Obin_ekspertyza rzeczoznawcow 105-CI

mgr inż. Czesław Imbra
Rzeczoznawca ds. budowlanych
Nr upr. z centralnego rejestru
GINB 153/98/R
70-292 Szczecin, ul. Puszczykowa 23
tel. kom. 0-607-534-165
inż. poż. Krzysztof Matuszczak
Rzeczoznawca ds. zabezpieczeń
przeciwpożarowych
upr. KG PSP 211/93
71-027 Szczecin, ul. Krzywa 40
tel. kom. 0-601-712-902; tel. dom. (91) 4 831 841
EKSPERTYZA TECHNICZNA
nr CI-KM/105/2014
Temat:
Wskazania zamienne, zapewniające bezpieczne warunki ewakuacji
oraz użytkowania, w związku z projektem przebudowy wraz ze zmianą
sposobu
użytkowania
b.
internatu
na
potrzeby
dydaktyczne Akademii Sztuki przy pl. Orła Białego nr 2 w Szczecinie
(dz. 33/7, obręb 1036)
Inwestor:
Akademia Sztuki
pl. Orła Białego 2
70-562 Szczecin
Projektant:
mgr inż. arch. Krzysztof Kalert
Pracownia Architektoniczna „ATELIER XXI”
ul. Osiek 1/4
70-535 Szczecin
Opracował:
Szczecin – wrzesień 2014 r.
Kopiowanie i rozpowszechnianie opracowania bądź jego części bez zgody autorów jest zabronione
2
SPIS TREŚCI
1. Cel i zakres ekspertyzy technicznej
2. Charakterystyka budynku
2.1. Charakterystyka ogólna
2.2. Charakterystyka pożarowa budynku
2.2.1. Kwalifikacja pożarowa
2.2.2. Odporność pożarowa budynku i ogniowa elementów
2.2.3. Strefy pożarowe
2.2.4. Warunki ewakuacyjne
2.2.5. Zabezpieczenia instalacyjne
2.2.5.1. Instalacja elektryczna (IE)
2.2.5.2. Oddymianie klatek schodowych (OKS)
2.2.5.3. Oddymianie dźwigów (OD)
2.2.5.4. Oświetlenie ewakuacyjne (OE)
2.2.5.5. Instalacja odgromowa (IP)
2.2.5.6. Wentylacja bytowa
2.2.5.7. Instalacja wodno-kanalizacyjna i hydranty (IWK)
2.2.5.8. Instalacja wykrywcza pożaru (ISP)
2.2.5.9. Podręczny sprzęt gaśniczy
2.3.6. Woda do zewnętrznego gaszenia pożaru
2.3.7. Dojazd pożarowy
3. Propozycje rozwiązań zamiennych
4. Zakończenie i wnioski
5. Konkluzja
Załączniki:
1. Plan zagospodarowania – rys. 1.
2. Rzuty projektowanych kondygnacji:
a) kond. „-2” (piwnica) – rys. 2.
b) kond. „-1” (przyziemie) – rys. 3.
c) kond. „0” parter – rys. 4.
d) kond. „+1” I piętro + łącznik – rys. 5.
e) kond. „+2” II piętro – rys. 6.
f) kond. „+3” III piętro – rys. 7.
g) kond. „+4” poddasze (przebudowywany strych) – rys. 8.
3. Przekrój A-A – rys. 9.
3
1. Cel i zakres ekspertyzy technicznej
Celem ekspertyzy pt. „Wskazania zamienne zapewniające bezpieczne warunki ewakuacji
oraz użytkowania, w związku z projektem przebudowy wraz ze zmianą sposobu użytkowania b.
internatu na potrzeby dydaktyczne Akademii Sztuki przy pl. Orła Białego nr 2
w Szczecinie (dz. 33/7, obręb 1036)”, opracowanej w trybie § 2 ust. 3a) Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowania (Dz.U. nr 75, poz. 690, wraz z późn. zm.), jest określenie
rozwiązań budowlano-instalacyjnych, jakie należy wprowadzić w analizowanym budynku,
aby zapewnić w nim bezpieczne pożarowo warunki pracy i użytkowania, w sytuacji, gdy:
1) Szerokość spoczników w klatce schodowej nr K1 (klatka usytuowana od strony południowej) jest zmienna i waha się w najwęższych miejscach między 136,5 a 136,0 cm
między przyziemiem (kondygnacja -1) a parterem (kondygnacja 0) oraz 101,0 a 120,5 cm
pomiędzy parterem (0) a I piętrem (+1) i 131,0 do 149,5 cm pomiędzy III piętrem
a poddaszem,
oraz
130,0-132,0 cm w klatce nr K2 (od strony północnej) pomiędzy przyziemiem a I piętrem,
tj. mniej niż wymagane 150 cm wg § 68 ust. 1 warunków technicznych.
2) Odległość pełnych odcinków ścian o klasie REI 120 odporności ogniowej wydzielających istniejący łącznik prowadzący do budynku głównego Akademii Sztuki (AS) zlokalizowanego po stronie wschodniej, na wysokości I piętra (kondygnacja -1), usytuowanych pod kątem 900 do przeszklonych ścian budynku głównego wynosi:
3,4 m licząc od lica zewnętrznego,
3,8 m licząc od lica wewnętrznego,
tj. mniej niż wymagane w tym konkretnym przypadku 4 m wg § 271 ust. 11 i ust. 1
w sytuacji, gdy obydwa budynki muszą tworzyć w stosunku do siebie odrębne strefy pożarowe.
3) Ze względów funkcjonalnych rezygnuje się z wykonania stałych przeszkleń CI 60 w zespołach toalet usytuowanych na kondygnacjach: 0, +1, +2, +3 i +4 w narożniku północno-zachodnim, w ich ścianie wschodniej przylegającej pod kątem 900 do wykuszu
z oknem ratowniczym klatki schodowej K2 pomimo takiego wymogu wynikającego z
treści § 249 ust. 6 warunków technicznych.
4
2. Charakterystyka budynku
2.1. Charakterystyka ogólna
Przedmiotem opracowania jest wykonany w technologii tradycyjnej (ściany murowane,
stropy żelbetowe; schody żelbetowe; dach drewniany kryty blachą) przedwojenny budynek usytuowany w środku zabudowy kwartału pomiędzy ulicami:
Łaziebna (od północy) – Grodzka od południa,
Tkacka (od zachodu) – pl. Orła Białego od wschodu.
Budynek ten wybudowany na początku XX wieku jest wpisany do rejestru zabytków województwa zachodniopomorskiego pod nr A-20 na podstawie decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków nr K1.I.67801/4/76 z 17.06.1976 r.
Budynek posiada bardzo specyficzną, ciekawą architekturę z jednej strony ukrytą
w środku kwartału, a z drugiej strony ciekawie wkomponowaną tak, że daje ona poczucie
niezwykłego spokoju (nie dociera tam nawet tzw. „szum” hałasu wielkomiejskiego). Budynek,
pomimo że znajduje się w 2. linii zabudowy, to jego ukształtowanie pozwala na dobre doświetlenie światłem dziennym pomieszczeń do pracy i nauki położonych na wszystkich kondygnacjach nadziemnych.
Położenie budynku ma natomiast poważną wadę, jeżeli chodzi o wymagania przeciwpożarowe. Budynek posiada tylko 1 bezpośrednie połączenie z drogą publiczną, tj. z ul. Łaziebną
i to poprzez działkę miejską nr 33/6 i działkę nr 33/9, na której obecnie znajduje się trafostacja
Zakładu Energetycznego i garaż – obydwa te obiekty podczas przebudowy budynku będą wyburzone.
Na działce miejskiej nr 33/6 zostanie ustanowiona służebność dojścia i dojazdu na rzecz Akademii Sztuki. Do budynku jest zapewniony także dostęp przez bramę pod budynkiem biurowym od
ul. Tkackiej – dojście do klatki K1 oraz przez budynek główny AS od pl. Orła Białego.
Dane liczbowe
Poniżej w tabeli przedstawiono dane liczbowe budynku po projektowanej przebudowie .
5
Lp.
Nr kondygnacji/nazwa
1
2
1. -2 (piwnica – klub)
2. -1 (przyziemie)
3. 0 (parter)
4. +1 (I piętro)
5. +2 (II piętro)
6. +3 (III piętro)
7. +4 (poddasze – IV piętro)
Razem:
Pow. całk. m2
3
129,59
510,91
497,08
562,46
592,97
528,49
491,99
3 313,40
Pow. użytkowa m2
4
2 820,00
Max liczba osób
5
38
65
130
58
70
125
24
510
Ponadto:
pow. zabudowy
- 643 m2
kubatura
- 16 580 m3
wysokość (od 0,0 do kalenicy)
- 23,65 m
liczba kondygnacji nadziemnych
-6
liczba kondygnacji podziemnych
-1
Ilość klatek schodowych – 2 szt. (K1 i K2).
Przeznaczenie budynku
Budynek po przebudowie będzie mieć charakter dydaktyczno-twórczy. Zasadnicza
(przeważająca) część pomieszczeń będzie przeznaczona na sale ćwiczeń i sale warsztatowe różnych technik artystycznych, jak np. pracownia malarska, grafiki, rzeźby itd.
W żadnej z sal dydaktycznych nie przewiduje się:
pobytu studentów w liczbie powyżej 50 osób,
wykorzystywania w procesach dydaktycznych cieczy bądź gazów palnych w ilościach
mogących stanowić zagrożenie wybuchowe lub nawet zwiększać miejscowo zagrożenie
pożarowe poprzez zwiększenie obciążenia ogniowego powyżej 500 MJ/m2.
2.2. Charakterystyka pożarowa budynku
Przedstawiona poniżej charakterystyka pożarowa obejmuje zarówno stan istniejący,
jak i uwzględnia projektowane zabezpieczenia branży:
konstrukcyjnej,
architektonicznej,
instalacyjnej.
6
2.2.1. Kwalifikacja pożarowa
Budynek zalicza się do:
grupy średniowysokich – SW (23,65 m),
kategorii zagrożenia ludzi ZL III (dotyczy to bez wyjątku wszystkich kondygnacji).
2.2.2. Odporność pożarowa budynku i ogniowa elementów
Budynek w całości będzie posiadać wymaganą klasę „B” odporności pożarowej. Odporność ogniowa elementów budynku tak istniejących, jak i nowo projektowanych nie będzie
mniejsza niż:
ściany nośne i ściany oddzieleń ppoż. – kl. min REI 120,
drzwi bądź inne zamknięcia w ścianach oddzieleń ppoż. – min EI 60,
stropy, w tym: stropy oddzieleń przeciwpożarowych oraz stropodachy – min REI 60
(wszystkie stropy będą/są masywne),
ściany zewnętrzne zarówno nośne, jak i nienośne – klasa min EI 60 w tzw. pasach
nadprożowych (międzykondygnacyjnych) o wysokości min 0,8 m oraz min 2 m w ścianach zewnętrznych, w pasach pionowych pomiędzy strefami pożarowymi, jeżeli ściany
oddzielające strefy pożarowe nie są wysunięte przed lico na min 0,3 m (§ 235
ust. 2 WT),
ściany wewnętrzne klatek schodowych ewakuacyjnych – min REI 60 z dopuszczalnością
przeszkleń klasy EI 60,
ściany działowe – min EI 30 dotyczy to także ścianek przeszklonych wydzielających
ciągi ewakuacyjne (dopuszczalne są luksfery, ale klasy EI 30),
drzwi prowadzące do ewakuacyjnych, oddymianych klatek schodowych K1 i K2 –
min EI 30, za wyjątkiem drzwi do piwnic, tj. kondygnacji -2 – w klasie min. EI 60,
obudowa łącznika na wysokości 1 piętra :
− słupy nośne R 120,
− podciągi, belki R 120,
− ściany REI 120 (w osi podciągów),
− stropy REI 60,
− drzwi zamykające łącznik na wysokości ściany zachodniej budynku głównego AS
na I piętrze – EI 60,
drzwi szybowe do oddymianego dźwigu min EI 30,
7
obudowa pomieszczeń od strony drewnianej więźby dachowej łącznie z elementami tej
więźby „wchodzącymi” w przestrzeń użytkową pomieszczeń – rozwiązanie systemowe
klasy EI 60,
schody na antresolę z III piętra sali malarskiej – stalowe, bezklasowe (na antresoli
< 10 osób),
ściany i sufity wydzielające wentylatornie na poddaszu – min EI 60; drzwi wejściowe
EI 30.
2.2.3. Strefy pożarowe
W budynku wydziela się następujące straty pożarowe:
1) S1 – piwnica, poziom -2 o F = 129,59 m2,
2) S2 – pozostałe, nadziemne kondygnacje oznaczone numerami: -1, 0, +1, +2 i +4
o pow. wewnętrznej (całkowitej) – 3 151,8 m2.
W ramach strefy S2 (główna) wydziela się ponadto na zasadach szczególnych:
a) jako odrębne tzw. równoważne strefy pożarowe:
klatka schodowa K1,
klatka schodowa K2,
szyb dźwigu osobowego
oraz tzw. pomieszczenia wydzielone pożarowo tj,
b) wentylatornię na poddaszu,
c) serwerownię (pom. 1/10) na parterze (ściany, strop REI 60, drzwi EI 30).
Powierzchnia stref pożarowych nr S1, S2 są znacznie mniejsze od dopuszczalnych (dopuszczalna powierzchnia dla strefy S2 to 5 000 m2).
UWAGI:
1. Przejścia instalacyjne (wszystkie) przez oddzielenia pomiędzy strefami S1-S2 i „równoważnymi” należy zabezpieczyć wg atestowanych metod do klasy EI oddzieleń (EIS
w przypadku klap pożarowych).
2. Przejścia instalacyjne o średnicy z 4 cm przez ściany i stropy pomieszczeń wydzielonych
należy zabezpieczyć do klasy min EI 60.
8
2.2.4. Warunki ewakuacyjne
Pomimo niezachowanych niektórych parametrów wymiarowych przez schody w obydwu
klatkach, warunki ewakuacji w budynku są bardzo „przejrzyste” i proste.
Zapewnia to funkcjonalny tzw. korytarzowy, symetryczny układ komunikacyjny. Biegnący w osi symetrii budynku korytarz łączący obydwie klatki schodowe o długości całkowitej
24 m sprawią, iż przy 2 kierunkach dojść na wszystkich kondygnacjach nadziemnych (wyjątek
stanowi 4 pomieszczenia na poddaszu z 1 kierunkiem dojścia o długości 11 m), przy projektowanych zabezpieczeniach dróg ewakuacji, warunki ewakuacji uznać należy za komfortowe.
Zabezpieczenie dróg ewakuacji zapewnią:
a) awaryjne oświetlenie ewakuacyjne wg PN-EN 1838:2005,
b) fosforencyjne oznakowanie ewakuacyjne,
c) najprostszy, ale automatyczny system rozgłaszania alarmu pożarowego oparty na sygnalizatorach optyczno-akustycznych i prostej centrali pożarowej z ręcznymi ostrzegaczami
pożaru na korytarzach ROP (przy wejściach do klatek schodowych).
Z klatek schodowych w budynkach K1 i K2 zaprojektowano wyjście na przyległy teren
przez drzwi dwuskrzydłowe o szerokości łącznej w świetle po otwarciu powyżej 1,2 m (szerokość skrzydła szerszego wynosi min 0,9 m). Skrzydła tych drzwi należy wyposażyć w stopki
blokujące je w pozycji „otwarte” i w takiej pozycji należy je utrzymywać w trakcie pożaru.
Drzwi te stanowią także otwory dolotowe powietrza uzupełniającego do klap oddymiających.
Klatki schodowe, korytarze i hole w budynku należy wyposażyć w:
fosforencyjne oznakowanie ewakuacyjne zgodne z polskimi normami (znak średnio
co 6 m oraz na spocznikach i podestach schodów),
oświetlenie ewakuacyjne o natężeniu min 1 lx i czasie działania min 1 h zgodnie
z PN-EN 1838, a w klatkach schodowych, w których nie są zachowane parametry schodowe, należy zwiększyć ilość lamp ewakuacyjnych tak, aby uzyskać natężenia oświetlenia na poziomie nie mniejszym niż 5 lx (lampy LED) pozwoli to bezproblematycznie
zwiększyć prędkość ruchu ludzi do 60 m/min. Lampy (zaleca się ledowe) umieścić
średnio co 5 m na korytarzach i holach oraz na spocznikach i podestach schodów.
Ewentualne meble, krzesła, fotele, w obrębie dróg ewakuacji muszą być co najmniej
trudnozapalne, podobnie jak wykładziny podłogowe w całym budynku.
UWAGA:
Łącznik pomiędzy budynkiem analizowanym a budynkiem głównym AS nie jest przewidywany do ewakuacji ludzi na wypadek pożaru, niemniej nie jest dopuszczalnym urządzenie
9
w nim jakichkolwiek wystaw z użyciem materiałów palnych np. obrazów na sztalugach, różnego
rodzaju modernistycznych kompozycji i rzeźb w szczególności z tworzyw sztucznych, tkanin,
drewna, skóry.
2.2.5. Zabezpieczenia instalacyjne
2.2.5.1. Instalacja elektryczna (IE)
Należy przewidzieć główny przeciwpożarowy wyłącznik prądu (GWP) sterowany z
przyciskami umieszczonymi na parterze przy wyjściach z obydwu klatek schodowych.
2.2.5.2. Oddymianie klatek schodowych (OKS)
Klatki ewakuacyjne K1 i K2 będą wydzielone, jako równorzędne strefy pożarowe i będą
wyposażone w klapy dymowe o powierzchni czynnej min 5 % ich rzutu (nie mniej niż 1 m2) –
według wytycznych VdS z 2007 r. Klapy będą umieszczone w stropodachach i sterowane elektrycznie przez centralkę sterująco-zasilającą na sygnał z:
własnych (nie związanych z centralą ISP) czujek dymu (przyziemie, parter, I, II, III
i IV piętro),
ręcznych przycisków oddymiania na każdej kondygnacji.
Klapy okna oddymiające muszą być wykonane zgodnie z normą PN-EN 12101-2:2006.
Urządzenia te należy dobrać i zamontować w oparciu o projekt wykonawczy lub warsztatowy
uzgodniony z rzeczoznawcą ds. zabezpieczeń ppoż.
2.2.5.3. Oddymianie dźwigów (OD)
W projekcie przyjęto na bazie wiedzy technicznej zawartej w niemieckim Kodeksie
Budowlanym z listopada 2002 r. (Musterbauordnung – MBO – Fasung November 2002, zuletzt
geaendert durch Beschlusses der Baumninisterkonferentz vom Oktober 2008), iż oddymianie
szybów dźwigowych będzie zrealizowane za pomocą otworów wentylacyjnych o pow.
1 000 cm2 (powierzchnia ta ma być nie mniejsza niż 2,5 % pow. podłogi szybów). Otwory wentylacyjne służące jednocześnie do wentylacji grawitacyjnej i oddymiania mają być zabezpieczone przed wpływami atmosferycznymi. Dodaje się, że zgodnie z § 201 WT oraz zgodnie z normą
PN-EN 81-1+A3 nie można montować w szybach dźwigowych żadnych dodatkowych urządzeń
nie związanych z pracą dźwigu.
10
Zgodnie z ww. normą PN-EN 81-1+A3: - pkt 5.2.11. „w szybie dźwigu można przewidzieć otwory wentylacyjne do odprowadzania gorących gazów i dymów pożarowych”.
Kanał wentylacyjny prowadzący z szybu dźwigowego ponad dach należy obudować
do klasy EI 60.
2.2.5.4. Oświetlenie ewakuacyjne (OE)
OE opisano w pkt. 2.2.4. (1 lx w korytarzach; 5 lx w klatkach schodowych).
2.2.5.5. Instalacja odgromowa (IP)
IP jest wymagana. Obiekt należy chronić także przed prądami przetężeniowymi specjalnym zabezpieczeniem w rozdzielni głównej.
2.2.5.6. Wentylacja bytowa
Każda strefa pożarowa musi posiadać odrębne kanały wentylacyjne oddzielone od stref sąsiednich obudowami klasy EI120 lub klapami ppoż. w stopach klasy EIS 120 ; klapy winny sterowane zamkami topikowymi.
Wentylatornie – pomieszczenia wydzielone ścianami i stropami klasy min EI 60
z drzwiami EI 30.
UWAGA:
Przy przejściach kanałów z wydzielonych pożarowo wentylatorni należy zastosować:
przez stropy – klapy EIS 60,
przez ściany – klapy EIS 60.
Przewody wentylacyjne powinny być wykonane z materiałów niepalnych, a palne
izolacje cieplne i akustyczne oraz inne palne okładziny przewodów wentylacyjnych mogą być
stosowane tylko na zewnętrznej ich powierzchni w sposób zapewniający nierozprzestrzenianie
ognia.
Elastyczne
elementy
łączące,
służące
do
połączenia
sztywnych
przewodów
wentylacyjnych z elementami instalacji lub urządzeniami z wyjątkiem wentylatorów, powinny
być wykonane z materiałów co najmniej trudno zapalnych, posiadać długość nie większą
niż 4 m, przy czym nie powinny być prowadzone przez elementy oddzielenia
11
przeciwpożarowego.
Elastyczne elementy łączące wentylatory z przewodami wentylacyjnymi powinny być
wykonane z materiałów co najmniej trudno zapalnych, przy czym ich długość nie powinna
przekraczać 0,25 m.
Przewody wentylacyjne powinny być wykonane i prowadzone w taki sposób,
aby w przypadku pożaru nie oddziaływały siłą większą niż 1 kN na elementy budowlane,
a także, aby przechodziły przez przegrody w sposób umożliwiający kompensacje wydłużeń
przewodu.
Zamocowania przewodów do elementów budowlanych powinny być wykonane
z materiałów niepalnych, zapewniających przejęcie siły powstającej w przypadku pożaru
w czasie nie krótszym niż wymagany dla klasy odporności ogniowej przewodu lub klapy
odcinającej.
W przewodach wentylacyjnych nie należy prowadzić innych instalacji.
Filtry i tłumiki powinny być zabezpieczone przed przeniesieniem się do ich wnętrza
palących się cząstek.
Dopuszcza się instalowanie w przewodzie wentylacyjnym nagrzewnic elektrycznych,
których temperatura powierzchni grzewczych przekracza 1600 C oraz zabezpieczenia
uniemożliwiającego pracę nagrzewnicy bez przepływu powietrza.
Dopuszcza się zainstalowanie w przewodzie wentylacyjnym wentylatorów i urządzeń
do uzdatniania powietrza pod warunkiem wykonania ich obudowy o klasie odporności ogniowej
EI 60.
Drzwiczki rewizyjne stosowane w kanałach i przewodach wentylacyjnych powinny być
wykonane z materiałów niepalnych, a w przypadku stosowania takich drzwiczek w obudowie
kanału o wymaganej odporności ogniowej, np. EI 120, ich odporność ogniowa może być
o połowę mniejsza, tj. EI 60.
2.2.5.7. Instalacja wodno-kanalizacyjna i hydranty (IWK)
1. Przy przejściu przez ściany i stropy oddzieleń ppoż.:
stropy klasy REI 60,
ściany klasy REI 120; REI 60; EI 60,
należy zastosować:
opaski ppoż. np. Esseve, Hilti itp. dla przewodów z tworzyw sztucznych
o Ø > 4 cm klasy EI tych oddzieleń,
12
masy uszczelniające ppoż. klasy EI oddzieleń dla pozostałych przewodów i rur
tak palnych, jak i niepalnych.
2. W budynku należy zastosować hydranty (instalacja hydrantów z rur stalowych
ocynkowanych):
Ø 25 z wężami półsztywnymi o długości 30 mb.; wydajność min 1 l/s przy 0,2 MPa,
na korytarzach przed wejściem do klatki schodowej nr K2 na każdej kondygnacji
za wyjątkiem piwnicy (-2).
Instalacja hydrantów musi spełniać wymagania zawarte w § 18-25 Rozp. MSWiA
z 07.06.2010 r. (WOP). Na „odejściu” od hydroforu instalacji wodnej do celów bytowych należy
zastosować zawór jednokierunkowy- zwrotny oraz różnicowy zawór pierwszeństwa odcinający
dopływ wody do tej instalacji po otwarciu dowolnego hydrantu w każdym budynku.
2.2.5.8. Instalacja sygnalizacji pożaru (ISP)
Ze względu na specyfikę budynku (luźne zajęcia grupowe), a także zastosowane rozwiązania wydzielające drogi ewakuacyjne, budynek należy wyposażyć w uproszczoną instalację
wykrywczo-sygnalizującą pożar (ISP). ISP należy zainstalować na podstawie projekut wykonawczego, który musi być uzgodniony z rzeczoznawcą ppoż. System ISP może być oparty co
najmniej na ręcznych przyciskach pożaru. Ewentualne czujki dymu winny być dostosowane do
grup pożarowych mogących wystąpić w danej części budynku (pożary testowe grup TF-1 i dalsze). Centralka ISP winna się znajdować w pomieszczeniu osób dyżurnych wskazanym przez
Inwestora (może to być budynek główny AS).
Centrala SAP po wciśnięciu przycisku ręcznego ostrzegacza pożaru (ROP) winna:
załączyć sygnalizatory optyczno-akustyczne w budynku,
wyłączać wentylację i klimatyzację budynku,
zamykać klapy pożarowe na granicy stref (zalecane, ale niekonieczne),
zapewnić zjazd windy na poziom bezpieczny (zalecany, ale niekonieczny).
2.2.5.9. Podręczny sprzęt gaśniczy
Budynki należy wyposażyć w gaśnice proszkowe typu GP-4 ABC w ilości 1 szt./200 m2
– rozmieszczenie wg „Instrukcji Bezpieczeństwa Pożarowego”.
13
2.3.6. Woda do zewnętrznego gaszenia pożaru
Wymaganą ilość wody do zewnętrznego gaszenia pożaru ustala się zgodnie z wymogami
na 20 l/s. Wodę zapewnią hydranty istniejące zarówno w ilości 3 sztuk, rozmieszczone w przyległych ulicach (Tkacka, Łaziebna, pl. Orła Białego). Analizowany budynek znajduje się w odległości mniejszej niż 75 do co najmniej 1 hydrantu i mniejszej niż 150 m do drugiego hydrantu.
2.3.7. Dojazd pożarowy
Dojazd pożarowy do wschodniego, przebudowywanego i rozbudowywanego skrzydła
budynku Akademii Sztuki, który jest zlokalizowany wewnątrz kwartału ograniczonego ulicami:
Tkacka (od zachodu),
Łaziebna (od północy),
pl. Orła Białego (od wschodu),
Grodzka (od południa)
jest możliwy dla samochodów ciężarowych tylko od ul. Łaziebnej. Ulica ta umożliwia także
wjazd samochodami ratowniczymi, w tym także drabiną samochodową od strony pl. Orła Białego. Ponieważ projektowany (przebudowywany) budynek AS od strony ul. Łaziebnej będzie wyeksponowany w możliwie największy sposób, to przebudowie ulegną też elementy małych placyków (likwidacja bramy; likwidacja ogrodzenia; zmiana powierzchni na odpowiednią do historycznej zabudowy, ale o nośności min 100 kN/oś) od strony ul. Łaziebnej tak, że będzie zapewniony dostęp do drabin samochodowych do elewacji północnej budynku, a dokładnie do okien
klatki schodowej. Ażeby dostęp ten był bezpieczny i łatwy „wnęka”, jaką tworzą fragmenty elewacji przed klatką schodową z oknami zostanie zabudowana w postaci poziomych platform –
pomostów ratowniczych z krat ażurowych zamkniętych od przodu otwieralnymi balustradami
o wys. 110 cm. Szerokość bramek otwieralnych do wnętrza platformy będzie wynosić
min 0,9 m. Z projektowanych balkonów zapewniony jest i będzie dostęp do wnętrza budynku,
tj. na spoczniki klatki schodowej przez okna o wymiarach 2 x 2,05 m wyposażone w zamki
otwierane obustronnymi klamkami, tj. wewnętrzną i zewnętrzną. Wysokość do parapetu okiennego będzie wynosić 0,82 m, a do górnej krawędzi ramy okiennej po jej otwarciu będzie niższa
niż 0,9 m. Okna te będą od zewnątrz oznakowane napisem „Okna ratownicze”.
Przedmiotowe okna, ich lokalizacja i dostęp będzie zgodny z zapisami § 12 ust. 6,
ust. 10, 11, 12 i 13 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 24 lipca
14
2009 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych
(Dz.U. nr 124, poz. 1030).
Powyższe rozwiązanie zapewni nie tylko dostęp do obiektu, jako całości od strony
pl. Orła Białego, ale też wymagany dostęp do przebudowywanego skrzydła zachodniego w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami zawartymi w Rozp. MSWiA z 24.07.2009 r. Projektowane rozwiązanie pokazano na załączonych rysunkach.
3. Propozycje rozwiązań zamiennych
Zarówno w charakterystyce ogólnej, jak i pożarowej budynku zawarto informacje o rozwiązaniach, które wprowadzone do realizacji w zakresie:
architektoniczno-budowlanym,
instalacyjnym, jak i
porządkowym,
w sposób wystarczający będą rekompensować niezgodności z wymogami przepisów zdefiniowane w pkt. 1. ekspertyzy.
1) Rekompensatą niezachowanych parametrów wymiarowych zarówno w klatce schodowej
K1, jak i K2 będzie:
a) dobry, niskoprądowy o długiej trwałości systemu oświetlenia ewakuacyjnego oparty
na żarówkach ledowych, zapewniający w nich natężenie światła min 5 lx przez czas
min 1 h,
b) ograniczony do centrali pożarowej, ręcznych ostrzegaczy pożarowych (ręczne przyciski) i sygnalizatorów optyczno-akustycznych system alarmowy. Pozwoli on w trakcie
pobytu w budynku ludzi na możliwie szybkie zaalarmowanie wszystkich osób
o niebezpiecznym zdarzeniu, a tym samym na szybsze rozpoczęcie działań ratowniczo-gaśniczych przez pracowników i szybszą ewakuację.
2) Rekompensatą za zbliżenie na odległość w linii prostej, ścian z oknami jednej strefy pożarowej w stosunku do położonej pod kątem 900 ściany z oknami innej strefy pożarowej
w analizowanym przypadku jest:
a) w stosunku do równoważnej strefy pożarowej, jaką jest klatka schodowa K2 – fakt,
iż część przylegającej sąsiedniej strefy pożarowej S2 stanowią pomieszczenia WC o
zerowym obciążeniu ogniowym. W pomieszczeniach tych ryzyko powstania pożaru
jest praktycznie równe zeru, tak samo jak w klatce schodowej. Oznacza to, że w ta-
15
kim przypadku nie zachodzi obawa „przedostania” się produktów pożaru z tych pomieszczeń do klatki schodowej, gdyż takiego pożaru się nie przewiduje,
b) w przypadku łącznika na I piętrze, którego okna są zbliżone na odległość od 3,4
do 3,8 m do okien usytuowanej pod kątem 900 ściany budynku głównego AS, zachodzą (występują) łącznie następujące okoliczności:
łącznik nie jest drogą ewakuacyjną, ale z wielu różnych względów nie zawiera
ani wbudowanych, ani też nie będzie posiadać na wyposażeniu elementów
z materiałów palnych,
odległość pomiędzy oknami łącznika a oknami prostopadłej ściany jest tylko
o 20 cm mniejsza od wymaganej (wzięto pod uwagę fakt, iż ściany zarówno
budynku głównego AS, jak i łącznika są dużo grubsze niż ściany obecnie realizowane o odporności ogniowej REI 120; dziś takie ściany mają max 18 cm,
a ściany budynku głównego AS mają 40 cm).
W analizowanym przypadku ryzyko rozprzestrzenienia się pożaru z budynku głównego
AS do łącznika praktycznie jest zerowe. Z tego też powodu położenie ścian z oknami sąsiadujących stref pożarowych uznać należy za bezpieczne bez dodatkowej rekompensaty.
4. Zakończenie i wnioski
Remont i przebudowa analizowanego budynku dydaktycznego AS, wraz z łącznikiem
przy pl. Orła Białego, pomimo że nie wyeliminuje wszystkich niezgodności z obecnie obowiązującymi przepisami techniczno-budowlanymi, gdyż jest to, albo niemożliwe, albo społecznie
nieuzasadnione, to przy wprowadzeniu zabezpieczeń opisanych w pkt. 3. ekspertyzy przebudowywany i remontowany obiekt będzie o wiele bardziej przyjazny i bezpieczniejszy w użytkowaniu niż były to dotychczas.
5. Konkluzja
Ekspertyzę należy przedłożyć do uzgodnienia Zachodniopomorskiemu Komendantowi
Wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej w Szczecinie i z Zachodniopomorskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w Szczecinie, w celu uzgodnienia proponowanych rozwiązań zamiennych.
***
16
Niniejsza ekspertyza zachowuje swoją ważność tylko dla decyzji o pozwoleniu na budowę, która zostanie wydana do projektu budowlanego wykonanego przez Biuro Projektowe
„ATELIER XXI” i tylko w okresie trwania ważności tej decyzji wg wymogów ustawy Prawo
budowlane.