Skórki ziemniaczane

Skórki ziemniaczane
Pamiętam jak w roku 1999 wylądowałam służbowo w gdańskiej
restauracji TGI Friday’s. Takie niegdysiejsze połączenie
angielskiego pubu typu John Bull z McDonaldem + złote poręcze
+ sąsiedztwo przez ścianę z hotelem Radisson. Zatem totalnie
drogi wypas wielkopański w fasfood’owym wydaniu.
Do dziś pamiętam, jak bardzo wstrząsnął mną rachunek (mimo, że
na koszt firmy), jaki tam zapłaciłam. Wybuliłam wtedy blisko
osiem dych za mikroskopijny mini serniczek, jedno małe piwo i
skórki ziemniaczane sztuk cztery, o których będzie mowa, bo to
najlepsze danie z piekarnika „na grilla”, jakie udało się
wymyślić homo sapiens. No i jedno z najtańszych. Jak dla mnie
to szczyt ewolucji i jak czasem ośmielę się nie zrobić skórek,
to mi goście składają reklamacje na piśmie.
Istnieje jeszcze jeden powód, by je zrobić. Są po prostu
genialnie pyszne i stanowią ekstra sposób na posprzątanie
lodówki.
A zatem do rzeczy.
Raczej spore ziemniaki, najlepiej podłużne, umyć, przekroić
wzdłuż i ugotować al dente w lekko osolonej wodzie. Jak ciut
ostygną (żeby nie poparzyć sobie paluchów), wydłubać łyżką
środek i zrobić łódeczkę. Ziemniaka w ziemniaku nie powinno
zostać więcej niż na grubość 5mm. Im go cieniej, tym lepiej.
Radzę nie przedziurawić skórki. Zbędne ziemniaczane wydłubki
można wykorzystać do zupy, sałatki, puree, itp.
Łódeczki posypać przyprawami oraz dowolnymi dodatkami, czyli,
co kto lubi + skwarki + pieczarki + serek topiony + czosnek +
feta + żółty ser starty na grubych oczkach. Osobiście
rozdrabniam żółty ser w blenderze, bo zapieka się tak samo, a
ręka nie boli
Następnie nasze skórki należy zapiec pod grillem, ale za
bardzo nie sfajczyć. Tylko tyle, żeby żółty ser się zrumienił.
Podawać, na ciepło/zimno. U mnie obowiązkowo z twarożkiem
doprawionym duuuużą ilością czosnku i wszelakiego zielska
sezonowego. Wszyscy goście wcinają aż im się uszy trzęsą i
równo śmierdzą czosnkiem, ale co tam…
Prościzna, nie?
W lodówce wytrzymają nawet i tydzień, ale
raczej nie mają na to szans.