Marek Dragosz - LoveFootball
Transkrypt
Marek Dragosz - LoveFootball
Formy zabawowe w treningu bramkarza Prezentacja ćwiczeń nie ma charakteru jednostki treningowej a jest jedynie zbiorem przykładowych zadań do wykorzystania w czasie budowania treningu dla bramkarza. Część z nich można wykorzystać w elementach rozgrzewki, część fazie głównej, a jeszcze inne znakomicie spełniają swą rolę w części końcowej treningu. Do trenera należy prawidłowe ich wkomponowanie w stworzone przez siebie zajęcia dla golkiperów. Wybór tych przykładów nastąpił świadomie na bazie kilkunastoletniej praktyki autora w pracy z bramkarzami. Zawodnicy grający na tej pozycji są często równie specyficzni jak pozycja, na której występują. Dlatego chętnie i często przelewają na treningach pot byleby tylko udoskonalić swą grę. Pamiętajmy jednak, że to nie ilość potu warunkuje prawidłowy trening i rozwój zawodnika. Budować warsztat jego bramkarskiego rzemiosła można również dając mu okazję do rywalizacji, uśmiechu czy spontanicznych zachowań. Dla człowieka narażonego w meczu na dziesiątki sytuacji wymagających brawury i odwagi takie elementy treningu wydają się być nieodzowne. Budując jednostkę treningową, również z przedstawionymi w tym opracowaniu elementami zabaw pamiętajmy o zabezpieczeniu dla ćwiczących warunków bezpieczeństwa a nade wszystko nie powielajmy błędów popełnianych w wielu klubach gdzie bramkarze pozostawieni są sami sobie. Ustawienie i plac zabawy jak na rysunku obok. Znaczniki i chorągiewki nie są potrzebne, chyba, że trener uzna, iż należy ograniczyć pole zabawy. Ćwiczy jednocześnie dwóch bramkarzy. Zawodnik A trzyma w wyprostowanych na bok rękach dwie piłki. Drugi, bramkarz B staje twarzą do niego w odległości 1,5 m. W dowolnej kolejności (niekoniecznie na przemian) bramkarz A upuszcza jedną z piłek, którą B musi złapać bez upadku zanim zetknie się z podłożem. Po kilku chwytach utrudniamy ćwiczenie przez zadanie dla bramkarza A, który ma markować upuszczenie jednej z piłek wykonując ruchy podobne do szalkowej wagi. Po chwili zwiększamy nieco odległość między bramkarzami tak aby ćwiczący wykonywał chwyty upuszczanych piłek z upadkiem. Bramkarze ćwiczą na przemian. Zabawa kształtuje refleks, zdolność postrzegania i reakcji, znakomicie spełnia swą rolę w końcowej fazie treningu, gdy zależy nam na poprawieniu koncentracji ćwiczących. Jednocześnie daje bramkarzom sporo zadowolenia i uśmiechu gdy mogą narzucić koledze kolejność działań. Ustawienie i plac zabawy jak na rysunku obok. W prostokącie ograniczonym znacznikami ćwiczący bramkarze ustawieni w rozsypce. Jeden z nich z piłka w rękach. W zależności od polecenia trenera podrzuca bądź uderza piłkę mocno w górę prostym podbiciem. Wywołuje przy tym imię kolegi, który ma chwycić piłkę i powtórzyć czynność. Uderzający bądź podrzucający może również nie wywoływać następnego zawodnika, pozostawiając całej trójce walkę o piłkę. Ustawienie i plac zabawy jak na rysunku obok. Każdy zespół złożony z dwóch bramkarzy. Boisko ograniczone jest z jednej strony chorągiewkami z drugiej znacznikami. Podzielone jest linią stworzoną z 10-12 piłek na dwie połowy. Na połowie boiska należącej do drużyny „złodziei” wyznaczamy z znaczników linię startu odległą od linii piłek o 3 m. Na sygnał trenera oba zespoły: „złodziei” i „goniących” startują w kierunku piłek. Ekipa „złodziei” ma za zadanie zabrać dowolne dwie piłki i uciec z nimi w kierunku chorągiewek. Rywale – drużyna „goniących” w tym czasie stara się chwycić uciekających. Jeśli uda im się to przed linią wyznaczoną z chorągiewek otrzymują punkt za każdego schwytanego „złodzieja”. Zabawę powtarzamy 3-4 razy po czym zespoły zamieniają się rolami. Ustawienie i plac ćwiczenia jak na rysunku. Bramkarz A w bramce w postawie bramkarskiej przygotowany do obrony strzału. Bramkarz B przed nim w odległości 2-3 m. Trener w odległości 11-12 m od bramki oddaje strzały w kierunku bramki tak, by golkiperowi A umożliwić skuteczny chwyt bez upadku. Bramkarz B stara się w tym czasie absorbować uwagę bramkarza A przez zastawianie pola widzenia. Po serii 8-10 strzałów trener uderza kolejne 6-8 razy w światło bramki jednak tak by umożliwić skuteczną obronę. Po przerwie odpoczynkowej trener uderza piłkę kolejne 8-10 razy wprost w broniącego zawodnika A mocno po ziemi tak by umożliwić mu skuteczną obronę piłki nogami. Zadanie bramkarza B w dalszym ciągu się nie zmienia. Po tych trzech seriach bramkarze zamieniają się rolami. Rozpoczęcie kolejnej fazy zabawy polega na zmianie zadań dla bramkarza, który absorbuje uwagę broniącego kolegi. Bramkarze ustawieni jak na rysunku. Trener zagrywa tym razem piłkę ręką na wysokości bioder bramkarza B, który otwartą dłonią przepycha piłkę za siebie zmieniając tor jej lotu. Bramkarz A ćwicząc w ten sposób refleks stara się zagrodzić piłce drogę do bramki. Po 10-12 powtórzeniach bramkarze zamieniają się rolami. Ustawienie i plac zabawy jak na rysunku obok. Przed bramkarzem rozsypane w dowolnej konfiguracji 12-16 piłek. Ważne jednak by znajdowały się one w miarę blisko siebie. Trener uderza piłkę nogą bądź rzuca ręką tak by trafiła ona w grupę leżących piłek. Zadaniem bramkarza jest zagrodzić dostęp do bramki możliwie wielu toczącym się do niej piłkom. Ćwiczenie należy powtórzyć w różnych sektorach bramki, zwiększając i zmniejszając odległość od bramki uderzającego w jej kierunku trenera. Ćwiczenie w znakomity sposób kształtuje refleks i zachowania w obronie sytuacyjnej. Ustawienie i plac zabawy jak na rysunku obok. W zależności od dyspozycji trenera bramkarze posiadają piłki lub ćwiczą bez nich. Bramkarze A i D według własnej inwencji wymyślają dowolną czynność – ćwiczenie, ruch lub gest. Zadaniem bramkarzy B i C jest wykonanie tej samej czynności w lustrzanym odbiciu. Fakt, że B i C znajdują się stojąc twarzami do siebie powoduje dodatkową trudność w naśladownictwie i daje sporo zabawnych sytuacji. Po kilku powtórzeniach bramkarze zamieniają się rolami.