ŚW. POLIKARPA

26 stycznia 2017 r.
ŚW. POLIKARPA
(Biskupa i Męczennika)
S. Polycarpi Episcopi et Martyris - III classis
Tempora: Feria V infra Hebdomadam III post Epiphaniam
26 stycznia 2017r. – kolor szat czerwony – Czwartek – św. Polikarpa
– Biskupa i Męczennika, Msza wł., Gloria, bez Credo, prefacja zwykła.
Polikarp należy do Ojców Apostolskich. Mianem tym od XVII w.
określa się świętych pisarzy kościelnych, którzy żyli jeszcze w czasach apostolskich i przekazali nam pewne treści pochodzące od Apostołów. Ojcowie
ci są bezpośrednim łącznikiem pomiędzy uczniami Chrystusa a chrześcijaństwem lat późniejszych. Do Ojców tych zwykło się zaliczać wśród innych: św. Klemensa I Rzymskiego, papieża (+ 97), św. Ignacego z Antiochii
(+ 110-117), św. Papiasza (w. II) i św. Polikarpa (+ ok. 156). Od Ojców Apostolskich należy odróżnić Ojców Kościoła, czyli tych świętych, którzy żyli
w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, a swoją wiedzą i pismami przyczynili się do wyjaśnienia wiary i jej obrony przeciwko błędom. Jako datę
graniczną dla Ojców Kościoła na Zachodzie zwykło się podawać rok 636,
czyli śmierć św. Izydora z Sewilli, a na Wschodzie rok ok. 749, czyli śmierć
św. Jana Damasceńskiego. Od Ojców Kościoła odróżniamy wreszcie doktorów Kościoła, którzy żyli w różnych czasach, a wyróżniali się niezwykłą
wiedzą i obroną wiary. Według św. Ireneusza (+ 202), Polikarp był uczniem
św. Jana Ewangelisty. Tertulian i św. Hieronim przekazali nam informację, że św. Jan Apostoł ustanowił swojego ucznia, Polikarpa, biskupem
w Smyrnie (dzisiejszy Izmir), w Małej Azji. Około roku 107 św. Ignacy
z Antiochii napisał piękny list do Polikarpa, kiedy był wieziony okrętem do
Rzymu, by tam ponieść śmierć męczeńską, i zatrzymał się w Troadzie.
W liście tym Ignacy oddaje Polikarpowi najwyższe pochwały, kiedy go nazywa dobrym pasterzem, niezłomnym w wierze i mężnym atletą Chrystusa.
Takim przedstawiają go wszystkie świadectwa. Wiemy, że ok. 155 r. Polikarp przybył do Rzymu, by z papieżem Anicetem prowadzić rozmowy ustalające termin obchodzenia Wielkanocy. Świadczy to o wysokiej pozycji biskupa Smyrny.
Według relacji pierwszego historyka Kościoła, Euzebiusza z Cezarei Palestyńskiej, Polikarp miał rządzić Kościołem w Smyrnie przez około
60 lat i ukoronować życie śmiercią męczeńską. Miał ponad 86 lat, kiedy
oskarżono go o lekceważenie pogańskiej religii i jej obrzędów, jak też zwyczajów. Oskarżono go przed namiestnikiem (prokonsulem) rzymskim, Stacjuszem Kodratosem. Na oskarżenia Polikarp odpowiedział: "Osiemdziesiąt sześć lat służę Chrystusowi, nigdy nie wyrządził mi krzywdy, jakżebym
mógł bluźnić memu Królowi i Zbawcy?" Kiedy zaś sędzia groził Świętemu,
że go każe spalić żywcem, Polikarp odparł: "Ogniem grozisz, który płonie
przez chwilę i wkrótce zgaśnie, bo nie znasz ognia sądu, który przyjdzie,
i kary wiecznej". Stacjusz skazał Polikarpa na śmierć przez spalenie na
stosie. Gdy zaś płomienie nie chciały się imać męczennika, zginął od
pchnięcia puginałem. Działo się to na stadionie w Smyrnie 22 lutego, najprawdopodobniej
w 156 r., choć podaje się okres pomiędzy rokiem 155 a 169. Polikarp pozostawił po sobie cenny list do Filipian - świadectwo tradycji apostolskiej.
Innym ważnym pomnikiem literatury starochrześcijańskiej jest opis jego
męki (Martyrium Policarpi). W ikonografii św. Polikarp przedstawiany
jest jako męczennik lub jako biskup. Wzywany do obrony przed czerwonką
i bólem ucha.
3 klasy
Szaty czerwony
INTROITUS:
Dn 3,84.87
Kapłani Boży, błogosławcie Pa- Sacerdótes Dei, benedícite
na: święci i pokornego serca, Dóminum: sancti et húmiles
chwalcie Boga.
corde, laudáte Deum.
Dn 3,57
Ps. Błogosławcie Pana, wszyst- Benedícite,
ómnia ópera
kie dzieła Pańskie; chwalcie Dómini, Dómino: laudáte et
i wywyższajcie Go na wieki. superexaltáte eum in saecuV. Chwała Ojcu.
la. V. Glória Patri.
ORATIO:
Boże, co roku uweselasz nas uro- Deus, qui nos beáti Polycarczystością świętego Polikarpa, pi
Martyris
tui
atque
Twojego Męczennika i Biskupa; Pontíficis
ánnua
sollemspraw łaskawie, abyśmy cieszyli nitáte
lætíficas:
concéde
się opieką tego, którego urodziny propítius; ut, cuius natalítia
dla nieba obchodzimy. Przez Pa- cólimus, de eiúsdem étiam
na.
protectióne gaudeámus. Per
Dominum.
LECTIO:
1 J 3,10-16
Najmilsi: Każdy, kto nie jest Caríssimi: Omnis qui non est
sprawiedliwy i nie miłuje brata iustus, non est ex Deo, et qui
swego, nie jest z Boga, albowiem non díligit fratrem suum:
ta jest nowina, którąście słyszeli quóniam hæc est annunod początku, abyście się wza- tiátio, quam audístis ab
jemnie miłowali. Nie jak Kain, inítio, ut diligátis altérutktóry był z diabła i zabił brata rum. Non sicut Cain, qui ex
swego. I za cóż go zabił? Dlatego malígno erat, et occídit
że uczynki jego były złe, a brata fratrem suum. Et propter
jego sprawiedliwe. Nie dziwcie quid occídit eum? Quóniam
się, bracia, jeśli was świat nie- ópera eius malígna erant:
nawidzi. My wiemy, żeśmy prze- fratris autem eius iusta. Nolszli ze śmierci do życia, bo miłu- íte mirári fratres, si odit vos
jemy braci. Kto nie miłuje, trwa mundus.
Nos
scimus
w śmierci. Każdy, kto nie miłuje quóniam transláti sumus de
brata swego, mordercą jest. morte ad vitam, quóniam
A wiecie, że żaden morderca nie dilígimus fratres. Qui non
ma w sobie żywota wiecznego. díligit, manet in morte: omPrzez to poznaliśmy miłość Bo- nis qui odit fratrem suum,
ga, że oddał za nas życie swoje i homicída est. Et scitis,
my winniśmy życie oddać za quóniam omnis homicída
braci.
non habet vitam ætérnam in
semetípso manéntem. In hoc
cognóvimus caritátem Dei,
quóniam ille ánimam suam
pro nobis pósuit: et nos
debémus pro frátribus ánimas pónere.
GRADUALE:
Ps 8,6-7
Uwieńczyłeś go chwałą i czcią. Glória et honóre coronásti
V. Obdarzyłeś go władzą nad eum. V. Et constituísti eum
dziełami rąk Twoich, o Panie.
super
ópera
mánuum
tuárum, Dómine.
ALLELÚIA:
Alleluja, alleluja. V. Oto kapłan, Allelúia, allelúia. V. Hic est
którego uwieńczył Pan. Alleluja. Sacérdos, quem coronávit
Dóminus. Allelúia.
EVANGELIUM:
Mt 10,26-32
Onego czasu: Rzekł Jezus ucz- In illo témpore: Dixit Iesus
niom swoim: «Nic nie ma zakry- discípulis suis: Nihil est
tego, co by wyjawione być nie opértum, quod non revelábimiało, ani też tajemnego, czego tur; et occultum, quod non
by wiedzieć nie miano. Co wam sciétur. Quod dico vobis in
mówię w ciemności, opowiadaj- tenebris, dícite in lúmine: et
cie na świetle, a co usłyszycie na quod
in
aure
audítis,
ucho, głoście na dachach. A nie prædicáte super tecta. Et
bójcie się tych, którzy zabijają nolíte timére eos, qui occiało, duszy zaś zabić nie mogą. cídunt corpus, ánimam auRaczej bójcie się tego, który mo- tem non possunt occídere;
że i duszę, i ciało zatracić w pie- sed potius timéte eum, qui
kle. Czyż za drobny pieniądz nie potest et ánimam et corpus
sprzedają dwóch wróbli? A ża- pérdere in gehénnam. Nonne
den z nich nie upadnie na ziemię duo pásseres asse véneunt:
bez Ojca waszego. A nawet wło- et unus ex illis non cadet susy wasze na głowie są wszystkie per terram sine Patre vepoliczone. Nie lękajcie się tedy, stro? Vestri autem capílli
lepsi jesteście wy niż wiele wró- cápitis omnes numeráti sunt.
bli. Każdego tedy, który mnie Nolíte ergo timére: multis
wyzna przed ludźmi, wyznam passéribus melióres estis
i ja przed Ojcem moim, który vos. Omnis ergo, qui conjest w niebiesiech».
fitébitur me coram homínibus, confitébor et ego eum
coram Patre meo, qui in coelis est.
OFFERTORIUM:
Ps 88,21-22
Znalazłem Dawida, mojego słu- Invéni David servum meum.
gę, namaściłem go świętym ole- óleo sancto meo unxi eum:
jem moim, by ręka moja zawsze manus enim mea auxiliábiz nim była i ramię moje go tur ei, et bráchium meum
umacniało.
confortábit eum.
SECRETA:
Poświęć, Panie, złożone Ci dary
i za przyczyną świętego Polikarpa Twego Męczennika i Biskupa,
daj się nimi przebłagać i bądź
nam przychylny. Przez Pana.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie
składali dziękczynienie, Panie,
Ojcze Święty, wszechmogący,
wieczny Boże, przez Chrystusa,
Pana naszego. Przez Niego Twój
majestat
chwalą
Aniołowie,
uwielbiają Państwa, z lękiem
czczą Potęgi, Niebiosa i Moce
niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól
i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
Múnera tibi, Dómine, dicáta
sanctífica: et, intercedénte
beáto Polycárpo Mártyre tuo
atque Pontífice, per éadem
nos placátus inténde. Per
Dominum.
Vere dignum et iustum est,
æquum et salutáre, nos tibi
semper et ubíque grátias
agere: Dómine sancte, Pater
omnípotens, ætérne Deus:
per Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem
tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt
Potestátes.
Coeli
coelorúmque Virtútes ac beáta
Séraphim sócia exsultatióne
concélebrant. Cum quibus et
nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur, súpplici
confessione dicéntes:
COMMUNIO:
Ps 20,4
Panie, włożyłeś mu na głowę Posuísti, Dómine, in cápite
koronę z drogich kamieni.
eius corónam de lápide pretióso.
POSTCOMMUNIO:
Pokrzepieni
uczestnictwem Refécti
participatióne
w świętej uczcie, prosimy Cię, múneris sacri, quaesumus,
Panie, Boże nasz, abyśmy za Dómine, Deus noster: ut,
przyczyną św. Polikarpa, Mę- cuius exséquimur cultum,
czennika i Biskupa Twego, do- intercedénte beáto Polycárznali skutków tajemnicy, którą po
Mártyre
tuo
atque
z czcią sprawujemy. Przez Pana. Pontífice, sentiámus efféctum. Per Dominum.