Słownik sieciowy YDP – wprowadzenie

Instrukcja instalacji wersji sieciowej
Słownika Collinsa i Langensheidta
SPIS TREŚCI
Słownik sieciowy YDP – wprowadzenie ....................................................... 2
Instalacja serwera ......................................................................................... 3
Instalacja klienta ........................................................................................... 5
Rejestracja serwera ....................................................................................... 8
Uruchomienie serwera .................................................................................. 9
Diagnostyka serwera ................................................................................... 10
Konfiguracja serwera .................................................................................. 12
Protokoły sieciowe i porty ........................................................................... 15
Monitorowanie aktywności użytkowników ................................................ 16
Wymagania systemowe ............................................................................... 17
3
Słownik sieciowy YDP – wprowadzenie
Słownik
sieciowy
jest
rozszerzoną
wersją
jednostanowiskowego
słownika
YDP,
przystosowaną do pracy wielostanowiskowej w lokalnej sieci komputerowej.
Słownik sieciowy składa się z dwóch elementów: serwera oraz klienta.
Klient jest tą częścią oprogramowania, która jest używana na wielu stanowiskach
przyłączonych do sieci, a serwer jest programem nadzorującym pracę klientów.
Gdy użytkownik uruchamia klienta na swoim stanowisku, ten próbuje połączyć się
z serwerem i uzyskać od niego zezwolenie na pracę
Serwer może przydzielić klientom maksymalnie tyle zezwoleń na pracę, ile zostało
zakupionych licencji. Obowiązuje tu zasada, „kto pierwszy ten lepszy”. Rozpoczęcie pracy
przez klienta po otrzymaniu zezwolenia powoduje zmniejszenie dostępnej puli licencji o 1.
Zakończenie pracy przez klienta powoduje „zwrot” licencji, czyli powiększenie dostępnej
puli. Jeżeli klient nie otrzyma zezwolenia na pracę poinformuje on o tym fakcie użytkownika
i przerwie uruchamianie słownika na jego komputerze.
Bazy danych słownika znajdują się na serwerze. Umożliwia to zastosowanie bardziej
efektywnych i szybszych mechanizmów przeszukiwania niż w przypadku słownika
jednostanowiskowego oraz zmniejsza znacznie ilość miejsca zajmowanego przez program na
stacji roboczej.
2
Instalacja serwera
W pakiecie słownika znajdują się dwie płyty. Na jednej z nich znajduje się serwer, na drugiej
oprogramowanie klienta.
Instalacja składa się z dwóch etapów.
1. Na serwerze instalujemy oprogramowanie serwera i programy pomocnicze
i kopiujemy tam całe oprogramowanie klienta z dostarczonych płyt CD.
2. Na stacjach roboczych instalacji dokonujemy przez sieć, z instalatora udostępnionego
na serwerze.
Serwer należy zainstalować przez uruchomienie programu setup.exe znajdującego się na
płycie dystrybucyjnej i dalsze postępowanie według wskazówek programu instalacyjnego.
Prosimy także o zapoznanie się z wymaganiami systemowymi programu
Po zainstalowaniu serwera pracuje on z domyślną liczbą licencji równą 2. Aby usunąć to
ograniczenie należy zarejestrować zakupioną kopię programu. Uzyskany klucz pozwoli na
uruchomienie serwera z pełną liczbą licencji.
Podczas instalacji programu należy zdecydować, czy przeprowadzamy instalację pełną czy też
instalujemy tylko narzędzie do zdalnej administracji. Ta druga opcja pozwala na
administrowanie serwerem znajdującym się na innym komputerze.
Po pytaniach o docelowy katalog i folder menu ‘Start’ program instalacyjny poprosi o podanie
danych niezbędnych do skopiowania na serwer instalatora klienta: ścieżki i nazwy
udostępnianego udziału.
Jeśli administrator zdecyduje się kopiować pliki dźwiękowe na serwer, w odpowiednich
okienkach trzeba podać ścieżkę i nazwę udziału dla plików dźwiękowych. Pliki dźwiękowe
zajmują około 500 MB i ich kopiowanie może być czasochłonne. Można zrezygnować
z kopiowania dźwięków na twardy dysk serwera i udostępnić CD-ROM do którego będzie na
stałe włożona płyta z instalatorem klienta, zawierająca dźwięki. Można też zrezygnować
z kopiowania i udostępniania dźwięków podczas instalacji i zrobić to później samodzielnie.
Istotne jednak będzie zawsze podanie ścieżki sieciowej do dźwięków przy ustawianiu
parametrów instalacji klienta.
Katalogi udostępniane przez program instalacyjny będą miały domyślną listę użytkowników.
Należy więc, po zakończeniu instalacji zweryfikować i ewentualnie zmodyfikować prawa
dostępu do udostępnionych udziałów.
3
Następnym krokiem jest podanie parametrów instalacyjnych dla stacji roboczych. Należy
wybrać protokół komunikacyjny – IP lub IPX. Program pozwala także na takie
skonfigurowanie instalatora klienta, żeby nie zadawał on żadnych pytań podczas instalacji –
można centralnie wymusić ustawienia katalogu docelowego i foldera menu „Start”. Można też
podać ścieżkę sieciową do udostępnionego katalogu z dźwiękami. Jeśli w momencie
instalowania serwera ta ścieżka nie jest znana, to będzie można ją ustawić później w pliku
setup.ini programu instalacyjnego klienta, lub zmienić na stacji roboczej za pomocą
programu DictDoctor.exe.
4
Instalacja klienta
Instalacja klienta polega na uruchomieniu poprzez sieć programu setup.exe znajdującego
w katalogu serwera udostępnionym podczas instalacji oprogramowania serwera słownika,
a następnie postępowaniu według wskazówek programu instalacyjnego. Nie jest możliwa
instalacja klienta bezpośrednio z płyty CD-ROM.
Ustawienia klienta
W normalnych warunkach klient nie potrzebuje żadnych zabiegów konfiguracyjnych.
Czasami może jednak zajść potrzeba zmiany domyślnych ustawień, np. na skutek
reorganizacji sieci czy serwerów. Najprostszym rozwiązaniem jest wówczas wprowadzenie
nowych ustawień w pliku setup.ini instalatora klienta i przeinstalować program klienta, ale
wszelkich zmian można dokonać również w rejestrze na komputerze klienta.
Opisane poniżej klucze znajdują się w sekcji [NetClient] pliku setup.ini (na serwerze) oraz
w rejestrze (na stacji roboczej) w kluczu
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\YDP\YdpDict\NetClient.
Enable
Musi być 1, w przeciwnym wypadku klient się nie zainstaluje.
RemoteDatabase
powinno być 1, dopuszczalne 0. Gdy wybrano 1, na stacje robocze nie
jest kopiowana baza danych słownika i dane są pobierane z serwera
przez sieć. Oszczędzamy przez to około 15 MB miejsca na stacji
roboczej. Jeśli ustawimy 0, baza danych zostanie skopiowana na dysk
lokalny.
Protocol
IP lub IPX. Należy wybrać w zależności od zainstalowanego na stacjach
roboczych protokołu sieciowego.
Portset
1, 2 lub 3. Wybieramy numer zestawu portów do komunikacji
pomiędzy klientem i serwerem. Należy wpisać tu taką wartość, jak
w pliku .ini serwera. Domyślną wartością jest 1.
ServerAddress
Tego klucza zwykle nie wpisujemy. Jeśli go nie ma, klient znajduje
serwer poprzez "broadcast". W sieciach podzielonych na segmenty
(routery) pakiety typu "broadcast" nie zawsze mogłyby dotrzeć do
serwera, i w takim przypadku należy dodać ten klucz i podać w nim
adres IP (lub IPX) komputera, na którym uruchomiono serwer słownika.
Przykład:
ServerAddress=nnn.nnn.nnn.nnn (w wypadku protokołu IP)
5
Lub
ServerAddress=xxxx.xxxxxx (w wypadku protokołu IPX)
Parametry podane poniżej dotyczą wyłącznie pliku setup.ini na serwerze (w sekcji
[NetClient]).
Path
Ścieżka na komputerze klienta, gdzie zostanie zainstalowany słownik.
Tego klucza może nie być, wówczas podczas instalacji klienta pojawi
się okienko z prośbą wybrania docelowego katalogu.
Folder
Nazwa foldera słownika w menu Start na komputerze klienta. Jeśli tego
klucza nie podamy, to przy instalacji wyświetli się odpowiednie
okienko z prośbą wybrania foldera.
Language
PL lub GB. Słownik Collinsa może być zainstalowany z polskim lub
angielskim interfejsem użytkownika. Słownik Langenscheidta tylko
z polskim. Wpisując tu odpowiednią wartość, można wymusić
zainstalowanie odpowiedniej wersji językowej na komputerze klienta.
Jeśli tego klucza nie będzie, użytkownik będzie miał możliwość
dokonania wyboru wersji językowej.
Sounds
Pozwala wskazać inną ścieżkę do plików dźwiękowych, niż domyślna.
Domyślnie dźwięki są szukane w katalogu, z którego dokonano
instalacji klienta. Jeśli administrator skopiuje dźwięki do innego
katalogu udostępnionego w sieci, niż katalog z instalatorem klienta, to
w tym kluczu należy wpisać do niego ścieżkę. Jeśli już po
zainstalowaniu klientów nastąpi przeniesienie dźwięków na inny
serwer, to na stacjach roboczych należy uruchomić program
DictDoctor.exe, który pozwoli ustawić nową ścieżkę do dźwięków.
IgnoreDiskLabel
0 lub 1, domyślnie 0.Przy odczytywaniu dźwięku słownik sprawdza
etykietę dysku, gdyż pliki mogą znajdować się na dysku wymienialnym
(np. CD-ROM). Jeśli podana ścieżka do dźwięków jest ścieżką
sieciową (zaczyna się od znaków \\) to program nie sprawdza etykiety.
Jeśli jednak na stacji roboczej zamapowano dysk sieciowy i podano
jego nazwę jako ścieżkę do dźwięków, należy w tym kluczu wpisać 1,
aby sprawdzanie nie było dokonywane. W przeciwnym wypadku
odegranie dźwięków nie będzie możliwe.
6
Typowa zawartość setup.ini:
[NetClient]
Enable=1
RemoteDatabase=1
Protocol=IP
Portset=1
Path="c:\Program Files\YDP\NetDictClient"
Folder="Słownik YDP"
Language=PL
7
Rejestracja serwera
Bezpośrednio po instalacji serwer pozwala na jednoczesną pracę 2 użytkowników. Aby
udostępnić użytkownikom taką liczbę licencji, jaka została zakupiona, należy zarejestrować
zakupioną kopię programu produkt u producenta, czyli w firmie Young Digital Poland, która
dostarczy klucz zabezpieczający. Po wprowadzeniu klucza serwer będzie pracował z taką
liczbą licencji, jaka została zakupiona i nie będzie wymagał obecności płyty w napędzie.
Wprowadzenie klucza odbywa się za pomocą programu ‘Register your server’, który
uruchamia się z menu ‘start’ systemu Windows.
Wysyłając kartę rejestracyjną należy ją wypełnić informacjami podanymi przez ten program,
a po otrzymaniu klucza uruchamiającego należy go wprowadzić do pola ‘Protection key’
i nacisnąć przycisk ‘Enter key’.
8
Uruchomienie serwera
Serwer może pracować zarówno w systemie Windows 95 jak i Windows NT. Korzystając ze
specyfiki systemu Windows NT Server program serwera można uruchamiać jako usługę, co
posiada tę zaletę, że uruchamia się on zawsze, niezależnie od zalogowania w systemie
administratora lub innego użytkownika komputera, na którym pracuje serwer słownika.
Serwer jako aplikacja
Aby uruchomić serwer jako aplikację, należy wybrać YDP Dictionary Server z menu Start
systemu Windows 95 lub NT 4.0. W tym trybie serwer wyświetla okno. Zakończenie pracy
serwera następuje po zamknięciu przez użytkownika okna serwera.
Serwer jako usługa w Windows NT
Po zainstalowaniu programu na komputerze z systemem Windows NT (lub Windows 2000)
w menu ‘Start’ pojawi się dodatkowy program: Install as NT service. Aby system Windows
NT uruchamiał program serwera przy każdym starcie systemu jako usługę NT (NT service)
należy ten program uruchomić. Od tej pory program serwera będzie uruchamiany
automatycznie podczas startu systemu. W trybie tym serwer nie wyświetla okna.
Gdy program serwera jest zainstalowany jako usługa NT można go zatrzymywać i uruchamiać
bez restartu systemu za pomocą narzędzia Services umieszczonego w panelu sterowania
systemu Windows NT.
Deinstalacja serwera jako usługi odbywa się przez wybranie Uninstall NT service z tego
samego foldera menu Start.
Po zainstalowaniu serwisu zostaje on automatycznie uruchomiony bez konieczności
restartowania systemu.
Uwaga: W jednej sieci lokalnej może pracować tylko jeden program YDP Dictionary Server.
9
Diagnostyka serwera
Serwer, podczas startu, tworzy w swoim katalogu plik o nazwie runtime.log. Zapisuje do
niego informacje o zdarzeniach, które zachodzą w czasie jego pracy, opatrując je datą
i godziną wystąpienia.
W normalnych warunkach, to znaczy, gdy nie występują problemy w systemie, w pliku
runtime.log znajduje się tylko zapis o starcie serwera i, po jego zamknięciu, o zakończeniu
pracy.
W pliku tym, można także znaleźć informacje o następujących problemach wykrytych przez
program.
Błędy krytyczne
Mogą one wystąpić podczas startu serwera. Ich wynikiem jest przerwanie pracy przez serwer.
Problem
Sposób postępowania
Brak lub uszkodzenie pliku DictServE.ini lub Zainstalować serwer ponownie. Jeżeli plik
DictServG.ini
jest tylko uszkodzony, ale znajduje się na
dysku należy go usunąć ręcznie przed
ponowną instalacją.
Błąd odczytu pliku konfiguracyjnego
Skonfigurować serwer ponownie, gdyż w
zawierającego ustawienia serwera
przypadku problemów z tym plikiem, serwer
DictServE.cfg lub DictServG.cfg
tworzy automatycznie nowy, pusty plik
konfiguracyjny
Brak biblioteki winsock.dll lub jej wersja
Zainstalować bibliotekę winsock.dll w wersji
niższa niż 1.1
wyższej lub równej 1.1.
Znalezienie w sieci lokalnej innego serwera
Zatrzymać drugi serwer.
słownika języka angielskiego
Niedostępność wybranego portu dla protokołu Zamknąć aplikację, która używa potrzebnego
IP (używa go inna aplikacja)
portu lub zmienić wartość parametru portset
Następujące błędy nie są krytyczne i nie przerywają pracy serwera

Niedostępność wybranego portu dla protokołu IPX (używa go inna aplikacja).

Błąd warstwy sieciowej systemu operacyjnego podczas połączenia z klientem.

Błąd warstwy sieciowej systemu operacyjnego podczas połączenia z programem do
zdalnej administracji.

Błąd przy zapisie do pliku M..... używanego do monitorowania aktywności
użytkowników.
10

Program nie został zarejestrowany i pracuje z domyślną liczbą licencji.
Niektóre z błędów krytycznych uniemożliwiają połączenie się z nim za pomocą programu
Remote aministaration tool. Aby w takiej sytuacji poznać przyczynę problemów, można
obejrzeć plik runtime.log za pomocą narzędzia o nazwie View runtime log.
11
Konfiguracja serwera
Konfiguracji wszystkich ustawień serwera dokonuje się za pomocą programu Remote
administration tool. Program ten będzie dalej zwany programem administracyjnym.
Administracja serwerem może odbywać się z komputera, na którym jest on zainstalowany, lub
z dowolnego innego komputera w sieci, na którym zainstalowano program administracyjny
oraz protokół sieciowy TCP/IP.
Okno programu administracyjnego zawiera sześć zakładek, które zostaną omówione poniżej.
Zaraz po uruchomieniu programu widoczna jest tylko jedna z nich - zakładka Server.
Server
Aby rozpocząć sesję administracyjną z serwerem należy wprowadzić jego adres w nagłówku
listy serwerów w polu Server application w postaci adresu internetowego (format
nnn.nnn.nnn.nnn) lub w postaci sieciowej nazwy serwera (np. serwer.firma.com.pl). Przed
nazwą nie należy wpisywać znaków \\. Jeżeli serwer pracuje na tym samym komputerze co
program administracyjny, należy wybrać z listy pozycję This machine.
Po wybraniu serwera należy kliknąć klawisz Connect.
Program administracyjny próbuje połączyć się z serwerem, wyświetlając informacje w polu
informacyjnym znajdującym się u dołu okna programu.
Jeżeli proces łączenia powiódł się, to pojawiają się pozostałe zakładki, a okno programu
administracyjnego wygląda tak jak na rysunku poniżej. Oprócz tego, jeżeli wybrany adres
serwera nie figurował na liście serwerów, to zostaje on na niej umieszczony. Wyzerowanie
listy jest możliwe za pomocą umieszczonego obok niej przycisku oznaczonego czerwonym
przekreśleniem.
Aby zapisać nowe ustawienia serwera w jego pliku konfiguracyjnym należy kliknąć klawisz
Upload.
Runtime info
Zakładka ta podaje podstawowe dane dotyczące administrowanego serwera oraz wyświetla
zawartość utworzonego przezeń pliku runtime.log. Szczególną uwagę należy zwrócić na
parametr server running: gdyż pokazuje ona czy serwer pracuje normalnie (wartość
parametru - yes), czy też wystąpił jeden z błędów krytycznych opisanych w diagnostyce
serwera (wartość parametru - no).
12
Allowed networks
Administrator może zdecydować o tym, z których sieci lokalnych, użytkownicy będą mogli
otrzymywać licencję od serwera. Wszystkie sieci, z których użytkownicy mają mieć dostęp do
licencji słownika muszą zostać wymienione na liście sieci dozwolonych. Możliwe jest
używanie znaku * jako elementu oznaczającego “każdy”.
W adresie IP symbol * można używać jako dowolny człon adresu, np.
192.168.0.*
192.168.*.*
192.*.*.*
W adresie IPX należy podać numer sieci (heksadecymalnie - 4 bajty) lub wpisać *.
Po zainstalowaniu serwera dozwolone są wszystkie sieci, co oznacza, że lista adresów sieci IP
zawiera jedną pozycję *.*.*.*, a lista sieci IPX *
Administrator powinien zadbać o to, aby na liście znalazły się te i tylko te tylko sieci,
z których użytkownicy będą korzystać ze słownika sieciowego.
Special Users
Zakładka ta pozwala administratorowi decydować o tym, którzy użytkownicy będą mieli
gwarantowany dostęp do licencji słownika. Dla niektórych użytkowników konieczność
konkurowania z innymi o licencję może być trudna do zaakceptowania. Aby umożliwić im
nielimitowany dostęp do słownika należy zdefiniować ich w serwerze jako użytkowników
specjalnych. Dla każdego z nich serwer posiada zawsze wolną licencję, która nie może być
przydzielona nikomu innemu. Oczywiście liczba licencji dostępnych dla innych
użytkowników jest zmniejszana o liczbę zdefiniowanych użytkowników specjalnych. Zmiany
są uwzględniane natychmiast, co oznacza, że ilość licencji dostępnych zwykłym
użytkownikom jest zwiększana lub zmniejszana na bieżąco. W tym drugim przypadku serwer
może nawet wyłączyć ostatniego zalogowanego klienta jeżeli tylko w ten sposób może zrobić
miejsce dla użytkownika specjalnego.
Unwelcome users
Zakładka ta pozwala administratorowi decydować o tym, którzy użytkownicy nie będą mieli
dostępu do licencji słownika. Administrator może zdecydować, że pewni użytkownicy nie
powinni mieć możliwości korzystania z licencji słownika sieciowego. Może on wtedy określić
adresy sieciowe komputerów tych użytkowników jako ‘niemile widziane’ (Unwelcome user).
Zmiany są uwzględniane natychmiast, co oznacza, że jeżeli użytkownik stał się ‘niemile
13
widziany’ w czasie jego pracy, to licencja zostanie mu odebrana, a jego słownik wyświetli
odpowiedni komunikat.
Miscellaneous
Zakładka ta pozwala na zmianę hasła administratora wymaganego przez serwer w momencie
nawiązywania połączenia z programem administracyjnym oraz pobranie z serwera listy
bieżących użytkowników słownika sieciowego. Aby zminimalizować ruch w sieci, lista ta jest
pobierana na żądanie, po kliknięciu klawisza Download list, a nie w momencie nawiązania
łączności z sewrerem.
Lista użytkowników pobierana z serwera może zawierać adres klienta (np. numer IP), nazwę
protokołu, za pomocą którego łączy się on z serwerem (IP, IPX – serwer obsługuje oba
jednocześnie), nazwę użytkownika (login) oraz nazwę komputera, jeśli serwer ma możliwość
uzyskania nazwy komputera na podstawie adresu sieciowego. Za pomocą przycisków można
wybrać, które informacje mają być podawane na liście.
Funkcja Short message service pozwala na wysłanie krótkiego komunikatu do wybranego
użytkownika słownika lub do wszystkich na raz.
Na tej zakładce znajduje się także checkbox Monitor user activity pozwalający na włączenie
lub wyłączenie monitorowania aktywności użytkowników. Zmiany te uwzględniane są na
bieżąco, powodując zatrzymanie lub uruchomienie monitorowania.
14
Protokoły sieciowe i porty
Serwer może pracować z protokołami IP oraz IPX. Protokół IP jest niezbędny do pracy
serwera, natomiast protokół IPX jest obsługiwany, jeśli został w systemie Windows
zainstalowany.
Porty, na których serwer oczekuje połączeń od klientów i programu administracyjnego są
takie same dla obu protokołów i określone przez tzw. numer zestawu portów (portset). Numer
ten może mieć wartości 1, 2 lub 3. Niezależnie od wybranego numeru zestawu, numery
portów używane przez serwer są zawsze powyżej wartości 20000.
Domyślną wartością parametru portset jest 1. Jeżeli serwer podczas startu zapisuje do pliku
runtime.log informację o tym, że nie można otworzyć portu, należy zmienić wartość tego
parametru na inną czyli 2 lub 3. Zmianę tę należy wprowadzić do pliku DictServE.ini
(słownik angielski) lub DictServG.ini (słownik niemiecki) w sekcji [General information].
Jednocześnie należy też zmienić wartość tego parametru w pliku inicjalizacyjnym instalatora
klienta setup.ini. Na stacjach roboczych, na których już zainstalowano słownik, zmian
wszelkich paramaterów konfiguracyjnych, w tym także parametru portset, należy dokonywać
w rejestrze systemowym:
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\YDP\YdpDict\NetClient
albo zainstalować klienta jeszcze raz.
15
Monitorowanie aktywności użytkowników
Gdy monitorowanie jest włączone, serwer codziennie tworzy plik o nazwie rozpoczynającej
się od litery M i zawierającej bieżącą datę oraz rozszerzeniu .csv
W pliku tym zapisywane są zdarzenia polegające na zmianie liczby użytkowników
używających słownika. Każdej takiej zmianie odpowiada jedna linijka w pliku
monitorowania. Znajduje się w niej godzina o której nastąpiła zmiana oraz liczba
użytkowników po zmianie.
Rozpoczęcie i zakończenie monitorowania jest oznaczane linijką zawierającą -1, jako liczbę
użytkowników. Jest to przydatne, gdy trzeba sporządzić wykres czasowy wykorzystania
licencji, gdyż w okresach pomiędzy punktami o wartości -1 wiadomo, że monitorowanie było
wyłączone.
Do sporządzania takich wykresów doskonale nadają się arkusze kalkulacyjne, które posiadają
zazwyczaj filtr importowy formatu csv.
16
Wymagania systemowe
Serwer:
- system operacyjny Windows 2000, Windows NT, Windows 95, Windows 98
- protokół komunikacyjny IP,
- dodatkowo jest obsługiwany protokół komunikacyjny IPX.
Protokół IP musi być zainstalowany na serwerze nawet wtedy, gdy podstawowym protokołem
komunikacyjnym w danej sieci jest IPX i IPX będzie wykorzystywany do komunikacji między
klientem a serwerem słownika. Na stacjach roboczych IP nie musi być instalowany.
Klient:
- system operacyjny Windows 2000, Windows NT, Windows 95, Windows 98
- biblioteka winsock.dll
- protokół komunikacyjny IP lub IPX.
17