Gatunek: Liriodendron tulipifera (Tulipanowiec amerykański
Transkrypt
Gatunek: Liriodendron tulipifera (Tulipanowiec amerykański
Gromada: Angiospermae (Okrytozal¹¿kowe) Gatunek: Liriodendron tulipifera (Tulipanowiec amerykañski) Rodzina: Magnoliaceae (Magnoliowate) Pochodzenie, wystêpowanie: w p³d.-wsch. Ameryce Pó³nocnej, gdzie roœnie w dolinach rzek i na wilgotnych sk³onach gór, wchodz¹c w sk³ad wielogatunkowych lasów liœciastych. Opis: drzewo w swej ojczyŸnie osi¹ga wysokoœæ do 60 m, u nas najstarsze okazy maj¹ 20-25 m. Korona jest regularna, szeroka lub za m³odu sto¿kowata. Pieñ pokrywa g³êboko bruzdowana kora. P¹czki sp³aszczone, okryte dwiema zroœniêtymi ze sob¹, muszlowatymi ³uskami, które s¹ przekszta³conymi przylistkami. Liœcie: ustawione na pêdzie skrêtolegle, ogonkowe, o blaszce 6-10 cm d³ugiej i tak¹ samo szerokiej, z wierzchu jasnozielonej, a od spodu niebieskawozielonej. Ma ona ostre klapy boczne, na wierzcho³ku jest klinowato wyciêta, a jej nasada jest zaokr¹glona lub p³ytko sercowata. Ogonek liœciowy ma d³ugoœæ do 10 cm. Kwiaty: obup³ciowe, pojedyncze i ma³o widoczne wœród liœci. Kszta³tem bardzo przypominaj¹ tulipany i sk³adaj¹ siê z 3 zielonkawych, odstaj¹cych dzia³ek kielicha i z 6 ¿ó³tawozielonych, wyprostowanych p³atków, na wierzcho³kach odgiêtych na zewn¹trz, z pomarañczowoceglastymi plamami w pobli¿u nasady, tworz¹cymi wokó³ kwiatu szerok¹ wstêgê. Prêciki liczne, z d³ugimi nitkami i wyd³u¿onymi pylnikami. S³upki równie¿ liczne. Owoce, nasiona: owocostany szyszkowate, d³ugoœci 6-8 cm, d³ugo utrzymuj¹ce siê na ga³¹zkach, w zimie lub wiosn¹ rozpadaj¹ siê na w¹skie, br¹zowawe skrzydlaki. Wymagania, zastosowanie, ciekawostki: Tulipanowiec by³ jednym z pierwszych drzew pó³nocnoamerykañskich, przywiezionych do Europy w XVII w. i bardzo szybko siê tu rozpowszechni³. W Polsce jest spotykany w wielu starych parkach, czêsto w postaci okaza³ych drzew o pniach wysokich i g³adkich lub nisko rozga³êzionych przy ziemi. Starsze drzewa wytrzymuj¹ niskie temperatury, choæ m³ode siewki s¹ wra¿liwe na mróz. Tulipanowiec wymaga ¿yznych, œwie¿ych, wilgotnych gleb i s³onecznych stanowisk. W jesieni jego liœcie przebarwiaj¹ na piêkny ¿ó³ty kolor lub na br¹zowo¿ó³to. Rozmna¿a siê z nasion (pe³nych nasion jest na ogó³ niewiele). Jest to drzewo du¿ych parków miejskich. Sadziæ nale¿y je pojedynczo, w miejscach szczególnie eksponowanych, przy g³ównych drogach parkowych oraz nad stawami. Najpiêkniej wygl¹daj¹ okazy posadzone na du¿ych trawnikach z nisko uga³êzion¹, szerok¹ koron¹. Jest to jedno z najoryginalniejszych drzew uprawianych w naszych parkach i warto go sadziæ w miejskich zadrzewieniach.