AKADEMIA MORSKA w GDYNI Turbiny

AKADEMIA MORSKA w GDYNI
Nr
29
Przedmiot:
WYDZIAŁ
Turbiny
Kierunek/Poziom kształcenia:
MiBM/ studia pierwszego stopnia
Forma studiów:
Stacjonarne
Profil kształcenia:
Ogólno akademicki
Specjalność:
Inżynieria eksploatacji instalacji & Technologia remontów
urządzeń okrętowych i portowych,
Semestr
ECTS
V
VI
3
3
Liczba godzin w tygodniu
W
C
L
2
1
1
1
1
P
S
Liczba godzin w semestrze
W
C
L
30
15
15
15
15
Razem w czasie studiów:
P
90
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot.
przedmiotu)
1. Wiedza i umiejętności w zakresie szkoły wyższej z przedmiotów: termodynamika, mechanika,
wytrzymałość materiałów.
Cele przedmiotu
1. Celem przedmiotu jest przekazanie podstawowej wiedzy i umiejętności w zakresie bezpiecznej
eksploatacji siłownią turbinową
Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) – po zakończeniu cyklu kształcenia:
EKP1
EKP2
EKP3
EKP4
prawidłowo utrzymać, obsługiwać oraz eksploatować urządzenia i
instalacje okrętowe,
bezpiecznie obsługiwać materiały eksploatacyjne stosowane w
okrętownictwie,
wykorzystać wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych
związaną z budową i eksploatacją maszyn
pozyskiwać informacje z literatury, baz danych (także w języku
angielskim) oraz innych źródeł, integrować je, dokonując ich
interpretacji, wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie
posiada umiejętności samokształcenia, m.in. w celu podnoszenia
kompetencji zawodowych,
wykorzystać do formułowania i rozwiązywania praktycznych zadań
inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne,
typowe dla siłowni turbinowej
pracować w grupie przyjmując w niej różne role, rozumie zasady
współpracy
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
K_W04
K_W06
K_W09
K_U01
K_U05
K_U09
K_K05
Treści programowe:
Semestr V
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
Liczba godzin
Zagadnienia
Lp.
W
Systemy przemiany energii w stopniu turbinowym. Zasada
działania stopnia akcyjnego, stopnia reakcyjnego i stopnia Curtisa.
Trójkąty prędkości, siły powstające w stopniu, moment obrotowy,
moc.
Straty obwodowe i pozaobwodowe w stopniu turbinowym,
sprawność obwodowa i wewnętrzna stopnia turbin.
Sprawność wewnętrzna turbiny, obieg porównawczy dla siłowni
turbinowej.
Regeneracyjny podgrzew wody zasilającej, przegrzew wtórny
pary, obiegi turbin utylizacyjnych.
Zasady regulacji mocy turbin parowych, rodzaje regulacji.
Charakterystyki turbin parowych. Zagadnienia rewersji w
turbinach okrętowych.
Podstawowy obieg cieplny i układ współczesnej turbiny gazowej.
Charakterystyczne wskaźniki turbiny gazowej, sposoby ich
podwyższania.
Zasada pracy sprężarkowego stopnia promieniowego i osiowego.
Charakterystyka
stopnia
sprężarkowego,
współpraca
turbosprężarki z silnikiem wysokoprężnym.
Elementy maszyn cieplnych wirnikowych.
Typowe uszkodzenia maszyn cieplnych wirnikowych.
Przepisy towarzystw klasyfikacyjnych dotyczące turbin.
C
L/P
Odniesienie
do EKP dla
przedmiotu
EKP1
2
2
EKP2
EKP1
3
2
2
EKP1
EKP1
2
2
3
2
2
4
2
4
4
EKP1
EKP1
EKP2
EKP1
EKP2
EKP1
EKP2
EKP1
EKP1
2
2
2
2
1
4
Eksploatacja turbin parowych – uruchomienie, obciążenie i
odstawienie turbiny.
Wyważanie wirnika turbosprężarki.
7
4
EKP1
EKP3
EKP1
EKP2
EKP3
EKP4
EKP1
Semestr VI
W
Przegląd konstrukcji turbin parowych.
Przegląd konstrukcji typowych elementów
Zasady eksploatacji turbin parowych.
Ć
5
5
5
L/P
5
5
5
Metody weryfikacji efektów kształcenia /w odniesieniu do poszczególnych efektów/:
Symbol
EKP
Test
Egzamin
ustny
Egzamin
pisemny
Kolokwium
EKP1
X
EKP2
X
Sprawozdanie
Projekt
Prezentacja
Zaliczenie
praktyczne
X
(podczas
zajęć
lab.)
Inne
EKP3
EKP4
X
X
X
(podczas
zajęć
lab.)
Kryteria zaliczenia przedmiotu:
Semestr
V
VI
Ocena pozytywna (min. dostateczny)
Student uzyskał zakładane efekty kształcenia. Uczęszczał na wszystkie wykłady,
ćwiczenia i zajęcia laboratoryjne zgodnie z planem studiów. Ocena końcowa –
średnia z ocen za wiadomości teoretyczne, ćwiczenia rachunkowe i laboratoryjne.
Student uzyskał zakładane efekty kształcenia. Uczęszczał na wszystkie wykłady i
zajęcia laboratoryjne zgodnie z planem studiów. Ocena końcowa – średnia z ocen
za wiadomości teoretyczne i ćwiczenia laboratoryjne.
Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dst., jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane
minimum.
Nakład pracy studenta:
Forma aktywności
Godziny kontaktowe
Czytanie literatury
Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych
Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia
Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach
Udział w konsultacjach
Łącznie godzin
Liczba punktów ECTS
Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu
Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi
Obciążenie studenta na zajęciach wymagających
bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich
Szacunkowa liczba godzin na
zrealizowanie aktywności
W, C
60
15
L
30
P
S
40
10
30
5
5
95
3
10
110
3
6
30+40+30+10=110 –3 ECTS
60+30+5+5+10=110 –3 ECTS
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Cwilewicz R., Perepeczko A.: Okrętowe turbiny parowe, Fundacja Rozwoju Akademii
Morskiej w Gdyni, Gdynia 2002.;
2. Perycz S.: Turbiny parowe i gazowe, Ossolineum 1992.;
3. Cwilewicz R.: Okrętowe turbiny gazowe, Fundacja Rozwoju Akademii Morskiej w
Gdyni, Gdynia 2004;
4. Szewalski R.: Turbiny parowe, Poradnik techniczny, Mechanik t. IV, PWT W-wa 1960;
5. Lipka M.: Wytrzymałość maszyn wirnikowych, WNT W-wa, 1967;
6. Tuliszka E.: Turbiny cieplne, zagadnienia termodynamiczne i przepływowe, WNT , W-wa
1973;
Literatura uzupełniająca
1. Nikiel T.: Elementy turbin parowych, PWT, W-wa 1960
2. Nikiel T. Turbiny parowe, WNT, W-wa 1980
Prowadzący przedmiot:
Tytuł/stopień, imię, nazwisko
Jednostka dydaktyczna
1. Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
Prof. dr hab. inż. Romuald Cwilewicz
KSO
2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Dr inż. Jerzy Herdzik prof. nadzw.
KSO
Mgr. inż. Mirosław Dereszewski
KSO
Objaśnienie skrótów:
W –zajęcia audytoryjne,
Ć – ćwiczenia,
L – laboratorium,
P –projekt,
S – seminarium
E – egzamin
ECTS - (ang. European Credit Transfer System) - punkty zdefiniowane w europejskim systemie akumulacji i transferu punktów
zaliczanych jako miara średniego nakładu pracy osoby uczącej się, niezbędnego do uzyskania zakładanych efektów kształcenia
Konwencja STCW – (ang. Standards of Training, Certification and Watchkeeping) - międzynarodowa konwencja o wymaganiach
w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht.
Data aktualizacji: 16.01.2013 r.