17 czerwca – Świętego Brata Alberta

l
PISMO PARAFII ŚW. BRATA ALBERTA W WARSZAWIE WESOŁEJ-ZIELONEJ
(NR 83/2014)
Listopad jest ostatnim miesiącem, w którym w naszej parafii będzie trwał cykl kazań katechizmowych
pt. „Wierzę w Syna Bożego”. Podejmowane w trakcie homilii refleksje, a przede wszystkim osobista modlitwa
Pismem świętym ma nam pomóc lepiej poznać Jezusa i nawiązać z Nim głębszą i dojrzalszą więź.
Wiara rodzi się w nas w różny sposób. Pierwszą i najważniejszą metodą jest oczywiście słuchanie
słowa, zgodnie z tym, co napisał św. Paweł: „wiara rodzi się ze słuchania”. W tym celu tegorocznej jesieni
słuchamy kazań oraz tego, co chce nam powiedzieć Jezus w osobistym dialogu z nami w trakcie rozważania
słowa Bożego. Ale Katechizm Kościoła Katolickiego podkreśla, że wiara
powinna być przekazywana także poprzez jej celebrowanie we wspólnocie
braterskiej. Już w jednym z pierwszych punktów Katechizmu czytamy:
Skarb wiary otrzymany od Apostołów został wiernie zachowany przez ich
następców. Wszyscy wierzący w Chrystusa są powołani do przekazywania go
z pokolenia na pokolenie, głosząc wiarę, przeżywając ją we wspólnocie
braterskiej oraz celebrując ją w liturgii i w modlitwie. Wiara zatem powinna
być celebrowana. Pisał o tym także papież Benedykt XVI w swoim liście
Porta fidei, otwierającym Rok Wiary. Ojciec święty stwierdził, że każdy
wierzący powinien odkryć treść wiary wyznawanej, celebrowanej,
przeżywanej i przemodlonej (nr 9). I nie chodzi tu tylko o jakiś osobisty akt,
ale o akt całej wspólnoty. Wiara bowiem nie jest tylko sprawą osobistą, ale
sprawą wspólnoty. Oprócz osobistego jej wyznawania, powinno zadbać się o
jej celebrowanie we wspólnocie (por. Porta fidei, nr 10).
Naprzeciw tej ważnej intuicji Kościoła pragnie wyjść nasza Parafia.
W tym celu chcemy, aby zwieńczeniem naszej osobistej i wspólnotowej
podróży, mającej na celu pogłębienie więzi z Synem Bożym, była celebracja
wyznania wiary, która będzie miała miejsce w niedzielę 16 listopada po
Mszy wieczornej, czyli ok. 19:30, w naszym kościele. Będzie miała ona
następujący przebieg. Najpierw zostanie uczynione wprowadzenie do
obrzędu. Potem wystawiony zostanie Najświętszy Sakrament. Każdy będzie
mógł podejść i wyznać wiarę w Jezusa, używając określenia Chrystusa,
które jest nam najbliższe np. „Ty jesteś moim Panem” lub „Wierzę, że jesteś
moim najlepszym Przyjacielem”. Warto zatem przed celebracją zastanowić się, jakim określeniem pragnę
nazwać Jezusa w osobistym dialogu. Ufamy, że rozważając kolejne aspekty Osoby Jezusa, któryś z nich okazał
nam się szczególnie bliski. Nim właśnie zwróćmy się do Jezusa w trakcie celebracji. Całość zakończy wspólne
uwielbienie Jezusa oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Zachęcamy do udziału w tej celebracji,
aby umocnić się w wierze, która ma być wyznawana nie tylko osobiście, ale także we wspólnocie. Niech Jezus
poczuje się kochany pośród nas!
www. parafiazielona.waw.pl
Kończymy powoli w naszej wspólnocie parafialnej czas przyglądania się kolejnym aspektom Osoby
Jezusa. Ufamy, że ten czas pomógł nam wszystkim odkryć piękno wiary w naszego Mistrza. Zależy to także od
naszego wysiłku i od tego, czy poświęcimy czas na osobistą modlitwę Pismem świętym. Poniżej
przypominamy schemat modlitwy Biblią, a także punkty do medytacji kolejnych fragmentów, ilustrujących
rozważanych przez nas kolejnych aspektów Osoby Jezusa.
Schemat modlitwy Słowem Bożym:
1. Wewnętrzne wyciszenie, zawierzenie Jezusowi tego, co zabiera nam skupienie, rozprasza uwagę, niepokoi.
2. Uświadomienie sobie, że jest przede mną Jezus – Siewca, który pragnie rzucić ziarno słowa do mojego serca.
On chce do mnie mówić jak do ukochanej osoby.
3. Prośba do Ducha Świętego, aby prowadził modlitwę, kierował, oświecał, pomagał usłyszeć głos Boga. Warto
zawierzyć czas modlitwy Maryi, naszym patronom.
4. Tekst warto przeczytać dwa-trzy razy, uważnie, można spróbować wyobrazić sobie tę scenę. Następnie
rozważać konkretne gesty, słowa, uważając na to, co we mnie rodzi ta refleksja – radość, pokój, lęk,
zdenerwowanie – być może, że przez te poruszenia do mojego serca próbuje przemówić Pan Bóg. W tej
refleksji mogą pomóc punkty.
5. Refleksje, poruszenia serca, myśli, a może także postanowienia, warto na koniec zawierzyć Jezusowi,
powiedzieć Mu o tym, co się w nas zrodziło.
6. Modlitwę warto zakończyć „Ojcze nasz” lub „Chwała Ojcu”, powierzając się Bogu.
Propozycje tekstów do rozważenia w najbliższych tygodniach:
1. 2 listopada – temat kazania: Życie – fragment do rozważenia – J 11,1-45.
Punkty do refleksji:
 Będę przyglądał się twarzy Jezusa, który wzrusza się patrząc na ból i łzy szlochających kobiet. Będę
patrzył jak pełen smutku udaje się do grobu Łazarza i płacze. Uświadomię sobie, że Jezus widzi każde
moje cierpienie. Wzrusza się na widok mojego bólu. Płacze, widząc moje zagubienie i bezradność. Czy
w chwilach cierpienia zwracam się do Jezusa?
 Będę kontemplował scenę wskrzeszenia Łazarza. Słowa Jezusa są pełne mocy. Jezus pełen potęgi
swojej miłości wyprowadza z grobu Łazarza. Co jest moim grobem? Czy wierzę, że z mojej śmierci
Jezus, który jest prawdziwym Życiem, może mnie wyprowadzić?
2. 9 listopada – temat kazania: Świątynia Ojca – fragment do rozważenia – J 2,13-25.
Punkty do refleksji:
 Wyobraźnią zbliżę się do świątyni. Usłyszę zgiełk handlarzy. Zobaczę, jak w Jezusie wzbiera gniew.
Biczem wyrzuca kupczących i wywraca stoły bankierów. Świątynia ma należeć całkowicie do Ojca! Co
mogę powiedzieć o świątyni, którą jestem ja? Czy Jezus nie zapłonąłby gniewem, wchodząc do niej?
 Jezus mówi, że może wznieść nową świątynię. Jest nią On sam. Jest to świątynia czysta, piękna,
nieskalana, w której króluje Ojciec. Nie potrzeba już niczego innego. Czy przebywam w tej świątyni,
którą jest Serce Jezusa?
www. parafiazielona.waw.pl
3. 16 listopada – temat kazania: Przyjaciel – fragment do rozważenia – J 12,1-11.
Punkty do refleksji:
 Jezus przed męką udaje się do swoich przyjaciół do Betanii. Razem z nimi chce spędzić trudne chwile
oczekiwania na swoją śmierć. Potrzebuje zwykłej ludzkiej przyjaźni. Czy Jezus mógłby się schronić w
moim domu, gdyby groziło Mu niebezpieczeństwo? Czy czułby się u mnie dobrze, bezpiecznie?
 Maria okazuje Jezusowi bliskość. Jej szczera przyjaźń pełna czułości kontrastuje z pozorną przyjaźnią
Judasza, za którą kryje się zdrada. Jezus przyjmuje tę dobroć Marii. Dostrzega także w nas najmniejsze
dobro i proste gesty miłości. Czy może je we mnie odnaleźć bez trudu?
4. 23 listopada – temat kazania: Król – fragment do rozważenia: Mt 25,31-46.
Punkty do refleksji:
 Z perspektywy Jezusa wartość mojego życia mierzy się jedynie miłością. Św. Jan od Krzyża mawiał, że
pod koniec życia będziemy sądzeni z miłości. Gdybym dziś stanął przed Sędzią – Jezusem, co bym
usłyszał?
 Przypomną sobie owych „najmniejszych”, których Jezus stawiał na mojej drodze: głodnych,
spragnionych, przybyszów, chorych, więźniów. Przypomnę sobie ich wzrok, ich głos, ich słowa. Jakie
poruszenia serca we mnie budzą? Uświadomię sobie, że w każdej tej twarzy jest Jezus.
Do dziś historycy liturgii sprzeczają się, jakie są początki uroczystości Wszystkich Świętych. Niektórzy
łączą je z poświęceniem kościoła o tym wezwaniu w Jerozolimie. Inni szukają genezy w Rzymie, a
dokładnie w jednej z najczęściej odwiedzanych budowli w Wiecznym Mieście – Panteonie.
Budynek ten, stanowiący bez wątpienia wizytówkę Rzymu, powstał zapewne w 80 r. po Chrystusie. Na
jego frontonie przedstawił się fundator – Marek Agryppa. Obecny obiekt nie jest jednak fundacją tegoż
konsula. Prawdą jest jednak, że zachowana do dziś budowla powstała w
miejscu postawionej przez Agryppę świątyni ku czci wszystkich bogów (stąd
nazwa – pan theon – wszystkich bogów). Fundacja ta była aktem wdzięczności
siłom wyższym za zwycięstwo Oktawiana Augusta nad Markiem Antoniuszem
w jednej z najważniejszych bitew starożytności pod Akcjum w 31 r. przed
Chrystusem. Wzniesioną przez Agryppę świątynię strawił jednak pożar i na jej
miejscu cesarz Domicjan (81-96) kazał wznieść budynek, który możemy po
prawie 2000 lat podziwiać dalej. Na szczęście Panteon nie podzielił losu wielu
innych budowli w Rzymie i nie został rozebrany w celu pozyskania materiału
budowlanego, potrzebnego do wznoszenia domów i kościołów. Stało się to
tylko dlatego, że w 609 r. Panteon został przekształcony w świątynię chrześcijańską. W tym czasie
pontyfikat sprawował papież Bonifacy IV. Kazał on sprowadzić do Panteonu szczątki męczenników, które
wydobyto z katakumb. Według legendy przywieziono 28 wozów relikwii i złożono je pod ołtarzem. Od
tego momentu budowla stała się ważnym sanktuarium kultu męczenników, a patronką kościoła została
Matka Boża od Męczenników. Do dziś Panteon jest katolicką świątynią o wezwaniu Santa Maria ad
Martyres.
Co roku – 13 maja – w Rzymie obchodzono rocznicę złożenia relikwii w Panteonie. Uroczystość
przyciągała do Wiecznego Miasta tłumy pielgrzymów. Papież przewodniczył wówczas uroczystej liturgii
stacyjnej ku czci wszystkich męczenników. Ponieważ wiosną mieszkańcy Rzymu mieli problemy z
www. parafiazielona.waw.pl
wyżywieniem rzeszy pielgrzymów, przybywających na obchody, papież Grzegorz III (VIII w.) przeniósł
uroczystość, upamiętniającą wszystkich męczenników na 1 listopada. Wkrótce jednak podczas
celebrowania tegoż święta zaczęto wspominać także inne kategorie świętych: papieży, biskupów, dziewice,
wyznawców. I tak już w 837 r. papież Grzegorz IV postanowił, że 1 listopada będzie dniem poświęconym
pamięci wszystkich świętych.
To rozszerzenie obchodów na inne kategorie świętych wiązało się z ważną intuicją ludzi średniowiecza.
Gromadzili oni relikwie wielu świętych, gdyż, jak wierzyli, każdy święty ukazywał swoim życiem inny
aspekt Osoby Jezusa: męczennicy – Jego wytrwałość w obliczu męki i śmierci; dziewice – Jego czystość;
biskupi – Jego pasterską miłość; mnisi – Jego zamiłowanie do modlitwy itd. Oddawanie czci różnym
kategoriom świętych była zatem motywowane pragnieniem poznania różnych wymiarów osobowości i
misji Jezusa. Ludzie średniowiecza nie gromadzili więc relikwii z racji jakiś zabobonnych przekonań z
pogranicza wiary i magii, lecz aby mieć widzialny znak obecności świętego, uczącego jak naśladować
Chrystusa. Kult świętych nie zasłaniał więc Jezusa, jak twierdzą protestanci, ale do Niego prowadził.
Rzymskie obchody ku czci wszystkich świętych rozszerzały się powoli na całą Europę. W 935 r. papież
Jan XI postanowił, że tę uroczystość będzie obchodzić cały Kościół. Do dziś w Wiecznym Mieście
1 listopada jest celebrowany w uroczysty sposób. Tego dnia popołudniu papież wyjeżdża z Watykanu i
udaje się na najważniejszy cmentarz w Rzymie – Campo Verano, znajdujący się w pobliżu pięknej,
starożytnej bazyliki św. Wawrzyńca za Murami. Tam Ojciec święty sprawuje uroczystą Eucharystię o godz.
16.
Campo Verano ma szczególne znaczenie dla Rzymian,
gdyż było to jedyne miejsce zbombardowane w Wiecznym
Mieście podczas II wojny światowej (19 lipca 1943 r.). Do
dziś można oglądać szczątki amerykańskiej bomby w
wirydarzu bazyliki św. Wawrzyńca. Wydarzenie to
wspominane jest nie tylko ze względu na zniszczenia, ale z
powodu pięknej postawy ówczesnego papieża Piusa XII.
Biskup Rzymu dzień po bombardowaniu udał się na miejsce
tragedii, aby towarzyszyć ofiarom wojny w ich cierpieniu. Dla
Rzymian był to bardzo ważny gest, stanowiący wyraz
pasterskiej miłości biskupa do swojej diecezji. Tę postawę
Papież Pius XII wśród mieszkańców Rzymu
Piusa XII upamiętania tablica i pomnik, znajdujący się na
dzień po bombardowaniu Verano.
Piazzale del Verano.
Cmentarz Campo Verano, na którym w Uroczystość Wszystkich Świętych papież celebruje Mszę, ma
znaczenie także dla Polaków. Tam znajdują się groby m.in. Aleksandra Gierymskiego, malarza,
impresjonisty czy też Karoliny Lanckorońskiej, wybitnej historyczki sztuki.
1 listopada papież przed południem z okna Pałacu Apostolskiego odmawia razem ze zgromadzonymi na
Placu św. Piotra wiernymi modlitwę Anioł Pański. W rozważaniu przed tą modlitwą w tym roku Papież
Franciszek powiedział m.in. Dzisiejsza uroczystość pomaga nam w ten sposób rozważać chrześcijańską
prawdę, którą wyznajemy w Credo: świętych obcowanie. Czym jest obcowanie świętych? To wspólnota,
która rodzi się z wiary i jednoczy tych wszystkich, którzy należą do Chrystusa na mocy Chrztu. Chodzi o
wspólnotę duchową, w której wszyscy jesteśmy zjednoczeni, a której nie niweczy śmierć, lecz trwa ona dalej
w nowym życiu. Tak więc istnieje niezniszczalna więź między nami żyjącymi na tym świecie, a tymi, którzy
przekroczyli próg śmierci. My tu na ziemi, wraz z tymi, którzy przeszli do wieczności, tworzymy jedną
wielką rodzinę. I ta rodzinna więź trwa.
Obchodząc Uroczystość Wszystkich Świętych, jak mogliśmy się przekonać, wpisujemy się w żywą we
wspólnocie rzymskiej, ale nie tylko – cześć dla świętych, którzy swoim życiem ukazują Jezusa i
przypominają, że także w naszych czynach i słowach ma być widoczny Chrystus.
Telefon parafii: 22 773 59 06
www. parafiazielona.waw.pl
Konto parafii: Bank Spółdzielczy w Halinowie, Filia w Wesołej-Zielonej
ul. Wspólna 22 B
05-075 Wesoła
nr rachunku: 55 801910102004000635140001
e-mail: [email protected]
e-mail ks. Łukasza: [email protected]
www. parafiazielona.waw.pl