Program zajęć pozalekcyjnych dla uczniów klasy IV – "Nastolatki a

…………………………………………
Pieczęć szkoły/placówki
PRZYKŁAD DOBREJ PRAKTYKI
do opublikowania na stronie internetowej Kuratorium Oświaty w Kielcach
Nazwa szkoły/placówki, w której realizowane jest
działanie
Imię i nazwisko dyrektora
szkoły/placówki
mgr inż. WACŁAW PYTLAK
SZWARSZOWICE 20 A
27-400 OSTROWIEC
ŚWIĘTOKRZYSKI
Adres
Imię i nazwisko osoby
odpowiedzialnej za
wartość merytoryczną
publikacji
Zakres
działania:
PUBLICZNA SZKOŁA PODSTAWOWA
W SZWARSZOWICACH
Tel.
Fax.
3341677
e-mail
[email protected]
mgr IZABELA ZARĘBA – pedagog szkolny, nauczyciel historii
Edukacja
tak
Wychowanie i profilaktyka
Zajęcia wspomagające rozwój ucznia
(zajęcia pozalekcyjne)
Organizacja i zarządzanie
Realizacja godzin dodatkowych wynikających
z art. 42 ust.2 Karty Nauczyciela
Inne obszary (określić jakie)
tak
tak
tak
Temat działania :
”Program zajęć pozalekcyjnych dla uczniów klasy IV –
"Nastolatki a savoir - vivre".
Cele działania:
- wspieranie i motywowanie ucznia w doskonaleniu poprawnych form zachowania się i
umiejętność stosowania ich w określonych sytuacjach;
- wyrobienie przekonania, że kultura dnia codziennego ułatwia nawiązywanie kontaktów,
a uprzejmość i ogłada towarzyska ułatwiają stosunki międzyludzkie;
- uświadomienie, że stosowanie form grzecznościowych daje dobre świadectwo o człowieku
a savoir – vivre jest sztuką, której można się nauczyć i którą należy doskonalić;
- zaznajomienie ze źródłami informacji w zakresie bon – tonu;
- uświadomienie, że formy grzecznościowe są wyrazem szacunku dla drugiego człowieka i
uwrażliwienie na przejawy niekulturalnego zachowania się innych;
- wyrobienie przekonania, że reguły dobrego wychowania zmieniają się razem ze zmianą
obyczajów i warunków życia;
- uświadomienie, że stosowanie form grzecznościowych wymaga samodyscypliny i
pokonywania własnego egoizmu;
- podejmowanie działań przyczyniających się do podniesienia kultury w najbliższym
środowisku.
Opis działania:
Program „Nastolatki a savoir – vivre” to propozycja zajęć pozalekcyjnych, które były
realizowane w ramach art. 42. Ilość spotkań dostosowano do specyfiki tematu,
wykorzystywanych metod i form pracy oraz samodzielnej aktywności dzieci.
Część wstępna zajęć polegała na szukaniu informacji o poprawnych zasadach savoir –
vivre’u i wzorach postępowania:- nakrywania, podawania do stołu i jedzenia,
- wyglądu, prezencji (np. postawy, higieny) i właściwego ubioru,
- form towarzyskich (np. w miejscu pracy, w rodzinie, na przyjęciach),
- komunikacji (także telefonicznej i internetowej),
- zachowania się w szczególnych sytuacjach.
Bazowałam także na umiejętnościach, które posiadają uczniowie w oparciu o np. burzę
mózgów, symulację rozmowy oraz wskazując uczniom drogę poszukiwania informacji w
tekstach źródłowych. Zrealizowano następującą tematykę:
1. Organizacja zajęć. Omówienie tematyki.
2. Co należy wiedzieć o savoir – vivre?
3. Kultura osobista a nasz wizerunek.
4. Uczymy się dobrych manier.
5. Grzeczność na co dzień
6. Niezbędne zachowanie w szkole.
7. Jak ubierać się na różne okazje.
8. Jak zachowywać się w podróży?
9. W jaki sposób dać i przyjąć prezent?.
10.Zachowanie się przy stole oraz podczas innych spotkań towarzyskich (przy grillu,
ognisku i na pikniku, na wycieczce).
11. Sztuka porozumiewania się, rozmowy telefoniczne.
12. Reagowanie na różnego rodzaju sytuacje (mimika i gesty, ruchy i odruchy).
13. „Dobry zwyczaj nie pożyczaj” – czyli pożyczaj z umiarem.
W drugim etapie uczniowie próbowali dowiedzieć się, na ile przestrzegane przez
środowisko normy zachowania są zgodne z przyjętymi wzorami. Aby ocenić sytuację
zaproponowałam uczniom przeprowadzenie w środowisku wywiadu, obserwacji, ankiety
czy dyskusję. Zebrane w ten sposób informacje posłużyły do wyciągnięcia wniosków, które
przejawy kulturalnego zachowania należy doskonalić.
Treści programowe zostały tak dobrane, aby odpowiadały one sytuacjom w jakich
najczęściej znajdują się uczniowie. Niektóre zagadnienia przyswojone przez uczniów w
szkole podstawowej zostały uszczegółowione, inne stanowiły nowy element i były
kontynuacją naturalnego wchodzenia dzieci w coraz trudniejsze role. Zasób wiadomości i
proponowanych umiejętności został zaczerpnięty z poradników savoir – vivre’u.
W trakcie zajęć organizowałam różnego rodzaju scenki rodzajowe, imprezy, spotkania by
móc sprawdzić uzyskane efekty i pożyteczność zajęć. Były to między innymi- ognisko,
akademia, spotkanie z grupą „Rekonstrukto”, żołnierzami AK, wycieczka do muzeum.
Podsumowaniem rocznych zajęć był montaż słowno-muzyczny pod tytułem-„ Grunt do
dobre wychowanie”, w czasie którego za pośrednictwem zabawnych scenek
przypomniane zostały całej społeczności szkolnej zasady savoir-vivre dotyczące
właściwego zachowania i postępowania w różnych sytuacjach życia codziennego.
Opis uzyskanych efektów:
Uczniowie kończąc pierwszy etap edukacyjny (szkołę podstawową) mają już w zakresie
podstawowym ukształtowane nawyki bon – tonu i podstawową w tym zakresie wiedzę.
Dlatego przygotowany program miał doskonalić u uczniów wcześniej zdobyte umiejętności
i nawyki, pogłębiać je i uczyć stosowania ich w nowych sytuacjach.
Uczniowie wkraczający w kolejny etap edukacyjny posiadają podstawowe umiejętności
uczenia się i potrafią już czynnie uczestniczyć w procesie dydaktycznym.
Wnioski z realizacji:
Ideą programu było umożliwienie uczniom pożytecznego i miłego spędzania wolnego czasu
w gronie swoich kolegów a przy okazji dawał im możliwość pełnienia odpowiedzialnych ról
społecznych. Uczestnictwo w spotkaniach miało zaspokoić ich potrzeby psychiczne
(akceptacji, sukcesu, kontaktu z drugim człowiekiem) oraz wzbogacić relacje koleżeńskie.
W dobie dzisiejszej techniki,’ pędu” zdarza się, że nauczyciele, rodzice a także dzieci
zapominamy o podstawowych zasadach w codziennym funkcjonowaniu. Często zdarza się
widzieć jak młodzi ludzie zachowują się w szkole, poza szkołą, autobusie, w zwykłych
sytuacjach życia codziennego i nasuwa się jeden wniosek- w dzieciach nie utrwala
podstawowych wartości, nawyków- typu mówienie ”przepraszam”, „proszę”, dziękuję”, nie
mówiąc o nawyku ustępowania miejsca osobom starszym.
Po przeprowadzonych zajęciach poprzez obserwację uczniów w czasie pobytu w szkole,
przy okazji uroczystości szkolnych, wycieczek, imprez, przerw śródlekcyjnych mogę z całą
stanowczością stwierdzić, że wprowadzenie tego typu działań ma sens i przynosi
pozytywne rezultaty. Uczniowie kierowani w odpowiedni sposób i przy pomocy ciekawych
i prostych form zajęć, poprzez wpajanie im odpowiednich zasad wiedzą jak należy się
zachować i przekładają zdobyte w teorii informacje w praktykę. Starają się też w miarę
swoich możliwości dzielić się swoją wiedzą z młodszymi kolegami i koleżankami.
By stwierdzić przydatność i atrakcyjność zajęć przeprowadziłam również ankietę wśród
uczestników zajęć, z której wynika, że program był dla nich ciekawy. Ponadto stwierdzili,
że istnieje potrzeba prowadzenia na terenie szkoły tego typu działań.
Instytucje wspomagające realizację podjętych działań:
Uzasadnienie zgłoszenia:
Będąc nauczycielem a także pedagogiem szkolnym a zwłaszcza zwykłym „obserwatorem”
zachowań młodzieży widzę potrzebę realizacji działań mających na celu poprawę relacji
między rówieśnikami a także relacji- uczeń – nauczyciel, nauczyciel- uczeń oraz relacji
między uczniami a ich rodzicami. Należy przede wszystkim „zapobiegać”, wpajać uczniom
pewne zasady, oraz stwarzać uczniom warunki do samodzielnego pogłębiania wiedzy o
kulturze, obyczajach. Dlatego też zachęcam nauczycieli do prowadzenia w szkołach tego
typu zajęć.
Trudności w realizacji: -
Wykaz załączników: zdjęcia
Wyrażam zgodę na opublikowanie na stronie internetowej Kuratorium Oświaty w Kielcach przedstawionego przykładu
dobrej praktyki.
Szwarszowice 17.09 2010
mgr inż. Wacław Pytlak
………………………………………….
……………………………………………
Miejscowość, data
Podpis dyrektora szkoły/placówki