Misje alezjańskie - Salezjański Ośrodek Misyjny

ISSN 1642 – 9672
Pismo do Przyjaciół i Sympatyków Misji
Misje
S alezjańskie
2/2014 (159)
marzec – kwiecień
Sprawozdanie 2013
Siostry salezjanki na Madagaskarze
Spis treści
Misje
S alezjańskie
Salezjański Ośrodek Misyjny
ul. Korowodu 20
02-829 Warszawa
tel.: 22 644-86-78
fax: 22 644-86-79
[email protected]
[email protected]
[email protected]
www.misje.salezjanie.pl
Konto złotówkowe:
PKO BP O/XVI Warszawa
50 1020 1169 0000 8702 0009 6032
Konto w euro:
PKO BP O/XVI Warszawa
PL69 1020 1169 0000 8502 0018 8714
swift code: BPKOPLPW
Konto w USD:
PKO BP O/XVI Warszawa
PL53 1020 1169 0000 8602 0089 7926
swift code: BPKOPLPW
Redaktor naczelny:
Ks. Roman Wortolec SDB
Zastępca redaktora naczelnego:
S. Grażyna Sikora CMW
Redaktor techniczny:
Krzysztof Karpiński
Współpracują:
Renata Piotrowska
Izabela Paszke
Redakcja zastrzega sobie prawo dokonywania
zmian w nadesłanych tekstach
Misje
Salezjańskie
2
W tym numerze:
3
Słowo Dyrektora Ośrodka Misyjnego
Ks. Roman Wortolec SDB
4-5
List Przełożonego Generalnego
Jezus przyjaciel
Ks. Pascual Chavez SDB
6-11
Prosto z misji
Salezjanki na Madagaskarze
S. Grażyna Sikora CMW
12-15
Projekty misyjne
16-17
Życzenia na Wielkanoc 2013
18-28
SPRAWOZDANIE
z działalności SOM 2013
29-30
Korespondencja
Bangladesz: ks. Paweł Kociołek SDB
Rosja: s. Wioletta Wróbel CMW
31
Ogłoszenia
Słowo Dyrektora Ośrodka Misyjnego
JESTEM ZASKOCZONY
WASZĄ DOBROCIĄ
Drodzy Przyjaciele i Sympatycy misji!
Znowu jestem zaskoczony Waszą dobrocią. Dlaczego? Bo ponownie okazaliście naszym misyjnym podopiecznym
wielkie i dobre serce. W dzisiejszych
czasach często można usłyszeć: po co
pomagać innym, gdy w Polsce jest tyle
biedy? Z jednej strony to prawda. Ale
tylko z jednej strony. Bo czy nie warto
otworzyć serca na cierpiących biedę,
bez względu na to, gdzie oni żyją? Pamiętam, jak wiele pomocy w trudnych
latach 70-tych i 80-tych otrzymywaliśmy z krajów Europy Zachodniej. Setki
ton cukru, mąki, sera żółtego, oleju,
ubrań… Prawie przy wszystkich parafiach, i nie tylko, były rozdawane te tak
potrzebne dary. Dzięki dobroci innych
ludzi dostawaliśmy podstawowe artykuły żywnościowe i odzież. Dzisiaj podobna sytuacja jest w wielu innych krajach.
W Polsce, mimo wszystko, żyje się już
inaczej. Nasze skromne wsparcie finansowe pomaga tysiącom dzieci i młodzieży
na misjach. Nasza pomoc zapewnia im
pogodne dzieciństwo, edukację, godniejsze życie.
W bieżącym numerze czasopisma
zamieszczamy sprawozdanie z działalności Ośrodka w 2013 roku. Cyfry,
zestawienia i przywołane wydarzenia
spontanicznie nasuwają na usta słowo
DZIĘKUJĘ. Adresuję je do każdego
z Was, polecając Was i Wasze sprawy
Bogu.
Zachęcam do przeczytania wywiadu
z s. Teresą Leonik, salezjanką pracującą na Madagaskarze. To wywiad
prosto z misji, z Czerwonej Wyspy, jak
jest nazywany Madagaskar, ta „ojczyzna
z wyboru” wielkiego polskiego misjonarza, błogosławionego o. Jana Beyzyma, apostoła i przyjaciela trędowatych.
Także dzisiaj na Madagaskarze gorliwie
pracują polskie salezjanki i salezjanie.
Zresztą przeczytajcie sami…
Do tego numeru dołączamy już wkładkę z Nowenną do Maryi Wspomożycielki Wiernych. Do rozpoczęcia tej nowenny są jeszcze dwa miesiące, ale już
teraz możemy pomyśleć, w jakiej intencji
ją ofiarować, o co poprosić Matkę Bożą,
Tę – o której nie słyszano, by ktokolwiek
uciekający się do Niej, nie doznał pomocy.
Dla nas, salezjanów i salezjanek, nowenna do Maryi Wspomożycielki Wiernych,
to ważne wydarzenie. Co roku gorliwie
modlimy się do Niej, aby zaniosła nasze
i Wasze prośby przed tron Boga. I pamiętamy o słowach ks. Bosko: „Zaufajcie
Maryi Wspomożycielce, a zobaczycie co
to są cuda”.
Drodzy, chociaż jesteśmy w okresie
Wielkiego Postu, to już dzisiaj składam
Wam serdecznie życzenia wielkanocne. Niech Chrystus Zmartwychwstały
błogosławi Wam i Waszym rodzinom.
Niech będzie zawsze naszą Drogą,
Prawdą i Życiem.
3
Misje
Salezjańskie
JEZUS
PRZYJACIEL
Misje
Salezjańskie
4
DUCHOWOŚĆ SALEZJAŃSKA
List Przełożonego Generalnego
Zawsze żyłem wśród przyjaciół. Pamiętam moje dzieciństwo: „Wśród rówieśników
byłem bardzo kochany i bardzo szanowany... Czyniłem dobro, komu tylko mogłem,
a zła nikomu. Koledzy bardzo mnie kochali... Chociaż byłem najmniejszy wzrostem,
miałem siłę i odwagę, by wzbudzać strach
w o wiele starszych kolegach”. Moja mama
radziła mi: „W przyjaźni doświadczenie
a nie serce ma nas uczyć”. Ta życiowa
lekcja pomogła mi później ukierunkować
moich chłopców, radziłem im: „Wybierajcie
przyjaciół zawsze z grona osób dobrych
i dobrze znanych, a wśród nich najlepszych i naśladujcie to, co dobre a unikajcie
wad, bo wszyscy je mamy”.
W ciągu dziesięciu lat w Chieri, najpierw jako uczeń, a później jako kleryk,
pielęgnowałem wiele wspaniałych przyjaźni. Z wieloma kolegami podejmowaliśmy
wspólne postanowienia szczerej pobożności, pilnej nauki, zaraźliwej radości i pogodnego poszukiwania pięknych ideałów,
które ubogacały nasze życie.
Przyjaźń, dodatkowy walor w wychowaniu
Dla mnie przyjaźń to wartość, którą
należy brać na poważnie, a nie jako przygodę nastolatków. Jako kapłan zetknąłem
się z wielu młodymi ludźmi, wyrwanymi
z rodzin i więzów kulturowych i rzuconymi w tętniący życiem Turyn. Pierwsze moje
doświadczenia przekonały mnie o jednym:
albo zdobędę tych chłopców dobrocią, albo
stracę ich na zawsze. Była to nowa pionierska droga.
Spontanicznie przypominam sobie taki
epizod. Nie znałem nawet imienia tego
chłopca, który w środę rano 8 grudnia
1841 roku zaszył się w ciepłej zakrystii kościoła św. Franciszka z Asyżu. Nigdy wcześniej go nie widziałem. Kiedy jednak zobaczyłem, jak zakrystianin okładał go miotłą,
zareagowałem zdaniem, które odtąd często
powtarzałem: „To jest mój przyjaciel”. Magiczne słowo, którego używałem aż do
śmierci. To była moja wizytówka, dzisiaj
powiedzielibyśmy mój tweet.
List Przełożonego Generalnego
Stale powtarzałem: „Spraw, by wszyscy, z którymi rozmawiasz, stali się twymi
przyjaciółmi”. I wskazywałem chłopcom
program życia: „Pamiętajcie, że pięknym
dniem będzie zawsze dla was ten, kiedy
nieprzyjaciela pokonacie dobrem albo zrobicie z niego przyjaciela”.
„Każdy potrzebuje Komunii”
Uczucie okazywane chłopcom było odbiciem miłości, która jednoczyła mnie
z Bogiem. On był moim przewodnikiem
i Jemu powierzałem chłopców, którzy
byli wokół mnie, których znajdowałem na
placach lub w barach, czy odwiedzałem
w miejscach pracy i w więzieniu.
Odkryłem to, kiedy jeszcze jako nastolatek zacząłem żyć w głębokiej przyjaźni
z Jezusem. Książki do nabożeństwa prawie
nie mówiły o tym; była to nowość w życiu
religijnym. Wtedy dominował klimat rygoryzmu, będący owocem ówczesnego jansenizmu, dlatego Bóg był postrzegany bardziej jako sędzia niż jako ojciec.
Wielu chłopców, z którymi się przyjaźniłem, było sierotami: musieli odkryć w Bogu
wiernego przyjaciela, któremu można ufać
bez zastrzeżeń. Kiedy słuchałem ich zwierzeń powierzałem im sekret: Jezus jest
przyjacielem, który obdarowuje nas zawsze
przebaczeniem Ojca. I akcentowałem Boże
miłosierdzie. Używałem niewielu słów, ale
to wystarczyło, aby wzbudzić w ich sercach
pragnienie Boga. W ich życiu ponownie
rozkwitała nadzieja i radość, bo czuli się
kochani. Mówiłem im: „Spowiednik jest
przyjacielem, który niczego więcej nie pragnie jak tylko dobra naszej duszy, jest lekarzem, który może uleczyć duszę, jest sędzią,
ale nie by potępiać, ale by nas rozgrzeszyć
i uwolnić”. Moim salezjanom polecałem:
„Nie czyńcie spowiedzi okropną i ciężką
poprzez niecierpliwość i besztanie”.
Rozumiałem życie chrześcijańskie jako
ciągłą ascezę. Nie wystarczy otrzymać
przebaczenie, potrzeba również specjalnego pokarmu. Dlatego podkreślałem wartość
Komunii św. Moim chłopcom nie nakazywałem, ale proponowałem: „Niektórzy mówią,
że aby często przystępować do Komunii św.
trzeba być świętym. To nieprawda. Komunia jest dla każdego, kto chce być święty.
Chorym podaje się leki, słabym pokarm”.
Byłem przekonany, że „każdy potrzebuje
Komunii: dobrzy, by takimi pozostać, źli,
by stali się dobrzy”.
Bliskość Jezusa przyjaciela, obecnego
w Eucharystii, nie może stać się nawykiem, choćby dobrym. Potrzebne jest zaangażowanie i spójność życia. Tu nie ustępowałem, bo dla moich chłopców nigdy nie
byłem powierzchownym wychowawcą.
Wiedziałem, że są zdolni do wspaniałomyślności i poświęcenia. Doświadczenie
mnie o tym przekonało. Dlatego nie bałem
się powiedzieć im: „Co to za Komunie, które
nie powodują żadnej poprawy?”.
Moim salezjanom polecałem, aby „pomagali młodym zakochać się w Jezusie”. Nie
były to słowa padające często w tamtych
czasach, zwłaszcza z ust księdza! Mówiłem
o Jezusie jako przyjacielu i proponowałem chłopcom: „Ileż dobra zdziała w was
ten przyjaciel. Rozumiecie, że mówię o Jezusie. Przyjmujcie Go często, ale dobrze;
strzeżcie Go w swoim sercu; odwiedzajcie
często i gorliwie tego przyjaciela. On jest
dobry i nigdy was nie opuści”.
Ks. Pascual Chavez SDB
5
Misje
Salezjańskie
Prosto z misji
Siostry salezjanki na Madagaskarze
WYWIAD Z SIOSTRĄ TERESĄ LEONIK CMW
Kiedy i jak zrodziło się u Siostry
powołanie misyjne?
Powołanie
misyjne
odczuwałam
w głębi serca już w latach formacji początkowej. Wzrastało ono stopniowo
i gruntowało się szczególnie, gdy złożyłam pierwsze śluby i przygotowywałam się do złożenia ślubów wieczystych.
Byłam pewna, że Jezus mnie wzywa i że
nie mogę Mu powiedzieć „nie”. Napisałam podanie. W uroczystość Zwiastowania Matki Bożej – 25 marca 1989, usłyszałam od Matki Inspektorki: „Pojedzie
siostra na misje”. Radość z tego wybrania
przewyższyła wszelki lęk o to, czy podołam temu zadaniu.
Misje
Salezjańskie
6
Dlaczego Madagaskar?
Decyzja gdzie pojadę nie należała do
mnie. Byłam w 12-osobowej międzynarodowej grupie neo-misjonarek w Domu
Generalnym w Rzymie. Wszystkie byłyśmy gotowe jechać tam, gdzie Bóg chce
nas posłać. Któregoś dnia Matka Generalna zebrała nas i czytając kolejno nasze
imiona mówiła, gdzie pojedziemy. Gdy
usłyszałam: Madagaskar, pomyślałam:
„Boże, dzięki Ci, jadę tam, gdzie pracował nasz o. Beyzym”. Cieszyłam się też,
że będę razem z s. Krystyną Soszyńską.
Tylko Bóg mógł sprawić, że znalazłyśmy
się obie na tej samej Wyspie.
„
Prosto z misji
Pierwsze wrażenia na Madagaskarze?
Głębokie współczucie na widok biednych ludzi, żebraków wyciągających
zewsząd ręce, brudnych i wygłodzonych dzieci na ulicach Tananariva, 14,
15-letnich dziewczynek zniszczonych
przez prostytucję, rodzin bez dachu nad
głową…
są najlepszymi profesorami! Zżyłam się
z nimi bardzo i gdy po roku miałam
zmianę do Betafo nasze rozstanie nie
było łatwe. Pan pozwolił mi rozpocząć
moją pracę misyjną spokojnie i radośnie,
stopniowo przygotowując mnie do trudniejszych zadań.
Gdzie dotąd Siostra pracowała?
Moją pierwszą placówką było Betafo.
Byłam odpowiedzialna za internat dziewcząt uczących się w liceum salezjanów.
Rozpoczęłyśmy od zera,
mieszkałyśmy w bardzo trudnych
warunkach, kończąc budowę
domu i szkoły.
Jak wyglądały początki pracy misyjnej?
Pierwszy rok to nauka języka malgaskiego. Okazał się nie taki trudny jak
sobie wyobrażałam. Teoria była w szkole
a praktyka z dziećmi z naszego sierocińca w Ivato. Najpierw spontanicznie pomagałam siostrze odpowiedzialnej za sierociniec, ale w niedługim czasie siostra
zachorowała i zostałam sama z 60 dziećmi w wieku od 5 do 15 lat. Nauka języka
poszła więc szybko do przodu. Dzieci
Tu dojrzewały powołania do naszego
Zgromadzenia i nie tylko. Te pierwsze
trzy lata pracy misyjnej w Betafo wspominam jako najpiękniejsze. Bóg dał nam
tu wiele pięknych i trwałych powołań.
Ale to, co piękne szybko się kończy i gdy
najmniej się tego spodziewałam zostałam posłana wraz z dwoma siostrami, by
otworzyć całkowicie nową misję w Fianarantsoa. Byłam odpowiedzialna za
nową wspólnotę, to było bardzo trudne
7
Misje
Salezjańskie
Prosto z misji
dla mnie. Rozpoczęłyśmy od zera, mieszkałyśmy w bardzo trudnych warunkach,
kończąc budowę domu i szkoły. Misja
była w jednej z najbiedniejszych dziel-
rek. Priorytetem naszej pracy są ubogie
dzieci i młodzież, zwłaszcza dziewczęta.
Wychodzimy naprzeciw ich potrzebom,
troszcząc się o ich integralne wychowa-
nic, więc od zaraz miałyśmy dużo dziewcząt, którymi trzeba się było jak najszybciej zająć. Ale był to też czas piękny
i owocny. Po kilku latach powróciłam
do Betafo, znowu do internatu, który był
o wiele liczniejszy. Dodatkowo zostałam
ekonomką. Potem byłam w Mahajandze.
Z umiarkowanego klimatu w Betafo
wpadłam w ukrop dużego portu nad
Kanałem Mozambickim. To były super
piękne dwa lata, pokochałam Mahajangę. Następnie wróciłam do Fianarantsoa,
a obecnie jestem ekonomką w Betafo.
nie i przygotowanie do przyszłych zadań
w życiu. Nasze szkoły dają im możliwość
rozwoju intelektualnego i wzrastania
w wierze. Są otwarte dla wszystkich,
zwłaszcza dla najbardziej potrzebujących. Stwarzamy im klimat rodzinny,
staramy się, by pokochali naukę, wzrastali we wzajemnym szacunku, uczyli
się samodzielnie myśleć i wypowiadać.
Współpracujemy z ich rodzicami.
Ile misji dzisiaj mają siostry salezjanki na
Madagaskarze?
Mamy siedem placówek, otwieranych
stopniowo w ciągu 26 lat, jakie upłynęły od przybycia pierwszych misjonaMisje
Salezjańskie
8
Jak żyją przeciętni Malgasze?
Bardzo ubogo, w ciągłym lęku o jutro,
o to, by utrzymać rodzinę i zapewnić
naukę dzieciom; w poszukiwaniu pracy
i w niepokoju, jak zmienić warunki życia
na lepsze, jak uwolnić się od niepewności
i poczucia zagrożenia z powodu licznych
chorób i przedwczesnej śmierci.
„
Prosto z misji
Jaki model rodziny przeważa?
Rodziny w większości są bardzo liczne
i często porzucone przez ojca. Ciężar odpowiedzialności spada głównie na matkę.
Samotne matki dźwigają ciężki krzyż każdego dnia, są bezbronne i u nas szukają
wsparcia moralnego, duchowego i materialnego. Jesteśmy bardzo uważne, by
mieć czas je przyjąć, wysłuchać, okazać
szacunek i głębokie zrozumienie, poznać
sytuację rodzin i pomóc, na ile możemy.
Czym interesują się młodzi?
Ich zainteresowania to głównie nauka,
sport, możliwość rozwinięcia talentów na
wzór młodzieży w Europie. Pragną także
poznać jak wygląda życie w innych krajach, szukają sposobów wydostania się
stąd, by zobaczyć inny świat. Pragną
uwolnić się od poczucia niższości, zrealizować swoje życiowe powołanie zgodnie
z planem Bożym.
Często dzieci przerywają
naukę w wieku 13-14 lat,
by dać możliwość uczenia się
młodszemu rodzeństwu.
Czy wszystkie dzieci i młodzi mają
dostęp do edukacji?
Nauka tu nie jest obowiązkowa, dlatego pomimo wielu szkół ogromna liczba
dzieci nie chodzi do szkoły. Powody są
różne. Liczne rodziny nie są w stanie zapewnić edukacji wszystkim swoim dzieciom. Tam gdzie jest 8-10 dzieci, 5 lub 6
chodzi do szkoły a reszta wykonuje prace
domowe, pomaga w uprawie roli i hodowli. Często dzieci przerywają naukę
w wieku 13-14 lat, by dać możliwość
uczenia się młodszemu rodzeństwu.
Jakie trudności napotykacie w pracy
ewangelizacyjno-wychowawczej?
To przede wszystkim brak możliwości,
by zapewnić pomoc w nauce tym wszystkim, którzy o to proszą. Trudnością jest
również to, że nieraz nasi odbiorcy nie
mają prawdziwych, głębokich motywacji
a szukają jedynie pomocy materialnej.
Staramy się ich zachęcać, aby otrzymując ją kształtowali własną osobowość
i wzrastali jako ludzie sumienia, odpowiedzialni za swoje decyzje i czyny.
9
Misje
Salezjańskie
Prosto z misji
A jak wygląda sytuacja tubylczych
powołań do Zgromadzenia sióstr?
Możemy Bogu tylko dziękować. Po 27
latach naszej obecności na Madagaskarze
było w czasach o. Beyzyma. Liczba chorych bardzo się zmniejszyła, spotyka się
ich tylko gdzieś w odległych zakątkach
Wyspy, w małych wioskach w głębi
mamy 25 sióstr malgaskich, 6 nowicjuszek, 4 postulantki i 8 aspirantek. Wielbimy Boga za ten wielki dar i prosimy
wciąż o nowe święte powołania.
buszu. Z trędowatymi spotkałam się
tylko odwiedzając szpital w Maranie.
Jest tam też dom, który zbudował o. Jan,
tam mieszkał razem z trędowatymi,
zanim powstał szpital. Tam ich leczył,
karmił i dzielił z nimi życie. Jest także
kaplica z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej, który przywiózł z Polski.
Kaplica jest pięknie ozdobiona rzeźbami
wykonanymi przez niego. I jest tabernakulum, które sam wyrzeźbił. Wielu
ludzi modli się przy urnie z jego szczątkami. Obok szpitala wybudowano osiedle domków jednorodzinnych dla rodzin
wyleczonych z trądu. Mieszkają tam ci,
którzy nie chcieli wracać do środowiska,
z którego przybyli. Głównie dlatego, że
pomimo wyleczenia choroba zostawiła
Madagaskar kojarzy się
z błogosławionym o. Janem Beyzymem,
polskim jezuitą, misjonarzem
trędowatych. Czy Malgasze pamiętają
o nim?
Ojciec Beyzym jest bardzo znany na
Wyspie, zwłaszcza po jego beatyfikacji.
Założony przez niego szpital w Maranie istnieje nadal. Obok wybudowano
duży nowy szpital, dobrze wyposażony,
gdzie chorzy na trąd mają zapewnione
leczenie, zabiegi i operacje. Obecnie trąd
nie dotyka ludzi już tak boleśnie jak to
Misje
Salezjańskie
10
„
Prosto z misji
straszne ślady, zniekształcone twarze,
kikuty nóg czy rąk. W Maranie czują się
dobrze, nikt z nich nie drwi. Głęboko
przeżyłam spotkanie z trędowatymi, są
radośni i wdzięczni, że ktoś nie boi się
spotkać z nimi, podać ręki, porozmawiać
o ich życiu, okazać zainteresowanie.
Czy na Madagaskarze nadal potrzeba
misjonarzy?
Pomimo wielu tubylczych powołań
Madagaskar nadal potrzebuje misjonarzy. Są tu wciąż odległe i ukryte tereny,
gdzie nie dotarła jeszcze Dobra Nowina
o zbawieniu.
A wolontariusze? Mieliby tam co robić?
Madagaskar potrzebuje i czeka na
wolontariuszy, ale muszą mieć głębokie
motywacje i solidne przygotowanie do
czekających ich zadań.
Mamy 8 aspirantek. Wielbimy
Boga za ten wielki dar i prosimy
wciąż o nowe święte powołania.
Po 22 latach pracy misyjnej co Siostra
najpiękniej wspomina?
Mam wiele pięknych wspomnień,
najczęściej jednak powracam myślą
do pierwszych lat w Betafo, do pracy
z dziewczętami uczącymi się i odkrywającymi swoje powołanie. Szłyśmy razem
drogą świętości i idziemy nadal, bo niektóre z nich są dzisiaj Córkami Maryi
Wspomożycielki.
Ostatnie słowo do naszych Czytelników.
W imieniu mojej wspólnoty oraz naszych dzieci i młodzieży wyrażam głęboką wdzięczność wobec Przyjaciół
i Darczyńców misji. Dzięki Wam wiele
dzieci z najuboższych rodzin w Betafo
chodzi do szkoły i ma codziennie zapewniony posiłek. To ogromna pomoc.
W dowód wdzięczności modlimy się za
Was i Wasze rodziny. Bóg zapłać!
Wywiad przeprowadziła:
s. Grażyna Sikora CMW
11
Misje
Salezjańskie
Projekty misyjne – podziękowanie
Podziękowanie z Etiopii
Z wdzięcznością serca – w imieniu własnym i naszych podopiecznych – składam serdeczne Bóg zapłać za pomoc w wybudowaniu dwóch
chatek – domków rodzinnych oraz za pomoc w pokryciu blachą dachu na
dwu kolejnych. Wielodzietne rodziny, które tam mieszkają, są szczęśliwe,
że teraz, gdy pada deszcz, już nie leje się im na głowę, gdy śpią. Widzę
ogromną wdzięczność na ich twarzach za okazaną pomoc. Wybudowane chatki są bardzo ubogie, ale i tak w porównaniu z tym, jakie były
wcześniej, to teraz jedne z najładniejszych w tej dzielnicy biednych ludzi.
W dwóch domkach brakuje jeszcze cementowej podłogi, by nie wchodziły
tam termity i mrówki, ale może i temu z czasem uda się zaradzić. Niech
dobry Bóg stokrotnie wynagrodzi wszystkim ofiarodawcom ich szczery
dar serca.
Z zapewnieniem o modlitwie
S. Helena Kamińska CMW
31 sierpnia 2013
przed...
Misje
Salezjańskie
12
projekt 338
po...
Projekty misyjne
Projekty misyjne 2014
UGANDA – Budowa szkoły dla chłopców ulicy z Namugongo (projekt 209)
(ks. Ryszard Józwiak)
PERU – Odnowienie warsztatów komputerowych w Limie (projekt 277)
Kwota: 14.200 EURO (ks. Ryszard Łach)
PERU – Pomoc w ewangelizacji Indian, San Lorenzo (projekt 319)
Kwota: 15.000 EURO (ks. Roman Olesiński)
UGANDA – Pomoc chłopcom ulicy w ośrodku CALM w Namugongo (projekt 320)
(ks. Ryszard Józwiak)
ZAMBIA – Kształcenie kleryków inspektorii zambijskiej ZMB (projekt 323)
(ks. Leszek Aksamit)
CZAD – Pomoc w formacji kleryków Afryki Równikowej ATE (projekt 337)
(ks. Artur Bartol)
PERU – Sprzęt sportowy dla oratorium parafii św. Wawrzyńca w Amazonii (projekt 345)
Kwota: 12.500 EURO (ks. Roman Olesiński)
CZAD – Budowa kaplicy w wiosce Ndila (projekt 346)
Kwota: 12.000 EURO (ks. Artur Bartol)
CZAD – Zakup sprzętu muzycznego i sportowego dla oratorium w Shar (projekt 348)
Kwota: 4.500 EURO (ks. Artur Bartol)
ZAMBIA – Dofinansowanie programów dla młodzieży w Kabwe (projekt 353)
Kwota: 3.600 USD (ks. Mariusz Skowron)
ZAMBIA – Kontynuacja budowy kościoła w Kabwe (projekt 356)
Kwota: 10.000 USD (ks. Marian Skowron)
MADAGASKAR – Dobudowa jednego piętra szkoły w Mahajandze (projekt 358)
Kwota: 60.000 EURO (s. Krystyna Soszyńska)
13
Misje
Salezjańskie
Projekty misyjne
Projekty mi
TIMOR WSCHODNI – Wymiana komputerów w szkole w Venilale (projekt 361)
Kwota: 12.000 EURO (s. Joanna Goik)
TANZANIA – Pracownia komputerowa w szkole podstawowej sióstr salezjanek
w Dar es Salam (projekt 367)
Kwota: 22.000 EURO (s. Katarzyna Urbańska)
KONGO BRAZZAVILLE – Budowa klas dla pierwszej alfabetyzacji dzieci
w Pointe Noire (projekt 376)
(s. Joanna Wala)
BRAZYLIA – Budowa kaplicy dla Indian w wiosce N. Senhora dos Gracas (projekt 378)
(ks. Klemens Deja)
WENEZUELA – Zakup transformatora, oświetlenia i dokończenie dachu
w kościele Maryi Wspomożycielki w San Felix (projekt 380)
Kwota: 9.800 USD (ks. Stanisław Brudek)
WENEZUELA – Sala komputerowa w Centrum Młodzieżowym Don Bosco
w San Felix (projekt 382)
Kwota: 11.800 USD (ks. Stanisław Brudek)
ETIOPIA – Remont klas w szkole sióstr salezjanek w Dilla (projekt 384)
Kwota: 15.000 EURO (s. Helena Kamińska)
ANGOLA – Dożywianie dzieci z przedszkola i szkoły podstawowej w Benguela (projekt 385)
Kwota: 8.000 EURO (s. Maria Domalewska)
EGIPT – Podwyższenie muru misji z nakazu policji i władz wojskowych
w Aleksandrii (projekt 386)
Kwota: 2.526 EURO (ks. Jan Bednarz)
Projekty misyjne 2014
Misje
Salezjańskie
14
Projekty misyjne
syjne 2014
MADAGASKAR – Dożywianie 300 dzieci z najbiedniejszych rodzin w Betafo (projekt 387)
Kwota: 10.000 EURO (s. Teresa Leonik)
BANGLADESZ – Budowa ogrodzenia na cmentarzu parafialnym w Lokhikul (projekt 389)
Kwota: 5.300 EURO (ks. Paweł Kociołek)
BANGLADESZ – Przygotowanie miejsca pod budowę internatu w Joypur (projekt 390)
Kwota: 17.000 EURO (ks. Paweł Kociołek)
MADAGASKAR – Alfabetyzacja 250 ubogich dzieci z Tulearu (projekt 391)
Kwota: 7.540 EURO (ks. Tomasz Łukaszuk)
PERU – Dofinansowanie ośrodka dla ubogich dzieci w Andach, w Lares (projekt 392)
Kwota: 15.000 EURO (ks. Dariusz Sobczak)
MALAWI – Dofinansowanie dojazdów duszpasterskich do odległych wiosek
parafii Nkhotakota (projekt 393)
Kwota: 2.000 EURO (ks. Józef Czerwiński)
MALAWI – Budowa kościółka w wiosce Bua, filii parafii Nkhotakota (projekt 394)
Kwota: 7.000 EURO (ks. Józef Czerwiński)
PERU – Dofinansowanie ośrodka dla dzieci Don Bosco House w Calce (projekt 395)
Kwota: 15.000 EURO (ks. Stefan Górecki)
Wspierajmy misjonarzy!
Wybierz projekt i prześlij ofiarę z dopiskiem: Projekt Nr…
Dziękujemy!
Projekty misyjne 2014
15
Misje
Salezjańskie
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja.
W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy!
Z Liturgii Wielkanocnej
Kochani Misjonarze, Misjonarki i Wolontariusze na misjach i w Polsce!
Drodzy Darczyńcy i Przyjaciele salezjańskiego dzieła misyjnego!
Niech w Wielkanocny Poranek
każdy z nas spotka osobiście Jezusa Zmartwychwstałego
i otworzy się na prawdziwe życie,
do jakiego zaprasza nas Zwycięzca śmierci, piekła i szatana.
Życzę wszystkim zdrowia i pokoju
oraz radosnego przeżywania naszej wiary,
odważnie dzielonej z innymi.
Z darem modlitwy
Ks. Roman Wortolec SDB
Dyrektor Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego
wraz z salezjanami, salezjankami i pracownikami SOM
Warszawa, Wielkanoc 2014
Sprawozdanie
DZIAŁALNOŚĆ SALEZJAŃSKIEGO OŚRODKA MISYJNEGO W WARSZAWIE
S P R AW O Z D A N I E 2 013
SALEZJANIE i SALEZJANKI W ŚWIECIE
SALEZJANIE
• w świecie: 15.373 w 131 krajach
• w Polsce: 965
SALEZJANKI
• w świecie: 13.454 w 94 krajach
• w Polsce: 411
Polscy salezjanie misjonarze: 111 w 38 krajach świata
Polskie salezjanki misjonarki: 40 w 22 krajach świata
W 2013 roku na misje wyjechali:
Powrócili z misji do Polski:
Ks. Michał Jach do Rosji
Ks. Lucjan Kamieński z USA
Ks. Adam Kłosowski do Argentyny
Ks. Jacek Trykoszko z Mołdawii
Ks. Aleksander Samoylov (Rosja) do Argentyny
Ks. Roman Sikoń do Bangladeszu
Zmarli misjonarze:
Ks. Piotr Szumny do Niemiec
Ks. Nikodem Pisarski – Japonia
Ks. Thomas Zielonka na Łotwę
(zmarł w Beppu 6 maja 2013)
S. Aleksandra Bartoszewska do Sudanu Południowego
Ks. Jan Dec – Brazylia (zmarł
S. Jolanta Błońska do Niemiec
w Campinas 29 września 2013)
S. Anna Kaczmarczyk do Szwajcarii
S. Anna Serafin (przygotowuje się w Rzymie), przeznaczona jest do Albanii
S. Małgorzata Urbińska do Francji
Misje
Salezjańskie
18
Sprawozdanie
ANIMACJA MISYJNA
Ma na celu uwrażliwienie dzieci, młodzieży i dorosłych na rzeczywistość misyjną Kościoła, zwłaszcza Rodziny Salezjańskiej, pozwala pełniej dostrzec powszechność Kościoła oraz
podjąć działania na rzecz najbiedniejszych. Animację misyjną prowadzili: ks. Marek Kowalski, ks. Tadeusz Niedziela i Pan Sanza Mulangu.
Przesłanie misyjne przekazaliśmy:
• w 43 parafiach
• w 23 szkołach
Z misyjnym orędziem dotarliśmy
do ok. 216.000 osób.
MUZEUM MISYJNE
W 2013 roku w Muzeum gościliśmy 29 grup tj. ok. 870 osób.
Wielu internautów odwiedziło nasze Muzeum www.muzeum.salezjanie.pl
BANK DUCHA ŚWIĘTEGO
To inicjatywa wznowiona we wrześniu
2003 roku, mająca na celu wspieranie misjonarzy i misjonarek modlitwą. W tym
nurcie modlitwy uczestniczy 6.155 osób.
19
Misje
Salezjańskie
Sprawozdanie
ADOPCJA NA ODLEGŁOŚĆ
Program Adopcji na odległość ruszył w kwietniu 2001 pod hasłem: Dajmy dziecku szanse
nauki. Program zapewnia dzieciom w różnych krajach świata edukację, a także niezbędną
pomoc, by godnie żyć. Wspiera też kształcenie kleryków salezjańskich w Afryce. W 2008
roku został przekształcony w grupową Adopcję na odległość, która polega na finansowaniu nauki biednych dzieci i młodzieży z konkretnej placówki misyjnej, a nie na wspieraniu
pojedynczej imiennej osoby.
•
•
•
•
Program grupowej Adopcji na odległość prowadzimy w 55 placówkach w 23 krajach świata: Albania, Czad, Demokratyczna Republika
Konga, Egipt, Etiopia, Gruzja, Kamerun, Kenia, Kongo Brazzaville, Madagaskar, Malawi, Mongolia, Peru, Rosja,
Rwanda, Sudan, Tanzania, Timor
Wschodni, Togo, Uganda, Ukraina,
Wybrzeże Kości Słoniowej, Zambia.
Wśród 55 placówek: 32 to placówki salezjanów, a 23 to placówki sióstr salezjanek.
W 2013 roku programem Adopcji
zostały objęte trzy nowe placówki sióstr salezjanek: w Dilla (Etiopia), w Venilale (Timor Wschodni)
i w Pointe Noire (Kongo Brazzaville).
Zakończyliśmy wspieranie misji
w Bafii, w Kamerunie i w Lusace-Makeni, w Zambii (obie placówki
pozyskały środki pomocowe z innych
źródeł) oraz w Gatczynie, w Rosji
(placówka przeszła pod patronat prowincji pilskiej).
Misje
Salezjańskie
20
•
•
•
•
•
•
Wg danych szacunkowych w 2013
roku pomocą objęliśmy 11.301
uczniów, z czego 35% otrzymało
wsparcie doraźne.
Finansowaliśmy też edukację 30
kleryków z prowincji ZMB (Zambia,
Zimbabwe, Namibia, Malawi).
Procentowy udział uczniów w programie według etapów nauczania kształtuje się następująco: przedszkola 4%;
szkoły podstawowe 63%; szkoły średnie (w tym gimnazja) 24%; szkoły zawodowe, techniczne i wyższe: 9%.
W minionym roku 365 uczniów zostało wypisanych z programu. Ukończyli
oni szkoły zawodowe, techniczne lub
wyższe i mogą podjąć pracę w wyuczonym zawodzie.
Obecnie program wspiera 6.913
ofiarodawców z Polski i zagranicy
(o 252 osoby więcej niż w 2012).
Ofiary wysłane w 2013 roku na
dzieci objęte Adopcją na odległość:
3.727.076 PLN.
Sprawozdanie
Ważniejsze wydarzenia związane z programem Adopcji na odległość:
Sudan/Chartum:
•
•
•
odnowienie 3 szałasów i zbudowanie 9
nowych dla uczących się dzieci;
zorganizowanie kursu robienia makaronów dla kobiet. Po nim kobiety
otrzymują po 10 kg mąki na rozpoczęcie własnej skromnej działalności;
przeprowadzenie
2-miesięcznych
kursów komputerowych dla młodych
Sudańczyków z obozu uchodźców i ze
wsi.
Zambia/Mansa:
•
Zambia/seminarzyści:
•
•
Peru/Lima:
•
•
w grudniu dom dla chłopców ulicy
w Limie obchodził 20-lecie istnienia.
W ciągu 20 lat, 980 chłopców ulicy
oraz z rodzin dysfunkcyjnych otrzymało pomoc psychologiczną, medyczną i edukacyjną. Od 2001 roku była
ona możliwa dzięki pomocy finansowej
z programu Adopcji na odległość;
12 chłopców otrzymało dyplom ukończenia szkoły i zdobycia zawodu: pielęgniarza, pracownika administracji,
mechanika samochodowego, elektronika, ekonomisty, laboranta medycznego i zakończyło pobyt na misji.
wywiercenie nowej studni głębinowej
dla misji i okolicznych mieszkańców.
w maju salezjański biskup diecezji
Kabwe Clement Mulenga wyświęcił
na diakona podopiecznego programu
Adopcji na odległość, kleryka Macariousa Mpundu z Kabwe;
pod koniec lipca wieczyste śluby zakonne złożyło trzech kolejnych kleryków
objętych pomocą edukacyjną: Alphoncius Hamweete z Zambii, Emmanuel
George Phiri i Emmanuel Mark Phiri,
obaj z Malawi.
Malawi/Nkhotakota:
•
otwarcie ponadpodstawowej
Don Bosco High School.
szkoły
Malawi/Lilongwe:
•
pomoc medyczna i edukacyjna dla poważnie chorej na wrodzoną łamliwość
kości dziewczynki Marii.
Etiopia/Dilla:
•
znaczące wsparcie nauki najbiedniejszych dzieci i młodzieży z Dilla.
21
Misje
Salezjańskie
MIĘDZYNARODOWY WOLONTARIAT DON BOSCO (MWDB)
MWDB powstał w marcu 2002 roku jako odpowiedź na wezwanie Jana Pawła II, aby
młodzież zaangażowała się w dzieło ewangelizacji świata. Głównym celem MWDB jest
przygotowanie wolontariuszy do pracy na misjach oraz do zaangażowania na rzecz misji
w kraju. Wolontariat zrzesza głównie młodzież akademicką z różnych stron Polski.
Działalność wolontariuszy na misjach:
Do pracy misyjnej na okres minimum jednego roku wyjechało 12 wolontariuszy:
• Małgorzata Bożek i Magdalena Strączek do Piura w Peru (SDB)
• Paulina Marzec, Agnieszka Kania i Małgorzata Wiśniewska do San Felix w Wenezueli
(SDB)
• Agnieszka Głowacka i Aleksandra Nurzyńska do Lufubu w Zambii (SDB)
• Patrycja Szczeradłowska i Agnieszka Wojda do City of Hope w Lusace w Zambii (CMW)
• Małgorzata Dadej i Judyta Machnicka do Mansy w Zambii (CMW)
• Antoni Święcki do Kazembe w Zambii (SDB)
Po około rocznej posłudze wróciło z misji 14 wolontariuszy:
• Adam Kucewicz i Sylwia Grzęda z Piura w Peru (SDB)
• Katarzyna Przybyłek i Marta Zubrzycka z Calki w Peru (SDB)
• Paulina Marzec z San Felix w Wenezueli (SDB)
• Bartłomiej Ciok z Namugongo w Ugandzie (SDB)
• Wioletta Ciseł i Monika Kazimierczak z City of Hope w Lusace w Zambii (CMW)
• Beata Ryszkowska i Agata Stankiewicz z Mansy w Zambii (CMW)
• Anna Gordzijewska i Tomasz Witkowski z Kabwe w Zambii (SDB)
• Ilona Kaczmarek i Krzysztof Karłuk z Lufubu w Zambii (SDB)
Bartłomiej Ciok – Uganda (Namugongo)
Misje
Salezjańskie
22
Agnieszka Głowacka – Zambia (Lufubu)
Sprawozdanie
Judyta Machnicka – Zambia (Mansa)
Sprawozdanie
Podczas wakacji pracowało na misjach 20 wolontariuszy:
• w Rundu w Namibii (Justyna Kowalska i Aleksandra Przęczka)
• w Lufubu w Zambii (Arletta Drużyńska, Kamila Maśluszczak i Ewelina Rzońca)
• w Lusace w Zambii (Emilia Michałowska)
• w ośrodku CALM dla chłopców ulicy w Namugongo w Ugandzie (Maja Eggert,
Agnieszka Grajewska, Anna Juszczakiewicz, Anna Poliszkiewicz, Joanna Skałba, Marta
Wilińska i Wojciech Zawada)
• w Limie w Peru (Adrianna i Mirela Knopek)
• w Arequipie w Peru (Ewelina Kruz i Robert Czarnowicz)
• w Odessie na Ukrainie (Marta Stępień i Piotr Nachlik)
• w Jerozolimie w Izraelu (Magdalena Piórek)
Działalność wolontariuszy w kraju i po powrocie z misji:
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Animacja misyjna w czasie pielgrzymek na Jasną Górę: Bydgoska, Elbląska i Salezjańska Pielgrzymka Ewangelizacyjna SWE oraz pielgrzymek: Suwałki-Wilno i Białystok-Różanystok (ks. Maciej Makuła i wolontariusze MWDB)
10 formacyjnych spotkań wolontariuszy MWDB:
11-13 stycznia, 15-17 lutego, 15-17 marca, 12-14 kwietnia, 17-19 maja (z rodzicami
wolontariuszy wyjeżdżających na misje), 13-15 września (dla nowych wolontariuszy),
18-20 października, 26-27 października (dla wolontariuszy, którzy wrócili z misji),
15-17 listopada, 13-15 grudnia
Salezjańskie rekolekcje w miejscach salezjańskich we Włoszech dla tegorocznych
wolontariuszy-misjonarzy [26 kwietnia - 4 maja]
Misyjne posłanie podczas Spotkania Młodych w Lednicy 11 wolontariuszy długoterminowych [1 czerwca]
Udział wolontariuszy MWDB w Campo Bosco 2013 [22-25 sierpnia]
Udział wolontariuszy w Przystanku Jezus w Kostrzynie nad Odrą [28 lipca - 3
sierpnia]
Animacje misyjne w parafiach pod kierunkiem ks. Marka Kowalskiego i ks. Tadeusza
Niedzieli
Animacje misyjne w szkołach, na konferencjach i w czasie różnych spotkań na terenie całej Polski, m.in. w ramach Salezjańskiej Niedzieli Misyjnej w Płocku [24 lutego]
oraz uroczystego zakończenia peregrynacji relikwii św. Jana Bosko w Oświęcimiu
[17 sierpnia]
Posłania misyjne wolontariuszy w parafiach
23
Misje
Salezjańskie
Sprawozdanie
PROJEKTY MISYJNE
AFRYKA
Salezjański Ośrodek Misyjny realizuje projekty misyjne od 2003 roku. Wspiera działalność misyjną salezjanów, salezjanek i wolontariuszy MWDB, związaną głównie z edukacją i ewangelizacją, z budową infrastruktury i opieką medyczną. W 2013 roku zrealizowaliśmy 28 projektów misyjnych na łączną kwotę 1.075.453 PLN.
ANGOLA
373. Maszyna do wyrabiania chleba w Bengueli (s. Maria Domalewska) 3.000 EURO
379. Oświetlenie placu szkolnego w Bengueli (s. Maria Domalewska) 6.000 EURO
CZAD
347. Zakup ławek do kościoła św. Józefa w Shar (ks. Artur Bartol) 5.000 EURO
349. Remont sal katechetycznych w Shar (ks. Artur Bartol) 6.000 EURO
KENIA
366. Dach i schody w domu dziecka w Nairobi (s. Katarzyna Urbańska) 16.800 EURO
LIBERIA
369. Dofinansowanie forum młodzieżowego (ks. Piotr Wojnarowski) 2.500 EURO
MADAGASKAR
352. Remont prenowicjatu w Tulearze (ks. Tomasz Łukaszuk) 4.760 EURO
358. Dobudowa piętra szkoły w Mahajandze (s. Krystyna Soszyńska) 2.700 EURO
359. Ławki do szkoły w Mahajandze (s. Krystyna Soszyńska) 16.000 EURO
360. Zbiornik wody dla szkoły w Mahajandze (s. Krystyna Soszyńska) 4.000 EURO
388. Edukacja 400 ubogich dzieci z Betafo (s. Teresa Leonik) 6.000 EURO
AFRYKA
375
364
MALAWI
370. Renowacja samochodu na misji w Nkhotakota (ks. Józef Czerwiński) 3.500 EURO
374. Remont centrum egzaminacyjnego w Nkhotakota (ks. Józef Czerwiński) 3.500 EURO
RPA
295. Budowa kościoła w Walkerville (ks. Stanisław Jagodziński) 51.785 PLN
SUDAN
375. Pomoc dla obozów uchodźców w Chartumie (s. Teresa Roszkowska) 10.000 EURO
UGANDA
209. Budowa szkoły dla chłopców ulicy z Namugongo (ks. Ryszard Józwiak) 100.000 USD
ZAMBIA
364 Zakup motocykla do Kazembe (ks. Piotr Malec) 5.000 EURO
365. Wyposażenie centrum młodzieżowego w Kabwe (ks. Mariusz Skowron) 6.500 EURO
371. Jadalnia dla uczniów szkoły stolarskiej w Kazembe (ks. Piotr Malec) 10.000 EURO
372. Mur wokół działki na misji w Kazembe (ks. Piotr Malec) 10.000 EURO
Misje
Salezjańskie
24
Sprawozdanie
AMERYKA POŁUDNIOWA
PERU
326. Dożywianie dzieci w slumsach w Piura (ks. Piotr Dąbrowski) 10.000 USD
333. Wyposażenie biblioteki w Piura (ks. Piotr Dąbrowski) 10.000 EURO
335. Zakup narzędzi dla uczniów w Piura (ks. Piotr Dąbrowski) 10.000 EURO
344. Wyposażenie kuchni i jadalni w Bosconii (ks. Piotr Dąbrowski) 9.700 USD
368. Pomoc medyczna dla Indian z San Lorenzo (ks. Józef Kamza) 5.000 EURO
WENEZUELA
377. Boisko w San Felix (ks. Stanisław Brudek) koszt: 10.000 EURO
AZJA
BANGLADESZ
357. Toalety i studnie w 6 biednych wioskach (ks. Paweł Kociołek) 2.700 EURO
TIMOR WSCHODNI
362. Opłata internatu dla 12 biednych dziewcząt z Venilale (s. Joanna Goik) 10.800 EURO
362
369
357
368
Ponadto misjonarze i misjonarki, będąc na urlopach czy leczeniu w Polsce, otrzymali na
ten cel pomoc materialną. Mogli też skorzystać z pobytu w Ośrodku. Kapłani otrzymali
intencje mszalne: 194 gregorianki, 226 nowenn (9 Mszy św.) i 3.689 intencji pojedynczych
(wraz ze stypendiami na łączną sumę: 331.970 PLN). Wiele stypendiów wysłaliśmy również na placówki misyjne.
25
Misje
Salezjańskie
Sprawozdanie
MULTIMEDIA DON BOSCO I DZIAŁALNOŚĆ WYDAWNICZA
Głównym celem działalności multimedialnej jest propagowanie misji poprzez tradycyjne
i nowoczesne środki społecznego przekazu.
Misje w środkach społecznego przekazu
Administrujemy 3 strony internetowe:
www.misje.salezjanie.pl
www.adopcja.salezjanie.pl
www.wolontariat.salezjanie.pl
Promowaliśmy misje ad gentes współpracując z mediami:
• Rozgłośnie radiowe: PR I, PR IV, Radio
Plus, Radio Warszawa, Radio Maryja,
Radio Podlasie, Radio Łódź, Radio Niepokalanów, Radio Wnet
• Stacje telewizyjne: TVP 1, TVP 2, TV
Trwam, TVP Łódź, TVP Białystok, TV
Łuków, Telewizja internetowa Gazeta
Polska VD
• Portale internetowe: bosko.pl, salezjanie.pl, ekai.pl, opoka.org.pl, mateusz.
pl, katolik.pl, wiara.pl, infoans.org,
deon.pl
• Prasa: Gość Niedzielny, Idziemy, Don
Bosco, Pro Memoria, Nasz Dziennik,
Misje dzisiaj
• Agencje prasowe: KAI, PAP, IAR, INFOANS
Misje
Salezjańskie
26
Nasza działalność wydawnicza
•
•
•
Od 1987 roku wydajemy dwumiesięcznik „Misje Salezjańskie”
Wydaliśmy Kalendarz 2014 Międzynarodowy Wolontariat Don Bosco oraz
materiały animacyjne
Zrealizowaliśmy płytę DVD Międzynarodowy Wolontariat Don Bosco z 6
filmami oraz filmiki okazjonalne: 12
relacji ze spotkań MWDB i wyjazdów
z wolontariuszami, życzenia wielkanocne 2013, życzenia bożonarodzeniowe
2013
W 2013 roku wydaliśmy 770.150 egz.
materiałów misyjnych:
• 195.550 egz. dwumiesięcznika Misje
Salezjańskie
• 484.600 egz. folderów, pocztówek, zakładek, materiałów misyjnych
• 50.000 egz. Kalendarza Misyjnego
2013
• 40.000 egz. filmu misyjnego Międzynarodowy Wolontariat Don Bosco
Sprawozdanie
WAŻNE WYDARZENIA 2013
1. Wizyta włoskiego aktora Pietro Sarubbi, zaproszonego przez Salezjański
Ośrodek Misyjny (13-20 stycznia)
2. Nominacja ks. Andrzeja Wujka
na Przełożonego inspektorii warszawskiej salezjanów (17 stycznia)
i oficjalne objęcie urzędu inspektora
(15 czerwca)
1
3. Śmierć ks. Feliksa Cieplika, emerytowanego misjonarza z Salezjańskiego
Ośrodka Misyjnego (27 lutego)
4. Śmierć ks. Nikodema Pisarskiego, misjonarza w Japonii (Beppu,
6 maja)
2
5. Wizyta ks. Ryszarda Szczygielskiego,
misjonarza na Madagaskarze z 11
chłopcami Malgaszami i malgaskim
wychowawcą (29 maja)
6. Peregrynacja relikwii św. Jana
Bosko w Polsce, rozpoczęta w Salezjańskim Ośrodku Misyjnym (27 maja
– 17 sierpnia)
5
7. XI spotkanie misjonarzy salezjańskich (Warszawa SOM, 25-27 lipca)
8. Śmierć ks. Władysława Ciszewskiego, budowniczego SOM (29 lipca)
9. 144. Salezjańska Wyprawa Misyjna
(Włochy – Turyn, 29 września)
10. Śmierć ks. Jana Deca, misjonarza
w Brazylii (Campinas, 29 września)
7
11. Beatyfikacja węgierskiego salezjanina-koadiutora Stefana Sandora
(Węgry – Budapeszt, 19 października)
12. Odwiedziny Radcy Generalnego
ds. duszpasterstwa młodzieżowego
ks. Fabbio Attarda i spotkanie z wolontariuszami MWDB (19 października)
12
27
Misje
Salezjańskie
Sprawozdanie
13. Odznaczenie Krzyżem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski sześciu
salezjanów-misjonarzy, pracujących
w Zambii: ks. Leszka Aksamita, ks.
Józefa Czerwińskiego, ks. Czesława
Lenczuka, ks. Krzysztofa Rychcika,
ks. Michała Wziętka, ks. Andrzeja
Zdzieborskiego i kolejnych sześciu
13
– Złotym Krzyżem Zasługi: ks. Sławomira Bartodzieja, ks. Wojciecha
Kozłowicza, ks. Piotra Malca, ks. Andrzeja Reuta, br. Stefana Sieradza i pośmiertnie
ks. Zygmunta Labuna (Zambia – Lusaka, 20 października)
Drodzy Darczyńcy i Przyjaciele Misji Salezjańskich!
Przedstawiamy Wam sprawozdanie z działalności naszego Ośrodka Misyjnego za rok 2013. Na ogół nie lubimy czytać sprawozdań. Najczęściej
szybko przebiegamy oczyma tekst, zatrzymując się chwilę dłużej jedynie
na zdjęciach. Zapraszam Was jednak, Kochani, do spokojnego przeczytania sprawozdania. Zebrane w nim dane tętnią życiem, kryją w sobie serce
wielu tysięcy ludzi – zarówno Darczyńców misji salezjańskich, którzy
ofiarowali misjom modlitwę, czas, kawałek życia i pomoc materialną,
jak i misjonarzy z ich podopiecznymi: dziećmi, młodzieżą i dorosłymi,
wdzięcznymi za to, że ktoś o nich pamięta i okazuje im autentyczną
miłość chrześcijańską, dzieląc się tym, co ma.
DZIĘKUJĘ wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób wspierali i nadal
wspierają misje salezjańskie. Nie wymieniam nikogo, by nikogo nie pominąć, ale wszystkich Was zanoszę we wdzięcznej modlitwie Bogu, by ON
– Dawca wszelkich darów wynagrodził każde najmniejsze dobro i każdy
odruch serca, ofiarowany naszym braciom i siostrom w krajach misyjnych. DZIĘKUJĘ Wam, Kochani, że żyjecie słowami Jezusa: „Więcej szczęścia jest w dawaniu, niż w braniu” (Dz 20, 35). Niech Jezus Wam hojnie
błogosławi.
Ks. Roman Wortolec SDB
Dyrektor Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego
Warszawa, 20 lutego 2014
Misje
Salezjańskie
28
Korespondencja
KORESPONDENCJA
Z BANGLADESZU
Ks. Paweł Kociołek SDB
Gorące pozdrowienia z Bangladeszu,
gdzie po Świętach Bożego Narodzenia
i Nowym Roku odbyły się wybory do
sejmu. Czas ten nie był zbyt łaskawy dla
nas. Z powodu chaosu, blokad na drogach i krwawych strajków, jakie miały
miejsce w całym kraju, do wielu miejsc,
zwłaszcza wiosek, nie można było dotrzeć z Mszą św. Dzięki Bogu wszystko
wraca do normy, chociaż jeszcze w różnych miejscach słychać o atakach „opozycji” na ludzi, np. kilka dni temu brat
biskupa Pola Kubiego został napadnięty
i dotkliwie pobity, obecnie przebywa
w szpitalu; wczoraj w sąsiedniej misji,
oddalonej od nas ok. 60 kilometrów, siedmiu rodzinom (w tym 6 katolickim i 1
muzułmańskiej) spalono domy i zabrano
cały dobytek. Tylko od Świąt Bożego Narodzenia do Nowego Roku zamordowano
20 osób a wiele trafiło do szpitala.
Modlimy się o spokój w tym kraju
i ufamy, że za jakiś czas wszystko będzie
jak dawniej. Mimo, że wśród ludzi wciąż
przewija się niepokój, strach i pytanie „co
będzie dalej”, na naszej misji w piątek 10
stycznia udało się zorganizować „Dzień
ks. Bosko”. Na całodniowy piknik przybyło z 6 naszych filii ok. 400 dzieci
i młodzieży. Dzięki ludziom, którym na
sercu leży los drugiego człowieka nie zabrakło dla nikogo jedzenia a najbardziej
rozchwytywanymi przez dzieci (w tym
chłodnym sezonie) świątecznymi prezentami były koce.
W czasie pikniku jeszcze raz miałem
okazję słyszeć wiele razy „dziękujemy”
od ludzi, którzy korzystają ze zrealizowanego dzięki pomocy SOM projektu
– budowa toalet i studni na wioskach.
Dziękując jeszcze raz chcę dodać, że
Wasza pomoc służy bardzo biednym ludziom w Bangladeszu.
Lokhikul, 12 stycznia 2014
29
Misje
Salezjańskie
Korespondencja
KORESPONDENCJA Z ROSJI
S. Wioletta Wróbel CMW
Już niedługo zawita do nas znowu
przepiękna pora roku – wiosna. Pozwólcie jednak, że podzielę się z Wami wspaniałymi przeżyciami sześciodniowych
ferii zimowych, które miały miejsce od 2
do 7 stycznia 2014 w miejscowości Rodniczok, położonej w pięknym lesie, oddalonej od naszej moskiewskiej katedry Niepokalanego Poczęcia NMP o ok. 200 km.
W naszych feriach zimowych uczestniczyło 32 dzieci w wieku od 8 do 16 roku
życia. Były to nie tylko dzieci z rodzin
katolickich, ale także dzieci prawosławne. W niczym nam to nie przeszkadzało, rozumieliśmy się bardzo dobrze.
Wraz ze mną ferie prowadziła s. Renata
Rozmus ze Zgromadzenia Sacre Coeur
oraz 3 nasze aspirantki: dwie z Białorusi i jedna z Ukrainy. Ferie zimowe były
związane z tematem: ,,Szukam talentów
danych mi przez Boga”. Temat ten cieszył
się wielkim zainteresowaniem dzieci.
Każde z nich odnajdywało własny talent,
czy to w sportach zimowych: jazda na
sankach i na nartach, czy to w lepieniu
wspaniałych bałwanów. Z radością korzystaliśmy z pięknej pogody i ogromnej ilości śniegu. Nie przeszkadzał nam
mróz i zmarznięte ręce i nogi. Gorąca
herbata po powrocie do domu cieszyła
się wielkim wzięciem. Podczas ferii zastanawialiśmy się, czy naprawdę odkryliśmy już talenty, którymi obdarował nas
Dobry Bóg. Czasem nam się wydaje, że to
inni otrzymali wiele, a my nic. I jesteśmy tacy biedni. A wystarczy otworzyć
oczy i serce, by dostrzec, że Bóg i mnie
hojnie obdarował. Każda pora roku jest
odpowiednia do takiej refleksji. Serdecznie pozdrawiamy.
Moskwa, 17 stycznia 2014
Misje
Salezjańskie
30
Odeszli do Pana...
Ogłoszenia
S. GENOWEFA GRYSZKO CMW
zmarła we Wschowie 31.01.2014,
w 73 roku życia i 54 ślubów zakonnych
KS.MICHAŁ WAŁEK SDB
zmarł 12 lutego 2014 w Sokołowie Podlaskim,
w 88 roku życia, 66 ślubów zakonnych i 59 kapłaństwa
S. GRAŻYNA ŁATKA CMW
zmarła w Warszawie 22.02.2014,
w 63 roku życia i 39 ślubów zakonnych
MSZA ŚW.
– DAREM NA MISJE
Zamawiając Msze św. u nas,
także wspierasz misje.
Przyjmujemy Msze św. zwykłe,
nowenny (9 Mszy św.)
oraz gregorianki
(30 Mszy św. za zmarłych).
DZIĘKUJEMY
za wywoływanie naszych zdjęć.
ROZLICZENIA PODATKOWE
Na podstawie art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego
w Rzeczypospolitej Polskiej każdy ofiarodawca rozliczając się z Urzędem Skarbowym
za rok 2013 może odliczyć od dochodu:
• całość ofiarowanej kwoty na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą
• lub 6% na cele kultu religijnego
REKL AMA
W tym numerze czasopisma wysyłamy Państwu potwierdzenie wpłat
dokonanych w 2013 roku (kartka z Państwa adresem).
salezjanie.pl
Salezjanie w Polsce
31
Misje
Salezjańskie