Wyniki naboru - Strona główna

UCHWAŁA Nr 188/120/12
Zarządu Województwa Pomorskiego
z dnia 21 lutego 2012 roku
w sprawie umorzenia naleŜności Samorządu Województwa Pomorskiego
przysługującej od Słupskiego Przedsiębiorstwa Komunikacji „DANA-EXPRES”
Na podstawie § 3 pkt 5 uchwały nr 1165/XLVII/10 Sejmiku Województwa Pomorskiego z dnia 28 kwietnia 2010 roku w sprawie
szczegółowych zasad, sposobu i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłaty naleŜności pienięŜnych mających
charakter cywilnoprawny przysługujących Samorządowi Województwa Pomorskiego i jednostkom podległym, warunków
dopuszczalności pomocy publicznej w przypadkach w których ulga stanowić będzie pomoc publiczną oraz wskazania organów
lub osób uprawnionych do udzielania ulg, uchwala się co następuje:
§ 1. Umarza się naleŜność pienięŜną obejmującą naleŜność główną i odsetki w łącznej kwocie
55 080,00 zł (naleŜność główna: 28 029,00 zł oraz odsetki na dzień 21 lutego 2012 r. w kwocie
27 051,00) przysługujące Samorządowi Województwa Pomorskiego od Słupskiego Przedsiębiorstwa
Komunikacji „DANA-EXPRES” s.c., ul. Portowa 15, 76 – 200 SŁUPSK
§ 2. Wykonywanie uchwały powierza się
Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego.
§ 3. Uchwała wchodzi w Ŝycie z dniem podjęcia.
dyrektorowi
Departamentu
Finansów
Urzędu
UZASADNIENIE
Zgodnie z § 3 pkt 5 Uchwały Nr 1165/XLVII/10 Sejmiku Województwa Pomorskiego z dnia 28
kwietnia 2010 roku w sprawie szczegółowych zasad, sposobu i trybu umarzania, odraczania lub
rozkładania na raty spłaty naleŜności pienięŜnych mających charakter cywilnoprawny przysługujących
Samorządowi Województwa Pomorskiego i jednostkom podległym, warunków dopuszczalności
pomocy publicznej w przypadkach, w których ulga stanowić będzie pomoc publiczną oraz wskazania
organów lub osób uprawnionych do udzielania ulg „naleŜności mogą być umarzane z urzędu w
całości, jeŜeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, Ŝe w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska
się kwoty wyŜszej od kosztów dochodzenia i egzekucji tej naleŜności lub postępowanie egzekucyjne
okazało się nieskuteczne”. Wskazane postanowienie stosuje się takŜe do takich naleŜności, w których
brak dowodów uzasadniających dochodzenie naleŜności.
Celem ustalenia prawidłowości przekazywanych dopłat, Urząd Kontroli Skarbowej na wniosek
samorządu województwa pomorskiego przeprowadził kontrolę wobec SPK „Dana – Ekspress” za
okres od stycznia do września 2003 roku zakończoną protokołem „Wyniki kontroli” UKS w Gdańsku z
dnia 29.03.2004 r. (sygn. 03/1244/PS/436). NaleŜność w wysokości 28 029,00 zł oparta została o
stwierdzenia zawarte w pkt. 3 w/w dokumentu.
W pkt 3 w/w dokumentu opisano „Prawidłowość dopłat do biletów ulgowych za okres od
stycznia do września 2003 roku”, którą analizowano pod kątem wymogów zawartych w § 4 ust. 2
Umowy nr 250/UM/DF/DGI/2002 z dnia 17 grudnia 2002 r. zawartej pomiędzy Województwem
Pomorskim a „DANA-EXPRESS” określającej zasady refundacji z budŜetu państwa kosztów
finansowania ustawowych uprawnień do ulgowych pasaŜerskich przejazdów autobusowych osób
uprawnionych. Zostały tam określone warunki realizacji przewozów m.in. zgodnie z uzgodnionym
rozkładem jazdy oraz honorowania uprawnień pasaŜerów do korzystania z ulgowych przejazdów.
Na podstawie danych cyfrowych zawartych w raportach z rozliczeń kas fiskalnych (bileterek), UKS
stwierdził wykonanie kursów niezgodnie z rozkładami jazdy, co polegało na rozpoczęciu części
kursów w innych czasach niŜ przewidywał rozkład jazdy stanowiący załącznik do zezwolenia (inna
godzina odjazdu od godziny wymienionej w rozkładach jazdy w 935 przypadkach na 7020, tj. ok. 13%
wszystkich kursów). Jednocześnie brak jest informacji odnośnie rodzaju niezgodności (wcześniejsze
lub późniejsze odjazdy) i ich wielkości. W zakresie honorowania uprawnień pasaŜerów, UKS zbadał
zgodność ilościową sprzedanych biletów osobom, którym przysługują opiekunowie i przewodnicy z
biletami sprzedanymi opiekunom i przewodnikom (stwierdzono niezgodność liczby sprzedanych
biletów)
jednak
bez
ustalenia,
które
przypadki
są
uzasadnione
a
które
nie.
Innymi
nieprawidłowościami zostały uznane częstotliwości sprzedawania biletów ulgowych (stwierdzono
częste przypadki sprzedaŜy biletów w krótkich odstępach czasu, na granicy technicznych moŜliwości
urządzeń) pozwalające domniemywać, iŜ wystawiane są bilety na osoby fikcyjne. Analizy dokonano
na podstawie informacji o biletach zarejestrowanych w programie informatycznym „PP_Bilety”. W
aktach sprawy znajdują się jedynie kserokopie wydruków tych zestawień, a takŜe ręcznie
sporządzone przez UKS zestawienia.
W swojej kontroli UKS nie wykazał bezpośredniego związku pomiędzy niezgodnością
wykonywania rozkładu jazdy a liczbą i wartością sprzedanych w tych kursach biletach ulgowych.
Informacje pozyskane z rozliczeń bileterek (kas fiskalnych) są jedynie poszlaką (dowodem pośrednim)
na wykonanie danego kursu niezgodnie z rozkładem jazdy. Podobnie jest w odniesieniu do
niezgodności liczby sprzedanych biletów (podopieczny – opiekun). W tych przypadkach dowodem
bezpośrednim mogłyby być jedynie zeznania świadków, którzy w tym samym czasie korzystali z usług
Przewoźnika, na podstawie których moŜliwe byłoby precyzyjne ustalenie wartości dopłaty niesłusznie
pobranej. Wykonanie takiej czynności jest niemoŜliwe.
Inną przesłanką jest teŜ fakt braku oryginalnych dokumentów, w tym przede wszystkim
wydruków z kas fiskalnych (kopii biletów). wykazanie przedmiotowego roszczenia mogłoby zostać
łatwo zakwestionowane (zarówno co do zasady, jak i co do faktycznej wysokości tego roszczenia).
Stosownie do art. 6 k.c. cięŜar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi
skutki prawne. Z powołanego przepisu wynika jedna z naczelnych zasad procesu sądowego
polegająca na tym, Ŝe dowód wykazania prawdziwości określonego faktu obciąŜa tego, kto się na
dany fakt powołuje dla uzasadnienia dochodzonego przed sądem prawa. Potwierdzeniem powyŜszej
zasady jest równieŜ art. 232 kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z tym przepisem strony są
obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. W istocie
jest to „obowiązek” rozumiany jako potrzeba przytaczania dowodów przez stronę w jej własnym
interesie. Jeśli bowiem strona nie będzie realizowała wspomnianego „obowiązku” wówczas narazi się
na niekorzystne skutki procesowe swoich działań w postaci przegrania procesu sądowego. W
przedmiotowej sprawie cięŜar dowodu spoczywałby na Województwie Pomorskim, które na podstawie
posiadanych materiałów nie jest w stanie udowodnić swojego roszczenia. W tej sytuacji powództwo
wniesione bez wskazania jakiekolwiek dowodu na istnienie przedmiotowego roszczenia zostanie
oddalone przez sąd, albowiem Województwo nie będzie w stanie wykazać podstawowych faktów, z
których chciałoby wywodzić korzystne dla siebie skutki prawne. W tym przypadku istnieje uzasadnione
przypuszczenie, iŜ do postępowania egzekucyjnego w ogóle nie dojdzie, albowiem sprawa z duŜym
prawdopodobieństwem
zostanie
negatywnie
dla
Województwa
zakończona
juŜ
na
etapie
postępowania sądowego.
Reasumując powyŜsze naleŜy wskazać, Ŝe w przedmiotowej sprawie § 3 pkt 5 uchwały
Sejmiku w przedmiocie w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania
na raty spłaty naleŜności pienięŜnych (...) stanowi podstawę do umorzenia naleŜności.