Wypis z Instrukcji o broni palnej i broni białej. Paryż 19

Wypis z Instrukcji o broni palnej i broni białej.
Paryż 19 czerwca 1806
Część XIII. Rozdział 2
Czyszczenie broni.
Używać dla odrdzewienia broni szmergla i oliwy z oliwek; sprawić sobie,
do polerowania, delikatny róg/drewno i szorstką szczotkę.
Przeczyścić zakamarki i wgłębienia części za pomocą skrobaka i szpatułki:
lufa jest szczególnie narażona na zgięcie podczas czyszczenia (komorę lufy
należy zamknąć w imadle) nie należy czyścić wzdłuż szpatułkami, chyba że naj
pierw umieści się w lufie pręt, okrągły, dopasowany do kalibru broni, tak
jak czyni się to w manufakturze produkującej broń, gdy chce się wyregulować krzywiznę lufy. W razie braku szmergla, można użyć pyłu kamionkowego zmieszanego z oliwą z oliwek, aby usunąć większe zabrudzenia, używać cegły palonej, dobrze roztartej, jak również zmieszanej z oliwą z oliwek
dla usuwania zabrudzeń mniejszych.
Jeżeli części nie były hartowane, będzie lepiej nie używać, do czyszczenia
tych substancji.
Wszystkie oczyszczone części zostaną, wytarte szmatką, tak żeby usunąć
wszelkie pozostałości szmergla, popiołu, cegły, równocześnie natłuszczając
broń, dla konserwacji.
Części mosiężne wymagają do czyszczenia „pasty Tripoli” ( http://
en.wikipedia.org/wiki/Rotten_stone - po staropolsku -trypla(!)- to rodzaj pasty z rudy wydobywanej w Północnej Afryce- przyp. tłum.) dobrze zmielonej
i zmieszanej z octem. Nie należy w takich wypadkach używać substancji tłustych do końcowego polerowania, bo powodują że mosiądz ciemnieje.
„LE GUIDE DES SOUS OFFICIERS DE L`INFANTERIE FRANCAISE”
Edycja trzecia, Paryż 1807
www.kompaniawoltyzerow.pl