TĘCZOWA GAZETKA nr 1/2015

TĘCZOWA GAZETKA
nr 1/2015 - luty
Szanowni Państwo.
Witam w Nowym Roku i życzę wszystkim czytelnikom, aby każdy dzień był spełnieniem a
każde jutro – dzisiejszym marzeniem.
Zapraszam do zapoznania się z opracowanymi przeze mnie informacjami.
Poniższe materiały zostały opracowałam korzystając z następujących źródeł:
- e-informator portalu niepełnosprawni.pl,
- aktów prawnych kancelarii sejmu oraz urzędów państwowych,
- stron internetowych SCON, PFRON I innych .
Hanna Waksberg
Spis treści USŁUGI SPECJALISTYCZNEGO PRZEWOZU OSÓB Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ ........................... 2 ULGI I UPRAWNI A Z TYTUŁU POSIADANIA KARTY PARKINGOWEJ ORAZ SPOSÓB UŻYTKOWANIA KARTY: ............................................................................................................................... 2 KRYTERIA DOCHODOWE OBOWIĄZUJĄCE OD XII 2014R. ................................................................ 3 POŻYCZ OCZY OSOBOM NIEWIDOMYM ................................................................................................... 4 WSPARCIE I WOLONTARIAT .......................................................................................................................................... 4 GDZIE POBRAĆ? ................................................................................................................................................................ 4 DOMY POMOCY SPOŁECZNEJ ...................................................................................................................... 4 BĘDZIE ŁATWIEJ NA DWORCACH AUTOBUSOWYCH .......................................................................... 6 POMOC BĘDZIE BEZPŁATNA .......................................................................................................................................... 6 BĘDĄ KARY? ...................................................................................................................................................................... 7 ULGA REHABILITACYJNA ............................................................................................................................. 7 JAKA WYSOKOŚĆ ODLICZENIA NA REHABILITACJĘ? ...................................................................................................... 7 GDZIE ODLICZYĆ ULGĘ? ..................................................................................................................................................... 7 SAMOCHÓD A ULGA REHABILITACYJNA ........................................................................................................................... 7 LEKI A ULGA REHABILITACYJNA ....................................................................................................................................... 8 SPRZĘT AGD I RTV A ULGA REHABILITACYJNA ............................................................................................................ 8 WYJAZDY NA TURNUSY REHABILITACYJNE ..................................................................................................................... 8 OPERACJE LUB ZABIEGI A ULGA REHABILITACYJNA ...................................................................................................... 8 1 ZWROT Z PFRON A PRAWO DO ULGI REHABILITACYJNEJ ........................................................................................... 8 JAK UDOKUMENTOWAĆ WYDATKI NA CELE REHABILITACYJNE? ................................................................................ 8 NIE MAM DOCHODU, MAM PRAWO DO ULGI REHABILITACYJNEJ ................................................................................ 8 OPIEKA NAD OSOBĄ NIEPEŁNOSPRAWNĄ A ULGA REHABILITACYJNA ....................................................................... 8 Usługi specjalistycznego przewozu osób z niepełnosprawnością
Od dnia 1 lutego 2015 r. m.st. Warszawa zapewni kontynuację usługi specjalistycznego
przewozu osób z niepełnosprawnością realizowanej od 2008 roku. Usługę będzie realizować
firma USŁUGI TRANSPORTOWE Marek Włastowski w dotychczasowym systemie „od
drzwi do drzwi”, tzn. zapewniona jest pomoc w wydostaniu się ze zgłoszonego miejsca,
dojazd i pomoc w dotarciu do miejsca docelowego. Umowa na realizację w/w usługi została
zawarta przez Miasto Stołeczne Warszawa z firmą USŁUGI TRANSPORTOWE Marek
Włastowski na okres od dnia 1 lutego 2015 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.
Usługa świadczona jest na terenie m.st. Warszawy oraz w przypadku przewożenia na leczenie
lub rehabilitację poza miastem (do 20 km od granic Warszawy). Usługa świadczona jest od
poniedziałku do piątku w godz. 6.00-22.00, a w soboty i niedziele w godz. 8.00 – 20.00,
z zastrzeżeniem, że nie świadczy się usług w dni ustawowo wolne od pracy. Osoba
korzystająca ponosi opłatę za zryczałtowaną długość kursu w wysokości 15 zł brutto.
Przewoźnik przyjmuje zlecenia (na co najmniej 3 dni przed terminem planowanego
przejazdu) w dni powszednie w godzinach od 8.00 do 16.00 pod numerami telefonów (22)
298 59 00 lub 720 915 300 oraz na adres e-mailowy [email protected] Po godz. 16.00 oraz
w soboty i dni ustawowo wolne od pracy zlecenia są automatycznie rejestrowane. W
przypadku, gdy na dany termin jest wolny samochód, w kolejnym dniu roboczym dyspozytor,
zachowując kolejność zgłoszeń, oddzwania i informuje klienta o możliwości przyjęcia
zlecenia.
Informacja na stronie urzędu m.st. Warszawy
Ulgi i uprawni a z tytułu posiadania karty parkingowej oraz sposób użytkowania
karty:
1. Kartę parkingową wykładamy w przedniej części samochodu, stroną z numerem oraz
datą ważności (a nie stroną ze zdjęciem). .
2. Karta obowiązuje na terenie naszego kraju, oraz w krajach Unii Europejskiej.
Kierowca pojazdu oznakowanego tą kartą może parkować pojazd na miejscach parkingowych
oznakowanych znakiem drogowym: na niebieskim tle wózek inwalidzki i tzw. koperta
3. Dodatkowo w Warszawie parkowanie na miejscach oznakowanych w wyżej wspomniany
sposób jest bezpłatne.
4. Karta parkingowa uprawnia do niestosowania się do poniższych dziewięciu znaków
drogowych:
2 Objaśnienia znaków:
B-1 – „zakaz ruchu w obu kierunkach”
B-3 – „zakaz wjazdu pojazdów silnikowych z wyjątkiem motocykli jednośladowych”
B-3a – „zakaz wjazdu autobusów”
B-4 – „zakaz wjazdu motocykli”
B-10 – „zakaz wjazdu motorowerów”
B-35 – „zakaz postoju”
B-37 – „zakaz postoju w dni nieparzyste”
B-38 – „zakaz postoju w dni parzyste”
B-39 – „strefa ograniczonego postoju”
KRYTERIA DOCHODOWE OBOWIĄZUJĄCE OD XII 2014r.
Osoba występująca o dofinansowanie do turnusu rehabilitacyjnego powinna zapoznać
się z kryteriami dochodowymi, gdyż one są podstawą do rozpatrzenia wniosku.
LIMIT DOCHODÓW
Jeżeli osoba niepełnosprawna mieszka z rodziną to dochód na osobę nie może przekroczyć
kwoty - 1890,57 ZŁ
osoby samotnej dochód nie może przekroczyć kwoty - 2457,741 ZŁ
KWOTY DOFINANSOWAŃ DO TURNUSÓW REHABILITACYJNYCH od
stycznia 2015
Osoba niepełnosprawna ze znacznym stopniem otrzyma dofinansowanie - 1134 ZŁ
( oraz osoby niepełnosprawne w wieku do 16 roku życia i osoby niepełnosprawne w wieku
16-24 lata uczące się i niepracujące, bez względu na stopień niepełnosprawności )
Osoby z umiarkowanym stopniem - 1021 ZŁ
z lekkim stopniem - 945 ZŁ
3 Pożycz oczy osobom niewidomym
23.01.2015
Autor: Angela Greniuk, fot. kadr z filmiku promocyjnego, vimeo.com
Źródło: www.bemyeyes.org
Już ponad 80 tys. osób pobrało aplikację “Be My Eyes” (“Bądź moimi oczami”), która
ułatwia życie osobom niewidomym poprzez współpracę z widzącymi. Za pośrednictwem
kamery w smartfonach, osoby niewidome mogą pokazać, w czym potrzebują wsparcia, z
kolei wolontariusze „pożyczają” oczy - wskazują konkretne rozwiązanie.
Po ściągnięciu aplikacji należy zarejestrować się w jednej z dwóch podanych ról: jako
„użytkownik” (osoby niewidome) lub „asystent” (pole dla wolontariuszy). Następnie, gdy
osoba niewidoma potrzebuje np. odczytać kierunek drogi, wysyła prośbę o pomoc. Asystenci
otrzymują powiadomienie, a przez wideopołączenie są w stanie odpowiedzieć na zadane
pytanie.
Wsparcie i wolontariat
- Mam nadzieję, że dzięki stworzeniu społeczności online i wzajemnej pomocy, „Be My
Eyes” ukaże wielką różnicę w codziennym funkcjonowaniu osób niewidomych na całym
świecie – mówi o swojej aplikacji jej twórca, niewidomy Duńczyk, Hans Jørgen Wiberg.
Oprócz głównego celu – wsparcia i polepszenia życia osób niewidomych, projekt ma za
zadanie także promocję i zachęcanie do dobrego wykorzystywania wolnego czasu, opartego
na nieformalnym wolontariacie. Asystenci zdobywają „punkty” i mają możliwość osiągać
wyższe poziomy za udzieloną pomoc.
Pomysł został nagrodzony tytułem „najbardziej innowacyjnej idei” na wydarzeniu Startup
Weekend w Aarhus, Danii.
Przez tydzień od swojej „premiery”, aplikację pobrało 82 363 wolontariuszy, którzy pomogli
14 062 razy 6 118 osobom niewidomym.
Gdzie pobrać?
Aplikacja jest dostępna w wersji polskiej i można z niej korzystać na urządzeniach: iPhone,
iPad, iPod touch, a także iPhone 5, iPhone 6, and iPhone 6 Plus. Aplikację można pobrać ze
strony itunes.apple.com.
Domy Pomocy Społecznej
Osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności,
niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić
niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w
domu pomocy społecznej. Osobę wymagającą tej formy wsparcia kieruje się do domu
pomocy społecznej odpowiedniego typu, zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania
osoby kierowanej, chyba że okoliczności sprawy wskazują inaczej, po uzyskaniu zgody tej
osoby lub jej przedstawiciela ustawowego na umieszczenie w domu pomocy społecznej.
W przypadku gdy przewidywany termin oczekiwania na umieszczenie w domu pomocy
społecznej danego typu zlokalizowanym najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej
wynosi ponad 3 miesiące, osobę kieruje się na jej wniosek do domu pomocy społecznej tego
samego typu zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej, w
którym przewidywany termin oczekiwania na umieszczenie jest krótszy niż 3 miesiące.
4 Osoba wymagająca wzmożonej opieki medycznej kierowana jest przez starostę do zakładu
opiekuńczo-leczniczego lub placówki pielęgnacyjno-opiekuńczej.
W przypadku gdy osoba bezwzględnie wymagająca pomocy lub jej przedstawiciel ustawowy
nie wyrażają zgody na umieszczenie w domu pomocy społecznej lub po umieszczeniu
wycofają swoją zgodę, ośrodek pomocy społecznej lub dom pomocy społecznej są
obowiązane do zawiadomienia o tym właściwego sądu, a jeżeli osoba taka nie ma
przedstawiciela ustawowego lub opiekuna - prokuratora.
Dom pomocy społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na
poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych
potrzeb osób w nim przebywających. Organizacja domu pomocy społecznej, zakres i poziom
usług świadczonych przez dom uwzględnia w szczególności wolność, intymność, godność i
poczucie bezpieczeństwa mieszkańców domu oraz stopień ich fizycznej i psychicznej
sprawności. Dom pomocy społecznej może również świadczyć usługi opiekuńcze i
specjalistyczne usługi opiekuńcze dla osób w nim niezamieszkujących.
Domy pomocy społecznej, w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone, dzielą się na
następujące typy domów, dla:
1) osób w podeszłym wieku;
2) osób przewlekle somatycznie chorych;
3) osób przewlekle psychicznie chorych;
4) dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie;
5) dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie;
6) osób niepełnosprawnych fizycznie.
Decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w
domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania
do domu pomocy społecznej.
Decyzję o umieszczeniu w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy prowadzącej dom
pomocy społecznej lub starosta powiatu prowadzącego dom pomocy społecznej. W
przypadku regionalnych domów pomocy społecznej decyzję wydaje marszałek województwa.
W razie niemożności umieszczenia w domu pomocy społecznej z powodu braku wolnych
miejsc, powiadamia się osobę o wpisaniu na listę oczekujących oraz o przewidywanym
terminie oczekiwania na umieszczenie w domu pomocy społecznej.
Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego
kosztu utrzymania.
Średni miesięczny koszt utrzymania mieszkańca:
1) w domu pomocy społecznej o zasięgu gminnym - ustala wójt (burmistrz, prezydent
miasta) i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie później niż do dnia 31
marca każdego roku;
2) w domu pomocy społecznej o zasięgu powiatowym - ustala starosta i ogłasza w
wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie później niż do dnia 31 marca każdego roku;
3) w regionalnym domu pomocy społecznej - ustala marszałek województwa i ogłasza
w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie później niż do dnia 31 marca każdego roku.
Obowiązani do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej są w kolejności:
1) mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z
dochodów dziecka,
2) małżonek, zstępni przed wstępnymi,
3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej
- przy czym osoby i gmina określone w pkt 2 i 3 nie mają obowiązku wnoszenia opłat, jeżeli
mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność.
Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą:
5 1) mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70 % swojego dochodu, a w przypadku
osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70 % tego
dochodu;
2) małżonek, zstępni przed wstępnymi - zgodnie z umową zawartą z kierownikiem
ośrodka pomocy społecznej:
a) w przypadku osoby samotnie gospodarującej, jeżeli dochód jest wyższy niż 300%
kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, jednak kwota dochodu
pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% tego kryterium,
b)w przypadku osoby w rodzinie, jeżeli posiadany dochód na osobę jest wyższy niż
300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, z tym że kwota dochodu
pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% kryterium
dochodowego na osobę w rodzinie;
3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej - w wysokości
różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami
wnoszonymi przez mieszkańca i jego rodzinę.
Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej mogą wnosić osoby inne niż małżonek, zstępni
lub wstępni.
Będzie łatwiej na dworcach autobusowych
Autor: PAP 19.01.2015 r
Podróżujące autokarami osoby z niepełnosprawnością otrzymają pomoc m.in. w
przejściu z poczekalni dworca do pojazdu, przy wsiadaniu do niego czy załadowaniu
bagażu - zakłada nowelizacja Ustawy o transporcie drogowym, uchwalona 15 stycznia
2015 r. przez Sejm.
Nowela wprowadza do polskiego prawa przepisy unijne dotyczące praw pasażerów w
transporcie autobusowym i autokarowym. Są one już stosowane w państwach członkowskich
od 1 marca 2013 r.
Zgodnie z regulacją, w Polsce będzie wyznaczonych 21 dworców autobusowych i
autokarowych, na których osobom z niepełnosprawnością i osobom o ograniczonej
sprawności ruchowej będzie udzielana pomoc. Chodzi o dworce w miastach liczących
powyżej 50 tys. mieszkańców, obsługujące rocznie ponad 500 tys. odjeżdżających pasażerów,
w tym m.in. w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Rzeszowie i Lublinie.
Pomoc będzie bezpłatna
Chodzi m.in. o nieodpłatną pomoc np. w przejściu z poczekalni na pokład pojazdu, we
wchodzeniu do autokaru i znalezieniu siedzenia, załadowaniu i odebraniu bagażu,
przewiezieniu psa przewodnika.
Przepisy dotyczą dworców, których właścicielem lub współwłaścicielem, posiadającym
ponad połowę udziałów, jest samorząd. Regulacja zakłada także, że nie tylko właściciel
dworca, ale także zarządzający dworcem niebędący jego właścicielem będzie mógł wystąpić
do ministra transportu z wnioskiem o wyznaczenia dworca, który ma być dostosowany do
potrzeb osób z niepełnosprawnością.
Dostosowanie do wymagań unijnych terminali na dworcach ma być zadaniem gminy.
Pieniądze na sfinansowanie wydatków związanych z ich dostosowaniem mają pochodzić z
opłat pobieranych przez właścicieli dworców od operatorów lub przewoźników drogowych.
Minister transportu ma weryfikować wnioski zgłoszone przez samorządy. Pozytywna
weryfikacja sprawi, że dworzec znajdzie się w wykazie dworców wyznaczonych do
udzielania pomocy osobom z niepełnosprawnością i o ograniczonej sprawności ruchowej.
6 Dworce będą kontrolowane i mogą być wykreślone z tego wykazu w przypadku negatywnej
kontroli.
Będą kary?
Nowelizacja reguluje ponadto kwestie związane z ochroną praw pasażerów, szczególnie ws.
składania i rozpatrywania skarg. Chodzi m.in. o niedopełnienie pewnych obowiązków przez
przewoźnika, w tym niezabezpieczenie podstawowych potrzeb pasażerów w trakcie podróży
czy odpowiedniego stanu bezpieczeństwa.
Skargi na niewłaściwe wykonywanie obowiązków przez przewoźnika drogowego będą
rozpatrywać: organizator publicznego transportu zbiorowego oraz organ właściwy do
wydawania zezwoleń w międzynarodowym transporcie drogowym. Marszałek województwa
- stanowi nowelizacja - będzie natomiast rozpatrywał skargi na niewłaściwe wykonywanie
obowiązków przez podmiot zarządzający dworcem, wyznaczony do udzielania pomocy
osobom z niepełnosprawnością i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej.
W przypadku dworców będących własnością samorządu województwa, rozpatrywanie skarg
będzie należało do obowiązków wojewody. Pasażer będzie mógł wnieść również skargę do
marszałka województwa na niewłaściwe wykonywanie obowiązków przez organizatora
turystyki lub pośrednika turystycznego.
Za nieprzestrzeganie przepisów przewoźnik drogowy, właściciel lub podmiot zarządzający
wyznaczonym dworcem, organizator turystyki lub pośrednik turystyczny będzie podlegał
karze w wysokości nie większej niż 30 tys. zł.
Ulga rehabilitacyjna
Osoby niepełnosprawne, a także ich opiekunowie mają możliwość, by w zeznaniu podatkowym odliczać
wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.
Jaka wysokość odliczenia na rehabilitację? Nie ma górnej granicy odliczenia podatkowego, jednak występują limity dotyczące niektórych rodzajów
wydatków rehabilitacyjnych.
Odliczenie z tytułu zakupu lekarstw przysługuje wyłącznie w przypadku gdy miesięczne wydatki przekroczą
kwotę 100 zł. W przypadku korzystania z pojazdu, psa asystującego lub wyjazdów na kolonie i turnusy
rehabilitacyjne kwota odliczenia nie może przekroczyć 2280 zł na każdy z tych tytułów.
Gdzie odliczyć ulgę? Ulgę wykazujemy w deklaracji PIT-28, PIT-36 lub PIT-37 – w zależności od tego, którą z nich zobowiązani
jesteśmy sporządzić. Razem z deklaracją wypełniamy załącznik PIT/O.
Z ulgi nie skorzystają w swoich rozliczeniach podatnicy składający PIT-36L (rozliczający się liniowo), PIT-16A
(rozliczający się kartą podatkową), PIT-38 (rozliczający się z kapitałów pieniężnych), PIT-39 (rozliczający
sprzedaż nieruchomości).
Samochód a ulga rehabilitacyjna Korzystanie z samochodu w celu dojazdu na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne uprawnia do ulgi podatkowej do
kwoty 2280 zł. Podatnik korzystający z odliczenia musi posiadać dowód, że dojazdy faktycznie miały miejsce,
to znaczy np. oświadczenie o dokonaniu zabiegów danej osoby, w związku z którymi miały miejsce dojazdy.
Odliczenie przysługuje osobie niepełnosprawnej będącej właścicielem lub współwłaścicielem samochodu.
Odliczenia może dokonać również właściciel pojazdu, na którego utrzymaniu pozostaje osoba niepełnosprawna.
Zarówno w przypadku tej osoby, jak i opiekuna warunkiem odliczenia jest posiadanie przez osobę
niepełnosprawną orzeczenia o znacznym albo umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (I lub II grupie
inwalidztwa). W przypadku dzieci do 16 roku życia jest to – orzeczenie o niepełnosprawności.
Bez względu na wysokość wydatku, w deklaracji podatkowej odliczyć można koszty przystosowanie pojazdów
mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
7 Leki a ulga rehabilitacyjna Odliczyć od dochodu można również wydatki na leki w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie
poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł. Warunkiem jest, by lekarz specjalista stwierdził, że
osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).
Sprzęt AGD i RTV a ulga rehabilitacyjna Istnieje szereg wydatków na sprzęt RTV i AGD, których zakup można odliczać od dochodu. Wydatki takie
dotyczyć mogą indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz
ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, a
także na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z
niepełnosprawności. Nie ma możliwości odliczenia wydatków na sprzęt gospodarstwa domowego. Odliczenie
przysługuje natomiast na zakup komputera i oprogramowania do niego, monitora - telewizora o przekątnej 60
cali (np. przeznaczonego dla osoby, która z powodu schorzenia niedowidzi i w związku z tym nie może
wykonywać czynności życiowych), zakup specjalistycznego sprzętu łazienkowego (wanna, natrysk, uchwyty
przytrzymujące), łózek ortopedycznych czy rehabilitacyjnych. Podobnie dopuszczalne jest rozliczenie zakupu
gazowego pieca centralnego ogrzewania dla osoby niepełnosprawnej.
Wyjazdy na turnusy rehabilitacyjne Odliczyć od dochodu można również wydatki na:
• kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie
ukończyły 25. roku życia;
• odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
• odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie
rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz
odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
• odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na turnusie
rehabilitacyjnym, w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, rehabilitacji leczniczej, opiekuńczoleczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych, czy też na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży
niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia.
Operacje lub zabiegi a ulga rehabilitacyjna Istnieje szereg ograniczeń co do odliczania od dochodu kosztów zabiegów i operacji osoby niepełnosprawnej.
Prawo do ulgi podatkowej posiadają podatnicy, których operacja ma bezpośredni związek z rehabilitacją i może
poprawić lub zapewnić warunki egzystencji niepełnosprawnego.
Zwrot z PFRON a prawo do ulgi rehabilitacyjnej Wydatki na cele rehabilitacji lub ułatwienie czynności życiowych, zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek
formie, nie mogą być odliczane od dochodu. W przypadku zwrotów częściowych (np. PFRON finansuje jedynie
część zakupu) w zeznaniu podatkowym można odliczyć opłaconą samodzielnie część wydatku.
Jak udokumentować wydatki na cele rehabilitacyjne? Wydatki na cele rehabilitacji odlicza się w deklaracji podatkowej na podstawie dokumentów stwierdzających ich
poniesienie, zawierających w szczególności: dane identyfikujące kupującego i sprzedającego, rodzaj
zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty. W przypadku korzystania z ryczałtów za dojazd na określone
świadczenia, podatnik powinien również dysponować dowodami, że świadczenia te faktycznie miały miejsce.
Nie mam dochodu, mam prawo do ulgi rehabilitacyjnej W przypadku gdy podatnik nie zarabiał w danym roku lub zarabiał na tyle mało, że nie wykorzysta w pełni
odliczenia na rehabilitację, kwota ulgi przepada. Nie można przenosić ulgi na lata następne. Nie można również
spowodować ulgą, że dochód w danym rok będzie wartością ujemną.
Opieka nad osobą niepełnosprawną a ulga rehabilitacyjna Odliczenie dotyczyć może również opiekunów i pomocników osób niepełnosprawnych. Obejmuje ono:
8 opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z
niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej
w roku podatkowym 2280 zł;
• utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby
z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, w kwocie
nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
• opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby
uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych
zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
• opłacenie tłumacza języka migowego.
Podstawa prawna odliczeń na cele rehabilitacyjne
Art. 26 ust 7a – 7g, art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. 2012, poz. 361).
•
9