gazetka 05 2016

Ogłoszenia przedszkolne
 4.05 (śr.) g. 10.30 wycieczka do Centralnej Szkoły Państwowej
Straży Pożarnej – „Przyjaciele Tygryska”
 5.05 (cz.) g. 10.45 „Przygody Misia Podróżnika”
 9.05 (pn.) g.9.00 wycieczka do Poraja – „Przyjaciele Tygryska”
 17.05 Wyjście do Teatru A. Mickiewicza na spektakl
pt. „Plastusiowy Pamiętnik” – „Przyjaciele Królika”
 24.05 (wt.) o g.15.45 EUCHARYSTIA w intencjach naszych
kochanych Mam i Tatusiów, w kościele pw. Najświętszego Ciała
i Krwi Chrystusa
Życzenia i prezenty
Przed Mszą św. konferencja ks. Łukasza Dyktyńskiego
 26.05 Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa,
spotykamy się na Placu Biegańskiego (mundurki, sztandar,
poduszka z Najświętszą Rodziną)
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
PRZEDSZKOLNY KONKURSU RECYTATORSKI
Rodzina wierszem opisana





Zasady uczestnictwa:
konkurs przeznaczony jest dla wszystkich dzieci naszego
przedszkola,
zgłoszenia chętnych dzieci dokonują rodzice u sióstr
z grupy do 6. maja,
każda grupa przeprowadza wewnętrzne eliminacje spośród
zgłoszonych do konkursu ochotników, wyłaniając 6
półfinalistów,
finał konkursu odbędzie się 30. maja na terenie
przedszkola, wtedy wyłonieni zostaną zdobywcy 1.,2. i 3.
miejsca z każdej grupy,
Laureaci konkursu będą mogli zaprezentować wybrane
przez siebie utwory podczas Dnia Rodziny 4. czerwca.
Organizatorzy konkursu przewidują nagrody 
przedszkolne
nowinki dla całej
rodzinki
Nr 9. MAJ 2016
Drodzy Rodzice
Po pięknej majówce, która w tym roku rozpieściła
nas przyjazną pogodą, liczymy na cały miesiąc w słońcu…
Rodzicom naszych przedszkolaków i wszystkim
„naszym” dzieciom życzymy pogody ducha
w nadchodzącym czasie. Korzystajmy z przyrody
w każdym możliwym czasie, pokazujmy dzieciom,
że wspólnie spędzany czas na świeżym powietrzu,
jest wartością. Kto pokaże dziecku otaczające go
piękno lepiej niż zachwycony nim rodzic?
Redakcja
Przyjaciele Kłapouchego w maju poznają:
Mieszkańców łąki
Potrzebę zgodnej zabawy naszymi zabawkami
Wartość życia rodzinnego
Sposoby sprawiania radości swoim najbliższym
(Mamie i Tacie)
Czynności jakie wykonują osoby z najbliższego otoczenia
(rodzice)
Liczenie w zakresie 4
Figurę geometryczną – trójkąt
Rozwijanie zainteresowań przyrodniczych, (dinozaury)
Wiersz:
Gdy świerszczyk śpiewa, w duszy mi gra,
gdy wiatr powiewa, śpiewam la la la,
gdy łąka szumi słucham, bo tam
najwięcej dźwięków na świecie mam.
Piosenka:
Pada deszczyk pada deszczyk
Wieje, wieje wiatr /2x
Błyskawica, grzmot
A na niebie kolorowa tęcza/2x
Przyjaciele Kubusia Puchatka w maju poznają:
Mieszkańców łąki
Potrzebę zgodnej zabawy naszymi zabawkami
Wartość życia rodzinnego
Sposoby sprawiania radości swoim najbliższym (Mamie i Tacie)
Czynności jakie wykonują osoby z najbliższego otoczenia (rodzice)
Liczenie w zakresie 4
Figurę geometryczną – trójkąt
Rozwijanie zainteresowań przyrodniczych(dinozaury)
Wiersz:
„Śladem motyli”
Kiedy zamknę oczy
I na polu stanę,
Wiodą mnie motyle
Słońcem malowane.
Wiodą mnie do rzeki,
Nad staw i na łąki
Albo w górę wiodą
Nad białe obłoki.
A kiedy się zmęczę
I nogi utrudzę,
Wypocznę na kwiatku
Rosnącym przy strudze.
Piosenka:
„Kochamy Was”
Mamo, tato dzięki wam
wiele zrobić umiem.
Mnóstwo nowych rzeczy znam,
sporo już rozumiem.
Refren Chociaż mam niewiele lat,
z wami śmiało ruszam w świat.
Chociaż mam niewiele lat,
śmiało ruszam w świat.
Mamo, tato kocham was
i wy mnie kochacie
Świat poznawać przyszedł czas,
pora iść na spacer!
Refren Chociaż mam niewiele
lat...
Przyjaciel Królika w maju potrafi:
WIE, ŻE JEGO OJCZYZNĄ JEST POLSKA.
ZNA LEGENDĘ O POWSTANIU PAŃSTWA
POLSKIEGO.
ROZPOZNAJE GODŁO POLSKI I BARWY
NARODOWE.
WIE, JAK NALEŻY SIĘ ZACHOWAĆ PODCZAS
SŁUCHANIA LUB ŚPIEWANIA HYMNU
PAŃSTWOWEGO.
POTRAFI WSKAZAĆ NA MAPIE POLSKI POŁOŻENIE
CZĘSTOCHOWY I WARSZAWY.
NABYWA DOŚWIADCZEŃ W MÓWIENIU,
SŁUCHANIU I BYCIU SŁUCHANYM.
POZNAJE I ROZUMIE ŚWIAT WARTOŚCI
UNIWERSALNYCH NP. DOBRO, PRAWDA, PIĘKNO.
OKREŚLA, JAK WYGLĄDA OBRAZ MATKI BOSKIEJ
CZĘSTOCHOWSKIEJ.
MANIPULUJE RÓŻNORODNYM MATERIAŁEM
PLASTYCZNYM.
OBSERWUJE ZMIANY ZACHODZĄCE
W PRZYRODZIE.
NABYWA OPIEKUŃCZEGO STOSUNKU DO ROŚLIN
I ZWIERZĄT.
DZIĘKUJE W MODLITWIE ZA DAR RODZICÓW
DLA SWOJEGO ŻYCIA.
WYMIENIA NIEZASTĄPIONE DLA DZIECKA
CODZIENNE CZYNNOŚCI RODZICÓW.
PODEJMUJE PRÓBY OKREŚLENIA SWOICH
POZYTYWNYCH CECH CHARAKTERU.
PIOSENKA
KATARYNKA
1.
NA ULICZCE OBOK KINA,
W ODRAPANEJ OFICYNCE
MIESZKAŁ STARY KATARYNIARZ,
KTÓRY GRAŁ NA KATARYNCE.
REF. LA, LA, LA, LA, LA, LA……
2.
KINO BYŁO WTEDY NIEME,
BABCIE MAŁE JAK DZIEWCZYNKI
BO TO BYŁO DAWNO TEMU
KIEDY GRAŁY KATARYNKI.
3.
KATARYNKA, KATARYNKA
GRAŁA STARĄ MELODYJKĘ.
NA PUDEŁKU MORSKA ŚWINKA
PRZESUWAŁA LOSY RYJKIEM.
4.
ZA PIĘĆ GROSZY, ZA DWA GROSZE,
KTÓREŚ WRZUCIŁ DO PUDEŁKA
MOŻNA BYŁO WYGRAĆ BOSZKĘ
Z OCZKIEM Z NIEBIESKIEGO SZKIEŁKA.
5.
I WĘDROWAŁ KATARYNIARZ
PRZEZ PODWÓRKA I ULICZKI
NASZA BABCIA WCIĄŻ WSPOMINA
DZIWNY UROK TEJ MUZYCZKI.
WIERSZ
„BARWY OJCZYSTE”
CZESŁAW JANCZARSKI
POWIEWA FLAGA, GDY WIATR SIĘ ZERWIE,
A NA TEJ FLADZE, BIEL I CZERWIEŃ,
CZERWIEŃ TO MIŁOŚĆ,
BIEL SERCE CZYSTE,
PIĘKNE SĄ NASZE BARWY OJCZYSTE.
Przyjaciel Tygryska
Ogólne cele dydaktyczno-wychowawcze w maju:
Rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowo-słuchowej podczas
zabaw ruchowych, plastycznych.
Zachęcanie do prowadzenia obserwacji i wyciągania wniosków
na ich podstawie.
Kształcenie umiejętności uważnego słuchania utworów
literackich.
Uświadamianie, że dzielenie się może sprawiać radość
wszystkim.
Aktywne włączanie dzieci w przygotowania do rodzinnego
święta.
Umożliwienie wspólnej zabawy dzieciom i ich rodzicom;
czerpanie radości ze wspólnej zabawy.
Rozwijanie umiejętności różnicowania i nazywania kierunków
w przestrzeni i na kartce.
Poszerzanie czynnego słownika dziecka.
Utrwalenie umiejętności dokonywania analizy i syntezy
słuchowej wyrazów.
Uświadomienie niebezpieczeństwa wynikającego ze spotkania
z nieznajomym zwierzęciem.
Poznanie funkcji instytucji niosących pomoc: weterynarz.
Odbieranie otaczającego nas świat poprzez różne zmysły.
Kształtowanie umiejętności sprawnego przeliczania w
granicach możliwości dzieci.
Wprowadzenie wzoru graficznego liczb 9, 0.
Posługiwanie się w zabawach literami i cyframi.
Kształcenie percepcji wzrokowej – odszukiwanie elementów
na obrazku, układanie symboli (liter, cyfr) według wzoru
i z pamięci – przygotowanie do czytania i pisania.
Nauka piosenek i pląsów.
Wdrażanie do udziału w zabawach muzyczno-rytmicznych
przy piosenkach znanych dzieciom.
PIOSENKA
Moja wesoła rodzinka
1.My rodzinę dobrą mamy, zawsze razem się trzymamy!
I choć czasem czas nas goni, My jak palce jednej dłoni!
ref Mama, tata, siostra, brat I ja – to mój mały świat!
Dużo słońca, czasem grad – To wesoły jest mój świat!
2. Mama zawsze kocha czule, ja do mamy się przytulę,
w bólu, żalu i rozterce, bo mam mama wielkie serce!
4.Z tatą świetne są zabawy, z nim świat robi się ciekawy!
Tata ma pomysłów wiele, jest najlepszym przyjacielem!
3. Gdy napsocę i nabroję, stoję w kącie, bo się boję!
Tata skarci, pożałuje, a mamusia pocałuje!
4. Kiedy nie mam taty, mamy, wszyscy sobie pomagamy!
I choć sprzątać nie ma komu, jest wesoło w naszym domu!
WIERSZ
Wiersz dla taty i mamy
Kiedy deszcz kapie i straszy,
gdy muszę zjeść talerz kaszy,
gdy rower wciąż łańcuch gubi,
gdy myślę, że nikt mnie nie lubi,
wtedy
przytulić się do taty muszę szybko,
tatuś nazwie mnie jak zwykle
... srebrną rybką,
pożartuje, w nos da prztyczka i pomoże.
Rower jedzie, kasza pyszna, a deszcz?
Niech pada sobie na dworze.
Kiedy zła wracam z podwórka,
bo w rajstopach znowu dziurka,
gdy mnie pani w szkole zgani,
to co robię? Też pytanie!
Wtedy
przytulić się do mamy muszę szybko,
w jej sukience ukryć minę beksy brzydką,
razem z mamą zaszyjemy wstrętną dziurę,
a od jutra siedzieć w ławce będę murem!
Przytulić się do taty,
przytulić się do mamy,
najpewniejszy to ratunek i pociecha,
przytulić się do mamy,
przytulić się do taty
i już smutek, już zmartwienie
w mig ucieka!
O złości… i wychowywaniu….
Kiedy wychowujemy dziecko, uczy się ono wychowywać.
Kiedy prawimy dziecku kazania, uczy się ono prawić
kazania.
Kiedy ostrzegamy dziecko, uczy się ono ostrzegać.
Kiedy krzyczymy na dziecko, uczy się ono krzyczeć.
Kiedy wyśmiewamy dziecko, uczy się ono wyśmiewać.
Kiedy poniżamy dziecko, uczy się ono poniżania.
Kiedy zabijamy duszę dziecka, uczy się ono zabijać.
Ma wtedy wybór, czy zabić siebie, czy innych, czy siebie
i innych.
Ale jeśli szanujemy dziecko, uczy się ono szanować
innych i słabszych.
Kiedy próbujemy zrozumieć jego zachowanie, czuje się
bezpieczne i nie musi się już złościć.
Alice Miller
„… Aby dzieci miały szansę dobrze wykorzystywać
energię oraz żeby nauczyły się identyfikować złość,
przemoc czy gniew jako uczucia, trzeba im przede
wszystkim koniecznie pozwolić na ich odczuwanie. Uczuć
nie można włączać i wyłączać, ale jeśli dzieci
odpowiednio wcześnie zauważą, że określone emocje są
niemile widziane przez dorosłych, wtedy nauczą się je
tłumić. Wszyscy znamy jednak powiedzenie o kropli, po
której przelewa się naczynie. Nie jest to nic innego, jak
szukanie drogi ujścia dla swoich uczuć i wyrażanie ich.
W
zależności
od
uwarunkowań
genetycznych
i usposobienia dziecka, może być to atak złości widoczny
na zewnątrz albo też skierowanie swoich uczuć do
wewnątrz, przeciwko sobie, czego skutkiem może być
choroba czy np. samookaleczenie. Takie zachowanie
nazywane jest autoagresją.
Oznacza to, że uczucia dzieci trzeba traktować
poważnie. „Przecież to nic takiego”, „To wcale nie boli”,
„Nie musisz się bać” – to zdania, które pokazują
dzieciom, że według dorosłych ich uczucia są niewłaściwe
lub przesadzone. Jeśli natomiast dziecko uczy się, że
może wyrażać swoje uczucia, będzie również mogło
nauczyć się konstruktywnego radzenia sobie z nimi. Te
cenne, wcześnie zdobyte umiejętności, można później
rozwijać odpowiednio do wieku dziecka.
Jeśli bijemy dziecko, uczy się ono bić. Nawet
najlżejszy klaps odbierany jest przez dziecko jako
poniżanie i odnoszenie się do niego z pogardą. Nic nie
pomoże tu stwierdzenie rodziców, że im też to nie
zaszkodziło. Nie zgadzam się z tym – zaszkodziło im na
pewno w ten sposób, że nie nauczyli się najwyraźniej
żadnych
innych
zachowań
wychowawczych.
A wychowawcy są wzorem!
Dzieci dorastające w takiej kulturze zachowania,
w której każdy członek rodziny czy grupy ma takie same
prawa (nawet jeśli nie zawsze ponosi taką samą
odpowiedzialność), są męczące, ponieważ nie akceptują
poleceń tak po prostu, tylko chcą, żeby im je wyjaśniać.
Ale jednocześnie w kontaktach z innymi tak rozwijają
swoje zdolności językowe, że w przypadku konfliktu
potrafią rozmawiać i nie muszą bić się z rozpaczy.”
frag. książki Haike Baum „ Prawie pękam ze złości”