ŚW. IGNACEGO ANTIOCHEŃSKIEGO

1 lutego 2017 r. – Środa -
ŚW. IGNACEGO ANTIOCHEŃSKIEGO
(Biskupa i Męczennika)
S. Ignatii Episcopi et Martyris - III classis
Tempora: Feria IV infra Hebdomadam IV post Epiphaniam
1 lutego 2017 r. – kolor szat czerwony - Środa – Św. Ignacego Antiocheńskiego, Biskupa i Męczennika ( 3. kl.) Msza
wł., Gloria, bez Credo, prefacja zwykła, Kanon.
Św. Ignacy byt drugim następcą św. Piotra na biskupstwie w Antiochii. Za czasów cesarza Trajana został skazany
na pożarcie przez dzikie zwierzęta. W tym celu wysłano go do Rzymu. Z drogi pisał listy do gmin chrześcijańskich wyrażając w nich gorące pragnienie męczeństwa. Listy te są ważnym dokumentem wiary pierwotnego Kościoła. Św. Ignacy osiągnął koronę męczeńską w Rzymie koło roku 107. Imię jego wymienia się w kanonie Mszy świętej.
Legenda głosi, że Ignacy był tym szczęśliwym dzieckiem, które kiedyś Chrystus postawił przed uczniami swoimi
i rzekł: "Zaprawdę powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży, jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko
w imię moje, Mnie przyjmuje" (Mt 18, 1-5).
W czasie tej podróży Ignacy zatrzymał się w Smyrnie, gdzie czekał na okręt. Korzystając z chwilowej przerwy, napisał 4 listy do gmin chrześcijańskich: w Efezie, Magnezji, w Trallach i w Rzymie. Wyszedł mu naprzeciw św. Polikarp z liczną delegacją, by uczcić w ten sposób bohatera. Polikarp dostarczył Ignacemu materiału do pisania i zobowiązał się odesłać jego listy do adresatów. Ignacy ukazał w tych listach Chrystusa jako prawdziwego Boga i człowieka, łączącego w sobie
naturę Boską i ludzką; określił Kościół jako katolicki na oznaczenie całego ludu Bożego złączonego z Chrystusem w jeden
organizm. Hierarchię Kościoła stanowią biskupi, prezbiterzy i diakoni. Biskupi reprezentują autorytet Boga Ojca, prezbiterzy stanowią grono apostolskie, a diakoni pełnią zadanie Chrystusa sługi. Według św. Ignacego, ten, kto ma wiarę, nadzieję i miłość, jest zjednoczony z Chrystusem Panem. Wiele szacunku okazał też biskup Antiochii Kościołowi, który jest
w stolicy cesarstwa rzymskiego.
W swoich listach Ignacy wyraził żarliwość wiary oraz głęboki pokój serca wobec czekającego go męczeństwa. Listy
te są ważnym dokumentem wiary pierwotnego Kościoła. W Godzinie Czytań we wspomnienie św. Ignacego czytamy jego
znamienne słowa napisane do Rzymian, których prosił, aby nie starali się o uwolnienie go od męczeńskiej śmierci, której
bardzo pragnął: "Pozwólcie mi się stać pożywieniem dla dzikich zwierząt, dzięki którym dojdę do Boga. Jestem Bożą pszenicą. Zostanę starty zębami dzikich zwierząt, aby się stać czystym chlebem Chrystusa. Proście za mną Chrystusa, abym za
sprawą owych zwierząt stał się żertwą ofiarną dla Boga".
Św. Ignacy, "Teoforos" (tzn. "niosący Boga") - jak przedstawia się w pismach - zginął śmiercią męczeńską na arenie
w Rzymie, prawdopodobnie w Koloseum. Dzieje jego bohaterskiej śmierci opisali między innymi: św. Ireneusz, Orygenes,
Euzebiusz z Cezarei, św. Polikarp, św. Jan Chryzostom i św. Hieronim. Przyjmuje się, że jego śmierć miała miejsce ok. roku
107. Chrześcijanie zebrali ze czcią pozostałe na arenie kości Męczennika, a potem przewieźli je do Antiochii. Wiemy o tym
z mowy św. Jana Chryzostoma, poświęconej Ignacemu. Cesarz Teodozjusz II (+ 450) nakazał umieścić relikwie św. Ignacego w świątyni Fortuny, zamienionej na chrześcijańską. Trzecie przeniesienie relikwii odbyło się w roku 540, kiedy Chozroes, król perski, najechał na Palestynę i Syrię. Wreszcie relikwie powróciły do Rzymu, kiedy w VII w. Saraceni zajęli Syrię.
Imię św. Ignacego wymieniane jest w Kanonie Rzymskim.
3 klasy
Szaty czerwone
INTROITUS:
Gal 6,14
Nie daj Boże, bym miał się chlubić z czego innego, jeno Mihi autem absit gloriári, nisi in Cruce Dómini
z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez które- nostri Iesu Christi: per quem mihi mundus crugo dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja światu.
cifíxus est, et ego mundo
Ps 131,1
Ps. Pomnij, Panie, na Dawida i na całą jego gorliwość. Meménto, Dómine, David: et omnis mansuetúdinis eius.V. Glória Patri.
V. Chwała Ojcu.
ORATIO:
Wszechmogący Boże, wejrzyj na słabość naszą, a skoro Infirmitátem nostram respice, omnípotens Denas obciąża brzemię własnej działalności, niech nas us: et, quia pondus própriæ actionis gravat,
osłania dostojne wstawiennictwo św. Ignacego, Twego beáti Ignátii Martyris tui atque Pontificis interMęczennika i Biskupa. Przez Pana.
céssio gloriosa nos prótegat. Per Dominum.
LECTIO:
Rz 8,35-39
Pisząc do Rzymian św. Ignacy używa podobnych zwrotów jak św. Paweł: «Niech żadna istota świata widzialnego czy niewidzialne go nie troszczy się o mnie, bym mógł posiąść Chrystusa. Ogień i krzyż, walka ze zwierzętami, rozdarcie, rozłączenie kości, zmiażdżenie członków, starcie całego ciała, straszne męki szatańskie niech spadną na mnie, bylebym tylko
posiadł Chrystusa».
Bracia: Któż odłączy nas od miłości Chrystusowej?
Utrapienie czy ucisk? Głód czy nagość? Niebezpieczeństwo, prześladowanie czy miecz? Jako napisane jest:
Dla Ciebie to zabijają nas dzień cały, poczytują za
owce skazane na rzez. Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez Tego, który nas umiłował. Bo jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi, ani moce, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani
siła, ani co wysokie, ani co głębokie, ani żadne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która
jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
Fratres: Quis nos separábit a cantáte Christi:
tribulátio, an angustia, an fames, an núditas, an
perículum, an persecútio, an gládius? sicut
scriptum est: Quia propter te mortificámur tota
die: æstimáti sumus sicut oves occisiónis. Sed in
his ómnibus superámus propter eum, qui diléxit
nos. Certus sum enim, quia neque mors, neque
vita, neque ángeli, neque principátus, neque virtútes, neque instántia, neque futúra, neque fortitúdo, neque altitúdo, neque profúndum, neque
creatúra alia poterit nos separáre a cantáte Dei,
quæ est in Christo Iesu, Dómino nostro.
GRADUALE:
Oto wielki kapłan, który za dni swoich podobał się
Bogu. V. Nie znalazł się jemu podobny, który by zachował prawo Najwyższego.
ALLELÚIA:
Alleluja, alleluja. Ps. Z Chrystusem przybity jestem do
krzyża: i żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus.
Alleluja.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: «Zaprawdę,
zaprawdę powiadam wam, jeśli ziarno pszeniczne
wrzucone w ziemię nie obumrze, samo zostanie, lecz
jeśli obumrze, wiele owocu przynosi. Kto miłuje życie
swoje, straci je, ale kto ma w nienawiści życie swoje na
tym świecie, na żywot wieczny zachowa je. Kto by
chciał mi służyć, niech mnie naśladuje, a gdzie ja jestem, tam będzie i sługa mój. Jeśli kto służyć mi będzie, uczci go Ojciec mój».
Syr 44,16.20
Ecce sacérdos magnus, qui m diébus suis plácuit
Deo. V. Non est invéntus símilis illi, qui conserváret legem Excélsi.
Gal 2,19-20
Allelúia, allelúia. V. Christo confíxus sum Cruci:
vivo ego, iam non ego, vivit vero in me Christus.
Allelúia.
J 12,24-25
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis:
Amen, amen, dico vobis, nisi granum fruménti
cadens in terram, mórtuum fúerit, ipsum solum
manet: si autem mórtuum fúerit, multum fructum affért. Qui amat ánimam suam, perdet eam:
et qui odit ánimam suam in hoc mundo, in vitam
ætérnam custódit eam. Si quis mihi mínistrat,
me sequátur: et ubi sum ego, illic et miníster
meus erit. Si quis mihi ministráverit, honorificábit eum Pater meus.
OFFERTORIUM:
Ps 8,6-7
Uwieńczyłeś go chwałą i czcią, obdarzyłeś go władzą Glória et honóre coronásti eum: et constituísti
nad dziełami rąk Twoich, o Panie.
eum super ópera mánuum tuárum, Domine.
SECRETA:
Panie, przyjmij łaskawie przez zasługi św. Ignacego, Hóstias tibi, Dómine, beáti Ignátii Martyris tui
Twego Męczennika i Biskupa, ofiarę, którą Ci skła- atque Pontíficis dicatas méritis, benígnus asdamy, i spraw, aby się stała dla nas nieustanną pomo- súme: et ad perpétuum nobis tríbue proveníre
subsídium. Per Dominum.
cą. Przez Pana.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawien- Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
ne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dzięk- nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine
czynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wiecz- sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per
ny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego Christum, Dóminum nostrum. Per quem
Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Domz lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz inatiónes, tremunt Potestátes. Coeli coebłogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają rado- lorúmque Virtútes ac beáta Séraphim sócia
ści. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur, súpw pokornym uwielbieniu:
plici confessione dicéntes:
COMMUNIO:
Jestem pszenicą Chrystusową: niech zmielą mię zęby Fruméntum Christi sum: déntibus bestiárum
dzikich zwierząt, bym stał się czystym chlebem.
molar, ut panis mundus invéniar.
POSTCOMMUNIO:
Pokrzepieni uczestnictwem w świętej uczcie, prosimy Refécti participatióne múneris sacri, quaesuCię, Panie Boże nasz, abyśmy za przyczyną św. Igna- mus, Dómine, Deus noster: ut, cuius exséquimur
cego, Twego Męczennika i Biskupa, doznali skutków cultum, intercedénte beáto Ignátio Mártyre tuo
tajemnic, które ze czcią sprawujemy. Przez Pana.
atque Pontífice, sentiámus efféctum. Per Dominum.