100% kraków

f r ag m en t y k ata lo gu
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
61
62
63
64
65
66
67
68
69
81
82
83
84
85
86
87
88
89
12
13
14
15
16
17
18
19
20
32
33
34
35
36
37
38
39
40
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99 100
STATYSTYCZNY KRAKÓW — POZNAJ MIASTO
l i cz ba ko m p u t e rów n a j e d n eg o u cz n i a p o dstawów k i
b e z ro bo c i e 23 86 3 0,13
sto pa b e z ro bo c i a
5,9%
WIEK
24 i mniej
25-34
35-44
UStat Kraków, 2012
45-54
d łu g ość śc i e ż e k row e row yc h
55 i więcej
l i cz ba
2 753
7 29 6
5 02 1
4 927
3 8 66
126,8 km
UStat Kraków, 2012
c e n a b i l e t u n o r m a l n eg o j e d n o p r z e ja z d ow eg o w ko m u n i k acj i m i e j s k i e j
w p o rów n a n i u d o i n n yc h m i ast P o ls k i w z ł
dane ZIKiT, 2012
l i cz ba sa m o c h o d ów
3 8 1 5 89
n a j e d n eg o m i e sz k a ń ca
Warszawa 0,5
Kraków Łódź Wrocław Gdańsk UStat Kraków, 2012
kosz t p r z e ja z d u ta ksów k ą
( ta ry fa dz i e n n a z a 5 k m )
ś r e d n i e d o bow e z uż yc i e wo dy
n a m i e sz k a ń ca
1 5, 28 zł
1 32 0 0 0 m 3
UStat Kraków, I kwartał 2013
Bydgoszcz Lublin Katowice Białystok dane MPWiK SA Kraków, 2012
dane ze stron przewoźników, 2013
12
13
4,4
3,8
3,8
3
3
3,2
3
3
2,8
100% KRAKÓW — POZNAJ PROJEKT Z BLISKA
Wybór uczestników przebiegał na zasadzie żywej reakcji łańcuchowej —
wskazana przez RIMINI PROTOKOLL pierwsza osoba zaprosiła do projektu
kolejną, ta wybrała następną — i proces powinien przebiegać na tej zasadzie aż do planowej setki. Wydarzyło się jednak niespodziewane — łańcuch w pewnym momencie zaczął się rozszczepiać. Jedna osoba polecała
dwie lub nawet trzy osoby do udziału w projekcie, a inna nie była w stanie
polecić nikogo, kto odpowiadałby brakującym kategoriom. Łańcuch
poleceń działa jak papierek lakmusowy społeczeństwa Krakowa. Pokazuje,
w jaki sposób krakowianie budują swoje relacje i w jakich grupach społecznościowych żyją. Podobnie jak przyjęte kategorie statystyczne, jest to
świadectwo różnorodności mieszkańców Krakowa.
100% KRAKÓW to bezpośrednio angażujący lokalną społeczność, trwający
kilka miesięcy artystyczny projekt, którego zwieńczeniem jest przedstawienie teatralne. Punktem wyjścia do tego niezwykłego spektaklu są dane
statystyczne dotyczące Krakowa. To na ich podstawie wybranych zostało
stu mieszkańców miasta, z których każdy reprezentuje na scenie 7 591
krakowian. Dane przyjęte do projektu pochodzą z Urzędu Statystycznego
w Krakowie. 100% KRAKÓW to ryzykowne przedsięwzięcie, ponieważ
dotyczy drugiego co do wielkości miasta w Polsce. Przez swoją historię,
znaczenie na mapie ekonomicznej, kulturalnej i politycznej w kraju, Kraków w wyobraźni Polaków często zajmuje miejsce „drugiej stolicy”. Wybór
kategorii statystycznych nie był łatwy, ponieważ w dużej mierze miał
zdecydować o tym, kto pojawi się na scenie. Każdy z uczestników musiał
spełniać kryteria, które zostały przyjęte co do:
Spektakl 100% KRAKÓW łączy obiektywny i subiektywny obraz miasta —
na podstawie danych statystycznych i opinii uczestników w tym dynamicznym procesie powstał obraz miasta znanego i nieznanego zarazem!
PŁCI
WIEKU
DZIELNICY ZAMIESZKANIA
STANU CYWILNEGO
LICZBY DOMOWNIKÓW
140 dni poszukiwań
100 opowieści
3 spektakle
Początkowo proces dołączania kolejnych uczestników do projektu był
prosty. Jednak z czasem kategorie zaczęły się zapełniać i znalezienie reprezentantów spełniających odpowiednie kryteria stawało się problematyczne. Dla przykładu: setnym poszukiwanym uczestnikiem miał być żonaty
mężczyzna, w przedziale wiekowym 60-69 lat, mieszkający z trzema
osobami w dzielnicy Swoszowice.
1%
→
sjewa
6%
→
→
kuba
2%
Jaś
7%
100% teatru, 100% mieszkańców, 100% statystyki —
oto 100% KRAKÓW RIMINI PROTOKOLL.
zibi
→
→
3%
robert
STOP
agnieszka
1 miasto.
/
→
8%37%
„Łańcuch poleceń” i jego problemy — patrz: str. 18—19
16
17
marta
4%
justyna
9%
→
→
anna
5%
wojciech
10%
100% KRAKÓW — POZNAJ PROJEKT Z BLISKA
POWODY,
DLA KTÓRYCH BIERZESZ UDZIAŁ W PROJEKCIE
Każdy z uczestników 100% KRAKÓW został poproszony o podanie
powodów, dla których bierze udział w projekcie, oto one:
Zainteresował mnie
temat statystyk.
Nie mam pojęcia, to jest
bardzo spontaniczne.
Można otworzyć nowe
rzeczy dla siebie, może
paść pytanie, którego
nigdy sobie wcześniej
nie zadałeś.
Może nauczę się
czegoś nowego,
a lubię się uczyć,
może zostanę
aktorką? (śmiech)
Lubię takie ciekawe inicjatywy, cały czas
próbuję przełamać jakiś mój strach do
występów i konfrontacji z ludźmi.
Mój chłopak śmieje
się ze mnie, że dla
pieniędzy.
Czemu nie,
nic to mnie
nie kosztuje.
Dla Marty można wiele
zrobić, a poza tym miły
głos Tomka przez telefon.
Chciałabym
zobaczyć, jaki
jest prawdziwy
Kraków.
Myślę, że powinny
się pojawić bardzo
zróżnicowane osoby
i pokazać ten nasz
Kraków.
Można poznać ludzi
zupełnie nie z mojego
świata — zobaczyć,
co ich kręci, co im się
podoba. Chciałabym
zrobić coś w Krakowie,
wziąć udział w życiu
tego miasta.
Chcę
wystąpić
na scenie,
w końcu
trafić do
teatru.
Nie puszczę
męża samego,
bo tam będzie
za dużo panien.
Bo lubię być
w centrum
uwagi, bo
będzie na
fryzjera…
Podoba mi się ta idea przeniesienia statystyk
na realnych ludzi, co się wiąże z tym, że każdy
powinien mówić za siebie. To nie powinna być
akcja jednorazowa.
Może poznam fajnych ludzi,
może się razem powygłupiamy,
procent zobowiązuje.
Połączenie świadomości
społecznej i formy
artystycznej.
Chęć
przełamania
się i pomocy
innym, na
pewno nie jest
wam łatwo.
Bo rozleniwiłam się,
chcę się ruszyć z domu,
wyjść do ludzi.
Jestem
człowiekiem
otwartym na
ryzyko.
Można w życiu
zrobić coś oprócz
życia zawodowego,
zawsze człowiek
powinien zmierzać
do tego, by się
rozwijać, każda
współpraca
z ludźmi
pozazawodowa
zmierza do
kształtowania
osobowości.
Ludzie
w różnych
ankietach są
bezimienni
— są kreską
na kartce…
a tutaj jest
inaczej.
26
27
Myślę, że to
może być świetne
doświadczenie,
jestem osobą, która
lubi smakować życie,
nie chcę przegapić
żadnej możliwości,
która może mi uciec.
Nie chciałem być
takim, no, chamem,
odmawiając miłej
pani przez telefon.
Przeżyć z innymi
ludźmi coś wspólnego.
Podobno też czasem
życiu trzeba dać
kopniaka — więc
dałem sobie takiego
kopniaka.
Jeśli jest więcej osób
myślących tak jak
ja, to jest wariant
na to, że można to
zorganizować — jest
jak w muzyce, jeśli
mamy podobne
wibracje, to dogadamy
się ze sobą. Chodzi mi
o pewną harmonię.
Boję się, że mi się mózg lasuje. Chciałbym być
obecny w czymś, nasiąknąć czymś, skonfrontować
się z czymś, być w czymś.
100% KRAKÓW — STATYSTYCZNI KRAKOWIANIE, POZNAJ OBSADĘ
026—050%
prądnik
28% 32%
bronowice
Nowa Huta
26% 40% 41% 43%
44% 45% 47% 48%
49% 50%
Śródmieście
27% 33% 34% 35%
36% 37%
podgórze
dębniki
29% 30% 31%
38% 39% 42%
BIEŻANÓW-PROKOCIM
46%
swoszowice
80
81
100% KRAKÓW — STATYSTYCZNI KRAKOWIANIE, POZNAJ OBSADĘ
29%
p roj e k t
st ro n a
IMIĘ
1oo%
<08 8
xxx
mi asto
st ro n a
n a z w i s ko
wiek
k r a ków
08 9 >
xxx
x
L I CZ BA OSó b
W G OSP o da rst w i e
DO M OW Y M
x
dz i e l n i ca
xxx
STAN CY W I LN Y
xxx
U
rodziłem się w Kanadzie. Jakieś 6 lat temu podróżowałem po Europie, spotkałem
Polaków z Krakowa, przyjechałem tu i zostałem. Myślę,
że to miasto ma niesamowitą energię.
Im dłużej tu mieszkałem, zacząłem
czuć, że coś mnie tu trzyma. Tutaj
znalazłem dom, ludzi. Mam zespół
rockowy, robię hip hop, muzykę elektroniczną. Śpiewam. Gram na gitarze
i na basie — co mi wpadnie w ręce.
Myślę, że w Krakowie do zmiany
jest policja — nigdy nie miałem z nimi
dobrego doświadczenia, nigdy mi nie
pomogli, nawet kiedy potrzebowałem.
Na pewno chciałbym, żeby Polacy
byli trochę bardziej otwarci — myślę,
że młodzi ludzie są coraz bardziej
otwarci i tolerancyjni na poglądy
światowe, ale starsi ludzie dalej mają
trochę ciężko.
88
89
Marzę, abym mógł robić muzykę,
która dociera do ludzi, tak żeby mogli
ją usłyszeć. I też — tak idealistycznie
może — żeby wszystko zmierzało w jakąś kolektywną stronę, a nie w „bez
serca kapitalizm”, który zjada świat.
Identyfikuje się z ludźmi, którzy
jeżdżą na rowerze, muzykami, z palącymi marihuanę — jestem za tym,
żeby była legalna, trzeba o tym mówić,
wiem, że to może pomóc ludziom. Nie
identyfikuję się na pewno z faszyzmem
oraz z politykami nie chcę mieć nic
wspólnego. Wyróżnia mnie to, że gram
na różnych instrumentach, jestem
naprawdę uzdolniony muzycznie,
śpiewam i gram. Nie jestem Polakiem
urodzonym w Polsce i mam trochę
inny pogląd na inne kultury.
Wezmę ze sobą moją elektryczną
gitarę Squire Jazzmaster — to jest
gitara, do której jestem emocjonalnie
przywiązany.
100% KRAKÓW — STATYSTYCZNI KRAKOWIANIE, POZNAJ OBSADĘ
35%
p roj e k t
st ro n a
IMIĘ
1oo%
<1 00
xxx
mi asto
st ro n a
n a z w i s ko
wiek
k r a ków
1 01 >
xxx
x
L I CZ BA OSó b
W G OSP o da rst w i e
DO M OW Y M
x
dz i e l n i ca
xxx
STAN CY W I LN Y
xxx
W
róciłam z Paryża,
dokąd wyjechałam
przez miłosne rozterki.
Miałam wybrać miasto,
żeby kontynuować
edukację — mam tu, w Krakowie, swoje rodzeństwo. Studiowałam filologię
romańską. Tutaj miałam pierwszą
styczność z pracą, rozpoczęłam życie
zawodowe — prawdziwa praca, życie
dorosłe — wcześniej nie prowadziłam
takiego życia.
W mieście przeszkadzają mi gołębie. Wygoniłabym wszystkie, powinien
być zakaz dokarmiania gołębi — babciom trzeba nakładać kajdanki. Gdyby
gołębi była jedna setna, to byłoby
urocze, ale to są masy.
Marzę o podróży do Tajlandii i USA
— dwa totalnie różne światy. Ale nie
ma nic, co tak wzbogaca, jak podróże.
Chciałabym też zdać prawo jazdy na
auto — walczę o „prawko”.
100
101
Identyfikuję się z pracownikami
korporacji, z ludźmi, którzy korzystają
z życia póki nie mają rodziny. Pieniądze
na podróże, wyjścia, ciuchy — to mi
sprawia wielką przyjemność. Uwielbiam jedzenie, chodzę często na
fitness — korzystam z dobrodziejstw
korporacji, z takim światem się utożsamiam. Za to nie znoszę lasek, które
tylko chodzą na imprezy, są takimi
plastikowymi „blacharami” — nawet
chciałabym poznać taką dziewczynę,
żeby dowiedzieć się, jaki jest jej punkt
widzenia. Jestem dumna z mojej rodziny, z mojego ojca, który zrobił bardzo
wiele dla radomskiego sportu (prezes
Klubu Czarnych Radom) — doprowadził siatkarzy do Plus Ligi (najwyższy
level siatkarzy). Ja niestety nie gram
w siatkę — tata mi odradził.
Ubiorę na siebie sukienkę, którą
znalazłam w paryskim butiku. Paryż to
moje ulubione miasto.