Z Ojczyzny Jezusa

www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=19397
2009-12-13
Z Ojczyzny Jezusa
Pokój i Dobro!
Trzecia niedziela adwentu jest znana w liturgii jako "niedziela radości" (Gaudete). Cytat z listu do Filipian
stanowiący antyfonę na wejście zaprasza: "Radujcie się zawsze w Panu, raz jeszcze powiadam: radujcie się!
Pan jest blisko." (Flp 4,4.5). Czy jednak dla wszystkich motywem bożonarodzeniowej radości jest "przyjście
Pana"?
Komercjalizacja świąt Bożego Narodzenia powoduje, iż dla wielu osób podstawowym motywem radości stają
się choinkowe prezenty. Inni, którzy oparli się manipulacyjnej presji kolorowych reklam lub kryzys
ekonomiczny nie pozwala im na wydawanie pieniędzy na podarunki, odnajdują radość w świątecznych
dekoracjach jakimi najczęściej są tradycyjna choinka i migoczące światełka. Dla większości Polaków Boże
Narodzenie to jednak przede wszystkim radosny czas adoracji Boga w tajemnicy jego Wcielenia. Symboliczne
szopki, biorące swój początek od pasterki zorganizowanej przez św. Franciszka w Greccio w 1223 r., są
bezsprzecznie najbardziej chrześcijańskim znakiem przywołującym ewangeliczny opis narodzin Syna Bożego
w betlejemskiej Grocie.
Czy dla współczesnej mentalności tradycyjna grota Narodzenia w Betlejem ma jeszcze jakieś znaczenie?
Niektórzy uważają, że liturgia kościoła odprawiana na całym świecie całkowicie zastąpiła geograficzne
wspominania wydarzeń z historii zbawienia. Absolutnie nie możemy się zgodzić z takim stwierdzeniem.
Prawdą jest, że liturgia uobecnia dzieło zbawienia i włącza je na mocy łaski sakramentalnej w życie
wierzących na całym świecie. Miejsca Święte są jednak "Piątą Ewangelią" ponieważ przekazują orędzie, które
pozwala lepiej zrozumieć opisane przez ewangelistów zdarzenia. Wszystkim tym, którym dane było
odwiedzić Ziemię Świętą łatwiej jest zrozumieć Ewangelie i prościej jest im wyobrazić sobie co znaczą słowa:
"kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go
w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie."
Betlejemska grota, miejsce narodzenia Syna Bożego i jego pierwszej kolebki w żłobku, jest celem
pielgrzymkowym w ciągu całego roku. Wierni przybywający tutaj w okresie Bożego Narodzenia doznają
jednak szczególnych łask. Dla wielu z nich jest to często pierwsza i być może też jedyna wizyta w Betlejem.
Najczęściej pozostaje im w pamięci bardzo fragmentaryczna wizja sanktuarium Narodzenia; niskie wejście z
dużego placu do ciemnego przedsionka, a następnie do wnętrza pięcionawowej bazyliki, cztery rzędy
monumentalnych kolumn oraz mroczna grota, do której schodzi się i wychodzi kamiennymi schodami. W
www.radiomaryja.pl
Strona 1/3
dzisiejszym felietonie zapraszam na bardziej szczegółowe poznanie groty, w której od początków
chrześcijaństwa czci się tajemnicę narodzin Zbawiciela.
Sercem sanktuarium Bożego Narodzenia w Betlejem jest grota znajdująca się pod prezbiterium bizantyńskiej
bazyliki z VI wieku. Prowadzą do niej dwa rzędy schodów: z prawej, czyli południowej nawy oraz z lewej,
północnej. Na dole przy schodach znajduje się ołtarz narodzin Syna Bożego używany przez wspólnotę
prawosławną i ormiańską, pod którym umieszczona jest srebrna gwiazda o 14 promieniach. W jej środku
znajduje się otwór o średnicy około 20 cm pozwalający na bezpośredni kontakt z naturalną skałą. Łaciński
napis na gwieździe przypomina, że tu z Maryi Dziewicy narodził się Jezus Chrystus. Ściana pod ołtarzem
wyłożona jest białym marmurem. Z tego samego materiału wykonana jest również płyta z gwiazdą i mensa
ołtarzowa. Półkolistą przestrzeń wokół gwiazdy zdobi 12 niedużych rozmiarów ikon, oraz 15 oliwnych lamp;
6 należy do prawosławnych Greków, 5 do Ormian i 4 do franciszkanów. Miniaturową absydę nad ołtarzem
zdobią fragmenty blednącej już mozaiki z okresu krzyżowców. Można na niej jeszcze odczytać część
łacińskiego napisu: "Chwała na wysokości Bogu a na ziemi pokój ludziom". Na czas liturgii Grecy i Ormianie
umieszczają nad ołtarzem swoją ikonę opartą na specjalnej drewnianej konstrukcji, ozdobionej w dolnej części
siedmioma obrazami przedstawiającymi: Zwiastowanie, Narodziny, Chrzest w Jordanie, Ukrzyżowanie,
Złożenie do Grobu, Zmartwychwstanie oraz Wniebowstąpienie.
Grota Narodzenia ma 12,30 m długości, 3,50 m szerokości oraz około 3 m wysokości. Na bocznych ścianach
groty wisi dekoracyjna tapiseria ze skóry na azbestowym podkładzie. Jest to dar z 1874 r. MacMahona,
prezydenta Republiki Francuskiej, który ofiarował ją dla udekorowania sanktuarium Narodzenia oraz dla
osłony s´cian groty przed pożarem. Tapiseria przedstawia historię narodzin Jezusa oraz posiada wiele symboli
łacińskich i franciszkańskich. Ściany i sufit obydwóch zejść, podobnie jak boki ołtarza prawosławnego oraz
część groty należącą do franciszkanów, pokrywają ozdobne tkaniny. Są one zawieszone na specjalnych
drewnianych listwach. W minionym tygodniu zostały wymienione na nowe wszystkie listwy należące
zarówno do franciszkanów jak i do prawosławnych Greków. Wcześniejsze drewniane elementy miały blisko
sto lat. Porozumienie w sprawie wymiany zostało zaakceptowane przez przełożonych obu wspólnot. Nowe
listwy zostały wykonane i zamontowane przez dwa warsztaty stolarskie z Betlejem. Ich właścicielami są dwaj
chrześcijanie, prawosławny Hanna George Ijha, oraz katolik Khalil Geris Hazbun. Zrealizowanie tego
przedsięwzięcia jest kolejnym pozytywnym znakiem dobrej współpracy i ekumenicznego dialogu pomiędzy
franciszkanami, reprezentującymi kościół rzymsko-katolicki oraz prawosławnym patriarchatem Jerozolimy.
W tym miejscu warto przypomnieć, że w ubiegłym roku w części należącej do franciszkanów, gdzie czci się
żłóbek Jezusa i znajduje się ołtarz Trzech Króli, zostały wymienione trzy obrazy zawieszone w grocie w 1885
roku. Przedstawiają one scenę narodzin Jezus z pokłonem pasterzy, adorację Dzieciątka przez Mędrców ze
Wschodu oraz aniołów rozgłaszających radość Bożego Narodzenia. Są one dziełem włoskiego malarza
www.radiomaryja.pl
Strona 2/3
Giovanni`ego Bagioli z Rawenny i zostały namalowane w Jerozolimie w 1876 roku. Odnowione przez panią
konserwator Mary Lippi z Motepulciano płótna, wiszą obecnie w sali klasztoru przy bazylice. Na ich miejsce
w Grocie zostały umieszczone inne obrazy o tej samej tematyce, namalowane również w drugiej połowie XIX
wieku przez niemieckich artystów znanej szkoły tzw. Nazareńczyków.
Serca i myśli wszystkich wierzących w tych przedświątecznych dniach kierują się w stronę Betlejem.
Zachęcają nas do tego czytania liturgiczne oraz przypominają nam o tym kazania głoszone w czasie nowenny
do Dzieciątka Jezus. Czy jednak nie wkrada się powoli w nasze przeżywanie tajemnicy narodzin Jezusa
Chrystusa rutyna i przyzwyczajenie? Emanuel, Bóg z nami, jest może dla niektórych tylko historycznym
wspomnieniem, z pięknymi zwyczajami i tradycjami, które wypada zachowywać. A przecież On jest ciągle
ten sam: wczoraj, dzisiaj i jutro. Boże Narodzenie to przeżywanie nie tyle przyjścia Pana Jezusa ile Jego
obecność wśród nas.
jk
www.radiomaryja.pl
Strona 3/3