`AmiARM` pomiędzy stacją dyskietek od Amigi 500, a komputerem PC

Transkrypt

Autor:
Krzysztof
Bałażyk
Projekt z MARM
Interfejs komunikacyjny `AmiARM`
pomiędzy stacją dyskietek od Amigi
500, a komputerem PC
Data:
20.03.2016
Spis treści
Cel projektu ...................................................................................................................... 1
Motywacja......................................................................................................................... 1
Specyfikacje ...................................................................................................................... 2
3.1.
Format dyskietek...................................................................................................... 2
3.2.
Interfejs komunikacji stacji dyskietek ................................................................... 4
3.3.
Opis protokołu .......................................................................................................... 5
4. Schemat działania i wymagane elementy ....................................................................... 6
3.1.
Płytka ewaluacyjna STM32F4-Discovery .............................................................. 6
4.2.
Aplikacja do obsługi po stronie PC ........................................................................ 7
4.3.
Nakładka na płytkę dydaktyczną ........................................................................... 7
4.4.
Stacja dyskietek ........................................................................................................ 9
5. Szkielet działania urządzenia ........................................................................................ 10
1.
2.
3.
1.
Cel projektu
Celem projektu jest:
• stworzenie, w oparciu o mikrokontroler z rodziny ARM, interfejsu komunikacyjnego,
o roboczej nazwie `AmiARM`, pomiędzy stacją dyskietek od komputera Amiga 500, a
PC,
• aplikacji po stronie PC do jego obsługi.
Aplikacja, komunikując się z tworzonym interfejsem, powinna umożliwiać takie operacje,
jak:
• formatowanie dyskietki,
• odczyt całej dyskietki Amigi i jej zapis do pliku po stronie PC w formie obrazu
dyskietki (format ADF – Amiga Disk Format),
• odczyt obrazu dyskietki z pliku ADF i jego zapis na dyskietkę,
2.
Motywacja
Jestem miłośnikiem i posiadaczem starszych komputerów i konsol (Amiga 500/600, Atari
2600/65XL, Commodore 64, ZX Spectrum 48, Pegasus, NES, SNES). Mam w swojej
kolekcji pokaźną liczbę dyskietek od Amigi 500 (rysunek 1), które warto byłoby zgrać na PC,
gdyż wraz z upływem czasu dyskietki starzeją się i jako nośnik magnetyczny – mogą przestać
być odczytywane w pewnym momencie (i tak sporo z nich może już mieć błędne sektory).
Ponadto, rozgrywka na fizycznym komputerze Amiga daje dużo więcej wrażeń, niż na
emulatorze uruchamianym na PC, dlatego warto czasami nagrać posiadaną grę na dyskietkę i
cieszyć się rozgrywką na Amidze.
Już wcześniej próbowałem tworzyć podobne urządzenie, w oparciu o mikrokontroler
AVR Atmega 8, jednak projekt nie odniósł sukcesu, gdyż ten układ:
• był zbyt wolny do tego celu, nawet przy maksymalnym taktowaniu z zewnętrznego
oscylatora 16 MHz, a sama komunikacja ze stacją dyskietek wymaga precyzyjnego
pomiaru odcinków,
1
•
posiadał zbyt mało pamięci RAM (1 kB) – odczyt pełnego, nieprzetworzonego sektora
i jego przetworzenie wymaga trochę więcej pamięci.
Rysunek 1: Posiadana kolekcja gier na Amigę (około 300 sztuk), którą warto byłoby zarchiwizować.
3. Specyfikacje
3.1. Format dyskietek
Dyskietki, używane przez komputery z rodziny Amiga to standardowe 3.5 calowe
dyskietki, identyczne z tymi, jakich używano jeszcze w ubiegłym wieku w komputerach PC.
Jedyną różnicą jest gęstość zapisu – w Amigach używane są dyskietki o standardowej
gęstości (ang. DD – Double Density), a w komputerach PC – zwiększonej gęstości (ang. HD
– High Density), skutkującej podwojeniem pojemności. Różnica w wyglądzie pomiędzy
dyskietką DD, a HD polega jedynie na obecności dodatkowego otworu identyfikacyjnego w
tej drugiej – rysunek 2.
Rysunek 2: Dyskietka DD (po lewej) i HD (po prawej).
Niestety, komputery Amiga formatują dyskietki w zupełnie odmiennym standardzie,
niezgodnym ze standardem PC, dlatego ich odczyt w komputerach PC jest niemożliwy.
Ponadto, kontroler stacji dyskietek, obecny na płycie głównej PC posiada sprzętowe
rozwiązania, zajmujące się odczytem i zapisem sektorów, zatem niemożliwe jest stworzenie
oprogramowania na PC, które umożliwiłoby odczyt takiej dyskietki z użyciem tego
kontrolera, czyli za pomocą wbudowanej w komputer stacji. Natomiast kontroler stacji
dyskietek obecny w komputerze Amiga (układ Paula) jest bardzo prostym interfejsem,
2
którego cała logika sterująca została przeniesiona do oprogramowania Amigi. Dzięki temu w
Amidze można bez problemu odczytywać i zapisywać zarówno dyskietki od PC jak i Amigi.
Warto też wspomnieć, ze fizyczna konstrukcja obu stacji dyskietek jest bardzo podobna,
jedyną rożnicą jest zwykle mechanizm umożliwiający współdziałanie dwóch stacji dyskietek
na jednej taśmie FDD (na PC można połączyć dwie takie stacje, a w Amidze cztery) oraz
mechanizm wykrywania ścieżki zerowej, czyli pozycji, do której powinna się przesunąć
głowica stacji – w stacji od PC jest on zintegrowany w stacje dyskietek, a w stacji od Amigi
wykrywanie odbywa się w sposób programowy. Dlatego z powodzeniem można (za pomocą
drobnych modyfikacji) używać stacji dyskietek od PC w Amidze, w drugą stronę natomiast
nie jest to możliwe.
Tabela 1: Parametry dyskietek
dyskietka
DD
HD
bajty/sektor
sektory/ścieżkę
ścieżek/cylinder
cylindry/dyskietkę
11
22
2
2
80
80
512
512
pojemność
w bajtach
901 120
1 802 240
Rysunek 3: Organizacja obszarów dyskietki (jedna strona). Ponieważ dyskietki są dwustronne, tak samo
należy sobie wyobrażać obszary z drugiej strony
Dane na dyskietce, zapisane są za pomocą domen magnetycznych. Zmiany namagnesowania
sąsiednich obszarów są kodowane jako 0 lub 1. Jednak wartości te nie przekładają się już
bezpośrednio na bity danych, lecz wykorzystywane jest następujące kodowanie MFM:
bit danych
1
0
0
bity magnetyczne kodowane w MFM
01
10 jeśli poprzedza go 0 bit danych
00 jeśli poprzedza go 1 bit danych
Zatem ciąg danych o długości N bitów kodowany jest za pomocą 2*N bitów w MFM. Każda
ścieżka, czyli ciąg danych położony w tej samej odległości od jej środka strukturę, ukazaną w
poniższej tabeli:
Tabela 2: Struktura ścieżki, byte = 8 bity, word = 16 bitów, long = 32bity
Offset
Ilość
MFM
Typ w polu
elementów
(bajty)
0x00
word
2
Synchronizacja (0x08 bajtów MFM)
0x04
word
1
0x06
word
1
Nagłówek sektora (0x20 bajtów MFM)
0x08
long (32b)
1
Opis
MFM 0xAAAA, 0xAAAA (po zdekodowaniu: 0x00, 0x00)
MFM: 0x4489 (po zdekodowaniu: 0xA1, 0xA1)
MFM: 0x4489 (po zdekodowaniu: 0xA1, 0xA1)
Info (bity nieparzyste)
3
0x0C
long (32b)
1
0x10
long (32b)
4
0x20
long
4
Sumy kontrolne (0x10 bajtów MFM)
0x30
long
1
0x34
long
1
0x38
long
1
0x3c
long
1
Dane z sektora (0x400 bajtów MFM)
0x40
byte
512
0x240
byte
512
Koniec danych z sektora
Info (bity parzyste)
Etykieta sektora (nieparzyste)
Etykieta sektora (parzyste)
Suma kontrolna nagłówka (nieparzyste)
Suma kontrolna nagłówka (parzyste)
Suma kontrolna danych (nieparzyste)
Suma kontrolna danych (parzyste)
Zakodowane w MFM dane sektora (nieparzyste)
Zakodowane w MFM dane sektora (parzyste)
Każda ścieżka zawiera 0x3200 bajtów danych MFM. Ponieważ jednak:
(0x04 + 0x08 + 0x20 + 0x10 + 0x400) * 11 = 0x2E94, to w środku ścieżki jest obszar
0x3200 – 0x2E94 = 0x36C zer, oddzielający początek od końca ścieżki.
3.2.
Interfejs komunikacji stacji dyskietek
W stacji dyskietek obecne jest 34-złączowe gniazdo o strukturze przedstawionej na
poniższym rysunku (poziomy napięć TTL):
Rysunek 4: Specyfikacja złącza stacji dyskietek
!CHNG
!MTRON
!INDEX
!SEL0
!SEL1
DIR
Kierunek
Stacja – Komputer
->
<->
<<<-
!STEP
<-
!WD
!WE
!TRK0
!WPROT
!RD
!SIDE
!RDY
<<->
->
->
<->
Nazwa
Opis
Gdy aktywny, nastąpiło wyjęcie dyskietki ze stacji
Gdy aktywny, silnik obracający dyskietkę jest włączony
Gdy aktywny, dyskietka jest obecna w stacji
Gdy aktywny, jedna wybrana z kilku stacji dyskietek
podłączonych do taśmy reaguje na sygnały
Wybór kierunku poruszania się głowicy (0 – wewn. 1 – zewn.)
Narastające zbocze powoduje przesunięcie się głowicy o jedną
ścieżki, zgodnie z kierunkiem na złączu DIR
Bit do zapisania na dyskietce
Rosnące zbocze powoduje zapis na dyskietce bitu WD
Detekcja ścieżki zerowej
Gdy aktywny, dyskietka jest zabezpieczona przed zapisem
Odczytane dane z powierzchni dyskietki
Wybór strony dyskietki (0 – górna, 1 – dolna)
Gdy aktywny, stacja jest gotowa na przyjmowanie poleceń
4
3.3. Opis protokołu
Poniższe diagramy przedstawiają przebiegi wymagane przy odczycie i zapisie dyskietki:
Rysunek 5: Dostęp do stacji dyskietek
Rysunek 6: Zapis na dyskietkę
Rysunek 7: Odczyt z dyskietki
5
4. Schemat działania i wymagane elementy
Kompletny schemat działania tworzonego interfejsu przedstawia poniższy rysunek
Rysunek 8: Schemat tworzonego interfejsu
3.1.
Płytka ewaluacyjna STM32F4-Discovery
Sercem urządzenia jest płytka ewaluacyjna STM32F4-Discovery, która będzie się
komunikować z PC za pomocą USB (rysunek 9). Taka płytka jest wystarczająca do tego celu,
gdyż:
• obecny w niej mikrokontroler STM32F407, posiadający parametry podane w tabeli 1
powinien podołać zadaniu (odpowiednia prędkość, ilość pamięci i liczba końcówek
wejścia/wyjścia),
• na płytce obecne jest gniazdo USB, wymagane do komunikacji z PC.
Tabela 3: Minimalne i obecne parametry użytej płytki dydaktycznej
Parametr
Rdzeń
Maksymalna szybkość:
Ilość pamięci Flash:
Ilość pamięci RAM:
Ilość końcówek we/wy:
Obecność USB:
Wartość dla STM32F407 lub
STM32F4-Discovery
Cortex M4F
168 MHz
1 MB
192 kB
80
tak
6
Wymagane minimum
50
8 kB
32 kB
20
tak
Rysunek 9: Użyta w projekcie płytka STM32F4-Discovery
4.2.
Aplikacja do obsługi po stronie PC
Po stronie PC zostanie stworzona aplikacja do obsługi interfejsu, napisana w
środowisku Microsoft .NET (język C#). Taki wybór podyktowany:
• bardzo łatwym i szybkim tworzeniem aplikacji zarówno okienkowych (metodyka
WYSIWYG) jak i konsolowych,
• dużą liczbą bibliotek, np. do obsługi USB,
• szybkością działania,
• możliwością uruchomienia na systemach z rodziny Windows (po zainstalowaniu
środowiska .NET Framework) oraz Linux (za pomocą projektu Mono).
4.3.
Nakładka na płytkę dydaktyczną
Do płytki zostanie zaprojektowana i stworzona nakładka, zawierająca m.in. gniazdo do
podłączenia stacji dyskietek, wyświetlacz w standardzie HD77480 (do wyświetlania
komunikatów diagnostycznych) oraz kilka przycisków (gdyby zaszła potrzeba ich użycia w
projekcie również do celów diagnostycznych). Płytka będzie posiadać dwa rzędy gniazd
kołkowych tak, aby można było ją nałożyć na STM32F4-Discovery. Podczas przydzielania
wyprowadzeń STM32 do komponentów układu (stacja dyskietek, wyświetlacz, przyciski)
7
starałem się trzymać zasady, aby te same elementy były podłączone do jednego portu.
Poniższy schemat przedstawia sposób połączeń oraz przypuszczalną realizacje już po
wykonaniu.
Rysunek 10: Przydział wyprowadzeń do poszczególnych elementów układu
Rysunek 11: Wygląd PCB z nakładką
8
4.4.
Stacja dyskietek
Stacja dyskietek 3.5 cala, użyta w projekcie, pochodzi z komputera Amiga 500.
Rysunek 12: Użyta stacja dyskietek, widok z przodu, z tyłu oraz zbliżenie na złącze
Będzie ona połączona z nakładką za pomocą taśmy 34 złączowej, dokładnie takiej,
jaką łączy się stacje z płytą główną komputera Amiga 500. Zasilanie stacji dyskietek od
Amigi zostanie dołączone z zewnątrz, gdyż sama stacja oprócz napięcia +5 V (do sterowania
logiką) wymaga także napięcia +12 V (do sterowania silnikami). Są, co prawda stacje, które
wymagają jedynie napięcia +5 V, ale jego pobór może przekraczać 500 mA, oferowanych z
gniazda USB, zatem i tak konieczne byłoby połączenia zewnętrznego zasilacza.
Rysunek 13: Zasilacz (12V 2A, 5V 2A) użyty do zasilenia stacji dyskietek, konieczne będzie wykonanie
przejściówki Molex-FDD
9
5.
Szkielet działania urządzenia
Urządzenie przez większość czasu znajduje się w stanie gotowości (GOTOWY), w
którym oczekuje na polecenia, otrzymywane przez interfejs USB.
Urządzenie widoczne jest w systemie jako interfejs USB HID, w ramach którego
udostępnia następujące polecenia:
o sprawdzenie gotowości na przyjęcie rozkazu
argumenty:
• brak
wynik:
• R – aktualny stan urządzenia: {GOTOWY, ZAJĘTY}
o odczyt sektora
argumenty:
• N – numer sektora do odczytu
wynik:
• S – status: {SUKCES, BŁĄD}
• T – tablica 512 bajtów z odczytanego sektora (tylko w przypadku
sukcesu)
• E – kod i opis błędu (tylko w przypadku błędu)
o odczyt całej ścieżki 11 sektorów
argumenty:
• M – numer ścieżki do odczytu
wynik:
• T – tablica 512 * 11 bajtów zawierające bajty kolejnych
uporządkowanych sektorów ze ścieżki (tylko w przypadku sukcesu)
o zapis pojedynczego sektora
argumenty:
• N – numer sektora do zapisu
• T – tablica 512 bajtów do zapisu w sektorze
wynik:
o zapis całej ścieżki 11 sektorów
argumenty:
• M – numer ścieżki do zapisu
• T – tablica 512 * 11 bajtów zawierająca bajty kolejnych u
porządkowanych sektorów ze ścieżki
wynik:
o sformatowanie dyskietki
argumenty:
• L – etykieta dyskietki,
wynik:
10
Po wybraniu jednej z powyższych operacji, urządzenie przechodzi do stanu `ZAJĘTY`,
realizując w nim zażądaną funkcjonalność. Po wykonaniu funkcji, urządzenie przechodzi do
stanu `WOLNY` i jest gotowe na przekazanie wyników operacji. Ponieważ w protokole USB
tylko urządzenia nadrzędne (komputer) może inicjować transmisje, dlatego konieczny jest
mechanizm odpytywania o gotowość i odebranie od urządzenia wyników dopiero, gdy będą
już gotowe.
Odczyt ścieżki polega na:
• ustawieniu głowicy na odpowiednią ścieżkę,
• poczekaniu aż znajdą się bajty synchronizacji,
• odczyt odpowiedniej liczby bajtów,
• zdekodowanie wszystkich bajtów z MFM,
• umieszczenie ich w buforze i wysłanie do PC gdy ten zażąda odczytu wyników
Odczyt pojedynczego sektora jest analogiczny, jak całej ścieżki, lecz już po zdekodowaniu
wszystkich bajtów z MFM następuje wyłuskanie odpowiedniego sektora i umieszczenie tylko
jego w buforze.
Zapis pojedynczego sektora wymaga:
• odczytania całej ścieżki,
• jej zdekodowania,
• modyfikacji w niej podanego sektora,
• zakodowaniu całości do MFM,
• zapisaniu całej tak zmodyfikowanej ścieżki.
Zapis całej ścieżki natomiast wymaga:
• zakodowaniu podanej ścieżki do MFM,
• zapisaniu całej tak zmodyfikowanej ścieżki.
11
5. Efekt prac
W efekcie powstało urządzenie ukazane na poniższym zdjęciu wraz z oprogramowaniem do
jego obsługi po stronie PC, napisanym w języku C# na platformie .NET.
Rysunek 14: Powstałe urządzenie
Rysunek 15: Oprogramowanie do obsługi po stronie PC
Jedyną zmianą w porównaniu do oryginalnej specyfikacji było zastąpienie interfejsu USB
interfejsem szeregowym, jednak wykorzystując przejściówkę COM-USB w efekcie uzyskana
została identyczna funkcjonalność przy mniejszym nakładzie pracy (specyfikacja USB dla
ARMa jest dość zagmatwana). Urządzenie wykorzystuje port USART6 (USART1 na płytce
12
STMF4 Discovery nie działa, natomiast wyprowadzenie TX USART2 jest podłączone do
diody oraz kondensatora 4.6uF, który skutecznie blokuję transmisję powyżej 1200 b/s).
Nie została też wytrawiona płytka z urządzeniem, lecz całość połączona jest za pomocą
kabelków.
Obsługa protokołu komunikacji ze stacją dyskietek
Aby móc komunikować się z stacją dyskietek, urządzenie implementuję obsługę protokołu
stacji dyskietek opisanego wyżej. Wszystkie sygnały sterujące stacją (posuw głowicy, wybór
kierunku, bit odczytanych danych, itp.) są podłączone do wyprowadzniem ARMa,
skonfigurowanych jako GPIO. Poniższy rysunek przedstawia przebieg czasowy danych
przesyłanych przez stację.
Rysunek 16: Przebieg danych
Dane, kodowane w opisanym wcześniej formacie MFM, składają się z sygnału
jednobitowego, przy czym stan niski odpowiada wartości 1, a stan wysoki 0. Jeden okres
sygnału koduje od 2 do 4 bitów, w zależności od jego czasu trwania.
• 2us stan niski + 2us stan wysoki = okres 4us: 10
Aby więc odpowiednio interpretować te dane, ARM musi zliczać długość okresu trwania
sygnału z linii danych.
Mikrokontroler jest taktowany częstotliwością 100 MHz, uzyskaną przez powielenie za
pomocą wewnętrznego PLL sygnału z zewnętrznego kwarcu 8MHZ. Taka wartość była
podyktowana koniecznością precyzyjnego zliczania okresów sygnału.
Zliczanie okresu polega na uruchomieniu w tle licznika (TIM2), oraz podpięciu sygnału
danych do przerwania, które jest zgłaszane w momencie narastającego zbocza. Porównanie
wartości licznika TIM2 pomiędzy zboczami pozwala wyrazić długość okresu trwania sygnału
w taktach licznika. Ponadto, jeśli licznik TIM2 przepełni się, oznacza to, że zbyt długo nie
pojawiło się następne zbocze narastające – w tej sytuacji sygnalizuje to brak dyskietki lub
nieprawidłową ścieżkę. Ponieważ jednak czasy trwania okresów mogą trochę odbiegać od
założonej specyfikacji, zostało odczytanych 1000 okresów z referencyjnej dyskietki.
Histogram czasów zliczonych przez licznik przedstawia poniższa tabela:
Czas zliczony 1 2 3 4
5
6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23
Ilość wystąpień 0 0 0 7 142 335 79 11 0 1 4 117 165 8 0 1 2 9 52 56 9 1 1
Widać wyraźne maksimum dla 5/6, 12/13 oraz 19/20. Na tej podstawie zostały zadane
następujące przedziały w funkcji dekodującej dane:
• 0..9: ciąg danych 10
• 10..15: ciąg danych 100
• 16...255: ciąg danych 1000
13
Ponieważ jedna ścieżka składa się z:
8 bitów MFM/1bajt MFM * 1088 bajt MFM/sektor * 11sektor/ścieżka = 95744, w pamięci
mikrokontrolera został stworzony bufor uint8_t o rozmiarze 100000.
• w pierwszym etapie do tego bufora zapisywane są długości kolejnych okresów trwania
sygnału wejściowego. Jest to czynność wymagająca dużej precyzji, więc nie może być
z nią równolegle wykonywana inna.
• Następnie powyższe dane są zamieniane na ciągi binarne MFM
• Następie odnajdowywany jest początek ściężki za pomocą słowa synchronizacyjnego,
a potem dekodowane są dane MFM do danych użytkownika, które następnie mogą
zostać przesłane do PC.
Schemat urządzenia
Schemat urządzenia jest zgodny z tym zaprezentowanym wyżej, jednak nastąpiły drobne
różnice w przydziale połączeń co do pinów:
Stacja dyskietek:
#define nSEL0
#define nSEL1
#define nMTRON
#define DIR
#define STEP
#define nTRK0
#define RDBIT
#define SIDE
A7
C4
C5
B0
B1
B2
E7
E8
#define nWRPRT
#define nWD
#define nWE
E13
E15
E14
//10
//12
//16,
//18
//20
//26
//30
//32
Wyświetlacz:
#define LCD_E
#define LCD_RW
#define LCD_RS
#define LCD_D0
#define LCD_D1
#define LCD_D2
#define LCD_D3
#define LCD_D4
#define LCD_D5
#define LCD_D6
#define LCD_D7
C2
C1
C0
C3
E10
A1
E12
E11
A4
A5
A6
USART:
TX: PC7
RX: PC6
Pin testowy do gnerowania
przebiegu:
#define TEST E9
Pliki w projekcie:
Projekt składa się z następujących plików:
• amifdd.h – obsługa stacji dyskietek
• lcd2.h – obsługa wyświetlacza
• krzysioarmutils.h – makra operujące na pinach GPIO oraz inne przydatne funkcje
• main.c – główny plik z projektem
Funkcja main:
int main(void) {
char text[25];
uint32_t freq = set_clock_PLL(8, 400, 4, 4);
configure_int_timerr();
lcd_init();
snprintf(text, sizeof(text), "AmiAVR v1.0, f=%d MHz", freq / 1000000);
lcd_gotoxy(0, 0);
lcd_display_text(text);
fdd_init();
as_output(TEST);
as_input(BTN, PULL_DOWN);
usart_init();
while (true) {
char command = usart_receive_byte();
switch (command) {
case 'R':
cmd_read_track();
break;
case 'P':
cmd_is_write_protected();
break;
case 'W':
14
cmd_write_track();
break;
case 'T':
cmd_test();
break;
case 'M':
cmd_move_head();
break;
default:
cmd_unknown(command);
break;
}
}
}
Funkcjonalność aplikacji po stronie PC:
Rysunek 17: Odczyt ścieżki i całej dyskietki
15
Rysunek 18: Zapis ścieżki, sprawdzenie zabezpieczenia przed zapisem
Rysunek 19: Odtwarzanie muzyki na stacji głowicy
Protokół komunikacji urządzenia z PC (=> do urządzenia, <= do PC)
Odczyt ścieżki:
=> ‘R’
=>numer ścieżki (0..11)
=> numer strony (0 – góra, 1 – dół)
<= ‘F’: gdy brak dyskietki
<= ‘T’: gdy ścieżka nie znaleziona
16
<= ‘O’: gdy odczyt się powiódł, po czym nastąpi 11*512 bitów z danej
ścieżki
Sprawdzenie zabezpieczenia przed zapisem:
=> ‘P’
<= 0 gdy niezabezpieczona, 1 gdy zabezpieczona
Zapis ścieżki:
=> ‘W’
Sprawdzenie gotowości urządzenia:
=> ‘T’
<= ‘T’
Przesunięcie głowicy na żądaną pozycje (używane do odgrywania melodii):
=> ‘M’
=>numer ścieżki (0..11)
=>numer strony (0 – góra, 1 – dół)
=>młodszy bajt ilości danych do zapisu (l_len)
=>starszy bajt ilości danych do zapisu (h_len)
=>bajty do zapisu na ścieżkę = l_len | (h_len << 8)
17

`AmiARM` pomiędzy stacją dyskietek od Amigi 500, a komputerem PC

Transkrypt

Podobne dokumenty

INWESTOR Państwowe Muzeum Auschwitz