Studia Niestacjonarne II Stopnia

Transkrypt

Programy przedmiotów na studiach niestacjonarnych II stopnia – kierunek Automatyka i Robotyka
1
SPIS TREŚCI:
IDENTYFIKATOR
AAPN01U00N11
AAPN01U00N32
AAPN02U00N11
ABPP04U00N11
ABPP04U00N22
ABPP05UPFN21
ABPP05U00N12
ACPP08U00N11
ACPT11U00N11
ACPT11U00N22
ACPT11U00N23
ACPT11U00N14
ACPT19U00N11
ACPT19U00N22
A0P000AB1N11
A0P000AB1N12
A0P000AB1N13
A0P000AB1N21
A0P000AB1N22
A0P000AB1N23
A0P000AB1N24
A0P000AB1N31
A0P000AB1N33
A0P000AB1N34
A0P000AB1N35
A0P000AB1N36
A0P000AB1N37
A0P000AB1N21
A0P000AB1N12
A0P000AB2N11
A0P000AB2N12
A0P000AB2N11
A0P00AB2N22
A0P000AB2N23
A0P000AB2N21
A0P000AB2N22
A0P000AB2N33
A0P000AB2N34
A0P000AB2N35
A0P000AB2N31
A0P000AB3N11
A0P000AB3N12
A0P000AB3N13
A0P000AB3N14
A0P000AB3N21
A0P000AB3N22
A0P000AB3N23
A0P000AB3N31
A0P000AB3N32
A0P000AB3N33
A0P000AB3N34
A0P000AB3N35
A0P000AB3N11
A0P000AB3N22
A0P000AB4N11
A0P000AB4N12
A0P000AB4N21
A0P000AB4N22
A0P000AB4N23
A0P000AB4N31
A0P000AB4N22
A0P000AB4D33
A0P000AB4N34
NAZWA PRZEDMIOTU
STRONA
JĘZYK ANGIELSKI W MECHANICE I BUDOWIE MASZYN .................................................... 4
JĘZYK ANGIELSKI W AUTOMATYCE I ROBOTYCE ............................................................... 5
TECHNOLOGIE PROEKOLOGICZNE........................................................................................... 6
BADANIA OPERACYJNE............................................................................................................... 7
METODY ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH I BRZEGOWYCH .................................................. 8
METODY DYFRAKCYJNE............................................................................................................. 9
OPTYKA I FIZYKA LASERÓW ................................................................................................... 10
PODSTAWY MIERNICTWA ........................................................................................................ 11
TEORIA MASZYN I MECHANIZMÓW....................................................................................... 12
MECHANIKA ANALITYCZNA.................................................................................................... 13
DYNAMIKA UKŁADÓW ELEKTROMECHANICZNYCH ........................................................ 14
BIOMECHANIKA INśYNIERSKA............................................................................................... 15
NAPĘDY I STEROWANIA HYDRAULICZNE I PNEUMATYCZNE ........................................ 16
SERWONAPĘDY MASZYN I URZĄDZEŃ ................................................................................. 17
ANATOMIA FUNKCJONOWANIA I FIZJOLOGIA NARZĄDÓW RUCHU............................. 18
ELEMENTY MODELOWANIA W BIOMECHANICE ................................................................ 19
ELEMENTY BIOMECHANIKI NARZĄDÓW RUCHOWYCH CZŁOWIEKA .......................... 20
DYNAMIKA UKŁADÓW WIELOCZŁONOWYCH .................................................................... 21
PODSTAWY BIOMECHANIKI I BIONIKI TECHNICZNEJ ....................................................... 22
BIOMATERIAŁY I MATERIAŁY MEDYCZNE ......................................................................... 23
APARATURA BIOMEDYCZNA................................................................................................... 24
INśYNIERIA REHABILITACJI NARZĄDÓW RUCHU ............................................................. 25
INSTRUMENTARIUM I SPRZĘT MEDYCZNY ......................................................................... 26
WYBRANE ZAGADNIENIA BIOINśYNIERII I BIOCYBERNETYKI...................................... 27
KOMPUTEROWE MODELOWANIE UKŁADU KOSTNEGO CZŁOWIEKA........................... 28
PROCESY CIEPLNE ...................................................................................................................... 29
PROJEKTOWANIE NAPĘDÓW URZĄDZEŃ REHABILITACYJNYCH .................................. 30
MODELOWANIE UKŁADÓW RUCHU ORGANIZMÓW śYWYCH........................................ 31
ALGORYTMY GENETYCZNE I PROGRAMOWANIE EWOLUCYJNE .................................. 32
MODELOWANIE I SYMULACJA SYSTEMÓW MECHATRONICZNYCH ............................. 33
KONSTRUOWANIE UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH ROBOTÓW I MASZYN............. 34
MIERNICTWO DYNAMICZNE UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH ................................... 35
NAPĘDY MANIPULATORÓW ROBOTÓW................................................................................ 36
MECHANIKA PŁYNÓW ............................................................................................................... 37
NIEZAWODNOŚĆ UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH ........................................................ 38
LOGISTYKA W SYSTEMACH WYTWÓRCZYCH .................................................................... 39
PROJEKTOWANIE I BADANIE ROBOTÓW .............................................................................. 40
SYMULACJA POZYCJONOWANIA MANIPULATORÓW ROBOTÓW .................................. 41
PROCESY NIEUSTALONE W UKŁADACH MECHATRONICZNYCH ................................... 42
ANALOGIE I GRAFY .................................................................................................................... 43
RÓWNANIA FIZYKI MATEMATYCZNEJ.................................................................................. 44
PROGRAMOWANIE OBIEKTOWE ............................................................................................. 45
PODSTAWY EKSPLOATACJI I DAGNOSTYKI MASZYN....................................................... 46
OBLICZENIA EWOLUCYJNE...................................................................................................... 47
METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH ............................................................................... 48
NUMERYCZNE MODELOWANIE PÓL SPRZĘśONYCH......................................................... 49
NUMERYCZNE MODELE UKŁADÓW BIOLOGICZNYCH ..................................................... 50
METODA ELEMENTÓW BRZEGOWYCH ................................................................................. 51
MODELOWANIE PRZYBLIśONE ............................................................................................... 52
ANALIZA MODALNA .................................................................................................................. 53
MODELOWANIE PROCESÓW CIEPLNYCH ............................................................................. 54
SYSTEMY KOMPUTEROWE OBLICZEŃ INśYNIERSKICH ................................................... 55
OPTYMALIZACJA PROCESÓW I UKŁADÓW DYNAMICZNYCH......................................... 56
MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW ............................................. 57
WYBRANE ZAGADNIENIA OBRÓBKI UBYTKOWEJ............................................................. 58
PROCESY PRZETWÓRSTWA TWORZYW SZTUCZNYCH I ICH AUTOMATYZACJA ....... 59
TWORZYWA SZTUCZNE I ICH WŁASNOŚCI .......................................................................... 60
KINEMATYKA I DYNAMIKA MASZYN TECHNOLOGICZNYCH......................................... 61
MASZYNY I URZĄDZENIA DO PRZETWÓRSTWA TWORZYW SZTUCZNYCH ................ 62
NAPĘDY MASZYN TECHNOLOGICZNYCH............................................................................. 63
DIAGNOSTYKA I AUTOMATYCZNY NADZÓR W WYTWARZANIU .................................. 64
KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE WYTWARZANIA CAD/CAM......................................... 65
PODSTAWY PROJEKTOWANIA MASZYN, NARZĘDZI I PRZYRZĄDÓW
TECHNOLOGICZNYCH ............................................................................................................... 66
A0P000AB4N15
A0P000AB4N31
A0P000AB5N11
A0P000AB5N12
A0P000AB5N13
A0P000AB5N21
A0P000AB5N22
A0P000AB5N23
A0P000AB5N31
A0P000AB5N32
A0P000AB5N33
A0P000AB5N34
A0P000AB5N21
A0P000AB5N12
A0P000AC1N11
A0P0000AC1N12
A0P000AC1N21
A0P000AC1N12
A0P000AC1N23
A0P000AC1N31
A0P000AC1N32
A0P000AC1N33
A0P000AC1N34
A0P000AC1N21
A0P000AC2N11
A0P000AC2N12
A0P000AC2N13
A0P000AC2N22
A0P000AC2N23
A0P000AC2N31
A0P000AC2N32
A0P000AC2N33
A0P000AC2N34
A0P000AC2N21
A0P000AC3N11
A0P000AC3N12
A0P000AC3N13
A0P000AC3N21
A0P000AC3N22
A0P000AC3N23
A0P000AC3N31
A0P000AC3N32
A0P000AC3N13
A0P000AC3N34
A0P000AC3N031
A0P000AC3N22
A0P000AC4N11
A0P000AC4N12
A0P000AC4N21
A0P000AC4N22
A0P000AC4N23
A0P000AC4N31
A0P000AC4N32
A0P000AC4N33
A0P000AC4N11
A0P000AC4N21
A0P000AC5N11
A0P000AC5N12
A0P000AC5N13
A0P000AC5N21
A0P000AC5N22
A0P000AC5N23
A0P000AC5N31
2
METODY SZTUCZNEJ INTELIGENCJI W WYTWARZANIU .................................................. 67
WYBRANE ZAGADNIENIA METODOLOGII BADAŃ ............................................................. 68
ZAAWANSOWANE SYSTEMY CAD.......................................................................................... 69
PROGRAMOWANIE OBIEKTOWE ............................................................................................. 70
MATEMATYCZNA TEORIA SYGNAŁÓW ................................................................................ 71
METODOLOGIA PROJEKTOWANIA (1) .................................................................................... 72
ZINTEGROWANE SYSTEMY CAD/CAM................................................................................... 73
METODY DIAGNOSTYKI TECHNICZNEJ (1) ........................................................................... 74
METODOLOGIA PROJEKTOWANIA (2) .................................................................................... 75
METODY DIAGNOSTYKI TECHNICZNEJ (2) ........................................................................... 76
PODSTAWY NIEZAWODNOŚCI I EKSPLOATACJI MASZYN ............................................... 77
KONSTRUOWANIE ROBOTÓW I URZĄDZEŃ AUTOMATYKI ............................................. 78
PROJEKTOWANIE WSPÓŁBIEśNE............................................................................................ 79
POZYSKIWANIE WIEDZY........................................................................................................... 80
PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA WŁASNOŚCI MATERIAŁÓW INśYNIERSKICH............. 81
TECHNOLOGIA OBRÓBKI CIEPLNEJ I WARSTW POWIERZCHNIOWYCH ....................... 82
TECHNOLOGIA OBRÓBKI PLASTYCZNEJ .............................................................................. 83
PODSTAWY KONSTRUKCJI I WYTWARZANIA NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA
TECHNOLOGICZNEGO................................................................................................................ 84
ZINTEGROWANE TECHNOLOGIE PROCESÓW MATERIAŁOWYCH.................................. 85
ZASADY DOBORU MATERIAŁÓW NA NARZĘDZIA ............................................................. 86
ZASADY KONSTRUKCJI URZĄDZEŃ DO TECHNOLOGII PROCESÓW
MATERIAŁOWYCH...................................................................................................................... 87
KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH ..... 88
AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH 89
ZINTEGROWANE SYSTEMY ZARZĄDZANIA JAKOŚCIĄ, ŚRODOWISKIEM
I BEZPIECZEŃSTWEM W TECHNOLOGIACH PROCESÓW................................................... 90
METALURGIA STOPÓW ODLEWNICZYCH ............................................................................. 91
TECHNOLOGIA FORMY OLDEWNICZEJ ................................................................................. 92
MECHANIZACJA I AUTOMATYZACJA ODLEWNI................................................................. 93
METALURGIA STOPÓW ODLEWNICZYCH ............................................................................. 94
ROBOTYZACJA GNIAZD I LINII ODLEWNICZYCH ............................................................... 95
STEROWANIE I KONTROLA PRODUKCJIODLEWNICZEJ .................................................... 96
AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW TOPIENIA METALI I STOPÓW ......... 97
AUTOMATYZACJA I HERMETYZACJA TRANSPORTU W ODLEWNI ................................ 98
KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROCESÓW ODLEWNICZYCH .................................... 99
NOWOCZESNE ZAGADNIENIA ODLEWNICTWA ................................................................ 100
URZĄDZENIA I OSPRZĘT SPAWALNICZY ............................................................................ 101
PODSTAWY TECHNOLOGII SPAWALNICZYCH................................................................... 102
MATERIAŁY INśYNIERSKIE ................................................................................................... 103
URZĄDZENIA I OSPRZĘT SPAWALNICZY ............................................................................ 104
PODSTAWY TECHNOLOGII SPAWALNICZYCH................................................................... 105
METALURGIA PROCESÓW SPAWALNICZYCH.................................................................... 106
PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI SPAWANYCH ZGRZEWANYCH I LUTOWANYCH . 107
KONTROLA I ZAPEWNIENIE JAKOŚCI W SPAWALNICTWIE ........................................... 108
PROJEKTOWANIE PRODUKCJI SPAWALNICZEJ ................................................................. 109
MECHANIZACJA, AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PRODUKCJI SPAWALNICZEJ110
MODELOWANIE I SYMULACJA KOMPUTEROWA PROCESÓW SPAWALNICZYCH..... 111
KOMUNIKACJA MIĘDZYLUDZKA I NEGOCJACJE W TECHNICE .................................... 112
PROJEKTOWANIE PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH .................................................... 113
ZAAWANSOWANE SYSTEMY CAD/CAM.............................................................................. 114
PROGRAMOWANIE ROBOTÓW.............................................................................................. 115
ROBOTYZACJA PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH ......................................................... 116
PROJEKTOWANIE NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA ...................................................... 117
MODELOWANIE I SYMULACJA WYTWARZANIA............................................................... 118
PROJEKTOWANIE ELASTYCZNYCH SYSTEMÓW WYTWÓRCZYCH .............................. 119
PLANOWANIE I STEROWANIE PRODUKCJĄ W SYSTEMACH
ZAUTOMATYZOWANYCH ....................................................................................................... 120
KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE WYTWARZANIE ........................................................ 121
KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE WYTWARZANIE ........................................................ 122
PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA WŁASNOŚCI MATERIAŁÓW INśYNIERSKICH........... 123
PODSTAWY PRAWNE SYSTEMU BADAŃ I CERTYFIKACJI .............................................. 124
ZINTEGROWANE SYSTEMY ZARZĄDZANIA WYTWARZANIEM .................................... 125
AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA TECHNOLOGII PROCESÓW
MATERIAŁOWYCH.................................................................................................................... 126
DOKUMENTACJA SYSTEMU JAKOŚCI .................................................................................. 127
ZARZĄDZANIE PROCESAMI TECHNOLOGICZNYMI I CZYSTSZA PRODUKCJA ......... 128
KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA TECHNOLOGII PROCESÓW
MATERIAŁOWYCH.................................................................................................................... 129
A0P000AC5N32
A0P000AC5N33
A0P000AC5N34
A0P000AC5N35
A0P000AC5N36
A0P000AC5N11
A0P000AC5N22
3
PODSTAWY KONSTRUKCJI I WYTWARZANIA NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA
TECHNOLOGICZNEGO.............................................................................................................. 130
ZASADY KONSTRUKCJI URZĄDZEŃ DO TECHNOLOGII PROCESÓW
MATERIAŁOWYCH.................................................................................................................... 131
METODY BADAŃ JAKOŚCI I AUDITING ............................................................................... 132
TECHNIKI MENEDśERSKIE I ZARZĄDZANIE ZMIANAMI ................................................ 133
ZINTEGROWANE MATERIAŁOWE PROCESY TECHNOLOGICZNE.................................. 134
KOSZTY ZARZĄDZANIA JAKOŚCIĄ I EKONOMIKA PRODUKCJI.................................... 135
SYSTEMY DORADCZE W ZARZĄDZANIU I TECHNOLOGIACH PROCESÓW
MATERIAŁOWYCH.................................................................................................................... 136
KARTA PRZEDMIOTU
AAPN01U00N11 JĘZYK ANGIELSKI W MECHANICE I BUDOWIE MASZYN
Nazwa przedmiotu: JĘZYK ANGIELSKI W MECHANICE I BUDOWIE Kod/nr AAPN01U00N11
MASZYN
Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II STOPNIA
Kierunek: AUTOMATYKA I ROBOTYKA
Specjalność: CAŁY ROK
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Znajomość języka angielskiego w stopniu co najmniej
średniozaawansowanym, pozwalająca na formułowanie wypowiedzi na dany temat oraz stosowania podstawowych
struktur gramatycznych. Maszynoznawstwo, biomechanika inŜynierska, podstawy nauki o materiałach, biomateriały,
technologia maszyn, spawalnictwo, odlewnictwo.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. J. Madejski
Prowadzący zajęcia:
Liczba godzin:
Wykład:
Ćwiczenia: dr inŜ. J. Madejski, dr inŜ. A. Zarychta, dr inŜ. Anna Timofiejczuk, dr inŜ. Jan
9
Jezierski, dr inŜ. Witold Beluch, dr inŜ. Wacław Kuś, dr inŜ. Grzegorz Wszołek
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zaprezentowanie w języku angielskim pojęć, prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z
zakresu doboru materiałów inŜynierskich, kształcenie metod rozwiązywania zadań problemowych z zakresu
projektowania, poznanie wybranych praktycznych zastosowań materiałów inŜynierskich w: elektronice, biomedycynie,
automatyce i robotyce, przemyśle samochodowym i okrętowym, chemicznym oraz lotniczym, technologii maszyn,
odlewnictwie, spawalnictwie, kształcenie umiejętności wyszukiwania źródeł słownictwa technicznego, rozwijanie i
ćwiczenie umiejętności tłumaczenia tekstów technicznych, w tym z wykorzystaniem narzędzi informatycznych.
Treści programowe: Omówienie terminologii i analiza tekstów z zakresu następujących dziedzin: Hazards in the
workshop, Workshop environment, The properties of engineering materials, Chemical stability, Fatigue resistance,
Machinability, Toughness, Metals and alloys, Microstructure, Ferrous metals, Steel, Aluminium and its alloys, Copper
and its alloys, Bearing metals, Miscellaneous important metals and alloys, Forms of supply, Casting, Rolling, Extrusion,
Drawing and forging, Nonmetallic materials, Joining of metals, Soft soldering, Hard soldering, Welding, adhesives, Heat
treatment of plain carbon steels, Hardening, Tempering, Annealing, Normalizing, Furnaces used in heat treatment,
Measuring the temperature, Atmospheric Corrosion and Protective Measures. Measurement - Accuracy of
Determination, Measurement of Angles, Marking Out; Benchwork and Fitting – Typical Powered Hand Tools; Cutting
Tools – Requirements of a Cutting Tool, Cutting Conditions, Cutting Tool Materials, Cutting Speeds, Cutting Fluids,
Safety Issues; Drilling Machines, Drills, and Reamers – Types of Drill, Drilling Practice, Drilling Machines, Reaming;
Centre Lathe Work – Parts of a Lathe, Work-Holding Methods, Using the Lathe, Screw Cutting on a Lathe; Plastics –
Shaping of Plastics, Adhesives, Machining Plastics.
Treści/tematy: Język angielski w automatyce i robotyce.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja pod kierunkiem prowadzącego.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu
Ćw./L./P./Sem.: kolokwium zaliczeniowe.
Literatura podstawowa:
1. J.V. Courtney - „Workshop Processes and Materials. Level I”, Van Nostrand Reinhold Company, New York, 1980
2. General Engeneering. English for Academic Purposes series. CM and D Johnson. Prentice Hall Europe 1998.
3. Pons-Angielski w technice. LektorKlett 2001.
4. Marek Flakiewicz, Jolanta Kiermasz, Maria Kingsford-Golinowska: Car maintanenace: Zbiór specjalistycznych
tekstów technicznych w języku angielskim. Politechnika Śląska nr 1424, Gliwice 1991.
Literatura uzupełniająca:
1. Piotr Domański: English in science and technology: wybór tekstów terminów i zwrotów angielskich z nauk ścisłych i
przyrodniczych. WNT, Warszawa 1996.
2. Piotr Domański: English in science and technology: wybór terminów i zwrotów angielskich z nauk ścisłych. WNT
Warszawa 1993.
3. Skrzyńska M. i inni.: Słownik naukowo-techniczny angielsko-polski, Wyd. WNT Warszawa 1997.
Liczba pkt ECTS: 1
4
KARTA PRZEDMIOTU
AAPN01U00N32 JĘZYK ANGIELSKI W AUTOMATYCE I ROBOTYCE
Nazwa przedmiotu: JĘZYK ANGIELSKI W AUTOMATYCE I ROBOTYCE
Kod/nr AAPN01U00N32
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Znajomość języka angielskiego w stopniu co najmniej
średniozaawansowanym, pozwalająca na formułowanie wypowiedzi na dany temat oraz stosowania podstawowych
struktur gramatycznych. Automatyka, robotyka, biomechanika inŜynierska, podstawy nauki o materiałach, biomateriały,
technologia maszyn, spawalnictwo, odlewnictwo.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. J. Madejski
Liczba godzin:
Wykład:
Ćwiczenia: dr inŜ. J. Madejski, dr inŜ. A. Zarychta, dr inŜ. Anna Timofiejczuk, dr inŜ. Jan
9
Jezierski, dr inŜ. Jarosław Kaczmarczyk, dr inŜ. Wacław Kuś, dr inŜ. Grzegorz Wszołek
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zaprezentowanie w języku angielskim pojęć, prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z
zakresu doboru materiałów inŜynierskich, kształcenie metod rozwiązywania zadań problemowych z zakresu
projektowania, poznanie wybranych praktycznych zastosowań materiałów inŜynierskich w: elektronice, biomedycynie,
automatyce i robotyce, przemyśle samochodowym i okrętowym, chemicznym oraz lotniczym, technologii maszyn,
odlewnictwie, spawalnictwie, kształcenie umiejętności wyszukiwania źródeł słownictwa technicznego, rozwijanie i
ćwiczenie umiejętności tłumaczenia tekstów technicznych, w tym z wykorzystaniem narzędzi informatycznych.
Treści programowe: Omówienie terminologii i analiza tekstów z zakresu następujących dziedzin: Hazards in the
workshop, Workshop environment, The properties of engineering materials, Chemical stability, Fatigue resistance,
Machinability, Toughness, Metals and alloys, Microstructure, Ferrous metals, Steel, Aluminium and its alloys, Copper
and its alloys, Bearing metals, Miscellaneous important metals and alloys, Forms of supply, Casting, Rolling, Extrusion,
Drawing and forging, Nonmetallic materials, Joining of metals, Soft soldering, Hard soldering, Welding, adhesives, Heat
treatment of plain carbon steels, Hardening, Tempering, Annealing, Normalizing, Furnaces used in heat treatment,
Measuring the temperature, Atmospheric Corrosion and Protective Measures. Measurement - Accuracy of
Determination, Measurement of Angles, Marking Out; Benchwork and Fitting – Typical Powered Hand Tools; Cutting
Tools – Requirements of a Cutting Tool, Cutting Conditions, Cutting Tool Materials, Cutting Speeds, Cutting Fluids,
Safety Issues; Drilling Machines, Drills, and Reamers – Types of Drill, Drilling Practice, Drilling Machines, Reaming;
Centre Lathe Work – Parts of a Lathe, Work-Holding Methods, Using the Lathe, Screw Cutting on a Lathe; Plastics –
Shaping of Plastics, Adhesives, Machining Plastics.
Treści/tematy: Język angielski w automatyce i robotyce.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja pod kierunkiem prowadzącego.
Ćw./L./P./Sem.: kolokwium zaliczeniowe.
1. J.V. Courtney - „Workshop Processes and Materials. Level I”, Van Nostrand Reinhold Company, New York, 1980
2. General Engeneering. English for Academic Purposes series. CM and D Johnson. Prentice Hall Europe 1998.
3. Pons-Angielski w technice. LektorKlett 2001.
4. Marek Flakiewicz, Jolanta Kiermasz, Maria Kingsford-Golinowska: Car maintanenace: Zbiór specjalistycznych
tekstów technicznych w języku angielskim. Politechnika Śląska nr 1424, Gliwice 1991.
1. Piotr Domański: English in science and technology: wybór tekstów terminów i zwrotów angielskich z nauk ścisłych i
przyrodniczych. WNT, Warszawa 1996.
2. Piotr Domański: English in science and technology: wybór terminów i zwrotów angielskich z nauk ścisłych. WNT
Warszawa 1993.
3. Skrzyńska M. i inni.: Słownik naukowo-techniczny angielsko-polski, Wyd. WNT Warszawa 1997.
Liczba pkt ECTS: 1
5
KARTA PRZEDMIOTU
AAPN02U00N11 TECHNOLOGIE PROEKOLOGICZNE
Nazwa przedmiotu: TECHNOLOGIE PROEKOLOGICZNE
Kod/nr AAPN02U00N11
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Ekologia i zarządzanie środowiskiem.
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski.
Wykład:
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Aneta Kania, dr inŜ. Monika Spilka, dr inŜ. Wirginia Pilarczyk
7
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu
ekologii.
Treści programowe: Podstawowe zagadnienia z zakresu ochrony zasobów naturalnych i ekologii człowieka.
Wiadomości odnośnie procesów zachodzących w biosferze, hydrosferze i atmosferze. Charakterystyka zanieczyszczeń
naturalnych i antropogennych oraz ich oddziaływanie na środowisko. Problematyka ochrony atmosfery;
rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń gazowych i pyłów, redukcja zanieczyszczeń, skutki szkodliwej emisji; gospodarka
wodna i ochrona wód podziemnych i powierzchniowych; degradacja powierzchni Ziemi i rekultywacja terenów
zdegradowanych; gospodarka odpadami; ochrona przed hałasem i wibracjami; ekologicznie czyste technologie i procesy
produkcyjne. Wybór optymalnej technologii w aspekcie ekologicznym.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Najlepsze dostępne techniki. Rola sformalizowanych i niesformalizowanych SZŚ w
doskonaleniu technologii. Analiza techniczno – ekonomiczna wariantów rozwiązań proekologicznych. Wybrane
materiałowe procesy technologiczne z uwzględnieniem minimalizacji oddziaływań środowiskowych.
Metody dydaktyczne: Pokaz multimedialny, ćwiczenia projektowe.
Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę.
1. Wiątkowski S.: Ekologia ogólna, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz, 1998.
1. Stefanowicz T.: Wstęp do ekologii i podstaw ochrony środowiska, Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań, 1996.
2. Wnuk Z., Wieczorek S.: Wybrane zagadnienia z ekologii i ochrony środowiska, Wyd. Uczelniane, Rzeszów, 1997.
3. Górka K., Poskrobko B., Radecki W.: Ochrona środowiska, PWE, Warszawa, 1998.
4. Górka K., Poskrobko B.: Ekonomika ochrony środowiska, PWE, Warszawa, 1987.
5. Johansson A.: Czysta technologia, Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1997.
6. Poskrobko B.: Zarządzanie środowiskiem, PWN, Warszawa, 1998.
Liczba pkt ECTS: 1
6
KARTA PRZEDMIOTU
ABPP04U00N11 BADANIA OPERACYJNE
Nazwa przedmiotu: BADANIA OPERACYJNE
Kod/nr ABPP04U00N11
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy rachunku macierzowego, podstawy informatyki.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jerzy Mendakiewicz
Liczba godzin:
Wykład: dr inŜ. Jerzy Mendakiewicz
8
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Alicja Piasecka-Belkhayat, dr inŜ. Mirosław Dziewoński, dr inŜ. Marek
Jasiński, dr inŜ. GraŜyna KałuŜa, dr inŜ. Jerzy Mendakiewicz, dr inŜ. Marek Paruch, mgr inŜ. 10
Jolanta Poteralska, mgr inŜ. Łukasz Turchan
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Wprowadzenie w problematykę optymalizacyjnego modelowania matematycznego
wykorzystywanego do rozwiązywania problemów ekonomicznych. Zakres badań operacyjnych.
Treści programowe: Programowanie liniowe. Przykłady standardowych zadań programowania liniowego,
sformułowanie zadania programowania liniowego (funkcja celu, warunki ograniczające, warunki brzegowe). Metoda
geometryczna – przykłady rozwiązań. Metoda Simplex (postać standardowa problemu optymalizacji, kryterium
optymalności, tablice simpleksowe, metoda obliczeń). Optymalizacja liniowa całkowitoliczbowa (wprowadzenie
warunków całkowitoliczbowych, podział problemu na kolejne zadania, porządkowanie listy zadań, wybór rozwiązania
optymalnego). Zagadnienie transportowe (sformułowanie zadania, metody poszukiwania pierwszego rozwiązania
bazowego, kolejne iteracje, rozwiązanie optymalne).
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metoda geometryczna. Metoda Simplex. Optymalizacja liniowa całkowitoliczbowa
Zagadnienie transportowe zbilansowane.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, laboratorium komputerowe z
wykorzystaniem oprogramowania „Badania operacyjne z komputerem” i innych.
1. Wykład: Zaliczenie - kolokwium pisemne.
2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę.
3. E. Majchrzak. M. Dziewoński, M. Jasiński, G. KałuŜa, J. Mendakiewicz, M. Paruch, A. Piasecka-Belkhayat, Badania
operacyjne. Teoria i zastosowania, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2007.
4. T. Trzaskalik, Wprowadzenie do badań operacyjnych z komputerem, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne,
Warszawa 2003.
1. Z. Jędrzejczyk, J. Skrzypek, K. Kukuła, A. Walkosz, Badania operacyjne w przykładach i zadaniach, PWN,
Warszawa 2003.
2. K. Manteuffel, S. Seiffart, Wstęp do algebry liniowej i programowania liniowego, PWN, Warszawa, 1975.
3. D. Gale, Teoria linowych modeli ekonomicznych, PWN, Warszawa, 1969.
4. H. Steinhaus, Elementy nowoczesnej matematyki dla inŜynierów, PWN, Warszawa – Wrocław, 1964.
5. F.S. Hiller, G.J. Lieberman, Introduction to Operations Research, New York: McGraw-Hill, 1990.
Liczba pkt ECTS: 3
7
KARTA PRZEDMIOTU
ABPP04U00N22 METODY ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH I BRZEGOWYCH
Nazwa
przedmiotu:
METODY
ELEMENTÓW
SKOŃCZONYCH Kod/nr ABPP04U00N22
I BRZEGOWYCH
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, mechanika, wytrzymałość materiałów, podstawy
informatyki, metody numeryczne
Prowadzący przedmiot: dr Mirosław Habarta
Wykład: dr Mirosław Habarta
Liczba godzin:
5
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Witold Beluch, dr Mirosław Habarta
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z zagadnieniami modelowania komputerowego z wykorzystaniem
metody elementów skończonych oraz metody elementów brzegowych.
Treści programowe: Omawiane są zastosowania metod elementów brzegowych oraz skończonych w analizie.
Rozpatrywane są zagadnienia ustalonego przepływu ciepła oraz analiza ram, kratownic, tarcz. W ramach wykładu
omawiana jest metoda reszt waŜonych oraz teoretyczne podstawy metody elementów skończonych oraz metody
elementów brzegowych
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Analizy 2D dla przepływu ciepła z uŜyciem MEB. Optymalizacja rozłoŜenia otworów
chłodzących z uŜyciem oprogramowania MEB. Analizy 2D dla przepływu ciepła z uŜyciem MES. Optymalizacja
rozłoŜenia otworów chłodzących z uŜyciem oprogramowania MES. Porównanie analiz MEB i MES. Analizy statyczne
belek i ram z uŜyciem MES. Analizy statyczne elementów płaskich z uŜyciem MES.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, symulacji komputerowych,
laboratorium komputerowe, oprogramowanie MEB oraz MES
1. Wykład: Kolokwium, pisemny.
2. Ćw./L./P./Sem.: zaliczenie laboratoriów.
1. Chandrupatla T.R., Belegundu A.D., Introduction to Finite Elements in Engineering, Prentice-Hall Inc. New Jersey,
1991
2. Bąk R., Burczyński T., Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego, WNT, 2009.
1. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawnicza
Politechniki Warszawskiej, Wydanie 2, 2005.
2. Zienkiewicz O.C., Taylor R.L. The Finite Element Method, Vol. 1-2, Butterworth, Oxford 2000.
Liczba pkt ECTS: 2
8
KARTA PRZEDMIOTU
ABPP05UPFN21 METODY DYFRAKCYJNE
Nazwa przedmiotu: METODY DYFRAKCYJNE
Kod/nr ABPP05UPFN21
Specjalność: AC5 – ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy fizyki, chemii, nauki o materiałach
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. M. Pawlyta
Wykład:
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
Laboratorium: dr inŜ. J. Mazurkiewicz, dr inŜ. G.Matula, dr inŜ. M. Pawlyta, dr inŜ. M. Bonek 9
Projekt:
Seminarium: dr inŜ. M. Pawlyta
8
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z podstawowymi metodami dyfrakcyjnymi stosowanymi w
badaniach materiałów inŜynierskich, metodami ich interpretacji oraz praktycznymi moŜliwościami ich wykorzystania.
Ponadto zapoznanie z podstawami krystalografii i fizyki ciała stałego, transmisyjnej mikroskopii elektronowej i
rentgenowskiej analizy strukturalnej.
Treści programowe Przedmiot obejmuje kształcenie w zakresie metod analizy krystalograficznej stosowanej w
mikroskopii elektronowej i rentgenografii strukturalnej. Obejmuje swoim zakresem takie zagadnienia jak: sieć
krystaliczna, sieć przestrzenna, sieć odwrotna, układy krystalograficzne, wskaźnikowanie punktów, kierunków i
płaszczyzn w przestrzeni krystalograficznej, zasady projekcji sferycznej i stereograficznej, operacje na siatce Wulfa,
symetria w morfologii kryształów, klasyfikacja ciał krystalicznych, typy struktur, budowa transmisyjnego mikroskopu
elektronowego, preparatyka w transmisyjnej mikroskopii elektronowej, zasady tworzenia dyfrakcji elektronowej, prawa
dyfrakcji, podstawowe rodzaje dyfraktogramów elektronowych i zasady ich rozwiązywania
Treści/tematy: Przygotowanie repliki węglowej ekstrakcyjnej do badań dyfrakcyjnych w transmisyjnym mikroskopie
elektronowym. Badania dyfrakcyjne w transmisyjnym mikroskopie elektronowym materoałów polikrystalicznych.
Badania dyfrakcyjne w transmisyjnym mikroskopie elektronowym materiałów monokrystalicznych i amorficznych.
Badania dyfrakcyjne na dyfraktometrze rentgenowskim. Badania tekstury materiałów krystalicznych i pomiar wielkości
krystalitów materiałów amorficznych. Wskaźnikowanie punktów, kierunków i płaszczyzn krystalograficznych w
układzie krystalograficznym regularnym i heksagonalnym. Zasada rachunku pasowego i sieci odwrotnej oraz
poslugiwanie się projekcją stereograficzną i siatką wulfa. Rozwiązywanie dyfraktogramów elektronowych materiałów
polikrystalicznych uzyskanych w transmisyjnym mikroskopie elektronowym. Rozwiązywanie dyfraktogramów
elektronowych materiałów monokrystalicznych i amorficznych w transmisyjnymmikroskopie elektronowym.Metody
dokładnego wyznaczania orientacji materiału monokrystalicznego w transmisyjnym mikroskopie elektronowym.
Rozwiązywanie dyfraktogramów rentgenowskich.
Metody dydaktyczne: przekaz audiowizualny, praca własna studenta z ksiąŜką, samodzielne wykonywanie prac
laboratoryjnych i badawczych w laboratorium, gry dyskusyjne, demonstracje, dyskusja.
1. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały inŜynierskie z podstawami projektowania
materiałowego, WNT, Warszawa 2002
1. Dobrzański L.A.: Hajduczek E.: Mikroskopia świetlna i elektronowa, WNT, Warszawa, 1987
2. Barbacki A.: Metody analizy krystalograficznej w mikroskopii elektronowej, Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań,
1998
Liczba pkt ECTS: 1
9
10
KARTA PRZEDMIOTU
ABPP05U00N12 OPTYKA I FIZYKA LASERÓW
Nazwa przedmiotu: OPTYKA I FIZYKA LASERÓW
Kod/nr ABPP05U00N12
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Znajomość podstaw fizyki.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Aleksander Lisiecki
Wykład: dr inŜ. Aleksander Lisiecki,
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
8
Laboratorium: dr inŜ. Aleksander Lisiecki, dr inŜ. Damian Janicki
10
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom wiedzę o budowie i zasadach działania urządzeń laserowych oraz o
ich zastosowaniach przemysłowych.
Treści programowe: Elementarny opis działania lasera. Absorpcja i emisja spontaniczna oraz wymuszona. Akcja
laserowa oraz warunki zaistnienia akcji laserowej. Równanie bilansu: układ trójpoziomowy i czteropoziomowy.
Wzmacniacze laserowe. Własności światła laserowego. Wiązki gaussowskie i rezonatory optyczne. Rezonatory stabilne i
niestabilne. Rola rezonatora w kształtowaniu wiązki. Wzbudzenie jedno i wielomodowe. Wiązka gaussowska i
rezonator. Rezonator konfokalny. Mod gaussowski w układzie optyczny. Mody poprzeczne wyŜszych rzędów. Rozkłady
mocy w przekroju poprzecznym (TEM) Częstości rezonansowe. Propagacja wiązki gaussowskiej w układzie optycznym.
Charakterystyka róŜnych rodzajów laserów: lasery gazowe atomowe i molekularne, lasery na ciele stałym, lasery
półprzewodnikowe oraz inne typy laserów. Detektory promieniowania laserowego. Zastosowanie laserów.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem.
1. Budowa i działanie lasera diodowego duŜej mocy,
2. Wyznaczanie charakterystyki mocy lasera HPDL ROFIN DL 020,
3. Wyznaczanie współczynników pochłaniania promieniowania laserowego przez tworzywa termoplastyczne,
4. Wyznaczanie kształtu i wymiarów ogniska wiązki lasera HPDL ROFIN DL 020 w funkcji długości ogniskowej,
5. Wyznaczanie współczynników odbicia promieniowania laserowego od powierzchni róŜnych materiałów
konstrukcyjnych,
6. Zastosowanie wiązki lasera HPDL ROFIN DL 020 w procesach technologicznych (obróbki powierzchniowej,
napawania, spawania).
Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne na podstawie
instrukcji (skrypt).
1. Wykład Kolokwium pisemne z wykładu.
2. Ćw./L./P./Sem. Sprawozdania z laboratorium.
1. Dubi A.: Zastosowanie laserów. WNT, Warszawa 1991,
2. Kujawski A., Szczepański P.: Lasery - podstawy fizyczne. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej,
Warszawa 1999,
3. Wesołowski Z.: Fizyka laserów, Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej, Kielce 1999,
4. Banasik M., Dworak J.: Spawanie i cięcie laserowe. Kurs Aktualizacji Wiedzy Europejskiego InŜyniera Spawalnika.
Instytut Spawalnictwa w Gliwicach, 1999 r,
5. Shimoda K.: Wstęp do fizyki laserów, WNT, Warszawa 1993,
6. Mroziewicz B., Bugajski M., Nakwaski W.: Lasery półprzewodnikowe. PWN, Warszawa 1985,
7. Kaczmarek F.: Podstawy działania laserów. WNT, Warszawa 1983,
8. Migliore L.: Laser Materials Processing. Marcel Dekker, Inc. New York1996,
9. Karłow N.W.: Wykłady z fizyki laserów. WNT Warszawa 1989.
1. Beдeнов А., Гладуш Г.: Физические процессы при лазерной обработке материалов. Москва Энергоатомиздат
1985,
2. Emmelmann C.: Introduction to Industrial Laser Materials Processing. Rofin Sinar Laser, Hamburg 03/98,
3. Havrilla D.: Process Fundamentals of Industrial Laser Welding and Cutting. Rofin Sinar Laser 1999,
4. Steen W.M.: Laser Material Processing. Second Edition. Springer.
Liczba pkt ECTS: 2
11
KARTA PRZEDMIOTU
ACPP08U00N11 PODSTAWY MIERNICTWA
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY MIERNICTWA
Kod/nr ACPP08U00N11
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Zakłada się, Ŝe przed rozpoczęciem nauki niniejszego
przedmiotu student posiada przygotowanie w zakresie: fizyki, elektrotechniki i elektromechaniki, rachunku
prawdopodobieństwa i statystyki, dynamiki układów, podstaw elektroniki.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Dariusz Buchczik
Liczba godzin:
Wykład: dr inŜ. D. Buchczik
8
Ćwiczenia:
Laboratorium: mgr inŜ. W. Błotnicki, dr inŜ. D. Buchczik; dr inŜ. S. Budzan;dr inŜ. T. Grychowski;
10
dr inŜ. W. Ilewicz; dr inŜ. A. Kozyra; dr inŜ. A. Wiora; dr inŜ. J. Wiora; dr inŜ. J. śelezik
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest poznanie podstawowych pojęć miernictwa, obiektów i metod
pomiaru, wzorców, przyrządów i przetworników pomiarowych, czynności metrologicznych oraz budowy i zasad
uŜytkowania najwaŜniejszej aparatury. Słuchacze winni nabyć umiejętność wykonywania pomiarów laboratoryjnych,
interpretacji wyników wraz z oszacowaniem ich niepewności.
Treść programowe: Prawne aspekty miar: Konwencja Metryczna, Międzynarodowe Biuro Miar i Wag, Generalna Konferencja
Miar, GUM. Istota pomiaru: wielkości fizyczne i wartości wielkości, pomiar, wzorzec miary, hierarchia wzorców, trasabilność,
skale pomiarowe, jednostki miar i układy jednostek, jednostki podstawowe i pochodne, układ jednostek SI. Proces pomiarowy:
pomiar, obiekt pomiaru, model obiektu, miara wielkości, warunki odniesienia, warunki znamionowe uŜytkowania. Wybór metody i
zasady pomiaru: metoda pomiarowa, zasada pomiarowa, klasyfikacja metod pomiarowych. Błędy pomiarów, błąd bezwzględny i
względny, klasyfikacja błędów wg własności statystycznych, klasyfikacja ze względu na warunki pomiaru. Dokładność
przyrządów pomiarowych, błąd dopuszczalny przyrządu i sposoby jego wyraŜania, oddziaływanie przyrządu na wielkość
mierzoną. Niepewność wyników pomiarów: składniki niepewności typu A i B, niepewność standardowa, złoŜona niepewność
standardowa, niepewność rozszerzona, szacowanie złoŜonej niepewności standardowej przy pomiarach metodą pośrednią. Ogólna
charakterystyka przyrządów pomiarowych: schemat blokowy, równanie przetwarzania, statyczne i dynamiczne charakterystyki
przyrządów pomiarowych. Pomiar czasu i częstotliwości: sekunda, wzorce częstotliwości, zegar atomowy, częstościomierz
i czasomierz cyfrowy, błąd zliczania, błąd dopuszczalny dla funkcji pomiaru częstotliwości i okresu. Pomiar napięcia: wzorce
napięcia, zjawisko Josephsona, konstrukcja przetworników c/a i a/c, charakterystyki i błędy przetworników c/a i a/c, kryterium
Nyquista, zjawisko aliasingu. Pomiar napięcia zmiennego: miary okresowego napięcia przemiennego, przetworniki napięcia
zmiennego na napięcie stałe. Oscyloskopy elektroniczne: oscyloskop analogowy, oscyloskop cyfrowy, próbkowanie
stroboskopowe. Pomiary składowych impedancji RLC: wzorce rezystancji, zjawisko kwantowe Halla, układy mostkowe, mostek
Wheastone’a, mostki prądu przemiennego, cyfrowy pomiar składowych RLC. Karty pomiarowe. Systemy pomiarowe,
oprogramowanie systemów pomiarowych, środowisko LabVIEW.
Treść/tematy: Ćw./L./P./Sem. Cyfrowe pomiary częstotliwości oraz parametrów RLC, Pomiarowe zastosowanie
oscyloskopu , Badanie karty pomiarowej w środowisku LabVIEW, Badanie charakterystyk przetworników c/a i a/c , Badanie
woltomierza z podwójnym całkowaniem, Pomiar napięcia przemiennego
Metody dydaktyczne: Wykład jest prowadzony metodą tradycyjną, częściowo ilustrowany slajdami i filmami.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu:
1. Kolokwium pisemne.
2. Zaliczenie laboratorium na ocenę.
1. Piotrowski J.: Podstawy miernictwa, WNT, Warszawa, 2002.
2. Marcyniuk A.: Podstawy miernictwa elektrycznego dla kierunku elektronika, skrypt Pol. Śl., Wyd. Pol. Śl., Gliwice 2002.
1. Chwaleba A., Poniński M., Siedlecki A.: Metrologia elektryczna, WNT, Warszawa, 2003.
2. Piotrowski J., Kostyrko K.: Wzorcowanie aparatury pomiarowej, PWN, Warszawa, 2000.
3. Piotrowski J. (red.): Pomiary. Czujniki i metody pomiarowe wybranych wielkości fizycznych i składu chemicznego, WNT,
Warszawa, 2009.
Liczba pkt ECTS: 3
12
KARTA PRZEDMIOTU
ACPT11U00N11
TEORIA MASZYN I MECHANIZMÓW
Nazwa przedmiotu: TEORIA MASZYN I MECHANIZMÓW
Kod/nr ACPT11U00N11
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: fizyka, mechanika, elementy matematyki, podstawy
automatyki i robotyki, technologia maszyn
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Sławomir śółkiewski
Wykład: dr inŜ. Sławomir śółkiewski
Liczba godzin:
8
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Sławomir śółkiewski
10
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Wykorzystanie poznanych metod do budowy i testowania liniowych i nieliniowych
modeli maszyn i mechanizmów. Umiejętność prognozowania sygnałów wyjściowych w modelach mechanizmów
Treści programowe: Podstawowe pojęcia teorii maszyn i mechanizmów. Analiza strukturalna mechanizmów płaskich
i przestrzennych, podstawowe obiekty, modele i elementy mechanizmów, pary kinematyczne. Statyczne modele liniowe
mechanizmów. Analiza kinematyczna i dynamiczna maszyn i mechanizmów, środki chwilowego obrotu, metody
wyznaczania prędkości i przyspieszenia, liniowe modele dynamiczne, testowanie modeli przekładni zębatych prostych i
obiegowych, wyznaczanie podstawowych parametrów (przełoŜenia, prędkości kątowych, liczby zębów poszczególnych
kół zębatych, mocy, itp.). Redukcja układów mechanicznych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody obliczeniowe maszyn i mechanizmów, wirtualne modele maszyn
i mechanizmów.
Metody dydaktyczne: Wykład, prezentacja multimedialna, tablica, kreda, modele przykładowych mechanizmów
i maszyn
1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny.
1. Zbiór zadań z teorii mechanizmów i maszyn / Zdzisław Parszewski, Tadeusz Bartoszkiewicz. - Wyd. 3. - Warszawa:
Państwowe Wydaw. Naukowe, 1971.
2. Teoria maszyn i mechanizmów / Zdzisław Parszewski. - Wyd. 4 zm.. - Warszawa: Wydaw. Naukowo-Techniczne,
1978.
3. Zbiór zadań z teorii maszyn i mechanizmów / Dariusz Rozumek. - Opole: Oficyna Wydaw. Politechniki Opolskiej,
1999.
1. Teoria maszyn i mechanizmów: zestaw problemów analizy i projektowania / Antoni Gronowicz, Stefan Miller,
Władysław Twaróg. - Wrocław: Oficyna Wydaw. Politechniki Wrocławskiej, 1996.
2. Uogólniona metoda analityczna analizy kinematycznej mechanizmów płaskich / Tadeusz Młynarski. - Kraków:
Politechnika Krakowska, 1994.
3. Teoria maszyn i mechanizmów z zadaniami / Franciszek Siemieniako; Politechnika Białostocka. - Wyd. 5. Białystok : Dział Wydaw. i Poligrafii Politechniki Białostockiej, 1999.
4. Teoria maszyn i mechanizmów / Janusz Wawrzecki. - Łódź: Wydaw. Politechniki Łódzkiej, 1994.
Liczba pkt ECTS: 2
13
KARTA PRZEDMIOTU
ACPT11U00N22
MECHANIKA ANALITYCZNA
Nazwa przedmiotu: MECHANIKA ANALITYCZNA
Kod/nr ACPT11U00N22
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości z zakresu mechaniki klasycznej,
kinematyki i dynamiki punktu materialnego i ciała sztywnego, podstawowe wiadomości z analizy matematycznej
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Buchacz, dr inŜ. Andrzej Dymarek; dr inŜ. Tomasz Dzitkowski
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Buchacz
Liczba godzin:
5
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Andrzej Dymarek; dr inŜ. Tomasz Dzitkowski
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Budowa modeli liniowych i nieliniowych, w postaci równań ruchu układów swobodnych i
skrępowanych więzami. Wykorzystanie osiągnięć analizy matematycznej w mechanice analitycznej
Treści programowe: Podstawy mechaniki analitycznej. Liniowe i nieliniowe modele dynamiczne. Więzy holonomiczne
i nieholonomiczne, skleronomiczne i reonomiczne. Więzy w układach mechanicznych sterowanych. Przesunięcia
przygotowane. Więzy doskonałe. Zasada d'Alemberta, Jourdaina i Gaussa. Zasada prac przygotowanych. Współrzędne
uogólnione. Zasada Hamiltona. Zasada Maupertuisa - Lagrange'a. Wariacja asynchroniczna. Równania Lagrange'a
układów mechanicznych. Energia układu we współrzędnych uogólnionych. Przedstawienie równań Lagrange'a II rodzaju
w postaci równań róŜniczkowych zwyczajnych. Zmienne kanoniczne. Funkcja Hamiltona. Równania ruchu układów
holonomicznych w zmiennych kanonicznych - równania Hamiltona. Metoda Hamiltona - Jacobiego. Równania Nielsena
w dynamice układów swobodnych. Równania Mangerona – Deleanu (MD). Szczególne przypadki równań MD:
Równania Nielsena, Równania Cenowa.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Modele fenomenologiczne maszyn i ich współrzędne uogólnione; Modelowanie układów
mechanicznych, Rodzaje i postać więzów; Zasada d’Alamberta, Równanie Lagrange’a II rodzaju, Zasada Hamiltona
Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem przeźroczy i prezentacji komputerowych, ćwiczenia laboratoryjne w
postaci rozwiązania samodzielnego problemu przez grupę studentów, opracowanie podręcznika uŜytkownika i
prezentacji komputerowej.
1. Wykład – Zaliczenie, a ponadto aktywne uczestnictwo Studenta w wykładach, przedstawienie przy zaliczeniu
kompletu własnych notatek z wysłuchanych wykładów.
2. Ćw./L./P./Sem. - oddanie indywidualnej pracy projektowej, zaliczenie kolokwiów cząstkowych.
1. Buchacz A., Świder J., Wojnarowski J.: Podstawy teorii drgań układów mechanicznych z symulacją komputerową.
Cz. I: Układy dyskretne o jednym stopniu swobody. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997., wyd. II,
Gliwice 2000.
2. Gutowski R.: Mechanika analityczna. Warszawa: PWN 1971.
3. Whittaker E.T.: Mechanika analityczna. Warszawa: PWN 1959.
1. Bednarz S.: Wariacyjne zasady mechaniki.[w:] Sterowanie w mechanice – Materiały Szkoły PTMTiS. Warszawa:
Wydział Wydawniczy WAT, 1985.
2. Mieszczerski I. W. Zbiór zadań z mechaniki. Warszawa: PWN, 1959.
Liczba pkt ECTS: 2
14
KARTA PRZEDMIOTU
ACPT11U00N23
DYNAMIKA UKŁADÓW ELEKTROMECHANICZNYCH
Nazwa przedmiotu: DYNAMIKA UKŁADÓW
ELEKTROMECHANICZNYCH
Kod/nr ACPT11U00N23
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy rachunku róŜniczkowego, rachunek wektorowy,
mechanika ciała stałego
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Tomasz Czapla
Wykład: dr inŜ. Tomasz Czapla
Liczba godzin:
5
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Tomasz Czapla
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Głównym celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z metodami modelowania
układów elektromechanicznych, modelowania napędów elektrycznych oraz metod sterowania parametrami pracy silnika.
Treści programowe: Podstawowe wiadomości i pojęcia z zakresu modelowania układów elektromechanicznych:
przetworników elektromechanicznych oraz współczesnych napędów elektrycznych. Wyznaczanie charakterystyk
dynamicznych układów elektromechanicznych. Opis
zjawiska hałasu magnetycznego oraz innych zjawisk
dynamicznych w tym drgań elektrycznych w układach elektromechanicznych, jak równieŜ metody komputerowe ich
rozwiązywania. Omówione zostaną metody modelowania, jak i modele silników prądu stałego, silników indukcyjnych
oraz sprzęŜenia pomiędzy częścią mechaniczną i elektryczną układu. Przedstawione zostaną metody sterowania
parametrami pracy silników i omówiony zostanie ich wpływ na podstawowe charakterystyki dynamiczne takich
układów. Ćwiczenia laboratoryjne ilustrują zastosowanie modeli układów elektromechanicznych do analizy zjawisk
dynamicznych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zastosowanie modeli układów elektromechanicznych do analizy zjawisk dynamicznych.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych.
1. Wykład: kolokwium pisemne.
2. Ćw./L./P./Sem. Zaliczenie na ocenę laboratorium.
1. Kruszewski J. I inni: Metoda elementów skończonych w dynamice konstrukcji. Arkady, Warszawa 1984
2. Dąbrowski M.: Projektowanie maszyn elektrycznych prądu przemiennego. WNT Warszawa 1994
3. Puchała A.: Dynamika maszyn i układów elektromechanicznych. PWN, Warszawa 1977
1. Marchelek K. Dynamika obrabiarek, WNT Warszawa 1991.
2. Kruszewski J., Sawiak S., Wittbrodt E.: Metoda sztywnych elementów skończonych w dynamice konstrukcji. WNT,
Warszawa 1999.
Liczba pkt ECTS: 2
15
KARTA PRZEDMIOTU
ACPT11U00N14
BIOMECHANIKA INśYNIERSKA
Nazwa przedmiotu: BIOMECHANIKA INśYNIERSKA
Kod/nr ACPT11U00N14
Kierunek: Automatyka i Robotyka
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Anatomii i fizjologii człowieka.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Wojciech Wolański
Wykład: dr inŜ. Wojciech Wolański
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
8
Laboratorium: dr inŜ. Wojciech Wolański
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest zapoznanie z podstawami biomechaniki inŜynierskiej.
Treści programowe: Wykłady obejmują: omówienie podstaw anatomii i fizjologii narządu ruchu człowieka. Własności
mechaniczne tkanek. Łańcuchy biokinematyczne narządu ruchu. Rodzaje par kinematycznych w stawach. Zagadnienia
lokomocji. Badania eksperymentalne w biomechanice. Modelowanie w biomechanice. Przykłady inŜynierskiego
wspierania metod leczenia w ortopedii i neurochirurgii. Biomechanika w sporcie. Rehabilitacja i projektowanie urządzeń
dla niepełnosprawnych.
Treści/tematy: Lab.. Wyznaczanie środka masy i sił reakcji w stawach podczas róŜnych postaw ciała. Pomiar
momentów sił mięśniowych w stawie kolanowym. Wyznaczanie sił występujących w nadgarstku podczas ćwiczenia z
przyrządem Ŝyroskopowym. Pomiar momentów sił mięśniowych w stawach barkowym i łokciowym.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji i przeźroczy.
2. Ćw./L./P./Sem.: Sprawozdania z realizacji ćwiczeń laboratoryjnych.
1. Tejszerska D., Świtoński E.: Biomechanika inŜynierska. Laboratorium – zagadnienia wybrane. Gliwice 2004
2. Będziński R., Kędzior K., Kiwerski J., Morecki A., Skalski K., Wall A., Wit A. „Biomechanika i inŜynieria
rehabilitacyjna” Tom 5, Biocybernetyka i InŜynieria Biomedyczna, pod red. Nałęcza M. Polska Akademia Nauk,
Warszawa 2004.
1. Będziński R. :” Biomechanika inŜynierska”, Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 1997r.
Liczba pkt ECTS: 3
16
KARTA PRZEDMIOTU
ACPT19U00N11
NAPĘDY I STEROWANIA HYDRAULICZNE I PNEUMATYCZNE
Nazwa przedmiotu: NAPĘDY I STEROWANIA HYDRAULICZNE Kod/nr ACPT19U00N11
I PNEUMATYCZNE
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Mechanika, PKM, Napędy Maszyn i Urządzeń
Technologicznych
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Klaudiusz KLARECKI
Wykład: dr inŜ. Klaudiusz KLARECKI
Liczba godzin:
8
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Klaudiusz KLARECKI
10
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Umiejętność doboru i weryfikacji elementów hydraulicznego układu napędowosterującego
Treści programowe: Cechy napędu hydraulicznego. Sterowanie objętościowe i dławieniowe. Podstawy hydrauliki.
Elementy układów hydraulicznych – cechy, dobór. Wybrane zagadnienia z podstaw projektowania układów
hydraulicznych sterowanych w technice proporcjonalnej. Stabilność układów hydraulicznych ze sterowaniem
proporcjonalnym. Eksploatacja układów hydraulicznych, ciecze robocze – własności i dobór, uszczelnienia), filtracja
cieczy roboczych, typowe usterki elementów hydraulicznych. Elementy i układy pneumatyczne.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Badanie charakterystyk statycznych: pompy wyporowej, zaworu dławiącego, zaworu
przelewowego. Badanie charakterystyk statycznych i dynamicznych zaworu proporcjonalnego.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych,
1. Wykład: Zaliczenie na ocenę
2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę
1. Tomasiak E.: Napędy i sterowania hydrauliczne i pneumatyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001
2. Stryczek S.: Napęd hydrostatyczny. Elementy. Tom I. WNT, Warszawa 1995.
3. Stryczek S.: Napęd hydrostatyczny. Układy. Tom II. WNT, Warszawa 2005.
4. Szenajch W.: Napęd i sterowanie pneumatyczne. WNT, Warszawa 1994
1. Mannesmann Rexroth Bosh Group: Hydraulika. Podstawy, elementy konstrukcyjne i podzespoły. Vademecum
hydrauliki, Tom 1. RPL 00 290/2007.
2. Mannesmann Rexroth: Vademecum Hydrauliki. Tom 2. Technika hydraulicznego sterowania zaworami
proporcjonalnymi i serwozaworami. RPL.00.3038/10.86.
3. Katalogi elementów hydrauliki siłowej firm: Bosch Rexroth Group, MOOG, Parker Hannifin.
Liczba pkt ECTS: 3
17
KARTA PRZEDMIOTU
ACPT19U00N22
SERWONAPĘDY MASZYN I URZĄDZEŃ
Nazwa przedmiotu: SERWONAPĘDY MASZYN I URZĄDZEŃ
Kod/nr ACPT19U00N22
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Zautomatyzowane maszyny i systemy wytwórcze. Teoria
sterowania. Elektrotechnika i napędy. Mechatronika. Regulacja automatyczna i układy pomiarowo-kontrolne.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Lis
Wykład: dr inŜ. Krzysztof Lis
Liczba godzin:
5
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Lis
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z budową i działaniem serwonapędów w maszynach sterowanych
numerycznie. Umiejętność wstępnego doboru serwonapędu dla maszyn sterowanych numerycznie. Umiejętność analizy
błędów toru w maszynach sterowanych numerycznie.
Treści programowe: Układy automatycznej regulacji nadąŜnej – serwomechanizmy. Koncepcja realizacji toru ruchu
narzędzia w obrabiarce sterowanej numerycznie. Wymagania stawiane serwonapędom. Podstawy budowy i działania
serwonapędu NC. Analiza układów dynamicznych. Struktura serwonapędu NC. Podział serwonapędów. Serwonapędy
prądu stałego i przemiennego. Serwonapędy hydrauliczne. Podstawy automatycznej regulacji połoŜenia. Modele
układów dynamicznych. Stabilność i sterowanie stabilizacyjne. Błędy konturu w obrabiarkach NC. Podstawy sterowania
optymalnego. Optymalizacja obwodów regulacji połoŜenia. Serwonapędy cyfrowe. Projektowanie serwomechanizmów
obrabiarek NC.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wyznaczanie współczynnika wzmocnienia prędkościowego serwonapędu. Wyznaczanie
właściwości dynamicznych serwonapędu do posuwów szybkich. Pomiar dokładności pozycjonowania osi sterowanej
numerycznie.
Metody dydaktyczne: Wykład z prezentacjami multimedialnymi. Ćwiczenia laboratoryjne w oparciu o instrukcje do
ćwiczeń i skrypty.
1. Wykład: kolokwium pisemne
2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwium pisemne
1. Kosmol J.: Serwonapędy obrabiarek sterowanych numerycznie. WNT, Warszawa 1998.
2. Kosmol J. i inne: Laboratorium z napędu i sterowania elektrycznego obrabiarek. Skrypt Nr 2210, Politechnika Śląska,
Gliwice 2000.
1. Kosmol J.: Elektryczne silniki i układy napędowe obrabiarek i maszyn technologicznych. Wyd. Politechniki Śląskiej,
Gliwice 1993.
2. Mierzejewski J.: Serwomechanizmy obrabiarek sterowanych numerycznie. WNT, Warszawa 1977.
Liczba pkt ECTS: 2
18
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N11
ANATOMIA FUNKCJONOWANIA I FIZJOLOGIA NARZĄDÓW RUCHU
Nazwa przedmiotu: ANATOMIA FUNKCJONOWANIA I FIZJOLOGIA
NARZĄDÓW RUCHU
Kod/nr A0P000AB1N11
Specjalność: AB1-BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: fizyka, biomechanika
Prowadzący przedmiot: doc. dr hab. Witold Lukas
Wykład: doc. dr hab. Witold Lukas
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
18
Laboratorium: doc. dr hab. Witold Lukas
19
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: zapoznanie się z podstawami budowy i fizjologii narządu ruchu
Treści programowe: Zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu anatomii. Budowa ogólna kości oraz
połączeń kości. Podział kośćca. Mechanika stawów. Ogólna budowa mięsni. Mięśnie szkieletowe jako czynny układ
ruchu. Klasyfikacja i opis najwaŜniejszych grup mięśniowych. Opis mięśnia serca. Budowa komórki nerwowej. Budowa
i zadania ośrodkowego układu nerwowego. Opis obwodowego układu nerwowego.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Laboratorium: Podstawowe badania w prosektorium Śl. Akademii Medycznej w
Rokitnicy w zakresie układu szkieletowo – mięśniowego ze szczególnym uwzględnieniem narządu ruchu.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych.
1. Wykład: Egzamin ustny.
2. Ćw./L./P./Sem. laboratorium: Zaliczenie na ocenę.
1. Bochenek A., Reicher M., „Anatomia człowieka”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1990.
Liczba pkt ECTS: 4
19
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N12
ELEMENTY MODELOWANIA W BIOMECHANICE
Nazwa przedmiotu: ELEMENTY MODELOWANIA W BIOMECHANICE
Kod/nr A0P000AB1N12
Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNYCH II STOPNIA
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: mechanika, anatomia i fizjologia
Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Marek Gzik, prof. Pol. Śl.
Wykład: dr hab. inŜ. Marek Gzik, prof. Pol. Śl.
Ćwiczenia:
Liczba godzin: 18
18
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z problemami modelowania w
biomechanice i w projektowaniu sprzętu medycznego..
Treści programowe: Struktura modelu. Modelowanie fizyczne. Modelowanie matematyczne. Opis własności
modelowanych układów i procesów. Modelowanie w mechanice ośrodków ciągłych. Modele reologiczne. Modelowanie
ośrodków jednowymiarowych. Modele dyskretne. Zastosowanie metod komputerowych w modelowaniu. Symulacje
komputerowe. Modelowanie narządu ruchu człowieka. Modelowanie układu kostnego. Biomechaniczne modele
kręgosłupa człowieka. Modelowanie dysków międzykręgowych. Modelowanie układu mięśniowego. Modelowanie
układu więzadłowego. Modelowanie sprzętu i oprzyrządowania medycznego. Modelowe badania doświadczalne.
Weryfikacja modeli i ich parametrów. Identyfikacja parametrów przyjętego modelu fizycznego i ocena dokładności
obliczeń numerycznych.
Treści/tematy:
2. Ćw./L./P./Sem.:.
2. Szmelter J.: Metody komputerowe w mechanice. PWN, Warszawa 1980.
3. Tejszerska D., Świtoński E., i inni: „Biomechanika inŜynierska. Zagadnienia wybrane. Laboratorium”. Wyd. Pol. Śl.
Gliwice 2004.
1. Connan R. H.: Dynamika układów fizycznych, WNT Warszawa 1973.
2. Gzik M. Identyfikacja sił w strukturach anatomicznych odcinka szyjnego kręgosłupa człowieka, Wyd. Pol. Śl., Gliwice
2008
Liczba pkt ECTS: 3
20
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N13
ELEMENTY BIOMECHANIKI NARZĄDÓW RUCHOWYCH CZŁOWIEKA
Nazwa przedmiotu: ELEMENTY BIOMECHANIKI
RUCHOWYCH CZŁOWIEKA
NARZĄDÓW Kod/nr A0P000AB1N13
Specjalność: AB1 - BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: mechanika, biomechanika
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jacek Jurkojć
Wykład: dr inŜ. Jacek Jurkojć
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium: dr inŜ. Jacek Jurkojć
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest zapoznanie z podstawami budowy i fizjologii narządu ruchu
człowieka.
Treści programowe: Wykłady obejmują swym zakresem tematycznym: budowę i fizjologię narządu ruchu, budowę
układu szkieletowego i tkanek kostnych, budowę i fizjologię mięśni, własności mechaniczne i wytrzymałościowe tkanek
miękkich i kostnych, systemy stabilizacyjne i metody leczenia schorzeń kręgosłupa, badania doświadczalne w lokomocji,
monitorowanie i wspomaganie procesów rehabilitacji, alloplastykę stawu biodrowego, alloplastykę stawu kolanowego,
metody leczenia uszkodzeń kości długich, systemy stabilizacyjne w złamaniach kości długich, badania doświadczalne
i modelowe w analizie odkształceń i napręŜeń elementów kostnych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. W ramach zajęć laboratoryjnych studenci przeprowadzają badania, kinematyki ruchu
ciała człowieka, pomiaru sił reakcji podłoŜa podczas róŜnych form lokomocji, zastosowaniu metod doświadczalnych i
modelowych w monitorowaniu postępów rehabilitacji, wyznaczania momentów sił mięśniowych w statyce.
Metody dydaktyczne: prezentacje multimedialne, sprzęt laboratoryjny będący na wyposaŜeniu Katedry Mechaniki
Stosowanej
1. Wykład: kolokwium
Warszawa 2004.
3. Bochenek A., Reicher M. :” Anatomia człowieka”, PZWL, W-wa 1983
Liczba pkt ECTS: 3
21
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N21
DYNAMIKA UKŁADÓW WIELOCZŁONOWYCH
Nazwa przedmiotu: DYNAMIKA UKŁADÓW WIELOCZŁONOWYCH
Kod/nr A0P000AB1N21
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: mechanika, rachunek róŜniczkowy
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Bogdan Skalmierski
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Bogdan Skalmierski
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium: dr inŜ. Jacek Jurkojć
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem wykładu jest zapoznanie studenta z podstawowymi metodami rozwiązywania
zagadnień z zakresu kinematyki i dynamiki układów wieloczłonowych
Treści programowe: Przedmiot Dynamika Układów Wieloczłonowych ma wyposaŜyć studenta w wiedzę o ruchu
mechanizmów. Poruszone zagadnienia dotyczą układów II, III i IV klasy. Podane zostaną liczne przykłady
rozwiązywane metodami analitycznymi i graficznymi (trajektorie, plany prędkości i przyspieszeń). Prezentowane będą tu
metody chwilowych środków prędkości i przyspieszeń. Dynamika będzie wymagała określenia wielkości redukowanych.
Zostaną podane metody rozwiązywania nieliniowych równań róŜniczkowych ruchu mechanizmów o jednym stopniu
swobody.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. W ramach zajęć laboratoryjnych studenci mają za zadanie przeprowadzenie symulacji
komputerowych wybranych mechanizmów wieloczłonowych.
Metody dydaktyczne: prezentacje multimedialne
1. Wykład: Egzamin.
2. Będziński R., Kędzior K., Kiwerski J., Morecki A., Skalski K.,Wall A.,Wit A. „Biomechanika i inŜynieria
Warszawa 2004.
3. Bochenek A., Reicher M. :” Anatomia człowieka”, PZWL, W-wa 1983.
Liczba pkt ECTS: 3
22
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N22
PODSTAWY BIOMECHANIKI I BIONIKI TECHNICZNEJ
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY BIOMECHANIKI
TECHNICZNEJ
I
BIONIKI Kod/nr A0P000AB1N22
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Anatomii i fizjologii człowieka.
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Głównym celem jest zapoznanie studentów z podstawami biomechaniki i bioniki.
technicznej
Treści programowe: Zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu biomechaniki i bioniki. Zagadnienia
struktury mechanizmów i biomechanizmów. Określenie parametrów geometrycznych łańcuchów biokinematycznych.
Analizowanie dynamiki łańcucha biokinematycznego otwartego, wyposaŜonego w napędy mięśniowe. Wybrane
zagadnienia dynamiki kończyn dolnych i górnych. Niektóre zagadnienia elektromiografii. Modele matematyczne
stymulowanego mięśnia. Sterowanie mięśniami kończyn ludzkich.
Treści/tematy: Ćw.
2. Ćw./L./P./Sem.:.
1. Morecki A., Dekiel J., Fidelu K.: „Bionika ruchu”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971.
Warszawa 2004.
Liczba pkt ECTS: 2
23
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N23
BIOMATERIAŁY I MATERIAŁY MEDYCZNE
Nazwa przedmiotu: BIOMATERIAŁY I MATERIAŁY MEDYCZNE
Kod/nr A0P000AB1N23
Specjalność: AB1- BIOMECHANIKA I SPRZĘT MEDYCZNY
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstaw nauki o materiałach, badania struktury i własności
materiałów, inŜynierii biomedycznej.
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jan Marciniak
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. J. Tyrlik – Held, dr inŜ. A. Ziębowicz, dr inŜ. A. Kajzer, dr inŜ. W. Kajzer
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się ze strukturą i własnościami uŜytkowymi biomateriałów do róŜnych
zastosowań funkcjonalnych w chirurgii rekonstrukcyjnej oraz zabiegowej, metody badań biomateriałów oraz
klasyfikacja i ocena zgodności wyrobów medycznych.
Treści programowe: Biofizyczna charakterystyka tkanek. Podstawowe cechy i podział biomateriałów. Korozji i
degradacji biomateriałów. Biomateriały metaliczne ze stopów na osnowie Ŝelaza, kobaltu, tytanu i niklu. Bioceramika –
obojętna, o kontrolowanej resorpcji i resorbująca się w tkankach. Biomateriały polimerowe. Biomateriały węglowe i
kompozytowe. Biomateriały dla stomatologii. Biomateriały dla kardiologii. Podstawowe postaci uŜytkowe i
funkcjonalne implantów. Wyroby medyczne. Klasyfikacja i ocena zgodności biomateriałów.
Treści/tematy: Polerowanie elektrolityczne i pasywacja. Struktura i własności mechaniczne stali Cr-Ni-Mo. Struktura i
własności tytanu oraz jego stopów jako tworzyw implantacyjnych. Struktura i własności implantacyjnych stopów
kobaltowych. Stopy z pamięcią kształtu.Badanie procesów korozji biomateriałów.
Metody dydaktyczne: Wykład i pokaz informacyjny i multimedialny oraz ćwiczenia laboratoryjne.
1. Marciniak J.: Biomateriały, Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice 2002.
1. Marciniak J. (red.): Ćwiczenia laboratoryjne z biomateriałów, Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice 1999.
2. Marciniak J.: ZagroŜenie naturalnego środowiska elektromagnetycznego, Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice 2000.
3. Nałęcz M. (red.): Biocebernetyka i inŜynieria biomedyczna 2000, t. 4, Biomateriały. Akademicka Oficyna
Wydawnicza EXIT, Warszawa 2002.
Liczba pkt ECTS: 3
24
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N24
APARATURA BIOMEDYCZNA
Nazwa przedmiotu: APARATURA BIOMEDYCZNA
Kod/nr A0P000AB1N24
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Biomechaniki inŜynierskiej i inŜynierii rehabilitacyjnej.
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowania pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu
sprzętu medycznego do rehabilitacji narządu ruchu i pokonywania barier architektonicznych i zawodowych.
Treści programowe: Problematyka zdrowia społecznego. Klasyfikacja niepełnosprawności zawodowej. InŜynieria
kliniczna. Bariery architektoniczne (mieszkanie, obiekty uŜyteczności społecznej, komunikacja) i sprzęt techniczny do
pokonywania barier. Urządzenia podnośnikowe do obsługi pacjentów, łóŜka pielęgnacyjne i specjalne - klasyfikacja,
cechy funkcjonalne. Stoły do pionizacji i pionizatory. Wózki inwalidzkie - klasyfikacja funkcjonalna, cechy uŜytkowe,
unifikacja. Sprzęt funkcjonalny dla osób niepełnosprawnych i trenujących (bieŜnie, cykloergometry, siłownie, rowery i
inny sprzęt treningowy). Protezy i ortezy. WyposaŜenie i adaptacja pojazdów dla osób niepełnosprawnych. Stoły
operacyjne i fotele dentystyczne - podział i wyposaŜenie.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Likwidacja barier architektonicznych dla osób niepelnosprawnych. Zasady
projektowania sprzętu medycznego. ŁóŜka szpitalne, specjalne i rehabilitacyjne. Stoły do pionizacji i pionizatory. Wózki
inwalidzkie. Sprzęt do rehabilitacji ruchowej.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny.
1. Wykład: Kolokwium zaliczeniowe
1. Marciniak J., Szewczenko A.: Sprzęt szpitalny i rehabilitacyjny. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2003.
1. Dega W. (red.): Rehabilitacja medyczna, PZWN, Warszawa 1983.
2. Nałęcz M. (red.): Biocybernetyka i inŜynieria biomedyczna 2000, Tom 5 Biomechanika i inŜynieria rehabilitacji.
Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa 2004.
3. Katalogi firm specjalistycznych.
Liczba pkt ECTS: 1
25
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N31
INśYNIERIA REHABILITACJI NARZĄDÓW RUCHU
Nazwa przedmiotu: INśYNIERIA REHABILITACJI NARZĄDÓW RUCHU Kod/nr
A0P000AB1N31
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Biomechanika, Anatomia
Prowadzący przedmiot: dr Wiesław Rycerski
Wykład: dr Wiesław Rycerski
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
5
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu:
Treści programowe: Zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu rehabilitacji. Indywidualne podejście do
procesu rehabilitacji. Protezowanie i implantacja. Zagadnienia estetyki w protezowaniu. Podstawowe zagadnienia
z zakresu pionizacji. Podstawowe zagadnienia z zakresu kinezyterapii. Podstawowe zagadnienia z zakresu hydroterapii.
Podstawowe zagadnienia z zakresu prądolecznictwa. Podstawowe zagadnienia z zakresu rehabilitacji laserami i
naświetlaniem.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji sprzętu rehabilitacyjnego i omówieniem przypadków
klinicznych.
1. Wykład zaliczenie na ocenę.
2. Ćw./L./P./Sem.
1. Bochenek A., Reicher M. :” Anatomia Człowieka”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1990
3. Dega W., Senger A., „Ortopedia i rehabilitacja“ , Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1996.
4. Morecki A., Dekiel J., Fidelu K.: „Bionika ruchu”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971.
Liczba pkt ECTS: 1
26
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N33
INSTRUMENTARIUM I SPRZĘT MEDYCZNY
Nazwa przedmiotu: INSTRUMENTARIUM I SPRZĘT MEDYCZNY
Kod/nr A0P000AB1N33
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Biomechanika inŜynierska, Podstawy nauki o materiałach,
Biomateriały.
Liczba godzin:
5
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Wojciech Kajzer, dr inŜ. Anita Kajzer
7
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Kształtowanie pojęć i systematyzowanie wiedzy z zakresu instrumentarium i sprzętu
medycznego.
Treści programowe: Podział sprzętu medycznego. Pojęcia podstawowe. Klasyfikacja instrumentarium, narzędzi i
przyrządów medycznych. Niezawodność sprzętu medycznego. Ergonomiczność instrumentarium narzędzi i przyrządów
medycznych. Normalizacja, unifikacja i typizacja sprzętu medycznego. Podstawy biomechaniki narzędzi i
instrumentarium. Klasyfikacja funkcjonalno - konstrukcyjna narzędzi chirurgicznych. Przegląd konstrukcji narzędzi wg
ustaleń normatywnych. Klasyfikacja przyrządów medycznych. Przegląd typowych konstrukcji przyrządów medycznych.
Chirurgiczne instrumentarium zabiegowe stosowane w chirurgii małoinwazyjnej. Zagadnienia dezynfekcji i sterylizacji
sprzętu medycznego.
Analiza numeryczna wytypowanej postaci instrumentarium chirurgicznego.
Treści/tematy: Analiza numeryczna wytypowanej postaci instrumentarium chirurgicznego.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, ćwiczenia projektowe.
1. Paszenda Z., Tyrlik-Held J.: Instrumentarium chirurgiczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2003.
1. Bielecki K. (red.): Narzędzia, protezy i szwy chirurgiczne. Wydawnictwo Severus, Warszawa, 1995.
2. Hendzel M.: Narzędzia i urządzenia medyczne. WSP, Warszawa 1987.
3. Pogorzelska-Stronczak B.: Materiały do ćwiczeń z chirurgii stomatologicznej. Skrypt Śląskiej Akademii Medycznej
4. w Katowicach, Katowice 1991.
5. Katalogi firm specjalistycznych.
Liczba pkt ECTS: 2
27
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N34
WYBRANE ZAGADNIENIA BIOINśYNIERII I BIOCYBERNETYKI
Nazwa przedmiotu: WYBRANE ZAGADNIENIA BIOINśYNIERII
I BIOCYBERNETYKI
Kod/nr A0P000AB1N34
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: mechanika, wytrzymałość materiałów, biomechanika
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Robert Michnik
Wykład:
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Robert Michnik
11
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: zapoznanie studentów z sposobami inŜynierskiego wspomagania projektowania z
wykorzystaniem systemów CAD oraz MES w odniesieniu do zagadnień bioiŜynierii
Treści programowe: Podczas zajęć projektowych dokonany zostanie: przegląd rozwiązań konstrukcji biomechanicznych
i sprzętu rehabilitacyjnego, w wymagania dotyczące doboru cech konstrukcyjnych w aspekcie eksploatacji i ergonomii
sprzętu medycznego, biomateriały stosowane w bioinŜynierii, stosowane badania doświadczalne i modelowe w
weryfikacji konstrukcji biomechnaicznych, przegląd technicznego zaplecza dla ortopedii i neurochirurgii.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. W ramach zajęć studenci opracowują projekty urządzeń oraz systemów pomiarowych
stosowanych w bioinŜynierii. Przykładowe tematy: system do oceny aktywności ruchowej człowieka, projekt systemu
sterowania protezy za pomocą sygnałów EMG, urządzenie do pozyskiwania energii z ruchu ciała człowieka, projekt
stabilizatorów kręgosłupa
Metody dydaktyczne: zajęcia projektowe przeprowadzane z wykorzystaniem stanowisk komputerowych.
1. Wykład:
2. Ćw./L./P./Sem.: zaliczenie na ocenę.
Warszawa 2004.
Liczba pkt ECTS: 1
28
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N35
KOMPUTEROWE MODELOWANIE UKŁADU KOSTNEGO CZŁOWIEKA
Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWE
KOSTNEGO CZŁOWIEKA
MODELOWANIE
UKŁADU Kod/nr A0P000AB1N35
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Mechaniki. Podstawowy biomechaniki inŜynierskiej.
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
5
Laboratorium: dr inŜ. Wojciech Wolański
7
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest uzyskanie umiejętności tworzenia prostych modeli numerycznych
głównych części narządu ruchu człowieka przy wykorzystaniu oprogramowania MIMICS i ANSYS.
Treści programowe: Analiza cech biomechanicznych narządu ruchu, zasady przyjmowania uproszczeń. Zastosowanie
metod komputerowych w modelowaniu, symulacje komputerowe, modelowanie narządu ruchu człowieka w programie
MIMICS, wykorzystanie systemu ANSYS do opracowania modeli układu szkieletowego przy
Formułowanie modeli: kręgosłupa, kończyn dolnych i górnych w MIMICS oraz ANSYS.
Metody dydaktyczne: Prezentacje, oprogramowanie MIMICS i ANSYS.
2. Ćw./L./P./Sem.: projekt.
Warszawa 2004.
Liczba pkt ECTS: 1
29
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N36
PROCESY CIEPLNE
Nazwa przedmiotu: PROCESY CIEPLNE
Kod/nr A0P000AB1N36
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, podstawy informatyki, metody numeryczne,
termodynamika
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Mirosław Dziewoński
Wykład: dr inŜ. Mirosław Dziewoński
Liczba godzin:
5
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Mirosław Dziewoński
7
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Wprowadzenie w problematykę modelowania matematycznego wykorzystywanego do
rozwiązywania problemów przepływu ciepła w organizmach Ŝywych.
Treści programowe: Opis matematyczny procesu przepływu ciepła w organizmach Ŝywych (zagadnienia ustalone i
nieustalone). Równanie przepływu bio-ciepła. Modele tkankowe i naczyniowe. Modele ustalonego przepływu ciepła w
tkance biologicznej. Rozwiązania numeryczne dla pojedynczego naczynia krwionośnego, pary naczyń krwionośnych
Ŝyła-tętnica. Model matematyczny procesu przepływu bio-ciepła w organizmach poddanych działaniu zewnętrznych
czynników termicznych. Aspekty termiczne kriochirurgii, przykłady modelowania zamraŜania tkanki skórnej i
mózgowej. Podstawy termowizji.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Modelowanie przepływu ciepła w układzie naczynie krwionośne – tkanka, stan ustalony
i nieustalony. Modelowanie przepływu ciepła w trójwarstwowym modelu skóry. Modelowanie oparzeń. Modelowanie
zamraŜania tkanki biologicznej. Pomiary termowizyjne i obróbka termogramów.
wykorzystaniem oprogramowania do symulacji, stanowisko pomiarów termowizyjnych.
1. Wykład: Test (kolokwium) pisemny.
1. H.W.Huang, C.L.Chan, R.B.Roemer, Analytical Solutions of Pennes Bio-Heat Transfer Equation With a Blood
Vessel, Journal of Biomechanical Engineering, Vol. 116, 1994, 208-212;
2. H.Budman, A.Shitzer, J.Dayan, Analysis of the Inverse Problem of Freezing and Thawing of a Binary Solution
During Cryosurgical Process, Journal of Biomechanical Engineering, Vol. 117, 1995, 193-202;
2. D.A.Torvi, J.D.Dale, A Finite Element Model of Skin Subjected to a Flash Fire, Journal of Biomechanical
Engineering, Vol. 116, 1994, 250-255;
3. 4. E.Majchrzak, B.Mochnacki, Symulacja numeryczna procesu zamraŜania tkanki, Zeszyty Naukowe Katedry
Mechaniki Stosowanej, Nr 3, 1997, 165-170.
1. H.Budman, A.Shitzer, J.Dayan, Analysis of the Inverse Problem of Freezing and Thawing of a Binary Solution
During Cryosurgical Process, Journal of Biomechanical Engineering, Vol. 117, 1995, 193-202;
2. E.Majchrzak, Metoda elementów brzegowych w przepływie ciepła, Wyd. Politechniki Częstochowskiej,
Częstochowa, 2001.
Liczba pkt ECTS: 1
30
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N37
PROJEKTOWANIE NAPĘDÓW URZĄDZEŃ REHABILITACYJNYCH
Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE NAPĘDÓW
REHABILITACYJNYCH
Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE II-GO STOPNIA
URZĄDZEŃ Kod/nr A0P000AB1N37
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy konstrukcji maszyn.
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
5
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Wojciech Wolański
7
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z ogólnymi zadami projektowania sprzętu
oraz róŜnego rodzaju napędami stosowanymi w urządzeniach rehabilitacyjnych
Treści programowe: Rehabilitacja w leczeniu osób niepełnosprawnych, rodzaje napędów w technice, ogólne zasady
projektowania napędów konstrukcji biomechanicznych i sprzętu rehabilitacyjnego, metody obliczeń
wytrzymałościowych konstrukcji biomechanicznych i elementów sprzętu rehabilitacyjnego, analiza stanu obciąŜenia
konstrukcji biomechanicznych i sprzętu rehabilitacyjnego, przegląd napędów urządzeń rehabilitacyjnych produkcji
krajowej i znanych firm zagranicznych, zapoznanie się z podstawowymi wymogami, które muszą spełniać urządzenia
przeznaczone do rehabilitacji osób z wadami narządu ruchu.
Studenci wybierają grupę osób z problemami narządu ruchu, a następnie dla tej grupy projektują urządzenie do
rehabilitacji ze szczególnym ukierunkowaniem na dobór i obliczenia układu napędowego.
Metody dydaktyczne: Prezentacje, oprogramowanie MIMICS i ANSYS.
1. Wykład: egzamin.
1. Dega W., Senger A., „Ortopedia i rehabilitacja“ , Wydawnictwo PZWL, Warszawa 1996.
Warszawa 2004.
1. Dietrich M. praca zbiorowa , „Podstawy konstrukcji maszyn”, wydawnictwo PWN, Warszawa 1989.
Liczba pkt ECTS: 1
31
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N21
MODELOWANIE UKŁADÓW RUCHU ORGANIZMÓW śYWYCH
Nazwa
przedmiotu:
MODELOWANIE
UKŁADÓW
ORGANIZMÓW śYWYCH
RUCHU Kod/nr A0P000AB1N21
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: mechanika, biomechanika, , rozwiązywania układów równań,
rozwiązywania równań róŜniczkowych
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jacek Jurkojć
Wykład: dr inŜ. Jacek Jurkojć
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Jacek Jurkojć
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest zapoznanie z sposobami modelowania narządu ruchu człowieka
Treści programowe: W ramach zajęć studenci zapoznają się z zagadnieniami związanymi z modelowaniem układu
ruchu człowieka. Wykłady obejmują swym zakresem tematycznym: szczegółową budowę narządu ruchu człowieka (w
tym układu szkieletowo-mięśniowego, mięśni) zaznajomienie z właściwościami mechanicznymi tkanek i sposobami ich
modelowania, sposoby modelowania ruchu człowieka (równania ruchu, zadanie proste i odwrotne mechaniki), sposoby
identyfikacji sił mięśniowych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. W ramach zajęć projektowych studenci zobowiązani są do przygotowania modelu
fizycznego i matematycznego narządu ruchu człowieka dla wybranych funkcji i ruchu ciała oraz wykonanie obliczeń
mających na celu wyznaczenie sił mięśniowych i obciąŜeń w stawach.
Metody dydaktyczne: Wykłady z prezentacji komputerowych. Badania ruchu w laboratorium motoryki człowieka.
1. Wykład: zaliczenie na ocenę.
2. Ćw./L./P./Sem.: opracowanie modelu ruchu kończyny górnej lub dolnej człowieka, przeprowadzenie symulacji
numerycznej.
Warszawa 2004.
Liczba pkt ECTS: 2
32
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB1N12
ALGORYTMY GENETYCZNE I PROGRAMOWANIE EWOLUCYJNE
Nazwa przedmiotu: ALGORYTMY GENETYCZNE I PROGRAMOWANIE
EWOLUCYJNE
Kod/nr A0P000AB1N12
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawowe wiadomości i pojęcia z zakresu klasycznych
metod optymalizacji i analizy wraŜliwości, wiadomości z kombinatoryki i elementarnego rachunku
prawdopodobieństwa.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jarosław Kaczmarczyk
Wykład: dr inŜ. Jarosław Kaczmarczyk
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium: dr inŜ. Jarosław Kaczmarczyk
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: głównym celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z metodami optymalizacji
stosowanymi do rozwiązywania zagadnień technicznych. Po zakończeniu przedmiotu student powinien umieć
formułować zadania optymalizacji oraz wybierać stosowne metody ich rozwiązania.
Treści programowe: Podczas wykładów omówione zostaną: podstawowe wiadomości i pojęcia z zakresu algorytmów
genetycznych i programowania ewolucyjnego, optymalizacji prostych funkcji, reprezentacje wartości zmiennych,
populacje początkowe, funkcje oceny, operatory genetyczne, kodowanie binarne i zmiennopozycyjne, dokładne
dostrajanie lokalne, zadania z ograniczeniami, strategie ewolucyjne, programy ewolucyjne dla róŜnych zadań
dyskretnych, programowanie ewolucyjne, a programowanie genetyczne, programowanie ewolucyjne i heurystyki,
ponadto zaprezentowane będą zagadnienia optymalizacji wielokryterialnej.
Ćwiczenia laboratoryjne ilustrują zastosowanie wybranych algorytmów genetycznych i programowania ewolucyjnego do
rozwiązywania zagadnień technicznych.
Optymalizacja elementarnych funkcji matematycznych. Optymalizacja funkcji wielo-modalnych. Optymalizacja
wybranych funkcji matematycznych z nałoŜonymi warunkami ograniczającymi. Wpływ operatorów genetycznych na
zbieŜność procesu optymalizacji. Optymalizacja funkcji dwukryterialnych. Algorytmy genetyczne w procesie
polioptymalnego podejmowania decyzji.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem tablicy i pisaków, prezentacji multimedialnych, laboratorium
komputerowe z wykorzystaniem oprogramowania do optymalizacji.
1. Wykład - kolokwium pisemne.
2. Ćw./L./P./Sem. Zaliczenie na ocenę.
1. Michalewicz Z.: Algorytmy genetyczne + struktury danych = programy ewolucyjne. WNT Warszawa 1999.
2. Arabas J.: Wykłady z algorytmów ewolucyjnych. WNT. Warszawa 2001.
3. Goldberg D. E.: Algorytmy genetyczne i ich zastosowania. WNT. Warszawa 1998.
1. Kaczmarczyk J.: Optymalizacja cech dynamicznych naczynia wyciągowego. Rozprawa doktorska, Gliwice 2000.[
2. Rutkowska D., Piliński M., Rutkowski L.: Sieci neuronowe, algorytmy genetyczne i systemy rozmyte. PWN.
Warszawa 1997.
Liczba pkt ECTS: 2
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB2N11
MODELOWANIE I SYMULACJA SYSTEMÓW MECHATRONICZNYCH
Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE I SYMULACJA SYSTEMÓW Kod/nr A0P000AB2N11
MECHATRONICZNYCH
Specjalność: AB2 – MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Matematyka wyŜsza w obszarze rachunku róŜniczkowego
i całkowego; Podstawy dynamiki układów technicznych; Podstawy informatyki stosowanej; Podstawy elektrotechniki
i elektroniki. Podstawy programowania sterowników logicznych.
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jerzy Świder
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jerzy Świder
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Andrzej Wróbel
18
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie metod opisu, modelowania i symulacji układów mechatronicznych. Podstawy
projektowania, doboru i eksploatacji układów mechatronicznych we współczesnych systemach technologicznych.
Treści programowe: Podstawowe pojęcia i określenia systemów mechatronicznych. Cele modelowania i symulacji
systemów technicznych. Modelowanie matematyczne układów dynamicznych. Równania Lagrange’a II rodzaju.
Redukcja mas, momentów bezwładności, momentów i sił czynnych oraz momentów. Równania ruchu maszyny i ich
całkowanie. Przykład technicznej aplikacji całkowania równań ruchu maszyny. Projektowanie mechatroniczne.
Wirtualne prototypowanie układów mechatronicznych. Symulacja w czasie rzeczywistym – szybkie prototypowanie oraz
Hardware-in-the-Loop Simulation. Komputerowe narzędzia modelowania i symulacji systemów mechatronicznych.
Oprogramowanie typu SCADA.
Treści/tematy: Proj.: Modelowanie, sterowanie i regulacja układów mechatronicznych; Programowanie sterowników
PLC; Wizualizacja w systemach klasy SCADA; Symulacja działania układów w programach komputerowych; Działanie
układu mechatronicznego na przykładzie Modułowego Systemu Produkcyjnego.
Metody dydaktyczne: Wykłady z zastosowaniem prezentacji komputerowych, projekt z zastosowaniem metod
komputerowych i rzeczywistych systemów mechatronicznych.
2. Proj.: Wykonanie projektu układu mechatronicznego.
1. Świder J.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych, Wydawnictwo
Politechniki Śląskiej. Gliwice 2002.
2. Świder J.: Metodyczny zbiór zadań laboratoryjnych i projektowych ze sterowania procesami technologicznymi,
Wydawnictwo Politechniki Śląskiej. Gliwice 2003.
3. Petko M.: Wybrane techniki projektowania mechatronicznego. AGH, Kraków 2006r.
4. Giergiel J.: Podstawy robotyki i mechatroniki. Cz.2 Wprowadzenie do mechatroniki. Opracował K. Kurc.
Wydawnictwo KRiDL AGH Kraków.
5. Clarence W. de Silwa: Mechatronice. An Integrated Approach. CRC Press, USA 2005.
1. Dietrych: System i konstrukcja. WNT, Warszawa 1985.
2. Bansevicius R., Ragulskis K.: Vibromotors. Moksklas, Vilnius 1981.
Liczba pkt ECTS: 4
33
34
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB2N12
KONSTRUOWANIE UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH ROBOTÓW I MASZYN
Nazwa przedmiotu: KONSTRUOWANIE UKŁADÓW
MECHATRONICZNYCH ROBOTÓW I MASZYN
Kod/nr A0P000AB2N12
Specjalność: AB2- MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości z zakresu mechaniki klasycznej,
elektrotechniki i elektroniki, podstawowe wiadomości z analizy matematycznej.
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Buchacz
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Andrzej Wróbel
27
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie zasad i metod konstruowania elementów, podzespołów i zespołów układów
mechatronicznych
Treści programowe: Wiadomości wprowadzające do przedmiotu. Pojęcia podstawowe. Określenie systemu
mechatronicznego układu. Zadanie konstruowania systemów mechatronicznych jako problem syntezy układów
dyskretnych i ciągłych. Modele sieciowe systemów mechatronicznych. Warunki fizycznej realizacji charakterystyk
systemu mechatronicznego, jako wytyczne do tworzenia wymagań konstruowanego układu mechatronicznego. Metody
syntezy charakterystyk układu mechatronicznego: rozkład ruchliwości/powolności: na ułamek łańcuchowy, na ułamki
proste, metoda kaskadowa. Transformacje i retransformacje charakterystyk układu mechatronicznego i jego elementów.
Realizacja fizyczna zsyntezowanej charakterystyki układu machatronicznego w postaci układu dyskretnego, ciągłego lub
dyskretno-ciagłago. Warunek konieczny konstruowania układu mechatronicznego - analiza. Zastosowanie autorskich
i profesjonalnych programów numerycznych do analizy dynamicznej i stereomechanicznej konstruowanego układu
mechatronicznego.
Treści/tematy: Proj: Projektowanie układów mechatronicznych zespołów lub podzespołów robotów i maszyn
Metody dydaktyczne: Wykłady z zastosowaniem prezentacji komputerowych, projekt z zastosowaniem metod
komputerowych i rzeczywistych systemów mechatronicznych.
1. Wykład - Zaliczenie na ocenę.
1. Temes G.C., Mitra S.K. red.: Teoria i projektowanie filtrów. WNT, Warszawa, 1978.
2. Buchacz A., Świder J. red., Wojnarowski J. i in.: Wspomaganie konstruowania układów redukcji drgań i hałasu
maszyn. WNT, Warszawa 2001.
3. Buchacz A.: Synteza drgających układów prętowych w ujęciu grafów i liczb strukturalnych. ZN Pol. Śląskiej, z. 104,
s. Mechanika, Gliwice 1991
4. Buchacz A. red. i in.: Komputerowe wspomaganie syntezy i analizy podzespołów maszyn modelowanych grafami i
liczbami strukturalnymi. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997, ss. 135
5. Buchacz A., śurek K.: Odwrotne zadanie dynamiki aktywnych układów mechanicznych w ujęciu grafów i liczb
strukturalnych. Monografia nr 81. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2005
1. Puchała A.: Dynamika maszyn i układów elektromechanicznych. PWN, Warszawa 1977.
Liczba pkt ECTS: 4
35
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB2N11
MIERNICTWO DYNAMICZNE UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH
Nazwa przedmiotu: MIERNICTWO DYNAMICZNE UKŁADÓW
MECHATRONICZNYCH
Kod/nr A0P000AB2N11
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: fizyka, mechanika, podstawy elektrotechniki, podstawy
metrologii, matematyka, statystyka matematyczna, podstawy automatyki i robotyki, technologia maszyn
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Sławomir śółkiewski
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie podstawowych pojęć i usystematyzowanie wiedzy z zakresu teorii pomiarów.
Zdobycie podstawowych umiejętności w zakresie formułowania wymagań doboru przetworników pomiarowych oraz
określonych wymagań funkcjonalnych szczególnie z uwagi na parametry i charakterystyki dynamiczne.
Poznanie metod oceny i analizy sygnałów losowych w zakresie amplitudy (analizy statyczne), czasu (analiza
korelacyjne) oraz częstotliwości (analiza widmowa).
Treści programowe: Podstawowe pojęcia metrologii i pomiarów w mechatronicznych układach automatyki. Wielkości
elektryczne oraz mechaniczne jako wielkości pomiarowe w układach mechatronicznych. Przetworniki pomiarowe
wielkości nieelektrycznych na elektryczne sygnały pomiarowe. Charakterystyki statyczne i dynamiczne przetworników
pomiarowych oraz błędy jako miary ich dokładności. Właściwości i charakterystyki dynamiczne przetworników
wielkości mechanicznych na elektryczne. Wyznaczanie charakterystyk dynamicznych. Ocena sygnałów pomiarowych na
podstawie parametrów i charakterystyk dynamicznych. Klasyfikacja, wyznaczanie parametrów, charakterystyk oraz
analizy sygnałów. Filtracja i przetwarzanie sygnałów w zamkniętych układach regulacji. Dobór i projektowanie układów
mechatronicznych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zapoznanie z procedurami badawczymi układów mechatronicznych w laboratorium
badawczym w zakresie badań środowiskowych oraz kompatybilności elektromagnetycznej. Zapoznanie studentów z
aplikacjami sterowania w układach mechatronicznych oraz metod kalibracji czujników drgań, a takŜe układów
sterowania w transporcie.
Metody dydaktyczne: Wykład, prezentacja multimedialna, udział w wykonywaniu badań i kalibracji czujników
Laboratorium komputerowe z wykorzystaniem specjalistycznego oprogramowania i sprzętu mierniczego.
2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę laboratorium.
1. Piotrowski J. Podstawy miernictwa. WNT Warszawa 2002.
2. Świder J., Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych. WPŚ Gliwice 2002.
3. Zakrzewski J. Podstawy miernictwa dynamicznego. WPŚ Gliwice 2004.
1. Ciepłucha J., Laboratorium podstaw metrologii WPŁ Łódź 2004.
2. Michalski A., Tumański S., śyła B., Laboratorium miernictwa wielkości nieelektrycznych. WPW Warszawa 1999.
3. Missalowa J., Missala T., Elektryczne pomiary wielkości mechanicznych. PWN Warszawa 1971.
Liczba pkt ECTS: 4
36
KARTA PRZEDMIOTU
A0P00AB2N22 NAPĘDY MANIPULATORÓW ROBOTÓW
Nazwa przedmiotu: NAPĘDY MANIPULATORÓW ROBOTÓW
Kod/nr A0P00AB2N22
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy konstrukcji maszyn, napędy elektryczne
pneumatyczne i hydrauliczne, podstawy automatyki i robotyki, programowanie robotów.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Wacław Banaś
Wykład: dr inŜ. : dr inŜ. Wacław Banaś
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: :
Projekt: dr inŜ. Wacław Banaś
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z budową robotów, układami napędowymi. Wpływ napędu na parametry
ruch robota
Treści programowe: Sprawy organizacyjne. Wyjaśnienie podstawowych pojęć: robot, manipulator, sterownik.
Klasyfikacja i budowa układów napędowych. Przykłady napędów stosowanych w robotach. Silniki i aktuatory liniowe.
Budowa i zastosowanie róŜnych typów przekładni. Dobór układu napędowego robota.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Klasyfikacja układów napędowych. Dobór parametrów układu
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, Projekt doboru elementów
napędowych robota przemysłowego,
1. Wykład: Kolokwium zaliczeniowe.
2. Ćw./L./P./Sem.: Wykonanie projektu.
1. Kost G., Świder J (red.). Programowanie robotów on-line, 2008.
2. Szkodny T. Kinematyka robotów przemysłowych, 2009.
1. Jerzy Honczarenko. Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie. WNT, 2010.
2. Edward Jezierski. Dynamika robotów. WNT, 2006.
Liczba pkt ECTS: 4
37
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB2N23
MECHANIKA PŁYNÓW
Nazwa przedmiotu: MECHANIKA PŁYNÓW
Kod/nr A0P000AB2N23
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Matematyka, Mechanika ciała stałego, rachunek róŜniczkowy
i wektorowego
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Władysław Kaliński, doc. w Pol. Śląskiej
Liczba godzin:
Wykład: dr inŜ. Władysław Kaliński, doc. w Pol. Śląskiej
9
Ćwiczenia: dr inŜ. Władysław Kaliński, doc. w Pol. Śląskiej
9
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z teorią mechaniki płynów i jej zastosowaniami w rozwiązywaniu
praktycznych, współczesnych zagadnień inŜynierskich.
Treści programowe: Podstawowe pojęcia i zjawiska z zakresu mechaniki płynów. Klasyfikacja płynów i ich własności.
Statyka płynów. Kinematyka płynów. Metoda Eulera i metoda Lagrange’a w kinematyce płynów. Pochodna wędrowna.
Operator Stokesa. Przyspieszenie elementu płynu. Tor i linia prądu. Wirowość. Cyrkulacja. Twierdzenie Stokesa.
Równowaga względna i bezwzględna cieczy. Nacisk cieczy na ściany płaskie i zakrzywione. Paradoks hydrostatyczny
Zjawisko wyporu. Twierdzenie Archimedesa. Stany stateczności pływania. Elementarne przepływy potencjalne. Zasady i
równania dynamiki płynu idealnego. Podstawy teorii przepływów turbulentnych. Przykłady i zastosowanie. Straty
energii w przepływach. Obliczenia układów hydraulicznych. Doświadczenie Reynoldsa. Przepływy laminarne i
turbulentne. Turbulentna warstwa przyścienna. Zjawisko wypływu cieczy przez otwory. Zasada zachowania masy i
pędu. Równania Eulera i Naviera – Stokesa. Liczby kryterialne. Modelowanie przepływu płynów.
Treści/tematy: Ćw.: Statyka płynów. Kinematyka płynów. Przepływy w naczyniach połączonych. Nacisk cieczy na
ściany. Stateczność pływania. Straty energii w przepływach. Obliczenia układów hydraulicznych.
Metody dydaktyczne: Prezentacje komputerowe i z foliogramów, konsultacje indywidualnie wykonywanych przez
studentów zadań
2. Ćw. kolokwium zaliczeniowe, elaborat.
1. Gryboś R.: Podstawy mechaniki płynów. PWN. Warszawa 1989r.
2. Wojnarowski J.:, Nowak A.: Mechanika płynów z metodycznym zbiorem zadań. Część I.. Kinematyka i statyka.
Wydawnictwo Politechniki Śląskiej. Gliwice 2003r.
3. Wojnarowski J.:, Nowak A.: Mechanika płynów z metodycznym zbiorem zadań. Część II.. Podstawy dynamiki.
Wydawnictwo Politechniki Śląskiej. Gliwice 2003r.
1. Rumianowski A.: Zbiór zadań z mechaniki płynów nieściśliwych z rozwiązaniami. PWN. Warszawa 1991r.
2. Walden H.: Mechanika płynów. Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej. Warszawa 1991r.
Liczba pkt ECTS: 4
38
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB2N21
NIEZAWODNOŚĆ UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH
Nazwa przedmiotu: NIEZAWODNOŚĆ UKŁADÓW MECHATRONICZNYCH
Kod/nr A0P000AB2N21
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: fizyka, mechanika, podstawy elektrotechniki, elementy
matematyki i statystyki matematycznej, podstawy automatyki i robotyki, technologia maszyn
Liczba godzin:
18
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie podstawowych pojęć i usystematyzowanie wiedzy z niezawodności układów
mechatronicznych. Poznanie metod kształtowania niezawodności, algorytmów i metod obliczenia.
Treści programowe: podstawowe zagadnienia z mechatroniki, mechaniki i budowy maszyn oraz automatyki
w kontekście niezawodności układów mechatronicznych. Pojęcie niezawodności i trwałości, miary niezawodności
i trwałości. Modele niezawodności obiektów aproksymowane typowymi rozkładami prawdopodobieństwa.
Niezawodność obiektów prostych i złoŜonych. Uszkodzenia, badania niezawodności układów mechatronicznych,
nieparametryczne metody, metody najmniejszych kwadratów, metody badań przyspieszonych, metoda największej
wiarygodności. Opis struktury niezawodnościowej systemów. Algorytmy obliczeniowe. Kształtowanie niezawodności.
Przykłady i zadania z niezawodności układów mechatronicznych.
Metody dydaktyczne: Wykład, prezentacja multimedialna
Wykład: Egzamin pisemny i ustna.
1. Chmurawa M., Binkowski W.: Podstawy niezawodności i eksploatacji maszyn roboczych. Skrypt nr 936, Pol. Śl.,
Gliwice 1980.
2. Boborowski D.: Modele I metody matematyczne w teorii niezawodności. WNT, Warszawa 1985.
3. Haviland R.: Niezawodność urządzeń technicznych. PWN, Warszawa 1988.
1. Polskie normy dotyczące niezawodności w technice.
2. Świder J., Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych. WPŚ Gliwice 2002.
Liczba pkt ECTS: 2
39
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB2N22
LOGISTYKA W SYSTEMACH WYTWÓRCZYCH
Nazwa przedmiotu: LOGISTYKA W SYSTEMACH WYTWÓRCZYCH
Kod/nr A0P000AB2N22
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: badania operacyjne, podstawy zarządzania, zarządzanie
produkcją przemysłową i usługami, optymalizacja przebiegu procesów produkcyjnych, symulacja komputerowa,
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Grzegorz Gołda
Wykład: dr inŜ. Grzegorz Gołda
Liczba godzin:
18
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z podstawowymi procesami logistycznymi, umiejętność określenia i
dekompozycji systemu logistycznego, projektowanie systemów logistycznych, takŜe z wykorzystaniem metod
komputerowych, umiejętność stosowania metod obliczeniowych w logistyce przedsiębiorstwa.
Treści programowe: Definicja logistyki w przedsiębiorstwie, funkcje, czynności i zadania logistyki - podejście
funkcjonalne, systemowe podejście do logistyki – istota i rodzaje systemów, logistyczny system zaopatrzenia, produkcji,
magazynowania, transportu i dystrybucji, infrastruktura procesów logistycznych, zintegrowany łańcuch dostaw i procesy
tworzenia wartości, logistyczne systemy przepływu informacji oraz systemy informatyczne, metody zarządzania
procesami logistycznymi, decyzje logistyczne – metody i techniki rozwiązywania problemów decyzyjnych i
wspomagania podejmowania decyzji z zakresu logistyki przedsiębiorstwa, praktyczne przykłady zastosowań,
komputerowe systemy wspomagania zarządzania logistycznego – rozwiązania cząstkowe i zintegrowane, koszty
logistyki i efektywność systemów logistycznych, aspekty jakości w logistyce, logistyka w przedsiębiorstwie wirtualnym,
e-logistyka, ekologistyka, wybrane metody obliczeniowe w logistyce, systemy symulacyjne zorientowane na
wytwarzanie i logistykę.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem.:
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, prezentacja dostępnego
oprogramowania z zakresu wspomagania logistyki w przedsiębiorstwie.
Wykład: Kolokwium z wykładu.
1. Kisperska-Moroń D., KrzyŜaniak S., Ciesielski M., Logistyka, Wyd. Instytutu Logistyki i Magazynowania, Poznań,
2009.
2. Skowronek Cz., Sariusz Wolski Z., Logistyka w przedsiębiorstwie. Wydanie IV, PWE, Warszawa, 2007.
3. Radziejowska G., Mastej P.: Logistyka w przedsiębiorstwie. Przewodnik do ćwiczeń. Cz.1. i Cz.2. Wyd. 4. Wyd.
Politechniki Śląskiej, Gliwice 2003
1. Bendkowski J., Kramarz M., Kramarz W., Metody i techniki ilościowe w logistyce stosowanej: wybrane
zagadnienia, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2010.
2. Bendkowski J., Wybrane zagadnienia zarządzania łańcuchem dostaw, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2009.
3. Czasopismo „Logistyka”, Wyd. Instytutu Logistyki i Magazynowania, Poznań, 2001-nadal.
Liczba pkt ECTS: 1
40
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB2N33
Nazwa
PROJEKTOWANIE I BADANIE ROBOTÓW
przedmiotu:
PROJEKTOWANIE
I
BADANIE
ROBOTÓW Kod/nr A0P000AB2N33
Specjalność: AB2 - MECHATRONIKA ROBOTÓW I MASZYN
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, statystyka matematyczna i planowanie
eksperymentu, podstawy automatyki i robotyki, programowanie robotów,
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Wacław Banaś
Wykład: dr inŜ. : dr inŜ. Wacław Banaś
Liczba godzin:
7
Ćwiczenia:
Laboratorium: :
Projekt: dr inŜ. Wacław Banaś
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z budową robotów, rozumienie pojęć dokładność pozycjonowania,
powtarzalność identyfikacja parametrów robota
Treści programowe: Sprawy organizacyjne. Wyjaśnienie podstawowych pojęć: robot, manipulator, sterownik.
Elementy składowe robota. Generacje robotów. Projektowanie robotów. Interpolacja ruchu robota. Analiza trajektorii i
dokładności pozycjonowania. Badanie podstawowych parametrów robota. Wyznaczenie parametrów dynamicznych.
Analiza dynamiki ruch na dokładność pozycjonowania.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Badania parametrów robota przemysłowego. Projektowanie i budowa robota.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, Projekt badania robota
przemysłowego, wykonanie modelu robota.
1. Kost G., Świder J (red.). Programowanie robotów on-line 2008.
2. Szkodny T. Kinematyka robotów przemysłowych 2009.
1. Jerzy Honczarenko. Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie. WNT, 2010.
2. Edward Jezierski. Dynamika robotów. WNT, 2006.
Liczba pkt ECTS: 2
41
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB2N34
SYMULACJA POZYCJONOWANIA MANIPULATORÓW ROBOTÓW
Nazwa przedmiotu: SYMULACJA POZYCJONOWANIA
MANIPULATORÓW ROBOTÓW
Kod/nr A0P000AB2N34
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, podstawy informatyki, metody numeryczne,
język programowania, mechanika, kinematyka i dynamika robotów i manipulatorów, podstawy robotyki i budowy
robotów
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Foit
Wykład: dr inŜ. Krzysztof Foit
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
7
Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Foit
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Przedstawienie metod modelowania i symulacji ruchu manipulatora, wykorzystanie
zaawansowanych technik z zakresu grafiki komputerowej 3D.
Treści programowe: Powtórzenie wiadomości z zakresu budowy oraz kinematyki i dynamiki manipulatorów robotów,
programowanie on-line i off-line robotów, podstawowe techniki animacji komputerowej 2D, interakcja i wykrywanie
kolizji między obiektami, podstawy grafiki 3D, rendering, standardy Direct3D i OpenGL, wspomaganie sprzętowe i
poprawa jakości obrazu, prezentacja obrazów 3D na wyświetlaczu 2D, prezentacja grafiki trójwymiarowej na stronach
WWW, podstawowe techniki prezentacji obrazów i animacji w trójwymiarze, metody interakcji ze środowiskiem
wirtualnym, ogólna prezentacja standardów opisu środowiska wirtualnego (m.in. VRML/X3D, WebGL, COLLADA
itp.), telerobotyka.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Modelowanie numeryczne kinematyki i dynamiki manipulatora, prosta symulacja 2D,
rozbudowa symulacji 2D o elementy interakcji z uŜytkownikiem, tworzenie prostego modelu manipulatora w kodzie
VRML/X3D w oparciu o prymitywy, tworzenie złoŜonego modelu 3D manipulatora z uwzględnieniem interakcji z
uŜytkownikiem, prezentacja prostego systemu telerobota.
Metody dydaktyczne: Prezentacje multimedialne, komputery z zainstalowanym niezbędnym oprogramowaniem,
stanowisko robota, prezentacja z wykorzystaniem zaawansowanych technik wyświetlania 3D.
1. Wykład: test końcowy.
1. G. Kost: Układy sterowania robotów przemysłowych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2000.
2. K. Kozłowski, P. Dutkiewicz, W. Wróblewski: Modelowanie i sterowanie robotów. Wydawnictwo Naukowe PWN,
2003.
3. E. Jezierski: Dynamika robotów. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2006.
1. Praca zbiorowa: Podstawy robotyki. Teoria i elementy manipulatorów i robotów. Wydawnictwa NaukowoTechniczne, 1999.
2. M. W. Spong, M. Vidyasagar: Dynamika i sterowanie robotów. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1997.
3. Z. Fortuna, B. Macukow, J. Wąsowski: Metody numeryczne. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2005.
4. A. Morecki, J. Knapczyk, K. Kędzior: Teoria mechanizmów i manipulatorów. Podstawy i przykłady zastosowań w
praktyce. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2001.
Liczba pkt ECTS: 2
42
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB2N35
PROCESY NIEUSTALONE W UKŁADACH MECHATRONICZNYCH
Nazwa przedmiotu: PROCESY NIEUSTALONE W
MECHATRONICZNYCH
UKŁADACH Kod/nr A0P000AB2N35
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Matematyka: Równania róŜniczkowe, Rachunek macierzowy.
Mechanika i Budowa Maszyn. Podstawy Konstrukcji Maszyn, Elektrotechniki, Elektroniki, Hydrauliki i Teorii
Sterowania. Teoria Drgań. Teoria Maszyn i Mechanizmów. Dynamika Maszyn. Mechatronika. Miernictwo Dynamiczne.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Andrzej Dymarek; dr inŜ. Tomasz Dzitkowski,
Wykład: dr inŜ. Tomasz Dzitkowski
Ćwiczenia: dr inŜ. Andrzej Dymarek
Liczba godzin:
7
9
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest nabycie umiejętności stosowania zagadnień teoretycznych w
analizie zjawisk zachodzących w układach mechatronicznych.
Treści programowe: Podstawowe definicje i określenia stosowane w mechatronice. Zagadnienia projektowania
układów mechatronicznych. Analogie w układach technicznych. Typowe nieliniowości występujące w układach
technicznych. Metody linearyzacji. Charakterystyki dynamiczne układów mechatronicznych. Zjawisko przeskoku
amplitudy w nieliniowych układach mechatronicznych. Przekształcenie Laplace’a. Stany ustalone i nieustalone pracy
układów mechatronicznych. Pojęcie stałej czasowej. Stany nieustalone w układach elektrycznych, mechanicznych,
elektromechanicznych, hydromechanicznych. Modelowanie stanów nieustalonych (wybieg, rozbieg). Procesy
nieustalone pojawiające się w układach automatycznej regulacji. Dobór parametrów nastaw regulatora.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Analogie w układach technicznych, Procesy przejściowe w układach o jednym i wielu
stopniach swobody, Równania ruchu układów mechatronicznych, Rozwiązywanie równań róŜniczkowych ruchu,
Wyznaczenie przebiegów czasowych, Wskaźniki procesu nieustalonego.
Metody dydaktyczne: Część teoretyczna realizowana jest w postaci prezentacji multimedialnej lub z wykorzystaniem
rzutnika pisma, omawiane zagadnienia poparte zostaną stosownymi przykładami. Ćwiczenia tablicowe wykonywane są
na podstawie przeprowadzonych wykładów oraz dostępnej literatury
2. Ćw./L./P./Sem. kolokwiów .
1. Awrejcewicz A.: Drgania deterministyczne układów dyskretnych. WNT Warszawa 1996.
2. Baker G., Gollub J.P.: Wstęp do dynamiki układów chaotycznych. PWN Warszawa 1998.
3. Borkowski W., Konopka S., Prochowski L.: Dynamika maszyn roboczych. WNT Warszawa 1996.
4. Judrewicz J.: Nieliniowe obwody elektryczne. WNT Warszawa 1996.
1. Morel J.: Drgania maszyn i diagnostyka ich stanu technicznego. Polskie Towarzystwo Diagnostyki Technicznej,
Warszawa, 1994.
2. Nizioł J.: Podstawy drgań w maszynach. Skrypt Pol. Krakowskiej. Kraków 1996.
3. Ott E.: Chaos w układach dynamicznych. WNT Warszawa 1997.
4. Peitgen H.O., Jürgens H., Saupe D.: Granice chaosu. Fraktale.Tom 1 i 2, PWN Warszawa 1996.
Liczba pkt ECTS: 2
43
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB2N31
ANALOGIE I GRAFY
Nazwa przedmiotu: ANALOGIE I GRAFY
Kod/nr A0P000AB2N31
Specjalność: AB2 – MECHATONIKA ROBOTÓW I MASZYN
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, mechanika, podstawy automatyki i robotyki,
język programowania, technologia maszyn, podstawy informatyki, metody numeryczne
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Buchacz
Liczba godzin:
7
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Sławomir śółkiewski
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z podstawami grafów i projektowania układów mechanicznych
i mechatronicznych oraz nabycie umiejętności modelowania i analizy prostych układów mechanicznych oraz
mechatronicznych za pomocą grafów.
Treści programowe: Wiadomości wprowadzające do przedmiotu. Pojęcia podstawowe. Grafy róŜnych kategorii
w modelowaniu systemów i podsystemów. Definicje grafów i hipergrafów. Odwzorowywanie systemów dyskretnych
w reprezentujące je grafy biegunowe. Algebraizacja grafu biegunowego. Cyfrowe wyznaczanie częstości drgań własnych
i głównych postaci drgań układów mechanicznych z zastosowaniem grafów i liczb strukturalnych. Odwzorowywanie
ciągłych układów mechanicznych w reprezentujące je grafy blokowe-hipergrafy. Algebraizacja hipergrafu. Cyfrowe
wyznaczanie częstości drgań własnych układów mechanicznych z zastosowaniem hipergrafów i liczb strukturalnych
wyŜszych kategorii oraz zupełnych. Poglądowy zapis relacji jako układu tworzacego system. Stopnie uszczegółowienia
zapisu systemu. Analogie między środowiskami fizycznymi jako implikacja wyboru modelu matematycznego systemu
mechanicznego lub mechatronicznego. Identyfikacja systemów. Etapy identyfikacji systemów.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody analizy układów mechanicznych i mechatronicznych za pomocą grafów.
Wyznaczanie równań ruchu, częstości własnych za pomocą grafów. Analogie elektromechaniczne i fizyczne. Wykonanie
projektu modelu maszyny z uŜyciem metod grafów.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych
1. Buchacz A red.: Komputerowe wspomaganie syntezy i analizy podzespołów maszyn modelowanych grafami i
liczbami strukturalnymi. ZN Pol. Śląskiej, z. 127, Gliwice 1997.
2. Buchacz A. red., Świder J. red.: Szkielety hipergrafów w modelowaniu, badaniu i pozycjonowaniu manipulatrów
robotów i podzespołów maszyn. Monografia. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2000.
3. Świder J.: Macierzowe grafy hybrydowe w opisie drgających złoŜonych układów mechanicznych. ZN Pol. Śląskiej,
z. 106, Gliwice 1991.
1. Karnopp D., Rosenberg R.: Bond Graph Modelling For Engineering Systems, ASME, New York, USA, 1972.
2. Robichaud L., Boisvert J., Robert J.: Grafy przepływu sygnałów. PWN, Warszawa, 1968.
3. Wojnarowski J.: Zastosowanie grafów w analizie drgań układów mechanicznych, Warszawa-Wrocław, PWN, 1981.
Liczba pkt ECTS: 2
44
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N11
RÓWNANIA FIZYKI MATEMATYCZNEJ
Nazwa przedmiotu: RÓWNANIA FIZYKI MATEMATYCZNEJ
Kod/nr A0P000AB3N11
Specjalność: AB3 – MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, rachunek róŜniczkowy i całkowy
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Alicja Piasecka-Belkhayat
Wykład: dr inŜ. Alicja Piasecka-Belkhayat
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z podstawami własnościami i zastosowaniami równań róŜniczkowych
cząstkowych drugiego rzędu oraz równań całkowych
Treści programowe: Sprawy organizacyjne. Wprowadzenie do równań róŜniczkowych cząstkowych rzędu drugiego.
Klasyfikacja równań liniowych z dwiema zmiennymi (równanie eliptyczne, paraboliczne, hiperboliczne) oraz ich postać
kanoniczna. Sformułowanie zadań brzegowych oraz brzegowo-początkowych. Przykłady zagadnień fizyki
matematycznej opisywanych równaniami cząstkowymi oraz odpowiednimi warunkami jednoznaczności – równanie
Laplace’a, równanie Poissona, równanie falowe, równanie przewodnictwa, równanie telegrafistów. Metody analityczne
rozwiązywania równań róŜniczkowych cząstkowych (metoda funkcji błędów, metoda rozdzielania zmiennych).
Równania całkowe – równanie Volterry, równanie Fredholma, postać osobliwa.
1. Wykład: Kolokwium pisemne.
2. Ćw./L./P./Sem.:
1. Kącki E.,Siewierski L., Wybrane działy matematyki wyŜszej z ćwiczeniami, Warszawa 1975.
2. Kącki E., Równania róŜniczkowe cząstkowe w elektrotechnice, Warszawa 1971.
3. Piskorek A., Równania całkowe, Warszawa 1971.
1. KrzyŜański M., Równania róŜniczkowe cząstkowe rzędu drugiego, Warszawa 1971.
2. Pogorzelski W., Równania całkowe, Warszawa 1970.
3. Janowski W., Matematyka, Warszawa 1962.
Liczba pkt ECTS: 1
45
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N12
PROGRAMOWANIE OBIEKTOWE
Nazwa przedmiotu: PROGRAMOWANIE OBIEKTOWE
Kod/nr A0P000AB3N12
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Elementy informatyki, języki programowania.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Radosław Górski
Wykład:
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
Laboratorium: dr inŜ. Radosław Górski
18
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zaznajomienie z szeroko stosowanym językiem programowania C++ oraz podejściem
strukturalnym. Zapoznanie z programowaniem orientowanym obiektowo oraz nabycie umiejętności tworzenia aplikacji
obiektowych w języku C++.
Treści programowe: Sprawy organizacyjne. Informacje o programowaniu strukturalnym i obiektowym. Wyjaśnienie
podstawowych pojęć: klasa, typ zdefiniowany przez uŜytkownika, obiekt, atrybut, zachowanie, hermetyzacja,
enkapsulacja. Struktury i klasy. Dane i funkcje składowe klas. Wskaźnik „this”. Konstruktory i destruktory.
Konstruktory domniemane i kopiujące. Obiekty stałe oraz stałe dane i funkcje składowe klas. Statyczne dane i funkcje
składowe klas. ZłoŜenia obiektów. Funkcje zaprzyjaźnione. Dziedziczenie jednobazowe i wielobazowe. Funkcje
wirtualne i polimorfizm. Wiązanie statyczne i dynamiczne. PrzeciąŜanie operatorów. Projektowanie programów z
uŜyciem techniki orientowanej obiektowo.
Metody dydaktyczne: Ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem komputerów i oprogramowaniem.
1. Wykład:
1. Grębosz J.: Symfonia C++ Standard. Programowanie w języku C++ orientowane obiektowo. Editions, Kraków,
2006.
2. Deitel H.M, Deitel P.J.: C++ Programowanie. Wydawnictwo RM Sp. z o.o. Oficyna Wydawnicza READ ME –
Drukarnia w Łodzi, 1998.
3. Delannoy C.: Ćwiczenia z języka C++. Programowanie obiektowe. WNT, Warszawa, 1993.
4. Kniat J.: Programowanie w języku C++. Nakom, Poznań, 2003.
5. Koenig A., Moo B.E.: C++. Potęga języka. Od przykładu do przykładu. HELION, Gliwice, 2004.
1. Stroustrup B.: Język C++. WNT, Warszawa, 1994.
Liczba pkt ECTS: 2
46
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N13
PODSTAWY EKSPLOATACJI I DAGNOSTYKI MASZYN
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY EKSPLOATACJI I DAGNOSTYKI
MASZYN
Kod/nr A0P000AB3N13
Specjalność: AB3 - MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne:
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Paweł Chrzanowski
Wykład: dr inŜ. Paweł Chrzanowski
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium: dr inŜ. Paweł Chrzanowski
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z najwaŜniejszymi zagadnieniami dotyczącymi metod racjonalnej eksploatacji
maszyn i diagnozowania stanu technicznego maszyn oraz nabycie umiejętności zastosowania tych metod dla wybranych
typów maszyn i ich podzespołów w praktycznym zastosowaniu.
Treści programowe: Przedmiot w zakresie eksploatacji obejmuje: procesy i systemy eksploatacji maszyn (strategie
eksploatacji, ocena efektywności i sterowanie eksploatacją), zapewnienie zdatności (obsługi i procesy odnowy środków
technicznych), procesy zuŜycia elementów maszyn (zuŜycie trybologiczne i smarowanie maszyn). Zakres przedmiotu
dotyczący zagadnień diagnozowania stanu technicznego maszyn i procesów obejmuje: źródła informacji diagnostycznej,
sygnały i symptomy diagnostyczne, praktyczne aspekty diagnozowania wybranych maszyn (relacja stan-symptom w
ujęciu wybranych maszyn i rozpoznawanie uszkodzeń – charakterystyczne częstotliwości), podzespołów (np. maszyn
wirnikowych, przekładni zębatych, łoŜysk)
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zajęcia laboratoryjne obejmują: pomiar drgań, wybór punktów pomiarowych oraz
wpływ sposobu mocowania czujnika na pomiar, pomiar hałasu i mocy akustycznej, wyrównowaŜenie maszyn
wirnikowych w jednej płaszczyźnie, obserwacja maszyny w warunkach rozruchu i wybiegu
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, laboratorium diagnostyki
wyposaŜonego w stanowiska do praktycznej realizacji przyjętej tematyki.
1. Diagnostyka procesów : modele, metody sztucznej inteligencji, zastosowania / pod red. Józefa Korbicza [i in.]. Warszawa : Wydaw. Naukowo-Techniczne, 2002
2. InŜynieria diagnostyki maszyn /pod red. B. śółtowski, C.Cempel, ITTE, 2004
3. J. Kaźmierczak: Eksploatacja Systemów Technicznych. Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice 2000.
1. J. Dwojak, M. Rzepiela, Diagnostyka i obsługa techniczna łoŜysk tocznych. Biuro Gamma, 2007
2. J. Dwojak, M.Rzepiela, Diagnostyka drganiowa stanu maszyn i urządzeń. Wydanie II. Biuro Gamma, 2007
3. J. Dwojak, M. Rzepiela Zastosowanie lasera do ustawiania maszyn. Doświadczenia Elektrowni Opole, Biuro
Gamma, 2007.
Liczba pkt ECTS: 4
47
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N14
OBLICZENIA EWOLUCYJNE
Nazwa przedmiotu: OBLICZENIA EWOLUCYJNE
Kod/nr A0P000AB3N14
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: metody optymalizacji, rachunek prawdopodobieństwa,
podstawowe wiadomości z zakresu informatyki
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Witold Beluch
Wykład: dr inŜ. Witold Beluch
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Witold. Beluch
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zaznajomienie z nowoczesnymi metodami optymalizacji opartymi na algorytmach
genetycznych oraz ewolucyjnych jako alternatywą dla klasycznych (gradientowych) metod optymalizacji. Inne
populacyjne metody optymalizacji.
Treści programowe: Przegląd metod optymalizacji, wstęp do metod inteligencji obliczeniowej, algorytmy genetyczne,
metody optymalizacji, gradientowe metody optymalizacji, programy ewolucyjne jako zmodyfikowane algorytmy
ewolucyjne, algorytmy hybrydowe jako połączenie algorytmów ewolucyjnych z gradientowymi, funkcja oceny, funkcje
kary, metody selekcji, operatory ewolucyjne, kodowanie (kod Graya, kodowanie logarytmiczne), zadania NP-trudne,
zadania z ograniczeniami, zdania bez ograniczeń, optymalizacja wielomodalna, optymalizacja wielokryterialna, inne
metody ewolucyjne (programowanie genetyczne, strategie ewolucyjne). Algorytmy mrówkowe. Sztuczne systemy
immunologiczne.
Treści/tematy: Program „Genetyka”. Wpływ parametrów algorytmu ewolucyjnego (liczebność populacji, liczba
pokoleń) na skuteczność jego działania. Wpływ operatorów ewolucyjnych (krzyŜowanie, mutacja) i rodzaju selekcji na
skuteczność działania algorytmu. Zadania z ograniczeniami. Problem komiwojaŜera w ujęciu ewolucyjnym.
Metody dydaktyczne: wykłady z zastosowaniem prezentacji komputerowych, ćwiczenia laboratoryjne przy
komputerach na podstawie opracowanych instrukcji
1. Wykład: Egzamin pisemny lub ustny
2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę (laboratorium).
1. J. Arabas, Wykłady z algorytmów ewolucyjnych, WNT, Warszawa, 2001.
2. Z. . Michalewicz, Algorytmy genetyczne + struktury danych = programy ewolucyjne, WNT, Warszawa, 1996.
3. D.E. Goldberg, Algorytmy genetyczne i ich zastosowania, WNT, Warszawa, 1995.
1. L. Rutkowski, Metody i techniki sztucznej inteligencji, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa, 2006
2. D. Rutkowska, Inteligentne systemy obliczeniowe. Algorytmy genetyczne i sieci neuronowe w systemach
rozmytych, Akad. Oficyna Wyd., Warszawa, 1997.
Liczba pkt ECTS: 3
48
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N21
METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH
Nazwa przedmiotu: METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH
Kod/nr A0P000AB3N21
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne:
Matematyka, Mechanika, Wytrzymałość materiałów, Metody numeryczne
Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Antoni John, Prof. PŚl.
Liczba godzin:
Wykład: dr hab. inŜ. Antoni John, Prof. PŚl., dr hab. inŜ. Piotr Fedeliński, dr inŜ. Grzegorz
9
Kokot
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Witold Beluch, dr inŜ. Grzegorz Kokot
18
Projekt:
Seminarium:
Zapoznanie z najbardziej rozpowszechnioną metodą komputerową mechaniki – metodą elementów skończonych.
Przedstawienie sposobu i metodyki rozwiązywania zagadnień metodą elementów skończonych (MES). Zapoznanie
studentów z wiodącymi programami MES i przygotowanie do samodzielnych obliczeń.
Treści programowe:
W ramach wykładu zostaną przedstawione następujące zagadnienia: Podstawy i istota metody elementów skończonych.
Podstawowe definicje i sformułowania. Wyprowadzenie równań MES z zasady prac przygotowanych. Macierz
sztywności elementów prętowych. Elementy belkowe. Naturalny układ współrzędnych. Transformacja układu
współrzędnych. Elementy płaskie trójkątne. Sformułowanie izoparametryczne. Elementy płaskie ośmiowęzłowe.
Elementy bryłowe. Zagadnienie osiowosymetryczne. Metoda elementów skończonych w zagadnieniach dynamicznych.
Wyznaczanie częstości drgań własnych. Uwagi o zbieŜności i dokładności MES. Wady i zalety MES. Uwagi o
stosowaniu MES w obliczeniach komercyjnych. Przykłady obliczeń MES.
Treści/tematy: L.
W ramach laboratorium zostanie przedstawiony program ABC (lub podobny) oraz system MSC.PATRAN/NASTRAN.
Studenci po zapoznaniu się z programami samodzielnie rozwiąŜą zagadnienia podane przez prowadzącego. Zostaną
równieŜ przedstawione rozwiązania wielu skomplikowanych zagadnień.
Metody dydaktyczne:
Wykład z przezroczami i prezentacjami komputerowymi. Laboratorium – zajęcia na komputerach osobistych
działających w sieci.
1. Wykład - Egzamin pisemny .
1. M.Kleiber i inni: Komputerowe metody mechaniki ciał stałych. Mechanika Techniczna. Wydawnictwo Naukowe
PWN, W-wa 1995.
2. J.Szmelter:Metoda elementów skończonych w mechanice. PWN, W-wa 1980.
3. O.C.Zienkiewicz: Metoda elementów skończonych. Arkady, W-wa 1972.
4. J.Szmelter: Metody komputerowe w mechanice. PWN, W-wa 1980.
1. Weaver W.,Jr., Johnston P.R.: Finite element for structural. Prentice-Hall, Inc., New Jersey, 1984.
2. Chandrupatla T.R., Belegundu A.D.: Introduction to finite element method in engineering. Prentice-Hall, London,
1991.
3. Cook R.D.: Concept and applications of finite element analysis. Wiley, New York, 1981.
4. Kleiber M. (Ed.): Handbook of Computational Solid Mechanics. Survey and Comparison of Contemporary Method.
Springer-Verlag, Berlin Heidelberg, 1998.
Liczba pkt ECTS: 4
49
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N22
NUMERYCZNE MODELOWANIE PÓL SPRZĘśONYCH
Nazwa
przedmiotu:
NUMERYCZNE
MODELOWANIE
SPRZĘśONYCH
PÓL Kod/nr A0P000AB3N22
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: mechanika, wytrzymałość materiałów, metody numeryczne,
język angielski
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Adam Długosz
Wykład: dr inŜ. Adam Długosz
Liczba godzin:
18
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z najbardziej popularnymi przykładami zagadnień sprzęŜonych, ich opisem
teoretycznym oraz metodami uzyskania rozwiązań przy pomocy metod numerycznych.
Treści programowe: Przegląd oraz porównanie metod numerycznych. Podstawowe wiadomości dotyczące metody
elementów skończonych (MES). Opis problemów przepływu ciepła, pola elektrycznego, liniowej statyki. SprzęŜenie
silne oraz słabe - sposoby uzyskania rozwiązania w kontekście MES. Opis problemów sprzęŜonych wraz z przykładami
dla: termospręŜystości, elektro-termo-spręŜystości, piezoelektryczności. Prezentacja symulacji numerycznych z
wykorzystaniem oprogramowania MES do rozwiązywania wybranych problemów sprzęŜonych.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, prezentacja komercyjnych pakietów
MES w kontekście modelowania pól sprzęŜonych (MSC.Patran/Nastran, MSC.Mentat/Marc, Ansys Multiphysics).
1. Test egzaminacyjny.
1. Beer G., Finite Element, Boundary Element and Coupled analysis of Unbounded Problems in Elastostastics, Int. J.
Numer. Meth. Eng., vol. 19, 1983.
2. Chandrupatla T.R., Belegundu A.D., Introduction to Finite Elements in Engineering, Prentice-Hall Inc. New Jersey,
1991
3. Zienkiewicz O.C., Taylor R.L. The Finite Element Method, Vol. 1-2, Butterworth, Oxford 2000.
4. Zienkiewicz O. C., Taylor R. L., The Finite Element Method. Nonlinear, Vol. 2, Butterworth, Oxford, 2000.
1. MSC.MARC Theory and user information Vol. A-D, MSC Software Corporation 2001.
2. Patran/Nastran documentation
3. Documentation for Ansys Multiphisics
4. http://www.mscsoftware.com/
5. http://www.ansys.com/
Liczba pkt ECTS: 2
50
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N23
NUMERYCZNE MODELE UKŁADÓW BIOLOGICZNYCH
Nazwa
przedmiotu:
NUMERYCZNE
MODELE
BIOLOGICZNYCH
UKŁADÓW Kod/nr A0P000AB3N23
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: : Matematyki, Mechaniki, Wytrzymałości materiałów,
Mechaniki ośrodków ciągłych, Metod numerycznych, Metod komputerowych mechaniki, Biomechaniki
Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Antoni John, Prof. PŚl.
Wykład: dr hab. inŜ. Antoni John, Prof. PŚl.
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: mgr inŜ. Piotr Wysota, mgr inŜ. Mateusz Duda
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z metodami komputerowymi mechaniki i sposobami modelowania układów
biologicznych.
Treści programowe: Wykłady mają przybliŜyć podstawy teoretyczne numerycznego modelowania układów
biologicznych, w szczególności tkanek kostnych i tkanek miękkich. Krótkie wprowadzenie do metody elementów
skończonych. Podstawy teorii spręŜystości, plastyczności i reologii. Podstawowe modele tkanek twardych i miękkich i
przykładowe sposoby rozwiązywania zagadnień brzegowych dla tych modeli. Własności mechaniczne tkanki kostnej.
Dobór stałych materiałowych dla wybranych modeli tkanek twardych i miękkich. Omówienie układu kostnego i
mięśniowego w obrębie stawu biodrowego człowieka i przedstawienie sposobu modelowania z wykorzystaniem metody
elementów skończonych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Laboratoria mają w praktyce przedstawić sposoby numerycznego modelowania tkanek
twardych. Sprawdzeniem przyswojenia materiału będzie samodzielne rozwiązanie zadanego zagadnienia. Ćwiczenia
obejmują: modelowanie fragmentów kości miednicy elementami powłokowymi, analiza napręŜeń i przemieszczeń w
modelu powłokowym kości miednicy, modelowanie kości długich elementami bryłowymi, analiza przemieszczeń i
napręŜeń w modelach kości długich, budowa modelu warstwowego wybranych fragmentów kości miednicy, analiza
numeryczna modelu warstwowego wybranych fragmentów kości miednicy, modelowanie wybranych elementów układu
mięśniowego człowieka.
Metody dydaktyczne: Wykłady z przezroczami i prezentacjami komputerowymi. Laboratoria w pracowni
komputerowej – samodzielna praca na stanowisku komputerowym.
1. Wykład Egzamin pisemny.
1. Morecki, J. Ekiel, K. Fidelus „Bionika ruchu”
1. Będziński R.: Biomechanika inŜynierska. Zagadnienia wybrane.
2. A. John “Identyfikacja I analiza parametrów geometrycznych I mechanicznych kości miednicznej człowieka”.
1. W. Derski „Zarys mechaniki ośrodków ciągłych”
2. W. Nowacki „Teoria spręŜystości”
3. Y.C. Fung „Continuum mechanics”
4. Kleiber M. (Ed.): Handbook of Computational Solid Mechanics. Survey and Comparison of Contemporary Method.
Liczba pkt ECTS: 3
51
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N31
METODA ELEMENTÓW BRZEGOWYCH
Nazwa przedmiotu: METODA ELEMENTÓW BRZEGOWYCH
Kod/nr A0P000AB3N31
Semestr: IX
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, metody numeryczne, mechanika, podstawy
informatyki.
Wykład: dr Mirosław Habarta
Liczba godzin:
5
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Radosław Górski
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z metodą elementów brzegowych. Przedstawienie sposobu i metodyki
rozwiązywania zagadnień MEB-em. Zapoznanie studentów z programami MEB-u i przygotowanie do samodzielnych
obliczeń.
Treści programowe: Podstawy i istota metody elementów brzegowych. Podstawowe definicje i sformułowania.
Wyprowadzenie brzegowych równań całkowych z zasady Somigliany dla równania Poissona (zagadnienia przepływu
ciepła i potencjału) i dla układu równań Naviera (w teorii spręŜystości). Dyskretyzacja brzegowego równania całkowego
i metody jego rozwiązania. Dyskretyzacja brzegu (podział na elementy brzegowe) i wnętrza obszaru. MEB w
zagadnieniach zaleŜnych od czasu. MEB w zagadnieniach nieliniowych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wstęp, omówienie podstaw matematycznych – pojęcie brzegu obszaru, sposób
modelowania numerycznego brzegu – parametryzacja, reprezentacja pól numeryczna pól brzegowych – pojecie elementu
brzegowego, całka po brzegu, tw Gaussa-Greena, toŜsamości całkowe i brzegowe równanie całkowepojęcie rozwiązania
podstawowego, dyskretyzacja brzegowego równania całkowego i metody jego rozwiązania. Dyskretyzacja brzegu
(podział na elementy brzegowe) i wnętrza obszaru. MEB w zagadnieniach zaleŜnych od czasu. MEB w zagadnieniach
nieliniowych. Kolokwium.
Metody dydaktyczne: Wykład z przezroczami i prezentacjami komputerowymi. Laboratorium – zajęcia na komputerach
osobistych działających w sieci.
1. T. Burczyński, Metoda elementów brzegowych w mechanice, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa ,
1995.
2. Ewa Majchrzak, Metoda elementów brzegowych w przepływie ciepła.Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej,
Częstochowa 2001.
1. C.A. Brebbia, J. Dominguez, Boundary Elements An Introductory Course, Computational Mechanics Publications,
Southampton, Boston, 1989.
2. C.A. Brebbia, J.C.F Telles, L.C. Wrobel, Boundary Element Techniques, Springer-Verlag, Berlin, N.Y., 1984.
3. C.A. Brebbia, S. Walker, Boundary Element Techniques in Engineering, Newnes-Butterworth, London, 1980.
Liczba pkt ECTS: 2
52
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N32
MODELOWANIE PRZYBLIśONE
Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE PRZYBLIśONE
Kod/nr A0P000AB3N32
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, znajomość operacji na zbiorach, umiejętność
obsługi komputera, podstawy programowania
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Wojciech Cholewa
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Wojciech Cholewa
Liczba godzin:
5
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Ciupke
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zwrócenie uwagi na niepewność danych i wiedzy. Zdobycie wiedzy i umiejętności w
zakresie tworzenia modeli przybliŜonych. Zapoznanie się z podstawowymi metodami tworzenia modeli przybliŜonych
oraz nabycie umiejętności stosowania omawianych modeli w praktyce.
Treści programowe: Losowość zdarzeń, błędy pomiarowe, sprzeczność danych lub ich brak są m.in. źródłami
niepewności, która powoduje, iŜ bardzo często brak jest odpowiedniej informacji do podjęcia decyzji. Z tego względu
teŜ, konieczne staje się tworzenie tzw. modeli przybliŜonych. W trakcie zajęć omawiane są podstawowe metody
tworzenia modeli przybliŜonych. W szczególności omawiane są modele statystyczne, tworzone z zastosowaniem teorii
zbiorów rozmytych, teorii zbiorów przybliŜonych, omawiane są liniowe modele danych oraz sztuczne sieci neuronowe.
W ramach zajęć studenci zapoznają się takŜe z zagadnieniami związanymi z modelami jednostronnymi oraz modelami
lokalnymi jako środkami modelowania przybliŜonego a takŜe z językiem UML Prezentowana jest takŜe tematyka modeli
sieciowych oraz modeli jakościowych. Wybrane zagadnienia omawiane na wykładzie są przedmiotem bardziej
szczegółowych badań w ramach laboratorium komputerowego.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wprowadzenie do języka R, modele statystyczne, modele wykorzystujące teorię zbiorów
przybliŜonych i rozmytych, modele jakościowe, modele z zastosowanie sztucznych sieci neuronowych, modele
jednostronne.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, laboratorium komputerowe
z zastosowaniem języka programowania R
1. Wykład: Kolokwium w formie pisemnej.
1. W. Cholewa, J. Kiciński (red.): Diagnostyka techniczna. Odwrotne modele diagnostyczne. Wyd. Pol. Śl., 1997.
2. E. Gatnar: Metody modelowania jakościowego. Akademicka Oficyna Wydawnicza, Warszawa, 1994.
3. Łachwa: Rozmyty świat zbiorów, liczb, relacji, faktów, reguł i decyzji. EXIT, Warszawa, 2001.
4. J. Kacprzyk: Wieloetapowe sterowanie rozmyte, WNT, Warszawa, 2001.
5. A. Mrózek, L. Płonka: Analiza danych metodą zbiorów przybliŜonych. Warszawa : AOW PLJ, 1999.
1. Piegat: Modelowanie i sterowanie rozmyte. Warszawa, EXIT, 1999.
2. M. Śmiałek: Zrozumieć UML 2.0. Metody modelowania obiektowego. Helion, 2005.
3. S. Wrycza, B. Marcinkowski i in.: Język UML 2.0 w modelowaniu systemów informatycznych. Helion, 2006.
Liczba pkt ECTS: 1
53
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N33
ANALIZA MODALNA
Nazwa przedmiotu: ANALIZA MODALNA
Kod/nr A0P000AB3N33
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: fizyka, matematyka, statystyka matematyczna, dynamika
układów elektromechanicznych, podstawy eksploatacji i diagnostyki maszyn, metoda elementów skończonych.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Marek Fidali
Wykład: dr inŜ. Marek Fidali
Liczba godzin:
5
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Marek Fidali
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Nabycie przez studentów wiedzy podstawowej i praktycznej oraz wyrobienie umiejętności
planowania, przygotowania i prowadzenia badań modalnych, z zastosowaniem nowoczesnej aparatury pomiarowej
stosującej cyfrowe techniki przetwarzania sygnałów.
Treści programowe: podstawy drgań mechanicznych, analiza układów mechanicznych o I stopniu swobody, analiza
układów mechanicznych o wielu stopniach swobody, podstawy pomiarów i aparatura pomiarowa, przetwarzanie i analiza
sygnałów, estymacja funkcji przejścia, metodyka badań eksperymentalnych, test impulsowy, test z zastosowaniem
wzbudnika elektrodynamicznego, wybrane metody estymacji parametrów modalnych dla układów liniowych, podstawy
identyfikacji modeli modalnych nieliniowych układów mechanicznych, weryfikacja modeli modalnych analitycznych i
problem doskonalenia modelu, modyfikacja własności dynamicznych układów mechanicznych, metodyki
eksploatacyjnej analizy modalnej, wybrane praktyczne zastosowania analizy modalnej.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wybór obiektu i przygotowanie go do badań, zestawienie i konfiguracja toru
pomiarowego, kalibracja toru pomiarowego, pomiary sygnałów wymuszeń i odpowiedzi oraz estymacja
częstotliwościowej funkcji przejścia, estymacja parametrów modalnych, budowa modelu modalnego i jego walidacja,
teoretyczna analiza modalna i dostrajanie modelu teoretycznego.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne z
wykorzystaniem stanowisk laboratoryjnych wyposaŜonych, w stanowiska komputerowe, aparaturę pomiarową,
analizatory sygnałów i odpowiednie oprogramowanie.
1. Wykład: Egzamin w formie testu pisemnego.
1. Uhl T.: Komputerowo wspomagana identyfikacja modeli konstrukcji mechanicznych. Warszawa, WNT 1997.
1. Zagadnienia analizy modalnej konstrukcji mechanicznych (Red. T. Uhl). Kraków: Katedra Robotyki i Dynamiki
Maszyn AGH 2003.
2. Maia N. M. M., Silva J. M. M.: Theoretical and Experimental Modal Analysis. Taunton, Somerset (England):
Research Studies Press 1997.
3. He J. and Fu Z-F.: Modal Analysis. Butterworth-Heinemann 2001.
Liczba pkt ECTS: 2
54
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N34
MODELOWANIE PROCESÓW CIEPLNYCH
Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE PROCESÓW CIEPLNYCH
Kod/nr A0P000AB3N34
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Równania fizyki matematycznej, rachunek macierzowy,
podstawy informatyki, znajomość podstaw programowania.
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Ewa Majchrzak
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Ewa Majchrzak
Liczba godzin:
5
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Jerzy Mendakiewicz, dr inŜ. Marek Paruch
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zdobycie umiejętności modelowania procesów cieplnych z wykorzystaniem metod
numerycznych (metody róŜnic skończonych, metody elementów skończonych, metody elementów brzegowych).
Treści programowe: Równanie Laplace’a, Poissona, Fouriera – współrzędne prostokątne, walcowe, sferyczne. Warunki
brzegowe – Dirichleta, Neumanna, Robina. Równanie przepływu biociepła w organizmach Ŝywych. Wykorzystanie
MRS do rozwiązywania zadań ustalonego przepływu ciepła - współrzędne prostokątne, walcowe, sferyczne.
Zastosowanie MRS do rozwiązywania zadań nieustalonego przepływu ciepła – schemat jawny i niejawny. Funkcja
źródła – modelowanie przemian fazowych, zamraŜania tkanek, oddziaływań lasera. Zastosowanie MES do
rozwiązywania zadań ustalonego przepływu ciepła – tworzenie macierzy przewodności cieplnej, dołączanie warunków
brzegowych, budowa układu rozwiązującego. Wykorzystanie MES do rozwiązywania problemów nieustalonego
przepływu ciepła – macierze przewodności cieplnej i pojemności cieplnej, tworzenie układu rozwiązującego. MEB kryterium metody odchyłek waŜonych, rozwiązanie fundamentalne, algorytm metody. Zastosowanie MRS, MES i MEB
w termomechanice i biomechanice.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem . Problem brzegowy – rozwiązania analityczne. MRS – problem brzegowy, problem
brzegowo-początkowy. MES – problem brzegowy. MEB – problem brzegowy.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, ćwiczenia laboratoryjne z
wykorzystaniem komputerów klasy PC (wykorzystanie oprogramowania MathCAD i innych)
1. Wykład: Egzamin
1. E. Majchrzak, B. Mochnacki, Metody numeryczne. Podstawy teoretyczne, aspekty praktyczne i algorytmy, Wyd. IV
rozszerzone, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2004.
2. E. Majchrzak, Metoda elementów brzegowych w przepływie ciepła, Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej,
Częstochowa, 2001
1. O.C. Zienkiewicz, R.L. Taylor & J.Z. Zhu, Finite Element Method: Its Basis and Fundamentals, 6th Edition,
McGraw-Hill, 2005.
2. Dostępne na rynku pozycje związane z metodą róŜnic skończonych, metodą elementów skończonych, metodą
elementów brzegowych
Liczba pkt ECTS: 2
55
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N35
SYSTEMY KOMPUTEROWE OBLICZEŃ INśYNIERSKICH
Nazwa
przedmiotu:
SYSTEMY
KOMPUTEROWE
INśYNIERSKICH
OBLICZEŃ Kod/nr A0P000AB3N35
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: język programowania, metoda elementów skończonych,
mechanika, wytrzymałość materiałów, modelowanie CAD.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Grzegorz Kokot
Wykład:
Liczba godzin:
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Grzegorz Kokot
8
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Przedstawienie nowoczesnych systemów komputerowych wspomagających prace
inŜynierskie.
Treści programowe: Zapoznanie się z systemami komputerowymi bazującymi na metodzie elementów skończonych
oraz metodzie elementów brzegowych pozwalających na prowadzenie zaawansowanych obliczeń inŜynierskich. Metody
modelowania komputerowego i symulowania zachowań konstrukcji w warunkach eksploatacji. Budowa modeli
numerycznych, prowadzenie analiz wytrzymałościowych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Analiza wytrzymałościowa w systemie MES (MSC.Patran/Nastran), Nieliniowa analiza
wytrzymałościowa w systemie MSC.Marc, Symulacja układu kinematycznego w systemie MSC.Adams,
Metody dydaktyczne: laboratorium komputerowe z wykorzystaniem oprogramowania do symulacji i analiz
wytrzymałościowych
1. Zienkiewicz O. & Taylor R.: The Finite Elements Method, V.1-2, Butterworth, Heinneman, 2000.
2. Rusiński E. i inni: Zaawansowana metoda elementów skończonych w konstrukcjach nośnych, Oficyna wydawnicza
Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2000.
3. Rusiński E, Metoda elementów skończonych, System Cosmos/M, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności,
Warszawa 1994.
4. Kokot G., Materiały powielane, Gliwice 2008.
1. MSC. Software Documentation 2005.
2. Ansys Software Documentation.
Liczba pkt ECTS: 1
56
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N11
OPTYMALIZACJA PROCESÓW I UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
Nazwa przedmiotu:
OPTYMALIZACJA PROCESÓW I UKŁADÓW Kod/nr A0P000AB3N11
DYNAMICZNYCH
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, metody numeryczne
Wykład:
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium: dr Mirosław Habarta
18
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zaznajomienie studentów z klasycznymi metodami i rezultatami z zakresu teorii i praktyki
optymalizacji
Treści programowe: Wiadomości wstępne. Właściwości ekstremów funkcji celu. Podstawowe sformułowania i
klasyfikacja zadań optymalizacji. Zbiory wypukłe i funkcje wypukłe. Warunki konieczne i wystarczające istnienia
optimum dla zadań bez ograniczeń i z ograniczeniami równościowymi, nierównościowymi i mieszanymi. Podstawy
numerycznych metod optymalizacji (algorytm rekurencyjny, warunki zbieŜności algorytmu, algorytm pochodnej i
Newtona). Metoda gradientu sprzęŜonego i quasi-newtonowskie (zmiennej metryki). Metody funkcji kary. Klasyfikacja
parametrów projektowych konstrukcji
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Analityczne metody wyznaczania ekstremów, ekstrema globalne, podstawowe pojęcia
optymalizacji, metody numeryczne optymalizacji
Metody dydaktyczne: Prezentacje multimedialne przygotowywane przez studentów - omawiane i uzupełniane na
zajęciach
Zaliczenie na podstawie przedstawionej prezentacji oraz obecności na zajęciach.
1. Kusiak J., Danielewska-Tułecka A., Oprocha P., Optymalizacja. Wybrane metody z przykładami zastosowań. PWN,
Warszawa, 2009.
1. J. Seidler, A. Badach, W. Molisz. Metody rozwiązywania zadań optymalizacji. WNT, Warszawa, 1980.
2. W. Findeisen, J. Szymanowski, A. Wierzbicki , Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji, PWN 1980.
3. Luenberger D.G., Teoria optymalizacji, Seria: Biblioteka Naukowa InŜyniera, PWN, Warszawa, 1974.
Liczba pkt ECTS: 2
57
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB3N22
MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW I PROCESÓW
Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE KOMPUTEROWE UKŁADÓW Kod/nr A0P000AB3N22
I PROCESÓW
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, fizyka, metody numeryczne, MES, MEB
Prowadzący przedmiot: prof. Piotr Fedeliński
Wykład:
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium: prof. Ewa Majchrzak, prof. Tadeusz Burczyński, prof. Antoni John, dr Wacław
9
Kuś, dr Grzegorz Kokot
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Wprowadzenie w zaawansowaną tematykę modelowania matematycznego i
numerycznego układów i procesów.
Treści programowe:
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wprowadzenie. Modelowanie procesów krystalizacji, krzepnięcia, zamraŜania tkanki
biologicznej oraz oparzeń tkanki skórnej. Zastosowanie MEB do rozwiązywania pewnych zagadnień odwrotnych
liniowej piezoelektryczności, optymalizacji materiałów niejednorodnych i materiałów spręŜysto-plastycznych.
Optymalizacja ewolucyjna, immunologiczna laminatów wielowarstwowych, wielokryterialna, układów
powierzchniowych i przestrzennych. Metody identyfikacji w wybranych zagadnieniach przepływu biociepła. Analiza
wraŜliwości koncentratorów napręŜeń oraz w przepływie biociepła. Zaawansowane systemy MES oraz obliczenia i
optymalizacja gridowa.
Metody dydaktyczne: Seminarium z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych
1. Wykład:
1. O. C. Zienkiewicz, R. L. Taylor, Finite Element Method: Volume 1, 2,3, Butterworth-Heinemann, Oxford, 2000.
2. S. A. Sauter, Ch. Schwab, Boundary Element Methods, Springer, 2010.
3. Ph. G. Ciarlet , J. L. Lions, Handbook of Numerical Analysis, Elsevier Science, 1998.
1. Y. Tenne, Ch.-K. Goh, Computational Intelligence in Optimization: Applications and Implementations, Springer,
2010.
2. M. Tanaka, G.S. Dulikravich, Inverse Problems in Engineering Mechanics, Elsevier Science, 1998.
3. K. R. Sharma, Transport Phenomena in Biomedical Engineering: Artifical organ Design and Development and Tissue
Engineering, McGraw-Hill Professional, 2010.
Liczba pkt ECTS: 2
58
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB4N11
WYBRANE ZAGADNIENIA OBRÓBKI UBYTKOWEJ
Nazwa przedmiotu: WYBRANE ZAGADNIENIA OBRÓBKI UBYTKOWEJ
Kod/nr A0P000AB4N11
Specjalność: AB4 - PROJEKTOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy obróbki ubytkowej i plastycznej.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ.Grzegorz Dyrbuś
Wykład: dr inŜ. Jerzy Wodecki, dr inŜ. Grzegorz Dyrbuś
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
18
Laboratorium: dr inŜ. Jerzy Wodecki, dr inŜ. Grzegorz Dyrbuś
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie metod precyzyjnej obróbki ściernej i erozyjnej, nagniatania jako sposobu
kształtowania właściwości warstwy wierzchniej, a takŜe metod kształtowania addytywnego.
Treści programowe: Metody obróbki wykańczającej powierzchni. Obróbki gładkościowe – ścierne; szlifowanie
gładkościowe, gładzenie, dogładzanie oscylacyjne, docieranie, polerowanie.
Obróbka nagniataniem; charakterystyka, narzędzia, przykłady zastosowania, dobór parametrów nagniatania.
Metody usuwania zadziorów z obrabianych powierzchni. Systemy narzędziowe; charakterystyka, przykłady złącz
systemów narzędziowych.
Obróbka erozyjna, obróbka elektroiskrowa i elektroimpulsowa. Obróbka elektrochemiczna – elektrolityczna, anodowomechaniczna i chemiczno-ścierna. Obróbka strumieniowo-erozyjna. Obróbka elektronowa, fotonowa, plazmowa, wodna
i wodno ścierna. Obróbka udarowościerna. Szybkie prototypowanie – metody, zasada budowy modeli.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Dobór parametrów nagniatania. Nagniatanie powierzchni wałków. Dobór parametrów
prototypowania metodą FDM. Obróbka elektroerozyjna – zasada obróbki, dobór parametrów.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem programu Power Point, eksponatów narzędzi i prezentacji
komputerowych. Ćwiczenia laboratoryjne na podstawie skryptu i opracowanej instrukcji.
1. Wykład: egzamin pisemny.
2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwium pisemne.
1. Kaczmarek J.: Podstawy obróbki wiórowej, ściernej i erozyjnej. WNT, Warszawa 1970.
2. Przybylski W.: Technologia obróbki nagniataniem. WNT, Warszawa 1987.
3. Praca zbiorowa pod red. J. Kosmola: Laboratorium z inŜynierii odwrotnej. Praca nr 2445, Wydawnictwo Politechniki
Śląskiej, Gliwice 2010.
1. Dmochowski J.: Podstawy obróbki skrawaniem. PWN, Warszawa 1981.
2. Górski E.: Obróbka gładkościowa. WNT, Warszawa 1970.
3. Feld M.: Projektowanie i automatyzacja procesów technologicznych części maszyn. WNT Warszawa, 1994.
Liczba pkt ECTS: 5
59
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB4N12 PROCESY PRZETWÓRSTWA TWORZYW SZTUCZNYCH I ICH
AUTOMATYZACJA
Nazwa
przedmiotu:
PROCESY
PRZETWÓRSTWA
SZTUCZNYCH I ICH AUTOMATYZACJA
TWORZYW Kod/nr A0P000AB4N12
Specjalność: AB4-PROJEKTOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Chemia, Fizyka, Mechanika, Podstawy konstrukcji maszyn,
Przetwórstwo tworzyw sztucznych., Wytrzymałość materiałów, Termodynamika, elektrotechnika, Teoria Maszyn i
Mechanizmów, Automatyka.
Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Andrzej Pusz prof. nzw. Pol. Śl.
Wykład: dr hab. inŜ. Andrzej Pusz prof. nzw. Pol. Śl.
Liczba godzin:
18
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Łukasz Wierzbicki, dr inŜ. Małgorzata Szymiczek, dr inŜ. Maciej Rojek
18
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem nauczania jest zapoznanie słuchaczy z automatyzacją i robotyzacją podstawowych
procesami przetwarzania tworzyw sztucznych. Zdobycie umiejętności posługiwania się nowoczesnym sprzętem
wspomagającym pracę inŜyniera i technologa. Przygotowanie studentów do praktycznego wykorzystania programów
uŜytkowych oraz urządzeń sterowanych numerycznie. Zapoznanie studentów z technologią wytwarzania tworzyw
sztucznych. Rozwijanie umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy w rozwiązywaniu rzeczywistych zadań i
problemów technicznych.
Treści programowe: Zajęcia obejmują całokształt zagadnień z zakresu automatyzacji i robotyzacji podstawowych
procesów przetwarzania tworzyw sztucznych, a w tym następujące zagadnienia: przebiegi podstawowych procesów
przetwarzania tworzyw termoplastycznych i termo i chemoutwardzalnych pod kątem ich parametrów, omówienie
procesów wtryskiwania, wytłaczania, prasowania, termoformowania, łączenia i nakładania powłok. Omówienie bloków
funkcjonalnych maszyn do przetwarzania z uwzględnieniem ich sterowania. Sposoby pomiarów i kontroli przebiegu
procesu. Zastosowanie procesorów w systemach automatyzacji procesów przetwarzania tworzyw sztucznych .W ramach
laboratorium zapoznanie słuchaczy z procesami wtryskiwania i wytłaczania oraz ich regulacją i kontrolą. Omówienie
moŜliwości automatyzacji linii technologicznych przetwórstwa tworzyw sztucznych. Omówienie systemów transportu i
przygotowania surowca. Systemy automatycznej kontroli jakości wyrobu i ich sprzęŜenia z układem sterowania na
przykładzie linii wytaczarskiej. Systemy uwalniania wyrobu z formy.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Automatyzacja procesu zgrzewania. Automatyzacja procesu wytłaczania.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, zajęcia projektowe pod kierunkiem
prowadzącego
1. Wykład: Egzamin pisemny lub ustny.
1. B.Łączyński: Metody przetwórstwa tworzyw sztucznych. WNT W-wa 1973.
1. R. Sikora: Przetwórstwo tworzyw sztucznych. Wyd uczelniane Pol. Lubelskiej 1980.
2. A.Smorawiński: Technologia wtrysku WNT W-wa 1984.
3. Praca zbiorowa: Ćwiczenia laboratoryjne z przetwórstwa tworzyw sztucznych. Wyd. Politechniki Śląskiej. 1999.
Liczba pkt ECTS: 5
60
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB4N21
TWORZYWA SZTUCZNE I ICH WŁASNOŚCI
Nazwa przedmiotu: TWORZYWA SZTUCZNE I ICH WŁASNOŚCI
Kod/nr A0P000AB4N21
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Chemia, Fizyka, Przetwórstwo tworzyw sztucznych.,
Wytrzymałość materiałów, Materiałoznawstwo, Termodynamika
Prowadzący przedmiot: dr hab inŜ. Józef Stabik prof. nzw. Pol. Śl.
Wykład: dr hab inŜ. Józef Stabik prof. nzw. Pol. Śl.
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Małgorzata Szymiczek, dr inŜ. Łukasz Wierzbicki, dr inŜ. Maciej Rojek
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem zajęć jest zapoznanie słuchaczy z podstawowymi własnościami wybranych
tworzyw sztucznych. Rozwijanie i kształcenie zdolności poznawczych studentów w zakresie wyobraźni technicznej,
zdolności obserwacji, i kształtowania materiałów. Kształcenie umiejętności wyszukiwania źródeł, informacji i łączenia
informacji w nowe całości. Kształcenie umiejętności samodzielnego formułowania i syntetycznego ujmowania
problemów, tworzenia pomysłów i ich weryfikacji oraz podejmowania optymalnych decyzji na podstawie danych
literaturowych i zagadnień projektowych. Zapoznanie z podstawowymi rodzajami tworzyw polimerowych i ich
właściwościami. Praktyczne poznanie wybranych metod badań materiałów polimerowych.
Treści programowe: Tematyka zajęć obejmuje omówienie wybranych tworzyw. Podział ze względu na strukturę
wewnętrzną i przemiany stanu struktury wewnętrznej. Własności mechaniczne, cieplne elektryczne i fizykochemiczne
tworzyw, oraz metody ich wyznaczanie. Zastosowanie tworzyw sztucznych w dziedzinach przemysłu. Aspekty
ekonomiczne i ekologiczne zastosowań produktów z tworzyw sztucznych. Definicja tworzyw polimerowych (tworzyw
sztucznych). NajwaŜniejsze podziały tworzyw polimerowych. Podstawowe reakcje otrzymywania polimerów. Struktura
cząsteczkowa i nadcząsteczkowa a właściwości materiałów polimerowych. Tworzywa polimerowe jako materiały
lepkospręŜyste. ZaleŜność właściwości tworzyw polimerowych od czasu i temperatury. Zasada superpozycji
temperaturowo-czasowej. Właściwości cieplne. NajwaŜniejsze właściwości elektryczne i optyczne tworzyw
polimerowych. Odporność chemiczna tworzyw polimerowych. Metody badań. Kompozyty i nanokompozyty
polimerowe. Tworzyw ciekłokrystaliczne. Omówienie właściwości wybranych tworzyw polimerowych polimerowych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Badanie odporności cieplnej tworzyw sztucznych metodą Vicata „Oznaczenie
temperatury mięknienia”. Pomiar wytrzymałości na zginanie na aparacie Dynstat. Tworzywa sztuczne i ich własności.
Próba statycznego rozciągania.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz multimedialny, praca własna studenta z ksiąŜką, zajęcia projektowe.
1. Wykład: Eegzamin pisemny.
1. Łączyński B.: Tworzywa wielkocząsteczkowe. Rodzaje i własności. WNT Warszawa 1982.
1. Nicholson J.W.: Chemia polimerów. WNT Warszawa 1996.
2. Broniewski T., Kapko J., Płaczek W., Thomalla J.: Metody badań i ocena właściwości tworzyw sztucznych. WNT
Warszawa 2000.
Liczba pkt ECTS: 2
61
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB4N22
KINEMATYKA I DYNAMIKA MASZYN TECHNOLOGICZNYCH
Nazwa przedmiotu: KINEMATYKA I DYNAMIKA
TECHNOLOGICZNYCH
MASZYN Kod/nr A0P000AB4N22
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Mechanika. Elektrotechnika i napędy. Podstawy konstrukcji
maszyn. Teoria skrawania. Kinematyka obrabiarek. Wytrzymałość materiałów.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Janusz Śliwka
Wykład: dr inŜ. Janusz Śliwka
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: mgr inŜ. Łukasz Mucha; mgr inŜ. Janusz Grzywocz; mgr inŜ. Maciej
9
Szczepanik
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Umiejętność czytania schematów kinematycznych. Umiejętność analizy i syntezy
kinematycznej obrabiarek. Zapoznanie się z podstawowymi zagadnieniami dynamiki układu OUPN. Umiejętność
sformułowania modelu matematycznego opisującego zjawiska dynamiczne w układzie OUPN.
Treści programowe: Synteza kinematyczna obrabiarek. Budowa schematów kinematycznych. Równanie łańcucha
kinematycznego. Analiza i synteza kinematyczna wybranych obrabiarek. Zjawiska dynamiczne w układzie OUPN.
Charakterystyki dynamiczne układu OUPN. Stabilność układu OUPN. Modele dynamiczne procesu skrawania i
wybranych zespołów obrabiarkowych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Analiza łańcuchów kinematycznych wybranych obrabiarek: tokarki, frezarki, tokarki
zataczarki, automatu tokarskiego, tokarki karuzelowej, obrabiarek do uzębień (frezarki obwiedniowej, dłutownicy Maaga
i Felowsa). Obliczanie kół zmianowych przekładni gitarowych. Dobór przełoŜeń łańcuchów kinematycznych dla róŜnych
przypadków obróbki.
Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych. Ćwiczenia tablicowe. Ćwiczenia
laboratoryjne bezpośrednio na obrabiarkach.
2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwium pisemne, sprawozdania.
1. Marchelek K.: Dynamika obrabiarek. WNT, Warszawa 1991.
2. Tyrlik T., Kosmol J., Ludyga H.: Laboratorium obrabiarek do metali, cz. IV: Drgania i sztywność dynamiczna. Skrypt
Nr 931, Politechnika Śląska, Gliwice 1980.
3. Wrotny L.T.: Podstawy konstrukcji obrabiarek. WNT, Warszawa 1993.
4. Kosmol J. i inni: Laboratorium z obrabiarek. Skrypt Nr 1905, Politechnika Śląska, Gliwice 1995.
1. Osiński Z.: Tłumienie drgań mechanicznych, PWN, Warszawa, 1986.
2. Gwiazdowski W.: Kinematyka obrabiarek, WNT, Warszawa, 1965.
Liczba pkt ECTS: 4
62
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB4N23
MASZYNY I URZĄDZENIA DO PRZETWÓRSTWA TWORZYW SZTUCZNYCH
Nazwa przedmiotu: MASZYNY I URZĄDZENIA DO PRZETWÓRSTWA Kod/nr A0P000AB4N23
TWORZYW SZTUCZNYCH
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Chemia, Fizyka, Mechanika, Podstawy konstrukcji maszyn,
Przetwórstwo tworzyw sztucznych.
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Gabriel Wróbel
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Gabriel Wróbel
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Łukasz Wierzbicki, dr inŜ. Maciej Rojek
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z budową, działaniem najwaŜniejszych maszyn i oprzyrządowania do
przetwórstwa tworzyw polimerowych. Praktyczne poznanie budowy najwaŜniejszych maszyn i oprzyrządowania do
przetwórstwa tworzyw polimerowych. Rozwijanie i kształcenie zdolności poznawczych studentów w zakresie
kształtowania ich aktywności oraz postawy badawczej. Kształtowanie pojęć, poznawanie prawidłowości i
systematyzowanie wiedzy z zakresu budowy maszyn do przetwórstwa tworzyw sztucznych.
Treści programowe: Przypomnienie podstawowych wiadomości dotyczących najczęściej wykorzystywanych
technologii procesach przetwórstwa materiałów polimerowych. NajwaŜniejsze maszyny i urządzenia w róŜnych
procesach przetwórstwa materiałów polimerowych. Budowa i działanie ślimakowego układu uplastyczniania. Budowa i
działanie najwaŜniejszych układów wtryskarki. Budowa i działanie linii wytłaczarskich. Podstawowe maszyny i
urządzenia w liniach wytłaczarskich. Prasy i ich oprzyrządowanie stosowane przy przetwórstwie materiałów
polimerowych. Maszyny i urządzenia stosowane w technologii wytłaczania i wtryskiwania z rozdmuchem. Kalandy i ich
rodzaje. Maszyny i oprzyrządowanie technologii termoformowania. Maszyny i urządzenia stosowane przy przetwórstwie
kompozytów polimerowych i tworzyw spienionych.
Treści/tematy: Układ uplastyczniania wtryskarek do tworzyw termoplastycznych. Budowa urządzenia do
termoformowania. Budowa stanowisk do napylania elektrostatycznego. Budowa prasy do tworzyw sztucznych. Układ
zamykania form wtryskarek. Budowa wytłaczarki jednoślimakowej.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, praca własna studenta z ksiąŜką, ćwiczenia
laboratoryjne z prezentacją budowy i działania wybranych maszyn technologicznych..
1. Praca zbiorowa pod redakcją Wilczyński K. Przetwórstwo tworzyw sztucznych. Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 2000.
1. Sikora R.: Podstawy przetwórstwa tworzyw wielkocząsteczkowych, Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, Lublin
1992.
2. Praca zbiorowa pod redakcją Wróbla G.: Ćwiczenia laboratoryjne z przetwórstwa tworzyw sztucznych. Nr skryptu
2124., Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1999.
Liczba pkt ECTS: 3
63
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB4N31
NAPĘDY MASZYN TECHNOLOGICZNYCH
Nazwa przedmiotu: NAPĘDY MASZYN TECHNOLOGICZNYCH
Kod/nr A0P000AB4N31
Specjalność: AB4 –PROJEKTYOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy elektrotechniki. Podstawy budowy maszyn
technologicznych.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Lis
Wykład: dr inŜ. Krzysztof Lis
Liczba godzin:
7
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Lis
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się ze stosowanymi w maszynach technologicznych napędami. Umiejętność
doboru napędów na podstawie ich cech i charakterystyk.
Treści programowe: Wprowadzenie do napędów maszyn technologicznych. Wymagania stawiane napędom maszyn
technologicznych. Napędy prądu przemiennego i stałego. Napędy skokowe. Napędy liniowe elektryczne. Napędy
hydrauliczne. Układy napędowe prądu stałego i przemiennego. Napędy tyrystorowe. Napędy falownikowe.
Projektowanie napędów maszyn technologicznych.
Treści/tematy: Wyznaczanie charakterystyki mechanicznej silnika asynchronicznego, charakterystyk statycznych i
dynamicznych silnika skokowego. Przeprowadzanie rozruchu i hamowania silnika trójfazowego asynchronicznego –
falownikowego tokarki TUD.
Metody dydaktyczne: Wykład z prezentacjami multimedialnymi. Ćwiczenia laboratoryjne w oparciu o instrukcje do
ćwiczeń i skrypty.
1. Wykład: Egzamin pisemny
1. J. Kosmol: Elektryczne silniki i układy napędowe obrabiarek i maszyn technologicznych. Wydawnictwo Politechniki
Śląskiej, Gliwice, 1993.
2. J. Kosmol i inni: Laboratorium z napędu i sterowania elektrycznego obrabiarek. Skrypt Nr 2210 Politechniki Śląskiej,
Gliwice 2000.
1. J. Kosmol: Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. WNT, Warszawa 2000.
Liczba pkt ECTS: 2
64
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB4N22
DIAGNOSTYKA I AUTOMATYCZNY NADZÓR W WYTWARZANIU
Nazwa przedmiotu: DIAGNOSTYKA I AUTOMATYCZNY NADZÓR Kod/nr A0P000AB4N22
W WYTWARZANIU
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy matematyki i fizyki. Zautomatyzowane maszyny i
systemy wytwórcze. Elektrotechnika i napędy. Metody przetwarzania sygnałów.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Tomasz Czyszpak
Wykład: dr inŜ. Tomasz Czyszpak
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Tomasz Czyszpak
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z poszczególnymi elementami układów pomiarowo – kontrolnych.
Nabycie umiejętności konfiguracji torów pomiarowych. Nabycie umiejętności praktycznej realizacji pomiarów.
Treści programowe:
Pojęcie identyfikacji, diagnostyki i nadzorowania. Przetworniki i czujniki pomiarowe: klasyfikacje, własności statyczne i
dynamiczne, czujniki do pomiaru odkształceń, przemieszczeń, sił i momentów, ciśnienia, temperatury, prądów, drgań i
emisji akustycznej. Aparatura rejestrująca i wzmacniająca. Rejestracja dyskretnych sygnałów pomiarowych.
Przetwarzanie sygnałów pomiarowych: pojęcie cech sygnałów pomiarowych, przetwarzanie sygnałów pomiarowych w
dziedzinie czasu i częstotliwości. Obrabiarka jako przykład maszyny technologicznej wymagającej diagnostyki.
Diagnostyka stanu narzędzia. Diagnostyka procesu obróbki. Diagnostyka obrabiarek. Diagnostyka przedmiotu
obrabianego. Charakterystyka wybranych przykładów układów diagnostycznych.
Treści/tematy: Laboratorium; Metody rejestracji sygnałów i metody przetwarzania zarejestrowanych sygnałów.
Diagnostyka obrabiarki, ze szczególnym uwzględnieniem pomiaru temperatury (czujniki stykowe oraz kamera
termowizyjna). Pomiar dokładności pozycjonowania z wykorzystaniem interferometrii laserowej.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej. Ćwiczenia laboratoryjne w oparciu o
skrypty z wykorzystaniem dostępnej aparatury pomiarowej i rejestrującej.
1. Kosmol J. Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. WNT, Warszawa 1995.
2. Kosmol J, i inni: Laboratorium z układów pomiarowo - kontrolnych i diagnostycznych, Skrypt nr 1985, Pol. Śląska,
Gliwice.
1. Adamczyk Z., Jemielniak K., Kosmol J., Sokołowski A.: Automatyzacja wytwarzania, Metody konwencjonalne i sieci
neuronowe w monitorowaniu ostrza skrawającego. PWN, Warszawa 1996.
2. Tyrlik T.: Laboratorium napędu i sterowania hydraulicznego i pneumatycznego, Skrypt Nr 1339, Pol. Śląska, Gliwice,
1988.
3. Cholewa W., Moczulski W.: Diagnostyka techniczna maszyn, Pomiary i analiza sygnałów, Skrypt Nr 1758, Pol.
Śląska, Gliwice 1993.
Liczba pkt ECTS: 2
65
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB4D33
KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE WYTWARZANIA CAD/CAM
Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE WYTWARZANIA Kod/nr A0P000AB4D33
CAD/CAM
Specjalność: AB4 – PROJEKTYOWANIE I AUTOMATYZACJA MASZYN I PROCESÓW
TECHNOLOGICZNYCH
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy matematyki i fizyki. Podstawy konstrukcji maszyn.
Rysunek techniczny. Obrabiarki sterowane numerycznie. Języki programowania.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Arkadiusz Kolka
Wykład: dr inŜ. Arkadiusz Kolka, dr inŜ. Krzysztof Lehrich
Liczba godzin:
7
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Arkadiusz Kolka, dr inŜ. Krzysztof Lehrich
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z wybranymi typami oprogramowania stosowanego w komputerowym
wspomaganiu wytwarzania, nabycie umiejętności modelowania zjawisk fizycznych oraz umiejętności sporządzania
komputerowego zapisu konstrukcji części maszyn.
Treści programowe: Ogólne zasady budowy modeli fizycznych i matematycznych. Przegląd wybranych metod
numerycznych. Oprogramowanie MATLAB z pakietem SIMULINK: wprowadzenie do środowiska MATLAB, elementy
języka, grafika, programy i funkcje wewnętrzne. Budowa modeli zjawisk z zastosowaniem pakietu SIMULINK.
Oprogramowanie ALGOR: zastosowanie i moŜliwości oprogramowania, omówienie zasady przygotowania informacji
geometrycznej, omówienie typów elementów skończonych, przykładowy tok modelowania. Ograniczenia systemu.
Komputerowy zapis konstrukcji z wykorzystaniem modelowania 3D w programach SolidEdge i CATIA. Tworzenie
złoŜeń w nowoczesnych systemach zapisu konstrukcji. Przegląd metod półautomatycznego tworzenia dokumentacji
rysunkowej. Przegląd moŜliwości wykorzystania modeli opracowanych w omawianych programach do przygotowania
podstaw procesów technologicznych dla maszyn sterowanych numerycznie. Ogólne zasady tworzenia programów NC z
wykorzystaniem programów CAM: CATIA. Generowanie i testowanie programów dla obrabiarek NC.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Opracowanie modeli matematycznych w środowisku Matlab z pakietem Simulink.
Zastosowanie oprogramowania ALGOR jako przykładowego środowiska obliczeń metodą elementów skończonych.
Komputerowy zapis konstrukcji na przykładzie środowiska SolidEdge lub Catia. Komputerowe planowanie procesu
technologicznego w środowisku CATIA.
Metody dydaktyczne: wykłady z wykorzystaniem folii i przeźroczy oraz prezentacje omawianych typów
oprogramowania z wykorzystaniem komputera. Samodzielna realizacja wskazanych zadań z zastosowaniem
omawianych pakietów oprogramowania.
1. Kosmol J. i inni: Laboratorium z komputerowego wspomagania konstruowania obrabiarek CAD. Skrypt Nr 1890,
Politechnika Śląska, Gliwice 1994.
2. Praca zbiorowa: Systemy komputerowego wspomagania procesów wytwórczych. Politechnika Śląska, Gliwice 1997.
3. Podręczniki UŜytkownika omawianych pakietów oprogramowania.
1. Kosmol J. i inni: Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie. Skrypt Politechniki Śląskiej (w druku).
2. Kosmol J. i inni: Laboratorium z napędu i sterowania elektrycznego obrabiarek. Skrypt Nr 2210, Politechnika Śląska,
Gliwice 2000.
Liczba pkt ECTS: 3
66
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB4N34 PODSTAWY PROJEKTOWANIA MASZYN, NARZĘDZI I PRZYRZĄDÓW
TECHNOLOGICZNYCH
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY PROJEKTOWANIA
NARZĘDZI I PRZYRZĄDÓW TECHNOLOGICZNYCH
MASZYN, Kod/nr A0P000AB4N34
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy budowy obrabiarek. Podstawy obróbki ubytkowej.
Metrologia.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Janusz Śliwka
Wykład: dr inŜ. Janusz Śliwka
Liczba godzin:
7
Ćwiczenia: dr inŜ. Krzysztof Lehrich, dr inŜ. Wojciech Mieszczak
9
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z metodami projektowania obrabiarek, narzędzi i przyrządów.
Treści programowe: Metodyka projektowania i konstruowania obrabiarek. Materiały konstrukcyjne i narzędziowe.
Obróbka cieplna i cieplno-chemiczna. Projektowanie układu konstrukcyjnego obrabiarki. Projektowanie układu
kinematycznego. Dobór silnika napędowego. Projektowanie podstawowych zespołów: wałków, kół zębatych,
łoŜyskowań, sprzęgieł, wrzecion, prowadnic, śrub pociągowych, korpusów.
Klasyfikacja narzędzi skrawających. Geometria ostrza. Części chwytowe i gniazda narzędzi skrawających. Zasady
projektowania narzędzi punktowych. Podstawy konstrukcji narzędzi kształtowych. Konstrukcja narzędzi
obwiedniowych. Definicja uchwytu, przyrządu i oprawki. Ustalanie, opieranie i podpieranie przedmiotów w uchwytach i
przyrządach; cechy prawidłowego ustalenia przedmiotu; przykłady konstrukcji elementów ustalających przedmiot.
Cechy prawidłowego zamocowywania przedmiotów; obliczanie sił zamocowań. Ustalanie i zamocowywanie na
obrabiarkach uchwytów i przyrządów. Ustawiaki, tulejki wiertarskie i wytaczarskie; przykłady obliczania błędów
ustalenia narzędzia. Urządzenia podziałowe. Korpusy uchwytów i przyrządów.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekt narzędzi skrawających w tym wiertła, rozwiertaka, noŜa tokarskiego. Obliczenia
przekładni paskowej śrubowo-tocznej, dobór łoŜysk tocznych. Obliczenia, dobór sprzęgieł.
Metody dydaktyczne: Wykład i ćwiczenia tablicowe.
1. L.T. Wrotny: Projektowanie obrabiarek. WNT, Warszawa 1986.
2. L.T. Wrotny: Podstawy konstrukcji obrabiarek. WNT, Warszawa 1973.
3. Praca zbiorowa: Projektowanie obrabiarek do metali. Tablice pomocnicze do konstrukcji. Wydawnictwo Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 1982.
4. S. Kunstetter: Podstawy konstrukcji narzędzi skrawających. WNT, Warszawa 1980.
5. S. Kunstetter: Narzędzia skrawające do metali. WNT, Warszawa 1973.
6. T.Dobrzański: Uchwyty obróbkowe. WNT, Warszawa 1981.
1. J. Koch i inni: Wrzeciona obrabiarek. WNT, Warszawa 1982.
2. E. Górski: Narzędzia skrawające kształtowe. WNT, Warszawa 1968.
3. W. Mermon, M. Feld, M. Jüngst: Zasady konstrukcji przyrządów, uchwytów i sprawdzianów specjalnych. WNT,
Warszawa 1975.
Liczba pkt ECTS: 2
67
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB4N15
METODY SZTUCZNEJ INTELIGENCJI W WYTWARZANIU
Nazwa
przedmiotu:
METODY
SZTUCZNEJ
W WYTWARZANIU
INTELIGENCJI Kod/nr A0P000AB4N15
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy matematyki i fizyki. Metody przetwarzania danych i
sygnałów.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Tomasz Czyszpak
Wykład: dr inŜ. Tomasz Czyszpak
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Tomasz Czyszpak
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z wybranymi metodami Sztucznej Inteligencji z uwypukleniem
praktycznych zastosowań tych metod. Nabycie umiejętności praktycznej realizacji (symulacji) sieci neuronowych,
systemów logiki rozmytej i algorytmów genetycznych.
Treści programowe: Pojęcie sztucznej inteligencji, rys historyczny oraz test Turinga. Logika rozmyta: pojęcia podstawowe,
funkcje przynaleŜności, reguły rozmyte, maszyna wnioskująca, podstawy systemów logiki rozmytej. Systemy wnioskowania o
strukturze Mamdami oraz Takagi-Sugeno, zasada działania róŜnice pomiędzy systemami. Algorytmy genetyczne: podstawy
zastosowań teorii ewolucji w algorytmach genetycznych, charakterystyka działania. Przykłady zastosowania w diagnostyce,
robotyce, przetwarzaniu obrazów. Charakterystyka sieci neuronowych: zasadnicze cechy sieci neuronowych i porównanie z
klasycznymi metodami przetwarzania danych. Perceptron: ogólna struktura perceptronu, zasada liniowego odseparowania danych,
algorytm treningu. Algorytm Propagacji Wstecznej Błędu. Wybrane zagadnienia konstruowania sieci Feed Forward Back
Propagation: zastosowanie drugiej pochodnej, problem przewymiarowania sieci, przybliŜone metody określenia liczby komórek w
warstwie ukrytej, problem reprezentacji i odzyskiwania wiedzy.
Treści/tematy: laboratorium; Zastosowanie wnioskowania rozmytego o strukturze Mamdani i Takagi Sugeno w
zadaniach akademickich jak równieŜ w zadaniach diagnostycznych. Wykorzystanie algorytmów genetycznych do
wyznaczenia ekstremów funkcji. Analiza struktury sieci neuronowych na podstawie przeprowadzonych testów.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej. Ćwiczenia laboratoryjne realizowane w
oparciu o odpowiednie oprogramowanie.
1. Wykład: kolokwium pisemne,
2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwium zaliczeniowe.
1. Adamczyk Z., Jemielniak K., Kosmol J., Sokołowski A.: Automatyzacja wytwarzania, Metody konwencjonalne i sieci
neuronowe w monitorowaniu ostrza skrawającego. PWN, Warszawa 1996.
2. Rutkowska D., Piliński M., Rutkowski L.: Sieci neuronowe, algorytmy genetyczne i systemy rozmyte. PWN,
Warszawa 1997.
1. Tadeusiewicz R.: Sieci Neuronowe. Akademicka Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1993.
2. Osowski, S.: Sieci neuronowe w ujęciu algorytmicznym. Wydawnictwa Naukowo – Techniczne, Warszawa, 1996.
3. Hertz J., Krogh A., Palmer R. G.: Introduction to the Theory of Neural Computation, Adison Wesley Co., Redwood
City, USA, 1991(równieŜ wydanie polskie).
4. Zurada J.,M.: Introduction to Artificial Neural Systems. West Publishing Company, 1992 (równieŜ wydanie polskie).
5. Goldberg E.: Algorytmy genetyczne i ich zastosowania. WNT,Warszawa, 1995.
Liczba pkt ECTS: 2
68
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB4N31
WYBRANE ZAGADNIENIA METODOLOGII BADAŃ
Nazwa przedmiotu: WYBRANE ZAGADNIENIA METODOLOGII BADAŃ
Kod/nr A0P000AB4N31
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Mechanika, matematyka, miernictwo.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jerzy Wodecki
Wykład: dr inŜ. Jerzy Wodecki, dr inŜ. Janusz Śliwka
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
7
Laboratorium: dr inŜ. Jerzy Wodecki, dr inŜ. Janusz Śliwka, dr inŜ. Grzegorz Dyrbuś
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z podstawową metodyką prowadzenia badań.
Treści programowe: Podstawowe definicje stosowane w badaniach naukowych. Model matematyczny obiektu badań.
Program badań doświadczalnych. Podstawowe programy badań obiektów statycznych. Przykłady planowania
doświadczeń wg programów PS/DK-23 oraz programu PS/DS.-P:2i-p, opracowanie wyników doświadczeń i sprawdzenie
adekwatności modeli.
Doświadczalna identyfikacja modeli dynamicznych obiektów przemysłowych. Identyfikacja modeli dynamicznych
metodami symulacyjnymi.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Planowanie badań doświadczalnych trwałości ostrza. Badania modelowe narzędzi
skrawających w programie Algor. Wyznaczanie cech punktowych i funkcyjnych sygnałów pomiarowych. Budowa
modelu symulacyjnego w środowisku MATLAB-SIMULINK.
Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem programu Power Point i foliogramów. Ćwiczenia laboratoryjne z
wykorzystaniem specjalnych programów komputerowych.
2. Ćw./L./P./Sem.: sprawozdania, kolokwium pisemne.
1. J. Kosmol: Wybrane zagadnienia metodologii badań. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej Gliwice, 2010.
2 .Z. Polański: Planowanie doświadczeń w technice. PWN, Warszawa 1984.
3. W. Pytkowski: Organizacja badań i ocena prac naukowych. PWN, Warszawa 1981.
4. W. Volk: Statystyka stosowana dla inŜynierów. WNT, Warszawa 1973.
1. Z. Polański: Metody optymalizacji w technologii maszyn. PWN, Warszawa 1977.
2. G. Lorenz: Experimentelle Bestimung dynamischer Modelle. VEB Verlag Technik Berlin 1976.
Liczba pkt ECTS: 1
69
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB5N11
ZAAWANSOWANE SYSTEMY CAD
Nazwa przedmiotu: ZAAWANSOWANE SYSTEMY CAD
Kod/nr A0P000AB5N11
Specjalność: AB5 – PROJEKTOWANIE I EKSPLOATACJA MASZYN
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, zapis konstrukcji, podstawy konstrukcji maszyn,
komputerowe wspomaganie projektowania.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Adam Cholewa
Wykład: dr inŜ. Adam Cholewa
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Adam Cholewa
18
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zdobycie ogólnych wiadomości z zakresu komputerowego zapisu konstrukcji oraz
systemów CAD. Nabycie praktycznej znajomości technik komputerowego zapisu konstrukcji, wykorzystania tego zapisu
do wizualizacji i weryfikacji konstrukcji z zastosowaniem systemu Autodesk Inventor.
Treści programowe: Wykład zapoznaje z zaawansowanymi systemami komputerowo wspomaganego projektowania
CAD pozwalającymi na realizację procesu wirtualnego rozwoju produktu. Omawiane są kolejne etapy tego procesu a w
szczególności etapy modelowania geometrycznego, aspekty komputerowego zapisu konstrukcji oraz komputerową
wizualizację i weryfikację konstrukcji a takŜe zagadnienia innych komputerowo wspomaganych działań na róŜnych
etapach rozwoju produktu. Omawiane są zagadnienia związane z przygotowaniem komputerowej dokumentacji
technicznej oraz przeprowadzaniem weryfikacji i wizualizacji konstrukcji.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. W ramach ćwiczeń laboratoryjnych studenci nabywają praktycznych umiejętności
tworzenia dwuwymiarowego komputerowego odwzorowania konstrukcji, wykonywania komputerowej dokumentacji
technicznej oraz techniki modelowania geometrycznego.
Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem tradycyjnych technik oraz prezentacji wizualnych lub prezentacji
komputerowych. Ćwiczenia laboratoryjne oraz projekt obejmujące zastosowanie systemu Autodesk Inventor.
1. M. Sydor, Wprowadzenie do CAD, Wydawnictwo Naukowe PWN/MIKOM, 2009, ISBN 978-83-01-15822-4.
2. Chlebus, E.: Techniki komputerowe CAx w inŜynierii produkcji. Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT
2001, ISBN 83-204-2570-0.
1. Brunet, P.; Hoffmann, C.; Roller, D., (Eds.): CAD Tools and Algorithms for Product Design. Springer-Verlag 2000.
2. Marsh, D.:Applied Geometry for Computer Graphics and CAD. Springer-Verlag 2000.
3. Skarka, W., Mazurek A.: CATIA. Podstawy modelowania i zapisu konstrukcji. Gliwice. Helion 2005.
4. Winkler T.: Komputerowy zapis konstrukcji. Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997.
Liczba pkt ECTS: 4
70
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB5N12
PROGRAMOWANIE OBIEKTOWE
Nazwa przedmiotu: PROGRAMOWANIE OBIEKTOWE
Kod/nr A0P000AB5N12
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy informatyki, język programowania.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Psiuk
Wykład:
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Psiuk
18
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest nabycie umiejętności programowania proceduralnego i
obiektowego w wybranym języku programowania.
Treści programowe: W ramach zajęć studenci zapoznają się z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi
programowania obiektowego. Poznają takie pojęcia jak klasa, obiekt, pole, metoda, dziedziczenie, polimorfizm,
kapsułkowanie. Zapoznają się równieŜ z zasadami programowania obiektowego z wykorzystaniem języka C++.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Celem zajęć projektowych jest praktyczne zapoznanie studentów z problematyką
określoną w standardach nauczania. Wprowadzenie do pisania programów w języku C++. Definiowanie i wywoływanie
funkcji. Tablice.Wskaźniki. Dynamiczny przydział pamięci. Deklarowanie i definiowanie klas. Funkcje operatorowe.
Działania na plikach. Deklarowanie i definiowanie klas cz. 2. Dziedziczenie. Funkcje wirtualne. Programowanie
obiektowe w środowisku Windows.
Metody dydaktyczne: Laboratorium komputerowe z wykorzystaniem oprogramowania do programowania obiektowego.
Pokaz, prezentacja, demonstracja.
1. Delannoy C. (1993): Ćwiczenia z języka C++: Programowanie obiektowe. Warszawa, WNT.
2. Kniat J. (2003): Programowanie w języku C++. Poznań, Nakom.
3. Koenig A., Moo B.E. (2004): C++. Potęga języka. Od przykładu do przykładu. Gliwice, HELION.
1. Stroustrup B. (1994): Język C++. Warszawa, WNT.
2. Mueller J.P. (2001): Język programowania Visual C++6 od podstaw. Poznań, Nakom.
3. Holzner S. (1998): Visual C++ 5.0. Gliwice, Helion .
4. Chapman D. (1999): Visual C++ 6.0 dla kaŜdego. Gliwice, Helion.
Liczba pkt ECTS: 2
71
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB5N13
MATEMATYCZNA TEORIA SYGNAŁÓW
Nazwa przedmiotu: MATEMATYCZNA TEORIA SYGNAŁÓW
Kod/nr A0P000AB5N13
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Teorii systemów i sygnałów, statystyki matematycznej,
analizy matematycznej.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Anna Timofiejczuk
Wykład: dr inŜ. Anna Timofiejczuk
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Anna Timofiejczuk
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poszerzenie wiedzy z zakresu i analizy sygnałów oraz zaawansowanych metod opisu i
analizy sygnałów, identyfikacji modeli układów fizycznych i estymacji odpowiedzi układów. Nabycie umiejętności
zastosowania wybranych technik analizy dla określonych sygnałów oraz umiejętności interpretacji wyników analizy.
Treści programowe: W czasie wykładu i laboratorium omawiane są: metody opisu i klasyfikacji sygnałów,
zaawansowane metody analizy sygnałów opartych na technikach analogowych oraz na technikach cyfrowych z
uwzględnieniem problemów dyskretyzacji sygnałów, projektowania filtrów cyfrowych, zastosowania transformacji
opartych na wybranych transformatach sygnałów, estymacji sygnałów wielowymiarowych, metody analizy sygnałów
wielokanałowych, wyznaczanie odchyleń wartości cech sygnałów ergodycznych, wybrane metody analizy sygnałów
niestacjonarnych z uwzględnieniem sposobów analizy prowadzących do wielowymiarowych reprezentacji sygnałów,
zagadnienia modelowania układów fizycznych prostych i złoŜonych, techniki estymacji odpowiedzi układu wraz z takimi
zagadnieniami jak: odpowiedzi częstotliwościowe układu, odpowiedzi impulsowe, odpowiedzi układów o wielu
wejściach oraz odchylenia ocen wzajemnych w tym odchylenia ocen charakterystyk układu.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Analiza korelacyjna. Uśrednianie synchroniczne. Błędy analizy widmowej i wpływ
okien. Analiza sygnałów impulsowych. Projektowanie filtrów cyfrowych.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji oraz demonstracji komputerowych, ćwiczenia
laboratoryjne z wykorzystaniem stanowisk laboratoryjnych wyposaŜonych w pakiet Matlab oraz LabView.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu:
1. Wykład: Egzamin pisemny.
1. Lyons R. G.: Wprowadzenie do cyfrowego przetwarzania sygnałów. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności.
Warszawa 2000.
2. Szabatin J.: Podstawy teorii sygnałów. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. Warszawa 1982.
3. Zieliński T. P.: Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Od teorii do zastosowań. WKŁ. Warszawa 2007.
1. Mrozek B., Mrozek Z.: Matlab 5.x, Simulink 2.x – poradnik uŜytkownika. PIJ, Warszawa 1998.
2. Zalewski A., Cegieła R.: Matlab – obliczenia numeryczne i ich zastosowanie. NAKOM. Poznań 1996.
Liczba pkt ECTS: 4
72
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB5N21
METODOLOGIA PROJEKTOWANIA (1)
Nazwa przedmiotu: METODOLOGIA PROJEKTOWANIA (1)
Kod/nrA0P000AB5N21
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy konstrukcji maszyn.
Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Wojciech Skarka prof. nzw. w Pol. Śl.
Wykład: dr hab. inŜ. Wojciech Skarka prof. nzw. w Pol. Śl.
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Nabycie przez studentów podstaw teoretycznych w zakresie metodycznego podejścia do
rozwiązywania złoŜonych problemów projektowania i konstruowania, w tym: zapoznanie się z róŜnymi metodami
koncypowania, etapami procesów projektowania i konstruowania, z kryteriami i optymalizacją konstrukcji.
Treści programowe: W ramach wykładu studenci zapoznają się z podstawowymi zagadnieniami metodologii
projektowania technicznego, jak: pojęcia podstawowe, obiekt projektowania i konstruowania, proces projektowokonstrukcyjny i jego podstawowe modele, analiza działań praktycznych, rozpoznanie i opis potrzeby, opracowanie
koncepcji wytworu (projektu koncepcyjnego), załoŜenia projektowe i konstrukcyjne, opracowanie projektu wytworu oraz
przegląd waŜniejszych metod koncypowania, opracowanie konstrukcji wytworu, zasady konstrukcji i racje istnienia
środka technicznego, kryteria i optymalizacja konstrukcji. Wykład stanowi podsumowanie wiedzy z zakresu
przedmiotów związanych z podstaw konstrukcji maszyn.
Metody dydaktyczne: zajęcia prowadzone z uŜyciem technik multimedialnych.
1. Wykład: Egzamin.
1. Dietrych J.: System i konstrukcja. Warszawa, WNT 1985.
2. Tarnowski W.: Podstawy projektowania technicznego. seria: Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997.
3. Pahl G., Beitz W. (1984): Nauka konstruowania. Warszawa, WNT.
4. Winkler T.: Komputerowy zapis konstrukcji. Seria: Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997
1. Skarka W., Mazurek A.: CATIA Podstawy modelowania i zapisu konstrukcji Helion 2005.
2. Skarka W.: CATIA V5 Podstawy budowy modeli autogenerujących. Helion 2009.
Liczba pkt ECTS: 2
73
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB5N22
ZINTEGROWANE SYSTEMY CAD/CAM
Nazwa przedmiotu: ZINTEGROWANE SYSTEMY CAD/CAM
Kod/nr A0P000AB5N22
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy konstrukcji maszyn, komputerowe wspomaganie
projektowania CAD
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Marek WyleŜoł
Liczba godzin:
Wykład: dr inŜ. Marek WyleŜoł
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Marek WyleŜoł
18
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zdobycie wiedzy specjalistycznej z zakresu komputerowego zapisu konstrukcji,
wspomagania procesów obróbki skrawaniem, inŜynierii odwrotnej, szybkiego prototypowania, istoty integracji
systemów CAD i CAM. Nabycie praktycznej znajomości technik komputerowego modelowania oraz symulacji obróbki
skrawaniem z zastosowaniem zaawansowanego systemu klasy CAD/CAM.
Treści programowe: W ramach wykładu studenci poznają zagadnienia związane z budową, zastosowaniem oraz
przeznaczeniem zintegrowanych systemów CAD/CAM. Poza tym poznają szerokie tło nowoczesnego zintegrowanego
procesu wytwarzania, ale ze szczególnym naciskiem na miejsce w tym procesie systemów CAD/CAM. Omawiane są w
szczególności zagadnienia związane z komputerowym wspomaganiem procesu projektowo-konstrukcyjnego
(modelowanie wirtualne), z komputerowym wspomaganiem realizacji procesów obróbczych (symulacje procesów
toczenia i frezowania wieloosiowego). Końcowa część wykładu obejmuje omówienie nowoczesnych technik szybkiego
prototypowania (ang. rapid prototyping), szybkiego wytwarzania narzędzi (ang. rapid tooling) oraz inŜynierii odwrotnej.
Treści/tematy: L. W ramach ćwiczeń laboratoryjnych studenci przyswajają w sposób praktyczny wiedzę dotyczącą:
modelowania wirtualnego (zajęcia o charakterze wprowadzającym), projektowania procesów obróbczych (toczenie,
frezowanie dwuosiowe, trójosiowe) oraz wykonywania ich symulacji (wizualizacja procesu, diagnostyka uzyskanych
efektów). Symulacje te wykonywane są z uŜyciem dwóch róŜnych systemów inŜynierskich.
Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem prezentacji komputerowych. Ćwiczenia laboratoryjne i projektowe
odbywają się na stanowiskach komputerowych wyposaŜonych w dedykowane systemy CAD/CAM.
1. System pomocy programu CATIA v5, głównie w zakresie stosowania modułów technologicznych
1. Chlebus E.: Techniki komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, WNT, Warszawa, 2000.
2. Skołud B.: Komputerowo zintegrowane wytwarzanie, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 1997.
3. Winkler T.: Komputerowy zapis konstrukcji. Seria: Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997
Liczba pkt ECTS: 4
74
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB5N23
METODY DIAGNOSTYKI TECHNICZNEJ (1)
Nazwa przedmiotu: METODY DIAGNOSTYKI TECHNICZNEJ (1)
Kod/nr A0P000AB5N23
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: teorii systemów i sygnałów, matematycznej teorii sygnałów,
metod i technik sztucznej inteligencji, drgań i dynamiki maszyn, podstawy konstrukcji maszyn, maszynoznawstwo.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Bogdan Wysogląd
Wykład: dr inŜ. Bogdan Wysogląd
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Bogdan Wysogląd
18
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Nabycie przez studentów wiedzy podstawowej i praktycznej wymaganej do prowadzenia
badań diagnostycznych maszyn i urządzeń, zwłaszcza w zakresie procedur i relacji diagnostycznych.
Treści programowe: Metody identyfikacji i oceny stanu maszyn, racje ekonomiczne i niezawodnościowe, generowanie
zjawisk wibroakustycznych, sposoby zuŜywania się maszyn a zjawiska wibroakustyczne, uszkodzeniowo zorientowane
procesy. Techniki pomiarowe stosowane w diagnostyce technicznej, włączając pomiar drgań i hałasu, laserowy pomiar
drgań, termowizję, pomiar pól akustycznych, emisję akustyczną. Sygnały i miary zjawisk wibroakustycznych, sposoby
planowania i prowadzenia badań diagnostycznych, wybrane techniki pomiaru sygnałów diagnostycznych, wybrane
kryteria oceny stanu maszyn i urządzeń oraz wybrane metody wnioskowania diagnostycznego. Wybrane zagadnienia
diagnostyki maszyn i megaukładów maszynowych, ze szczególnym zwróceniem uwagi na stosowane procedury
diagnostyczne oraz relacje diagnostyczne oraz komputerowe wspomaganie badań diagnostycznych, a zwłaszcza
wspomaganie wnioskowania diagnostycznego.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Tematy laboratoriów: Pomiar drgań, błędy pomiarowe. Symptomy uszkodzeń maszyn
wirnikowych – niewyrównowaŜenie i przycieranie. Identyfikacja niesprawności łoŜysk tocznych. Ocena stanu przekładni
zębatej. Identyfikacja niesprawności łoŜysk hydrodynamicznych. Planowanie badań wentylatora. Badanie maszyn
wirnikowych w warunkach rozruchu i wybiegu.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji komputerowych, ćwiczenia laboratoryjne
z wykorzystaniem stanowisk laboratoryjnych wyposaŜonych w aparaturę do pomiaru i analizy sygnałów
diagnostycznych.
1. śółtowski B., Cempel Cz. – red. (2004): InŜynieria diagnostyki maszyn. Biblioteka Problemów Eksploatacji, PTDT –
Instytut Technologii Eksploatacji, Warszawa – Radom.
2. Morel J. (1994), Drgania maszyn i diagnostyka ich stanu technicznego. PTDT, Warszawa.
1. Moczulski W. (2003): Diagnostyka techniczna. Metody pozyskiwania wiedzy. Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice.
Liczba pkt ECTS: 4
75
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB5N31
METODOLOGIA PROJEKTOWANIA (2)
Nazwa przedmiotu: METODOLOGIA PROJEKTOWANIA (2)
Kod/nr A0P000AB5N31
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy konstrukcji maszyn, komputerowe wspomaganie
projektowania CAD
Liczba godzin:
Wykład:
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Marek WyleŜoł
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem nauczania przedmiotu jest nabycie przez studentów praktycznej wiedzy oraz
wyrobienie umiejętności w zakresie metodycznego podejścia do złoŜonych problemów projektowania i konstruowania,
zapoznanie ze współczesnymi metodami koncypowania, projektowania, konstruowania, zapisu i weryfikacji konstrukcji.
Treści programowe: W ramach przedmiotu studenci zapoznają się z praktycznymi aspektami metodologii
projektowania i konstruowania. W ramach ćwiczeń laboratoryjnych studenci, wykorzystując stosowne oprogramowanie
klasy CAx, realizują proces projektowokonstrukcyjny, rozwiązując przy tym problemy związane z opisem potrzeby,
metodami koncypowania, projektowaniem, zapisem konstrukcji i weryfikacją konstrukcji zapisanej w postaci modeli
wirtualnych.
Ćwiczenia laboratoryjne związane są z: Zapisem postaci geometrycznej profili płaskich, modelowaniem bryłowym,
dokonywanie złoŜeń modeli bryłowych, wykonywaniem dokumentacji rysunkowej, symulacjami i analizami
kinematycznymi.
Metody dydaktyczne: zajęcia prowadzone na stanowiskach komputerowych wyposaŜonych w stosowne
oprogramowanie klasy CAx
Ćw./L./P./Sem.: – Średnia z ocen uzyskanych na kaŜdych zajęciach laboratoryjnych
1. DMU Kinemtics – system pomocy programu CATIA.
2. WyleŜoł M.: CATIA v5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych, HELION, Gliwice 2007.
1. Skarka W., Mazurek A.: CATIA Podstawy modelowania i zapisu konstrukcji Helion 2005,
2. WyleŜoł M.: Modelowanie bryłowe w systemie CATIA . Przykłady i ćwiczenia. HELION, Gliwice 2002.
Liczba pkt ECTS: 1
76
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB5N32
METODY DIAGNOSTYKI TECHNICZNEJ (2)
Nazwa przedmiotu: METODY DIAGNOSTYKI TECHNICZNEJ (2)
Kod/nr A0P000AB5N32
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: teorii systemów i sygnałów, matematycznej teorii sygnałów,
podstaw automatyki, podstaw diagnostyki maszyn w zakresie objętym wykładem na semestrze II.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Bogdan Wysogląd
Wykład: dr inŜ. Bogdan Wysogląd
Liczba godzin:
7
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Bogdan Wysogląd
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Nabycie przez studentów wiedzy i umiejętności obejmujących planowanie, prowadzenie
badań diagnostycznych maszyn i urządzeń z zastosowaniem nowoczesnej aparatury pomiarowej.
Treści programowe: Wykład obejmuje wiedzę potrzebną do przeprowadzenia kompleksowych badań diagnostycznych
urządzeń i procesów. Podstawowe zadania diagnostyki procesów, maszyna/urządzenia i proces jako obiekt
diagnozowania, pojęcie uszkodzenia i stanu technicznego, ogólny opis obiektu diagnozowania z uwzględnieniem
uszkodzeń, podstawowe koncepcje diagnostyki procesów. Modele w diagnostyce obiektów i procesów: rodzaje relacji
wykorzystywanych w diagnostyce, modele do detekcji uszkodzeń, modele do lokalizacji uszkodzeń, modele do
diagnozowania uszkodzeń. Metodyka diagnostyki procesów, detekcja uszkodzeń: na podstawie modeli obiektu, kontroli
prostych związków pomiędzy sygnałami oraz analizy sygnałów i kontroli ograniczeń. Metody lokalizacji uszkodzeń z
wykorzystaniem binarnej macierzy diagnostycznej, systemu informacyjnego, metod rozpoznawania wzorców i innych
oraz problemy rozróŜnialności uszkodzeń i metody projektowania strukturalnego zbioru algorytmów detekcyjnych,
identyfikacja uszkodzeń oraz monitorowanie obiektów i procesów.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Tematy zajęć laboratoryjnych: Wybrane metody detekcji uszkodzeń – diagnozowanie
bezpośrednie. Detekcja uszkodzeń z zastosowaniem redundancji analitycznej – klasyczne modele parametryczne.
Lokalizacja uszkodzeń – diagnozowanie na podstawie binarnej macierzy diagnostycznej. Testowanie sytemu
diagnostycznego.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji komputerowych, ćwiczenia laboratoryjne z
wykorzystaniem stanowisk laboratoryjnych do diagnostyki procesów i detekcji odpornej na uszkodzenia.
1. Korbicz J., Kościelny J. M., Kowalczuk Z., Cholewa W., red. (2002): Diagnostyka Procesów. Modele, Metody
Sztucznej Inteligencji, Zastosowania. WNT, Warszawa.
2. śółtowski B., Cempel Cz. – red. (2004): InŜynieria diagnostyki maszyn. Biblioteka Problemów Eksploatacji, PTDT –
Instytut Technologii Eksploatacji, Warszawa – Radom.
1. Kościelny J.M.: Diagnostyka zautomatyzowanych procesów przemysłowych. Akademicka Oficyna Wydawnicza
EXIT, Warszawa 2001.
Liczba pkt ECTS: 2
77
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB5N33
PODSTAWY NIEZAWODNOŚCI I EKSPLOATACJI MASZYN
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY NIEZAWODNOŚCI I EKSPLOATACJI
MASZYN
Kod/nr A0P000AB5N33
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, maszynoznawstwo ogólne i maszyny
technologiczne, statystyka matematyczna, metody numeryczne, zautomatyzowane maszyny i systemy wytwórcze,
podstawy miernictwa.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Adam Cholewa
Wykład: dr inŜ. Adam Cholewa
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
7
Laboratorium: dr inŜ. Adam Cholewa
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest przedstawienie zagadnień związanych z obiektem eksploatacji,
jego procesem eksploatacji, jak równieŜ ze strukturą niezawodnościową obiektu, sposobami jej modelowania,
kształtowania i badania.
Treści programowe: 1. Omówienie przedmiotu. 2. Wprowadzenie podstawowych pojęć teorii niezawodności 3. Modele
niezawodnościowe obiektów eksploatacji 4. Obiekty naprawialne i nienaprawialne 5. Niezawodność układu elementów
6. Rezerwowanie 7. Stosowane wskaźniki 8. Podstawowe pojęcia z zakresu eksploatacji maszyn 9. ZuŜycie maszyn i
jego identyfikacja 10. Systemy eksploatacji maszyn 11. Charakterystyki eksploatacji maszyn 12. Planowanie eksploatacji
wybranej grupy maszyn 13. Dokumentacja w eksploatacji 14. Podstawowe pojęcia z zakresu analizy ryzyka w
eksploatacji 15. Znaczenie analizy ryzyka w eksploatacji 16. Wybrane metody oceny ryzyka.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. 1. Własności rozkładów prawdopodobieństwa stosowanych dla potrzeb niezawodności i
trwałości maszyn 2. Ocena gotowości technicznej obiektu 3. Niezawodnościowe charakterystyki maszyn 4. Układy
techniczne o strukturach: równoległych, szeregowych i mieszanych 5. Wyznaczanie wartości granicznych symptomu 6.
Dokonanie identyfikacji zagroŜeń, ich skutków i prawdopodobieństwa wystąpienia dla wybranego obiektu technicznego
7. Oszacowanie ryzyka w oparciu o wybrane metody oceny ryzyka
wykorzystaniem oprogramowania do analiz statystycznych.
1. Wykład: Kolokwium pisemne.
2. Ćw./L./P./Sem.: Na podstawie ocen z laboratoriów.
1. Chmurawa M., Bińkowski W.: Podstawy niezawodności i eksploatacji maszyn roboczych. Skrypt Pol.Śl. nr 936,
Gliwice 1980.
2. Kaźmierczak J.: Eksploatacja systemów technicznych dla studentów kierunku Zarządzanie. Wyd. Pol. Śl., Gliwice
1999.
1. Korbicz J., Kościelny J.M., Kowalczuk Z., Cholewa W., Diagnostyka procesów. Modele, metody sztucznej
inteligencji, zastosowania. WNT, Warszawa 2002.
2. Warszyński M., Niezawodność w obliczeniach konstrukcyjnych. PWN, Warszawa 1994.
3. B. Kortylewski (red.) Kontrola Maszyn i Urządzeń. Przeglądy, naprawy, dostosowywanie do wymogów UDT i PIP,
Tom 1, Tom2, Wydawnictwo FORUM, Poznań 2005-2011.
Liczba pkt ECTS: 2
78
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB5N34
KONSTRUOWANIE ROBOTÓW I URZĄDZEŃ AUTOMATYKI
Nazwa przedmiotu: KONSTRUOWANIE ROBOTÓW I URZĄDZEŃ
AUTOMATYKI
Kod/nr A0P000AB5N34
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy konstrukcji maszyn, CAD, Teoria sterowania,
Metody sztucznej inteligencji, Podstawy robotyki i budowy robotów, Kinematyka i dynamika robotów i manipulatorów,
Język programowania.
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. Wojciech Moczulski
Liczba godzin:
Wykład: prof. dr hab. Wojciech Moczulski
7
Ćwiczenia:
Laboratorium: mgr inŜ Wawrzyniec Panfil
9
Projekt: dr inŜ. Piotr Przystałka
7
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Nabycie wiedzy i kompetencji dotyczącej projektowania robotów i ich podstawowych
podukładów.
Treści programowe: Rodzaje robotów – ich cechy charakterystyczne oraz główne elementy składowe. Kinematyka
robotów. Przetwarzanie danychy z czujników. Napędy, sterowanie pozycyjne, serwomechanizmy. Chwytaki i ich
zastosowania. Podstawy programowania robotów. Nawigacja pojazdami autonomicznymi. Dynamika robotów.
Robotyczne układy holonomiczne i nieholonomiczne w odniesieniu do zadania planowania i sterowania ruchem.
Sterowanie pozycyjno-siłowe. Podstawy metod rozpoznawania otoczenia. Języki programowania robotów. Struktury
programowe. Zaawansowane zagadnienia sterowania robotów z wykorzystaniem metod i środków sztucznej inteligencji.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekt: Wprowadzenie do zadania projektowego. Opracowanie koncepcji rozwiązania.
Projektowanie robota. Przygotowanie modelu 3D robota w systemie CATIA. Weryfikacja poprawności rozwiązania.
Rozwój algorytmów sterowania metodą szybkiego prototypowania w środowisku MS RDS. Przygotowanie rysunków
złoŜeniowych i wykonawczych. ZłoŜenie elementów i podzespołów. Podłączenie układu sterowania i implementacja
algorytmów. Zawody gotowych rozwiązań. Laboratoria: Wprowadzenie do Microsoft Robotics Developer Studio.
Opracowywanie prostych serwisów. Modelowanie środowiska symulacyjnego. Budowa algorytmów sterowania z
zastosowaniem języka VPL. Testowanie algorytmów w środowisku symulacyjnym. Modelowanie zaawansowanych
systemów sterowania. Implementacja i testowanie algorytmów sterowania na rzeczywistych robotach
Metody dydaktyczne: Wykład multimedialnym, symulacja robotów i ich układów sterowania w środowisku MS
Robotics Developer Studio, praca grupowa, uruchomienie robotów i weryfikacja ich osiągów w ramach zawodów.
1. Wykład: egzamin jako test wielokrotnego wyboru.
2. Laboratoria: Zaliczenie na ocenę .
3. Projekt: Zaliczenie na ocenę.
1. J. Honczarenko, Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie. WNT, Warszawa 2004.
2. A. Morecki, J. Knapczyk, Podstawy robotyki. Teoria i elementy manipulatorów i robotów. WNT, Warszawa 1999.
3. T. Zielińska, Maszyny kroczące - podstawy, projektowanie, sterowanie i wzorce biologiczne. PWN, Warszawa 2003.
1. M. J. Matarić, The robotics primer. The MIT Press, Cambridge, MA 2007.
2. T. Uhl (red.), Projektowanie mechatroniczne – zagadnienia wybrane. Wydawnictwo Katedry Robotyki i Dynamiki
Maszyn AGH, Kraków 2002.
Liczba pkt ECTS: 3
79
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB5N21
PROJEKTOWANIE WSPÓŁBIEśNE
Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE WSPÓŁBIEśNE
Kod/nr A0P000AB5N21
Rodzaj i tryb studiów: STACJONARNE II STOPNIA
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne :zapis konstrukcji, podstawy konstrukcji maszyn, komputerowe
wspomaganie projektowania, grafika inŜynierska, zaawansowane systemy CAD.
Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Wojciech Skarka prof. nzw. w Pol. Śl.
Wykład:
Liczba godzin:
Ćwiczenia:
Laboratorium:.
Projekt:
Seminarium: dr hab. inŜ. Wojciech Skarka prof. nzw. w Pol. Śl
9
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zdobycie praktycznych umiejętności projektowania współbieŜnego z zastosowaniem
komputerowych narzędzi wspomagających pracę grupową, zaplanowanie organizacji procesu projektowokonstrukcyjnego, opracowanie koncepcji wytworu, zapisu oraz wirtualnej weryfikacji konstrukcji.
Treści programowe: W trakcie seminarium studenci wykonują grupowy projekt. Na kolejnych zajęciach studenci
przygotowują elaboraty teoretyczne obejmujące zakresem kolejne etapy procesu projektowo-konstrukcyjnego oraz
przedstawiają aktualne wyniki projektu.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Seminaria obejmują między innymi opracowanie planu działań projektowokonstrukcyjnych wraz z przydziałem zasobów i odpowiedzialności, określenie załoŜeń projektowych, opracowanie
koncepcji wytworu, wybór koncepcji optymalnej, dobór cech konstrukcyjnych, optymalizacja konstrukcji, weryfikacja
konstrukcji.
Metody dydaktyczne: Seminarium z wykorzystaniem komputerowych narzędzi wspomagających kolejne etapy
projektowania współbieŜnego.
Ocena wyników projektu.
1. Skarka W., Mazurek A.:CATIA Podstawy modelowania i zapisu konstrukcji Helion 2005.
1. Winkler T.: Komputerowy zapis konstrukcji. Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997.
2. WyleŜoł, M.; Modelowanie bryłowe w systemie CATIA. Przykłady i ćwiczenia. Gliwice. Helion 2002.
3. Tarnowski W.: Podstawy projektowania technicznego. Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997.
4. Winkler T.: Komputerowo wspomagane projektowanie systemów antropotechnicznych WNT Warszawa 2005.
Liczba pkt ECTS: 1
80
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AB5N12
POZYSKIWANIE WIEDZY
Nazwa przedmiotu: POZYSKIWANIE WIEDZY
Kod/nr A0P000AB5N12
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy modelowania 3D.
Liczba godzin:
Wykład:
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium: dr inŜ. Marek WyleŜoł
18
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zdobycie szczegółowej wiedzy praktycznej z zakresu pozyskiwania i stosowania wiedzy
inŜynierskiej w ramach uŜytkowania nowoczesnego systemu klasy CAx. Nabycie tej wiedzy powinno być pomocne w
unowocześnieniu procesu projektowo-konstrukcyjnego realizowanego z uŜyciem komputerowego wspomagania w
nowoczesnym przedsiębiorstwie.
Treści programowe: W ramach realizacji ćwiczeń seminaryjnych studenci poznają zagadnienia związane z
praktycznymi aspektami pozyskiwania, reprezentowania, zapisywania i stosowania wiedzy inŜynierskiej w środowisku
nowoczesnego systemu klasy CAx.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Treści tematów seminaryjnych: Tablice projektowe w parametryzacji modeli bryłowych;
Reguły, formuły i tablice projektowe w parametryzacji modeli bryłowych; Reguły, formuły i tablice projektowe w
parametryzacji złoŜeń modeli bryłowych; Formuły w symulacjach kinematycznych; Stosowanie formuł matematycznych
i reguł logicznych w symulacjach ruchu złoŜeń modeli bryłowych; Sprawdzenia (Check) w modelowaniu bryłowym;
Reakcje (Reactions) w modelowaniu bryłowym; Stosowanie formuł matematycznych i reguł logicznych w symulacjach i
analizach kinematycznych; Zbiory równań w symulacjach i analizach kinematycznych; Reguły inŜynierskie w
diagnostyce i modyfikacji modeli bryłowych (Expert rule); Sprawdzenia inŜynierskie w diagnostyce modeli bryłowych
(Expert check); Tworzenie baz wiedzy reguł inŜynierskich (Knowledge base).
Metody dydaktyczne: KaŜdy student otrzymuje do indywidualnego opracowania wskazany przez prowadzącego zajęcia
temat. Temat ten jest referowany w postaci prezentacji (slajdy), uzupełnionej o przykładowe zadanie wraz z prezentacją
jego rozwiązania oraz o nowe zadanie (bez rozwiązania) do wykonania przez całą grupę. Prezentacja odbywa się z
uŜyciem komputera i projektora multimedialnego. Studenci realizują ćwiczenia na stanowiskach komputerowych
wyposaŜonych w stosowny system klasy CAx.
1. System pomocy programu CATIA v5, głównie w zakresie stosowania modułów: Part Design, Assembly Design,
DMUKinematics, Knowledge Advisor, Knowledge Expert.
1. Winkler T.: Komputerowy zapis konstrukcji. Seria: Wspomaganie komputerowe CAD/CAM WNT 1997.
Liczba pkt ECTS: 2
81
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC1N11
PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA WŁASNOŚCI MATERIAŁÓW INśYNIERSKICH
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA
MATERIAŁÓW INśYNIERSKICH
WŁASNOŚCI Kod/nr A0P000AC1N11
Specjalność: AC1 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWÓRSTWA METALI
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy nauki o materiałach, technologie procesów
materiałowych
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Leszek A. Dobrzański
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Leszek A. Dobrzański
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. A. Zarychta, dr inŜ. G. Matula, dr inŜ. M. Polok-Rubiniec
18
Projekt: \
Seminarium:
technologii materiałowych, metalurgii proszków, otrzymywania – odlewania stopów ich krystalizacji, przemian
fazowych zachodzących w obrabianych materiałach, procesów wydzieleniowych w nich występujących inŜynierii
powierzchni (tworzenia powłok i warstw wierzchnich). Poznanie prawidłowości kształtowania własności materiałów,
kształcenie umiejętności wyszukiwania źródeł, informacji i łączenia informacji w nowe całości na podstawie zdobytych
umiejętności w toku ćwiczeń laboratoryjnych, rozwijanie i ćwiczenie umiejętności posługiwania się kartami
charakterystyk materiałów inŜynierskich
Treści programowe: Zapoznanie studentów z podstawowymi metodami kształtowania własności materiałów przez
obróbkę cieplną, plastyczną, nakładanie warstw wierzchnich oraz nowoczesne metody wytwarzania. Poznanie
mechanizmów i warunków obróbki plastycznej metali, odkształcenia plastycznego metali na zimna i na gorąco,
hartowania objętościowego, hartowania powierzchniowego, odpuszczania, obróbki cieplno-chemicznej. Poznanie
nowoczesnych technik wytwarzania materiałów spiekanych, nowoczesnych technik formowania proszków,
kompozytów, obróbki PVD i CVD. Projektowanie materiałowe jako nierozłączny element projektowania inŜynierskiego
produktów – elementy projektowania inŜynierskiego, projektowanie materiałowe, zagwarantowanie wymaganej
trwałości produktu lub jego elementów wytworzonych z materiałów inŜynierskich o wymaganych własnościach
technologicznych, projektowanie technologiczne, nadanie wymaganych własności poszczególnym elementom produktu.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Hartowanie objętościowe. Hartowanie powierzchniowe. Odpuszczanie. Nawęglanie.
Azotowanie. CVD. PVD. Materiały narzędziowe spiekane. Odkształcenie plastyczne i rekrystalizacja. Powłoki
galwaniczne. Kompozyty. Warstwy powierzchniowe.
prowadzącego.
1. Wykład: Egzamin ustny i pisemny.
2. Ćw./L./P./Sem.: Sprawdzian ustny i pisemny.
1. Dobrzański L.A.: Metalowe materiały inŜynierskie , WNT, Warszawa, 2004.
1. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały inŜynierskie z podstawami
projektowania materiałowego, WNT, Warszawa, 2002.
2. Ashby M.F.: Dobór materiałów w projektowaniu inŜynierskim, WNT, Warszawa, 1998.
Liczba pkt ECTS: 4
82
KARTA PRZEDMIOTU
A0P0000AC1N12 TECHNOLOGIA OBRÓBKI CIEPLNEJ I WARSTW POWIERZCHNIOWYCH
Nazwa przedmiotu: TECHNOLOGIA OBRÓBKI CIEPLNEJ I WARSTW Kod/nr A0P0000AC1N12
POWIERZCHNIOWYCH
Specjalność: AC1 – AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWORSTWA METALI
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Materiały metalowe i obróbka cieplna.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. A. Zarychta
Wykład: dr inŜ. A. Zarychta
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
18
Laboratorium: dr inŜ. Beata Krupińska, dr inŜ. Mariusz Krupiński, dr inŜ. Mariusz Król,
18
Projekt:
Seminarium:
obróbki cieplej materiałów metalowych. Kształcenie umiejętności znajdowania odpowiednich rozwiązań
technologicznych z zakresu obróbki cieplnej typowych części maszyn.
Treści programowe: Pojęcia ogólne i klasyfikacja obróbki cieplnej materiałów metalowych. Parametry zabiegów
procesów technologicznych obróbki cieplnej materiałów metalowych. Obróbka cieplna zwykła materiałów metalowych;
operacje wyŜarzania bez udziału przemiany fazowej (ujednoradniające, rekrystalizujące, stabilizujące, sferoidyzujące) i z
udziałem przemian fazowych (normalizujące, zupełne, izotermiczne, sferoidyzujące); operacje hartowania,
odpuszczania, przesycania, starzenia. Powierzchniowa obróbka cieplna: bezdyfuzyjna (hartowanie powierzchniowe) i
dyfuzyjne nasycanie warstw wierzchnich pierwiastkami niemetalicznymi (nawęglanie, azotowanie, borowanie i inne)
oraz nasycanie warstw wierzchnich pierwiastkami
metalicznymi (chromowanie, aluminiowanie, tytanowanie,
wanadowanie).
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. WyŜarzanie normalizujące, wyŜarzanie sferoidyzujące, wyŜarzanie rekrystalizujące,
hartowanie powierzchniowe, nawęglanie, wady powstające podczas obróbki cieplnej
Metody dydaktyczne: Wykład, samodzielne wykonanie prac laboratoryjnych i badawczych, wycieczka do zakładu
przemysłowego realizującego procesy technologiczne obróbki cieplnej i powierzchniowej.
2. Ćw./L./P./Sem.: Kolokwium zaliczeniowe.
1. Dobrzański L.A.: Metalowe materiały inŜynierskie, WNT, Warszawa, 2004.
1. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo, WNT, Warszawa, 2002.
2. Szewieczek D.: Obróbka cieplna materiałów metalowych, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 19983)
Praca zbiorowa: Osobyje widy litja, Maszgiz, Moskwa 1976.
Liczba pkt ECTS: 4
83
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC1N21
TECHNOLOGIA OBRÓBKI PLASTYCZNEJ
Nazwa przedmiotu: TECHNOLOGIA OBRÓBKI PLASTYCZNEJ
Kod/nr A0P000AC1N21
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Chemia, Fizyka, Materiałoznawstwo, Metaloznawstwo,
Metody kształtowania materiałów metalowych i polimerowych, Wytrzymałość materiałów, Termodynamika.
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Gabriel Wróbel
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Gabriel Wróbel
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Łukasz Wierzbicki, dr inŜ. Małgorzata Szymiczek,
18
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z technologiami obróbki plastycznej, w szczególności walcowania, kucia,
tłoczenia i ciągnienia. Rozwijanie i kształcenie zdolności poznawczych studentów w zakresie wyobraźni technicznej,
zdolności obserwacji, i kształtowania materiałów. Kształcenie umiejętności wyszukiwania źródeł, informacji i łączenia
informacji w nowe całości.
Treści programowe: Aktualny stan i kierunki rozwoju obróbki plastycznej. Warunek plastyczności. Plastyczność i
kruchość materiału. Rodzaje walcowania. Wskaźniki odkształcenia plastycznego. Warunek chwytu pasma przez walce.
Klatki walcownicze. UłoŜenia walców w klatkach walcowniczych. Układy walcowni. Rodzaje walców.. Walcowanie
blach, prętów, kształtowników i rur. Walcowanie wyrobów specjalnych. Operacje pomocnicze w procesach walcowania.
Kucie. Rodzaje kucia. Wyciskanie. Rodzaje wyciskania. Tłoczenie. Podstawowe operacje cięcia i kształtowania.
Wykrojniki. Specjalne metody tłoczenia. Rodzaje procesów ciągnienia. Narzędzia ciągarskie. Maszyny ciągarskie.. Siły,
napręŜenia i odkształcenia w procesie ciągnienia. Przygotowanie materiału do ciągnienia. Wykańczanie wyrobów
ciągnionych. Schematy procesów technologicznych ciągnienia drutów, prętów i rur.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Kucie prętów i rur w maszynach specjalnych. Ciągnienie rur profilowych. Wyciskanie
prętów, kształtowników, rur. Technologia obróbki plastycznej. Wyoblanie. Kształtowanie wytłoczek. Technologia
obróbki plastycznej. Spęczanie na prasie i na młocie. Prasowanie obwiedniowe na prasie z wahającą matrycą
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, praca własna studenta z ksiąŜką, zajęcia
projektowe.
1. Wykład: Końcowy egzamin pisemny.
1. Morawiecki M., Sadok L., Wosiek E.: Przeróbka plastyczna. Podstawy teoretyczne. Wydawnictwo „Śląsk”,
Katowice 1986.
1. Gabryszewski Z., Gronostajski J.: Mechanika procesów obróbki plastycznej. Wydawnictwo Naukowe PWN,
Warszawa 1991.
2. Kajzer St., Kozik R., Wusatowski R.: Wybrane zagadnienia z procesów obróbki plastycznej metali. Projektowanie
technologii. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997.
3. Kajzer St., Kozik R., Wawrzynek A., Wusatowski R.: Podstawy odkształcenia plastycznego metali. Wydawnictwo
Politechniki Śląskiej, Gliwice 1994.
Liczba pkt ECTS: 4
84
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC1N12 PODSTAWY KONSTRUKCJI I WYTWARZANIA NARZĘDZI I
OPRZYRZĄDOWANIA TECHNOLOGICZNEGO
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY KONSTRUKCJI I WYTWARZANIA Kod/nr A0P000AC1N12
NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA TECHNOLOGICZNEGO
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstaw metrologii, materiałów konstrukcyjnych i
narzędziowych wraz z ich obróbką cieplną, technologii budowy maszyn, rysunku technicznego, podstaw obliczeń
wytrzymałościowych
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Janusz Madejski
Liczba godzin:
Wykład: dr inŜ. Janusz Madejski
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Janusz Madejski, dr inŜ. Jarosław Konieczny
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Usystematyzowanie wiadomości z zakresu układu tolerancji i pasowań,
technologiczności produkcji, ekonomicznej dokładności obróbki, doboru materiałów na narzędzia i oprzyrządowanie
technologiczne, omówienie geometrii ostrza i technologii narzędzi skrawających, powiązanie projektu narzędzia
opracowanego przez studenta z jego technologią i potrzebnym uchwytem obróbkowym
Treści programowe: Podstawy gospodarki narzędziowej, Klasyfikacja oprzyrządowania technologicznego,
Współczesne tendencje w budowie narzędzi do obróbki skrawaniem i systemów narzędziowych, Ramowe procesy
technologiczne narzędzi w skali produkcji jednostkowej i małoseryjnej, Podstawowe własności materiałów
stosowanych na narzędzia i do budowy oprzyrządowania technologicznego, Typowe błędy w technologii narzędzi i
sposoby zapobiegania im, Geometria ostrza narzędzi do obróbki skrawaniem, Podstawy projektowania uchwytów
obróbkowych, Ustalanie przedmiotów na płaszczyznach i powierzchniach cylindrycznych, Klasyfikacja błędów
obróbkowych, Zasady konstrukcji uchwytów obróbkowych
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekty konstrukcji i technologii narzędzi skrawających i uchwytów obróbkowych.
Metody dydaktyczne: Wykład, zajęcia projektowe.
1. Boyes W.E.: (Ed.): „Handbook of Jig and Fixture Design”, SME, II wyd., 1989.
2. Dobrzański T.: „Podstawy projektowania uchwytów obróbkowych. Poradnik konstruktora”, WNT W-wa.
3. Feld M.: „Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn”, WNT W-wa.
4. Kunstetter S.:, „Podstawy projektowania narzędzi skrawających”, WNT W-wa.
5. Walsh R.A: “Machining and Metalworking Handbook”, McGraw Hill, II wyd., 1999.
Liczba pkt ECTS: 4
85
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC1N23
ZINTEGROWANE TECHNOLOGIE PROCESÓW MATERIAŁOWYCH
Nazwa przedmiotu: ZINTEGROWANE TECHNOLOGIE PROCESÓW Kod/nr A0P000AC1N23
MATERIAŁOWYCH
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstaw robotyzacji procesów technologicznych.
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski, Dr inŜ. Stefan Griner
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium:
Projekt: Dr inŜ. Stefan Griner
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zaznajomienie z podstawami współczesnych metod i technik oceny i wyboru technologii
materiałowych oraz wypracowanie praktycznej umiejętności modernizacji i wyboru zintegrowanej technologii
materiałowej ze względu na wiele kryteriów.
Treści programowe: Pojęcie i zakres znaczeniowy technologii zintegrowanej, pojęcia pokrewne, technologia
zrównowaŜona, technologia proekologiczna, wewnętrzny i zewnętrzny zakres integracji, czynniki rynkowe, czynniki
środowiskowe, czynniki ekonomiczne – koszty wytwarzania, ocena ekonomiczna technologii, względność pojęcia
technologia zintegrowana, kryteria oceny technologii, kryteria ekonomiczne, kryteria jakościowe, kryteria rynkowe,
kryteria środowiskowe, metody oceny przedsięwzięć inwestycyjnych, procesy i technologie materiałowe, technologia
zintegrowana w odniesieniu do procesów materiałowych, przykłady materiałowych technologii zintegrowanych,
zintegrowane technologie wytwarzania stali, zintegrowane technologie wytwarzania miedzi, zintegrowane technologie
wytwarzania celulozy.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zintegrowana technologia materiałowa.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz multimedialny.
1. M. Sierpińska, T. Jachna: Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych, PWN, Warszawa 1995.
1. Johansson A.: Czysta technologia, WNT, Warszawa 1997.
2. Pr. pod red. Dobrzańskiego L. A.: Zasady doboru materiałów inŜynierskich, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej,
Gliwice 2001.
Liczba pkt ECTS: 3
86
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC1N31
ZASADY DOBORU MATERIAŁÓW NA NARZĘDZIA
Nazwa przedmiotu: ZASADY DOBORU MATERIAŁÓW
NA NARZĘDZIA
Kod/nr A0P000AC1N31
Semestr:: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Metaloznawstwa, obróbki cieplnej, obróbki cieplnochemicznej.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Adam Zarychta
Wykład: dr inŜ. Adam Zarychta
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Adam Zarychta, dr inŜ. Marcin Adamiak
10
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Materiały narzędziowe decydują o jakości, wydajności i sprawności wielu procesów
wytwórczych jak i naprawczych, dlatego celem przedmiotu jest nauczanie rozróŜniania tych materiałów ze względu na
ich złoŜone własności wynikające z zupełnie odmiennych warunków pracy jak i rodzajów zniszczeń zachodzących w
czasie eksploatacji jak równieŜ zagadnień związanych z ich obróbką cieplną w celu nadania im optymalnych własności i
zwiększenia czasu Ŝycia narzędzia
Treści programowe: Wiadomości ogólne dotyczące wytwarzania materiałów narzędziowych i narzędzi, stale
narzędziowe niestopowe i stopowe do pracy na zimno i ich obróbka cieplna, stale narzędziowe stopowe do pracy na
gorąco i ich obróbka cieplna, stale narzędziowe stopowe szybkotnące i ich obróbka cieplna, specjalistyczne stale i stopy
stosowane na narzędzia, spiekane materiały narzędziowe, supertwarde materiały narzędziowe, obróbka cieplnochemiczna narzędzi, pokrywanie narzędzi bardzo twardymi warstwami na drodze CVD i PVD
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Stale narzędziowe niestopowe. Stale narzędziowe stopowe do pracy na zimno. Stale
narzędziowe stopowe do pracy na gorąco. Zmęczenie cieplne stali narzędziowych stopowych do pracy na gorąco. Stale
narzędziowe stopowe szybkotnące. Pomiar wielkości ziarna metodą Synder-Graffa. Procesy wydzieleniowe i przemiany
fazowe zachodzące w stalach szybkotnących. Efekt twardości wtórnej występujący w stalach narzędziowych stopowych
szybkotnących i do pracy na gorąco. Spiekane stale szybkotnące. Węgliki spiekane i cermetale. Super twarde materiały
narzędziowe.
Metody dydaktyczne: Wykład i laboratoria umoŜliwiające praktyczne rozwiązanie problemu doboru materiałów na
róŜne narzędzia a takŜe ich obróbki cieplnej i zaprojektowania całego procesu technologii obróbki cieplnej i zestawienie
tych urządzeń w linię lub gniazdo technologiczne, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja.
1. Wykład: egzamin pisemny i ustny.
2. Ćw./L./P./Sem.: ocena na zaliczenie.
1. Dobrzański L.A.: Materiały inŜynierskie i projektowanie materiałowe. Podstawy nauki o materiałach i
metaloznawstwo, WNT, Warszawa, 2006.
Liczba pkt ECTS: 2
87
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC1N32 ZASADY KONSTRUKCJI URZĄDZEŃ DO TECHNOLOGII PROCESÓW
MATERIAŁOWYCH
Nazwa przedmiotu: ZASADY KONSTRUKCJI URZĄDZEŃ
TECHNOLOGII PROCESÓW MATERIAŁOWYCH
DO Kod/nr A0P000AC1N32
Specjalność: AC1- ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI
Semestr:: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Metody kształtowania materiałów metalowych i
polimerowych, podstawy kształtowania własności materiałów inŜynierskich
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: PrzybliŜenie podstawowych pojęć i zasad konstrukcji urządzeń technologicznych
stosowanych w procesach materiałowych
Treści programowe: Ogólna klasyfikacja podstawowych technologii i procesów materiałowych. Podział urządzeń do
obróbki cieplnej. Charakterystyka funkcjonalno-konstrukcyjna pieców do obróbki cieplnej w atmosferach regulowanych
i powietrza. Charakterystyka funkcjonalno-konstrukcyjna agregatów nagrzewnicowych. Urządzenia do wytwarzania
atmosfer ochronnych. Budowa i zasada działania generatorów endotermicznych, egzotermicznych i dysocjatorów
amoniaku. Urządzenia dozujące surowce atmosfer regulowanych. Charakterystyka urządzeń chłodzących stosowanych w
procesach obróbki cieplnej. Budowa urządzeń myjących. Charakterystyka urządzeń kontrolno-pomiarowych. Urządzenia
do kontroli i regulacji temperatury. Urządzenia do kontroli i regulacji atmosfer regulowanych. Układy i agregaty
piecowe stosowane w procesach obróbki cieplnej.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zaprojektować wybrane urządzenie technologiczne stosowane w procesach
materiałowych.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, ćwiczenia projektowe, wycieczka.
1. Wykład: kolokwium zaliczeniowe.
1. Cholewa M., Gawroński J., Przybył M.: Podstawy procesów metalurgicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej ,
Gliwice, 2004.
1. Sajdak C.: Elektrotermia: materiały pomocnicze do wykładów dla studentów wydziałów nieelektrycznych.
Wydawnictwo Politechniki Śląskiej , Gliwice, 1994.
2. Sajdak C., Samek E.: Nagrzewanie indukcyjne: podstawy teoretyczne i zastosowanie. Wydawnictwo Śląsk, Katowice
1987.
3. Sajdak C., Kurek A.: Obliczenia parametrów oraz symulacja pracy pieców i nagrzewnic indukcyjnych.
4. Luty W.: Poradnik InŜyniera. Obróbka cieplna stopów Ŝelaza. WNT Warszawa 1977.
5. Katalog produkowanych urządzeń do obróbki cieplnej firmy Elterma.
Liczba pkt ECTS: 1
88
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC1N33 KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE TECHNOLOGII PROCESÓW
MATERIAŁOWYCH
Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE TECHNOLOGII
PROCESÓW MATERIAŁOWYCH
Kod/nr A0P000AC1N33
Specjalność: AC1 – AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW PRZETWORSTWA METALI
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy nauki o materiałach, Materiały metalowe, Obróbka
ubytkowa, Metody sztucznej inteligencji
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Agata Śliwa
Wykład:
Liczba godzin:
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Agata Śliwa, dr inŜ. Marek Kremzer, dr inŜ. Klaudiusz Gołombek
9
Projekt:
Seminarium:
Kształcenie umiejętności wykonywania zadań praktycznych z zakresu projektowania inŜynierskiego, kształcenie
umiejętności rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem programów uŜytkowych.
Treści programowe:
Zastosowanie metod komputerowych, na przykładzie szkieletowego systemu ekspertowego do wspomagania
projektowania wybranych materiałowych procesów technologicznych - procesów odlewniczych, procesów łączenia
metali, procesów przeróbki plastycznej i procesów obróbki ubytkowej oraz procesów obróbki cieplno-chemicznej.
Wykorzystanie programów komercyjnych, na przykładzie pakietu SYSWELD do modelowania i symulacji przemian
fazowych i strukturalnych materiałów podczas obróbki cieplnej dla optymalnego projektowania tych procesów.
Projektowanie procesów obróbki ubytkowej na przykładzie programu COROMANT Sandvik.
Zastosowanie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów materiałowych, Zastosowanie
systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów materiałowych(II), Zastosowanie systemu
doradczego do projektowania wybranego procesu obróbki cieplno-chemicznej, Zastosowanie systemu doradczego do
projektowania wybranego procesu obróbki cieplno-chemicznej(II), Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie
do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z zastosoweaiem MES, Wprowadzenie do programu
Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z zastosoweaiem MES(II),
Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z
zastosoweaiem MES (III), Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja
procesów obróbki cieplnej z zastosoweaiem MES(IV), Projektowanie procesów obróbki ubytkowej – program
CoroGuide firmy COROMANT SANDVIK, Projektowanie procesów obróbki ubytkowej – program CoroGuide 7.0
firmy COROMANT SANDVIK,
Wspomaganie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych
procesów materiałowych, Wspomaganie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów
materiałowych(II).
Metody dydaktyczne
Pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, instruktaŜ.
1. Ćw./Lab./Proj./Sem.: Zaliczenie na ocenę.
materiałowego, WNT, Warszawa, 2002.
1. Dobrzański L.A.: Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach, WNT, Warszawa, 1999.
2. System ekspertowy EXSYS, Instrukcja uŜytkownika .
Liczba pkt ECTS: 2
89
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC1N34 AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA TECHNOLOGII PROCESÓW
MATERIAŁOWYCH
Nazwa
przedmiotu:
AUTOMATYZACJA
I
Rodzaj i tryb studiów: NIESATCJONARNE II STOPNIA
ROBOTYZACJA Kod/nr A0P000AC1N34
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy nauki o materiałach, Technologia maszyn, Obróbka
plastyczna, Obróbka ubytkowa.
Prowadzący przedmiot: prof.dr hab. inŜ. Jan Marciniak
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Systematyzowanie wiedzy oraz kształtowanie pojęć z zakresu automatyzacji i robotyzacji
technologii procesów materiałowych.
Treści programowe: Zdefiniowanie pojęć mechanizacja, automatyzacja i robotyzacja. Przesłanki ekonomiczne i
techniczne wprowadzenia automatyzacji w przetwórstwie materiałów. Wpływ automatyzacji na strukturę zatrudnienia,
kwalifikacje oraz warunki i kulturę pracy. Efektywność ekonomiczna automatyzacji przetwórstwa materiałów. Ocena
jakości procesu technologicznego. Metoda wskaźnikowa. Metoda punktowa. Klasyfikacja procesów w przemyśle
maszynowym. Wpływ czynników technologicznych procesu produkcyjnego na jego stopień automatyzacji i robotyzacji.
Charakterystyka załoŜeń bazowych do projektowania procesów technologicznych. Rodzaje półfabrykatów oraz czynniki
decydujące o ich doborze. Automatyzacja procesów przeróbki plastycznej – formy realizacji. Mechanizacja i
automatyzacja procesów tłoczenia. Zastosowanie robotów w procesach przeróbki plastycznej. Automatyzacja produkcji
wielkoseryjnej i masowej w procesach obróbki skrawaniem. Zastosowanie automatyzacji w procesach obróbki cieplnej i
cieplnochemicznej.
Treści/tematy: Projekt linii technologicznej dla wytypowanej technologii kształtowania wyrobu.
Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem przeźroczy oraz technik multimedialnych, zajęcia projektowe pod
kierunkiem prowadzącego.
2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę
1. Zdanowicz R.: Robotyzacja procesów technologicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1999.
1. Kosmol J. (red.).: Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice
2001.
2. Piątkiewicz J.: Maszyny i urządzenia odlewnicze. Skrypt Politechniki Śląskiej nr 1867, Wydawnictwo Politechniki
3. Górny Z.: Odlewnicze stopy metali nieŜelaznych. WNT Warszawa 1992.
4. Feld M.: Projektowanie i automatyzacja procesów technologicznych części maszyn. WNT, Warszawa 1994.
Liczba pkt ECTS: 3
90
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC1N21 ZINTEGROWANE SYSTEMY ZARZĄDZANIA JAKOŚCIĄ, ŚRODOWISKIEM I
BEZPIECZEŃSTWEM W TECHNOLOGIACH PROCESÓW
Nazwa przedmiotu: ZINTEGROWANE SYSTEMY ZARZĄDZANIA Kod/nr A0P000AC1N21
JAKOŚCIĄ,
ŚRODOWISKIEM
I
BEZPIECZEŃSTWEM
W
TECHNOLOGIACH PROCESÓW
Semestr:: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy technologii informacyjnych. Technologie
materiałowe.
Wykład:
Liczba godzin:
Ćwiczenia:
Laboratorium: Dr inŜ. Stefan Griner
18
Projekt:
Seminarium: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski, Dr inŜ. Stefan Griner
9
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z systemami zarządzania jakością, środowiskiem i bezpieczeństwem oraz ich
integracją w zastosowaniu do wybranych materiałowych procesów technologicznych
Treści programowe: Przedmiot nauki o zarządzaniu i integracji systemów zarządzania, nurty nauki o zarządzaniu,
szkoły i podejścia w rozwoju nauk o zarządzaniu, definicja i funkcje zarządzania, podstawy teorii zarządzania,
podstawowe pojęcia dotyczące procesu technologicznego i wytwórczego, rodzaje i struktura procesu produkcyjnego i
wytwórczego, naukowa organizacja pracy, moŜliwości kontroli procesu, zasady doboru maszyn, modele i metody teorii
decyzji, podejście systemowe, podejście sytuacyjne, współczesne systemy zarządzania produkcją, techniki
informatyczne w zarządzaniu produkcją, komputerowo zintegrowane zarządzanie (CIM), koncepcja i definicja CIM,
systemy klasy MRP, koncepcja Lean Production, Just In Time, systemy Kanban, pojęcie sterowania produkcją, techniki
optymalizacji produkcji, elastyczne systemy produkcyjne, współczesne wyzwania dla zarządzania produkcją, definicje
jakości, podejście procesowe, rodzaje audytu, jednostka certyfikująca, system zarządzania jakością, niesformalizowane
systemy zarządzania środowiskowego, sformalizowane systemy zarządzania środowiskowego, definicje i funkcje
bezpieczeństwa pracy, system zarządzania BHP, analiza i ocena ryzyka zawodowego, identyfikacja zagroŜeń, cele i
korzyści z posiadania systemu zintegrowanego, budowa systemu zintegrowanego, strategie firmy z uwzględnieniem
jakości, środowiska i bezpieczeństwa pracy, metody realizacji strategii firmy, certyfikacja zintegrowanego systemu
zarządzania, zintegrowane systemy zarządzania jakością, środowiskiem i bezpieczeństwem pracy w zastosowaniu do
wybranych materiałowych procesów technologicznych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Definicja zarządzani i cele zarządzania. Proces technologiczny i wytwórczy. Typy,
formy i odmiany organizacji produkcji. Metody i techniki w teorii decyzji. Nowoczesne techniki zarządzani produkcją.
SZJ. SZŚ. Systemy zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy. Ogólne wytyczne do oceny ryzyka zawodowego.
Integracja SZJ, SZŚ oraz SZB i higieną pracy. Charakterystyka ZSZ. Projektowanie strategii firmy z uwzględnieniem
jakości, środowiska i bezpieczeństwa pracy.
2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę .
1. Koźmiński A., Piotrowski W.: Zarządzanie. Teoria i praktyka, PWN, Warszawa, 2000.
1. Łunarski J.: Zarządzanie bezpieczeństwem pracy, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, 2002.
2. Rączkowski B.: BHP w praktyce, Ośrodek Doradztwa i Doskonalenia Kadr, Gdańsk, 2005.
Liczba pkt ECTS: 4
91
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC2N11
METALURGIA STOPÓW ODLEWNICZYCH
Nazwa przedmiotu: METALURGIA STOPÓW ODLEWNICZYCH
Kod/nr A0P000AC2N11
Specjalność: AC2 – AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW ODLEWNICZYCH
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, chemia, fizyka, statystyka matematyczna i
planowanie eksperymentu, podstawy informatyki, metody numeryczne, odlewnictwo, metalurgia.
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Jan Szajnar
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Jan Szajnar
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Marcin Kondracki, dr inŜ. Piotr Wróbel
18
Projekt:
Seminarium:
strony metalurgicznej i chemicznej procesów wytwarzania odlewniczych stopów Ŝelaza i metali nieŜelaznych,
kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych, kształcenie umiejętności znajdowania odpowiednich
rozwiązań technologicznych, kształcenie metod rozwiązywania zadań problemowych z zakresu inŜynierii materiałowej,
kształcenie umiejętności w posługiwaniu się dokumentacją techniczną, PrzybliŜenie podstawowych pojęć i metod
badawczych z zakresu inŜynierii materiałowej.
Treści programowe: Kinetyka i termodynamika procesów metalurgicznych. Równowaga układów fazowych. Podstawy
hutnictwa ogólnego, podział procesów metalurgicznych: procesy surówkowe, procesy stalownicze. Metalurgia stali
węglowych, metalurgia stali stopowych. Obróbka pozapiecowa stali: procesy próŜniowe, procesy argonowo – tlenowo –
próŜniowe. COS – nowe generacje ciągłego odlewania stali. Piecokadzie metalurgiczne.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metalografia ilościowa Ŝeliwa stopowego. Badanie własności odlewniczych staliwa.
Wytop staliwa do ulepszania cieplnego. Wytop staliwa niskowęglowego stopowego z zastosowaniem lancy tlenowej.
Wtrącenia niemetaliczne w staliwie, badania jakościowe. Budowa i działanie chemicznych analizatorów węgla i siarki.
Wytop stali w otwartym piecu indukcyjnym. Budowa i działanie próŜniowych pieców indukcyjnych. Badanie
zasadowości ŜuŜla. Obróbka pneumatyczna ciekłej stali. Analiza metalograficzna wtrąceń niemetalicznych w stali.
Pomiar temperatury ciekłego stopu.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, laboratorium komputerowe, laboratorium topienia
metali, dyskusja
1. Cholewa M., Gawroński J., Przybył M.: Podstawy procesów metalurgicznych, Pod. akad. Pol. Śl. Gliwice, 2004.
2. Łabęcki M., Badania Ŝeliwa szarego. Laboratorium, Wyd. Pol .Śl., Gliwice, 1994.
1. Murza-Mucha P., Metalurgia topienia metali, WSiP, Warszawa, 1981.
2. Lutosławski J., Topienie metali w odlewniach, PWSZ, Warszawa, 1961.
3. praca zbiorowa Odlewnictwo. Poradnik inŜyniera, WNT, Warszawa, 1986.
4. praca zbiorowa, Topienie stopów odlewniczych i ich diagnostyka, Wyd. Pol. Śl., Gliwice, 1993.
Liczba pkt ECTS: 4
92
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC2N12
TECHNOLOGIA FORMY OLDEWNICZEJ
Nazwa przedmiotu: TECHNOLOGIA FORMY OLDEWNICZEJ
Kod/nr A0P000AC2N12
Specjalność: AC2 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW ODLEWNICZYCH
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: wiedza z zakresu: podstawowych technologii odlewniczych
zdobyta na wcześniejszych semestrach
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Marcin Stawarz, dr inŜ. Piotr Wróbel
18
Projekt:
Seminarium:
podstawowych zasad konstruowania formy odlewniczej i wykonywania odlewów, sposobów krzepnięcia i tworzenia się
struktur krystalicznych w odlewie, zdobycie praktycznych umiejętności posługiwania się aparaturą badawczą, rozwijanie
i ćwiczenie umiejętności posługiwania się urządzeniami pomiarowymi i danymi pomiarowymi, kształcenie umiejętności
rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem stanowiska pomiarowego, kształcenie umiejętności
znajdowania odpowiednich rozwiązań technologicznych, nauczanie sposobów rozwiązywania problemów i myślenia
kategoriami technicznymi poprzez ćwiczenia laboratoryjne, rozwijanie umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy
w rozwiązywaniu rzeczywistych zadań i problemów technicznych.
Treści programowe: Metody formowania ręcznego. Konstruowanie form oraz modelów w odlewnictwie opartym na
klasycznych masach bentonitowych. Projektowanie i wykonywanie matryc z kauczuku silikonowego w metodzie
wytapianych modeli. Projektowanie modeli woskowych oraz ich rozmieszczania w zespołach modelowych.
Projektowanie technologii wykonania formy metodą Dieterta. Konstruowanie płyt modelowych oraz wyposaŜenia
dodatkowego dla potrzeb technologii metody Croninga. Zasady projektowania i wykonywania form metoda Shawa.
Obliczanie wymiarów kokili dla odlewnictwa Ŝeliwa i metali nieŜelaznych. Metoda Cold-box.
Metody formowania ręcznego cz. I i II. Wykonanie matrycy modelowej z kauczuku silikonowego. Wykonanie modeli
woskowych. Formy wykonane metodą wytapianych modeli. Wykonanie formy gipsowo-krystobalitowej metodą
wytapianych modeli cz. I i II. Wykonanie rdzeni i form metodą Dietera. Formowanie skorupowe metodą Croninga.
Formowanie metodą Shawa. Formy kokilowe – zasady konstruowania i odlewania. Metoda Cold-box.
Metody dydaktyczne: wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych.
2. Ćw./L./P./Sem.: ocena z opracowanej i wygłoszonej na seminarium prezentacji.
1. M. Cholewa i in.: Wybrane technologie odlewnicze. Wyd. Politechniki Śl. Gliwice 2008.
2. J. Gawroński i in., Odlewnictwo. Technologia wykonywania form i rdzeni. Skrypt Pol. Śl. nr 1747, Gliwice 1993.
1. Gawroński J. i inni, Odlewnictwo, skrypt uczelniany nr 1819, Gliwice 1993.
2. M. Perzyk, S. Waszkiewicz, A. Kaczorowski, A. Jopkiewicz, Odlewnictwo. WNT, Warszawa 2000.
Liczba pkt. ECTS: 3
93
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC2N13
MECHANIZACJA I AUTOMATYZACJA ODLEWNI
Nazwa przedmiotu: MECHANIZACJA I AUTOMATYZACJA ODLEWNI
Kod/nr A0P000AC2N13
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: odlewnictwo, maszynoznawstwo ogólne i maszyny
technologiczne, automatyzacja i robotyzacja procesów odlewniczych
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Janerka, dr inŜ. Jan Jezierski
Wykład: dr inŜ. Krzysztof Janerka, dr inŜ. Jan Jezierski
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Krzysztof Janerka, dr inŜ. Jan Jezierski
18
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z układami urządzeń do realizacji procesów wytwarzania odlewów
w warunkach zmechanizowanych i zautomatyzowanych, kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów
technicznych z wykorzystaniem informacji zawartych w materiałach reklamowych i katalogach producentów maszyn i
urządzeń odlewniczych, nauczanie sposobów rozwiązywania problemów i myślenia kategoriami technicznymi.
Treści programowe: Sprawy organizacyjne. Zagadnienia projektowe obejmujące: procesy przygotowania składników
mas formierskich, sporządzanie mas wraz z systemami kontroli ich właściwości oraz metody wykonywania form
odlewniczych. automatyczne linie odlewniczych do formowania w skrzynkach i bezskrzynkowe i ich strukturalne
układy, systemy przygotowania i dozowania składników wsadowych w procesie topienia stopów odlewniczych,
zalewanie form odlewniczych, usuwanie odlewów ze skrzynek formierskich, oczyszczanie odlewów i ich kontrola. W
ramach przedmiotu przekazywane są równieŜ niezbędne wiadomości z zakresu struktury organizacyjnej odlewni z
uwzględnieniem układu linii i gniazd technologicznych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Automatyzacja wybranego węzła stanowiska wykonywania form, automatyzacja
wybranego węzła stanowiska topienia ciekłego metalu w piecach indukcyjnych, automatyzacja wybranego węzła
stanowiska dozowania materiałów formierskich do mieszarki w procesie przygotowania masy, automatyzacja wybranego
węzła stacji przerobu mas formierskich, automatyzacja wybranego węzła automatycznej linii odlewniczej do formowania
w skrzynkach, automatyzacja wybranego węzła stanowiska namiarowania materiałów wsadowych do pieców
indukcyjnych, automatyzacja wybranego węzła stanowiska do odlewania ciśnieniowego na maszynie zimnokomorowej,
przestawiarka form na automatycznej linii odlewniczej, stanowisko zalewania form na automatycznych liniach
odlewniczych.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, zajęcia polegające na omówieniu
poszczególnych tematów projektu konsultacji i wykonaniu projektu wybranych węzłów procesu wytwarzania odlewów
2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę projektu.
1. Piątkiewicz. Z.: Maszyny i Urządzenia Stosowane w Odlewnictwie, skrypt Pol. Śl. Nr 1867, Gliwice 1994.
2. Chudzikiewicz R.. Mechanizacja i Automatyzacja Odlewni, WNT Warszawa, 1986.
3. Materiały informacyjne firm: DISAMATIC, TECHNICAL, DOZAMET i in.
1. Praca zbiorowa: Poradnik InŜyniera – Odlewnictwo, WNT Warszawa, 1986.
2. Samsonowicz Z.: Automatyzacja Procesów Odlewniczych, WNT Warszawa, 1985.
3. Dańko J., Maszyny i Urządzenia do Odlewania pod Ciśnieniem, AGH Kraków, 2000.
Liczba pkt ECTS: 5
94
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC2N22
METALURGIA STOPÓW ODLEWNICZYCH
Nazwa przedmiotu: METALURGIA STOPÓW ODLEWNICZYCH
Kod/nr A0P000AC2N22
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: matematyka, chemia, fizyka, statystyka matematyczna i
planowanie eksperymentu, podstawy informatyki, metody numeryczne, odlewnictwo, metalurgia.
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Marcin Kondracki, dr inŜ. Piotr Wróbel
18
Projekt:
Seminarium:
strony metalurgicznej i chemicznej procesów wytwarzania odlewniczych stopów Ŝelaza i metali nieŜelaznych,
kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych, kształcenie umiejętności znajdowania odpowiednich
rozwiązań technologicznych, kształcenie metod rozwiązywania zadań problemowych z zakresu inŜynierii materiałowej,
kształcenie umiejętności w posługiwaniu się dokumentacją techniczną, PrzybliŜenie podstawowych pojęć i metod
badawczych z zakresu inŜynierii materiałowej
Treści programowe: Kinetyka i termodynamika procesów metalurgicznych. Równowaga układów fazowych. Podstawy
hutnictwa ogólnego, podział procesów metalurgicznych: procesy surówkowe, procesy stalownicze. Metalurgia stali
węglowych, metalurgia stali stopowych. Obróbka pozapiecowa stali: procesy próŜniowe, procesy argonowo – tlenowo –
próŜniowe. COS – nowe generacje ciągłego odlewania stali. Piecokadzie metalurgiczne.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metalografia ilościowa Ŝeliwa stopowego. Badanie własności odlewniczych staliwa.
Wytop staliwa do ulepszania cieplnego. Wytop staliwa niskowęglowego stopowego z zastosowaniem lancy tlenowej.
Wtrącenia niemetaliczne w staliwie, badania jakościowe. Budowa i działanie chemicznych analizatorów węgla i siarki.
Wytop stali w otwartym piecu indukcyjnym. Budowa i działanie próŜniowych pieców indukcyjnych. Badanie
zasadowości ŜuŜla. Obróbka pneumatyczna ciekłej stali. Analiza metalograficzna wtrąceń niemetalicznych w stali.
Pomiar temperatury ciekłego stopu.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, laboratorium komputerowe, laboratorium topienia
metali, dyskusja.
1. Cholewa M., Gawroński J., Przybył M.: Podstawy procesów metalurgicznych, Pod. akad. Pol. Śl. Gliwice, 2004.
2. Łabęcki M., Badania Ŝeliwa szarego. Laboratorium, Wyd. Pol.Śl., Gliwice, 1994.
1. Murza-Mucha P., Matalurgia topienia metali, WSiP, Warszawa, 1981.
2. Lutosławski J., Topienie metali w odlewniach, PWSZ, Warszawa, 1961.
3. praca zbiorowa Odlewnictwo. Poradnik inŜyniera, WNT, Warszawa, 1986.
4. praca zbiorowa, Topienie stopów odlewniczych i ich diagnostyka, Wyd. Pol.Śl., Gliwice, 1993.
Liczba pkt ECTS: 4
95
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC2N23
ROBOTYZACJA GNIAZD I LINII ODLEWNICZYCH
Nazwa przedmiotu: ROBOTYZACJA GNIAZD I LINII ODLEWNICZYCH
Kod/nr A0P000AC2N23
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: technologia maszyn, odlewnictwo, rysunek techniczny,
automatyka i robotyka, komputerowe wspomaganie procesów odlewniczych.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jan Jezierski, dr inŜ. K, Janerka
Wykład: dr inŜ. Jan Jezierski, dr inŜ. K, Janerka
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Jan Jezierski, dr inŜ. K, Janerka
18
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie ze stanem aktualnym oraz perspektywami rozwoju robotyzacji gniazd i linii
odlewniczych oraz innymi aspektami wykorzystania robotów w odlewnictwie.
Treści programowe: Rozwój robotyzacji w róŜnych gałęziach techniki w tym w odlewnictwie. Wykorzystanie robotów
w odlewnictwie tradycyjnym. Roboty na automatycznych liniach odlewania ciśnieniowego. Wykorzystanie robotów w
przemysłowym odlewnictwie precyzyjnym metodą wytapianych modeli. Roboty na stanowiskach operacji
wykańczających w produkcji odlewów. Zasady bezpieczeństwa pracy na zrobotyzowanych stanowiskach odlewniczych.
Najczęściej stosowane rodzaje robotów i manipulatorów w odlewnictwie oraz firmy je produkujące. Parametry pracy
robotów odlewniczych oraz ich określanie. Ekonomiczny i ludzki aspekt robotyzacji procesów odlewniczych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Wykorzystanie robotów w odlewnictwie klasycznym. Rola robotów w technologii
wytapianych modeli. Odlewanie ciśnieniowe jako przykład najszerszej robotyzacji i automatyzacji w odlewnictwie.
Robot w wydziałach oczyszczalni i obróbki wykańczającej odlewów. Operacje pomocnicze w odlewnictwie z
wykorzystaniem robotów. Rola robotów w zalewaniu form. Formowanie bezskrzynkowe z wykorzystaniem
zrobotyzowanych gniazd wytwórczych. Kontrola jakości z zastosowaniem robotów. Robot w rdzeniarni. Zrobotyzowane
nanoszenie powłok ochronnych i jego zastosowanie w odlewnictwie. Obliczanie norm czasu pracy robotów
wykonujących róŜne operacje. Przepisy BHP przy wykorzystaniu robotów i manipulatorów. Tendencje rozwoju
robotyzacji przemysłu odlewniczego. NajwaŜniejsi producenci robotów i manipulatorów dla przemysłu odlewniczego.
Metody dydaktyczne: Wykład, pogadanka, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, samodzielne wykonywanie
prac projektowych, instruktaŜ.
1. Wykład: Egzamin przedmiotowy.
2. Ćw./L./P./Sem.: Ustalenie poziomu wiadomości i umiejętności studenta na podstawie zrealizowanego zadania
projektowego wykonanego samodzielnie pod kierunkiem prowadzącego.
2. M. Gregoraszczuk, Maszynoznawstwo odlewnicze, Wyd. AGH Kraków 2002.
1. J. Dańko, Maszyny i urządzenia do odlewania pod ciśnieniem. Podstawy teorii, konstrukcja, pomiary i eksploatacja,
Wyd. AGH Kraków 2000.
2. R. Zdanowicz, Robotyzacja procesów technologicznych, Wyd. Pol. Śl. Gliwice 1999.
3. M. Perzyk i in., Odlewnictwo, WNT Warszawa 2000.
4. M. Gregoraszczuk, Mechanizacja transportu wewnętrznego w odlewni, Wyd. AGH Kraków 1999.
Liczba pkt ECTS: 4
96
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC2N31
STEROWANIE I KONTROLA PRODUKCJIODLEWNICZEJ
Nazwa przedmiotu: STEROWANIE I KONTROLA PRODUKCJI
ODLEWNICZEJ
Kod/nr A0P000AC2N31
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy informatyki, podstawowa znajomość języka angielskiego,
matematyka .
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Andrzej Studnicki
Wykład: dr inŜ. Andrzej Studnicki
Liczba godzin:
7
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Andrzej Studnicki
9
Seminarium:
podstawowych zagadnień kontroli i sterowania jakością w tym szczegółowo w produkcji odlewów, zdobycie praktycznych
umiejętności posługiwania się dokumentami opisującymi kryteria jakości, procedury jej zapewniania, przeprowadzane
działania projakościowe itp., rozwijanie i ćwiczenie umiejętności posługiwania się danymi eksperymentalnymi i
obliczeniowymi, kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem metod statystycznych,
zdobycie umiejętności posługiwania się nowoczesnym sprzętem wspomagającym pracę technologa, kształcenie umiejętności
znajdowania odpowiednich rozwiązań technologicznych, nauczanie sposobów rozwiązywania problemów i myślenia
kategoriami technicznymi, kształcenie umiejętności posługiwania się przez studentów programami uŜytkowymi, rozwijanie
umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy w rozwiązywaniu rzeczywistych zadań i problemów technicznych.
Treści programowe: Terminologia jakości produkcji odlewniczej. Kryteria odbioru odlewów maszynowych z róŜnych stopów
metali. Polityka i kontrola jakości w polskich i światowych odlewniach. Wady odlewnicze, ich charakterystyka, przyczyny
powstawania oraz metody zapobiegania ich występowaniu, metody ich naprawy. Nowoczesne metody oceny jakości ciekłych
stopów, w tym metoda analizy termicznej i derywacyjnej ATD. Symulacje komputerowe jako narzędzie kontroli i poprawy
jakości. Metody statystyczne jako narzędzie do oceny jakości odlewów.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Normy w systemie sterowania i kontroli produkcji odlewniczej-zamówienie klienta, oferta
odlewni, analiza wad odlewniczych oraz przyczyn ich powstawania, zagadnienie BAT (NDT) w odlewnictwie w aspekcie
ekonomicznym oraz środowiskowym, statystyczna kontrola procesu (SPC)-karty kontrolne.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, pogadanka, pokaz informacyjny i
multimedialny, dyskusja, samodzielne wykonywanie prac projektowych, instruktaŜ.
2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę projektów.
1. Norma ISO 9001:2000.
2. Borkowski S.: Zarządzanie jakością wyrobów i usług. Wyd. MenadŜerskie PTM.
3. Corejowa T., Borkowski S.: Instrumenty Rozwiązywania problemów w zarządzaniu. Wyd. WSZiM w Sosnowcu.
4. Gawroński J. i in., Odlewnictwo. Technologia wykonywania form i rdzeni. Skrypt Pol. Śl. nr 1747, Gliwice 1993.
5. Jura S. i in., Odlewnictwo. Topienie stopów odlewniczych i ich diagnostyka. Skrypt Pol. Śl. nr 1755, Gliwice 1993.
1. Łabęcki M. , Badania Ŝeliwa szarego. Laboratorium. Skrypt Pol. Śl. nr 1787, Gliwice 1994.
2. Perzyk M., Waszkiewicz S.., Kaczorowski M., Jopkiewicz A., Odlewnictwo. WNT, Warszawa 2000.
3. Braszczyński J., Teoria procesów odlewniczych. WNT Warszawa 1990.
Liczba pkt ECTS: 1
97
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC2N32
AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW TOPIENIA METALI I STOPÓW
Nazwa przedmiotu: AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW Kod/nr A0P000AC2N32
TOPIENIA METALI I STOPÓW
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: technologia maszyn, odlewnictwo, rysunek techniczny,
automatyka i robotyka, komputerowe wspomaganie procesów odlewniczych, automatyzacja i robotyzacja procesów
odlewniczych.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jan Jezierski, dr inŜ. K, Janerka
Wykład: dr inŜ. Jan Jezierski, dr inŜ. K, Janerka
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
7
Laboratorium: dr inŜ. Jan Jezierski, dr inŜ. K, Janerka
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie ze stanem aktualnym oraz perspektywami rozwoju automatyzacji i procesów
topienia metali i stopów oraz zalewania form a takŜe innymi aspektami wykorzystania robotów w odlewnictwie.
Treści programowe: Zagadnienia związane z mechanizacją i automatyzacją topienia metali i stopów oraz zalewaniem
form. Urządzenia stosowane do pozyskiwania ciekłych metali i stopów (Ŝeliwiaki, piece elektryczne łukowe, indukcyjne
i oporowe, piece płomieniowe, plazmowe i in.). Mechanizacja i automatyzacja procesów topienia i zalewania.
Automatyzacja obróbki stopu w piecu i poza nim. Zalewanie form odlewniczych. Automatyczna kontrola jakościowa
stopów odlewniczych w stanie ciekłym. Monitorowanie pracy oraz zuŜycia róŜnych typów pieców odlewniczych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Proces topienia staliwa w piecu łukowym. Proces mechanizacji i automatyzacji
przygotowania i załadunku dla wytopu staliwa w piecu łukowym. Proces topienia staliwa w piecu indukcyjnym.
Opracowanie schematu współpracy dwóch pieców indukcyjnych z jedną wagą dla topienia staliwa w piecu indukcyjnym.
Automatyzacja Ŝeliwiakowego procesu metalurgicznego. Schemat mechanizacji procesu przygotowania wsadu i
załadunku Ŝeliwiaka. Proces przygotowania i załadunku do wytopu Ŝeliwa modyfikowanego w piecu indukcyjnym.
Proces przygotowania i załadunku wsadu do wytopu Ŝeliwa sferoidalnego w piecu indukcyjnym. Automatyczna
regulacja posuwu elektrod pieca łukowego. Mechanizacja załadunku wsadu metalowego do pieca łukowego.
Automatyzacja procesu zalewania form ciekłym metalem. Kompleksowa automatyzacja procesu Ŝeliwiakowego.
prac laboratoryjnych i badawczych.
1. Wykład: Egzamin przedmiotowy.
2. Ćw./L./P./Sem.: Czynne uczestnictwo w zajęciach laboratoryjnych.
2. M. Gregoraszczuk, Maszynoznawstwo odlewnicze, Wyd. AGH Kraków 2002.
3. Praca zbiorowa, Wybrane procesy odlewnicze. Laboratorium, Wyd. Pol. Śl. Gliwice 2008.
1. J. Dańko, Maszyny i urządzenia do odlewania pod ciśnieniem. Podstawy teorii, konstrukcja, pomiary i eksploatacja,
Wyd. AGH Kraków 2000.
2. R. Zdanowicz, Robotyzacja procesów technologicznych, Wyd. Pol. Śl. Gliwice 1999.
3. M. Perzyk i in., Odlewnictwo, WNT Warszawa 2000.
4. M. Gregoraszczuk, Mechanizacja transportu wewnętrznego w odlewni, Wyd. AGH Kraków 1999.
Liczba pkt ECTS: 2
98
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC2N33
AUTOMATYZACJA I HERMETYZACJA TRANSPORTU W ODLEWNI
Nazwa przedmiotu: AUTOMATYZACJA I HERMETYZACJA
TRANSPORTU W ODLEWNI
Rodzaj i tryb studiów: NIESTACJONARNE IISTOPNIA
Kod/nr A0P000AC2N33
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: odlewnictwo, mechanizacja i automatyzacja odlewni,
automatyzacja i robotyzacja procesów odlewniczych.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Janerka, dr inŜ. Jan Jezierski
Wykład: dr inŜ. Krzysztof Janerka, dr inŜ. Jan Jezierski
Liczba godzin:
7
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Janerka, dr inŜ. Jan Jezierski
9
Projekt:
Seminarium:
zagadnień transportu wewnętrznego w odlewni oraz metod jego automatyzacji i hermetyzacji, kształcenie umiejętności
rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem informacji zawartych w materiałach reklamowych i
katalogach producentów maszyn i urządzeń transportowych i ich oprzyrządowania, zdobycie umiejętności posługiwania
się nowoczesnym sprzętem wspomagającym pracę technologa, kształcenie umiejętności znajdowania odpowiednich
rozwiązań technologicznych, nauczanie sposobów rozwiązywania problemów i myślenia kategoriami technicznymi,
rozwijanie umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy w rozwiązywaniu rzeczywistych zadań i problemów
technicznych.
Treści programowe: Sprawy organizacyjne. W ramach realizacji wykładu przedstawione są rozwiązania systemów
transportu materiałów i oprzyrządowania dla realizacji procesów wytwarzania odlewów. RóŜnorodność stosowanych
materiałów wymaga dostosowania urządzeń transportowych do ich przemieszczania w warunkach odlewni. Specyfika
produkcji odlewniczej wymaga przemieszczania materiałów sypkich (piasek formierski, składniki materiałów
wiąŜących, masa formierska itp.), materiałów wsadowych (złom stalowy i Ŝeliwny, surówki, dodatki stopowe), ciekłego
metalu, oprzyrządowania odlewniczego (skrzynki formierskie, płyty modelowe), gotowych form i rdzeni oraz
wykonanych odlewów. Wymienione grupy materiałowe transportowane są specjalistycznymi systemami,
zapewniającymi prawidłowy przebieg przemieszczania. W zakresie hermetyzacji studenci zapoznawani są z
rozwiązaniami systemów transportu pneumatycznego, cechującego się szczelnością układu.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zakres tematyczny laboratoriów obejmuje: badania wlaściwości materiałów sypkich z
uwagi na ich przydatność do transportu – ocena rozkładu ziarnowego, badania właściwości materiałów sypkich z uwagi
na ich przydatność do transportu – pomiar gęstości nasypowej i kąta naturalnego usypu, badania prędkości unoszenia i
wskaźnika kształtu cząstek materiałów sypkich, analiza rozwiązań konstrukcyjnych podzespołów podajnika
komorowego transportu pneumatycznego, badania procesu pneumatycznego przemieszczania materiałów sypkich,
analiza wskaźników charakteryzujących transport pneumatyczny materiałów sypkich, określenie charakterystyki
materiału przegrody porowatej stosowanej w procesie fluidyzacji materiałów sypkich, charakterystyka złoŜa
fluidalnego, przepływ strumienia sfluidyzowanego materiału sypkiego w rynnie aeracyjnej.
prac laboratoryjnych i badawczych, instruktaŜ.
2. Ćw./L./P./Sem.: Sprawozdania z wykonanych ćwiczeń obejmujące sposób pomiaru, wyniki badań oraz ich analizę.
1. Strony internetowe producentów urządzeń transportowych (Kooperacja POLKO, Velco, Briden, Flect, Wakro,
Technical, itd.).
2. Piątkiewicz Z. Transport Pneumatyczny, Monografia, Wyd. Pol. Śl., 2000 r.
1. Transport Pneumatyczny 2008” – Mat. X Międzyn. Konfer., Kocierz 2008.
2. Transport Pneumatyczny 2005” – Mat. IX Międzyn. Konfer., Sielpia 2005.
Liczba pkt ECTS: 3
99
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC2N34
KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROCESÓW ODLEWNICZYCH
Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROCESÓW
ODLEWNICZYCH
Kod/nr A0P000AC2N34
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Odlewnictwo, Język programowania, Metody numeryczne.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jacek Suchoń
Wykład: dr inŜ. Jacek Suchoń
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
7
Laboratorium: dr inŜ. Dariusz Bartocha
9
Projekt:
Seminarium:
komputerowego wspomagania w odlewnictwie, zdobycie praktycznych umiejętności posługiwania się programami
uŜytkowymi na poziomie aplikacji, rozwijanie i ćwiczenie umiejętności posługiwania się programami uŜytkowymi
NovaFolw&Solid, kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem programów
uŜytkowych, kształcenie umiejętności wykonywania zadań praktycznych z zakresu programowania uŜytkowego,
zdobycie umiejętności posługiwania się nowoczesnym sprzętem wspomagającym pracę inŜyniera.
Treści programowe: Zastosowanie programów CADx w odlewnictwie. Zasady symulacji procesów odlewniczych.
Podstawy teoretyczne i algorytmy procesów cieplnych. Symulacja zasilania i wad odlewniczych. Postprocesing w
programach symulacyjnych. Zadanie odwrotne – dobór parametrów termofizycznych. Zastosowanie metod Rapid
prototyping w odlewnictwie. Elementy statystyki matematycznej. Regresja jako metoda budowy modeli
eksperymentalnych. Tworzenie zbioru danych. Analiza statystyczna zbioru. Ocena efektów i wiarygodność modeli.
Treści/tematy: L. Istota metody ATD i analiza wykresów ATD, Analiza statystyczna wyników badań, Symulacja
procesu krzepnięcia odlewu, Postprocesing w programach symulacyjnych.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, zajęcia laboratorylne pod kierunkiem
prowadzącego, z wykorzystaniem technik komputerowych.
1. Wykład (kolokwium pisemne).
2. Laboratorium. – zaliczenie na ocenę..
1. Mochnacki B., Suchy J.: Modelowanie i symulacja krzepnięcia odlewów. PWN Warszawa 1993,
2. Mochnacki B., Suchy J.: Numerical methods in computation of foundry process. Wyd. STOP Kraków 1995,
3. Ignaszak Z.: Virtual prototyping w odlewnictwie. Wyd. Pol. Pozn. 2002
4. Szargut J. I inni : Modelowanie numeryczne pól temperatury. WNT Warszawa 1992,
5. Praca zbiorowa: Odlewnictwo. Poradnik inŜyniera t. 1 i 2. PWN Warszawa 1985,
6. Metody statystyki matematycznej. Dowolny podręcznik.
1. Oktaba W. Metody statystyki matematycznej w doświadczalnictwie. PWN Warszawa 1986.
2. Gawroński J.: Archiwum Odlewnictwa. Rocznik 4, Nr 16, Katowice 2004.
3. Dobrzański L. A., Nowosielski R.: Metody badań metali i stopów. Badania własności fizycznych. WNT Warszawa
1987.
4. Krysicki W. i inni: Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach. Część II Statystyka
matematyczna. PWN Warszawa 2002.
Liczba pkt ECTS: 2
100
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC2N21
NOWOCZESNE ZAGADNIENIA ODLEWNICTWA
Nazwa przedmiotu: NOWOCZESNE ZAGADNIENIA ODLEWNICTWA
Kod/nr A0P000AC2N21
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: wiedza z zakresu: podstawowych technologii odlewniczych
zdobyta na 7 – 9 semestrach oraz podstaw automatyzacji i robotyzacji.
Prowadzący przedmiot:
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium: prof. dr hab. inŜ. Jan Szajnar
18
ZałoŜenia i cele przedmiotu: poznanie nowoczesnych i wysokowydajnych procesów ciągłego odlewania oraz
kształtowania korzystnej struktury i własności odlewów. Samodzielne studia literaturowe w ramach seminarium.
Treści programowe: Nowoczesne metody odlewania ciągłego stali. Najnowsze metody odlewania ciągłego stopów
metali nieŜelaznych: metoda Hazelleta, Hunter Engineering Caster, Upcast, Contirod. Najnowsze metody odlewania
ciągłego stopów metali nieŜelaznych: FATA-Hunter Caster, Kaiser Caster i inne. Automatyzacja procesów ciągłego
odlewania. Zasady konstruowania form ciśnieniowych. Metody formowania, warm-box, warm-air, thermoschock.
Cosworth process – odlewanie pod niskim ciśnieniem w formach piaskowych. Metoda pełnej formy.
Wykonywanie odlewów metodą squuze casting. Metoda odlewania tiksotropowego. Odlewy o strukturze reocast.
Odlewanie ciśnieniowe. Obróbka pozapiecowa ciekłego metalu. Nowoczesne instalacje Ŝeliwiakowe. Odlewnicze
technologie i stopy do zastosowania w medycynie. Automatyzacja metody wytapianych modeli.
Metody dydaktyczne: wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych.
1. M. Cholewa i in.: Wybrane technologie odlewnicze. Wyd. Politechniki Śl. Gliwice 2008.
2. J.Campbell, A.Harding, Ciągłe odlewanie aluminium, TALAT, University of Birmingham, 1994.
3. J. Gawroński i in., Odlewnictwo. Technologia wykonywania form i rdzeni. Skrypt Pol. Śl. nr 1747, Gliwice 1993.
4. S. Jura i in., Odlewnictwo. Topienie stopów odlewniczych i ich diagnostyka. Skrypt Pol. Śl. nr 1755, Gliwice 1993.
5. Z. Piątkiewicz, Odlewnictwo. Maszyny i urządzenia odlewnicze. Skrypt Pol. Śl. nr 1756, Gliwice 1993.
6. M. Perzyk, S. Waszkiewicz, A. Kaczorowski, A. Jopkiewicz, Odlewnictwo. WNT, Warszawa 2000.
7. J. Braszczyński, Teoria procesów odlewniczych. WNT Warszawa 1990.
1. J. Campbell, Castings. University of Birmingham. Butterworth-Heinemann. 2000.
2. R.C.Reed, The Superalloys Fundamentals and Applications. Cambridge University Press. 2006.
Liczba pkt ECTS: 3
101
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC3N11
URZĄDZENIA I OSPRZĘT SPAWALNICZY
Nazwa przedmiotu: URZĄDZENIA I OSPRZĘT SPAWALNICZY
Kod/nr A0P000AC3N11
Specjalność: AC3 - AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PROCESÓW SPAWALNICZYCH
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Wiadomości z zakresu elektrotechniki i elektroniki.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Krzysztof Luksa
Wykład: dr inŜ. Krzysztof Luksa, dr inŜ. Damian Janicki
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium: dr inŜ. Tomasz Kik
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom pełną wiedzę o budowie, obsłudze i działaniu nowoczesnych
urządzeń spawalniczych stosowanych w przemyśle, układach sterowania oraz osprzęcie spawalniczym
wykorzystywanym do realizacji optymalnych rozwiązań technologicznych. Przygotowanie do przedmiotów z zakresu
technologii spawalniczych.
Treści programowe: Spawalniczy łuk elektryczny, zjawiska fizyczne i własności energetyczne łuku. Źródła prądu do
spawania łukowego ręcznego elektrodami otulonymi, GTA oraz do spawania zmechanizowanego. Urządzenia do
półautomatycznego i automatycznego spawania metodami GMA, GTA, łukiem krytym, elektroŜuŜlowego, plazmowego,
elektronowego i laserowego. Urządzenia do zgrzewania elektrycznego oporowego i zgrzewania w stanie stałym.
Urządzenia do cięcia termicznego. Układy sterowania. Przyrządy, stoły, obrotniki i uchwyty spawalnicze. Odciągi
dymów spawalniczych.
Pomiary parametrów elektrycznych i mechanicznych urządzeń spawalniczych. Budowa i obsługa podstawowych
urządzeń do spawania i napawania łukowego ręcznego, półautomatycznego i automatycznego. Budowa i obsługa
zgrzewarek: zwarciowej, iskrowej, punktowej, garbowej i liniowej. Budowa i obsługa zgrzewarki tarciowej.
1. Wykład (Egzamin pisemny (testowy) i ustny, kolokwium pisemne). Kolokwium pisemne z wykładu.
2. Ćw./L./P./Sem. Kolokwium pisemne z laboratorium.
1. E. Dobaj - Maszyny i urządzenia spawalnicze, WNT - 1994.
2. W. Cholewa, W. Moczulski - Diagnostyka techniczna maszyn, pomiary i analiza sygnałów, Wyd. Pol. Śląskiej 1993.
3. S. Malzacher - Elektronika przemysłowa, Wyd. Pol. Śląskiej - 1989.
1. A. Klimpel - Technologie spawania, zgrzewania i cięcia metali, WNT – 1999.
2. A. Klimpel – Technologie zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999.
3. A. Klimpel - Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie. WNT – 1999,
4. A. Klimpel – Napawanie i natryskiwanie cieplne. Technologie. WNT – 2000.
Liczba pkt ECTS: 3
102
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC3N12
PODSTAWY TECHNOLOGII SPAWALNICZYCH
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY TECHNOLOGII SPAWALNICZYCH
Kod/nr A0P000AC3N12
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Wiadomości z zakresu materiałoznawstwa, metaloznawstwa i
spawalnictwa.
Wykład: dr inŜ. Aleksander Lisiecki
Liczba godzin:
18
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Jacek Górka, dr inŜ. Artur Czupryński
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom wiedzę o podstawowych technologiach spawania, zgrzewania,
lutowania, napawania, natryskiwania cieplnego i cięcia termicznego oraz ich zastosowaniu w przemyśle do wytwarzania
konstrukcji z nowoczesnych stali i metali nieŜelaznych.
Treści programowe: Podstawy fizyczne procesów spawalniczych. Spawanie łukowe elektrodami otulonymi. Spawanie
łukiem krytym, elektrogazowe i elektroŜuŜlowe. Spawanie GTA i GMA. Spawanie łukowe drutem proszkowym
samoosłonowym. Spawanie plazmowe, elektronowe i laserowe. Cięcie i Ŝłobienie gazowe, elektropowietrzne, plazmowe,
laserowe i strumieniem wody. Zgrzewanie elektryczne oporowe i w stanie stałym. Spawanie i zgrzewanie tworzyw
termoplastycznych. Technologia spawania i zgrzewania typowych rozwiązań złączy konstrukcji. Technologia spawania i
zgrzewania stali C-Mn, stali niskostopowych o podwyŜszonej wytrzymałości, stali chromowych, stali austenitycznych i
nadstopów. Technologia spawania i zgrzewania staliwa i Ŝeliwa, aluminium i stopów aluminium, miedzi i stopów miedzi,
stopów tytanu i tworzyw termoplastycznych. Technologia lutowania i klejenia metali. Technologia napawania i
natryskiwania cieplnego regeneracyjnego i produkcyjnego części maszyn i urządzeń oraz przykłady zastosowań w
przemyśle. Technologia cięcia i Ŝłobienia gazowego, elektropowietrznego, plazmowego, laserowego i strumieniem wody.
Laboratorium: Spawanie i napawanie elektrodami otulonymi, GTA, GMA. Spawanie i napawanie łukiem krytym i drutami
proszkowymi samoosłonowymi. Spawanie i napawanie plazmowe. Napawanie plazmowe. Natryskiwanie płomieniowe
proszkowe i natryskiwanie plazmowe proszkowe. Zgrzewanie elektryczne oporowe zwarciowe, iskrowe, punktowe i
garbowe. Zgrzewanie tarciowe. Lutowanie miękkie i lutowanie twarde. Cięcie i Ŝłobienie gazowe, elektropowietrzne i
plazmowe.
1. Technologia zgrzewania doczołowego,
2. Technologia zgrzewania punktowego i liniowego,
3. Technologia cięcia i Ŝłobienia termicznego,
4. Napawanie gazowe proszkowe i natryskiwanie cieplne,
5. Technologia spawania aluminium, miedzi i ich stopów,
6. Spawanie, napawanie i przetapianie wiązką laserową.
1. Wykład (Egzamin pisemny (testowy) i ustny, kolokwium pisemne). Egzamin pisemny i ustny z wykładu.
3. A. Klimpel – Technologie napawania i natryskiwania cieplnego, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999.
4. B. PieroŜek, J. Lassociński - Spawanie łukowe stali w osłonach gazowych, WNT - 1987.
5. M. Jakubiec, K. Lesiński, H. Czajkowski - Technologia konstrukcji spawanych, WNT - 1980.
7. A. Klimpel - Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie. WNT – 1999.
1. Czasopisma branŜowe: Welding Journal, Welding International, Welding and Cuting, Przegląd Spawalnictwa,
Biuletyn Instytutu Spawalnictwa, Spajanie.
Liczba pkt ECTS: 4
103
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC3N13
MATERIAŁY INśYNIERSKIE
Nazwa przedmiotu: MATERIAŁY INśYNIERSKIE
Kod/nr A0P000AC3N13
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Wiadomości z zakresu metalurgii, metaloznawstwa i
materiałoznawstwa.
Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Andrzej Gruszczyk Prof. Pol. Śl.
Wykład: dr hab. inŜ. Andrzej Gruszczyk Prof. Pol. Śl.
Liczba godzin:
18
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z własnościami tworzyw konstrukcyjnych w aspekcie ich
przetwórstwa metodami spawalniczymi. Wyjaśnienie oddziaływania spawalniczych cykli cieplnych na własności
materiałów spawanych oraz zasad zapewniających uzyskanie połączeń spawanych o wymaganych własnościach.
Treści programowe: Cykl cieplny spawania. Teoretyczne podstawy obliczania cykli cieplnych spawania. Struktura
złącza spawanego. Wykresy przemian strukturalnych CTPc-S. Nowoczesne metody wytwarzania stali i przetwórstwa
hutniczego. Mechanizmy umocnienia metali i stopów metali. Klasyfikacja stali w oparciu o EN. Pojęcie spawalności.
Wpływ składników stopowych na spawalność stali, wskaźniki spawalności. Pęknięcia w procesie spawania i eksploatacji
połączeń spawanych. Obróbka cieplna połączeń spawanych. Spawalność stali konstrukcyjnych niestopowych i
stopowych, stali odpornych na korozję, Ŝaroodpornych. Spawalność staliw, Ŝeliw, stopów aluminium, miedzi, tytanu,
niklu. Charakterystyka materiałów polimerowych, kompozytowych i ceramicznych z punktu widzenia ich łączenia
metodami spawalniczymi.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych.
Forma i
1. Egzamin pisemny i ustny z wykładu.
2. Ćw./L./P./Sem. Literatura podstawowa:
1. E. Tasak – Spawalność stali, FOTOBIT, Kraków - 2002.
2. J. Węgrzyn – Fizyka i metalurgia spawania, Wyd. Pol. Śląskiej – 1990.
3. J. Pilarczyk – Metaloznawstwo spawalnicze, Wyd. Pol. Warszawskiej – 1984.
4. J. Adamczyk – InŜynieria wyrobów metalowych, Wyd. Pol. Śląskiej – 2000.
5. M. Blicharski – Wstęp do inŜynierii materiałowej, WNT, Warszawa – 2001.
6. M. F. Ashby, D.R.H. Jones – Materiały inŜynierskie, własności i zastosowania, tom 1, WNT, Warszawa – 1995.
7. M. F. Ashby, D.R.H. Jones – Materiały inŜynierskie, kształtowanie struktury i właściwości, dobór materiałów, tom 2,
WNT, Warszawa – 1995.
Liczba pkt ECTS: 3
104
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC3N21
URZĄDZENIA I OSPRZĘT SPAWALNICZY
Nazwa przedmiotu: URZĄDZENIA I OSPRZĘT SPAWALNICZY
Kod/nr A0P000AC3N21
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Wiadomości z zakresu elektrotechniki i elektroniki.
Wykład: dr inŜ. Krzysztof Luksa, dr inŜ. Damian Janicki,
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom pełną wiedzę o budowie, obsłudze i działaniu nowoczesnych
urządzeń spawalniczych stosowanych w przemyśle, układach sterowania oraz osprzęcie spawalniczym
wykorzystywanym do realizacji optymalnych rozwiązań technologicznych. Przygotowanie do przedmiotów z zakresu
technologii spawalniczych.
Treści programowe: Spawalniczy łuk elektryczny, zjawiska fizyczne i własności energetyczne łuku. Źródła prądu do
spawania łukowego ręcznego elektrodami otulonymi, GTA oraz do spawania zmechanizowanego. Urządzenia do
półautomatycznego i automatycznego spawania metodami GMA, GTA, łukiem krytym, elektroŜuŜlowego, plazmowego,
elektronowego i laserowego. Urządzenia do zgrzewania elektrycznego oporowego i zgrzewania w stanie stałym.
Urządzenia do cięcia termicznego. Układy sterowania. Przyrządy, stoły, obrotniki i uchwyty spawalnicze. Odciągi
dymów spawalniczych.
Budowa zrobotyzowanego stanowiska spawalniczego. Urządzenia do spawania drutami proszkowymi samoosłonowymi.
Urządzenia do spawania i cięcia gazowego. Budowa stanowiska do spawania wiązką laserową – laser diodowy duŜej
mocy. Budowa stanowiska do spawania wiązką laserową – laser włóknowy. Budowa stanowiska do spawania wiązką
laserową – laser dyskowy.
1. Wykład (Egzamin pisemny (testowy) i ustny, kolokwium pisemne). Egzamin pisemny i ustny z wykładu.
1. E. Dobaj - Maszyny i urządzenia spawalnicze, WNT - 1994.
3. S. Malzacher - Elektronika przemysłowa, Wyd. Pol. Śląskiej - 1989.
Liczba pkt ECTS: 2
105
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC3N22
PODSTAWY TECHNOLOGII SPAWALNICZYCH
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY TECHNOLOGII SPAWALNICZYCH
Kod/nr A0P000AC3N22
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Wiadomości z zakresu materiałoznawstwa, metaloznawstwa i
spawalnictwa.
Wykład: dr inŜ. Aleksander Lisiecki
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Artur Czupryński, dr inŜ. Jacek Górka
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom wiedzę o podstawowych technologiach spawania, zgrzewania,
lutowania, napawania, natryskiwania cieplnego i cięcia termicznego oraz ich zastosowaniu w przemyśle do wytwarzania
konstrukcji z nowoczesnych stali i metali nieŜelaznych.
Treści programowe: Podstawy fizyczne procesów spawalniczych. Spawanie łukowe elektrodami otulonymi. Spawanie
łukiem krytym, elektrogazowe i elektroŜuŜlowe. Spawanie GTA i GMA. Spawanie łukowe drutem proszkowym
samoosłonowym. Spawanie plazmowe, elektronowe i laserowe. Cięcie i Ŝłobienie gazowe, elektropowietrzne, plazmowe,
laserowe i strumieniem wody. Zgrzewanie elektryczne oporowe i w stanie stałym. Spawanie i zgrzewanie tworzyw
termoplastycznych. Technologia spawania i zgrzewania typowych rozwiązań złączy konstrukcji. Technologia spawania i
zgrzewania stali C-Mn, stali niskostopowych o podwyŜszonej wytrzymałości, stali chromowych, stali austenitycznych i
nadstopów. Technologia spawania i zgrzewania staliwa i Ŝeliwa, aluminium i stopów aluminium, miedzi i stopów miedzi,
stopów tytanu i tworzyw termoplastycznych. Technologia lutowania i klejenia metali. Technologia napawania i
natryskiwania cieplnego regeneracyjnego i produkcyjnego części maszyn i urządzeń oraz przykłady zastosowań w
przemyśle. Technologia cięcia i Ŝłobienia gazowego, elektropowietrznego, plazmowego, laserowego i strumieniem wody.
Laboratorium: Spawanie i napawanie elektrodami otulonymi, GTA, GMA. Spawanie i napawanie łukiem krytym i drutami
proszkowymi samoosłonowymi. Spawanie i napawanie plazmowe. Napawanie plazmowe. Natryskiwanie płomieniowe
proszkowe i natryskiwanie plazmowe proszkowe. Zgrzewanie elektryczne oporowe zwarciowe, iskrowe, punktowe i
garbowe. Zgrzewanie tarciowe. Lutowanie miękkie i lutowanie twarde. Cięcie i Ŝłobienie gazowe, elektropowietrzne i
plazmowe.
1. Spawanie metodą GMA,
2. Spawanie metodą GTA,
3. Spawanie stali o podwyŜszonej wytrzymałości (SPW),
4. Spawanie stali wysokostopowych,
5. Lutowanie i lutospawanie,
6. Spawanie metodą GTA z uŜyciem aktywatorów.
1. Wykład :Egzamin pisemny i ustny z wykładu.
3. A. Klimpel – Technologie napawania i natryskiwania cieplnego, Wyd. Pol. Śląskiej – 1999.
4. B. PieroŜek, J. Lassociński - Spawanie łukowe stali w osłonach gazowych, WNT - 1987.
Liczba pkt ECTS: 4
106
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC3N23
METALURGIA PROCESÓW SPAWALNICZYCH
Nazwa przedmiotu: METALURGIA PROCESÓW SPAWALNICZYCH
Kod/nr A0P000AC3N23
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Wiadomości z zakresu metalurgii, metaloznawstwa i
materiałoznawstwa.
Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Andrzej Gruszczyk Prof. Pol. Śl.
Wykład: dr hab. inŜ. Andrzej Gruszczyk Prof. Pol. Śl.
Liczba godzin:
18
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Jacek Górka
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom pogłębioną wiedzę o podstawowych zjawiskach fizycznych i
chemicznych towarzyszącym procesom spawalniczym, metalurgii tych procesów oraz spawalności i zgrzewalności
podstawowych materiałów metalowych stosowanych na konstrukcje wytwarzane metodami spawalniczymi.
Treści programowe: Spawalnicze źródła ciepła. Zjawiska cieplne i metalurgiczne w procesach spawalniczych.
Podstawy metalurgii procesów spawalniczych. Procesy metalurgiczne zachodzące w czasie spawania, rola ŜuŜla i osłon
gazowych w procesach spawania. Reakcje utleniania, odazotowywania, odtleniania i odsiarczania spoin. Wtrącenia
niemetaliczne i metaliczne w spoinach. Reakcje gaz – metal, wodór i azot w metalurgii spawania. Krystalizacja spoin.
Charakterystyka metalurgiczna głównych procesów spawania. Metalurgia spawania, zgrzewania i lutowania stali i metali
nieŜelaznych stosowanych na konstrukcje wytwarzane metodami spawalniczymi.
Laboratorium: Badania własności spawalniczych elektrod otulonych. Pomiary cykli cieplnych spawania i zgrzewania.
Próby pękania gorącego, zimnego i kruchego złączy spawanych. Doświadczalne metody określania spawalności.
Badania struktur złączy spawanych, zgrzewanych i lutowanych.
1. Wykład: Egzamin pisemny i ustny z wykładu.
1. J. Węgrzyn - Fizyka i metalurgia spawania, Wyd. Pol. Śląskiej, Gliwice 1990.
2. J. Pilarczyk - Metaloznawstwo spawalnicze, Wyd. Pol. Warszawskiej 1984.
3. L. Dobrzański - Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach, WNT - 1996.
4. S. Butnicki - Spawalność i kruchość stali, WNT - 1975.
8. R. Pasierb - Spawanie Ŝarowytrzymałych stali chromowo molibdenowo wanadowych, WNT – 1982.
Liczba pkt ECTS: 4
107
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC3N31
LUTOWANYCH
PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI SPAWANYCH ZGRZEWANYCH I
Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI SPAWANYCH
ZGRZEWANYCH I LUTOWANYCH
Kod/nr A0P000AC3N31
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy konstrukcji maszyn, mechaniki ogólnej,
wytrzymałości materiałów oraz podstaw spawalnictwa.
Wykład: dr inŜ. Krzysztof Luksa
Liczba godzin:
10
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom podstawową wiedzę o zasadach projektowania konstrukcji
spawanych i zgrzewanych oraz wpływie kształtu złącza na technologiczność konstrukcji, własnościach materiałów
konstrukcyjnych, warunkach pracy złączy oraz metodach ich obliczeń.
Treści programowe: Stale na konstrukcje spawane. Zasady doboru stali na konstrukcje spawane. Warunki pracy złączy
w warunkach obciąŜenia statycznego i zmiennego. Projektowanie złączy spawanych pracujących przy obciąŜeniach
statycznych i zmiennych. Metody podwyŜszania wytrzymałości zmęczeniowej złączy spawanych. NapręŜenia własne i
odkształcenia konstrukcji spawanych i zgrzewanych. Obliczenia nośności złączy spawanych i zgrzewanych.
Zastosowanie metod mechaniki pękania do oceny wielkości dopuszczalnych wad w złączach spawanych. Normy i
przepisy z zakresu obliczeń konstrukcji spawanych. Przykłady i analiza rozwiązań konstrukcyjnych typowych węzłów
konstrukcji spawanych i zgrzewanych. Technologiczność konstrukcji spawanych. Awarie konstrukcji wytwarzanych
metodami spawalniczymi.
Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych.
1. Wykład: Kolokwium pisemne z wykładu.
2. Ćw./L./P./Sem.
1. A. Klimpel, J. Dziubiński - Podstawy konstrukcji spawanych i zgrzewanych, Wyd.Pol. Śląskiej - 1991.
2. Z. Boretti, W. Bogucki, S. Gajowniczek, W. Hryniewiecka - Przykłady obliczeń konstrukcji stalowych; Arkady, Wwa - 1997.
3. J. śmuda - Podstawy projektowania konstrukcji metalowych, Wydawnictwo TiT, 1997.
4. K. Ferenc, J. Frenc - Konstrukcje spajane. Technologiczne projektowanie połączeń, Oficyna Wyd. Pol.
Warszawskiej, W-wa - 1996.
5. K. Ferenc, J. Frenc - Konstrukcje spawane. Projektowanie połączeń, WNT Warszawa 2000.
7. M. Porębska, A. Skorupa – Połączenia spójnościowe, PWN – 1997.
Liczba pkt ECTS: 1
108
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC3N32
KONTROLA I ZAPEWNIENIE JAKOŚCI W SPAWALNICTWIE
Nazwa przedmiotu: KONTROLA I ZAPEWNIENIE JAKOŚCI
W SPAWALNICTWIE
Kod/nr A0P000AC3N32
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy spawalnictwa, zarządzania jakością.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jacek Górka
Wykład: dr inŜ. Jacek Górka
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium: dr inŜ. Jacek Górka, dr inŜ. Tomasz Kik
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Wprowadzić studentów w podstawowe problemy sterowania i zapewnienia jakości
produkcji spawalniczej zgodnie z systemem TQM i normami serii ISO 9000. Zapewnić wiedzę o przyczynach tworzeniu
się wad spawalniczych oraz metodach oceny jakości złączy spawanych, zgrzewanych, lutowanych i klejonych.
Treści programowe: Organizacja i zarządzanie kontrolą jakości i zapewnieniem jakości w spawalnictwie. Wady
/niezgodności/ złączy konstrukcji wytwarzanych metodami spawalniczymi i metody zapobiegania tworzeniu się wad.
Nieniszczące metody badań jakości złączy. Niszczące metody badań jakości złączy. Uproszczony opis mechaniki
pękania. Dopuszczalność wad złączy spawanych i zgrzewanych według kryterium przydatności uŜytkowej konstrukcji.
Przykłady obliczeń dopuszczalnych wielkości wad lub napręŜeń.
1. Badania wizualne i badania penetracyjne,
2. Badania magnetyczno-proszkowe,
3. Badania ultradźwiękowe,
4. Badania radiograficzne,
5. Badania własności mechanicznych złączy spawanych, zgrzewanych i lutowanych,
6. Aktualne normy i przepisy krajowe i zagraniczne.
1. A. Klimpel - Kontrola i zapewnienie jakości w spawalnictwie, tom 1, Wyd. Pol. Śląskiej -1998.
2. A. Szymański - Kontrola i zapewnienie jakości w spawalnictwie, tom 2, Wyd. Pol. Śląskiej - 1998.
3. A. Śliwiński - Ultradźwięki i ich zastosowanie, WNT - 1993.
4. G. Jezierski – Radiografia przemysłowa, WNT – 1993.
5. Z. Jagodziński: Przetworniki ultradźwiękowe. Wyd. Komunikacji i Łączności, Warszawa 1997.
6. A. Lewińska-Romicka : Badania nieniszczące. Podstawy defektoskopii, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne,
Warszawa 2001.
7. Aktualne normy i przepisy krajowe i zagraniczne.
Liczba pkt ECTS: 2
109
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC3N13
PROJEKTOWANIE PRODUKCJI SPAWALNICZEJ
Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE PRODUKCJI SPAWALNICZEJ
Kod/nr A0P000AC3N13
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Ekonomia i ekonomika produkcji oraz technologie
spawalnicze.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Jacek Górka
Wykład: dr inŜ. Jacek Górka
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Artur Czupryński
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom pogłębioną i analityczną wiedzę w zakresie projektowania produkcji
spawalniczej oraz ekonomiczności produkcji i procesów spawalniczych.
Treści programowe: Pojęcia podstawowe, norma, normatyw, normowanie techniczne, podział czasu roboczego i jego
badania, przekrój pozorny spoiny. Zasady organizacji produkcji spawalniczej. Zadania oddziałowych technologów
spawalników i obowiązki wydziału spawalniczego, schemat organizacyjny spawalni. Normowanie w spawalnictwie,
zuŜycie gazów i topników przy spawaniu gazowym. ZuŜycie elektrod przy ręcznym spawaniu łukowym. ZuŜycie drutu i
gazu przy spawaniu w osłonie CO2. ZuŜycie drutu elektrodowego i topnika przy spawaniu łukiem krytym. ZuŜycie
gazów przy cięciu tlenem. ZuŜycie energii elektrycznej prądu stałego i przemiennego. Czas spawania, zgrzewania
lutowania, napawania i czas cięcia, obliczanie czasu głównego i określenie pozostałych czasów. Kalkulacja kosztów
procesów spawania, zgrzewania, lutowania i napawania oraz cięcia termicznego. Programy komputerowe ułatwiające
analizę ekonomiczną procesów spawania i zgrzewania. Struktura procesu technologicznego. Dokumentacja
konstrukcyjna i technologiczna. Plany technologiczne spawania, zgrzewania, lutowania i napawania. Wybór metody i
dane do projektowania technologii spawania, zgrzewania, lutowania i napawania. Dane technologiczne metod łączenia.
Obliczeniowe i empiryczne metody określania parametrów spawania, zgrzewania, lutowania, napawania i cięcia
termicznego. Wskaźniki techniczne oceny procesu spawalniczego. Wskaźniki produkcyjno-technologiczne.
Projektowanie wydziałów produkujących konstrukcje spawane i zgrzewane.
Projekt: Opracowanie załoŜeń projektowych dla zakładu produkcji konstrukcji spawanych. Opracowanie załoŜeń
projektowych produkcji zakładu regeneracji części maszyn i urządzeń. Analiza porównawcza kosztów produkcji
spawalniczej wybranych typów konstrukcji. Analiza porównawcza ekonomiczności mechanizacji, automatyzacji i
robotyzacji produkcji spawalniczej.
Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych i projekt z wykorzystaniem
specjalistycznych programów komputerowych..
1. Wykład: Kolokwium pisemne z wykładu.
1. B. Kurpisz, E. Lasowski - Technologiczne plany spawania i normowanie prac spawalniczych, SIMP Gliwice 1979.
2. B. Kurpisz - Kalkulacja kosztów spawania. Wyd. Pol. Śląskiej - 1971.
3. Katalogi i normatywy firm produkujących materiały spawalnicze.
4. C.Druhy - Rachunek kosztów. Wprowadzenie, WNT - 1995.
6. Normy: PN-EN 288-1 do 4 – Wymagania dotyczące technologii spawania metali i jej uznawania.
7. Normatywy technologiczne. Roboty spawalnicze (dla róŜnych metod spawania, zgrzewania i cięcia).
8. Wytyczne Instytutu Spawalnictwa (według zaleceń wykładowcy).
Liczba pkt ECTS: 2
110
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC3N34 MECHANIZACJA, AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA PRODUKCJI
SPAWALNICZEJ
Nazwa przedmiotu: MECHANIZACJA, AUTOMATYZACJA
I ROBOTYZACJA PRODUKCJI SPAWALNICZEJ
Kod/nr A0P000AC3N34
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Technologie spawalnicze, podstawy robotyki.
Wykład: dr inŜ. Krzysztof Luksa
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Krzysztof Luksa, dr inŜ. Agnieszka Rzeźnikiewicz
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom wiedzę o budowie i zasadach działania urządzeń słuŜących do
mechanizacji, automatyzacji i robotyzacji procesów i produkcji spawalniczej oraz zastosowaniu tych urządzeń w
przemyśle.
Treści programowe: Zasady i warunki techniczne i ekonomiczne mechanizacji, automatyzacji i robotyzacji procesów
spawalniczych. Napędy hydrauliczne, pneumatyczne i elektryczne. Podstawowe elementy wyposaŜenia
zmechanizowanych stanowisk spawalniczych. Pozycjonery, obrotniki, manipulatory, międzyoperacyjne magazyny
bierne i czynne. Elastyczne stanowiska do zmechanizowanego prowadzenia prac spawalniczych. Budowa i zasada
działania stanowisk do zmechanizowanego i automatycznego spawania, zgrzewania, lutowania i cięcia.
Zmechanizowane i zautomatyzowane stanowiska do napawania i natryskiwania cieplnego. Układy sterowania
spawalniczych stanowisk zmechanizowanych i zautomatyzowanych. Budowa spawalniczych robotów przemysłowych i
elementy składowe zrobotyzowanych stanowisk spawalniczych. Metody programowania robotów spawalniczych oraz
zakres zastosowania w produkcji spawalniczej. Zapoznanie się z konfiguracją zmechanizowanych i zautomatyzowanych
stanowisk do spawania, zgrzewania, lutowania i cięcia termicznego oraz z budową i sposobami programowania robota
spawalniczego. Opracowanie załoŜeń projektowych stanowiska do napawania i natryskiwania cieplnego.
1. Budowa i działanie czteroosiowego układu pozycjonowania IselAutomation wyposaŜonego w laser ROFIN DL 020,
2. Podstawy programowania w języku Pro-Pal,
3. Wykonanie programu w języku Pro-Pal sterującego procesem napawania laserowego,
4. Wykonanie programu w języku Pro-Pal sterującego procesem grawerowania laserowego,
5. Budowa i działanie czteroosiowego układu pozycjonowania IselAutomation wyposaŜonego w laser Micro Welder
YDH0171,
6. Podstawy programowania z wykorzystaniem aplikacji PRONC.
1. M. Olszewski - Manipulatory i roboty przemysłowe, WNT - 1992.
2. W. Szejna - Pneumatyczne i hydrauliczne manipulatory przemysłowe, WNT - 1992.
4. S. Malzacher - Elektronika przemysłowa, Wyd. Pol. Śląskiej 1989.
Liczba pkt ECTS: 4
111
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC3N031 MODELOWANIE I SYMULACJA KOMPUTEROWA PROCESÓW
SPAWALNICZYCH
Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE I SYMULACJA KOMPUTEROWA
PROCESÓW SPAWALNICZYCH
Kod/nr A0P000AC3N031
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Technologii spawalniczych, informatyki, matematyki.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Tomasz Kik
Wykład: dr inŜ. Tomasz Kik
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić studentom wiedzę o moŜliwościach modelowania procesów materiałowych za
pomocą oprogramowania komputerowego, sposobu przygotowania danych do obliczeń, stosowanych modeli i
uproszczeń oraz przebiegu obliczeń metodą elementów skończonych ze szczególnym uwzględnieniem zastosowania ich
do modelowania procesów spawania i cięcia materiałów konstrukcyjnych.
Treści programowe: Podstawowe definicje i problemy modelowania komputerowego procesów technologicznych.
Metoda elementów skończonych – ogólne reguły, przebieg obliczeń, interpolacja, funkcje kształtu, klasyfikacja
elementów skończonych, warunki brzegowe, wybór rodzaju analizy, podział na elementy skończone, kryteria wyboru
elementów skończonych. Termiczna ocena procesu spajania. Modelowanie spoiny, SWC. Charakterystyka modeli źródeł
ciepła – punktowe, liniowe, kołowo-normalne, płasko-kołowo-normalne źródło ciepła, cylindryczno-potęgowonormalny, półkolisty, półelipsoidalny model źródła ciepła. Oddziaływanie źródła ciepła. MES – wizualizacja. Symulacje
wybranych procesów spawalniczych. Programy obliczeniowe – ANSYS, LS DYNA, SYSWELD. SYSWELD –
modelowanie procesów spawania, obróbka cieplna, konstrukcje spawane.
1. Podstawy obsługi oprogramowania ANSYS,
2. Modelowanie wyboczenia prostego,
3. Modelowanie i symulacja komputerowa procesów spawalniczych,
4. Modelowanie dynamiki bryły sztywnej i odkształcalnej,
5. Modelowanie procesu transferu ciepła,
6. Modelowanie i symulacja komputerowa procesów spawalniczych.
1. Wykład:. Kolokwium pisemne z wykładu.
1. E. Ranatowski : Elementy fizyki spajania metali. Warszawa 1999.
2. D. Radaj: Welding residua stresses and distortion. Calculation and measurements. DVS-Verlag, 2003.
3. G. Rakowski: Metoda elementów skończonych. Wybrane problemy. WNT 2006.
4. Waszczyszyn Z., Cichoń Cz., Radwańska M.: Metoda elementów skończonych w stateczności konstrukcji. Tom 3.
Arkady, 1990.
5. Waszczyszyn Z., Cichoń Cz., Radwańska M.: Stability of Structures by Finite Element Method. Elsevier, 1994.
6. G. Krzesiński, P. Marek, T. Zagrajek: Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji. Ćwiczenia z
zastosowaniem systemu ANSYS. Wydawnictwo Politechnika Warszawska, 2006.
7. www.esi-group.com
8. www.cim-mes.com.pl/
9. www.salle.url.edu
10. http://www.mesco.com.pl
11. http://www-harwell.ansys.com
Literatura uzupełniająca: Liczba pkt ECTS: 1
112
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC3N22
KOMUNIKACJA MIĘDZYLUDZKA I NEGOCJACJE W TECHNICE
Nazwa przedmiotu: KOMUNIKACJA MIĘDZYLUDZKA I NEGOCJACJE
W TECHNICE
Kod/nr A0P000AC3N22
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstaw filozofii, etyki i socjologii.
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Klimpel
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Klimpel
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapewnić wiedzę o podstawowych zasadach dobrego wychowania oraz uzupełnić ogólną
wiedzę humanistyczną. Zapoznać studentów z podstawami komunikacji międzyludzkiej, a zwłaszcza sposobach
przekazywania informacji, przygotowywania i wygłaszania przemówień, prowadzenia dyskusji oraz zasadach
przygotowywania i prowadzenia negocjacji związanych z problematyką inŜynierską.
Treści programowe: Podstawowe zasady dobrego wychowania. Analiza osiągnięć humanistycznych w rozwoju
ludzkości na podstawie dorobku słynnych postaci historycznych w dziedzinie filozofii, malarstwa, rzeźby, nauki,
techniki itd. Podstawy komunikacji międzyludzkiej. Przekazywanie informacji, przygotowywanie i prowadzenie
prezentacji, umiejętność przygotowywania i wygłaszania przemówień lub referatów w zaleŜności od rodzaju audytorium.
Podstawy negocjacji w technice, sposoby negocjacji, przygotowywanie spotkań negocjacyjnych oraz techniki osiągania
celu negocjacji.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych.
1. Wykład Zaliczenie na ocenę.
2. Ćw./L./P./Sem. Literatura podstawowa:
1. A. Wiszniewski - Jak przekonująco mówić i przemawiać, PWN - 1994.
2. R. A. Rządca - Negocjacje, PWE - 1999.
3. G. Karrass - Dobić targu. Wyd. Businessman Sopot, 1986.
4. T. Maruszewski - Poznanie, Afekt, Zachowanie. PWN - 1993.
5. R. L. Ackoff - Zarządzanie w małych dawkach, PWN - 1993.
6. B. Russell - Mądrość Zachodu. Wyd. Penta - 1995.
7. M. Levey - Od Giotta do Cezanne'a. Wyd. ARKADY - 1972.
Literatura uzupełniająca: Liczba pkt ECTS: 1
113
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC4N11 PROJEKTOWANIE PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH
Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE PROCESÓW
TECHNOLOGICZNYCH
Kod/nr A0P000AC4N11
Specjalność: AC4 – KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: wiadomości związane z podstawowymi technikami
wytwarzania, podstawami obróbki skrawaniem, metrologią warsztatową oraz inŜynierią materiałową.
Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Gabriel Kost, prof. nzw. Pol. Śl.
Liczba godzin:
Wykład: dr hab. inŜ. Gabriel Kost, prof. nzw. Pol. Śl.
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr hab. inŜ. Gabriel Kost, prof. nzw. Pol. Śl., dr inŜ. Wacław BANAŚ
9
Seminarium:
zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami projektowanie procesów
technologicznych: zasady i sposoby opracowania technologii ubytkowej w budowie maszyn. Studenci nabywają
umiejętność prowadzenia analizy wykonawczej przedmiotów produkcji (technologiczność) i projektowania procesów
technologicznych obróbki ubytkowej w funkcji wymagań dokładnościowych (jakościowych) obróbki i wielkości
produkcji.
Treści programowe: Treść wykładów dotyczy technologii ubytkowej w budowie maszyn. Omawiane są podstawowe
zagadnienia technologii budowy maszyn w zaleŜności od wielkości produkcji: technologiczność konstrukcji maszyn,
podstawowe normatywne definicje, pojęcia i własności procesu technologicznego, struktura procesu technologicznego,
struktura czasowa operacji i technologiczna norma czasu; podstawowa dokumentacja technologiczna; materiały
wejściowe do procesu technologicznego i półfabrykaty; dokładność obróbki i błędy (ekonomiczna dokładność obróbki);
sposoby prowadzenia powierzchniowej obróbki cieplej i ochrony przed nią; naddatki na obróbkę; bazy obróbkowe i
wymiary operacyjne; zasady doboru baz obróbkowych; środki produkcji (produkcyjne, specjalne i specjalizowane;
obrabiarki narzędzie i oprzyrządowanie technologiczne); typizacja procesów technologicznych – ramowe procesy
technologiczne części typowych; kryteria jakościowe i optymalizacja procesów technologicznych. Technologia
konwencjonalna i na maszyny technologiczne (cechy wspólne i róŜnice). Technologia montaŜu.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Opracowanie procesu technologicznego dla przedmiotu typu wałek (zębnik) i koło zębate
(tuleja) z obróbką cieplą wybranych powierzchni (i bez) dla produkcji jednostkowej i seryjnej
Metody dydaktyczne: wykład z prezentacją komputerową omawianych treści;
1. Wykład: egzamin pisemny w dwóch częściach: część teoretyczna – test wyboru obejmujący zagadnienia omawiane na
wykładzie, część „praktyczna”- opracowanie procesu technologicznego typowego przedmiotu dla wskazanej wielkości
produkcji,
2. Ćw./L./P./Sem.: projekt - zaliczenie projektu dla dwóch zadań (proces technologiczny dla produkcji jednostkowej i
wielkoseryjnej); Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń projektowych (zaliczenie
obu projektów).
1. M. Feld: Projektowanie procesów technologicznych typowych części maszyn. WNT, Warszawa 1998.
2. Poradnik InŜyniera. Obróbka skrawaniem. WN-T. Warszawa 1993. t1-3.
3. T. Puff: Technologia budowy maszyn. PWN, Warszawa 1982.
4. M. Skarbiński, J. Skarbiński: Technologiczność konstrukcji maszyn. WN-T, Warszawa 1982.
5. T. Puff, W. Sołtys: Podstawy technologii montaŜu maszyn i urządzeń. WNT, Warszawa 1980.
6. Błaszczak M.: Ćwiczenia z projektowania procesów technologicznych części maszyn. Wyd. II. Wydawnictwo
Politechniki Śląskiej, Gliwice 1999. skrypt nr 2188.
1. J. Tymowski, Technologia budowy maszyn. WN-T, Warszawa 1989.
2. Z. Kornberger: Technologia obróbki skrawaniem i montaŜu. WN-T, Warszawa 1974.
3. M. Feld: Automatyzacja obróbki skrawaniem. WN-T, Warszawa 1996.
4. T. Dobrzański: Projektowanie uchwytów obróbkowych. Poradnik konstruktora. WN-T, Warszawa.
5. Meldner B., Darlewski J.: Narzędzia skrawające w zautomatyzowanej produkcji. WN-T. Warszawa 1991.
Liczba pkt ECTS: 5
114
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC4N12
ZAAWANSOWANE SYSTEMY CAD/CAM
Nazwa przedmiotu: ZAAWANSOWANE SYSTEMY CAD/CAM
Kod/nr A0P000AC4N12
Specjalność: AC4 - KOMPUTEROWE ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: technologia maszyn, zapis konstrukcji, wytrzymałość
materiałów, podstawy konstrukcji maszyn.
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Piotr Gendarz
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Piotr Gendarz
Liczba godzin:
18
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. hab. A. Baier
27
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu Wspomaganie komputerowe konstruowania i przygotowania wytwarzania
Treści programowe: 1. Proces projektowo – konstrukcyjny i przygotowanie wytwarzania, Proces technologiczny,
Formy zapisu konstrukcji, Formy zapisu technologii, Środki techniczne przetwarzania informacji, Proces
technologiczny, Zasady doboru obrabiarki, Zasady doboru półfabrykatu, Zasady doboru narzędzi obróbczych, Zasady
doboru dodatkowego oprzyrządowania, Zasady doboru parametrów obróbki, Programy graficzne CAD/CAM,
Charakterystyki programów graficznych CAM, Zastosowanie uporządkowanych rodzin konstrukcji i technologii w
zaawansowanych programach graficznych, Stadia przygotowawcze pracy w zaawansowanych programach graficznych,
Formy modeli 3D oraz postacie elementów podstawowych, Operacje Bool’owskie na modelach objętościowych,
Wizualizacja zapisu elementów, Parametryzacja elementów w zaawansowanych programach graficznych,
Parametryzacja półfabrykatów, Zakładanie bazy narzędziowej, Modelowanie uchwytów i podtrzymek, CAM w
zaawansowanych programach graficznych, Wprowadzenie do toczenia, Toczenie zgrubne, kształtujące i wykańczające,
Toczenie rowków, Odcinanie, Gwintowanie, Wiercenie.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Komputerowo wspomagany dobór cech konstrukcyjnych elementów przekładni zębatej,
Komputerowo wspomagany dobór cech konstrukcyjnych elementów z automatycznym zapisem konstrukcji przekładni
pasowej z pasem zębatym, Modelowanie 3D w zaawansowanym programie graficznym, Moduły konstrukcyjne a
moduły technologiczne siłowników hydraulicznych, Symulacja procesu obróbczego wałka
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, przygotowanie procesu wytwarzania z
zastosowaniem wspomagania komputerowego,
1. Wykład: egzamin.
2. Ćw./L./P./Sem.: kolokwia.
1. P. Gendarz: Aplikacje programów graficznych w uporządkowanych rodzinach konstrukcji WPŚ Gliwice 1998.
2. P. Gendarz: Zbiór zadań z zakresu tworzenia aplikacji programów graficznych. WPŚ Gliwice 1998.
1. P. Gendarz: Elastyczne systemy modułowe konstrukcji maszyn. WPŚ. Gliwice 2009
2. R. Knosala, A. Gwiazda, P. Gendarz, A. Baier: Podstawy konstrukcji maszyn. Przykłady obliczeń. PWN 2000.
3. T. Winkler: Wspomaganie komputerowe CAD/CAM. Komputerowy zapis konstrukcji. WNT Warszawa 1989.
Liczba pkt ECTS: 5
115
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC4N21
PROGRAMOWANIE ROBOTÓW
Nazwa przedmiotu: PROGRAMOWANIE ROBOTÓW
Kod/nr A0P000AC4N21
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: podstawy automatyki i robotyki, podstawy sterowania
maszyn, teoria sygnałów, mechanika i teoria maszyn i mechanizmów, technologia maszyn, podstawy informatyki,
Prowadzący przedmiot: dr hab. inŜ. Gabriel Kost, prof. nzw. Pol. Śl.
Wykład: dr hab. inŜ. Gabriel Kost, prof. nzw. Pol. Śl.
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Wacław BANAŚ
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: student nabywa wiedzę z zakresu podstaw teoretycznych (załoŜenia, algorytmy) róŜnych
technik programowania robotów (on- i off-line); poznaje ich moŜliwości i ograniczenia. Zna praktycznie podstawową
technikę programowania robotów przez nauczanie (on-line) i potrafi zaprogramować robot metodą on-line i off-line do
typowych zadań obsługi (zadania manipulacyjne) procesu technologicznego.
Treści programowe: omawia się zagadnienia związane z podstawami teoretycznymi programowania robotów
przemysłowych z układami sterowania analogowego (układy sekwencyjne) i numerycznego (układy klasy NC i CNC).
Omawia się system operacyjny układów sterowania robotów przemysłowych, jego zadania, poszczególne moduły.
Przedstawia się podstawowe algorytmy pracy układu sterowania ruchem robota (PTP, CP) i współpracy robota z
otoczeniem technologicznym (zadanie synchronizacji z procesem, komunikacja robota z obsługiwanymi urządzeniami
technologicznymi) oraz związek między klasą układu sterowania, a techniką programowania robota. Prezentowane są
podstawowe metody programowania robotów przemysłowych: sekwencyjne – kolejnościowe, przez uczenie oraz metody
programowania komputerowego off- (systemy oparte na grafice, języki robotowe i bazy danych IRDATA) i on-line.
Omawiane są zasady programowania adaptacyjnego robotów z wykorzystaniem technik sensorowych (sensory binarne
oraz kamery cyfrowe).
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. opracowanie programu sterującego robotem metodą samouczenia (on-line) przy róznych
parametrach definiowania ruchu (układy współrzędnych, rodzaj ruchu i jego parametry) oraz metodą off-line (symulacja
ruchu robota w środowisku wirtualnym).
Metody dydaktyczne: wykład z prezentacją komputerową omawianych treści; obsługa (programowanie on-line) układu
sterowania numerycznego klasy CNC robota przemysłowego (układy z interpolacją) oraz specjalistycznego
oprogramowania komputerowego CAM-R (programowanie off-line) – system Roboguide (Fanuc) i Robcad (eMPower).
1. red. G. Kost, J. Świder: Programowanie robotów on-line. Podręcznik akademicki, Wyd. Politechniki Śląskie, Gliwice
2008.
2. G. Kost: Programowanie robotów przemysłowych. Skrypt Politechniki Śląskiej nr 1996, Wyd. Politechniki Śląskiej,
Gliwice 1996.
3. Ch. Blume, W. Jacob: Programming Language for Industrial Robots. Springer-Verlag 1986.
4. Sh. Hof: Handbook of Industrial Robotics. JohnWiley & Sons, Inc. New York 1999.
1. Ch. Blume, W. Jacob: Programming Language for Industrial Robots. Springer-Verlag 1986.
2. H.-J. Warnecke, R. D. Schraft: Industrieroboter Handbuch für Industrie und Wiessenchaft. Springer-Verlag, Berlin
1990.
3. J. Honczarenko, J. Wojsznis: Programowanie robotów przemysłowych, Wyd. Politechniki Szczecińskiej, Szczecin
1992.
Liczba pkt ECTS: 3
116
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC4N22
ROBOTYZACJA PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH
Nazwa przedmiotu: ROBOTYZACJA PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH Kod/nr A0P000AC4N22
Specjalność: AC4 - KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE SYSTEMY WYTWARZANIA
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: technologia maszyn, podstawy robotyki.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Ryszard Zdanowicz, doc. Pol. Śl.
Wykład: dr inŜ. Ryszard Zdanowicz, doc. Pol. Śl.
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Ryszard Zdanowicz, doc. Pol. Śl.
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Student poznaje zasady robotyzacji procesów technologicznych obejmujących
podstawowe techniki wytwarzania oraz metody oceny projektów inwestycyjnych związanych z zastosowaniem robotów.
Wpływ robotyzacji na parametry sytemu produkcyjnego. W ramach ćwiczeń laboratoryjnych student nabywa
umiejętności budowy złoŜonych programów robotowych, dla robota IRp, wykorzystujących zarówno układy
wejść/wyjść jak i sensory zewnętrzne.
Treści programowe: Przedstawione zostaną współcześnie produkowane roboty przemysłowe i ich charakterystyki.
Omówione zostaną wymagania stawiane zrobotyzowanym stanowiskom produkcyjnym jak równieŜ metody
programowania robotów. Przykładowe rozwiązania układów sterująco-monitorujących dla gniazd produkcyjnych.
Tworzenie cyklogramów pracy stanowiska zrobotyzowanego. Wykorzystanie robotów usługowych i inspekcyjnych.
Typy chwytaków dostępne obecnie na rynku krajowym i zagranicznym. Oprzyrządowanie technologiczne stosowane na
stanowiskach z robotem. Problemy kontroli jakości wyrobów w systemach zrobotyzowanych. Problematyka
bezpieczeństwa na stanowiskach zrobotyzowanych. Środki techniczne bezpieczeństwa. Badania i certyfikacja
bezpieczeństwa. Tok postępowania przy ocenie bezpieczeństwa na stanowisku zrobotyzowanym. Metody oceny ryzyka.
Zabezpieczenie operatora w typowym gnieździe z robotem. Zagadnienia ekonomiczno-socjalne związane z robotyzacjąskładniki kosztów produkcji zrobotyzowanej, wpływ robotyzacji na koszty inwestycyjne, rachunek efektywności
ekonomicznej. Wpływ robotyzacji na zatrudnienie.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Programowanie robotów przemysłowych – budowa złoŜonych programów.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, laboratorium z wykorzystaniem
robotów przemysłowych – budowa złoŜonych programów.
2. Ćw./L./P./Sem: zaliczenie na ocenę laboratorium.
1. Zdanowicz R.: Robotyzacja dyskretnych procesów produkcyjnych. Podręcznik akademicki. Wydawnictwo
Politechniki Śląskiej, Gliwice 2011.
2. Zdanowicz R.: Podstawy robotyki. Podręcznik akademicki. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2011.
3. Gołda G., Kost G., Świder J., Zdanowicz R.: Programowanie robotów on-line. Podręcznik akademicki.
Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2008.
1. Zdanowicz R.: Modelowanie i symulacja wytwarzania. Podręcznik akademicki. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej,
Gliwice 2007.
Liczba pkt ECTS: 3
117
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC4N23
PROJEKTOWANIE NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA
Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE NARZĘDZI
I OPRZYRZĄDOWANIA
Kod/nr A0P000AC4N23
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: zasady doboru materiałów inŜynierskich, technologia maszyn,
automatyzacja i robotyzacja procesów technologicznych, komputerowe wspomaganie projektowania procesów
technologicznych
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Zbigniew Monica
Wykład: dr inŜ. dr inŜ. Zbigniew Monica
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium: dr inŜ. Zbigniew Monica
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z nowymi trendami w procesie wytwarzania narzędzi skrawających i
projektowania oprzyrządowania obróbkowego. Zaliczenie z przedmiotu powinno zagwarantować studentowi łatwą
adaptację we współczesnym środowisku przemysłowym.
Treści programowe: Cel stosowania oprzyrządowania w procesach technologicznych. Dokładność obróbki w
uchwytach i metody ich obliczania. Błędy elementarne występujące podczas obróbki w uchwytach. Kolejność
projektowania uchwytów. Zasady ustalania przedmiotów w uchwytach i obliczanie błędów ustalenia oraz błędów
sposobu bazowania. Ustalanie narzędzi skrawających względem uchwytu i obliczanie błędów ustalenia narzędzia.
Korpusy uchwytów. Zamocowanie przedmiotu w uchwycie. Sprawdziany specjalne i przyrządy kontrolno - pomiarowe,
rodzaje i zasady projektowania. Materiały narzędziowe, własności i zastosowanie. Konstrukcja narzędzi, rodzaje części
chwytowych. Narzędzia dla obróbki na obrabiarkach sterowanych numerycznych. Zastosowanie systemów
komputerowych do wspomagania projektowania narzędzi i oprzyrządowania.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekt przykładowych narzędzi i oprzyrządowania z zastosowaniem systemów
komputerowych.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, projekt narzędzi i oprzyrządowania z
zastosowaniem systemów komputerowych.
2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę projektów.
1. W. Mermon, i inni: Zasady konstrukcji przyrządów, uchwytów i sprawdzianów specjalnych. WNT, Warszawa 1972.
2. T. Dobrzański: Uchwyty obróbkowe. WNT. Warszawa 1987.
3. J. Porembski : Przyrządy obróbkowe. WNT. Warszawa 1982.
1. Poradnik InŜyniera. Obróbka skrawaniem. Tom. II. WNT. Warszawa 1993.
Liczba pkt ECTS: 3
118
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC4N31
MODELOWANIE I SYMULACJA WYTWARZANIA
Nazwa przedmiotu: MODELOWANIE I SYMULACJA WYTWARZANIA Kod/nr A0P000AC4N31
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Statystyka matematyczna, podstawy informatyki..
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Ryszard Zdanowicz, doc. Pol. Śl.
Wykład: dr inŜ. Ryszard Zdanowicz, doc. Pol. Śl.
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium: dr inŜ. Ryszard Zdanowicz, doc. Pol. Śl.
13
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: student poznaje teoretyczne zasady budowy modeli oraz nabywa umiejętności budowy
modeli systemów produkcyjnych, takŜe złoŜonych elastycznych systemów produkcyjnych. W budowanych modelach
jest określona awaryjność urządzeń technologicznych. W oparciu o te modele jest w stanie a priori określić parametry
systemu produkcyjnego, takie jak np. koszty wytwarzania, wydajność, zapotrzebowanie na urządzenia technologiczne
(np. palety, narzędzia, obrabiarki).
Treści programowe: Aparat matematyczny i metody modelowania. Definiowanie parametrów i zmiennych.
Stochastyczny charakter procesów wytwarzania. Systematyka modeli systemów produkcyjnych. Modele teorii masowej
obsługi, zamknięte i otwarte sieci kolejek. Modele symulacyjne, budowa modelu komputerowego, modelowanie
symulacyjne dyskretne i ciągłe, reguły priorytetu występujące w modelowaniu symulacyjnym. Metody optymalizacyjne.
Symulacja komputerowa. Algorytm postępowania przy przygotowywaniu poprawnego modelu symulacyjnego, etapy
stosowane w metodach modelowania i symulacji. Podstawowe warunki udanego projektu symulacyjnego. W ramach
zajęć laboratoryjnych tworzone są modele począwszy od prostych układów składających się z dwóch maszyn, do
złoŜonego elastycznego systemu produkcyjnego. składającego się z modułu wytwarzania, transportowego i
magazynowego. W tworzonych modelach jest określona awaryjność tworzących je urządzeń technologicznych. W
oparciu z zbudowane układy modelowe przeprowadzane są badania symulacyjne pozwalające a priori określić
podstawowe parametry układu, takie jak np. czas realizacji zlecenia produkcyjnego, czy teŜ wpływ awaryjności urządzeń
technologicznych na wydajność systemu.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Budowa prostych i złoŜonych modeli systemów produkcyjnych.
Metody dydaktyczne: wykłady z wykorzystaniem foliogramów, ćwiczenia laboratoryjne w oparciu o program
komputerowy.
2. Ćw./L./P./Sem: zaliczenie na ocenę laboratorium.
1. Zdanowicz R.: Modelowanie i symulacja wytwarzania. Podręcznik akademicki. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej,
Gliwice 2007.
2. Zdanowicz R., Świder J.: Modelowanie i symulacja systemów produkcyjnych w programie Enterprise Dynamics.
Podręcznik akademicki. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2007.
1. Zeigler A.: Theory of Modeling and Simulation. Integrating Disrete Event and Continous Complex Dynamic Syst,
Academic Press 2000.
Liczba pkt ECTS: 3
119
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC4N32
PROJEKTOWANIE ELASTYCZNYCH SYSTEMÓW WYTWÓRCZYCH
Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE ELASTYCZNYCH SYSTEMÓW Kod/nr A0P000AC4N32
WYTWÓRCZYCH
Semestr: IX
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Projektowanie, konstruowanie, podstawy automatyki i
robotyki, technologia maszyn, eksploatacja maszyn, rysunek techniczny, podstawy informatyki, metody numeryczne.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Piotr Ociepka
Wykład: dr inŜ. Piotr Ociepka
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Piotr Ociepka
11
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z nowymi trendami w procesie projektowania elastycznych systemów
wytwarzania. Zaliczenie z przedmiotu winno zagwarantować studentowi łatwą adaptację we współczesnym środowisku
zakładów przemysłowym oraz powinno umoŜliwić mu łatwość reakcji na szybko zachodzące w nim zmiany.
Treści programowe: Wprowadzenie do przedmiotu, sprawy organizacyjne, definicja ogólna systemu oraz systemu
produkcyjnego, elastyczność i jej rodzaje, wskaźniki jakości systemów technicznych, etapy procesu projektowania
elastycznych systemów wytwarzania (ESW), projektowanie podsystemu urządzeń podstawowych i pomocniczych ESW,
planowanie rozmieszczenia stanowisk produkcyjnych w ESW, harmonogramowanie produkcji w ESW, metody
modelowania i symulacji komputerowej ESW.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekt elastycznego systemu produkcyjnego o strukturze gniazda. Zagadnienia
realizowane w ramach projektu: projektowanie procesu technologicznego; dobór obrabiarek manipulatorów,
magazynów, środków transportu; rozmieszczenie stanowisk w projektowanym gnieździe; opracowanie cyklogramu
pracy gniazda, opracowanie potrzebnej dokumentacji i sporządzenie sprawozdania.
2. Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie projektu na ocenę.
1. Honczarenko J.: Elastyczna automatyzacja wytwarzania Obrabiarki i systemy obróbkowe WNT. Warszawa 2000.
1. Lis S., Santarek K., Strzelczak S.: Organizacja Elastycznych systemów produkcyjnych. Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa 1994.
2. Banaszak Z., Jampolski L.: Komputerowo wspomagane modelowanie elastycznych systemów produkcyjnych. WNT.
Warszawa 1991.
3. red. Wrotny L T :ESP. Robotyka i elastycznie zautomatyzowana produkcja. Wspomagane komputerowo
projektowanie ESP.z. 8,WNT, Warszawa 1991.
Liczba pkt ECTS: 2
120
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC4N33 PLANOWANIE I STEROWANIE PRODUKCJĄ W SYSTEMACH
ZAUTOMATYZOWANYCH
Nazwa przedmiotu: PLANOWANIE I STEROWANIE PRODUKCJĄ
W SYSTEMACH ZAUTOMATYZOWANYCH
Kod/nr A0P000AC4N33
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: komputerowo wspomagane projektowanie - CAD,
komputerowo wspomagane wytwarzanie - CAM, sterowanie przepływem produkcji, podstawy informatyki.
Prowadzący przedmiot: Prof. dr hab. inŜ. BoŜena Skołud
Wykład: Prof. dr hab. inŜ. BoŜena Skołud / dr inŜ. Damian Krenczyk
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Damian Krenczyk
13
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z zagadnieniem planowania produkcji i sterowania jej przebiegiem.
Zapoznanie się z systemami zintegrowanymi klasy MRP II. Zaliczenie z przedmiotu winno zagwarantować studentowi
łatwą adaptację we współczesnym środowsku przemysłowym.
Treści programowe: Planowanie, sterowanie, kontrola - definicja i podstawowe pojęcia. Podstawowe zasady sterowania
przepływem produkcji umownie ciągłej i umownie dyskretnej. Wieloetapowa rozbudowa systemu produkcyjnego zasady tworzenia harmonogramu. Prowadzenie obliczeń bilansowych w tym bilansowanie planowanych zadań ze
zdolnością
produkcyjną.
Metody
międzykomórkowego
sterowania
przepływem
produkcji.
Metody
wewnątrzkomórkowego sterowania przepływem produkcji. Sterowanie operatywne: szeregowanie wejściowe części,
szeregowanie operacji, szeregowanie zamocowań. Zasady sterowania przepływem produkcji. Sformułowanie zadania
harmonogramowania oraz klasyfikacja zadań harmonogramowania. Ogólne zadanie wyznaczania partii produkcyjnych i
obciąŜenia maszyn. Reguły priorytetu w sterowaniu przepływem produkcji. Klasyfikacja reguł priorytetu. Ocena
skuteczności reguł priorytetu. Normatywy sterowania przepływem produkcji. Planowanie wieloasortymentowej
produkcji rytmicznej. Zintegrowane pakiety planowania produkcji klasy MRPII i MRP III. Metody wspomagania
komputerowego w zakresie PPC.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem.: Symulacja współbieŜnej produkcji wieloasortymentowej, Symulacja współbieŜnej
produkcji wieloasortymentowej – produkcja rytmiczna, Komputerowy system weryfikacji zleceń produkcyjnych SWZ –
wprowadzanie, przebiegi przejściowe, Komputerowe wspomaganie harmonogramowania produkcji, Sterowanie
przepływem produkcji według stanów zapasów magazynowych, Zastosowanie metody OPT do optymalizacji realizacji
procesu produkcyjnego.
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, zajęcia projektowe
1. Wykład: Zaliczenie pisemne i ustne.
PWN, Warszawa 1994.
3. Skołud B.: Planowanie wieloasortymentowej produkcji rytmicznej, Zeszyty naukowe Politechniki Śląskiej, seria
Mechanika , z136, Gliwice 2000.
4. Skołud B.(red.) Systemy wspomagania decyzji w planowaniu produkcji, s. Monografie, nr 21. Wydawnictwo
Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2001.
5. Wróblewski K.: Podstawy sterowania przepływem produkcji. WNT, Warszawa 1993.
6. Wróblewski i inni : Reguły priorytetu w sterowaniu przepływem produkcji. WNT, Warszawa 1984.
1. Schroeder R.G.: Operations Management, Mc Grow–Hgill Publ. Comp. New York, 1989.
2. Sawik T.: Optymalizacja dyskretna w elastycznych systemach produkcyjnych. WNT, Warszawa 1992.
Liczba pkt ECTS: 3
121
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC4N11
KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE WYTWARZANIE
Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE
WYTWARZANIE
Kod/nr A0P000AC4N11
Semestr: I
Wykład: Prof. dr hab. inŜ. BoŜena Skołud, dr inŜ. Damian Krenczyk
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Damian Krenczyk
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z nowymi trendami wytwarzania oraz tendencjami współczesnego rynku.
Zapoznanie się z systemami zintegrowanymi CAD/CAM oraz pakietami OPT i MRP II. Zaliczenie z przedmiotu winno
zagwarantować studentowi łatwą adaptację we współczesnym środowsku przemysłowym oraz powinno umoŜliwić mu
łatwość reakcji na szybko zachodzące w nim zmiany..
Treści programowe: Komputerowo zintegrowane wytwarzanie w zakresie metod i technik przygotowania produkcji i
wytwarzania. Integracja działań technicznych i organizacyjnych. Dwa aspekty - integracja wytwarzania: integracja
poprzez scentralizowaną bazę danych oraz integracja poprzez logistykę. Badanie rynku i jego wpływ na dalsze działanie
przedsiębiorstwa. Produkcja na czas (JIT, KANBAN), a ograniczenia (TOC, OPT). Planowanie i sterowanie produkcją
w systemie zintegrowanych (MRP, MRPII, ERP). Projektowanie i modelowanie geometryczne oraz technologia
grupowa.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem.: Bilansowanie planowanych zadań ze zdolnością produkcyjną, Parametryczny zapis
konstrukcji, Parametryczny zapis obróbki, Modelowanie systemów produkcyjnych, Relacyjne bazy danych,
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, ćwiczenia w laboratorium
komputerowym.
1. Skołud B.: Komputerowo Zintegrowane Wytwarzanie. Skrypt Nr 2043. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
Gliwice1997.
PWN, Warszawa 1994.
3. Chlebuś E. Techniki komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, Warszawa : Wydaw. Naukowo-Techniczne, 2000.
Warszawa 1991.
2. Scheer A.W. Scheer A.W.: CIM - Towards the Factory of the Future, Springer Verlag, New York,1991.
3. Koenig D.: Computer Integrated Manufacturing- Theory and Practice, Hempshire Publishing Corporation, Londyn,
1990.
Liczba pkt ECTS: 2
122
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC4N21
KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE WYTWARZANIE
Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWO ZINTEGROWANE
WYTWARZANIE
Kod/nr A0P000AC4N21
Semestr: II
Wykład: Prof. dr hab. inŜ. BoŜena Skołud, dr inŜ. Damian Krenczyk
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Damian Krenczyk
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie się z nowymi trendami wytwarzania oraz tendencjami współczesnego rynku.
Zapoznanie się z systemami zintegrowanymi CAD/CAM oraz pakietami OPT i MRP II. Zaliczenie z przedmiotu winno
zagwarantować studentowi łatwą adaptację we współczesnym środowsku przemysłowym oraz powinno umoŜliwić mu
łatwość reakcji na szybko zachodzące w nim zmiany.
Treści programowe: Projektowanie współbieŜne (ang.: concurrent engineering). Szybkie wytwarzanie prototypów,
oprzyrządowania i wyrobów (rapid prototyping, rapid toolong, reverse engineering). Zastosowanie metod sztucznej w
inteligencji w integracji komputerowej wytwarzania: systemy doradcze, algorytmy genetyczne, sieci neuronowe.
Zarządzanie jakością w systemach zintegrowanych komputerowo. Holoniczne wytwarzanie, biologiczne wytwarzanie.
Systemy wieloagentowe. Organizacje wirtualne. Logistyka, jako element integrujący. Paradoksy logistyki.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem.: Integracja systemu weryfikacji zleceń produkcyjnych SWZ z systemem Enterprise
Dynamice, Relacyjne bazy danych,
Metody dydaktyczne: Wykłady z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, zajęcia projektowe
1. Skołud B.: Komputerowo Zintegrowane Wytwarzanie. Skrypt Nr 2043. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
Gliwice1997.
PWN, Warszawa 1994.
3. Chlebuś E. Techniki komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, Warszawa : Wydaw. Naukowo-Techniczne, 2000.
Warszawa 1991.
2. Scheer A.W. Scheer A.W.: CIM - Towards the Factory of the Future, Springer Verlag, New York,1991.
3. Koenig D.: Computer Integrated Manufacturing- Theory and Practice, Hempshire Publishing Corporation, 1990.
Liczba pkt ECTS: 2
123
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N11
PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA WŁASNOŚCI MATERIAŁÓW INśYNIERSKICH
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA
MATERIAŁÓW INśYNIERSKICH
WŁASNOŚCI Kod/nr A0P000AC5N11
Specjalność: AC5 - ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy nauki o materiałach, technologie procesów
materiałowych
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Leszek A. Dobrzański
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Leszek A. Dobrzański
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. A. Zarychta, dr inŜ. G. Matula, dr inŜ. M. Polok-Rubiniec
18
Projekt:
Seminarium:
technologii materiałowych, metalurgii proszków, otrzymywania – odlewania stopów ich krystalizacji, przemian
fazowych zachodzących w obrabianych materiałach, procesów wydzieleniowych w nich występujących inŜynierii
powierzchni (tworzenia powłok i warstw wierzchnich). Poznanie prawidłowości kształtowania własności materiałów,
kształcenie umiejętności wyszukiwania źródeł, informacji i łączenia informacji w nowe całości na podstawie zdobytych
umiejętności w toku ćwiczeń laboratoryjnych, rozwijanie i ćwiczenie umiejętności posługiwania się kartami
charakterystyk materiałów inŜynierskich.
Treści programowe: Zapoznanie studentów z podstawowymi metodami kształtowania własności materiałów przez
obróbkę cieplną, plastyczną, nakładanie warstw wierzchnich oraz nowoczesne metody wytwarzania. Poznanie
mechanizmów i warunków obróbki plastycznej metali, odkształcenia plastycznego metali na zimna i na gorąco,
hartowania objętościowego, hartowania powierzchniowego, odpuszczania, obróbki cieplno-chemicznej. Poznanie
nowoczesnych technik wytwarzania materiałów spiekanych, nowoczesnych technik formowania proszków,
kompozytów, obróbki PVD i CVD. Projektowanie materiałowe jako nierozłączny element projektowania inŜynierskiego
produktów – elementy projektowania inŜynierskiego, projektowanie materiałowe, zagwarantowanie wymaganej
trwałości produktu lub jego elementów wytworzonych z materiałów inŜynierskich o wymaganych własnościach
technologicznych, projektowanie technologiczne, nadanie wymaganych własności poszczególnym elementom produktu.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Hartowanie objętościowe. Hartowanie powierzchniowe. Odpuszczanie. Nawęglanie.
Azotowanie. CVD. PVD. Materiały narzędziowe spiekane. Odkształcenie plastyczne i rekrystalizacja. Powłoki
galwaniczne. Kompozyty. Warstwy powierzchniowe.
prowadzącego
1. Wykład: Egzamin ustny i pisemny.
1. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały inŜynierskie z podstawami
projektowania materiałowego, WNT, Warszawa, 2002.
2. Ashby M.F.: Dobór materiałów w projektowaniu inŜynierskim, WNT, Warszawa, 1998.
Liczba pkt ECTS: 4
124
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N12
PODSTAWY PRAWNE SYSTEMU BADAŃ I CERTYFIKACJI
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY PRAWNE SYSTEMU
I CERTYFIKACJI
BADAŃ Kod/nr A0P000AC5N12
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Systemy zarządzania jakością
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Marek Roszak
Wykład: dr inŜ. Marek Roszak
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium:
Projekt: \
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznawanie pojęć, poznawanie prawidłowości i systematyzowanie wiedzy z zakresu
prawa w odniesieniu do badań i certyfikacji, utrwalenie wiedzy z zakres systemów zarządzania jakością, poznanie zasad
certyfikacji, poznanie zakresu działalności polskich jednostek akredytacyjnych, zdobycie umiejętności poruszanie się w
tematyce certyfikacji wyrobów w tym z uwzględnieniem modułów certyfikacji, znaczenia dyrektyw nowego podejścia w
celu realizacji certyfikacji wyrobu.
Treści programowe: Znajomość aktualnie obowiązujących przepisów prawnych w zakresie badań i certyfikacji stanowi
waŜny aspekt uzgodnień i dostosowywania prawodawstwa krajowego do wymagań Unii Europejskiej w tym uregulowań
dotyczących ustaw, rozporządzeń, dyrektyw, norm, zarządzeń w odniesieniu do problematyki wprowadzania wyrobów
na rynek i ponoszenia przedsiębiorcy za nie odpowiedzialności. Harmonizacja prawa i norm technicznych z
obowiązującymi przepisami w UE w szczególności obejmuje ustawy dotyczące normalizacji oraz certyfikacji. Istotnym
ze względu na wdraŜanie i certyfikowanie systemów zarządzania jakością jest ustawa dot. badań i certyfikacji a w tym z
szczególnym uwzględnieniem zadań Polskich jednostek akredytujących (PCA, PCBC). W odniesieniu do działań
inŜynierskich działania oparte na normach pozwalające na zapewnienie ich powtarzalności, stabilności i jednorodności,
stąd istotnym jest określenie zasad prowadzenia i organizacji działalności normalizacyjnej oraz zasad i stosowania PN
(ustawa o normalizacji). W dobie wejścia polski w struktury UE aktualne staje się zwrócenie szczególnej uwagi w
odniesieniu do jakości wyrobów w ujęciu przepisów i wymagań UE w tym dyrektyw, nowego podejścia do harmonizacji
przepisów technicznych, znaczenia dyrektyw Nowego Podejścia a w szczególności modułów oceny zgodności i
znakowania CE. Obowiązujące prawo nakłada na przedsiębiorcę znajomość sposobów certyfikacji wyrobów oraz
stosowanych znaków certyfikacyjnych. Nieodzownym staje się poznanie znaczeń pojęciowych jak np. certyfikacja,
certyfikat zgodności, deklaracja zgodności. Stosowane rodzaje znakowań wyrobów w tym CE, znak jakości Q,
Eko znak, znak Keymark.
Metody dydaktyczne: Wykład, dyskusja.
Wykład: kolokwium zaliczeniowe.
1. Urbaniak M.: Zarządzanie jakością. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Difin, Warszawa, 2000.
1. Wasilewski L.: Podstawy zarządzania jakością, Wydawnictwo WyŜszej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania
im. L. Koźmińskiego, Warszawa, 1995.
Liczba pkt ECTS: 1
125
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N13
ZINTEGROWANE SYSTEMY ZARZĄDZANIA WYTWARZANIEM
Nazwa przedmiotu: ZINTEGROWANE SYSTEMY
WYTWARZANIEM
ZARZĄDZANIA Kod/nr A0P000AC5N13
Semestr: I
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstaw robotyzacji procesów technologicznych.
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Sabina Lesz, dr inŜ. Wirginia Pilarczyk
18
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Rozwijanie umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy w rozwiązywaniu
rzeczywistych zadań i problemów technicznych z zakresu zintegrowanych systemów zarządzania wytwarzaniem.
Treści programowe: Przedmiot nauki o zarządzaniu, nurty nauki o zarządzaniu, szkoły i podejścia w rozwoju nauk o
zarządzaniu, definicja zarządzania, funkcje zarządzania, podstawy teorii zarządzania, szkoła klasyczna, naukowa
organizacja pracy, klasyczna teoria organizacji, teorie przejściowe, szkoła behawioralna, szkoła ilościowa, badania
operacyjne i teoria decyzji, modele i metody teorii decyzji, podejście systemowe, podejście sytuacyjne, współczesne
systemy zarządzania produkcją, komputerowo zintegrowane zarządzanie (CIM), koncepcja i definicja CIM, systemy
klasy MRP, koncepcja Lean Production , TQM (Total Quality Management), Just In Time, (akurat na czas), systemy
Kanban, reingineering, elastyczne systemy produkcyjne, pojęcie technologii i zarządzania technologią ,podstawowe
pojęcia dotyczące procesu produkcyjnego, pojęcie sterowania produkcją, cele i funkcje planowania, rodzaje planowania,
planowanie agregacyjne, techniki optymalizacji produkcji, , współczesne wyzwania dla zarządzania produkcją,
zarządzanie scentralizowane i rozproszone, techniki informatyczne w zarządzaniu, zarządzanie małymi i średnimi
firmami.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zintegrowane systemy zarządzania wytwarzaniem w wybranych przedsiębiorstwach
1. Wykład: Egzamin pisemny,
1. Durlik J.: InŜynieria zarządzania. Strategia i projektowanie systemów produkcyjnych, część 1, Agencja Wydawnicza
Placet, Warszawa, 1998.
1. 1 Koźmiński A., Piotrowski W.: Zarządzanie: teoria i praktyka, PWN, Warszawa, 1995.
2. Skołud B.: Komputerowo zintegrowane wytwarzanie, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice, 1997.
3. Pr. pod red. Piaseckiego B.: Ekonomika i zarządzanie małą firmą, PWN Warszawa 1998.
4. Griffin R.W.; Podstawy zarządzania organizacjami, PWN, Warszawa, 1996.
5. Krzyzanowski L.: „ Podstawy nauki o zarządzaniu”, PWN, Warszawa, 1995.
6. Penc J.; Strategia zarządzania, PWN, Warszawa, 1999.
Liczba pkt ECTS: 5
126
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N21 AUTOMATYZACJA I ROBOTYZACJA TECHNOLOGII PROCESÓW
MATERIAŁOWYCH
Nazwa
przedmiotu:
AUTOMATYZACJA
I
ROBOTYZACJA Kod/nr A0P000AC5N21
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy nauki o materiałach, Technologia maszyn, Obróbka
plastyczna, Obróbka ubytkowa
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
18
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Systematyzowanie wiedzy oraz kształtowanie pojęć z zakresu automatyzacji i robotyzacji
technologii procesów materiałowych.
Treści programowe: Zdefiniowanie pojęć mechanizacja, automatyzacja i robotyzacja. Przesłanki ekonomiczne i
techniczne wprowadzenia automatyzacji w przetwórstwie materiałów. Wpływ automatyzacji na strukturę zatrudnienia,
kwalifikacje oraz warunki i kulturę pracy. Efektywność ekonomiczna automatyzacji przetwórstwa materiałów. Ocena
jakości procesu technologicznego. Metoda wskaźnikowa. Metoda punktowa. Klasyfikacja procesów w przemyśle
maszynowym. Wpływ czynników technologicznych procesu produkcyjnego na jego stopień automatyzacji i robotyzacji.
Charakterystyka załoŜeń bazowych do projektowania procesów technologicznych. Rodzaje półfabrykatów oraz czynniki
decydujące o ich doborze. Automatyzacja procesów przeróbki plastycznej – formy realizacji. Mechanizacja i
automatyzacja procesów tłoczenia. Zastosowanie robotów w procesach przeróbki plastycznej. Automatyzacja produkcji
wielkoseryjnej i masowej w procesach obróbki skrawaniem. Zastosowanie automatyzacji w procesach obróbki cieplnej i
cieplnochemicznej.
Treści/tematy: Projekt linii technologicznej dla wytypowanej technologii kształtowania wyrobu.
Metody dydaktyczne: Wykład z wykorzystaniem przeźroczy oraz technik multimedialnych, zajęcia projektowe pod
kierunkiem prowadzącego.
1. Zdanowicz R.: Robotyzacja procesów technologicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1999
1. Kosmol J. (red.).: Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice
2001.
2. Piątkiewicz J.: Maszyny i urządzenia odlewnicze. Skrypt Politechniki Śląskiej nr 1867, Wydawnictwo Politechniki
3. Górny Z.: Odlewnicze stopy metali nieŜelaznych. WNT Warszawa 1992.
4. Feld M.: Projektowanie i automatyzacja procesów technologicznych części maszyn. WNT, Warszawa 1994.
Liczba pkt ECTS: 4
127
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N22
DOKUMENTACJA SYSTEMU JAKOŚCI
Nazwa przedmiotu: DOKUMENTACJA SYSTEMU JAKOŚCI
Kod/nr A0P000AC5N22
Rodzaj i tryb studiów: NISTACJONARNE II STOPNIA
Semestr: II
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Marta Dudek - Burlikowska
Wykład: dr inŜ. Marta Dudek - Burlikowska
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
9
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Marta Dudek – Burlikowska, dr inŜ. Tatiana Karkoszka, dr inŜ. Marek Roszak,
9
dr inŜ. Joanna Michalska - Ćwiek
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi funkcjonowania
organizacji i zasadami tworzenia dokumentacji systemu jakości, w tym polityki jakości, księgi jakości, procedur i
instrukcji jak równieŜ ze sposobami nadzoru tych dokumentów, a takŜe przeprowadzania auditów zgodnie z normą PNEN ISO 19011:2003, kształcenie umiejętności wykonywania ćwiczeń praktycznych dotyczących tworzenia
dokumentacji SZJ w toku ćwiczeń projektowych, kształcenie u studentów umiejętności dyskutowania
i argumentowania oraz współdziałania z innymi na podstawie grupowych zadań projektowych.
Treści programowe: Organizacja, cele i misja, tworzenie struktury organizacyjnej. Terminologia dotycząca systemów
jakości i dokumentacji wg normy PN-EN ISO 9000:2001. Zasady zarządzania jakością, podejście procesowe i jego rola
w tworzeniu dokumentacji systemu jakości- mapa procesów. Analiza norm PN-EN ISO serii 9001:2001 oraz PN-EN ISO
9004:2001. Struktura systemu jakości. Rodzaje dokumentów stosowanych w systemach zarządzania jakością - piramida
dokumentacji jakości. Ogólne wymagania dotyczące dokumentacji systemu jakości. Polityka jakości i cele dotyczące
jakości. Księga jakości i jej cele. Procedury i instrukcje. Nadzór nad dokumentacją; zapoznanie się z normą PN-EN ISO
19011:2003 ”Wytyczne dotyczące auditowania systemów zarządzania jakością i/lub zarządzania środowiskowego”.
Treści/tematy: Tworzenie dokumentacji systemu jakości w przedsiębiorstwie.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, zajęcia projektowe pod kierunkiem,
prowadzącego.
1. Hernas A., Gajda L.: Systemy zarządzania jakością, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2004.
1. Leist R.: Praktyczne zarządzanie jakością, Wydawnictwo WEKA Sp. z o.o., Warszawa, 2002.
2. Lisiecka K.: Kreowanie jakości, Wydawnictwo AE, Katowice, 2002.
3. Łańcucki J.: Podstawy kompleksowego zarządzania jakością, Wydawnictwo AE, Poznań, 2003.
4. Normy PN-EN ISO serii 9000:2001.
5. Sokołowicz W., Srzednicki A.: ISO System zarządzania jakością, Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa, 2004.
6. Urbaniak M.: Zarządzanie jakością – teoria i praktyka, Wydawnictwo Difin, Warszawa, 2004.
7. Wawak S.: Zarządzanie jakością. Teoria i Praktyka, Wydawnictwo Helion, Warszawa, 2002.
Liczba pkt ECTS: 2
128
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N23
PRODUKCJA
ZARZĄDZANIE PROCESAMI TECHNOLOGICZNYMI I CZYSTSZA
Nazwa przedmiotu: ZARZĄDZANIE PROCESAMI TECHNOLOGICZNYMI Kod/nr A0P000AC5N23
I CZYSTSZA PRODUKCJA
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Technologie procesów materiałowych, Technologie
proekologiczne.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Stefan Griner
Wykład: dr inŜ. Stefan Griner
Liczba godzin:
9
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Stefan Griner, dr inŜ. Aneta Kania, dr inŜ. Monika Spilka
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Doskonalenie wiedzy z zakresu zarządzania technologią w aspekcie rynkowym wraz z
uwzględnieniem zasad Czystszej Produkcji.
Treści programowe: Prewencyjna strategia zarządzania środowiskiem i procesami technologicznymi w oparciu o
strategię rozwoju zrównowaŜonego i zasady Czystszej Produkcji. Odpady, strategie gospodarowania odpadami.
Techniki minimalizacji odpadów. Ocena moŜliwości minimalizacji odpadów w procesach technologicznych. Procedura
minimalizacji odpadów. Mierniki ekonomiczno finansowe i efektywność przedsięwzięć inwestycyjnych w
przedsiębiorstwie. Obowiązujące przepisy prawne dotyczące wprowadzania nowych technologii i modernizacji
istniejących w zakresie wymagań ekologicznych. Zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom, najlepsza dostępna
technika BAT. Istota postępu technologicznego. Analiza zmiany technologii, ustawiczne doskonalenie wyrobu i procesu
technologicznego. Ogólny model zarządzania technologią . Cykl produkcyjny i metody skracania cyklu produkcyjnego.
Techniczno - rynkowe aspekty nowoczesnych produktów inŜynierskich. Ocena cyklu Ŝycia technologii. Modele strategii
technologicznych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zarządzanie wybranymi czystszymi procesami technologicznymi
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz multimedialny, projekty z wybranych zagadnień zarządzania technologią z
uwzględnieniem zasad Czystszej Produkcji.
1. Lowe P.: Zarzadzanie technologią, Wyd. Śląsk, Katowice, 1999.
1. Durlik I.: InŜynieria zarządzania cz.1, Agencja wydawnicza Placet, W-wa 1999.
2. Gierszewska G., Romanowska M.: Analiza strategiczna przedsiębiorstwa, PWE 1996.
Liczba pkt ECTS: 3
129
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N31 KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA TECHNOLOGII
PROCESÓW MATERIAŁOWYCH
Nazwa przedmiotu: KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA
Kod/nr A0P000AC5N31
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy nauki o materiałach, Materiały metalowe, Obróbka
ubytkowa, Metody sztucznej inteligencji
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Agata Śliwa
Wykład: dr inŜ. Agata Śliwa
Liczba godzin:
5
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Agata Śliwa, dr inŜ. Marek Kremzer, dr inŜ. Klaudiusz Gołombek
9
Projekt:
Seminarium:
Kształcenie umiejętności wykonywania zadań praktycznych z zakresu projektowania inŜynierskiego, kształcenie
umiejętności rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem programów uŜytkowych.
Treści programowe:
Zastosowanie metod komputerowych, na przykładzie szkieletowego systemu ekspertowego do wspomagania
projektowania wybranych materiałowych procesów technologicznych - procesów odlewniczych, procesów łączenia
metali, procesów przeróbki plastycznej i procesów obróbki ubytkowej oraz procesów obróbki cieplno-chemicznej.
Wykorzystanie programów komercyjnych, na przykładzie pakietu SYSWELD do modelowania i symulacji przemian
fazowych i strukturalnych materiałów podczas obróbki cieplnej dla optymalnego projektowania tych procesów.
Projektowanie procesów obróbki ubytkowej na przykładzie programu COROMANT Sandvik.
Zastosowanie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów materiałowych, Zastosowanie
systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów materiałowych(II), Zastosowanie systemu
doradczego do projektowania wybranego procesu obróbki cieplno-chemicznej, Zastosowanie systemu doradczego do
projektowania wybranego procesu obróbki cieplno-chemicznej(II), Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie
do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z zastosoweaiem MES, Wprowadzenie do programu
Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z zastosoweaiem MES(II),
Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja procesów obróbki cieplnej z
zastosoweaiem MES (III), Wprowadzenie do programu Sysweld, Wprowadzenie do programu Sysweld(II), Symulacja
procesów obróbki cieplnej z zastosowaniem MES(IV), Projektowanie procesów obróbki ubytkowej – program
CoroGuide firmy COROMANT SANDVIK, Projektowanie procesów obróbki ubytkowej – program CoroGuide 7.0
firmy COROMANT SANDVIK,
Wspomaganie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych
procesów materiałowych, Wspomaganie systemu doradczego do wspomagania projektowania wybranych procesów
materiałowych(II),
Metody dydaktyczne
Pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, instruktaŜ.
2. Ćw./Lab./Proj./Sem.: Zaliczenie na ocenę.
materiałowego, WNT, Warszawa, 2002.
1. Dobrzański L.A.: Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach, WNT, Warszawa, 1999.
2. System ekspertowy EXSYS, Instrukcja uŜytkownika.
Liczba pkt ECTS: 3
130
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N32 PODSTAWY KONSTRUKCJI I WYTWARZANIA NARZĘDZI I
OPRZYRZĄDOWANIA TECHNOLOGICZNEGO
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY KONSTRUKCJI I WYTWARZANIA Kod/nr A0P000AC5N32
NARZĘDZI I OPRZYRZĄDOWANIA TECHNOLOGICZNEGO
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstaw metrologii, materiałów konstrukcyjnych i
narzędziowych wraz z ich obróbką cieplną, technologii budowy maszyn, rysunku technicznego, podstaw obliczeń
wytrzymałościowych.
Wykład: dr inŜ. Janusz Madejski
Liczba godzin:
5
Ćwiczenia:
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Janusz Madejski, dr inŜ. Jarosław Konieczny
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Usystematyzowanie wiadomości z zakresu układu tolerancji i pasowań, technologiczności
produkcji, ekonomicznej dokładności obróbki, doboru materiałów na narzędzia i oprzyrządowanie technologiczne,
omówienie geometrii ostrza i technologii narzędzi skrawających, powiązanie projektu narzędzia opracowanego przez
studenta z jego technologią i potrzebnym uchwytem obróbkowym.
Treści programowe: Podstawy gospodarki narzędziowej, Klasyfikacja oprzyrządowania technologicznego,
Współczesne tendencje w budowie narzędzi do obróbki skrawaniem i systemów narzędziowych, Ramowe procesy
technologiczne narzędzi w skali produkcji jednostkowej i małoseryjnej, Podstawowe własności materiałów stosowanych
na narzędzia i do budowy oprzyrządowania technologicznego, Typowe błędy w technologii narzędzi i sposoby
zapobiegania im, Geometria ostrza narzędzi do obróbki skrawaniem, Podstawy projektowania uchwytów obróbkowych,
Ustalanie przedmiotów na płaszczyznach i powierzchniach cylindrycznych, Klasyfikacja błędów obróbkowych, Zasady
konstrukcji uchwytów obróbkowych.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Projekty konstrukcji i technologii naarzędzi skrawających i uchwytów obróbkowych
Metody dydaktyczne: Wykład, zajęcia projektowe.
1. Boyes W.E.: (Ed.): „Handbook of Jig and Fixture Design”, SME, II wyd., 1989.
2. Dobrzański T.: „Podstawy projektowania uchwytów obróbkowych. Poradnik konstruktora”, WNT W-wa.
3. Feld M.: „Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn”, WNT W-wa.
4. Kunstetter S.:, „Podstawy projektowania narzędzi skrawających”, WNT W-wa.
5. Walsh R.A: “Machining and Metalworking Handbook”, McGraw Hill, II wyd., 1999.
Liczba pkt ECTS: 1
131
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N33 ZASADY KONSTRUKCJI URZĄDZEŃ DO TECHNOLOGII PROCESÓW
MATERIAŁOWYCH
Nazwa przedmiotu: ZASADY KONSTRUKCJI URZĄDZEŃ
DO Kod/nr A0P000AC5N33
Semestr:: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Metody kształtowania materiałów metalowych i
polimerowych, podstawy kształtowania własności materiałów inŜynierskich.
Wykład:
Liczba godzin:
Ćwiczenia:
Laboratorium:
9
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: PrzybliŜenie podstawowych pojęć i zasad konstrukcji urządzeń technologicznych
stosowanych w procesach materiałowych
Treści programowe: Ogólna klasyfikacja podstawowych technologii i procesów materiałowych. Podział urządzeń do
obróbki cieplnej. Charakterystyka funkcjonalno-konstrukcyjna pieców do obróbki cieplnej w atmosferach regulowanych
i powietrza. Charakterystyka funkcjonalno-konstrukcyjna agregatów nagrzewnicowych. Urządzenia do wytwarzania
atmosfer ochronnych. Budowa i zasada działania generatorów endotermicznych, egzotermicznych i dysocjatorów
amoniaku. Urządzenia dozujące surowce atmosfer regulowanych. Charakterystyka urządzeń chłodzących stosowanych w
procesach obróbki cieplnej. Budowa urządzeń myjących. Charakterystyka urządzeń kontrolno-pomiarowych. Urządzenia
do kontroli i regulacji temperatury. Urządzenia do kontroli i regulacji atmosfer regulowanych. Układy i agregaty
piecowe stosowane w procesach obróbki cieplnej.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Zaprojektować wybrane urządzenie technologiczne stosowane w procesach
materiałowych.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, ćwiczenia projektowe, wycieczka.
1. Wykład:
1. Cholewa M., Gawroński J., Przybył M.: Podstawy procesów metalurgicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej ,
Gliwice, 2004.
1. Sajdak C.: Elektrotermia: materiały pomocnicze do wykładów dla studentów wydziałów nieelektrycznych.
2. Sajdak C., Samek E.: Nagrzewanie indukcyjne: podstawy teoretyczne i zastosowanie. Wydawnictwo Śląsk, Katowice
1987.
3. Sajdak C., Kurek A.: Obliczenia parametrów oraz symulacja pracy pieców i nagrzewnic indukcyjnych.
4. Luty W.: Poradnik InŜyniera. Obróbka cieplna stopów Ŝelaza. WNT Warszawa 1977.
5. Katalog produkowanych urządzeń do obróbki cieplnej firmy Elterma.
Liczba pkt ECTS: 1
132
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N34
METODY BADAŃ JAKOŚCI I AUDITING
Nazwa przedmiotu: METODY BADAŃ JAKOŚCI I AUDITING
Kod/nr A0P000AC5N34
Specjalność: AC5 - ZARZĄDZNAIE JAKOŚCIĄ I PROCESAMI MATERIAŁOWYMI
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Systemy zarządzania jakością.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Marta Dudek-Burlikowska
Wykład: dr inŜ. Marta Dudek-Burlikowska
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
5
Laboratorium:
Projekt: dr inŜ. Marta Dudek-Burlikowska, dr inŜ. Tatiana Karkoszka, dr inŜ. Marek Roszak,
9
dr inŜ. Joanna Michalska-Ćwiek
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi doskonalenia jakości
organizacji i procesów z wykorzystaniem metod oceny jakości, jak równieŜ z zasadami przeprowadzania auditów z
godnie z norma PN-EN ISO 19011, kształcenie umiejętności wykonywania ćwiczeń praktycznych z zakresu
monitorowania o sterowania procesami jakości w sferze przedprodukcyjnej, produkcyjnej oraz poprodukcyjnej
przedsiębiorstwa w toku ćwiczeń projektowych, kształcenie u studentów umiejętności dyskutowania
i argumentowania oraz współdziałania z innymi na podstawie grupowych zadań projektowych.
Treści programowe Podstawowe pojęcia i definicje dotyczące doskonalenia jakości. Rozwój koncepcji zapewnienia i
sterowania jakości. Zarządzanie przez jakości (Total Quality Management – TQM) i jakościowe doskonalenie procesów.
Proces wytwarzania i miejsce inŜynierii w tych procesach w oparciu o kryterium jakości. Zarządzanie jakością w sferze
przedprodukcyjnej, w sferze produkcyjnej i poprodukcyjnej. Sterowanie i kontrola jakości w przedsiębiorstwach.
Metody
oceny
jakości,
narzędzia
jakości
wpływające
na
monitorowanie
organizacji
i procesów, a w tym między innymi: FMEA (Analiza Przyczyn i Skutków Wad), QFD („Głos klienta”), SPC
(Statystyczne Sterowanie Procesem), Seven Tools, Six Sigma. Zapoznanie się z normą PN-EN ISO 19011. Wytyczne
dotyczące auditowania systemów zarządzania jakością i/lub zarządzania środowiskowego.
Treści/tematy: Monitorowanie organizacji i procesow z wykorzystaniem metod oceny jakości i auditów.
Metody dydaktyczne: Wykład, pokaz informacyjny i multimedialny, dyskusja, zajęcia projektowe pod kierunkiem,
prowadzącego.
2. Ćw./L./P./Sem.: ocena na zaliczenie.
1. Kolman R.: InŜynieria jakości, TNOiK, OPO, Bydgoszcz, 1995.
1. Dendura K.: Podstawy zarządzania jakością, Wydawnictwo WSM, Gdynia, 1996.
2. Hamrol A., Mantura W.: Zarządzanie jakością. Teoria i praktyka, PWN, Warszawa, 1998.
3. Kolman R.: Poradnik o jakości dla praktyków, TNOiK, OPO, Bydgoszcz, 1995.
4. Kolman R., Krukowski K.: Nowoczesny system jakości, TNOiK, OPO, Bydgoszcz, 1997.
5. Leist R.: Praktyka zarządzania jakością, Wydawnictwo Alfa Wero, Warszawa, 1997.
6. Łańcucki J.: Zarządzanie jakością w przedsiębiorstwie, OPO, Bydgoszcz 1997.
7. Urbaniak M.: Zarządzanie jakością – teoria i praktyka, Wydawnictwo Difin, Warszawa, 2004.
8. Wawak S.: Zarządzanie jakością. Teoria i Praktyka, Wydawnictwo Helion, Warszawa, 2002.
Liczba pkt ECTS: 1
133
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N35
TECHNIKI MENEDśERSKIE I ZARZĄDZANIE ZMIANAMI
Nazwa przedmiotu: TECHNIKI MENEDśERSKIE I ZARZĄDZANIE Kod/nr A0P000AC5N35
ZMIANAMI
Semestr: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Podstawy zarządzania.
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Stefan Griner
Wykład: dr inŜ. Stefan Griner
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
7
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Poznanie niezbędnych umiejętności menedŜerskich w zakresie postaw i umiejętności oraz
poznanie metod poszukiwania rozwiązywania problemów oraz zasad kierowania procesami zmian.
Treści programowe: Istota zarządzania i funkcje zarządzania. Modele zarządzania organizacją. Umiejętności
menedŜera w aspekcie interpersonalnym, rozwiązywania problemów i komunikacyjnym. Proces decyzyjny jako
podstawa działania menedŜerów. Warunki podejmowania decyzji.
Ocena wariantów decyzyjnych metodą sumy waŜonej. Drzewo decyzyjne. Analiza Pareto. Metody poszukiwania
rozwiązania problemu, decyzje grupowe, burza mózgów i jej odmiany, technika grupy nominalnej, inne metody
wspomagające. Motywy i rodzaje zmian w przedsiębiorstwach. Podstawowe problemy występujące w zarządzaniu
zmianami. Zasady kierowania procesami zmian.
2. Ćw./L./P./Sem.:
1. Bieniok H. i zespół: Metody sprawnego zarządzania, Agencja wydawnicza Placet, W-wa 1999.
1. Dowgiałło Z.: Praca menedŜera, wyd. Znicz, Szczecin 1999.
2. Antoszkiewicz J., Pawlak Z.: Techniki menedŜerskie, wyd. Poltext, Warszawa 2000.
3. Hiam A.: Dyrektor zarządzający, Dom Wydawniczy ABC, W-wa, 1999.
4. Clarke L..: Zarzadzanie zmianą, Wyd. Gebethner & Ska. W-wa, 1997.
5. Grouard B., Meston F.: Kierowanie zmianami w przedsiębiorstwie, wyd. Poltext, 1997.
6. Penc J.: Innowacje i zmiany w firmie, Agencja wydawnicza Placet, W-wa 1999.
Liczba pkt ECTS: 1
134
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N36
ZINTEGROWANE MATERIAŁOWE PROCESY TECHNOLOGICZNE
Nazwa przedmiotu: ZINTEGROWANE MATERIAŁOWE
TECHNOLOGICZNE
PROCESY Kod/nr A0P000AC5N36
Semestr:: III
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Zintegrowane systemy zarządzania wytwarzaniem.
Wykład: prof. dr hab. inŜ. Ryszard Nowosielski, Dr inŜ. Stefan Griner
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
6
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z podstawami współczesnych metod i technik oceny i wyboru technologii
materiałowych oraz wypracowanie praktycznej umiejętności modernizacji i wyboru zintegrowanej technologii
materiałowej ze względu na wiele kryteriów.
Treści programowe: Proces technologiczny i jego elementy składowe rola zarządzania i zarządzania produkcją w
przedsiębiorstwie, wewnętrzne i zewnętrzne otoczenie przedsiębiorstwa i konsekwencje z tego wynikające dla procesu
technologicznego, pojęcie i zakres znaczeniowy procesu i technologii zintegrowanej, pojęcia pokrewne, technologia
zrównowaŜona, technologia proekologiczna, wewnętrzny i zewnętrzny zakres integracji, czynniki rynkowe, czynniki
środowiskowe, czynniki ekonomiczne – koszty wytwarzania, ocena ekonomiczna technologii, względność pojęcia
technologia zintegrowana, kryteria oceny technologii, kryteria ekonomiczne, kryteria jakościowe, kryteria rynkowe,
kryteria środowiskowe, metody oceny przedsięwzięć inwestycyjnych, procesy i technologie materiałowe, technologia
zintegrowana w odniesieniu do procesów materiałowych, przykłady materiałowych technologii zintegrowanych,
zintegrowane technologie wytwarzania stali, zintegrowane technologie wytwarzania miedzi, zintegrowane technologie
wytwarzania celulozy.
1. Sierpińska M., Jachna T.: „Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych”, PWN, Warszawa 1995.
1. Johansson A.: „Czysta technologia”, WNT, Warszawa 1997.
2. Pr. pod red. Dobrzańskiego L. A.: „Zasady doboru materiałów inŜynierskich”, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej,
Gliwice 2001.
Liczba pkt ECTS: 1
135
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N11
KOSZTY ZARZĄDZANIA JAKOŚCIĄ I EKONOMIKA PRODUKCJI
Nazwa przedmiotu: KOSZTY ZARZĄDZANIA JAKOŚCIĄ I EKONOMIKA Kod/nr A0P000AC5N11
PRODUKCJI
Semestr: I
Prowadzący przedmiot: dr inŜ. Joanna Michalska -Ćwiek
Wykład:
Ćwiczenia:
Liczba godzin:
Laboratorium:
Projekt:
Seminarium: dr inŜ. Joanna Michalska -Ćwiek, dr inŜ. Marta Dudek-Burlikowska
18
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi kosztów zarządzania
jakością i ekonomiki produkcji, a przede wszystkim z podstawowymi pojęciami i uwarunkowaniami wdraŜania rachunku
kosztów zarządzania jakością w przedsiębiorstwach oraz z metodami oceny produktywności i efektywności
przedsiębiorstw i ich kondycji finansowej.
Treści programowe: Wprowadzenie, pojęcia podstawowe z zakresu problematyki kosztów jakości, podział kosztów
jakości, cele i wdraŜanie rachunku kosztów jakości, procedura rachunku kosztów jakości. Zagadnienia ekonomiki
produkcji: elementy i otoczenie systemu produkcyjnego oraz jego produktywność, efektywność i skuteczność oraz
metody ich pomiaru. Wpływ jakości na efektywność gospodarowania: mierzenie efektywności z wykorzystaniem
nowoczesnego narzędzia pomiaru efektywności - Strategicznej Karty Wyników oraz wskaźniki kosztów jakości. Ocena
kondycji finansowej przedsiębiorstwa: bilans i rachunek wyników, analiza rentowności i płynności przedsiębiorstwa oraz
przykłady praktyczne obliczeń.
Treści/tematy:
Metody dydaktyczne: Zajęcia seminaryjne prowadzone w formie dyskusji problemowych.
Ćw./L./P./Sem.: Zaliczenie na ocenę
1. Drury C.: Rachunek kosztów, PWN, Warszawa, 1995.
1. Lis S.: Vademecum produktywności, Wydawnictwo Placet, Warszawa, 1999.
2. Muhlemann A.P., Oakland J.S., Lockyer K.G.: Zarządzanie. Produkcja i usługi, PWN, Warszawa, 1995.
3. Sierpińska M., Jachna T.: Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych, PWN, Warszawa, 1997.
4. Skrzypek E., Czternastek L.: Koszty jakości, aspekty teoretyczne i praktyczne, PTE, Lublin, 1995.
5. Skrzypek E.: Jakość i efektywność, Wydawnictwo UMCS, Lublin, 2000.
6. Wawak T.: Koszty i korzyści wdraŜania systemu jakości w przedsiębiorstwie, Wydawnictwo UJ, Kraków, 1995.
7. Zembrzuska Z., Jędraś J.: Koszty jakości, Wydawnictwo ZETOM, Warszawa, 1994.
8. Zymonik Z.: Koszty jakości w zarządzaniu przedsiębiorstwem, OWPW, Wrocław, 2002.
Liczba pkt ECTS: 2
136
KARTA PRZEDMIOTU
A0P000AC5N22 SYSTEMY DORADCZE W ZARZĄDZANIU I TECHNOLOGIACH PROCESÓW
MATERIAŁOWYCH
Nazwa przedmiotu: SYSTEMY DORADCZE W
I TECHNOLOGIACH PROCESÓW MATERIAŁOWYCH
ZARZĄDZANIU Kod/nr A0P000AC5N22
Semestr: II
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne: Obsługa komputera z MS Windows
Wykład:
Liczba godzin:
Ćwiczenia:
Laboratorium: dr inŜ. Janusz Madejski, dr inŜ. Jarosław Konieczny
9
Projekt:
Seminarium:
ZałoŜenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z problematyką systemów doradczych, zapisem wiedzy, metodami
wnioskowania i przykładami systemów doradczych w obszarze zarządzania i technologiach procesów materiałowych;
tworzenie harmonogramów wykonania zadań i ich optymalizacja z wykorzystaniem metody PERT.
Treści programowe: Podstawowe zagadnienia sztucznej inteligencji, Podstawowe koncepcje systemów doradczych,
Właściwości systemów doradczych, Bazy wiedzy - metody reprezentacji wiedzy, Metody wnioskowania, Pozyskiwanie
wiedzy Narzędzia do tworzenia systemów doradczych, Systemy doradcze czasu rzeczywistego; Definiowanie
właściwości projektów harmonogramów zadań, Atrybuty zadań i połączenia zadań, Definiowanie zasobów, Zadania a
zasoby, Kalendarze, Informacje o kosztach, Diagram sieciowy i ścieŜka krytyczna, Alokacja zasobów, Tworzenie
raportów, Konsolidacja projektów.
Treści/tematy: Ćw./L./P./Sem. Podstawowe wiadomości o systemach doradczych. Analiza problemów projektowania
technologii otworów. Akwizycja danych i generowanie raportów w systemach doradczych. Planowanie przedsięwzięć w
programie MS PROJECT 2000. Kalendarze i finanse w programie MS PROJECT 2000. Raportowanie postępu projektu i
eksportowanie informacji o projekcie.
Metody dydaktyczne: Poszerzone wprowadzenie do ćwiczeń, ćwi.czenia z elementami projektowania systemów
doradczych (zapis wiedzy) i planów wykonania wskazanych zadań
1. Wykład: Kolokwium zaliczeniowe obrona projektu.
1. Jan J. Mulawka, „Systemy ekspertowe”, WNT W-wa 1996.
1. Durkin, “Expert Systems - Design and Development”, Macmillan Pub. Co., 1994.
2. Opis systemu EXSYS.
3. Patrick Henry Winston, “Artificial Intelligence”, Addison-Wesley Publishing Co., 3rd ed., 1993.
4. Elaine Marmel, “MS Project 2000. Biblia”, Helion 2001.
5. Stefan Wilczewski, “MS Project 2000. Ćwiczenia praktyczne”, Helion 2002.
Liczba pkt ECTS: 2

Studia Niestacjonarne II Stopnia

Transkrypt

Podobne dokumenty