1 - Ipex.eu

KOMISJA
EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 4.5.2015 r.
COM(2015) 186 final
2015/0097 (NLE)
Wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie stanowiska, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej
na forum Wspólnego Komitetu EOG w sprawie zmiany załącznika II (Przepisy
techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG
(Baterie i akumulatory)
PL
PL
UZASADNIENIE
1.
KONTEKST WNIOSKU
W celu zapewnienia koniecznej pewności prawa oraz jednolitości rynku wewnętrznego
Wspólny Komitet EOG ma za zadanie włączać do Porozumienia EOG wszystkie stosowne
przepisy UE jak najszybciej po ich przyjęciu.
2.
WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ
OCENY SKUTKÓW
Celem projektu decyzji Wspólnego Komitetu EOG (załączonego do niniejszego wniosku w
sprawie decyzji Rady) jest zmiana załącznika II (Przepisy techniczne, normy, badania i
certyfikacja) do Porozumienia EOG, tak aby uwzględnić w nim dyrektywę Parlamentu
Europejskiego i Rady 2013/56/UE 1.
Państwa EFTA należące do EOG proponują przewidzieć dla Liechtensteinu odstępstwo od
art. 17 dyrektywy 2006/66/WE zmienionej dyrektywą 2013/56/UE. Uzasadnienie
proponowanego dostosowania przedstawia się następująco:
Artykuł 17 dyrektywy 2006/66/WE (zmienionej dyrektywą 2013/56/UE) zobowiązuje
państwa członkowskie do zapewnienia, aby każdy producent był zarejestrowany oraz aby
rejestracja ta podlegała tym samym proceduralnym wymogom określonym w załączniku IV
do dyrektywy 2006/66/WE.
1) Sytuacja prawna w Liechtensteinie
Na mocy Traktatu o unii celnej2 z 1923 r. (Zollvertrag), który wszedł w życie w dniu
1 stycznia 1924 r., Liechtenstein jest częścią obszaru celnego Szwajcarii. Zgodnie z art. 4 tego
traktatu przepisy celne Szwajcarii, jak również wszelkie inne szwajcarskie przepisy federalne,
których stosowanie jest niezbędne dla właściwego funkcjonowania unii celnej, stosuje się do
Liechtensteinu.
Traktat o unii celnej stanowi jedyną podstawę prawną umożliwiającą szwajcarskim organom
celnym stosowanie szwajcarskiego prawa celnego w Liechtensteinie. Liechtenstein nie ma w
tej dziedzinie swoich własnych przepisów ustawowych ani wykonawczych. Ponadto z
techniczno-celnego punktu widzenia oraz pod względem statystyk dotyczących handlu
zagranicznego Liechtenstein jest powszechnie z powodu unii celnej uważany za terytorium
Szwajcarii i w związku z tym zazwyczaj nie pojawia się w kontekście międzynarodowym
jako odrębne państwo w odniesieniu do procedur celnych. Wszelkie przepisy ustawowe i
wykonawcze, porozumienia administracyjne itp. związane z unią celną, które poprzez
Szwajcarię mają również zastosowanie do Liechtensteinu, wymienione są w załącznikach i
opublikowane w Dzienniku Ustaw Liechtensteinu (Liechtensteinisches Landesgesetzblatt) w
celu zapewnienia podmiotom gospodarczym Liechtensteinu bezpieczeństwa prawnego.
1
2
PL
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/56/UE z dnia 20 listopada 2013 r. zmieniająca
dyrektywę 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie baterii i akumulatorów oraz
zużytych baterii i akumulatorów w odniesieniu do wprowadzania do obrotu baterii i akumulatorów
przenośnych zawierających kadm przeznaczonych do użytku w elektronarzędziach bezprzewodowych
i ogniwach guzikowych o niskiej zawartości rtęci, oraz uchylająca decyzję Komisji 2009/603/WE
(Dz.U. L 329 z 10.12.2013, s. 5).
Traktat o unii celnej z dnia 29 marca 1923 r. pomiędzy Szwajcarią i Liechtensteinem (Zollvertrag, ZV;
LR 0.631.112).
2
PL
Załączniki te są aktualizowane za każdym razem, gdy w Szwajcarii nastąpią zmiany
przepisów prawnych i wykonawczych w tej dziedzinie.
W związku z powyższym szwajcarska ustawa o chemikaliach z dnia 15 grudnia 2000 r.,
ChemA, (Chemikaliengesetz vom 15. Dezember 2000) oraz szwajcarskie rozporządzenie w
sprawie redukcji zagrożeń chemicznych z dnia 18 maja 2005 r., ORRChem, (ChemikalienRisiko-Reduktionsverordnung vom 18. Mai 2005, ChemRRV), mają jednakowe zastosowanie
w Szwajcarii i w Liechtensteinie. W załączniku 2.15 do rozporządzenia ORRChem określone
są szczególne zasady dotyczące baterii, np. obowiązek zwracania i przyjmowania zużytych
baterii, wliczona w cenę opłata za utylizację oraz nałożony na producentów baterii obowiązek
informowania. Szwajcarskie przepisy dotyczące baterii odpowiadają przepisom europejskim.
Uwzględniono w nich zarówno zmiany dyrektywy 2006/66/WE, jaki i przepisy dyrektywy
2013/56/UE. Ze względu na obowiązywanie rozporządzenia ORRChem w Liechtensteinie,
egzekwowanie jego przepisów w odniesieniu do Liechtensteinu należy częściowo do
wyłącznych kompetencji władz szwajcarskich lub organizacji wyznaczonych przez władze
szwajcarskie (por. załącznik 2.15 nr 6 ORRChem). Wyznaczoną przez władze szwajcarskie
organizacją zajmującą się opłatami za utylizację baterii jest INOBAT (Interessenorganisation
Batterieentsorgung).
Będący aktualnie w mocy szwajcarski obowiązek sprawozdawczy przewiduje, że producenci
baterii muszą zgłaszać do INOBAT, zgodnie z jej wymogami, ilość baterii, ze wskazaniem w
szczególności rodzajów baterii i zawartych w nich substancji zanieczyszczających środowisko
(por. załącznik 2.15 nr 6.3 ORRChem). Wymogi zawarte w formularzu rejestracyjnym
INOBAT są prawie identyczne z wymogami określonymi w załączniku IV dyrektywy
2006/66/WE (zmienionej dyrektywą 2013/56/UE). Zgodnie z ustawą producenci urządzeń
zawierających baterie mają możliwość wyboru między INOBAT lub innymi podmiotami, które
wzięły na siebie odpowiedzialność za opłaty i obowiązki związane ze sprawozdawczością. Te
inne podmioty są związane umowami z INOBAT. Przedsiębiorstwa, które nie dopełniły
obowiązku rejestracji i zgłaszania wzywane są przez INOBAT do dokonania rejestracji na
podstawie danych dostarczonych przez organy celne. Szwajcarski system upraszcza proces
rejestracji, sprawozdawczości i pobierania opłat, zapewniając jednocześnie pełną rejestrację
wszystkich producentów.
2) Znaczenie gospodarcze baterii i akumulatorów objętych zakresem stosowania dyrektywy
2006/66/WE w Liechtensteinie
Zgodnie z art. 2 dyrektywy 2006/66/WE dyrektywa ta ma zastosowanie do wszystkich
rodzajów baterii i akumulatorów, niezależnie od ich kształtu, pojemności, wagi, składu
materiałowego lub użycia (z pewnymi wyjątkami przewidzianymi w art. 2 ust. 2).
Liechtenstein to bardzo niewielki kraju o terytorium 160 km² i około 37 000 mieszkańców i
według dostępnych danych nie maja tam siedziby żadne przedsiębiorstwa produkujące
baterie. Ze względu na rozmiary kraju i odpowiadającą im wielkość krajowego rynku nie
wydaje się, żeby dla producentów baterii i akumulatorów produkcja w Liechtensteinie miała
ekonomiczne uzasadnienie.
Dotychczas tylko kilka przedsiębiorstw z siedzibą w Liechtensteinie (w sumie 16) sprowadza
do tego kraju baterie. Jako że szwajcarski obowiązek rejestracji ma zastosowanie w
Liechtensteinie, przedsiębiorstwa te zostały wpisane do szwajcarskiego systemu rejestracji.
PL
3
PL
W związku z tym stworzenie własnego systemu rejestracji oznaczałoby prawdopodobnie dla
Liechtensteinu i jego niewielu importerów baterii niewspółmierne obciążenie, w
szczególności biorąc pod uwagę marginalne i czysto formalne różnice pomiędzy
szwajcarskim a europejskim formularzem rejestracyjnym.
W tym kontekście, ze względu na szczególny stan faktyczny i prawny, który opisano
powyżej, Liechtenstein wnioskuje o dostosowanie dyrektywy 2013/56/UE, zmieniającej
dyrektywę 2006/66/WE. Zgodnie z dostosowaniem zaproponowanym przez państwa EFTA
należące do EOG art. 17 dyrektywy 2006/66/WE, z późniejszymi zmianami, nie stosuje się do
Liechtensteinu.
3.
ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU
Zgodnie z art. 1 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 2894/94 w sprawie uzgodnień
dotyczących stosowania Porozumienia EOG stanowisko, jakie należy przyjąć w imieniu Unii
w odniesieniu do takich decyzji, ustala Rada na wniosek Komisji.
Komisja przedkłada projekt decyzji Wspólnego Komitetu EOG do przyjęcia przez Radę jako
stanowisko Unii. Komisja ma nadzieję, że będzie mogła przedstawić je Wspólnemu
Komitetowi EOG w najbliższym możliwym terminie.
PL
4
PL
2015/0097 (NLE)
Wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie stanowiska, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej
na forum Wspólnego Komitetu EOG w sprawie zmiany załącznika II (Przepisy
techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG
(Baterie i akumulatory)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust.
1 oraz art. 218 ust. 9,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2894/94 z dnia 28 listopada 1994 r. w sprawie
uzgodnień dotyczących stosowania Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym3,
w szczególności jego art. 1 ust. 3,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)
Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym4 („Porozumienie EOG”)
weszło w życie dnia 1 stycznia 1994 r.
(2)
Zgodnie z art. 98 Porozumienia EOG Wspólny Komitet EOG może podjąć decyzję
o zmianie, między innymi, załącznika II do Porozumienia EOG, dotyczącego
przepisów technicznych, norm, badania i certyfikacji („załącznik II”).
(3)
W Porozumieniu EOG należy uwzględnić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i
Rady 2013/56/UE5.
(4)
Dyrektywa 2013/56/UE Parlamentu Europejskiego i Rady uchyla decyzję Komisji
2009/603/WE6, która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z
powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.
(5)
Ze względu na szczególny stan faktyczny i prawny w Liechtensteinie, art. 17
dyrektywy 2006/66/WE, zmienionej dyrektywą 2013/56/UE, nie stosuje się do
Liechtensteinu.
(6)
Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do Porozumienia EOG.
(7)
Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu EOG powinno być oparte na
załączonym projekcie decyzji,
3
Dz.U. L 305 z 30.11.1994, s. 6.
Dz.U. L 1 z 3.1.1994, s. 3.
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/56/UE z dnia 20 listopada 2013 r. zmieniająca
dyrektywę 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie baterii i akumulatorów oraz
zużytych baterii i akumulatorów w odniesieniu do wprowadzania do obrotu baterii i akumulatorów
przenośnych zawierających kadm przeznaczonych do użytku w elektronarzędziach bezprzewodowych
i ogniwach guzikowych o niskiej zawartości rtęci, oraz uchylająca decyzję Komisji 2009/603/WE
(Dz.U. L 329 z 10.12.2013, s. 5).
Dz.U. L 206 z 8.8.2009, s. 13.
4
5
6
PL
5
PL
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Stanowisko, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG,
dotyczące proponowanej zmiany załącznika II do Porozumienia EOG, który dotyczy
przepisów technicznych, norm, badania i certyfikacji, opiera się na projekcie decyzji
Wspólnego Komitetu EOG załączonym do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia r.
W imieniu Rady
Przewodniczący
PL
6
PL