Kiedy nadchodzi adwent, a więc czas oczekiwania na święta

Kiedy nadchodzi adwent, a więc czas
oczekiwania
na
święta
Bożego
Narodzenia, Kościół celebruje wyjątkowe
msze święte, odprawiane o wschodzie
Słońca, które poświęcone są Matce
Boskiej, a ich nazwa to właśnie roraty.
Msze roratnie najczęściej są odprawiane
we wczesnych godzinach porannych,
dlatego w okresie adwentu można niekiedy zauważyć
dzieci podążające wczesną porą do kościoła i oświetlające
sobie drogę lampionami.
Nazwa tej mszy pochodzi od pierwszych słów pieśni
śpiewanej na jej rozpoczęcie: „Rorate caeli desuper...”, co
oznacza: „Spuście rosę, niebiosa”. Pieśń ta ma bardzo
bogatą tradycję wywodzącą się z biblijnej Księgi Izajasza i
wyraża oczekiwanie na przyjście Mesjasza.
Poranna msza adwentowa
poświęcona
jest
Maryi,
ponieważ kojarzona jest Ona z
jutrzenką, która wyprzedza
Słońce, a więc Chrystusa.
Symbolika ta odwołuje się
więc do Matki Bożej, która w
szczególny sposób oczekiwała przyjścia Jezusa, swojego
Syna. W mszy roratniej razem z Maryją oczekujemy na
przyjście Zbawiciela.
Ta symbolika maryjna obecna jest w roratach pod
postacią świecy ustawianej obok ołtarza. Zapalona,
przypominać ma o stałej obecności Matki Bożej i zachęcać
do oddanego oczekiwania za jej przykładem. Świeca ta,
zwana „roratką”, ma kolor biały symbolizujący niewinność
i przewiązana jest wstążką niebieskiego koloru, który w
liturgii jest kolorem maryjnym.
Początek mszy roratniej zawsze odbywa się w
ciemnościach. Światła zapalane są dopiero przy śpiewie
„Chwała na wysokości Bogu...”. Po mszy dzieci często
otrzymują tzw. kontrolki adwentowe. W naszym Kościele
dzieci w czasie rorat otrzymają poszczególne części szopki
bożonarodzeniowej.
Kolorowe lampiony niesione przez dzieci nie tylko
oświetlają drogę w ciemnościach porannych, ale także
przypominają przypowieść o pannach roztropnych i
nieroztropnych. Przypowieść ta opowiada o potrzebie
czuwania, tak ważnej w czasie adwentu. Nasza wiara
podobnie jak płomień
lampy – powinna być stale
żywa, nie tylko od czasu
do czasu. Chrystus mówi o
swoim przyjściu: „Nie
znacie dnia ani godziny”,
stale więc powinniśmy być
przygotowani na Jego pojawienie się. Zapalone lampiony
symbolizują więc naszą gotowość do nieustannego
czuwania, tak, jak robiły to panny roztropne.
Źródła historyczne nie precyzują, kiedy dokładnie
roraty pojawiły się na ziemiach polskich, mówi się, że
sprowadził je do naszego kraju król Bolesław Wstydliwy
w XIII wieku lub też św. Wojciech, który żył już w X
wieku. W XVI wieku natomiast król Zygmunt Stary
założył specjalny chór w Kaplicy Zygmuntowskiej na
Wawelu, który miał śpiewać pieśni podczas rorat.
Z
biegiem
czasu
nabożeństwa
roratnie
upowszechniały się i stawały coraz bardziej popularne, do
czego przyczyniło się niewątpliwie uznawanie Polski za
kraj pod specjalną opieką Maryi. Były one jednymi z
najwcześniejszych
przejawów
kultu
maryjnego,
wyprzedziły dzisiaj znane godzinki czy nawet różaniec.
Widzimy więc, jak głęboką tradycję mają dzisiejsze roraty.
Dodać trzeba, że odegrały one niebagatelną rolę w czasie
wojen, zaborów czy agresji innych państw. Gromadząc się
na mszy roratniej, Polacy w szczególny sposób oddawali
się pod opiekę Maryi wierząc, że razem z przyjściem
Chrystusa nadejdzie także upragniona wolność dla naszego
narodu.
Dzisiaj roraty nie mają już tak
patriotycznego
wydźwięku,
zmienia się także ich specyfika,
gdyż czas ich celebrowania z
porannego
zmienia
się
w
wieczorny, a samo oczekiwanie ma bardziej komercyjny
charakter. Warto jednak pamiętać o znaczeniu, jakie
odegrały roraty w życiu duchowym Polski i o roli, jaką
mogą odegrać w życiu religijnym każdego z nas.
RORATY W PARAFII p.w. NMP WSPOMOŻYCIELKI
WIERNYCH W ŁONIOWEJ
W DNI POWSZEDNIE ADWENTU O GODZINIE 6.30.
ZAPRASZAM WSZYSTKICH PARAFIAN, A
ZWŁASZCZA DZIECI Z LAMPIONAMI I MŁODZIEŻ
SZKOLNĄ !!!