Decoupage - WordPress.com
Transkrypt
Decoupage - WordPress.com
Roman Dziadkiewicz Decoupage (W Tobie jest materiał...) działania na performerze sobota 11.10.2014 g. 10.00-18.00 || w ramach międzynarodowej, interdyscyplinarnej konferencji Anatomia (nie)rozumu roman dziadkiewicz, rzeźba z ludzi i krzeseł z jadalni hitlera inspiracje: Diogenes, żywa rzeźba, sztuka układania kompozycji kwiatowych, dekupaż, surrealizm, ikonografia Salpetriere, gimnastyka artystyczna i sportowa, sadyzm, masochizm, BDSM, bondage, kultura kinbaku, tortury, ubezwłasnowolnienie, zapinanie w pasy i w kaftan bezpieczeństwa, uprzedmiotowienie, abject (ruch / unieruchomienie pomiędzy podmiotem a przedmiotem), wycinanki i kolaże, bycie świecznikiem, dramat Wieszak A. Partum, joga, joga śmiechu, okaleczenia rytualne, tatuaż, body-painting, Łzy Erosa G. Bataille, Republika marzeń B. Schulz, T. Kantor, Prz. Kwiek, sztuki magiczne, cyrk, umieranie ze szczęścia... Szaleństwo nie ma przyszłości. Ma przeszłość (wstyd) i teraźniejszość (potencjalność deregulacji). Przyszłością jest autyzm policzalności – archiwum, dokumentacja, czysta informacja i wyodrębnienie (oddzielenie). Wszystkie wojny zostały przegrane, wszystkie łzy wylane i pogrzebane wraz ze złudzeniami. Suwerenne terytorium poezji zostało umieszczone na pustyni, daleko od ośrodków władzy. Można tam wyskoczyć na tydzień i się zrelaksować przy transowych rytmach wielkiego wspólnego, elektrycznego serca. Trudniej wrócić. Bawmy się więc albo chociaż próbujmy, bujmy... Działanie realizowane jest w formie „procesu warsztatowego” – realizacja żywej, przekształcającej się w czasie rzeźby z autora-performera (z jego udziałem jako operatora, inspiratora i prowokatora działającego „od wewnątrz”) oraz czynną pracą (zabawą) grupy osób (młodych artystów, studentów, przyjaciół) zaproszonych do interakcji. Całość dokumentowana. Zakładamy możliwość uczestnictwa ze strony publiczność. Działanie trwa w trakcie całego dnia konferencyjnego w holu budynku w pobliżu sal konferencyjnych – od początku, bez przerw, do ostatniego widza / uczestniczki. Część tytułu umieszczona w nawiasie pochodzi z listu Brunona Schulza do Witolda Gombrowicza, w którym pisze on o „patologicznej wrażliwości na antynomie” tego drugiego. List był odpowiedzią na prowokacje zamieszczone przez Gombrowicza w czasopiśmie „Studio”, określające Schulza „wariatem lub pozerem”. Działanie wynika bezpośrednio z osobistych doświadczeń autora z ostatnich tygodni, miesięcy i lat, będących pasmem pięknych i dramatycznych konfrontacji z antynomiami – ze (z)realizowanymi utopiami, „republikami marzeń”, otwartością, współpracą, współwalką i współzabawą, i twardymi, zimnymi ramami życia społecznego [r.dz. 04-10-2014].