AKADEMIA MORSKA w GDYNI Turbiny
Transkrypt
AKADEMIA MORSKA w GDYNI Turbiny
AKADEMIA MORSKA w GDYNI Nr 29 Przedmiot: WYDZIAŁ Turbiny Kierunek/Poziom kształcenia: MiBM/ studia pierwszego stopnia Forma studiów: Stacjonarne Profil kształcenia: Ogólno akademicki Specjalność: Inżynieria eksploatacji instalacji & Technologia remontów urządzeń okrętowych i portowych, Semestr ECTS V VI 3 3 Liczba godzin w tygodniu W C L 2 1 1 1 1 P S Liczba godzin w semestrze W C L 30 15 15 15 15 Razem w czasie studiów: P 90 Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu) 1. Wiedza i umiejętności w zakresie szkoły wyższej z przedmiotów: termodynamika, mechanika, wytrzymałość materiałów. Cele przedmiotu 1. Celem przedmiotu jest przekazanie podstawowej wiedzy i umiejętności w zakresie bezpiecznej eksploatacji siłownią turbinową Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) – po zakończeniu cyklu kształcenia: EKP1 EKP2 EKP3 EKP4 prawidłowo utrzymać, obsługiwać oraz eksploatować urządzenia i instalacje okrętowe, bezpiecznie obsługiwać materiały eksploatacyjne stosowane w okrętownictwie, wykorzystać wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych związaną z budową i eksploatacją maszyn pozyskiwać informacje z literatury, baz danych (także w języku angielskim) oraz innych źródeł, integrować je, dokonując ich interpretacji, wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie posiada umiejętności samokształcenia, m.in. w celu podnoszenia kompetencji zawodowych, wykorzystać do formułowania i rozwiązywania praktycznych zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne, typowe dla siłowni turbinowej pracować w grupie przyjmując w niej różne role, rozumie zasady współpracy Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia K_W04 K_W06 K_W09 K_U01 K_U05 K_U09 K_K05 Treści programowe: Semestr V 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. Liczba godzin Zagadnienia Lp. W Systemy przemiany energii w stopniu turbinowym. Zasada działania stopnia akcyjnego, stopnia reakcyjnego i stopnia Curtisa. Trójkąty prędkości, siły powstające w stopniu, moment obrotowy, moc. Straty obwodowe i pozaobwodowe w stopniu turbinowym, sprawność obwodowa i wewnętrzna stopnia turbin. Sprawność wewnętrzna turbiny, obieg porównawczy dla siłowni turbinowej. Regeneracyjny podgrzew wody zasilającej, przegrzew wtórny pary, obiegi turbin utylizacyjnych. Zasady regulacji mocy turbin parowych, rodzaje regulacji. Charakterystyki turbin parowych. Zagadnienia rewersji w turbinach okrętowych. Podstawowy obieg cieplny i układ współczesnej turbiny gazowej. Charakterystyczne wskaźniki turbiny gazowej, sposoby ich podwyższania. Zasada pracy sprężarkowego stopnia promieniowego i osiowego. Charakterystyka stopnia sprężarkowego, współpraca turbosprężarki z silnikiem wysokoprężnym. Elementy maszyn cieplnych wirnikowych. Typowe uszkodzenia maszyn cieplnych wirnikowych. Przepisy towarzystw klasyfikacyjnych dotyczące turbin. C L/P Odniesienie do EKP dla przedmiotu EKP1 2 2 EKP2 EKP1 3 2 2 EKP1 EKP1 2 2 3 2 2 4 2 4 4 EKP1 EKP1 EKP2 EKP1 EKP2 EKP1 EKP2 EKP1 EKP1 2 2 2 2 1 4 Eksploatacja turbin parowych – uruchomienie, obciążenie i odstawienie turbiny. Wyważanie wirnika turbosprężarki. 7 4 EKP1 EKP3 EKP1 EKP2 EKP3 EKP4 EKP1 Semestr VI W Przegląd konstrukcji turbin parowych. Przegląd konstrukcji typowych elementów Zasady eksploatacji turbin parowych. Ć 5 5 5 L/P 5 5 5 Metody weryfikacji efektów kształcenia /w odniesieniu do poszczególnych efektów/: Symbol EKP Test Egzamin ustny Egzamin pisemny Kolokwium EKP1 X EKP2 X Sprawozdanie Projekt Prezentacja Zaliczenie praktyczne X (podczas zajęć lab.) Inne EKP3 EKP4 X X X (podczas zajęć lab.) Kryteria zaliczenia przedmiotu: Semestr V VI Ocena pozytywna (min. dostateczny) Student uzyskał zakładane efekty kształcenia. Uczęszczał na wszystkie wykłady, ćwiczenia i zajęcia laboratoryjne zgodnie z planem studiów. Ocena końcowa – średnia z ocen za wiadomości teoretyczne, ćwiczenia rachunkowe i laboratoryjne. Student uzyskał zakładane efekty kształcenia. Uczęszczał na wszystkie wykłady i zajęcia laboratoryjne zgodnie z planem studiów. Ocena końcowa – średnia z ocen za wiadomości teoretyczne i ćwiczenia laboratoryjne. Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dst., jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane minimum. Nakład pracy studenta: Forma aktywności Godziny kontaktowe Czytanie literatury Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach Udział w konsultacjach Łącznie godzin Liczba punktów ECTS Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności W, C 60 15 L 30 P S 40 10 30 5 5 95 3 10 110 3 6 30+40+30+10=110 –3 ECTS 60+30+5+5+10=110 –3 ECTS Literatura: Literatura podstawowa 1. Cwilewicz R., Perepeczko A.: Okrętowe turbiny parowe, Fundacja Rozwoju Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia 2002.; 2. Perycz S.: Turbiny parowe i gazowe, Ossolineum 1992.; 3. Cwilewicz R.: Okrętowe turbiny gazowe, Fundacja Rozwoju Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia 2004; 4. Szewalski R.: Turbiny parowe, Poradnik techniczny, Mechanik t. IV, PWT W-wa 1960; 5. Lipka M.: Wytrzymałość maszyn wirnikowych, WNT W-wa, 1967; 6. Tuliszka E.: Turbiny cieplne, zagadnienia termodynamiczne i przepływowe, WNT , W-wa 1973; Literatura uzupełniająca 1. Nikiel T.: Elementy turbin parowych, PWT, W-wa 1960 2. Nikiel T. Turbiny parowe, WNT, W-wa 1980 Prowadzący przedmiot: Tytuł/stopień, imię, nazwisko Jednostka dydaktyczna 1. Osoba odpowiedzialna za przedmiot: Prof. dr hab. inż. Romuald Cwilewicz KSO 2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: Dr inż. Jerzy Herdzik prof. nadzw. KSO Mgr. inż. Mirosław Dereszewski KSO Objaśnienie skrótów: W –zajęcia audytoryjne, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium, P –projekt, S – seminarium E – egzamin ECTS - (ang. European Credit Transfer System) - punkty zdefiniowane w europejskim systemie akumulacji i transferu punktów zaliczanych jako miara średniego nakładu pracy osoby uczącej się, niezbędnego do uzyskania zakładanych efektów kształcenia Konwencja STCW – (ang. Standards of Training, Certification and Watchkeeping) - międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht. Data aktualizacji: 16.01.2013 r.