Protokół datagramów użytkownika (UDP)

Rozdział 8.
Protokół datagramów
użytkownika (UDP)
Dogłębnie
Protokół datagramów użytkownika (UDP) jest wymaganym standardem TCP/IP określonym w
specyfikacji RFC 768. Jest to zawodny protokół, który zapewnia bezpołączeniową usługę
wykorzystującą dostępne możliwości i nie gwarantuje dostarczenia, ani sprawdzenia sekwencji
wszystkich datagramów. Może być wykorzystywany do emisji pojedynczej typu jeden do jednego,
albo do komunikacji typu jeden do wielu, które używają datagramów IP emisji lub multiemisji.
Praca w sieci Microsoft wykorzystuje protokół UDP do logowania, przeglądania i rozpoznawania
nazw. Protokół używany jest do szybkiego dostarczania małych komunikatów do jednego lub
wielu odbiorców oraz do komunikacji, gdzie szybkość dostarczania jest ważniejsza niż
niezawodność (jak ruch multimediów czasu rzeczywistego).
Jako że dostarczanie datagramów UDP nie jest gwarantowane, aplikacje korzystające z UDP
muszą zaopatrzyć się we własne mechanizmy zapewniające niezawodność. Jeżeli dana sieć jest
przeciążona, pakiety UDP mogą ulegać zagubieniu, przy czym nie ma mechanizmu ich
odzyskiwania. W bardzo ruchliwej sieci, która ma wysoki poziom gwarantowanego ruchu
protokołu TCP jest więc możliwe, że pakiety UDP będą „wypychane” i że straty w ruchu staną się
nie do przyjęcia. Jest to problem szczególny w przypadku aplikacji, które opierają się na ruchu
sieciowym w czasie rzeczywistym, gdzie opóźnienia związane z protokołem TCP są
niedopuszczalne, ale dopuszczalny jest pewien poziom utraty danych. Musi więc zostać
zastosowany mechanizm, który zarówno rezerwuje szerokość pasma, jak i umożliwia
współistnienie ruchu czasu rzeczywistego oraz ruchu tradycyjnego w tej samej sieci. Jakość usługi
(QoS) zapewnia taki mechanizm przy zastosowaniu usługi kontroli wpływu danych Jakości usługi.
Protokół datagramów użytkownika (UDP)
Podobnie jak protokół TCP, protokół UDP opiera się na protokole IP w kwestii routingu i jest
rozpoznawany po wartości równej 17 (dziesiętnej) w polu Protokół nagłówka IP (patrz:
specyfikacja RFC 1700). Komunikaty protokołu UDP są kapsułowane i wysyłane wewnątrz
datagramów IP. Protokół ten jest protokołem transakcyjnym i bezpołączeniowym i nie ustanawia
sesji pomiędzy hostami, ani nie inicjuje żadnych procedur uzgadniania. UDP zapewnia IP
następujący zestaw funkcji dodatkowych:
Numery portów — UDP zapewnia 16-bitowe numery portów, aby wiele procesów mogło
korzystać z usług UDP na jednym hoście. Adres UDP jest połączeniem adresu IP i 16-bitowego
numeru portu.
Sumy kontrolne — UDP wykorzystuje sumy kontrolne dla zapewnienia integralności danych.
Algorytm sumy kontrolnej jest taki sam, jak ten, z którego korzysta protokół TCP (patrz: rozdział
7). Jeżeli suma kontrolna jest niewłaściwa, to pakiet jest odrzucany i nie są podejmowane żadne
dalsze działania.
Wskazówka: W przeciwieństwie do protokołu TCP stosowanie protokołu UDP nie jest
obowiązkowe. Niektóre aplikacje, które zazwyczaj działają tylko w sieciach lokalnych (LAN),
wyłączają obliczanie sumy kontrolnej poprzez wysyłanie wartości zero w polu Suma kontrolna.
Nie uważa się jednak, aby było to dobrą praktyką. Ogólnie rzecz biorąc brak informacji jest
lepszy niż złe informacje.
Protokół UDP wykorzystywany jest tam, gdzie protokół TCP jest zbyt złożony lub zbyt powolny.
Nie segmentuje on komunikatu, nie składa go ponownie po drugiej stronie i nie sprawdza, czy
segmenty są we właściwej kolejności. Jest on więc nieodpowiedni do dostarczania długich
komunikatów. Aplikacje sieciowe wymieniające małe jednostki danych (i w związku z tym
mające do wykonania niewiele ponownego składania komunikatów), wykorzystują protokół UDP
zamiast TCP. Na przykład protokół transferu plików podstawowych (TFTP) korzysta z UDP przy
małych aplikacjach.
Porty UDP
Porty UDP zapewniają lokalizację do wysyłania i odbierania komunikatów UDP. Port UDP
funkcjonuje jako pojedyncza kolejka komunikatów, która służy do odbierania wszystkich
datagramów dla programu określonego za pomocą numeru portu protokołu. Oznacza to, że
programy UDP mogą jednocześnie odbierać kilka komunikatów. Programy po stronie serwera,
które wykorzystują porty TCP, nasłuchują komunikatów przychodzących pod dobrze znany numer
portu. Wszystkie numery portów serwerów TCP o wartościach mniejszych niż 1024 (oraz niektóre
wyższe numery) są zarezerwowane i zarejestrowane przez organizację przydzielania numerów
internetowych (IANA).
Tabela 8.1 podaje najczęściej używane dobrze znane numery portów serwerów UDP. Listę
wszystkich zarezerwowanych numerów portów UDP można uzyskać pod adresem www.isi.edu/innotes/iana/assignments/port-numbers.
Rozpoznawanie nazw
Rozwiązywanie nazw NetBIOS odbywa się poprzez port UDP 137 albo za pomocą emisji
pojedynczej do serwera nazw NetBIOS, albo też za pomocą emisji podsieci. Kwerendy dotyczące
przetłumaczenia nazwy hosta DNS na adres IP wykorzystują port UDP 53. Obie te usługi
korzystają ze swoich własnych schematów retransmisji, jeżeli nie otrzymają żadnej odpowiedzi na
zapytania. Ponieważ datagramy emisji UDP nie są normalnie przekazywane poprzez routery IP,
rozwiązywanie nazw NetBIOS w środowisku routowanym wymaga albo serwera nazw, albo
plików statycznej bazy danych.
Tabela 8.1. Numery portów UDP
Numer portu UDP
Opis
53
Zapytania o nazwę systemu nazw domen (DNS)
69
TFTP
137
Obsługa nazw NetBIOS
138
Obsługa datagramów NetBIOS
161
Protokół prostego zarządzania siecią (SNMP)
520
Protokół routingu internetowego (RIP)
Skrzynki mailslot
Skrzyka mailslot to drugorzędny, zawodny mechanizm służący do wysyłania komunikatu z
jednego komputera do drugiego przy użyciu protokołu datagramów użytkownika (UDP), gdzie
oba komputery są identyfikowane po ich nazwach NetBIOS. Komunikaty mailslot mogą być
emitowane w podsieci lub kierowane do hosta zdalnego. Aby skierować komunikat mailslot,
musisz mieć jakąś metodę rozpoznawania nazw NetBIOS, taką jak usługa nazw internetowych
systemu Windows (WINS).
Łączność międzywarstwowa UDP
Podobnie jak TCP, UDP znajduje się w warstwie transportu czterowarstwowego modelu TCP/IP.
Jeżeli otrzyma jakiekolwiek opcje IP (takie jak Trasa źródłowa, Trasa rekordu oraz Znacznik
czasu) od protokołu IP w warstwie internetowej, to przekazuje je jawnie do warstwy aplikacji.
UDP zazwyczaj nie przyjmuje żadnych założeń dotyczących formatu, albo zawartości opcji, które
przekazuje do, albo od aplikacji. Przekazuje również do warstwy aplikacji wszystkie komunikaty o
błędach protokołu ICMP.
Po otrzymaniu datagramu UDP jego adres określonego miejsca docelowego zostaje przekazany w
górę do warstwy aplikacji. Program użytkowy albo określa źródłowy adres IP, który ma zostać
użyty do wysłania datagramu UDP, albo pozostawia ten adres nieokreślony; w tym wypadku
oprogramowanie do pracy sieciowej wybiera odpowiedni adres źródłowy. Kiedy dany host wysyła
datagram UDP, to adres źródłowy jest adresem źródłowym hosta (albo jednym z adresów, jeżeli
host ma wiele podłączeń).
Struktura pakietów UDP
Rysunek 8.1, uzyskany z pliku przechwytywania login.cap na CD-ROM, przedstawia datagram
UDP. Struktura pakietu jest następująca:
•
Port źródłowy — dodatkowe 16-bitowe pole, które identyfikuje port procesu
wysyłającego i jest domyślnie portem, do którego powinna być zaadresowana odpowiedź.
Jeżeli pole to nie jest wykorzystywane, wstawiana jest wartość zero.
•
Port docelowy — 16-bitowe pole, które identyfikuje port UDP hosta docelowego i
zapewnia węzeł końcowy do komunikacji.
•
Długość — 16-bitowe pole, które wskazuje długość datagramu, łącznie z nagłówkiem i
dalszymi danymi, w oktetach. Minimalna wartość, jaką może zawierać to pole (przy
założeniu, że nie ma żadnych danych) to 8.
•
Suma kontrolna — 16-bitowe pole, które zawiera sumę kontrolną i jest wykorzystywane
do sprawdzania integralności danych. Wartość sumy kontrolnej równa zero oznacza, że
aplikacja w host’cie wysyłającym nie wygenerowała sumy kontrolnej.
Rysunek 8.1. Datagram UDP
Protokoły multimediów czasu rzeczywistego
Ruch multimediów, w skład którego wchodzi znaczna część potencjalnego ruchu emisji
pojedynczej i (szczególnie) multiemisji, posiada właściwości, które różnią się od
konwencjonalnego ruchu sieciowego i w związku z tym ma inne wymagania. Jeżeli na przykład
dany odbiorca czeka na retransmisję TCP, to występuje zauważalna i niedopuszczalna przerwa w
odbiorze danych audio, wideo lub innych danych wrażliwych na opóźnienia. Ponadto mechanizm
powolnego startu kontroli przeciążeń TCP (patrz: rozdział 7) może kolidować z prędkością
odbioru audio i wideo. Ponieważ nie ma żadnej stałej ścieżki, po której datagramy mogłyby
przepływać przez Internet, nie ma w tradycyjnej transmisji TCP żadnego mechanizmu
gwarantującego, że będzie dostępna szerokość pasma potrzebna do przesyłu multimediów, a
protokół TCP nie zapewnia informacji o synchronizacji, co jest wymogiem kluczowym w
przypadku obsługi multimediów.
W związku z niestosownością transmisji TCP wzrasta znaczenie stosowania protokołu UDP do
transmisji multimediów w czasie rzeczywistym. Protokoły wysokopoziomowe, takie jak protokół
transportowy czasu rzeczywistego (RTP), protokół kontrolny czasu rzeczywistego (RTCP) oraz
protokół przesyłania strumieniowego czasu rzeczywistego (RTSP) zazwyczaj działają poprzez
UDP, chociaż ich definicje nie wykluczają stosowania innych protokołów. Protokoły te wymagają
gwarantowanej szerokości pasma i są tutaj opisane w kontekście zarówno UDP, jak i Jakości
usługi (QoS). Protokół rezerwacji zasobów (RSVP) jest mechanizmem QoS i jest opisany, wraz z
QoS, w dalszej części niniejszego rozdziału.
Protokół transportowy czasu rzeczywistego
Protokół RTP, określony w specyfikacji RFC 1889, zapewnia usługi dostawcze typu end-to-end,
aby zapewnić obsługę aplikacji, które transmitują dane czasu rzeczywistego. Dokument RFC 1890
określa profil przenoszenia ruchu audio oraz wideo poprzez RTP. Microsoft Netmeeting jest
przykładem aplikacji opartej na RTP.
W skład usług RTP wchodzi rozpoznawanie typu ładunku, numerowanie sekwencji oraz
nadawanie znaczników czasu. Protokół zapewnia usługi dostawcze typu end-to-end, ale nie
zapewnia zestawu wszystkich funkcji protokołu transportowego. Zazwyczaj RTP działa na
wierzchu protokołu UDP i wykorzystuje jego usługi multipleksowania i sumy kontrolnej.
Nagłówek RTP dostarcza informacji dotyczących synchronizacji, które są wykorzystywane do
synchronizacji i wyświetlania danych audio i wideo. Informacje te mogą również określać czy
pakiety uległy utracie, czy też doszły w niewłaściwej kolejności. Nagłówek określa również typ
ładunku, przy czym dozwolonych jest wiele typów danych i kompresji. Specyfikacje profilu
pomocniczego oraz formatu ładunku konfigurują RTP do określonej aplikacji — na przykład
format ładunku może określać typ kodowania audio lub wideo przenoszony w pakiecie RTP. Dane
zakodowane mogą być poddawane kompresji przed dostarczeniem.
Aby ustanowić sesję RTP, aplikacja określa parę adresów docelowych transportu (jeden adres
sieciowy plus porty dla RTP oraz RTCP). Każde medium w transmisji multimedialnej
przenoszone jest w oddzielnej sesji RTP, co daje odbiorcy wybór czy odbierać, czy nie odbierać
określonego medium. Specyfikacja RFC 1889 przedstawia wykorzystanie RTP w scenariuszu
audio-konferencji Więcej informacji można uzyskać z tej specyfikacji RFC.
RTP nie zawiera żadnych mechanizmów gwarantujących dostawę na czas, czy też dających
gwarancje jakości usługi. Nie gwarantuje on dostawy, ani nie sprawdza, czy pakiety są odbierane
w kolejności transmitowania. Nie zakłada też, że wykorzystywana sieć jest niezawodna. Niektóre
aplikacje adaptacyjne nie wymagają takich gwarancji, ale w przypadku tych, które ich wymagają,
RTP musi być wspomagany przez mechanizmy zapewniające rezerwację zasobów, jak kontrola
wpływu danych Jakości usługi.
Nagłówek RTP zawiera następujące pola:
•
Wersja — to 2-bitowe pole identyfikuje wersję RTP, aktualnie 2.
•
Wypełnienie — to 1-bitowe pole wskazuje czy pakiet RTP zawiera jeden, czy więcej
oktetów wypełniających, nie będących częścią ładunku. Wypełnienie może być
wymagane w przypadku algorytmów szyfrowania, mających stałe rozmiary bloków, lub
w przypadku przenoszenia kilku pakietów RTP w jednostce danych protokołu niższego
poziomu.
•
Rozszerzenie — to 1-bitowe pole wskazuje, czy po stałym nagłówku RTP następuje
rozszerzenie nagłówka.
•
Liczba CSRC (CC) — to 4-bitowe pole określa liczbę identyfikatorów źródeł zasilających
(CSRC), które następują po stałym nagłówku.
•
Znacznik (M) — to 1-bitowe pole umożliwia zaznaczanie w strumieniu danych istotnych
zdarzeń, takich jak granice ramek.
•
Typ ładunku — to 7-bitowe pole identyfikuje format ładunku RTP i określa sposób jego
interpretacji przez aplikację.
•
Numer sekwencji — to 16-bitowe pole zawiera numer sekwencji, który wzrasta o jeden z
każdym wysłanym pakietem danych RTP i może być wykorzystywany przez odbiorcę do
wykrywania utraty danych oraz do przywracania sekwencji pakietów.
•
Znacznik czasu — to 32-bitowe pole zawiera znacznik czasu, który odzwierciedla
moment próbkowania pierwszego oktetu w pakiecie danych RTP. Znacznik czasu
wykorzystywany jest przy obliczeniach synchronizacji i rozsynchronizowania. Obliczanie
i stosowanie znaczników jest skomplikowane. Aby uzyskać szczegóły, odwołaj się do
specyfikacji RFC 1889.
•
SSRC — to 32-bitowe pole identyfikuje źródło synchronizacji (SSRC). Identyfikator ten
wybierany jest losowo, aby dwa źródła synchronizacji w obrębie tej samej sesji RTP nie
miały tego samego identyfikatora SSRC.
•
Lista SSRC — to pole może zawierać od 0 do 15 pozycji, każda o długości 32 bitów.
Lista CSRC identyfikuje źródła zasilające dla ładunku zawartego w pakiecie. Liczba
identyfikatorów określona jest w polu CC.
Wskazówka: Pierwszych 12 oktetów nagłówka RTP obecnych jest w każdym pakiecie RTP, ale
lista identyfikatorów CSRC jest obecna tylko wtedy, jeżeli są źródła zasilające.
Protokół kontrolny czasu rzeczywistego
Specyfikacja RFC 1889 określa również protokół RTCP. Każdy z uczestników sesji RTP
okresowo transmituje pakiety RTCP do wszystkich pozostałych uczestników. Informacje
zwracane do aplikacji mogą być wykorzystywane do kontrolowania wydajności oraz do celów
diagnostycznych. Poza tym RTCP spełnia następujące funkcje:
•
Dostarczanie aplikacji informacji — podstawową funkcją RTCP jest dostarczanie
aplikacji informacji dotyczących jakości dystrybucji danych. Każdy z pakietów RTCP
zawiera statystyki nadawcy i/lub odbiorcy zawierające informacje dotyczące liczby
wysłanych pakietów, liczby utraconych pakietów, rozsynchronizowanie pomiędzy
przybyciami i tak dalej. Nadawcy, odbiorcy oraz monitory niezależne korzystają z tych
informacji zwrotnych dotyczących jakości odbioru. Na przykład nadawcy mogą
modyfikować swoje transmisje; odbiorcy mogą określać czy problemy są lokalne,
regionalne, czy globalne, a administratorzy sieci mogą wykorzystywać te informacje do
oceny wydajności sieci.
•
Identyfikowanie źródła RTP — identyfikator poziomu transportu dla źródła RTP znany
jest jako nazwa kanoniczna (CNAME). Jest ona wykorzystywana do śledzenia
uczestników sesji RTP. Odbiorcy używają CNAME do łączenia wielu strumieni danych
w zestaw powiązanych sesji RTP. Na przykład mogą być identyfikowane i
synchronizowane strumienie audio i wideo z tego samego źródła.
•
Kontrolowanie interwału transmisji RTCP — ruch kontrolny ograniczony jest do pięciu
procent ogólnego ruchu sesji. Uniemożliwia to ruchowi kontrolnemu obezwładnianie
zasobów sieci i umożliwia RTP rozbudowę do dużej liczby uczestników sesji. Limit ten
narzuca ustawienie tempa, w jakim wysyłane są pakiety RTCP. Każdy z uczestników
wysyła pakiety kontrolne do wszystkich pozostałych i dlatego może śledzić całkowitą
liczbę uczestników i wykorzystywać tę liczbę do obliczania tempa, w jakim należy
wysyłać pakiety RTCP.
•
Przekazywanie minimalnej informacji kontroli sesji — RTCP może być wykorzystywany
do przekazywania minimalnej ilości informacji wszystkim uczestnikom sesji. Na
przykład RTCP może nieść osobiste imię w celu identyfikacji danego uczestnika na
wyświetlaczu użytkownika. Funkcja ta jest przydatna (na przykład) w przypadku sesji
telekonferencyjnych, gdzie uczestnicy dołączają do sesji i opuszczają ją nieformalnie.
Format pakietu RTCP jest złożony. Pakiety RTCP są złożeniami kilku typów pakietów,
przedstawionych w tabeli 8.2.
Oto bezpośredni cytat z RFC 1889:
Każdy z pakietów RTCP zaczyna się od stałej części, podobnej do części pakietów danych
RTP, po której następują ustrukturowane elementy mogące mieć zmienną długość w
zależności od typu pakietu, ale zawsze kończące się na granicy 32-bitowej. Wymóg
wyrównania oraz pole długości w stałej części dołączone są, aby uczynić pakiety RTCP
„wieżowymi”. Wiele pakietów RTCP może być sklejanych bez żadnych znaków
rozdzielających, by utworzyć złożony pakiet RTCP, wysyłany w pojedynczym pakiecie
protokołu niższej warstwy, na przykład UDP. Nie ma żadnej jasnej liczby indywidualnych
pakietów RTCP w pakiecie złożonym, ponieważ od protokołów niższej warstwy oczekuje się
dostarczenia ogólnej długości, w celu ustalenia końca pakietu złożonego.
RFC 1889 jest wysoce szczegółowym 75-stronicowym dokumentem, który dostarczy Ci wszelkich
potrzebnych informacji, jeżeli chcesz dogłębnie zbadać RTCP i RTP.
Protokół przesyłania strumieniowego czasu rzeczywistego (RTSP)
RTSP, określony w specyfikacji 2326, przesyła strumieniowo dane multimedialne w aplikacjach
typu jeden do wielu przy użyciu emisji pojedynczej oraz multiemisji i obsługuje współdziałanie
pomiędzy klientami a serwerami pochodzącymi od różnych producentów. Przesył strumieniowy
rozbija dane na pakiety, które mają rozmiary odzwierciedlające dostępną szerokość pasma
pomiędzy klientem a serwerem. Oprogramowanie użytkownika może jednocześnie odtwarzać
jeden pakiet, rozpakowywać drugi i odbierać trzeci. Użytkownik może zacząć słuchać danych
audio i oglądać obraz wideo prawie natychmiast, bez potrzeby pobierania całego pliku
medialnego. W skład źródeł przesyłu strumieniowego może wchodzić zarówno podawanie danych
na żywo, jak i zapamiętane klipy.
Tabela 8.2. Typy pakietów RTCP
Typ pakietu
Opis
SR
Raport nadawcy, do statystyk transmisji i odbierania od uczestników będących
aktywnymi nadawcami.
RR
Raport odbiorcy, do statystyk odbierania od uczestników nie będących
aktywnymi nadawcami.
SDES
Pozycje opisu źródła, łącznie z CNAME.
BYE
Wskazuje koniec uczestnictwa.
APP
Funkcje specyficzne dla aplikacji.
RTSP kontroluje wiele sesji dostarczania danych i określa środki wybierania kanałów dostaw
(UDP). Działa on na górze protokołu RTP, aby kontrolować i dostarczać zawartość czasu
rzeczywistego. Chociaż RTSP można używać przy emisji pojedynczej, może on pomóc w
wygładzaniu przejścia do multiemisji IP przy użyciu RTP. RTSP jest niezwykle złożonym i
silnym protokołem tekstowym. Dokument RFC 2326 ma długość ponad 90 stron i nie jest ani
wskazane, ani stosowne, aby wgłębiać się tutaj w taką ilość szczegółów. Jeżeli chcesz uzyskać
więcej informacji, odwołaj się do tego dokumentu.
RTSP może być stosowany wraz z RSVP do ustanawiania i zarządzania sesji przesyłu
strumieniowego z zarezerwowaną szerokością pasma. RSVP opisany jest w dalszej części tego
rozdziału.
Jakość usługi (QoS)
QoS systemu Windows 2000 jest zestawem wymagań usług, które musi spełniać sieć, aby
zagwarantować odpowiedni poziom usług dla transmisji danych. Zaimplementowanie QoS
umożliwia programom czasu rzeczywistego wydajne wykorzystanie szerokości pasma sieci. Jako
że QoS daje gwarancję wystarczających zasobów sieciowych, zapewnia ona poziom usług
podobny do poziomu w prywatnej sieci, sieci dzielonej przez ruch RTP/UDP oraz tradycyjny ruch
TCP. Gwarancja QoS wskazuje poziom usługi umożliwiający programowi transmisję danych w
sposób możliwy do przyjęcia i mieszczący się w granicach dopuszczalnej ramy czasowej. W skład
implementacji QoS w systemie Windows 2000 wchodzi usługa zarządzania przepustowością
podsieci (SBM), służąca do kontrolowania szerokości pasma w podsieci, oraz usługi kontroli
ruchu służące do określania priorytetów i zarządzania ruchem.
System Windows 2000 obsługuje kilka mechanizmów QoS, takich jak RSVP, usługi
zróżnicowane (DiffServ), standard 802.1p określony przez Instytut Inżynierów Elektryków i
Elektroników (IEEE), oraz QoS nośnika transferu asynchronicznego (ATM). Te mechanizmy QoS
wykorzystują mechanizm interfejsu programowania aplikacji (API) standardowej jakości usługi
(GQoS), który jest rozszerzeniem interfejsu programowania Windows Sockets (Winsock). GQoS
zapewnia aplikacjom metodę rezerwowania szerokości pasma sieci pomiędzy klientem a
serwerem.
RSVP jest protokołem sygnalizacyjnym służącym do rezerwowania szerokości pasma dla
indywidualnych przepływów danych w sieci. Dokonuje on rezerwacji dla każdego z nich i jest w
związku z tym określany mechanizmem QoS na przepływ. RSVP opisany jest bardziej
szczegółowo w dalszej części tego rozdziału. DiffServ definiuje 6 bitów QoS w nagłówku IP,
które określają, jakie są priorytety pakietu IP. Ruch DiffServ może być przydzielony do jednej z
64 możliwych klas, znanych jako zachowania na każdy przeskok (PHB). IEEE 802.1p jest
mechanizmem QoS określającym, w jaki sposób urządzenia, takie jak przełączniki ethernetowe,
mają wyznaczać priorytety ruchu; definiuje on osiem klas priorytetów. DiffServ oraz 802.1p
określane są jako zespolone mechanizmy QoS, ponieważ klasyfikują ruch według skończonej
liczby klas priorytetów.
Wskazówka: 6 bitów definiowanych przez DiffServ było wcześniej znanych jako bity typu usługi
(ToS). Ustawianie bitów ToS za pomocą interfejsu Winsock nie jest już obsługiwane i wszystkie
żądania typu usługi IP muszą być zgłaszane poprzez API GQoS, chyba że zmodyfikowany
został parametr Rejestru DisableUserTOSSetting (patrz: dodatek A).
Usługi zintegrowane poprzez nośnik transferu asynchronicznego (ISATM) automatycznie
odwzorowują żądania GQoS na jakość usługi ATM w sieciach IP/ATM. Usługi zintegrowane
poprzez małą prędkość transmisji bitów (ISSLOW) poprawiają zwłokę w przypadku ruchu
priorytetowego na powolnych łączach sieci WAN. Dodatkowo aplikacje kontroli i zarządzania
mogą kontrolować ruch poprzez API kontroli ruchu (TC), który pozwala aplikacji kontroli lub
zarządzania dostarczać trochę jakości usługi aplikacjom niezgodnym z QoS. System Windows
2000 zapewnia również usługę zasad pod nazwą usługa kontroli wpływu danych Jakości usługi
(QoS ACS), która umożliwia administratorom sieci kontrolę nad tym, kto dostaje QoS w sieci.
Aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje, odwołaj się do specyfikacji RFC 2205.
Protokół rezerwacji zasobów (RSVP)
RSVP (określony w specyfikacji RFC 2205, uaktualnionej przez RFC 2750) jest protokołem
konfigurowania rezerwacji zasobów, zaprojektowanym dla sieci usług zintegrowanych. Aplikacje
proszą RSVP, aby ten zażądał określonej jakości usług typu end-to-end dla strumienia danych, a
RSVP rezerwuje gwarantowane zasoby QoS. Zasoby dostarczane przez RSVP obsługują
protokoły routingu emisji pojedynczej i multiemisji, i dają się skalować do dużych grup dostaw
multiemisji.
Host odbierający wykorzystuje RSVP, aby żądać określonej jakości usługi dla konkretnego
strumienia danych od źródła danych. Żądanie rezerwacji RSVP składa się z określenia pożądanej
jakości usługi typu end-to-end oraz z definicji zestawu pakietów, które mają tę QoS otrzymać.
RSVP stosowany jest w środowiskach, gdzie rezerwacje QoS obsługiwane są poprzez ponowną
alokację, a nie dodawanie zasobów. W przypadku ruchu multiemisji host wysyła komunikaty
protokołu zarządzania grupami internetowymi (IGMP), aby dołączyć do grupy, a następnie wysyła
komunikaty RSVP, aby zarezerwować zasoby na ścieżce (ścieżkach) dostaw tej grupy. IGMP
opisany jest w rozdziale 5.
RSVP zapewnia dostęp do usług zintegrowanych sieci rozległej, w związku z czym wszystkie
hosty, routery i inne elementy infrastruktury sieciowej pomiędzy odbiorcą a nadawcą muszą
obsługiwać RSVP. Jeżeli jakiś router albo przełącznik nie jest zgodny z RSVP, to komunikaty
rezerwacji przenikają przez przeskok i jakość usługi typu end-to-end nie może być
zagwarantowana.
Jeżeli wszystkie elementy na trasie są zgodne z RSVP, to każdy z nich rezerwuje zasoby
systemowe — takie jak szerokość pasma, procesor, bufory pamięci — aby zaspokoić żądanie QoS.
Komunikaty kontrolne jakości usługi protokołu RSVP są również wysyłane, aby zarezerwować
zasoby na wszystkich węzłach (rouerach i hostach) na (odwrotnej) ścieżce dostaw do nadawcy. Na
każdym z węzłów na ścieżce odbiorca — nadawca, RSVP dokonuje rezerwacji zasobów dla
żądanego strumienia. Na każdym z węzłów pośrednich podejmowane są na żądanie dwa rodzaje
działań:
•
Żądanie zostaje spełnione lub odrzucone zgodnie z kontrolą wpływu danych i zasad.
Kontrola wpływu danych ustala, czy dany węzeł ma dostępną wystarczającą ilość
zasobów, a kontrola zasad ustala, czy użytkownik posiada upoważnienie do dokonywania
rezerwacji. Jeżeli rezerwacja zostanie odrzucona, RSVP zwróci odpowiedniemu odbiorcy
(odbiorcom) komunikat o błędzie, a aplikacja ustali czy wysłać dane teraz (za pomocą
dostarczania przy użyciu dostępnych możliwości), czy zaczekać i ponowić żądanie
później. Jeżeli rezerwacja może zostać przyjęta, to węzeł konfiguruje klasyfikator
pakietów, aby wybrać właściwe pakiety danych przychodzących oraz harmonogram
pakietów, aby zaimplementować żądaną QoS na interfejsie wychodzącym.
•
Żądanie jest propagowane do węzłów znajdujących się wyżej w kierunku odpowiednich
nadawców.
Protokół transmituje również komunikaty rozmontowania, które uwalniają zasoby.
RSVP jest protokołem o zmiennym stanie i wymaga, aby rezerwacja była okresowo odświeżana.
Informacje dotyczące rezerwacji, albo stan rezerwacji, są buforowane w pamięci podręcznej
każdego z przeskoków. Jeżeli protokół routingu sieciowego zmieni ścieżkę danych, to RSVP
automatycznie zainstaluje stan rezerwacji na nowej trasie. Jeżeli nie zostaną otrzymane
komunikaty odświeżania, to rezerwacje ulegną przedatowaniu i zostaną porzucone.
Protokół jest inicjowany przez odbiorcę, ponieważ inicjacja przez nadawcę nie daje się skalować
do dużych scenariuszy multiemisji, które mają niejednorodnych odbiorców. Każdy z odbiorców
dokonuje swojej własnej rezerwacji, a wszelkie różnice pomiędzy rezerwacjami rozpoznawane są
przez RSVP. Jeżeli różni odbiorcy wymagają różnych zasobów, to zarówno nadawca, jak i routery
scalają żądania rezerwacji przyjmując maksymalne żądane wartości.
Komunikaty RSVP
RSVP wykorzystuje typy komunikatów podane w tabeli 8.3 do ustanawiania i utrzymywania
zarezerwowanych ścieżek ruchu w podsieci.
Tabela 8.3. Typy i wartości komunikatów RSVP
Typ wiadomości
Funkcja
Wartość typu
PATH
Przenosi informacje dotyczące przepływu danych od
nadawcy do odbiorcy. Komunikat PATH rezerwuje ścieżkę,
którą żądane dane muszą przebyć wracając do nadawcy.
Komunikaty PATH zawierają wymagania dotyczące
szerokości pasma, charakterystyki ruchu sieciowego i
informacji adresowych, takich jak źródłowe i docelowe
adresy IP.
1
RESV
Przenosi żądanie rezerwacji od odbiorcy. Komunikat RESV
zawiera rzeczywistą rezerwację szerokości pasma,
wymagany poziom usług i źródłowy adres IP.
2
PATH-ERR
Wskazuje na błąd w odpowiedzi na komunikat PATH.
3
RESV-ERR
Wskazuje na błąd w odpowiedzi na komunikat RESV.
4
PATH-TEAR
Usuwa stan PATH z trasy.
5
RESV-TEAR
Usuwa rezerwację z trasy.
6
RESV-CONF
Jeżeli komunikat RESV zostanie wysłany z obiektem
7
potwierdzenia i dostępna jest wystarczająca szerokość pasma
do spełnienia żądania, to do odbiorcy wysłany zostaje
komunikat RESV-CONF. Nie gwarantuje to rezerwacji,
ponieważ w dalszej kolejności może zostać otrzymane
żądanie o wyższym priorytecie.
Komunikat RSVP składa się ze wspólnego nagłówka, po którym następuje ciało składające się ze
zmiennej liczby typowych obiektów zmiennej długości. Komunikat ma wspólny nagłówek, a
każdy z obiektów ma swój własny nagłówek. Wspólny nagłówek RSVP składa się z następujących
pól:
•
Vers — to 4-bitowe pole zawiera numer wersji, aktualnie 1.
•
Flags — to 4-bitowe pole zarezerwowane jest dla znaczników.
•
Msg Type — to 8-bitowe pole identyfikuje typ komunikatu. Odwołaj się do tabeli 8.3, aby
uzyskać wartości typów.
•
RSVP Checksum — to 16-bitowe pole zawiera sumę kontrolną. Wartość równa zero
oznacza, że nie została przetransmitowana żadna suma kontrolna.
•
Send_TTL — to 8-bitowe pole zawiera wartość czasu istnienia IP, z którą komunikat
został wysłany.
•
RSVP Length — to 16-bitowe pole wskazuje całkowitą długość komunikatu RSVP w
bajtach, łącznie ze wspólnym nagłówkiem oraz obiektami o zmiennej długości, które
następują po tym nagłówku.
Każdy obiekt RSVP składa się z jednego lub większej liczby słów 32-bitowych z nagłówkiem
złożonym z jednego słowa. Format nagłówka obiektu jest następujący:
•
Length — to 16-bitowe pole zawiera całkowitą długość obiektu w bajtach. Jest to zawsze
wielokrotność 4 bajtów (32 bitów), a wartość minimalna to 4.
•
Class-Num — to 8-bitowe pole identyfikuje klasę obiektu. Klasy obiektów to NULL,
SESSION, RSVP_HOP, TIME_VALUES, STYLE, FLOWSPEC, FILTER_SPEC,
SENDER_TEMPLATE, SENDER_TSPEC, ADSPEC, ERROR_SPEC,
POLICY_DATA, INTEGRITY, SCOPE oraz RESV_CONFIRM. Odwołaj się do
dokumentów RFC, aby uzyskać opisy tych klas oraz odpowiadające im wartości. Dwa
bity bardziej znaczące tego pola wykorzystywane są do ustalania jakie działanie dany
węzeł podejmuje, jeśli nie rozpozna klasy obiektu.
•
C-Type — to 8-bitowe pole identyfikuje typ obiektu. Każdy z typów obiektu jest
niepowtarzalny w obrębie danej klasy obiektów, a pola Class-Num oraz C-Type mogą być
w związku z tym używane razem jako 16-bitowa liczba, która definiuje niepowtarzalny
typ dla każdego z obiektów.
Kontrola ruchu
Kontrola ruchu jest mechanizmem QoS, który uruchamia się, kiedy program kliencki zażąda
Jakości usługi, a spełnia następujące zadania:
•
•
•
•
zmniejsza opóźnienie oraz zwłokę (skumulowane opóźnienie) w transmisji ruchu
sieciowego;
pracuje z usługą kontroli wpływu danych Jakości usługi (patrz: dalsza część tego
rozdziału) i protokołem RSVP w celu zapewnienia poziomu i priorytetu usług
określonego w żądaniu szerokości pasma;
zapewnia usługę dla klientów podsieci, które nie są zgodne z usługą kontroli wpływu
danych Jakości usługi (chociaż programy klienckie muszą być przystosowane do
współpracy z usługą QoS);
kontroluje przepływ danych przez urządzenia, które nie korzystają z protokołu RSVP.
Biblioteka DLL kontroli ruchu konfiguruje i ustala priorytety ruchu przy użyciu procesu
klasyfikacji i tworzenia harmonogramu pakietów. Klasyfikator pakietów ustala klasę usługi, do
której należy poszczególny pakiet. Pakiety są następnie kolejkowane przez poziom usługi, aby
zostały obsłużone przez harmonogram pakietów. Harmonogram pakietów ustala plan wysyłania
każdej kolejki pakietów i kontroluje priorytety, kiedy kolejkowane pakiety jednocześnie
potrzebują dostępu do zasobów sieci. Bierze on informacje od klasyfikatora pakietów, tworzy
kolejki dla każdego przepływu danych, a następnie opróżnia kolejki w tempie określonym przez
RSVP w momencie utworzenia przepływu. Podrozdział rozwiązań natychmiastowych niniejszego
rozdziału opisuje, w jaki sposób należy instalować harmonogram pakietów QoS.
Poziomy usług
QoS konfiguruje poziom usług jako część właściwości ruchu dla każdego przepływu danych. Aby
określić jakie jest wymagane ustawienie poziomu usług, należy zrozumieć zasady ruchu. Te dzielą
się na dwie główne grupy:
•
Ruch elastyczny — szybkość dostarczania jest funkcją dostępnej szerokości pasma. Ruch
elastyczny jest powolny, gdy przepustowość jest ograniczona, a szybki — kiedy obfita.
Nadawca danych automatycznie dostraja się do szybkości sieci. Programy transakcyjne,
takie jak transfery dużej ilości danych, zazwyczaj generują ruch elastyczny.
•
Ruch czasu rzeczywistego — interwał czasu przybycia pomiędzy dowolnymi dwoma
pakietami u odbiorcy musi być bardzo zbliżony do ich interwału wysłania. Ruch czasu
rzeczywistego ma ograniczoną zdolność adaptowania się do zmieniających się warunków
w sieci, a opóźnienia mogą znacząco obniżać zrozumiałość. Na przykład jeżeli ruch
danych wideo doświadcza opóźnień międzypakietowych, to obrazy stają się
zniekształcone i nie można ich oglądać.
Usługa kontroli wpływu danych Jakości usługi systemu Windows 2000 (patrz poniżej) obsługuje
trzy poziomy usług:
•
Dostępne możliwości — bezpołączeniowy model dostaw, który jest odpowiedni dla ruchu
elastycznego. Pakiety wysyłane są bez gwarancji małych opóźnień, lub odpowiedniej
szerokości pasma.
•
Kontrolowane obciążenie — usługa uprzywilejowana, która jest ustanawiana dla każdego
elementu sieci. Przepływ, który otrzymuje usługę kontrolowanego obciążenia na
składniku sieci, doświadcza niewielkiego, lub żadnego opóźnienia, czy utraty związanej z
przeciążeniem. Nie jest jednak gwarantowana alokacja szerokości pasma typu end-to-end.
•
Usługa gwarantowana — przydziela gwarantowaną szerokość pasma. Kiedy każdy host
na ścieżce danych, łącznie z routerami i przełącznikami, zapewnia tę usługę (to znaczy
jest zgodny z QoS i RSVP), to gwarantowana jest szerokość pasma typu end-to-end.
Dostępne możliwości są odpowiednie dla ruchu elastycznego, a pozostałe dwa poziomy są
odpowiednie dla programów czasu rzeczywistego. Wszelka nie zarezerwowana szerokość pasma,
lub szerokość pasma nie będąca w bieżącym użyciu, pozostaje dostępna dla innego ruchu. Usługa
gwarantowana poprawia jakość transmisji, ale poważnie uderza w zasoby sieci i nie powinno się
jej określać w przypadku ruchu elastycznego.
Kontrola wpływu danych QoS (ACS QoS)
Programy czasu rzeczywistego zwykle korzystają z protokołu RTP lub UDP do przesyłania
danych. Ponieważ protokoły RTP i UDP są protokołami bezpołączeniowymi, niezawodność usługi
dostarczania danych jest ograniczona. Aby wdrażać programy czasu rzeczywistego przy możliwej
do przyjęcia szybkości ruchu, zasoby sieciowe muszą gwarantować pewien poziom dostępności.
Usługa kontroli wpływu danych, we współpracy z jakością usług (QoS) systemu Windows 2000,
daje tę gwarancję.
Kontrola wpływu danych QoS wyznacza jak, przez kogo i kiedy wykorzystywane są wspólne
zasoby sieciowe. Każdy serwer systemu Windows 2000 w podsieci może zostać skonfigurowany
jako host ACS QoS i będzie wtedy kontrolować szerokość pasma dla tej podsieci. Klient w
podsieci przedkłada żądania priorytetu szerokości pasma do tego hosta, który następnie ustala, czy
dostępna jest odpowiednia szerokość pasma, aby spełnić to żądanie, w oparciu o bieżący stan
dostępności zasobów w podsieci oraz prawa zasad użytkownika kontroli wpływu danych QoS.
Klienty systemu Windows 2000 są automatycznie konfigurowane, aby korzystać z kontroli
wpływu danych QoS. Kontrola wpływu danych QoS zapewnia również obsługę klientów każdego
innego systemu operacyjnego, który współpracuje z SBM.
Funkcje kontroli wpływu danych QoS
Kontrola wpływu danych QoS systemu Windows 2000 zapewnia kilka funkcji i korzyści:
•
jest przejrzysta dla użytkownika;
•
może pracować z różnymi konfiguracjami sieci;
•
zabezpiecza usługę dostaw typu end-to-end z gwarancją małych opóźnień;
•
zapewnia konsolę kontroli wpływu danych QoS, która umożliwia administratorowi
scentralizowanie zasad i konfiguracji podsieci;
•
pozwala administratorowi stosować tożsamości użytkownika i podsieci jako kryteria
rezerwowania zasobów sieci oraz ustalania priorytetów;
•
pozwala administratorowi na rozdzielenie zasobów sieci pomiędzy ruch o niskim
priorytecie i ruch o wysokim priorytecie;
•
obsługuje transmisję multiemisyjną komunikatów rezerwacji szerokości pasma;
•
może przetwarzać komunikaty rezerwacji szerokości pasma, zaszyfrowane za pomocą
zabezpieczeń IP (IPSec) systemu Windows 2000.
Jak działa kontrola wpływu danych QoS
Na rysunku 8.2 Klienty A, B oraz C zgłaszają żądania rezerwacji do hosta kontroli wpływu danych
QoS (Serwer 1), żądając 20 Mb/s szerokości pasma. W tym scenariuszu Klienty A, B oraz C są
odbiorcami, którzy chcą przesyłać strumieniowo dane z Serwera 2. Serwer 1 skonfigurowany jest,
aby zezwalać na maksymalną przepustowość 50 Mb/s.
(1)
(2)
(3)
Potrzebuję
Potrzebuję
Potrzebuję
20 Mb/s
20 Mb/s
20 Mb/s
OK (Serwer 1)
OK (Serwer 1)
Odmawiam (Serwer 1)
Utworzę ścieżkę
Utworzę ścieżkę
Utworzę ścieżkę
20 Mb/s typu
20 Mb/s typu
Mogę spróbować
Serwer 2
end-to-end do
multimediów
end-to-end do
połączenia przy użyciu
Serwer
Serwera 2
Serwera 2
dostępnych możliwości
do Serwera 2, albo
zaczekać
Klient A
Klient B
Klient C
(1) Mam 50 Mb/s.
Klient A sprawdzony.
Sygnał nawigacyjny
20 Mb/s przydzielone.
(2) Mam 30 Mb/s.
Klient B sprawdzony.
20 Mb/s przydzielone.
(3) Mam 10 Mb/s.
Żądanie Klienta C
Serwer 1 QoS ACS
odrzucone.
Rysunek 8.2. Przykład kontroli wpływu danych QoS
Kontrola wpływu danych QoS działa następująco:
1.
Serwer 1 dokonuje multiemisji sygnałów nawigacyjnych informujących klienty, że jest
obecny i gotowy do odbierania żądań serwer QoS ACS. Klient nie wyśle żądania do
hosta, który nie wysyła sygnałów nawigacyjnych.
2.
Klient A żąda 20 Mb/s rezerwowanej szerokości pasma.
3.
Na Serwerze 1 tożsamość Klienta A jest weryfikowana przy użyciu protokołu Kerberos 5
(patrz: rozdział 10), a zasady kontroli wpływu danych QoS dla Klienta A są pobierane z
usługi Active Directory.
4.
Serwer 1 sprawdza zasady, aby zobaczyć czy Klient A ma wystarczające prawa do
żądania, a następnie sprawdza czy wystarczające są poziomy zasobów sieci.
5.
Serwer 1 zatwierdza żądanie i udziela rezerwacji 20 Mb/s przepustowości Klientowi A.
6.
Klient A wysyła komunikaty RSVP PATH, aby zarezerwować szerokość pasma typu endto-end pomiędzy sobą a Serwerem 2. Jeżeli na ścieżce pomiędzy Klientem A a Serwerem
2 jest jeden lub więcej routerów, to szerokość pasma na tych routerach jest również
rezerwowana (przy założeniu, że są one zgodne z QoS).
7.
Ilość możliwej do zarezerwowania szerokości pasma, jaką może przydzielić Serwer 1
zostaje obniżona do 20 Mb/s.
8.
Klient B żąda 20 Mb/s rezerwowanej szerokości pasma. Proces zostaje powtórzony.
9.
Klient C żąda 20 Mb/s rezerwowanej szerokości pasma. Ponieważ dostępna jest
niewystarczająca priorytetowa szerokość pasma, Serwer 1 odrzuca rezerwację. Aplikacja
na Kliencie C ustala czy żądać teraz danych od Serwera 2 na poziomie dostępnych
możliwości usługi, czy też zaczekać aż zwolni się priorytetowa szerokość pasma.
Przykład ten zakłada, że Klienty A, B oraz C mają odpowiednie prawa oraz, że te same zasady
użytkowników stosują się do wszystkich trzech spośród nich. W następnej części zobaczymy, w
jaki sposób implementowana jest kontrola wpływu danych QoS oraz zasady kontroli wpływu
danych.
Implementowanie kontroli wpływu danych QoS
Kontrola wpływu danych QoS wymaga kart sieciowych zgodnych ze standardem IEEE 802.1p i
musi być zainstalowana na serwerze systemu Windows 2000 w domenie zawierającej podsieć,
którą zamierzasz zarządzać. Harmonogram pakietów powinien być zainstalowany na każdym
systemie końcowym w podsieci, dokonującym rezerwacji u kontroli wpływu danych QoS.
Procedury instalowania kontroli wpływu danych QoS oraz harmonogramu pakietów opisane są w
podrozdziale rozwiązań natychmiastowych niniejszego rozdziału.
Wskazówka: Możesz instalować kontrolę wpływu danych QoS na wielu komputerach w tej
samej podsieci. Tylko jeden host kontroli wpływu danych QoS faktycznie wykonuje usługi
zarządzania szerokością pasma w dowolnym momencie. Pozostałe hosty kontroli wpływu
danych QoS pełnią rolę rezerwy, przy czym jeden z nich automatycznie się uaktywnia, jeżeli
główny host kontroli wpływu danych QoS przestanie działać.
Zasady kontroli wpływu danych QoS
Zasady kontroli wpływu danych QoS są połączeniem dwóch zasad, zasady dla przedsiębiorstw —
Dowolny użytkownik uwierzytelniony oraz zasady dla przedsiębiorstw — Użytkownik
nieuwierzytelniony. Wszystkie inne zasady kontroli wpływu danych QoS, które stworzysz, są
wyjątkami od ogólnych reguł w domyślnych zasadach dla przedsiębiorstw. Zasady są
hierarchiczne, od najbardziej określonych (konkretny użytkownik w określonej sieci) do najmniej
określonych (zasady użytkownika dla wszystkich podsieci zarządzanych przez kontrolę wpływu
danych QoS). Do tworzenia zasad dla przedsiębiorstw i podsieci centralnie dla wszystkich
użytkowników możesz wykorzystywać konsolę kontroli wpływu danych QoS (patrz: część
Rozwiązania natychmiastowe).
Zasady dla przedsiębiorstw
Ustawienia dla przedsiębiorstw określają zasady dla użytkowników obowiązujące w całej sieci i
stosują się do wszystkich podsieci zarządzanych przez kontrolę wpływu danych QoS. Ustawienia
te określa się przez skonfigurowanie domyślnych zasad dla przedsiębiorstw Dowolny użytkownik
uwierzytelniony. Zasady te stosują się do wszystkich uwierzytelnionych użytkowników w
domenie. W przypadku specjalnych wymagań użytkowników należy stworzyć zasady wyjątkowe
dla tych użytkowników. Zasady wyjątkowe zawierają tylko te zasady, które różnią się od zasad
domyślnych.
Użytkownik nieuwierzytelniony to każdy użytkownik na komputerze z zainstalowanym systemem
Windows 2000, który nie jest zalogowany na koncie domeny, ale mimo to jest podłączony do sieci
— na przykład każdy użytkownik, który zaloguje się na komputerze w sieci przy użyciu konta
lokalnego. Konfigurowanie domyślnych zasad dla przedsiębiorstwa Użytkownika
nieuwierzytelnionego pozwala na określenie działań podejmowanych przez kontrolę wpływu
danych QoS, kiedy nieuwierzytelniony użytkownik zgłosi żądanie priorytetowej szerokości
pasma. Ustawienia domyślne zasad dla przedsiębiorstw wypisane są w tabeli 8.4.
Tabela 8.4. Domyślne ustawienia zasad na poziomie przedsiębiorstwa
Właściwości ruchu
Dowolny użytkownik
uwierzytelniony
Użytkownik
nieuwierzytelniony
Szybkość danych
500 kb/s
64 kb/s
Szczytowa szybkość danych
500 kb/s
64 kb/s
Liczba rzędów
2
1
Zasady podsieci
Ustawienia podsieci zawierają obiekt podsieci, który reprezentuje faktyczną podsieć zarządzaną
przez kontrolę wpływu danych QoS. Domyślnie każda utworzona zasada podsieci korzysta z
ustawień pochodzących z zasad dla przedsiębiorstwa. Dla każdego obiektu podsieci kontroli
wpływu danych QoS można utworzyć zasady dla użytkowników; będą one obowiązywać tylko w
podsieci, która je zawiera.
Kiedy użytkownik prześle żądanie priorytetowej szerokości pasma, host kontroli wpływu danych
QoS przeszukuje usługę Active Directory w celu znalezienia zasad na poziomie podsieci dla
użytkowników żądających priorytetowej szerokości pasma dla tej podsieci, a następnie
przeszukuje ją w poszukiwaniu zasad dla użytkowników na poziomie przedsiębiorstwa.
Konfiguracja podsieci
Właściwości podsieci nie należy mylić z zasadami dla użytkowników na poziomie podsieci.
Obiekt podsieci kontroli wpływu danych QoS tworzy się w celu ustawienia ograniczeń ruchu dla
podsieci, a także aby ustawić właściwości usługi kontroli wpływu danych QoS dla każdego hosta
kontroli wpływu danych QoS zarządzającego podsiecią.
Obiekt podsieci jest połączony z fizyczną podsiecią i hostami usługi kontroli wpływu danych QoS
za pomocą adresu IP podsieci. Właściwości obiektu podsieci określają:
•
ograniczenia ruchu sieciowego dla podsieci,
•
właściwości rejestracji i kont dla hostów kontroli wpływu danych QoS,
•
właściwości kontroli wpływu danych QoS dla każdego hosta kontroli wpływu danych
QoS.
Po utworzeniu obiektu podsieci z usługą kontroli wpływu danych QoS można dodawać zasady
użytkowników na poziomie podsieci.
Zasady użytkowników
Aby spełnić ogólne potrzeby użytkowników, można modyfikować zasady na poziomie
przedsiębiorstwa dla dowolnego użytkownika uwierzytelnionego. Dodatkowe zasady trzeba
tworzyć tylko wtedy, kiedy jakiś użytkownik ma inne wymagania. W niektórych przypadkach
określony użytkownik ma wyjątkowe wymagania dotyczące zasobów w konkretnej podsieci. Aby
spełniać specjalne wymagania, można tworzyć zasady użytkowników na poziomie ustawień
podsieci. Na tym poziomie zapewnione są domyślne zasady użytkowników uwierzytelnionych i
nieuwierzytelnionych, które mogą być zmieniane, aby spełnić potrzeby użytkowników
wysyłających dane w podsieci.
Zasady dla przedsiębiorstw stosują się do wszystkich sieci, chyba że dany użytkownik ma zasady
w ustawieniach podsieci. Jeżeli dany użytkownik ma jedne zasady w ustawieniach dla
przedsiębiorstw, a inne zasady w ustawieniach podsieci dla Podsieci A, to wtedy stosują się zasady
dla podsieci, poza przypadkami, kiedy użytkownik wysyła, lub odbiera dane w Podsieci A.
Hierarchia zasad
Proces budowania profilu zasad stosowanego przez kontrolę wpływu danych QoS wobec każdego
z użytkowników jest procesem zbiorczym. Początkowe zasady użytkownika ustalane są przez
globalną wartość domyślną. Wtedy wartość dowolnego atrybutu może być uaktualniana w miarę
dodawania każdej bardziej określonej zasady. Jeżeli dany użytkownik nie zostanie rozpoznany, to
stosowane są zasady użytkownika nieuwierzytelnionego. Umożliwia to tworzenie zasad, które
uniemożliwiają użytkownikom odwiedzającym korzystanie z zarezerwowanych zasobów w
podsieci.
Kiedy dany użytkownik ma zdefiniowany profil grupowy, to zasady stosowane są w następującej
kolejności:
1.
Zasady użytkownika dla bieżącej podsieci.
2.
Zasady grupy w bieżącej podsieci.
3.
Uwierzytelniony użytkownik w bieżącej podsieci.
4.
Użytkownik w kontenerze przedsiębiorstwa.
5.
Uwierzytelniony użytkownik w kontenerze przedsiębiorstwa.
Rejestrowanie kontroli wpływu danych QoS
Komunikaty kontroli wpływu danych QoS w podsieci mogą być śledzone dla celów statystyk
wykorzystania sieci oraz aby sprawdzać, czy klienty podsieci i hosty kontroli wpływu danych QoS
wchodzą we właściwe interakcje. Rejestrowanie w dzienniku może również pomóc w
rozwiązywaniu problemów i dać pewność, że komunikaty RSVP są wysyłane i odbierane.
Dzienniki kont
Usługę kont QoS można skonfigurować, aby zbierała informacje dotyczące wykorzystania
zasobów sieciowych dla poszczególnych użytkowników. Dzienniki kont mogą pomóc w
identyfikowaniu źródeł problemów w sieci, a także mogą wspomóc planowanie wykorzystanie
sieci. Dzienniki kont mówią, kto korzysta z zasobów sieciowych oraz podają datę, i czas
poszczególnych sesji. Podają one również informacje adresowe dla każdej sesji.
Tabela 8.5 podaje pola informacyjne wchodzące w skład wpisu dziennika kont.
Tabela 8.5. Pola dzienników kont
Pole
Opis
Data/godzina
Data i godzina zapisania komunikatu w formacie GMT.
Informacje adresowe IP sesji
Adres IP odbiorcy, numer portu docelowego danych oraz
dziesiętna wartość identyfikatora używanego protokołu (patrz:
RFC 1700).
Typ zapisu
Może to być jeden z następujących: Start Sender, Start
Receiver, Stop Sender, Stop Receiver, Reject Sender lub Reject
Receiver.
Identyfikator użytkownika
Nazwa domeny i użytkownika wysyłającego lub odbiorcy.
Informacje adresowe IP dla
ostatniego przeskoku
Adres IP ostatniego przeskoku i numer portu docelowego
danych lub adres karty sieciowej zapisany w kodzie
szesnastkowym (jeżeli host przekazujący komunikat jest
urządzeniem o wielu podłączeniach).
Stan komunikatu
Może to być jeden z następujących: New, Modify, Stop Sender
Reason, Reject Sender lub źródłowy adres IP przepływu
danych.
Szczegóły komunikatu
Może zawierać informacje dotyczące ruchu nadawcy i odbiorcy,
przyczynę zatrzymania odbiorcy oraz przyczynę odrzucenia
odbiorcy.
Dzienniki protokołu RSVP
Usługę dzienników można również skonfigurować tak, aby przechwytywała komunikaty
protokołu RSVP od hostów kontroli wpływu danych QoS. Informacje z dziennika protokołu
RSVP są zazwyczaj wykorzystywane do rozwiązywania problemów. Dzienniki te identyfikują
datę i godzinę komunikatu RSVP, oraz informacje adresowe dla nadawcy i odbiorcy komunikatu.
Tabela 8.6 podaje pola informacyjne wchodzące w skład wpisu dziennika protokołu RSVP.
Niektóre z parametrów pól są skomplikowane, przy czym dodatkowe informacje można znaleźć w
dokumentach RFC 2205, 2210, 2215 oraz 2216. RFC 1700 zawiera listę tożsamości protokołu z
odnośnymi nazwami protokołów.
Tabela 8.6. Pola dzienników protokołu RSVP
Pole
Opis
Data/godzina
Data i godzina wpisania komunikatu w formacie GMT.
Typ wiadomości
Jeden z następujących: PATH, RESV, PATH-ERR, RESVERR, PATH-TEAR, RESV-TEAR z dodatkowymi
parametrami: Żądanie potwierdzenia, Zasięg, Styl rezerwacji.
(patrz: RFC 2205).
Informacje adresowe IP sesji
Adres IP odbiorcy, numer portu docelowego danych i dziesiętna
wartość identyfikatora protokołu (patrz: RFC 1700).
Informacje adresowe IP dla
ostatniego przeskoku
Adres IP dla ostatniego przeskoku i numer portu docelowego
danych lub adres karty sieciowej zapisany w kodzie
szesnastkowym (jeżeli host przekazujący komunikat jest
urządzeniem o wielu podłączeniach).
Interwał odświeżania
Ta wartość (w milisekundach) określa częstotliwość w
milisekundach, z jaką wiadomość jest wysyłana.
Informacje adresowe IP
nadawcy
Adres IP nadawcy, numer portu docelowego danych i dziesiętna
wartość identyfikatora użytego protokołu.
Szybkość łańcucha
Szybkość przesyłania danych dla łańcucha (patrz: RFC 2210,
2215 i 2216).
Rozmiar łańcucha
Rozmiar łańcucha, w którym są zgrupowane pakiety do
transmisji.
Prędkość szczytowa
Prędkość maksymalna przesyłania pakietów.
Rozmiar pakietu
Minimalny rozmiar pakietu do transmisji.
Rozmiar maksymalnej jednostki Maksymalny rozmiar pakietu do transmisji. To pole i
transmisyjnej (MTU)
poprzednie cztery pola tworzą parametry Tspec (patrz: RFC
2205, 2210, 2215 i 2216).
Adspec
Pozostałe pola w rekordzie wskazują na parametry ruchu
Adspec odbiorcy.
Pliki dziennika
Dla plików dziennika kont i protokołu RSVP można określać kilka opcji, w tym liczbę
tworzonych plików i katalog, w którym są one umieszczane. Zarówno pliki dziennika kont, jak i
pliki protokołu RSVP są cykliczne. Jeżeli określi się maksymalny rozmiar pliku i plik go osiągnie,
to można określić jedną z dwóch poniższych opcji:
•
Jeżeli nie zostanie osiągnięta maksymalna liczba plików dziennika, tworzony jest kolejny
plik dziennika. Ta opcja jest użyteczna przy badaniu historii transakcji wzorca.
•
Nie są tworzone żadne nowe pliki dziennika. Bieżący plik jest zastępowany za każdym
razem, gdy zostanie osiągnięty maksymalny rozmiar. W tym przypadku badanie
rejestrowanych danych jest ograniczone do bieżących informacji.
Nowe wpisy do dziennika są generowane ilekroć klient zażąda szerokości pasma. Rozmiar pliku
dziennika lub liczba plików dziennika rośnie w miarę przedstawiania żądań. Ważne jest
znalezienie równowagi pomiędzy potrzebą otrzymywania szczegółowych danych i wymogiem
ograniczenia liczby i rozmiaru plików. Bardzo duże pliki dziennika mogą narażać na szwank
wydajność, a poza tym łatwiej jest wyszukiwać określone zdarzenia w mniejszych plikach
dziennika.
Wskazówka: Aby przeglądać pliki dziennika, nie trzeba zatrzymywać usług kontroli wpływu
danych QoS.
Szkice internetowe kontroli wpływu danych QoS
Szkice internetowe zawierają szczegółowe informacje techniczne dotyczące protokołu RSVP,
SBM i kontroli ruchu. Zapewniają one metodę dystrybucji dokumentów, które mogą być
ostatecznie podawane do publikacji jako specyfikacje RFC, a także metodę uzyskiwania uwag.
Następujące Szkice internetowe podejmują tematy związane z kontrolą wpływu danych QoS:
•
Providing Integrated Services Over Low-Bit-Rate Links (Udostępnianie zintegrowanych
usług przez mało wydajne łącza);
•
SBM (Subnet Bandwidth Manager): A Proposal for Admission Control Over IEEE 802Style Networks (SBM [Menedżer przepustowości podsieci]: Propozycja kontroli wpływu
danych dla sieci typu IEEE 802);
•
A Framework for Providing Integrated Services Over Shared and Switched IEEE 802
LAN Technologies (Ogólne informacje na temat dostarczania usług zintegrowanych przez
współużytkowane i przełączane technologie IEEE 802 LAN);
•
Integrated Services over IEEE 802.1D/802.1p Networks (Usługi zintegrowane przez sieci
IEEE 802.1D/802.1p);
•
Integrated Service Mappings on IEEE 802 Networks (Zintegrowane mapowanie usług w
sieciach IEEE 802);
•
RSVP Cryptographic Authentication (Uwierzytelnianie kryptograficzne RSVP);
•
RSVP Extensions for Policy Control (Rozszerzenia RSVP dla kontroli zasad);
•
Partial Service Deployment in the Integrated Services Architecture (Częściowe
rozmieszczenie usług w architekturze usług zintegrowanych).
Powyższe szkice można uzyskać od zespołu jakości usług grupy roboczej do spraw sieci Internet
(IETF) pod adresem www.ietf.org/html.charters/wg-dir.html.
Wskazówka: Dokumenty te w momencie pisania niniejszej książki są szkicami. W międzyczasie
mogły już stać się specyfikacjami RFC. W celu uzyskania listy najnowszych specyfikacji RFC
wejdź do witryny http://info.internet.isi.edu/in-notes/rfc/files.
Rozwiązania natychmiastowe
Przechwytywanie ruchu UDP
Praca sieciowa Microsoft wykorzystuje UDP do logowania, przeglądania oraz do rozwiązywania
nazw. W toku niniejszej procedury przechwytywany jest ruch rejestracyjny od klienta do
kontrolera domeny (DC). Aby zmniejszyć rozmiary przechwycenia, ustawiany jest filtr
przechwytywania, aby przechwytywany był tylko ruch od wybranego komputera klienckiego. Plik
przechwytywania rejestracji (logon.cap) dostępny jest na CD-ROM-ie.
Aby przechwytywać ruch rejestracyjny zawierający datagramy protokołu UDP, wykonaj
następujące kroki:
1.
Zaloguj się w DC jako administrator.
2.
W DC wejdź do Start|Programy|Narzędzia administracyjne i wybierz Monitor sieci.
3.
Z menu rozwijanego Monitora sieci Przechwytywanie wybierz Filtr.
4.
W oknie dialogowym Filtr przechwytywania kliknij Edytuj adresy.
5.
W oknie dialogowym Baza danych adresów kliknij Dodaj.
6.
Pojawi się okno dialogowe Informacje adresowe. Z listy rozwijanej Typ wybierz IP i
wpisz nazwę i adres IP komputera klienckiego w twojej domenie. Kliknij OK.
7.
Zamknij okno Baza danych adresów.
8.
W oknie dialogowym Wyrażenie adresowe wybierz kontroler domeny jako Stacja 1, a
drugi komputer jako Stacja 2. W polu Kierunek wybierz jednokierunkowy (<---). Kliknij
OK.
9.
Kliknij OK, aby zamknąć okno dialogowe Filtr przechwytywania.
10. W menu rozwijanym Monitora sieci Przechwytywanie wybierz Rozpocznij.
11. Na drugim komputerze (nie na kontrolerze domeny) zaloguj się przy użyciu dowolnego
ważnego konta domeny.
12. W menu rozwijanym Monitora sieci Przechwytywanie (na kontrolerze domeny) wybierz
Zatrzymaj i wyświetl. Przeglądnij przechwycone ramki i zapisz przechwycenie (na
przykład jako logon.cap).
13. Wyjdź z Monitora sieci.
Odnośne rozwiązanie:
Strona:
Implementowanie filtra przechwytywania
Instalowanie kontroli wpływu danych QoS
Aby zainstalować i skonfigurować usługę kontroli wpływu danych QoS, trzeba być zalogowanym
jako administrator w DC, który wybrałeś jako serwer QoS ACS. Kiedy kontrola wpływu danych
jest zainstalowana, staje się dostępna jako element w menu Narzędzia administracyjne.
Aby zainstalować kontrolę wpływu danych QoS, podejmij następujące działania:
1.
Zaloguj się w DC jako administrator.
2.
W Start|Ustawienia|Panel sterowania otwórz Dodaj/Usuń programy.
3.
W oknie dialogowym Dodaj/Usuń programy wybierz Dodaj/Usuń składniki systemu
Windows.
4.
W Kreatorze składników systemu Windows wybierz Usługi sieciowe, a następnie kliknij
szczegóły.
Wskazówka: Kliknij słowa „Usługi sieciowe”, a nie pole wyboru.
5.
Zaznacz pole wyboru Usługa QoS Admission Control, a następnie kliknij przycisk OK.
6.
Kliknij przycisk Dalej.
7.
Kliknij przycisk Zakończ.
8.
Zamknij okno dialogowe Dodaj/Usuń programy i Panel sterowania.
Tworzenie i konfigurowanie podsieci
W niniejszym zestawie procedur będziemy tworzyli podsieć kontroli wpływu danych QoS i
konfigurowali co następuje:
•
właściwości ruchu,
•
serwery,
•
właściwości logowania,
•
właściwości kont,
•
właściwości zaawansowane.
Tworzenie podsieci kontroli wpływu danych QoS
Aby utworzyć podsieć kontroli wpływu danych QoS, podejmij następujące kroki:
1.
Zaloguj się na serwerze QoS ACS jako administrator.
2.
Wejdź do Start|Programy|Narzędzia administracyjne i wybierz Kontrola wpływu danych
usługi QoS.
3.
W drzewie konsoli kliknij element Ustawienia podsieci.
4.
W menu rozwijanym Akcja kliknij polecenie Dodaj podsieć.
Wskazówka: Jeżeli rekonfigurujesz, a nie dodajesz podsieci, wybierz na tym etapie Właściwości
z menu rozwijanego Akcja.
5.
Wpisz adres IP dla podsieci, korzystając z następującego formatu: Adres IP|szerokość
maski podsieci podana w bitach — na przykład 195.162.230.0/24 (patrz: rozdział 4).
6.
Kliknij OK.
7.
W oknie dialogowym Właściwości podsieci wybierz ustawienia, które chcesz zastosować
dla danej podsieci:
•
Aby skonfigurować szybkości transmisji danych i poziomy usługi dla danej podsieci,
skorzystaj z zakładki Ruch. Odwołaj się do paragrafu Konfigurowanie właściwości
ruchu.
•
Aby skonfigurować serwery do pełnienia roli hostów kontroli wpływu danych usługi
QoS, użyj zakładki Serwery. Odwołaj się do paragrafu Konfigurowanie serwerów.
•
Aby umożliwić hostom hostów kontroli wpływu usługi QoS rejestrowanie w
dziennikach komunikatów protokołu RSVP podsieci, skorzystaj z zakładki
Rejestrowanie. Odwołaj się do paragrafu Konfigurowanie właściwości logowania.
•
Aby śledzić wykorzystanie zasobów sieciowych podsieci przez użytkownika,
skorzystaj z zakładki Konta. Odwołaj się do paragrafu Konfigurowanie właściwości
kont.
•
Aby określić zachowanie hostów usługi hostów kontroli wpływu danych usługi QoS
zarządzających daną podsiecią, skorzystaj z zakładki Zaawansowane. Odwołaj się do
paragrafu Konfigurowanie właściwości zaawansowanych.
8.
Kliknij OK aby zamknąć okno dialogowe Właściwości podsieci.
9.
Zamknij przystawkę kontroli wpływu danych usługi QoS.
Wskazówka: Jeżeli przeprowadzasz tę procedurę w domenie podrzędnej, to muszą zostać
zmienione ustawienia zabezpieczeń dla obiektu podsieci w domenie nadrzędnej (i ostatecznie
w domenie głównej).
Konfigurowanie właściwości ruchu
Aby skonfigurować właściwości ruchu dla podsieci, wykonaj następujące czynności:
1.
Zaloguj się na serwerze QoS ACS jako administrator.
2.
Wejdź do Start|Programy|Narzędzia administracyjne i wybierz Kontrola wpływu danych
usługi QoS.
3.
W drzewie konsoli kliknij element Ustawienia podsieci i wybierz podsieć, którą chcesz
skonfigurować.
4.
W menu rozwijanym Akcja kliknij Właściwości.
5.
Kliknij zakładkę Ruch. Powinno się pojawić okno dialogowe konfiguracji ruchu, jak na
rysunku 8.3.
6.
Zaznacz pole wyboru Włącz usługę kontroli wpływu danych do tej podsieci, aby włączyć
tę usługę dla podsieci.
7.
Wpisz opis w polu tekstowym Opis podsieci.
8.
Kliknij Dodaj. Powinno się pojawić okno dialogowe ograniczeń (rysunek 8.4).
9.
Skonfiguruj ograniczenia ruchu w następujący sposób:
•
Z listy rozwijanej Typ usługi wybierz Kumulowana, Kontrolowane obciążenie lub
Usługa gwarantowana. Jeśli uprzednio ustawiłeś ograniczenia dla Usługi
gwarantowanej w podsieci, to ta opcja nie będzie dostępna.
•
Aby ustawić maksymalną szybkość, z jaką dane mogą być przesyłane w tej podsieci,
wpisz wartość w polu Szybkość danych na przepływ.
•
Aby ustawić maksymalną szybkość danych podczas przesyłania serii pakietów dla tej
podsieci, wpisz wartość w polu Szczytowa szybkość danych na przepływ. Wartość ta
musi być równa lub większa niż wartość w polu Szybkość danych na przepływ.
•
Aby ustawić maksymalną szybkość dla wszystkich jednoczesnych przepływów dla
tej podsieci, wpisz wartość w polu Kumulowana szybkość danych. Wartość ta musi
być równa lub większa niż wartość w polu Szczytowa szybkość danych na przepływ.
•
Aby ustawić maksymalną szybkość dla wszystkich równoczesnych przepływów
podczas przesyłania serii pakietów w tej podsieci, wpisz wartość w polu
Kumulowana szczytowa szybkość danych. Wartość ta musi być równa lub większa
niż wartość w polu Kumulowana szybkość danych.
10. Kliknij OK aby zamknąć okno dialogowe ograniczeń. Jeżeli pojawi się okno
informacyjne kontroli wpływu danych usługi QoS, kliknij OK, aby je zamknąć.
11. Kliknij OK, aby zamknąć okno dialogowe Właściwości podsieci.
12. Zamknij przystawkę kontroli wpływu danych usługi QoS.
Rysunek 8.3. Okno dialogowe konfiguracji ruchu
Rysunek 8.4. Okno dialogowe ograniczeń
Konfigurowanie serwerów
1.
Zaloguj się na serwerze QoS ACS jako administrator.
2.
Wejdź do Start|Programy|Narzędzia administracyjne i wybierz Kontrola wpływu danych
usługi QoS.
3.
W drzewie konsoli kliknij element Ustawienia podsieci i wybierz podsieć, którą chcesz
skonfigurować.
4.
W menu rozwijanym Akcja kliknij Właściwości.
5.
Kliknij zakładkę Serwery. Powinno się pojawić okno Serwery, jak na rysunku 8.5.
6.
Skonfiguruj właściwości serwera dla tej podsieci w następujący sposób:
•
Kliknij przycisk Dodaj, aby dodać serwer do listy serwerów, które mogą uruchamiać
kontrolę wpływu danych usługi QoS dla tej podsieci.
•
Aby usunąć wybrany serwer z listy serwerów, które mogą uruchamiać kontrolę
wpływu danych usługi QoS, kliknij nazwę tego serwera, a następnie kliknij przycisk
Usuń. Oprócz usunięcia serwera z listy, możesz wyłączyć usługę QoS ACS na tym
serwerze (jeżeli chcesz).
•
Aby ustawić hasło, kliknij odnośny serwer, a następnie kliknij Zmień hasło.
7.
Kliknij OK, aby zamknąć okno dialogowe Właściwości podsieci.
8.
Zamknij przystawkę kontroli wpływu danych usługi QoS.
Rysunek 8.5. Okno dialogowe Serwery
Konfigurowanie właściwości rejestrowania
Aby skonfigurować właściwości rejestrowania RSVP dla podsieci, wykonaj następujące
czynności:
1.
Zaloguj się na serwerze QoS ACS jako administrator.
2.
Wejdź do Start|Programy|Narzędzia administracyjne i wybierz Kontrola wpływu danych
usługi QoS.
3.
W drzewie konsoli kliknij element Ustawienia podsieci i wybierz podsieć, którą chcesz
skonfigurować.
4.
W menu rozwijanym Akcja kliknij Właściwości.
5.
Kliknij zakładkę Rejestrowanie. Powinno się pojawić okno konfiguracji rejestrowania,
jak na rysunku 8.6.
6.
Skonfiguruj właściwości rejestrowania dla podsieci w następujący sposób:
7.
•
Zaznacz pole wyboru Włącz rejestrowanie komunikatów RSVP, jeżeli chcesz aby
host kontroli wpływu danych usługi QoS rejestrował wszystkie komunikaty
protokołu RSVP w pliku dziennika.
•
Określ, gdzie chcesz aby były tworzone pliki dziennika, wpisując ścieżkę w polu
Lokalizacja pliku dziennika (lub przyjmij domyślną
%windir%\system32\LogFiles). Plik dziennika pojawia się w określonej
lokalizacji pod nazwą pliku RSVPTRACExx.txt, gdzie xx oznacza numer pliku
dziennika (w rosnącej kolejności utworzenia).
•
Określ maksymalną liczbę plików dzienników rejestrujących informacje w sposób
cykliczny, które mogą zostać utworzone przez kontrolę wpływu danych usługi QoS,
wpisując wartość w polu Liczba plików dziennika.
•
Określ maksymalny rozmiar dla każdego pliku dziennika rejestrującego informacje
w sposób cykliczny, wpisując wartość (w megabajtach) w polu Maksymalny rozmiar
pliku. Jeżeli dziennik protokołu RSVP osiągnie maksymalny rozmiar pliku, to tworzy
nowy plik. Jeżeli osiągnie maksymalną liczbę plików, to zastąpi pierwszy plik
dziennika.
•
Określ typy transakcji, które są śledzone w dzienniku zdarzeń systemu Windows
2000, wybierając odpowiednią wartość w polu Poziom rejestrowania. Tabela 8.7
określa wartość dla każdego poziomu rejestrowania.
Kliknij OK, aby zamknąć okno dialogowe Właściwości podsieci.
8.
Zamknij przystawkę kontroli wpływu danych usługi QoS.
Rysunek 8.6. Okno dialogowe konfiguracji rejestrowania
Tabela 8.7. Poziomy rejestrowania
Poziom
Opis
0
Tylko błędy krytyczne.
1
Wszystkie błędy.
2
Wszystkie ostrzeżenia i błędy.
3
Wszystkie dostępne informacje.
Konfigurowanie właściwości kont
Aby skonfigurować właściwości kont dla podsieci, wykonaj następujące czynności:
1.
Zaloguj się na serwerze QoS ACS jako administrator.
2.
Wejdź do Start|Programy|Narzędzia administracyjne i wybierz Kontrola wpływu danych
usługi QoS.
3.
W drzewie konsoli kliknij element Ustawienia podsieci i wybierz podsieć, którą chcesz
skonfigurować.
4.
W menu rozwijanym Akcja kliknij Właściwości.
5.
Kliknij zakładkę Konta. Powinno się pojawić okno konfiguracji kont, jak na rysunku 9.7.
6.
Skonfiguruj właściwości kont dla tej podsieci w sposób następujący:
7.
•
Zaznacz pole wyboru Włącz konta, aby zapisywać w pliku dziennika informacje
hosta kontroli wpływu danych usługi QoS dotyczące wykorzystania zasobów sieci.
•
Określ, gdzie chcesz aby były tworzone pliki dziennika, wpisując ścieżkę (na
przykład %windir%\system32\LogFiles) w polu Lokalizacja pliku konta. Plik
dziennika pojawia się w określonej lokalizacji pod nazwą pliku
ACSUSERSESSIONxx.txt, gdzie xx oznacza numer pliku dziennika (w rosnącej
kolejności utworzenia).
•
Określ maksymalną liczbę plików dzienników rejestrujących informacje w sposób
cykliczny, które mogą zostać utworzone przez kontrolę wpływu danych usługi QoS,
wpisując wartość w polu Liczba plików dziennika.
•
Określ maksymalny rozmiar dla każdego pliku dziennika rejestrującego informacje,
w sposób cykliczny, wpisując wartość (w megabajtach) w polu Maksymalny rozmiar
pliku. Jeżeli dziennik kont osiągnie maksymalny rozmiar pliku, to tworzy nowy plik.
Jeżeli osiągnie maksymalną liczbę plików, to zastąpi pierwszy plik dziennika.
Kliknij OK, aby zamknąć okno dialogowe Właściwości podsieci. Jeżeli pojawi się okno
informacyjne kontroli wpływu danych usługi QoS, kliknij OK, aby je zamknąć.
8.
Zamknij przystawkę kontroli wpływu danych usługi QoS.
Rysunek 8.7. Okno dialogowe konfiguracji kont
Konfigurowanie właściwości zaawansowanych
Aby skonfigurować właściwości zaawansowane dla podsieci, wykonaj następujące czynności:
1.
Zaloguj się na serwerze QoS ACS jako administrator.
2.
Wejdź do Start|Programy|Narzędzia administracyjne i wybierz Kontrola wpływu danych
usługi QoS.
3.
W drzewie konsoli kliknij element Ustawienia podsieci i wybierz podsieć, którą chcesz
skonfigurować.
4.
W menu rozwijanym Akcja kliknij Właściwości.
5.
Kliknij zakładkę Zaawansowane. Powinno się pojawić okno dialogowe konfiguracji
Zaawansowane, jak na rysunku 9.8.
6.
Skonfiguruj właściwości zaawansowane dla tej podsieci w sposób następujący:
•
Priorytet elekcji określa, który host będzie menedżerem przepustowości podsieci
(DSBM, Designated Subnet Bandwidth Manager). Domyślnie, priorytet elekcji ma
taką samą wartość dla wszystkich hostów kontroli wpływu danych usługi QoS.
Elekcja jest przeprowadzana automatycznie. Jeżeli wybrany host przejdzie w tryb
offline, zostaje przeprowadzona elekcja następnego (zakładając, że więcej niż jeden
host ma zainstalowaną kontrolę wpływu danych usługi QoS).
•
Aby określić, jak często host kontroli wpływu danych usługi QoS transmituje
sygnały do podsieci, wpisz wartość (w sekundach) w polu Interwał utrzymania
aktywności.
•
Aby ustawić interwał (w sekundach) następujący po ostatnim sygnale, wpisz wartość
w polu Interwał braku aktywności. Kiedy nastąpi to przeterminowanie,
przeprowadzona zostanie elekcja innego hosta na DSBM.
•
Aby określić, jak często host kontroli wpływu danych usługi QoS ma sprawdzać
usługę katalogową w celu pobrania informacji o nowych zasadach, wpisz wartość (w
minutach) w polu Limit czasu buforu lokalnych założeń.
•
Aby określić szybkość przesyłania danych przed zakończeniem rezerwacji sieci,
wpisz liczbę (w kb/s) w polu Szybkość danych przed rezerwacją. Po zarezerwowaniu
ta wartość jest ignorowana, a właściwości ruchu ustawione dla zasad kontroli
wpływu danych usługi QoS określają przepływ danych. (Odnieś się do paragrafu
Konfigurowanie właściwości ruchu.).
7.
Kliknij OK, aby zamknąć okno dialogowe Właściwości podsieci.
8.
Zamknij przystawkę kontroli wpływu danych usługi QoS.
Rysunek 8.8. Okno dialogowe konfiguracji Zaawansowane
Instalowanie Harmonogramu pakietów QoS
Przedmiotem poprzedniego zestawu procedur było instalowanie i konfigurowanie QoS ACS na
serwerze kontroli wpływu danych usługi QoS. Aby umożliwić klientom kontroli wpływu danych
usługi QoS korzystanie z usługi, musisz zainstalować Harmonogram pakietów QoS na wszystkich
komputerach klienckich dokonujących rezerwacji w twojej podsieci kontroli wpływu danych
usługi QoS. Aby zainstalować Harmonogram pakietów na kliencie, podejmij następujące
działania:
1.
Zaloguj się na komputerze klienckim jako administrator domeny.
2.
Wejdź do Start|Ustawienia i wybierz Panel sterowania.
3.
Otwórz Połączenia sieciowe i telefoniczne i kliknij Połączenie lokalne, dla którego
chcesz zainstalować Harmonogram pakietów QoS.
4.
Z menu rozwijanego Plik wybierz Właściwości.
5.
W oknie dialogowym Właściwości: Połączenie lokalne kliknij Zainstaluj.
6.
Wybierz Usługa, a następnie kliknij Dodaj.
7.
Wybierz pozycję Harmonogram pakietów QoS, a następnie kliknij OK.
8.
Zamknij okno dialogowe Właściwości: Połączenie lokalne, a następnie zamknij Panel
sterowania.
Wskazówka: QoS ACS konfigurowana jest na serwerze QoS. Strona kliencka Harmonogramu
pakietów QoS nie jest konfigurowalna. Szerokość pasma żądana przez daną aplikację
działającą na kliencie jest funkcją tej aplikacji. Jedynym sposobem sprawdzenia czy ustawienia
są poprawne, jest monitorowanie ruchu sieciowego przez dłuższy okres przy użyciu Monitora
sieci oraz dzienników protokołu RSVP i dzienników administracyjnych.