1 listopada 1918. Orlęta Lwowskie

Region Gda
ski NSZZ „Solidarno
http://www.solidarnosc.gda.pl
1 listopada 1918. Orl
ta Lwowskie
1 listopada 1918 r. młodzie akademicka i gimnazjali ci chwycili za bro (uzbrojeni w karabiny
zło one w podziemiach Politechniki Lwowskiej) by udowodni , e ich miasto Lwów jest Semper
Fidelis (Zawsze Wierny). Kilka godzin wcze niej noc uzbrojeni Ukrai cy zaj li ratusz, dworzec
i poczt . Wydano odezw , w której nakazywano mieszka com podporz dkowanie si
Zachodnioukrai skiej Republice Ludowej.
Do walki stan li ołnierze tajnej Polskiej Organizacji Wojskowej. Mimo, e we Lwowie pozostali
nieliczni polscy oficerowie m.in. por. Ludwik de Laveaux i kpt. Czesław M czy ski, wnet
gotowym do najwy szej ofiary obro com miasta przyszli z pomoc oficerowie Mieczysław
Boruta-Spiechowicz i Bronisław Pieracki.
Rozpocz ły si walki o Dom Technika, Dom Akademicki, Szkoł Kadeck , Cytadel , gmach
Poczty Głównej, Ogród Ko ciuszki. Ci
kie boje stoczono o Gór Stracenia i Redut
mierci na
Persenkówce.
Po ci gni ciu trzech sotni Strzelców Siczowych Ukrai cy przeszli do kontruderzenia (dwa lata
pó niej Ukrai cy byli naszymi sojusznikami w walce z bolszewikami).
Do punktów werbunkowych zgłaszali si gimnazjali ci i młodsi. Spo ród 6 tysi cy ochotników
połowa nie uko czyła 17 roku ycia. Historia nadała im miano „Orl t . 13-letni Anto
Petrykiewicz został kawalerem Orderu Virtuti Militari.
‒ W chwili, gdy wykre lano granice Europy, biedz c si nad pytaniem, jakie s granice Polski,
Lwów wielkim głosem odpowiedział: Polska jest tutaj ‒ powiedział marszałek Francji i Polski
Ferdynand Foch.
W Panteonie Chwały na Cmentarzu Łyczakowskim spocz ły prochy 2859 obro
otwarcie odnowionego cmentarza nast piło 24 czerwca 2005 r.
ców. Uroczyste
1/1
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)