Ustawa z dnia ................. 2009 r. o zawodzie pracownika socjalnego

Ustawa z dnia ................. 2009 r. o zawodzie pracownika socjalnego

Ustawa
z dnia ................. 2009 r.
o zawodzie pracownika socjalnego
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady i warunki wykonywania zawodu pracownika socjalnego,
obowiązki i prawa pracownika socjalnego oraz zasady organizacji i działania samorządu
zawodowego pracowników socjalnych.
Art. 2. Zawód „pracownik socjalny” jest zawodem wykonywanym w celu:
1) pomocy w rozwiązywaniu lub łagodzeniu problemów społecznych, których źródłem
jest trudna sytuacja życiowa, niedostatek lub marginalizacja społeczna;
2) inicjowania i podejmowania działań wspólnie z osobami, rodzinami i grupami
społecznymi dotkniętymi trudną sytuacją życiową, niedostatkiem lub marginalizacją
społeczną oraz innymi podmiotami życia społecznego;
3) dokonywania oceny efektów działań, o których mowa w pkt 1 i 2.
Art. 3. Pracownik socjalny wykonuje swój zawód samodzielnie, z należytą starannością,
zgodnie z aktualnym stanem wiedzy teoretycznej i praktycznej, a także z zasadami etyki
zawodowej.
Art. 4. Pracownik socjalny respektując zasadę pomocniczości angażuje się w zmiany
społeczne zmierzające do rozwiązywania problemów pojawiających się we wzajemnych
ludzkich relacjach, których źródłem jest trudna sytuacja życiowa, niedostatek lub
marginalizacja społeczna.
Art. 5. 1. Zawód pracownika socjalnego może wykonywać osoba spełniająca wymagania
określone niniejszą ustawą.
2. Przeprowadzanie rodzinnego wywiadu środowiskowego, o którym mowa w art. 107
ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593, z późn. zm. 1))
należy do wyłącznych kompetencji pracownika socjalnego.
3. Tytuł zawodowy „pracownik socjalny” podlega ochronie prawnej.
Art. 6. Wykonywanie zawodu pracownika socjalnego polega na świadczeniu pracy
socjalnej na rzecz osób, rodzin i grup społecznych wymagających pomocy, a w szczególności
na :
1) inicjowaniu i organizowaniu działań mających na celu przeciwdziałanie ubóstwu i
1)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 99, poz. 1001i Nr 273, poz.2703, z 2005
r. Nr 64, poz. 565, Nr 94, poz. 788, Nr 164, poz. 1366, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1487 i Nr 180, poz.
1493, z 2006 r. Nr 144, poz. 1043, Nr 186, poz. 1380, Nr 249, poz. 1831 i Nr 251, poz. 1844 oraz z 2007 r. Nr
35, poz. 219 i Nr 36, poz. 226.
-
1
-_
marginalizacji społecznej osób, rodzin i grup społecznych;
2) inspirowaniu i podejmowaniu działań w celu zapewnienia wsparcia osobom,
rodzinom i grupom społecznym, a także podejmowaniu działań na rzecz organizacji i
rozwoju substytucyjnych ofert oparcia społecznego w celu poprawy funkcjonowania
osób znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej;
3) wspieraniu osób, rodzin i grup społecznych, które, wykorzystując własne zasoby,
możliwości i uprawnienia, nie są w stanie samodzielnie przezwyciężyć swojej trudnej
sytuacji życiowej w ich wysiłkach zmierzających do poprawy sytuacji życiowej;
4) prowadzeniu poradnictwa socjalnego dla osób, rodzin i grup społecznych będących w
trudnej sytuacji życiowej, w tym w szczególności poradnictwa dotyczącego
możliwości rozwiązywania problemów oraz udzielania informacji na temat pomocy
świadczonej przez właściwe instytucje rządowe, samorządowe i organizacje
pozarządowe;
5) prowadzeniu mediacji mających na celu budowanie korzystnych relacji społecznych,
w tym poprzez pomoc w rozwiązywaniu konfliktów w rodzinach i grupach
społecznych;
6) pobudzaniu społecznej aktywności i inspirowaniu działań samopomocowych w
zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych osób, rodzin i innych grup społecznych;
7) współpracy z jednostkami administracji rządowej i samorządu terytorialnego,
właściwymi instytucjami, organizacjami pozarządowymi oraz innymi podmiotami i
specjalistami działającymi na rzecz osób, rodzin i grup społecznych wymagających
wsparcia, w celu przeciwdziałania i ograniczania skutków negatywnych zjawisk
społecznych;
8) inicjowaniu nowych form pomocy osobom, rodzinom i grupom społecznym będącym
w trudnej sytuacji życiowej, w celu podejmowania działań zmierzających do jej
poprawy;
9) podejmowaniu działań w celu integracji społecznej osób, rodzin i grup społecznych
zagrożonych niedostatkiem i marginalizacją społeczną;
10) analizowaniu możliwości przezwyciężenia przez osoby, rodziny i grupy społeczne ich
trudnej sytuacji życiowej, w szczególności poprzez przeprowadzanie rodzinnych
wywiadów środowiskowych;
11) podejmowaniu interwencji socjalnej, polegającej na działaniu pracownika socjalnego
zmierzającym do zapewnienia skutecznego wsparcia osobom, rodzinom i grupom
społecznym znajdującym się w szczególnie trudnej sytuacji życiowej spowodowanej
niedostatkiem lub marginalizacją społeczną, oraz występowaniu w interesie osób,
rodzin i grup społecznych, w sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia, szczególnie w
sprawach dotyczących osób w podeszłym wieku, nieletnich, niepełnosprawnych,
samotnych oraz z zaburzeniami psychicznymi;
12) inicjowaniu i opracowywaniu kontraktu socjalnego, o którym mowa w art. 108
ustawy o pomocy społecznej, oraz podejmowaniu czynności związanych z realizacją
zadań zawartych w kontrakcie, przy aktywnym udziale osób ubiegających się o
pomoc;
13) opracowywaniu planów pomocy oraz kwalifikowaniu osób i rodzin do uzyskania
świadczeń pomocy społecznej;
14) opracowywaniu, wspólnie z osobami wymagającymi wsparcia, indywidualnych
-
2
-_
programów zatrudnienia socjalnego, programów integracji społecznej i wychodzenia
z bezdomności.
Art. 7. 1. Pracownicy socjalni tworzą samorząd zawodowy powołany w celu
reprezentowania zawodowych, społecznych i gospodarczych interesów tego zawodu.
Art. 8. Dzień 21 listopada ustanawia się Dniem Pracownika Socjalnego.
Rozdział 2
Prawa i obowiązki pracownika socjalnego
Art. 9. Wykonując zawód pracownik socjalny jest obowiązany do:
1) świadczenia pracy socjalnej z wykorzystaniem dostępnych metod, technik i
narzędzi;
2) kierowania się zasadą dobra osób, rodzin i grup społecznych, na których
rzecz świadczy pracę socjalną;
3) poszanowania godności oraz prawa osób i rodzin do samostanowienia;
4) przeciwdziałania praktykom niehumanitarnym i dyskryminującym osoby,
rodziny lub grupy społeczne;
5) udzielania osobom i rodzinom zgłaszającym się po pomoc pełnej
informacji o przysługujących im uprawnieniach i dostępnych formach
pomocy;
6) podejmowania działań mających na celu zdobycie i utrzymywanie zaufania
oraz szacunku odbiorców usług socjalnych;
7) odpowiedzialności za jakość wykonywanej pracy, jak również zapewnienia
utrzymania jakości świadczonych usług na odpowiednim poziomie;
8) podnoszenia swoich kwalifikacji zawodowych
szkoleniach, superwizji i samokształceniu;
poprzez
udział
w
9) promowania pracy socjalnej oraz oddziaływania na kształtowanie
pozytywnego stosunku społeczeństwa do odbiorców usług socjalnych oraz
pomocy społecznej;
10) analizowania spostrzeżeń, uwag i wniosków osób, rodzin i grup
społecznych dotyczących świadczonej na ich rzecz pracy;
11) informowania osoby wymagającej wsparcia o zagrożeniach jakie mogą
wystąpić wskutek podejmowanych przez nią działań.
Art. 10. 1. Pracownik socjalny informuje osobę, rodzinę lub grupę społeczną
wymagającą wsparcia o celu pracy socjalnej, planowanym jej zakresie i spodziewanych
efektach, a także o koniecznym udziale osoby w przezwyciężaniu jej trudnej sytuacji
życiowej.
2. Podjęcie pracy socjalnej następuje za zgodą osoby lub rodziny, do których jest
skierowana.
-
3
-_
3. W przypadku, gdy osoba nie akceptuje proponowanego zakresu pracy socjalnej, a jej
życie lub życie innych osób jest zagrożone – pracownik socjalny podejmuje działania
zmierzające do zapewnienia tej osobie i jej bliskim bezpieczeństwa.
Art. 11. Pracownik socjalny w związku z wykonywaniem swoich zadań ma prawo do:
1) ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych;
2) pierwszeństwa podczas wykonywania czynności zawodowych urzędach,
instytucjach i innych placówkach;
3) korzystania z superwizji rozumianej jako forma poradnictwa dla pracownika
socjalnego, która ma na celu zachowanie i wzmocnienie kompetencji
zawodowych, utrzymanie wysokiego poziomu świadczonych usług oraz
przeciwdziałanie zjawisku wypalenia zawodowego;
4) występowania z wnioskiem do właściwego miejscowo komendanta Policji i
straży gminnej o pomoc, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia
czynności, o których mowa w art. 6 pkt 11.
Art. 12. 1. Pracownik socjalny ma prawo do występowania do organów władzy
publicznej, organizacji lub instytucji o udzielenie informacji, w tym zawierających dane
osobowe, niezbędnych do udzielenia pomocy społecznej lub świadczenia pracy socjalnej,
występowania i przedstawiania właściwym organom władzy publicznej, organizacjom oraz
instytucjom ocen i wniosków zmierzających do zapewnienia skutecznej ochrony praw osób,
rodzin i grup społecznych.
2. Organy, instytucje i organizacje, do których pracownik socjalny zwrócił się z wnioskami
określonymi w ust. 1, są zobowiązane ustosunkować się do tych wniosków niezwłocznie,
jednak w terminie nie dłuższym niż 7 dni od daty ich otrzymania.
Art. 13. 1. Pracownik socjalny, a także osoba odbywająca praktyki zawodowe w zawodzie
pracownika socjalnego mają prawo wglądu do dokumentów zawierających dane osobowe
osób ubiegających się o pomoc, w zakresie niezbędnym do ustalenia sytuacji osobistej,
dochodowej oraz majątkowej.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane zachować w tajemnicy informacje
o osobach uzyskane w związku z wykonywaniem czynności zawodowych.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się,
jeżeli:
1) odrębne przepisy tak stanowią;
2) zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia osoby;
3) osoba lub jej przedstawiciel ustawowy wyrażają zgodę na ujawnienie informacji.
4. Obowiązek zachowania tajemnicy nie jest ograniczony w
czasie.
Art. 14.
Pracownik socjalny, który świadczy pracę socjalną, po przepracowaniu w pełnym wymiarze
25 lat pracy na stanowisku pracownika socjalnego ma prawo do przesunięcia go na inne
stanowisko pracy, które nie wiąże się z obowiązkiem pracy poza instytucją, w której jest
zatrudniony.
-
4
-_
Art. 15. 1. Pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy
socjalnej w środowisku, przysługuje raz na 2 lata dodatkowy, nieprzerwany urlop
wypoczynkowy w wymiarze 10 dni.
2. Warunkiem nabycia prawa do pierwszego dodatkowego urlopu wypoczynkowego jest
przepracowanie 5 lat w zawodzie pracownika socjalnego.
3. Do okresu pracy, od którego jest uzależnione prawo do pierwszego i kolejnych
dodatkowych urlopów wypoczynkowych, wlicza się okresy czasowej niezdolności do pracy
wskutek choroby oraz urlopu innego niż wypoczynkowy, trwające łącznie nie dłużej niż 6
miesięcy.
4. W przypadku okresu niezdolności do pracy wskutek choroby i urlopów
wypoczynkowych, a także urlopów innych niż wypoczynkowy, trwających dłużej niż 6
miesięcy, wymagany okres pracy w zawodzie pracownika socjalnego przedłuża się o ten
okres.
Art. 16. 1. Pracownikowi socjalnemu przysługuje zwrot kosztów uczestnictwa w
szkoleniach w zakresie specjalizacji zawodowej w zawodzie pracownika socjalnego w kwocie
nie mniejszej niż 50 % kosztów szkolenia finansowanego ze środków pracodawcy.
2. Pracownikowi socjalnemu może być przyznany zwrot kosztów studiów
podyplomowych oraz kształcenia w zakresie podnoszenia kwalifikacji pracownika socjalnego
w kwocie nie mniejszej niż 50 % kosztów szkolenia finansowanego ze środków pracodawcy,
jeżeli te studia oraz kształcenie są zgodne z indywidualnymi planami rozwoju kariery
zawodowej pracownika socjalnego.
Art. 17. Pracownikowi socjalnemu zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy w
samorządowych jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, do którego podstawowych
obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, w tym przeprowadzanie
rodzinnych wywiadów środowiskowych poza siedzibą jednostki, przysługuje wypłacany co
miesiąc dodatek do wynagrodzenia w wysokości 250 zł. W przypadku zatrudnienia w
mniejszym wymiarze czasu pracy dodatek przysługuje w wysokości proporcjonalnej do czasu
pracy.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracownikowi za dni, za które
otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni niezdolności do pracy wskutek choroby albo
konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny,
za które pracownik otrzymuje z tego tytułu zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, jest wypłacany w terminie wypłaty
wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu , w
którym pracownik nabył prawo do dodatku;
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
Art. 18. Pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy
socjalnej w środowisku, w sytuacji, gdy nie mają zastosowania przepisy dotyczące należności
przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce
sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, przysługuje od pracodawcy
zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności
zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi
w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.
Art. 19. 1. Gmina jest obowiązana zapewnić, aby na każde dwa tysiące mieszkańców
-
5
-_
zatrudniony był co najmniej jeden pracownik socjalny.
2. W ośrodku pomocy społecznej zatrudnia się nie mniej niż 3 pracowników
socjalnych, przy czym 1 pracownik socjalny nie może prowadzić pracy socjalnej z więcej niż
50 rodzinami lub osobami samotnie gospodarującymi.
Rozdział 3
Prawo wykonywania zawodu pracownika socjalnego
Art. 20. Prawo wykonywania zawodu pracownika socjalnego powstaje z chwilą wpisu
na listę pracowników socjalnych Okręgowej Izby Pracowników Socjalnych.
Art. 21. 1. Na listę pracowników socjalnych wpisuje się osobę, która łącznie spełnia
następujące warunki:
1) posiada:
a) dyplom ukończenia w Rzeczypospolitej Polskiej studiów wyższych na kierunku praca
socjalna, lub dyplom ukończenia do dnia 31 grudnia 2013 r. studiów wyższych o
specjalności przygotowującej do zawodu pracownika socjalnego na jednym z
kierunków: pedagogika, pedagogika specjalna, politologia, polityka społeczna,
psychologia, socjologia lub nauki o rodzinie, jeżeli plany studiów i programy
nauczania spełniają wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust.
6, lub
b) dyplom ukończenia w Rzeczypospolitej Polskiej kolegium pracowników służb
społecznych, lub
c) dyplom uzyskania w Rzeczypospolitej Polskiej tytułu zawodowego pracownik
socjalny, lub
d) dyplom uznany za równorzędny z dyplomami, o których mowa w lit. a - c, lub
e) decyzję ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego w przedmiocie
uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym pracownik socjalny na podstawie
przepisów o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej;
2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
3) włada językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania
zawodu pracownika socjalnego.
2. Wpisu na listę pracowników socjalnych dokonuje Okręgowa Rada Pracowników
Socjalnych właściwa dla miejsca zamieszkania pracownika socjalnego, na jego wniosek.
3. Podstawą wpisu na listę pracowników socjalnych jest uchwała Okręgowej Rady
Pracowników Socjalnych.
4. Wpis na listę pracowników socjalnych następuje w ciągu 30 dni od dnia złożenia
wniosku.
-
6
-_
5. W przypadku niedotrzymania terminu, o którym mowa w ust. 4, pracownikowi
socjalnemu przysługuje skarga na zasadach określonych w kodeksie postępowania
administracyjnego.
6. Od uchwały Okręgowej Rady Pracowników Socjalnych przysługuje odwołanie do
Krajowej Rady Pracowników Socjalnych.
7. Do uchwały Okręgowej i Krajowej Rady Pracowników Socjalnych w sprawie wpisania
na listę pracowników socjalnych, bądź skreślenia z tej listy stosuje się przepisy ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz.
1071, z późn. zm.2) odnoszące się do decyzji administracyjnych.
8. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, wymagane
umiejętności, wykaz przedmiotów, minimalny wymiar zajęć dydaktycznych oraz zakres i
wymiar praktyk zawodowych dla specjalności przygotowującej do zawodu pracownika
socjalnego, realizowanej w szkołach wyższych na kierunkach wymienionych w ust. 1 pkt 1
lit. a, kierując się koniecznością odpowiedniego przygotowania absolwentów do
wykonywania zawodu pracownika socjalnego.
Art. 22. Skreślenie z listy pracowników socjalnych następuje w przypadku:
1) śmierci pracownika socjalnego;
2) wniosku pracownika socjalnego;
3) ubezwłasnowolnienia pracownika socjalnego prawomocnym orzeczeniem sądu;
4) orzeczenia przez sąd zakazu wykonywania zawodu pracownika socjalnego;
5) orzeczenia przez komisję dyscyplinarną kary skreślenia z listy pracowników socjalnych.
Art. 23. 1. Pracownik socjalny może również wykonywać prywatną praktykę, jeżeli:
1) posiada prawo wykonywania zawodu oraz
2) został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego albo do Ewidencji Działalności
Gospodarczej oraz na listę prywatnych praktyk pracy socjalnej prowadzoną przez właściwą
Okręgową Radę Pracowników Socjalnych.
2. Prywatna praktyka może być wykonywana jako indywidualna działalność gospodarcza
albo w formie spółki partnerskiej.
Rozdział 4
Specjalizacja zawodowa i awans zawodowy
Art. 24. l. Ustala się następujące stopnie specjalizacji zawodowej w zawodzie
pracownika socjalnego:
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002
r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660, z
2004 r. Nr 162, poz. 1692 oraz z 2005 r. Nr 64, poz. 565 i Nr 64, poz. 565.
-
7
-_
1) I stopień specjalizacji zawodowej, w zakresie pogłębiania wiedzy i doskonalenia
umiejętności zawodowych pracowników socjalnych;
2) II stopień specjalizacji zawodowej, w zakresie rozszerzenia wiedzy i doskonalenia
umiejętności pracy z wybranymi grupami osób korzystających z pomocy społecznej.
2. Do uzyskania I stopnia specjalizacji zawodowej pracownik socjalny powinien:
1) posiadać co najmniej trzyletni staż pracy w jednostkach organizacyjnych pomocy
społecznej na stanowisku pracownika socjalnego lub w innych podmiotach i instytucjach,
jeżeli wykonuje zadania określone w art. 6 niniejszej ustawy;
1a) stosować w praktyce różne metody pracy socjalnej,
2) odbyć szkolenie w zakresie I stopnia specjalizacji;
3) zdać egzamin przed regionalną komisją egzaminacyjną.
3. Do uzyskania II stopnia specjalizacji zawodowej pracownik socjalny powinien:
1) posiadać co najmniej pięcioletni staż pracy w jednostkach organizacyjnych pomocy
społecznej na stanowisku pracownika socjalnego lub w innych podmiotach i instytucjach,
jeżeli wykonuje zadania określone w art. 6 niniejszej ustawy;
1a) brać udział w superwizji,
2) posiadać pierwszy stopień specjalizacji;
3) odbyć szkolenie w zakresie II stopnia specjalizacji;
4) napisać pracę dyplomową oraz zdać egzamin przed Centralną Komisją Egzaminacyjną.
4. Prowadzenie specjalizacji I lub II stopnia w zawodzie pracownik socjalny wymaga
uzyskania zgody ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
5. O uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 1, mogą ubiegać się jednostki prowadzące
kształcenie lub doskonalenie zawodowe, które przedstawią program szkolenia
specjalizacyjnego wraz z wykazem kadry i otrzymają pozytywną recenzję programu
sporządzoną przez członka Centralnej Komisji Egzaminacyjnej.
6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może cofnąć zgodę na
prowadzenie specjalizacji, o której mowa w ust. 1, w przypadku:
1) wykrycia nieprawidłowości w prowadzeniu szkolenia specjalizacyjnego podczas kontroli,
o której mowa w art. 27 ust. 5 pkt 5;
2) dokonania zmian merytorycznych w programie szkolenia lub zmian kadrowych przez
podmiot prowadzący specjalizację bez uzyskania wcześniejszej zgody ministra właściwego
do spraw zabezpieczenia społecznego.
Art. 25. Ustala się następujące stopnie awansu zawodowego w zawodzie pracownika
socjalnego:
1) pracownik socjalny;
2) starszy pracownik socjalny;
3) specjalista pracy socjalnej;
4) starszy specjalista pracy socjalnej;
5) starszy specjalista pracy socjalnej – koordynator;
-
8
-_
6) główny specjalista pracy socjalnej.
Art. 26. 1. Stopnie awansu zawodowego można uzyskać w przypadku:
1) starszego pracownika socjalnego - po przepracowaniu 3 lat w zawodzie pracownika
socjalnego – w przypadku osób posiadających wykształcenie średnie, a jeżeli osoba
ukończyła studia wyższe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lit. a - po
przepracowaniu 2 lat w zawodzie pracownika socjalnego;
2) specjalisty pracy socjalnej - po uzyskaniu I stopnia specjalizacji zawodowej;
3) starszego specjalisty pracy socjalnej - po uzyskaniu II stopnia specjalizacji zawodowej;
4) starszego specjalisty pracy socjalnej - koordynatora – po uzyskaniu II stopnia
specjalizacji zawodowej i przepracowaniu 8 lat w zawodzie pracownika socjalnego;
5)
głównego specjalisty pracy socjalnej - po uzyskaniu II stopnia specjalizacji zawodowej i
przepracowaniu 10 lat w zawodzie pracownika socjalnego.
2. Osoby, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lit. d lub lit. e, posiadające wykształcenie
wyższe, mają prawo do awansu na zasadach dla osób, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1
lit. a.
Art. 27. 1. Przy ministrze właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego działa
Centralna Komisja Egzaminacyjna do Spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej Pracowników
Socjalnych, zwana dalej "Komisją".
2. W skład Komisji wchodzą czynni zawodowo teoretycy lub praktycy pracy socjalnej
i pomocy społecznej w liczbie nie większej niż 15.
3. Przewodniczącego i członków Komisji powołuje minister właściwy do spraw
zabezpieczenia społecznego na okres 5 lat.
4. Odwołanie Przewodniczącego i członków Komisji może nastąpić na podstawie
pisemnej rezygnacji albo w drodze odwołania przez ministra właściwego do spraw
zabezpieczenia społecznego z funkcji, w przypadku niewywiązywania się z zadań
określonych w ust. 5.
5. Do zadań Komisji należy w szczególności:
1) przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji zawodowej
oraz egzaminu dla pracowników socjalnych ubiegających się o II stopień specjalizacji
zawodowej;
2) nadawanie II stopnia specjalizacji zawodowej;
3) prowadzenie rejestru wydanych dyplomów II stopnia specjalizacji zawodowej;
4) powoływanie przewodniczącego i członków regionalnych komisji egzaminacyjnych;
5) kontrolowanie pracy regionalnych
prowadzących szkolenia;
komisji egzaminacyjnych i podmiotów
6) opiniowanie dla ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego
kandydatów na konsultantów prac dyplomowych na II stopień specjalizacji
zawodowej;
7) opiniowanie programów szkolenia w zakresie specjalizacji zawodowej
przygotowanych przez podmioty ubiegające się o wydanie zgody na prowadzenie
-
9
-_
takich szkoleń;
8) przedstawianie ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego
informacji dotyczących realizacji szkoleń w zakresie specjalizacji zawodowej;
9) opiniowanie spraw
egzaminacyjnych;
spornych
dotyczących
pracy
regionalnych
komisji
10) wydawanie opinii i sporządzanie ekspertyz w innych sprawach związanych ze
specjalizacjami w zawodzie pracownika socjalnego.
6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego sprawuje nadzór nad
działalnością Komisji, w tym może przeprowadzać kontrole pracy Komisji.
7. Komisja organizuje egzamin, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, co najmniej dwa razy w
roku, w terminach uzgodnionych z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia
społecznego.
8. Za egzamin, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, osoby przystępujące wnoszą opłatę na
rachunek bankowy ministerstwa obsługującego ministra właściwego do spraw zabezpieczenia
społecznego, która stanowi dochód budżetu państwa.
9. W związku z wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 5, członkom Komisji
przysługują diety oraz inne należności za czas podróży, na zasadach określonych w ustawie z
dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.3)).
10. Za wykonywanie zadań określonych w ust. 5 członkom Komisji może być
przyznane wynagrodzenie na podstawie umów cywilnoprawnych.
11. Koszty działalności Komisji i przeprowadzania egzaminów, w tym wynagrodzenia
członków Komisji, są pokrywane z budżetu państwa, z części budżetowej, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.
Art. 28. 1. Przy urzędach marszałkowskich w samorządach województw działają
regionalne komisje egzaminacyjne do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników
socjalnych.
2. Członkami regionalnych komisji egzaminacyjnych mogą być czynni zawodowo
specjaliści - teoretycy lub praktycy pracy socjalnej lub pomocy społecznej z danego regionu
w liczbie nie większej niż 5.
3. Przewodniczącego i członków regionalnych komisji egzaminacyjnych powołuje
Komisja na okres trwającej 5 lat kadencji.
4. Odwołanie przewodniczącego i członków regionalnych komisji egzaminacyjnych
może nastąpić na podstawie pisemnej rezygnacji albo w drodze odwołania przez Komisję z
funkcji, w przypadku niewywiązywania się z zadań określonych w ust. 5.
5. Do zadań regionalnych komisji egzaminacyjnych należy:
3)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr
113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120,
poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr
123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196,
poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr
96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610,
Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i
Nr 221, poz. 1615.
-
10
-_
1) przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji zawodowej oraz
egzaminu dla pracowników socjalnych, ubiegających się o I stopień specjalizacji
zawodowej;
2) nadawanie I stopnia specjalizacji zawodowej;
3) prowadzenie rejestru wydanych dyplomów I stopnia specjalizacji zawodowej;
4) opracowywanie informacji, opinii i wniosków dotyczących I stopnia specjalizacji
zawodowej dla Komisji oraz dla ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
6. Praca regionalnych komisji egzaminacyjnych podlega kontroli Komisji polegającej na
sprawdzaniu dokumentacji osób dopuszczonych do egzaminów oraz uczestniczeniu członków
Komisji w przeprowadzaniu egzaminów.
7. Za egzamin, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, regionalne komisje egzaminacyjne
pobierają opłatę, która stanowi dochód samorządu województwa.
8. Koszty działalności regionalnych komisji egzaminacyjnych, w tym wynagrodzenia
członków komisji, pokrywa samorząd województwa z dochodów własnych.
9. Za wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 5, członkowie i przewodniczący
regionalnych komisji egzaminacyjnych mogą otrzymać wynagrodzenie na podstawie umów
cywilnoprawnych.
Art. 29. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia:
1) organizację pracy Komisji i regionalnych komisji egzaminacyjnych;
2) minimum programowe dla I stopnia specjalizacji w zawodzie pracownik socjalny i
minimum programowe oraz kierunki obowiązujące dla II stopnia specjalizacji w zawodzie
pracownik socjalny;
3) tryb postępowania w sprawie nadawania stopni specjalizacji zawodowej i wydawania
dyplomów I i II stopnia specjalizacji zawodowej;
4) wzory dyplomów I i II stopnia specjalizacji zawodowej;
5) wysokość opłaty, z uwzględnieniem rzeczywistych kosztów czynności, o których mowa w
art. 27 ust. 5 pkt 1 oraz art. 28 ust. 5 pkt 1, oraz przy przyjęciu, że opłata nie może
przekroczyć 20 % przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w poprzednim roku
kalendarzowym;
6) procedurę uzyskania przez pracowników socjalnych stopni specjalizacji zawodowej;
7) sposób przygotowywania prac dyplomowych przez kandydatów ubiegających się o
uzyskanie II stopnia specjalizacji zawodowej;
8) tryb kontrolowania prac regionalnych komisji egzaminacyjnych oraz podmiotów
prowadzących szkolenia w zakresie specjalizacji zawodowej;
9) kwalifikacje kadry wykładowców i kandydatów na konsultantów prac dyplomowych na II
stopień specjalizacji, jaką powinien dysponować podmiot prowadzący szkolenie w zakresie
specjalizacji I lub II stopnia w zawodzie pracownik socjalny;
- uwzględniając potrzebę zapewnienia odpowiedniego poziomu nauczania.
-
11
-_
Rozdział 5
Samorząd zawodowy pracowników socjalnych
Art. 30. Członkami samorządu zawodowego pracowników socjalnych, zwanego dalej:
„samorządem”, są osoby wpisane na listę pracowników socjalnych oraz listę prywatnych
praktyk pracy socjalnej.
Art. 31. 1. Samorząd zawodowy pracowników socjalnych, z zastrzeżeniem art. 46, w
wykonywaniu swych zadań podlega tylko przepisom prawa.
2. Jednostkami organizacyjnymi samorządu są:
1) Krajowa Izba Pracowników Socjalnych, która jest samorządem na szczeblu krajowym i
posiada osobowość prawną;
2)
Okręgowe Izby Pracowników Socjalnych.
3. Siedzibą Krajowej Izby Pracowników Socjalnych jest miasto stołeczne Warszawa.
4. Obszar działania poszczególnych Okręgowych Izb Pracowników Socjalnych jest
zgodny z podziałem administracyjnym kraju na województwa.
Art. 32. 1. Organami Krajowej Izby Pracowników Socjalnych są: Krajowy Zjazd
Pracowników Socjalnych, Krajowa Rada Pracowników Socjalnych, Krajowa Komisja
Rewizyjna, Krajowa Komisja Dyscyplinarna, Krajowy Rzecznik Odpowiedzialności
Zawodowej.
2. Organami Okręgowej Izby Pracowników Socjalnych są: Okręgowy Zjazd
Pracowników Socjalnych, Okręgowa Rada Pracowników Socjalnych, Okręgowa Komisja
Rewizyjna, Okręgowa Komisja Dyscyplinarna i Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności
Zawodowej.
Art. 33. 1. Zadaniem samorządu jest w szczególności:
1) określenie standardów wykonywania pracy socjalnej i dbałość o ich przestrzeganie;
2) nadzór nad przestrzeganiem zasad etyki zawodowej pracownika socjalnego;
3) reprezentowanie środowiska zawodowego pracowników socjalnych i ochrona jego
interesów;
4) współpraca z uczelniami, jednostkami badawczo-rozwojowymi oraz towarzystwami
naukowymi w kraju i za granicą w sprawach związanych z wykonywaniem zawodu
pracownika socjalnego;
5) opiniowanie aktów prawnych dotyczących zawodu pracownika socjalnego;
6) współpraca z organami administracji rządowej i samorządowej, związkami i
samorządami zawodowymi oraz innymi organizacjami społecznymi w sprawach
związanych z wykonywaniem zawodu pracownika socjalnego;
7) zarządzanie majątkiem jednostek organizacyjnych samorządu pracowników socjalnych.
2. Zadania określone w ust. 1 organy samorządu wykonują w szczególności przez:
1) prowadzenie list pracowników socjalnych oraz list prywatnych praktyk pracy socjalnej;
2) prowadzenie rejestru prywatnych praktyk pracy socjalnej;
3) występowanie w obronie indywidualnych i zbiorowych interesów członków samorządu;
-
12
-_
4) analiza i ocena warunków wykonywania zawodu;
5) występowanie do ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego z
propozycjami zmian legislacyjnych w zakresie pomocy społecznej i pracy socjalnej.
Art. 34. 1. Wybory do organów samorządu odbywają się w głosowaniu tajnym w
obecności co najmniej połowy uprawnionych do głosowania.
2. Czynne prawo wyborcze przysługuje członkom danej izby pracowników socjalnych, z
wyłączeniem zawieszonych w prawie wykonywania zawodu.
3. Bierne prawo wyborcze, z zastrzeżeniem art. 36 ust. 3, przysługuje członkom danej
izby pracowników socjalnych, z wyłączeniem zawieszonych w prawie wykonywania zawodu.
Art. 35. Organy samorządu podejmują uchwały zwykłą większością głosów w obecności
co najmniej połowy członków danego organu; w przypadku równej liczby głosów decyduje
głos przewodniczącego.
Art. 36. 1. Kadencja organów samorządu trwa cztery lata, ale działają one do czasu
ukonstytuowania się nowo wybranych organów.
2. Tę samą funkcję w organach izb pracowników socjalnych można pełnić nie dłużej niż
przez dwie kolejne kadencje.
3. Co najmniej siedmioletni staż pracy w zawodzie pracownika socjalnego jest
wymagany w stosunku do:
1) członków komisji dyscyplinarnych;
2) rzecznika odpowiedzialności zawodowej i jego zastępców.
4. Mandat członka organu samorządu pracowników socjalnych wygasa wskutek:
1) zrzeczenia się mandatu;
2) skreślenia z listy członków izby pracowników socjalnych;
3) ukarania prawomocnym orzeczeniem komisji dyscyplinarnej;
4) odwołania przez organ, który dokonał wyboru;
5) śmierci.
Art. 37. 1. Najwyższą władzą Krajowej Izby Pracowników Socjalnych jest Krajowy
Zjazd Pracowników Socjalnych.
2. W Krajowym Zjeździe Pracowników Socjalnych biorą udział delegaci w liczbie 3-5
wybrani przez okręgowe zjazdy oraz, z głosem doradczym, niebędący delegatami członkowie
ustępujących organów Krajowej Izby Pracowników Socjalnych.
3. Liczbę delegatów z poszczególnych Okręgowych Izb określa Krajowa
Pracowników Socjalnych zgodnie ze statutem, o którym mowa w art. 38 ust. 1 pkt 1.
Rada
4. Krajowy Zjazd zwołuje Krajowa Rada Pracowników Socjalnych co najmniej raz w
roku.
Art. 38. 1. Do zadań Krajowego Zjazdu Pracowników Socjalnych należy:
1) uchwalanie statutu Krajowej Izby, określenie trybu i warunków przeprowadzania
wyborów do organów samorządu, określenie liczby członków tych organów, trybu ich
-
13
-_
odwoływania oraz uchwalanie regulaminu organów Krajowej Izby Pracowników
Socjalnych i ramowych regulaminów organów samorządowych;
2) uchwalenie programu działania Krajowej Izby Pracowników Socjalnych;
3) uchwalenie budżetu Krajowej Izby Pracowników Socjalnych;
4) uchwalenie kodeksu etyki zawodowej;
5) przyjmowanie na wniosek Krajowej Komisji Rewizyjnej sprawozdań z wykonania
budżetu Krajowej Izby Pracowników Socjalnych oraz uchwalanie absolutorium dla Krajowej
Rady Pracowników Socjalnych;
6) wybór przewodniczącego i członków Krajowej Rady, członków Krajowej Komisji
Rewizyjnej, członków Krajowej Komisji Dyscyplinarnej oraz Krajowego Rzecznika
Odpowiedzialności Zawodowej i jego zastępców;
7) określanie wysokości składki członkowskiej oraz ustalanie zasady jej podziału.
Art. 39. 1. Krajową Radę Pracowników Socjalnych stanowią przewodniczący i
członkowie wybrani przez Krajowy Zjazd Pracowników Socjalnych oraz członkowie wybrani
bezpośrednio przez zjazdy regionalne, po jednym z każdej izby.
2. Krajowa Rada Pracowników Socjalnych zbiera się nie rzadziej niż raz na kwartał.
3. Krajowy Zjazd Pracowników Socjalnych wybiera członków Krajowej Rady
Pracowników Socjalnych. W skład Rady wchodzą poza przewodniczącym wybrani spośród
członków Krajowej Rady Pracowników Socjalnych wiceprzewodniczący, sekretarz, skarbnik
i członkowie.
Art. 40. Do zakresu
Socjalnych należy:
działania
Przewodniczącego
Krajowej Rady Pracowników
1) kierowanie bieżącymi pracami Krajowej Rady Pracowników Socjalnych;
2) przygotowanie projektów uchwał dla Krajowej Rady Pracowników Socjalnych.
Art. 41. Do zakresu działania Krajowej Rady Pracowników Socjalnych należy:
1) przygotowanie projektu statutu Krajowej Izby Pracowników Socjalnych;
2) realizacja uchwał Krajowego Zjazdu Pracowników Socjalnych;
3) podejmowanie uchwał w sprawach dotyczących samorządu, niezastrzeżonych dla innych
organów;
4) określanie zasad działalności samorządu i jego organów, a także określanie sposobu
prowadzenia list pracowników socjalnych i list prywatnych praktyk pracy socjalnej;
5) uchwalanie budżetu Krajowej Izby Pracowników Socjalnych;
6) realizacja budżetu Krajowej Izby Pracowników Socjalnych;
7) przedkładanie sprawozdań Komisji Rewizyjnej z realizacji budżetu i innych uchwał
Krajowego Zjazdu Pracowników Socjalnych;
8) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem standardów pracy socjalnej;
9) promowanie nowych form doskonalenia zawodowego;
10) promowanie i wspieranie innowacyjnych rozwiązań w obszarze pracy socjalnej i pomocy
społecznej;
11) upowszechnianie informacji o działalności samorządu.
-
14
-_
Art. 42. 1. Do zakresu działania Przewodniczącego Krajowej Rady Pracowników
Socjalnych należy:
1) kierowanie bieżącymi pracami Krajowej Rady Pracowników Socjalnych;
2) przygotowywanie projektów uchwał dla Krajowej Rady Pracowników Socjalnych;
3) reprezentowanie Krajowej Rady Pracowników Socjalnych na zewnątrz.
2. Przewodniczący Krajowej Rady Pracowników Socjalnych może powołać rzecznika
prasowego Krajowej Rady Pracowników Socjalnych.
Art. 43. 1. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Pracowników Socjalnych zwołuje Krajowa
Izba Pracowników Socjalnych:
1) z własnej inicjatywy;
2) na wniosek Krajowej Komisji Rewizyjnej;
3) na wniosek co najmniej 1/3 okręgowych rad.
2. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Pracowników Socjalnych zwołuje się w ciągu 30 dni
od dnia wpłynięcia wniosku.
Art. 44. Do zakresu działania Krajowej Komisji Rewizyjnej należy:
1) kontrola Krajowej Rady Pracowników Socjalnych w zakresie działalności finansowej i
gospodarczej;
2) przedstawianie sprawozdań z działalności kontrolnej Krajowej Radzie Pracowników
Socjalnych i Krajowemu Zjazdowi Pracowników Socjalnych;
3) występowanie na Krajowym Zjeździe z wnioskiem o udzielenie absolutorium Krajowej
Radzie Pracowników Socjalnych.
Art. 45. 1. Krajowa Komisja Dyscyplinarna przygotowuje projekt regulaminu pracy
Krajowej Komisji Dyscyplinarnej.
2. Krajowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej oraz Krajowa Komisja
Dyscyplinarna składają sprawozdania ze swej działalności Krajowemu Zjazdowi
Pracowników Socjalnych.
Art. 46. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego:
1) akceptuje projekt statutu, o którym mowa w art. 38 ust. 1 pkt 1;
2) uchyla niezgodną z prawem uchwałę organów samorządu;
3) może wyznaczyć swojego przedstawiciela do udziału w posiedzeniach Krajowego
Zjazdu Pracowników Socjalnych.
Art. 47. Działalność samorządu jest finansowana:
1) ze składek członków samorządu;
2) z działalności gospodarczej prowadzonej w rozmiarach służących realizacji celów
statutowych;
3) z innych źródeł, a w szczególności z zapisów, darowizn, dotacji, grantów.
Rozdział 6
-
15
-_
Odpowiedzialność dyscyplinarna
Art. 48. Członkowie
przypadku:
samorządu
podlegają
odpowiedzialności
dyscyplinarnej
w
1) zawinionego naruszenia obowiązków zawodowych;
2) popełnienia czynów sprzecznych z zasadami etyki określonymi w kodeksie etyki
zawodowej, o którym mowa w art. 38 ust. 1 pkt 4.
Art. 49. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) zawieszenie w prawie do wykonywania zawodu pracownika socjalnego na czas od 3 do
6 miesięcy;
4) skreślenie z listy pracowników socjalnych.
Art. 50. 1. Postępowanie dyscyplinarne w pierwszej instancji toczy się przed Okręgową
Komisją Dyscyplinarną.
2. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się z dniem zgłoszenia wniosku Okręgowego
Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej o wszczęcie postępowania.
3. Rozpatrzenie sprawy przez Okręgową Komisję Dyscyplinarną powinno nastąpić w
terminie 90 dni od jej wpłynięcia.
4. Okręgowa Komisja Dyscyplinarna, na wniosek Okręgowego Rzecznika
Odpowiedzialności Zawodowej, może zawiesić obwinionego w prawie wykonywania zawodu
na czas trwania postępowania nie dłużej niż 6 miesięcy.
5. Orzeczenie wydaje się po przeprowadzeniu rozprawy, w toku której Okręgowa
Komisja Dyscyplinarna wysłuchuje Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej,
obwinionego oraz jego obrońcy, a także po rozpatrzeniu innych dowodów mających
znaczenie w sprawie.
6. Orzeczenie jest przesyłane wraz z uzasadnieniem zainteresowanym stronom w
terminie 7 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia.
Art. 51.1. Uprawnionym oskarżycielem przed Okręgową Komisją Dyscyplinarną w
sprawach określonych w niniejszym rozdziale jest Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności
Zawodowej.
2. Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej wybiera Okręgowy Zjazd
Pracowników Socjalnych spośród swoich członków.
3. Do zadań Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej należy:
1) prowadzenie postępowania wyjaśniającego,
2) składanie wniosków o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jeżeli wyniki
postępowania wyjaśniającego to uzasadniają,
3) udział w rozprawach w charakterze strony,
4) wnoszenie odwołań od orzeczeń Okręgowej Komisji Dyscyplinarnej;
5) udział w postępowaniu odwoławczym.
-
16
-_
4. Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej przed skierowaniem sprawy do
Okręgowej Komisji Dyscyplinarnej przeprowadza postępowanie wyjaśniające, polegające na
uzupełnieniu materiałów sprawy dodatkowymi informacjami od osób i instytucji.
5. Postępowanie wyjaśniające, o którym mowa w ust. 4, Okręgowy Rzecznik
Odpowiedzialności Zawodowej przeprowadza na żądanie Okręgowej Komisji
Dyscyplinarnej.
Art. 52. 1. Odwołania od orzeczeń okręgowych komisji dyscyplinarnych rozpatruje
Krajowa Komisja Dyscyplinarna.
2. Odwołanie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje stronom w terminie 14 dni od dnia
doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
3. Do postępowania przed Krajową Komisją Dyscyplinarną stosuje się przepisy
dotyczące postępowania przed Okręgową Komisją Dyscyplinarną.
Art. 53. Od orzeczenia wydanego przez Krajową Komisję Dyscyplinarną przysługuje
stronom, Ministrowi Sprawiedliwości, Rzecznikowi Praw Obywatelskich oraz
Przewodniczącemu Krajowej Rady Pracowników Socjalnych odwołanie do właściwego
miejscowo sądu apelacyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z
uzasadnieniem.
Art. 54. W postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności zawodowej obwiniony ma
prawo do obrony, w tym do korzystania z pomocy jednego obrońcy, o czym należy go
pouczyć.
Art. 55. 1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego, jeżeli od chwili
popełnienia czynu upłynęły 3 lata, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli ten sam czyn pracownika socjalnego wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa lub
przestępstwa skarbowego, przedawnienie następuje nie wcześniej niż przedawnienie
przewidziane w przepisach ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. Nr 88,
poz. 553, z późn. zm.4)) lub ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy
(Dz.U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm.5)).
3. W razie śmierci obwinionego przed ukończeniem postępowania dyscyplinarnego toczy
się ono nadal, jeżeli zażąda tego w terminie dwóch miesięcy od dnia zgonu obwinionego jego
małżonek, krewny w linii prostej, brat lub siostra.
Art. 56. Członkowie komisji dyscyplinarnych w zakresie orzekania w sprawach
odpowiedzialności dyscyplinarnej są niezawiśli i podlegają tylko ustawom oraz
obowiązującym zasadom etyki zawodowej.
4)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729
i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z
2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255, z 2004
r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i Nr 243, poz. 2426 oraz z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr 90,
poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363 i Nr 178, poz. 1479.
5)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r.
Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz.
1178 i Nr 213, poz. 1803, z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302 i Nr 162, poz. 1569, z 2004 r. Nr 29, poz.
257, Nr 68, poz. 623, Nr 93, poz. 894, Nr 97, poz. 963 i Nr 173, poz. 1808, z 2005 r. Nr 130, poz. 1090, Nr 143,
poz. 1199, Nr 177, poz. 1468 i Nr 178, poz. 1479 oraz z 2006 r. Nr 79, poz. 546, Nr 104, poz. 708, Nr 191, poz.
1413 i Nr 225, poz. 1635.
-
17
-_
Art. 57. W sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie do postępowania
dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego (Dz.U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.6)).
Rozdział 7
Przepisy karne
Art. 58. 1. Kto, nie mając uprawnień, używa tytułu zawodowego pracownika
socjalnego lub nazwy stanowiska w brzmieniu, które może wprowadzać w błąd co do
posiadanych uprawnień zawodowych pracownika socjalnego, podlega karze grzywny.
2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ust. 1 można orzec podanie
orzeczenia do publicznej wiadomości w szczególny sposób.
3. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. l, następuje w trybie
przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o
wykroczenia (Dz.U. Nr 106, poz. 1148, z późn. zm.7)).
Rozdział 8
Przepisy zmieniające
Art. 59. W ustawie z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr
94, poz. 1037, z pózn. zm.8)) art. 88 otrzymuje brzmienie:
„Art. 88. Partnerami w spółce mogą być osoby uprawnione do wykonywania
następujących zawodów: adwokata, aptekarza, architekta, inżyniera budownictwa, biegłego
rewidenta, brokera ubezpieczeniowego, doradcy podatkowego, maklera papierów
wartościowych, doradcy inwestycyjnego, księgowego, lekarza, lekarza dentysty, lekarza
weterynarii, notariusza, pielęgniarki, położnej, radcy prawnego, rzecznika patentowego,
rzeczoznawcy majątkowego, tłumacza przysięgłego i pracownika socjalnego.”.
Art. 60. W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz.
6)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580,
Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr
74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69,
poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48, poz. 461, Nr
77, poz. 680, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169, poz. 1416 i Nr
178, poz. 1479 oraz z 2006 r. Nr 15, poz. 118 i Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 141,
poz. 1009 i 1013 i Nr 167, poz. 1192.
7)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. Nr 106, poz. 1148, z 2003 r. Nr 109, poz. 1031 i Nr
213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 128, poz. 1351 oraz z 2005 r. Nr 132, poz. 1103 i Nr 143, poz. 1203.
8)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1117, z 2003 r. Nr 49, poz.
408 i Nr 229, poz. 2276, z 2005 r. Nr 132, poz. 1108, Nr 183, poz. 1538 i Nr 184, poz. 1539 oraz z 2006 r. Nr
133, poz. 935 i Nr 208, poz. 1540.
-
18
-_
593, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 pkt 12 otrzymuje brzmienie:
„12) praca socjalna - pracę socjalną, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy
z dnia ... o zawodzie pracownika socjalnego (Dz. U. Nr ..., poz. ...);”;
2) w art. 110 uchyla się ust. 11;
3) w dziale III tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie: „Pracownicy pomocy
społecznej”;
4) uchyla się art. 116 -120 i art. 121 ust. 1-4;
5) dodaje się art. 121a w brzmieniu:
„Art. 121a. 1. Pracownikami publicznych służb pomocy społecznej są
pracownicy zatrudnieni w publicznych jednostkach organizacyjnych pomocy
społecznej, w tym:
a) pracownicy socjalni;
b) specjaliści pracy z rodziną;
c) specjaliści do spraw programów;
d) doradcy do spraw osób niepełnosprawnych;
e) pracownicy
pedagogiczni
w
placówkach
opiekuńczowychowawczych i ośrodkach adopcyjno-opiekuńczych;
f) opiekunowie w domach pomocy społecznej;
g) opiekunowie środowiskowi;
h) asystenci osób niepełnosprawnych.
2.
Zasady i warunki wykonywania zawodu pracownika socjalnego
określają odrębne przepisy.”;
5) w art. 156 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a Osoby, które przed dniem 1 maja 2004 r. rozpoczęły studia wyższe
licencjackie na kierunkach: pedagogika, psychologia, politologia,
politologia i nauki społeczne lub socjologia i uzyskały dyplom
ukończenia tych studiów do dnia 31 października 2006 r., mogą
wykonywać zawód pracownika socjalnego.”.
Rozdział 9
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 61. Wskaźniki zatrudnienia, o których mowa w art. 19, gminy mają obowiązek
osiągnąć do dnia 31 grudnia 2011 r.
Art. 62. 1. Osoby, które nabyły i które nabędą uprawnienia do wykonywania zawodu
pracownika socjalnego, przyznane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 60, a także
osoby, które nabyły i które nabędą uprawnienia do wykonywania zawodu pracownika
-
19
-_
socjalnego, przyznane na podstawie art. 5 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zmianie ustawy o
pomocy społecznej (Dz.U. Nr .....poz....), zachowują te uprawnienia i mogą nadal lub będą
mogły po nabyciu tych uprawnień wykonywać zawód pracownika socjalnego na podstawie
niniejszej ustawy.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane uzyskać wpis na listę pracowników
socjalnych do 31 grudnia 2010 r.
3. Pracownicy socjalni zatrudnieni w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują
prawo do zatrudnienia na stanowiskach, które zajmowali przed tym dniem, jeżeli wykonają
obowiązek, o którym mowa w ust. 2.
4. Osoby, które do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, ukończyły studia wyższe na
kierunkach innych niż wymienione w art. 21 ust. 1 oraz posiadają dyplom uzyskania tytułu
zawodowego w zawodzie pracownika socjalnego, zachowują prawo do awansu zawodowego na
zasadach określonych dla osób posiadających wykształcenie wyższe.
5. Osoby, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zmianie
ustawy o pomocy społecznej (Dz.U. Nr .....poz....), zachowują prawo do awansu zawodowego
na zasadach określonych dla osób posiadających wykształcenie wyższe.
Art. 63. 1. Osoby, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy uzyskały
stopnie specjalizacji, zachowują je.
2. Podmioty prowadzące dany cykl szkolenia specjalizacyjnego w dniu wejścia w
życie niniejszej ustawy, mogą go zakończyć na dotychczasowych zasadach, nie później niż do
31 grudnia 2009 roku.
3. Osoby, które uzyskały stopnie specjalizacji na zasadach określonych w ust. 2,
zachowują je.
4. Zgody ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego na prowadzenie
szkolenia specjalizacyjnego wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy tracą moc
z chwilą zakończenia cyklu szkolenia, o którym mowa w ust. 2.
Art. 64. Okręgowe Izby Pracowników Socjalnych utworzą listy pracowników
socjalnych do dnia 31 grudnia 2010 r.
Art. 65. 1. Centralna Komisja Egzaminacyjna do Spraw Stopni Specjalizacji
Zawodowej, działająca na podstawie przepisów obowiązujących przed wejściem w życie
niniejszej ustawy, działa do czasu powołania nowej Komisji, jednak nie dłużej niż do 31
grudnia 2009 r.
2. Regionalne Komisje Egzaminacyjne do Spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej,
działające na podstawie przepisów obowiązujących przed wejściem w życie niniejszej
ustawy, działają do czasu powołania nowych regionalnych komisji egzaminacyjnych, jednak
nie dłużej niż do 31 marca 2010 r.
Art. 66. 1. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego powoła, w terminie 3
miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy, Komitet Organizacyjny Samorządu Zawodowego
Pracowników Socjalnych, zwany dalej "Komitetem".
2. Zadaniem Komitetu jest:
1) opracowanie regulaminów: wyboru delegatów na Krajowy Zjazd i wyboru organów
okręgowych izb oraz projektu regulaminu pierwszego Krajowego Zjazdu;
2) ustalenie liczby, obszaru i siedzib tymczasowych okręgowych izb;
-
20
-_
3) zwołanie, zgodnie z przepisami ustawy, pierwszych zjazdów tymczasowych okręgowych
izb oraz Krajowego Zjazdu.
3. Do czasu wyboru krajowych organów samorządu Komitet ma uprawnienia Krajowej
Rady.
4. Do członków Komitetu, delegatów na pierwszy Krajowy Zjazd oraz osób
wykonujących czynności związane z organizacją samorządu stosuje się odpowiednio przepisy
art. 27 ust. 9.
5. Prezydenci i burmistrzowie miast, na których terenie ustalono siedziby Krajowej Izby i
okręgowych izb, zapewnią warunki lokalowe i techniczne niezbędne dla ich działalności.
6. Koszty działania Komitetu pokrywa budżet państwa.
Art. 67. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 116 ust. 1a
oraz art. 118 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 60, zachowują moc do czasu wydania
przepisów wykonawczych na podstawie art. 21 ust. 5 oraz art. 29 niniejszej ustawy.
Art. 68. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r.
Postulaty i uwagi
zgłoszone przez środowisko pracowników socjalnych
w trakcie uzgodnień:
(przytoczono brzmienie artykułu, kursywą uwagi)
Art. 14.
1) Pracownik socjalny, który świadczy pracę socjalną, po przepracowaniu w pełnym
wymiarze 25 lat pracy na stanowisku pracownika socjalnego ma prawo do przesunięcia go
na inne stanowisko pracy, które nie wiąże się z obowiązkiem pracy poza instytucją, w
której jest zatrudniony.
-przepis ten jest nierealny. Pracownik utraci prawo do dodatku dla pracownika socjalnego z
tytułu pracy w terenie. Ponadto w OPS jest niewiele stanowisk niezwiązanych z pracą w
terenie)
( lub wcześniejszej emerytury)
(po przepracowaniu 25 lat na stanowisku pracownika socjalnego i świadczeniu pracy
socjalnej pracownik powinien mieć prawo do przejścia na wcześniejszą
emeryturę a nie tylko zmiany stanowiska pracy)
(oraz płatnego sześciomiesięcznego urlopu dla podratowania zdrowia, przy zachowaniu
prawa do dodatkowego urlopu, wymienionego w art.15.1. )
(pracownik socjalny powinien być przesunięty na inne stanowisko pracy z zachowaniem
dotychczasowego wynagrodzenia)
(pracownik socjalny, który przepracował w pełnym wymiarze 35 lat pracy na stanowisku
pracownika socjalnego lub organizatora pomocy społecznej (kierownika jednostki) ma prawo
-
21
-_
do przejścia na emeryturę na zasadach ustawy o emeryturach i rentach z ubezpieczenia
społecznego bez względu na wiek)
(pracownik socjalny po przepracowaniu 25 lat w zawodzie powinien mieć możliwość
odejścia na wcześniejszą emeryturę, co związane jest z wypaleniem zawodowym,
towarzyszącym w szczególności tej grupie zawodowej)
(po osiągnięciu 55 lat /lub 20 lat pracy/ pracownik socjalny ma prawo do przesunięcia go na
inne stanowisko pracy).
(uznanie pracy pracownika socjalnego za pracę w szczególnych warunkach lub szczególnym
charakterze i z tego tytułu prawo do emerytury po osiągnięciu 55 lat i 25 lat stażu pracy
/ewentualnie 30 lat/)
(pracownicy socjalni powinni mieć prawo do dysponowania dodatkowym urlopem zgodnie ze
swoimi potrzebami, a zaś mieć obowiązek wykorzystania go w cyklu nieprzerwanym)
Art. 15. 1. Pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy
socjalnej w środowisku, przysługuje raz na 2 lata dodatkowy, nieprzerwany urlop
wypoczynkowy w wymiarze 10 dni.
(urlop dodatkowy powinien przysługiwać pracownikowi socjalnemu co rok.)
(kierownikowi Ośrodka Pomocy Społecznej w małym Ośrodku, który posiada wykształcenie
pracownika socjalnego oraz nie posiada etatowego zastępcy powinien przysługiwać
dodatkowy urlop w ilości 10 dni)
2. Warunkiem nabycia prawa do pierwszego dodatkowego urlopu wypoczynkowego jest
przepracowanie 5 lat w zawodzie pracownika socjalnego.
(a pracujący w środowisku po 3 latach pracy)
(warunkiem nabycia prawa do pierwszego dodatkowego urlopu wypoczynkowego powinno
być przepracowanie 3 lat w zawodzie pracownika socjalnego)
(warunkiem nabycia prawa do pierwszego dodatkowego urlopu wypoczynkowego jest
przepracowanie 2 lat w zawodzie pracownika socjalnego; zwiększenie wymiaru urlopu
dodatkowego wypoczynkowego z 10 do 20 dni co 2 lata lub co roku po 10 dni)
(po przepracowaniu 10 lat na stanowisku pracownika socjalnego prawo do rocznego urlopu
zdrowotnego płatnego)
(urlop dodatkowy wypoczynkowy powinien przysługiwać po przepracowaniu 3 lat w zawodzie
pracownika socjalnego, każdemu pracownikowi wykonującemu pracę socjalną niezależnie od
miejsca pracy)
2. Pracownikowi socjalnemu może być przyznany zwrot kosztów (przysługuje zwrot)
studiów podyplomowych oraz kształcenia w zakresie podnoszenia kwalifikacji pracownika
-
22
-_
socjalnego w kwocie nie mniejszej niż 50 % kosztów szkolenia finansowanego ze środków
pracodawcy, jeżeli te studia oraz kształcenie są zgodne z indywidualnymi planami rozwoju
kariery zawodowej pracownika socjalnego.
(pracownikowi socjalnemu powinien przysługiwać również zwrot kosztów za podnoszenie
kwalifikacji zawodowych)
(brak przyznania zwrotu kosztów dla pracowników socjalnych kształcących się na studiach
uzupełniających magisterskich)
(pracownikowi socjalnemu powinien przysługiwać zarówno zwrot kosztów związanych z
uczestnictwem w szkoleniach w zakresie specjalizacji zawodowej, jak również zwrot kosztów
studiów podyplomowych i kształcenia w zakresie podnoszenia kwalifikacji pracownika
socjalnego)
(pracodawca pokrywa 100% kosztów w zakresie szkolenia specjalizacji, studiów
kierunkowych)
Art. 17. Pracownikowi socjalnemu zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy w
samorządowych jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, do którego podstawowych
obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, w tym przeprowadzanie
rodzinnych wywiadów środowiskowych poza siedzibą jednostki, przysługuje wypłacany co
miesiąc dodatek do wynagrodzenia w wysokości 250 zł. (300zł, a dla pracowników
socjalnych pracujących poza środowiskiem 250zł). W przypadku zatrudnienia w mniejszym
wymiarze czasu pracy dodatek przysługuje w wysokości proporcjonalnej do czasu pracy.
(dodatek powinien być wyliczany procentowo np. w zależności od średniej krajowej, tak aby
kwota dodatku odpowiadała inflacji; dodatek powinien być wypłacany również pracownikom
socjalnym, którzy nie świadczą pracy socjalnej w środowisku)
(dodatek z tytułu pracy socjalnej w terenie wyliczany procentowo (nie kwotowo) w stosunku
średniego wynagrodzenia w gospodarce narodowej np. 10 % średniej krajowej)
(dodatek do wynagrodzenia powinien przysługiwać każdemu pracownikowi socjalnemu
zatrudnionemu w organizacjach pomocy społecznej niezależnie od tego czy jest to praca
biurowa czy praca w środowisku. Dodatek ten powinien być waloryzowany)
(powinien podlegać waloryzacji co trzy lata, przy zmianie kryterium dochodowego)
(za przeprowadzenie wywiadu środowiskowego dla potrzeb nie wynikających z ustawy o
pomocy społecznej pracownikowi socjalnemu wypłaca się każdorazowo 10% najniższego
wynagrodzenia)
(praca socjalna powinna być uznana jako praca w szkodliwych warunkach dla zdrowia ze
względu na wykonywanie pracy w różnych sytuacjach zagrożenia)
Art. 19. 1. Gmina jest obowiązana zapewnić, aby na każde dwa tysiące mieszkańców
zatrudniony był co najmniej jeden pracownik socjalny.
2.
W ośrodku pomocy społecznej zatrudnia się nie mniej niż 3 pracowników
-
23
-_
socjalnych, przy czym 1 pracownik socjalny nie może prowadzić pracy socjalnej z więcej niż
50 rodzinami lub osobami samotnie gospodarującymi.
(usunąć zapis).
(pracownik socjalny nie może prowadzić pracy socjalnej z więcej niż 30 rodzinami lub
osobami samotnie gospodarującymi)
(pracownik socjalny nie może prowadzić pracy socjalnej z więcej niż 40 rodzinami
a w enklawach biedy z 25 rodzinami)
(maksymalnie 30-35 rodzin)
(...do którego obowiązków należy praca ze środowiskiem w terenie, przy czym 1 pracownik
socjalny nie może prowadzić pracy socjalnej z więcej niż 50 rodzinami lub osobami samotnie
gospodarującymi, z uwzględnieniem środowisk)
Art. 21. 1. Na listę pracowników socjalnych wpisuje się osobę, która łącznie spełnia
następujące warunki:
(brak konkretnego sformułowania dotyczącego pracowników socjalnych, którzy uzyskali
tytuł zawodowy wydziały pracowników socjalnych w medycznych Studiach Zawodowych
- koniecznie brak warunku,; zaświadczenie o zdrowiu psychicznym)
Art. 24. l. Ustala się następujące stopnie specjalizacji zawodowej w zawodzie
pracownika socjalnego:
1) I stopień specjalizacji zawodowej, w zakresie pogłębiania wiedzy i doskonalenia
umiejętności zawodowych pracowników socjalnych;
(dodać: posiadać pierwszy stopień specjalizacji lub wyższe wykształcenie zawodowe
na kierunku praca socjalna)
(tytuł magistra na kierunkach wym.w art.21 ust.1 powinien być równoznaczny z uzyskaniem I
stopnia specjalizacji)
(przepis ten dyskryminuje pracowników, którzy ukończyli studia wyższe w zakresie pracy
socjalnej. Z proponowanego zapisu wynika, że aby uzyskać tytuł specjalisty pracy socjalnej
należy ukończyć I stopień specjalizacji. Wynika z tego, iż po szkole policealnej wystarczy
przepracować 3 lata w ops, zrobić specjalizację I stopnia (1 rok) i pozwali to na uzyskanie
awansu zawodowego. Jest to krzywdzący przepis w stosunku do osób, które ukończyły np.
szkołę policealną, studia licencjackie oraz uzupełniające magisterskie (razem 7 lat edukacji).
(uzyskuje po ukończeniu studiów wyższych określonych niniejszą ustawą i przepracowaniu co
najmniej 5 lat w zawodzie)
2) II stopień specjalizacji zawodowej, w zakresie rozszerzenia wiedzy i doskonalenia
umiejętności pracy z wybranymi grupami osób korzystających z pomocy społecznej.
-
24
-_
(Do uzyskania II stopnia specjalizacji zawodowej pracownik socjalny powinien :posiadać co
najmniej pięcioletni staż pracy w jednostkach pomocy społecznej na na stanowisku
pracownika socjalnego, posiadać pierwszy stopień specjalizacji lub
ukończone studia magisterskie na kierunkach wym.w art.21 ust.1)
(do uzyskania II stopnia specjalizacji pracownik socjalny powinien posiadać pierwszy stopień
specjalizacji lub ukończone studia magisterskie, odnośnie osób zatrudnionych na stanowisku
pracownika socjalnego, przed wejściem owej ustawy w życie)
3. Do uzyskania II stopnia specjalizacji zawodowej pracownik socjalny powinien:
1) posiadać co najmniej pięcioletni staż pracy w jednostkach organizacyjnych pomocy
społecznej na stanowisku pracownika socjalnego lub w innych podmiotach i instytucjach,
jeżeli wykonuje zadania określone w art. 6 niniejszej ustawy;
3) posiadać pierwszy stopień specjalizacji;
(lub posiadać tytuł magistra na kierunku uprawiającym do wykonywania zawodu
pracownika socjalnego )
(nie tylko przy bezwzględnym posiadaniu I stopnia specjalizacji, ale również gdy osoba nie
posiada I stopnia specjalizacji a posiada ukończone studia wyższe magisterskie).
Art. 25. Ustala się następujące stopnie awansu zawodowego w zawodzie pracownika
socjalnego: (nie uwzględnia specjalisty pracy zespołowej)
1) pracownik socjalny;
2) starszy pracownik socjalny;
3) specjalista pracy socjalnej;
4) starszy specjalista pracy socjalnej;
5) starszy specjalista pracy socjalnej – koordynator;
6) główny specjalista pracy socjalnej.
Art. 26. 1. Stopnie awansu zawodowego można uzyskać w przypadku:
5) starszego pracownika socjalnego - po przepracowaniu 3 lat w zawodzie pracownika
socjalnego – w przypadku osób posiadających wykształcenie średnie, a jeżeli osoba
ukończyła studia wyższe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lit. a - po
przepracowaniu 2 lat w zawodzie pracownika socjalnego;
(po uzyskaniu pierwszego stopnia specjalizacji zawodowej w przypadku osób posiadających
wykształcenie średnie, a jeżeli osoba ukończyła studia wyższe zawodowe
po przepracowaniu 5 lat pracy).
6) specjalisty pracy socjalnej - po uzyskaniu I stopnia specjalizacji zawodowej;
(lub ukończone studia magisterskie wym.w art.21 ust.1)
-
25
-_
(po ukończeniu studiów wyższych określonych niniejszą ustawą i przepracowaniu 5 lat w
zawodzie)
2. Osoby, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lit. d lub lit. e, posiadające wykształcenie
wyższe, mają prawo do awansu na zasadach dla osób, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1
lit. a.
(awans zawodowy uzależniony od etapów zdobywanej wiedzy oraz stażu pracy, a nie zależny
wyłącznie od stanowiska dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej. Awans zawodowy
uzyskiwany obligatoryjnie po ukończeniu szkoleń w zakresie specjalizacji zawodowej
i pozytywnym złożeniu egzaminu przed właściwą komisją)
.Art. 28. 1. Przy urzędach marszałkowskich w samorządach województw działają
regionalne komisje egzaminacyjne do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników
socjalnych.
7. Za egzamin, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, regionalne komisje egzaminacyjne
pobierają opłatę, która stanowi dochód samorządu województwa
-50% kosztu egzaminu powinien ponosić pracodawca)
Dodatkowe zgłoszone postulaty:

brak zapisu o przysługującym zwrocie za zużycie odzieży

wynagrodzenie pracowników socjalnych nie powinno być uzależnione od samorządów,
zarobki powinny być jednakowe dla wszystkich pracowników zależne od wykształcenia,
stażu pracy i zdobytych kwalifikacji

brak regulacji co do czasu pracy pracowników socjalnych, w ustawie powinien znaleźć się
jasny zapis, np. Czas pracy pracownika socjalnego określony jest wymiarem jego zadań.

pracownik socjalny wykonuje obowiązki służbowe w terenie oraz pełni dyżury w ośrodku
pomocy społecznej ustalone przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej
1. Pracownikowi socjalnemu
przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości
uzależnionej proporcjonalnie do średniego wynagrodzenia w gospodarce narodowej:
- co najmniej 50% średniego wynagrodzenia w gospodarce narodowej dla nowo
zatrudnionego pracownika socjalnego,
-
co najmniej 75% średniego wynagrodzenia w gospodarce narodowej po uzyskaniu
5-letniego stażu pracy,
- co najmniej 100% średniego wynagrodzenia w gospodarce narodowej po uzyskaniu
10-letniego stażu pracy,
-
26
-_
- co najmniej 120% średniego wynagrodzenia w gospodarce narodowej po uzyskaniu
20-letniego stażu pracy,

po ukończenie I bądź II stopnia specjalizacji powinny być zagwarantowane podwyżki płac

Regionalne Osrodki Polityki Społecznej powinny organizować szkolenia na temat
wypalenia zawodowego lub organizować pomoc dla pracowników socjalnych w innej
formie w tym zakresie.

Projekty unijne powinne być realizowane w ramach dotychczasowych obowiązków, a
wynagradzane dodatkowymi nagrodami.

Zawód pracownik socjalny powinien być porównywalny ze standardami krajów Unii
Europejskiej - podniesienie rangi zawodu.

pracownicy socjalni powinni mieć zagwarantowane bezpłatne szczepienia ochronne i
badania okresowe, ponieważ na co dzień narażeni są na groźne choroby.

przy używaniu prywatnego samochodu do celów służbowych, ryczałty na paliwo
powinny być waloryzowane zgodnie z obowiązującymi cenami paliw na rynku

mediacje powinna prowadzić osoba wykształcona w tym kierunku, a nie pracownik
socjalny
pracodawca powinien mieć obowiązek zapewnić systematyczną superwizję


pracownik socjalny powinien mieć prawo do ochrony zdrowia np : w formie bezpłatnych
szczepień ochronnych.

w świetle aktualnie obowiązującej ustawy o pomocy społecznej absolwenci kierunku
nauki o rodzinie nie posiadają uprawnień do wykonywania zawodu pracownika
socjalnego. Aktualnie pracodawcy nie przestrzegają tych przepisów, problem pojawi
się w momencie wejścia w życie ustawy o zawodzie pracownika socjalnego, w/g której
prawo wykonywania zawodu pracownika socjalnego powstanie z chwilą wpisu na listę
pracowników socjalnych Okręgowej Izby Pracowników Socjalnych. Wiele osób, które
dotychczas ukończyły kierunek nauki o rodzinie i pracują jako pracownicy socjalni straci
pracę.

dodatek do wynagrodzenia w wysokości 20% najniższego wynagrodzenia brutto dla
pracownika socjalnego ( posiadającego wykształcenie wyższe magisterskie) sprawującego
opiekę nad stażystą , praktykantem , osobą zatrudnioną w ramach prac interwencyjnych,
robót publicznych i prac społecznie użytecznych;

w przypadku przeprowadzania wywiadów środowiskowych na rzecz innych instytucji niż
jednostki pomocy społecznej ( np. w przypadku komornika, Gminnych Komisji
Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, dodatków mieszakniowych, świadczeń
-
27
-_
rodzinnych, zaliczek aliment., Funduszu Gwarancyjnego) pracownikowi socjalnemu
przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za każdy przeprowadzony wywiad- 10%
najniższego wynagrodzenia brutto wraz z pochodnymi za wywiad;

pracownikowi socjalnemu, do obowiązków , którego należy prowadzenie pracy socjalnej ,
i który przepracował na tym stanowisku minimum 3 lata , przysługuje raz w roku
obligatoryjny dodatek z tytułu uciążliwości wykonywanej pracy w wysokości 50%
otrzymanego wynagrodzenia zasadniczego;

w przypadku podnoszenia kwalifikacji, w tym szkoleń, pracownikowi socjalnemu
przysługuje dofinansowanie 50% kosztów pokrywane przez pracodawcę , w tym
pokrywanie kosztów dojazdów oraz urlop szkoleniowy zgodnie z obowiązującymi
przepisami;

coroczny dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych, jeśli pracownik
przepracował nieprzerwanie , co najmniej 5 lat i jeśli do jego obowiązków należy
prowadzenie/ świadczenie pracy socjalnej;

raz na 10 lat pracy, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach raz na 5 lat pracy, roczny
płatny dla poratowania zdrowia, przy czym:
a) do okresu pięcioletniej pracy na stanowisku pr. socjalnego wliczać się będzie okresy
czasowej niezdolności do pracy wskutak choroby oraz urlopu innego niż wypoczynkowy,
trwający nie dłużej niż 6 miesiecy;w przypadku okresu niezdolności do pracy i urlopów
trwających dłużej niż 6 miesięcy, wymagany okres pracy w zawodzie pr. socjalnego
przedłużać się będzie o ten okres,
b) po wykorzystaniu przez pr. socjalnego rocznego , płatnego urlopu dla podratowania
zdrowia z przeznaczeniem , pracodawca będzie zobowiązany do zagwarantowania
pracownikowi powrotu na poprzednie stanowisko pracy lub na wniosek pracownika inne
równorzędne zgodne z posiadanymi kwalifikacjami.

czas pracy pracownika socjalnego w pełnym wymiarze godzin nie może przekroczyć 8
godzin na dobę i 40 godzin w tygodniu;

pracownikowi socjalnemu przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za pracę w godzinach
nadliczbowych, zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy

biuro o powierzchni 15m2 przypadających na 1 pracownika

wyposażenie biura w sprzęt biurowy

samochód, który jest niezbędny do pracy w terenie

grupa zawodowa pracowników socjalnych powinna mieć swój samorząd, który w razie
konieczności stanąłby za pracownikiem socjalnym np. w związku z atakami mediów.
-
28
-_

pracownicy socjalni powinni mieć prawo do rocznego , płatnego urlopu zdrowotnego raz
na 10 lat, w związku z wykonywaniem szkodliwej pracy.

osoby posiadające wykształcenie wyższe na kierunkach pedagogika, politologia, polityka
społeczna, psychologia, socjologia lub nauki o rodzinie ze specjalnością praca socjalna
powinni mieć możliwość dokształcania się na specjalizacji ii stopnia.

projekt ustawy nie uwzględnia innowacyjnych rozwiązań dotychczasowych stanowisk
pracowników socjalnych – specjalistów pracy zespołowej, ds. monitoringu, /ewaluacji
pracy socjalnej, które funkcjonują w MOPS/ przygotowujące do pracy superwizyjnej
-
29
-_