Świadkowie Jehowy - opis, charakterystyka

Świadkowie Jehowy - opis, charakterystyka,
założenia
Sekta to ruch sprzeciwiający się religii, Kościołowi czy powszechnie
przyjętym normom i wartościom moralnym. To wspólna dla wszystkich
tego typu organizacji definicja. Innym charakterystycznym czynnikiem
jest ślepe posłuszeństwo i obligatoryjność podporządkowania się przez
członków kierownictwu sekty.
Świadkowie Jehowy (pełna nazwa: Chrześcijański Zbór Świadków
Jehowy) to sekta, która została założona w 1872 roku w Pensylwanii
przez Charlesa T. Russela. Pionier tego ruchu w młodości wielokrotnie
zmieniał wyznania. Pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku
uformował grupę Badaczy Pisma Świętego, która nadal jest jednym z
dominujących nurtów jej działalności. Struktura organizacyjna tej sekty cechuje się silnym
zhierarchizowaniem. Na jej czele stoi tzw. Ciało Kierownicze, które
odpowiada za zatwierdzenie doktryny ruchu. Członkowie sekty
podzieleni są na zbory, funkcjonujące w grupach 50–200 osobowych.
Świadkowie Jehowy zaliczani są ponadto do grupy głoszącej rychły
koniec świata, tzw. Armagedon, który pierwotnie został przez nich
przewidziany już na początek XX wieku. Data ta była potem
wielokrotnie zmieniana. Ideologia Świadków Jehowy opiera się na zupełnie fałszywym
przekładzie i dowolnej interpretacji Biblii. Nadto, nader często można
się spotkać z jej modyfikowaniem i dopasowywaniem w zależności od
potrzeb, sytuacji i ogólnego spojrzenia kierownictwa sekty. W swojej
działalności posunęli się nawet dużo dalej, gdyż wydali własny przekład
Biblii – wyjątkowo mocno krytykowany przez biblistów jako
maksymalnie sfałszowana wersja Pisma Świętego. W wyznawanej
ideologii Świadkowie Jehowy odrzucają dogmat o Trójcy Świętej,
nieśmiertelnej duszy czy śmierci krzyżowej Chrystusa. Obcy jest im kult
Maryi i świętych. Głoszą natomiast bliski koniec świata bądź też tezę,
zgodnie z którą należy we wszelki możliwy sposób powstrzymać się od
krwi w jakiejkolwiek postaci, stąd też są przeciwnikami transfuzji. Izolacja członków sekty od społeczeństwa następuje w różnych
formach, wśród których są te dotyczące codziennego życia
społeczno–politycznego. Celem przykładu można w tym aspekcie
chociażby wskazać na generalne potępienie obchodzenia urodzin, które
uzasadniane jest jako oznaka bałwochwalstwa, udział w wyborach
uznawane jako mieszanie się w sprawy świata czy oglądanie filmów,
podjęcie studiów, udział w zajęciach pozaszkolnych, które traktowane
są przez sektę jako strata czasu, gdyż powinien on być przeznaczony
na głoszenie. Taki rytm życia szczególnie mocno oddziałuje na dzieci
Świadków Jehowy, których emocjonalne poczucie odizolowania od
rówieśników i – szerzej – od społeczeństwa zostaje zwielokrotnione.