Wizja końca świata w utworze Czesława Miłosza „Piosenka o
Transkrypt
Wizja końca świata w utworze Czesława Miłosza „Piosenka o
Scenariusz lekcji języka polskiego - klasa III gimnazjum Temat: Wizja końca świata w utworze Czesława Miłosza „Piosenka o końcu świata”. Cele Uczeń: - zna treść utworu Cz. Miłosza i fragmentu „Apokalipsy św. Jana” (z podręcznika), - porównuje wizję końca świata w „Apokalipsie” i utworze, - analizuje podobieństwa i różnice, - dzieli utwór Miłosza na części tematyczne - nazywa je, - objaśnia, dlaczego koniec świata „staje się już”, - dyskutuje, jak powinni żyć ludzie w związku z tym, że koniec świata „staje się już”. Metody: pogadanka, praca z tekstem, dyskusja. Formy pracy: grupowa, indywidualna, zbiorowa. Środki dydaktyczne: słowniki języka polskiego, encyklopedie, „Księga przysłów”. Tok lekcji: 1.Uczniowie dopisują określenia rzeczownikowe do słowa „koniec”, np. koniec lekcji, koniec zajęć, koniec roku, koniec życia, koniec świata itd. Przypominają, jaki to rodzaj związku składniowego. Wyjaśniają, gdzie spotkali się z opisem końca świata. 2.Podanie i zapisanie na tablicy tematu lekcji. 3.Korzystając ze słownika, objaśniają i zapisują znaczenie wyrazu „apokalipsa” (praca w grupie). 4.Głośne odczytanie fragmentu „Apokalipsy”, wskazanie cech charakterystycznych, nazwanie uczuć, jakie wzbudza u czytelników. Zapis na tablicy i w zeszycie. Cechy charakterystyczne Uczucia czytelników Strach, zaciekawienie, niepokój, przerażenie Wypowiedzenia wielokrotnie złożone, bogactwo porównań, metafor, powtórzenie czasownika „staje się” 5. Ciche czytanie tekstu „Piosenki o końcu świata”- głośne odczytanie tekstu przez nauczyciela (drugi raz). Dzielą utwór na części i nazywają je (część opisowa - strofka 1. i 2., część refleksyjna - strofka 3. i 4.). Proponują dziedzinę sztuki, najlepiej oddającą treść utworu, nadają też tytuły przedstawionym w I części obrazom. Mogą dokonać przekładu intersemiotycznego i, jeżeli wystarczy czasu na lekcji, narysować ilustracje do strofki 1. i 2. Podkreślają „zwyczajność” świata, ubóstwo środków stylistycznych. 6. Dopisują własne propozycje wydarzeń zaczynające się od słowa „dopóki”, np. dopóki Ziemia kręci się, dopóki dzieci są radosne, dopóki nastają pory roku itd. 7. Podejmują próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, dlaczego nie będzie innego końca świata? (Koniec świata następuje w każdej chwili).Wniosek uczniowie zapisują samodzielnie. 8. Zapisują na tablicy i w zeszytach cechy charakterystyczne utworu, np. w formie tabeli. Cechy charakterystyczne Uczucia czytelników Zdziwienie, radość, zachwyt, zaciekawienie. Język potoczny, niewiele środków stylistycznych- najwięcej epitetów, jedno porównanie i jedna metafora, zdania pojedyncze - przeważa czas teraźniejszy. 9. Dyskutują, jak powinniśmy żyć, jeżeli koniec świata jest każdego dnia. 10. Podsumowanie - podają przysłowia z rzeczownikiem świat np.: Używaj świata, póki służą lata. My rządzim światem, a nami kobiety. Rysują schematy tych zdań i opisują je. Jeżeli nie potrafią podać przysłów korzystamy z „Księgi przysłów”. Ocena pracy uczniów: stopień lub pochwała w zależności od zaangażowania. Praca domowa Wyjaśnij, co to jest ragnarek. Opracowanie: Alicja Barbara Zakrzewska nauczycielka języka polskiego w Gimnazjum nr 1 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Augustowie