, zakończoną egzaminem. Po pozytywnym zdaniu egzaminu urzędnik
będzie składał uroczyste ślubowanie przed wójtem, podkreślające rolę urzędnika samorządowego.
Ustawa wprowadza możliwości mianowania na wszystkich szczeblach jednostek samorządu terytorialnego
jako elementu awansu zawodowego urzędników samorządowych. Pracodawca samorządowy w regulaminie
organizacyjnym podejmie decyzję czy chce mieć mianowanie w swoim urzędzie. Mianowanie pracownika
podlegać będzie weryfikacji co 6 lat. Szczegółowe decyzje, dotyczące trybu przeprowadzania mianowania –
w regulaminach organizacyjnych. Pracownik spełniający kryteria musi wystąpić o zgodę na rozpoczęcie
postępowania kwalifikacyjnego do pracodawcy samorządowego.
Projekt ustawy precyzuje regulacje dotyczące okresowych ocen pracowników na stanowiskach
urzędniczych oraz likwiduje rozporządzenia Rady Ministrów dotyczące ocen.
W ramach decentralizacji zbyt sztywnych zapisów ustawowych, dotyczących stanowisk pracy i
wynagradzania pracowników samorządowych wprowadzono inne co do zasady uregulowanie niż w
dotychczasowej ustawie kwestii stanowisk pracy i wynagradzania pracowników samorządowych. Dokonano
zróżnicowania na pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach marszałkowskich, starostwach
powiatowych i urzędach gminy oraz pracowników zatrudnionych w innych w jednostkach, o których mowa
w art. 2 projektu. Rada Ministrów określałaby wykaz stanowisk i minimalne wymagania kwalifikacyjne oraz
obok zasad wynagradzania, minimalny poziom wynagrodzeń zasadniczych w urzędach marszałkowskich,
gminnych oraz starostwach. Natomiast pracodawca samorządowy w regulaminie wynagradzania miałby
możliwość ustalenia szczegółowych sposobów i warunków wynagradzania oraz mógłby w nim wprowadzać
szczegółowe wymagania kwalifikacyjne. W stosunku do pracowników zatrudnionych w pozostałych
jednostkach, o których mowa w art. 2 projektu, proponuje się, iż Rada Ministrów określałaby wprost w
rozporządzeniu wykaz stanowisk, szczegółowe wymagania kwalifikacyjne oraz warunki i sposób
wynagradzania.
W celu likwidowania zbędnej biurokracji projekt ustawy proponuje rezygnację z postępowań
dyscyplinarnych na rzecz regulacji z kodeksu pracy oraz wnosi możliwość wprowadzenia elastycznego
czasu pracy (przeciętne normy) w celu usprawnienia funkcjonowania urzędów.
W projekcie ustawy znalazła się także zmiana regulacji dotyczących wykonywania czynności z zakresu
prawa pracy wobec wójta (starosty, marszałka): zasady wynagradzania znajdują się w gestii rady gminy
(powiatu, sejmiku województwa), w gestii przewodniczącego rady gminy pozostaje jedynie nawiązywanie i
rozwiązywanie stosunku pracy. Pracodawcą jest urząd. Ustawa zmienia sposób zatrudniania powiatowego
rzecznika konsumentów, przewidując otwarty nabór i umowę o pracę podpisywaną przez starostę.
Kwestie związane z wynagrodzeniami (m.in. zasady ustalania, wysokość, limit odprawy) szefów jednostek
samorządu terytorialnego zostały przesunięte na spotkanie Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu
Terytorialnego.
Na zakończenie spotkania Zespołu Prezydent Tadeusz Wrona podziękował przedstawicielom strony
rządowej za prowadzenie dialogu ze środowiskami samorządowymi.
Z konsensusu bardzo zadowolony był także wiceminister Adam Rapacki.
- Uzgodniliśmy cztery bardzo ważne ustawy, zrobiliśmy istotny krok naprzód. – powiedział na zakończenie
wiceszef MSWiA.
Kolejne spotkania zespołów Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego odbędą się - 16 maja w
Ministerstwie Finansów, tam spotka się Zespół ds. Systemu Finansów Publicznych, oraz 21 maja w
Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdzie pracować będzie Zespół ds. Ustrojowych.
Posiedzenie Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego zaplanowano na 28 maja w Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów.
wstecz
dalej